proszę o radę, nie wiem co robić...

[201707171132]

Witajcie dziewczyny,
na wstępie zaznaczam że jestem stałą użytkowniczką jednak bardzo zależy mi pozostać anonimową.
Mam ogromny problem z uczuciami, mianowicie ulokowałam je w jednej osobie i od kilku lat nikt inny nie jest w stanie mi zastąpić tej osoby, chociaż próby ze strony facetów były (ale ja nie chcę nikogo innego przynajmniej dopóki się nie odkocham). Nie wiem co mnie opętało, nigdy nie podejrzewałabym, że jestem w stanie aż tak się zakochać (lub silnie zauroczyć), to uczucie jest jak fala która pochłania całą duszę. Osoba o której mówię może nie jest superprzystojniakiem, bogatym, itp. ale dla mnie naprawdę jest idealny, ku zdziwieniu moich koleżanek.
Po raz pierwszy w życiu czuję, że to mógłby być ten jedyny i dla niego byłabym w stanie dużo poświęcić oraz walczyć z najmniejszą wadą, która by mu się nie spodobała (chociaż uważam, że ocenia mnie trochę zbyt surowo jednak absolutnie nie mam mu tego za złe, do każdej osoby ma takie podejście). Piszę to po dzisiejszej dłuugiej rozmowie z nim, kiedy dwa razy komórka siadła.
Nie wiem czy on coś czuje do mnie, czy mu się podobam. Przed wakacjami powiedziałabym, że czułam iż tak (zawsze byłam jego ulubienicą), teraz nie mam pojęcia.
Wiem, że aktualnie jest wolny bo korzystał z portalu randkowego, szczerze to mnie to zabolało ale uznałam, że nawet jeśli to prawda-miał prawo. W końcu ja też mogę tam siedzieć (ale niezbyt chcę, bo mam pewną awersję do tego typu znajomości, zresztą nie narzekam na brak powodzenia. Zresztą nie chcę, nie czuję potrzeby bycia z nikim, on jest wyjątkiem.
Co mnie tak zafascynowało już 3 lata temu? Wszystko, począwszy od osobowości a skończywszy na zainteresowaniach, jest człowiekiem bardzo związanym z kulturą, spokojnie określiłabym go artystą. Ludzie którzy zajmują się szeroko pojętą kulturą na starcie mają u mnie +50%, on jest jej wybitnym przedstawicielem, pisze m.in. sztuki teatralne.
Nie wiem czy poznał kogoś ciekawego, raczej w to wątpię.
Teraz do rzeczy-kim on jest? Otóż to mój były wykładowca. Młody, tuż po 30, ja mam 24, w grudniu 25 więc powiedzmy, że różnica wieku nie jest drastyczna. Jesteśmy na kierunku humanistycznym. Zajęć z nim już miała nie będę. Wiem, że być może powinnam dać sobie spokój ale intuicja, która nigdy jeszcze mnie nie zawiodła mówi że to będzie ogromny błąd i strata-dla obu stron. On też jest dość nieśmiały, więc myślicie, że powinnam postąpić wbrew roli kobiety i pierwsza wyjść z propozycją spotkania po raz pierwszy w życiu?
Jeżeli się ośmieszę nie będę w stanie spojrzeć mu w oczy nigdy więcej, w duszy spalę się ze wstydu. Wiem że to takie niedzisiejsze, ale mój charakter ogólnie nie jest dzisiejszy, nie pasuję do wyzwolonej współczesności.
Przepraszam za tak długie wypracowanie, z nikim o tym nie rozmawiam a bardzo potrzebowałam się wygadać bo męczy mnie to niemożliwie. Cieszyłabym się nie tylko ze związku, chyba nawet krótki romans i parę nocy by mnie usatysfakcjonowało, chciałabym żeby to on był tym pierwszym ale wiadomo że wolałabym żeby jednak wyszło Czuję wszystkimi zmysłami, że powinnam zapytać a Wy Wizażanki odważyłybyście się na taki krok (biorąc pod uwagę fakt, że dalej jesteście studentkami danej Katedry)? Pozdrawiam.

[Adrianna_8]

Przez telefon rozmawiacie luźno jak znajomi, czy raczej o sprawach uczelni, zajęciach, kolokwiach itp. itd.?

[201707171132]

Luźno raczej, tzn. każda kolejna rozmowa jest bardziej na luzie. Wiem, że brzmię jak stereotypowana zadurzona w wykładowcy studentka ale kurczę...tak jest naprawdę Musiałam to w końcu przyznać sama przed sobą.

[Koci Pazur]

Napisane przez Arwenaxx

Luźno raczej, tzn. każda kolejna rozmowa jest bardziej na luzie. Wiem, że brzmię jak stereotypowana zadurzona w wykładowcy studentka ale kurczę...tak jest naprawdę Musiałam to w końcu przyznać sama przed sobą.

Następnym razem jak Ci padnie telefon to włącz ładowarkę, oddzwoń i rzuć: technika, techniką, ale dużo swobodniej gadałoby się przy kawie, może w czwartek po południu?

Nie musi to być od razu propozycja randki, znajomi, zwłaszcza ze wspólnymi tematami, też często się ze sobą umawiają na spotkania

[201707171132]

Napisane przez Koci Pazur

Następnym razem jak Ci padnie telefon to włącz ładowarkę, oddzwoń i rzuć: technika, techniką, ale dużo swobodniej gadałoby się przy kawie, może w czwartek po południu?

Nie musi to być od razu propozycja randki, znajomi, zwłaszcza ze wspólnymi tematami, też często się ze sobą umawiają na spotkania

tylko, że nie wiem czy umiałabym być tak bezpośrednia. Nigdy nie miałam oporów przed rozmową z facetami, ba! o stresie nie było nawet mowy bo żaden nie działał na mnie tak jak ten. Nie wiem, to na pierwszym roku to było coś jak coup de foudre, niewytłumaczalne i nieznane mi wcześniej zjawisko. Musiałam się pilnować żeby nie stać zbyt blisko niego bo nasz układ feromonów czy hormonów chyba jest za bardzo dopasowany i nie wyobrażam sobie, co mogłoby się stać. Nie mam tak przy innych facetach, do niego coś mnie przyciąga jak magnes...i nie wiem czego to wpływ.
Czuję, że przy nim wszystkie postanowienia o wstrzemięźliwości wzięłyby w łeb, on pewnie nie zdaje sobie z tego sprawy nawet

[slawek_33]

Napisane przez Arwenaxx

On też jest dość nieśmiały, więc myślicie, że powinnam postąpić wbrew roli kobiety i pierwsza wyjść z propozycją spotkania po raz pierwszy w życiu?

Wbrew roli kobiety? Jaka jest ta rola, czekac az ksiaze z bajki porwie na rumaku do swojego palacu?

Zapros go na kawe, po prostu.

[lemonhaze]

Napisane przez Koci Pazur

Następnym razem jak Ci padnie telefon to włącz ładowarkę, oddzwoń i rzuć: technika, techniką, ale dużo swobodniej gadałoby się przy kawie, może w czwartek po południu?

Nie musi to być od razu propozycja randki, znajomi, zwłaszcza ze wspólnymi tematami, też często się ze sobą umawiają na spotkania

Dobry pomysł, bardzo mi się podoba.
Jak odmówi to nie będzie Ci tak głupio, bo przecież proponowałaś tylko koleżeńskie spotkanie, a skoro nie rozmawiacie przez telefon tylko o sprawach uczelni to nie będzie to żadne faux pas.

W skrócie mówiąc - kto nie ryzykuje ten nie ma.
Gdybym była na Twoim miejscu chyba wolałabym go omijać szerokim łukiem, niż wiecznie skrycie się w nim podkochiwać, nie wiedząc na czym stoję. Ta sytuacja już chyba trochę trwa i nie jest Ci z nią najlepiej, wcale się nie dziwię. Zakochanie to fajny stan, ale dużo fajniejszy jak odwzajemniony.
Jeśli mu się podobasz, a tak jak Ty do tej pory, nie ma odwagi to fakt, że był Twoim wykładowcą nie będzie żadnym problemem.

[201707171132]

Napisane przez slawek_33

Wbrew roli kobiety? Jaka jest ta rola, czekac az ksiaze z bajki porwie na rumaku do swojego palacu?

Zapros go na kawe, po prostu.

Nidy nie czekałam na księcia z bajki i sama też nie zgrywam księżniczki (chociaż mogłabym powiedzieć, że dla mnie on jest tym księciem, inaczej nie zainteresowałby mnie aż tak i zapomniałabym po pierwszych wakacjach). Rany co się ze mną dzieje, chyba powinnam zrobić jak w Ice Bucket Challenge
myślicie, że 8 lat różnicy to opcja do pokonania, jak taki starszy facet może zareagować na młodszą, niedoświadczoną kobietę?

[Adrianna_8]

Cóż, masz jego prywatny numer telefonu, rozmawiacie ze sobą baaardzo długo na różne tematy, nie masz z nim już zajęć - powinnaś zaprosić go na kawę . Po prostu. Facet nie rozmawiałby z dziewczyną aż do rozładowania telefonu, gdyby nie była interesująca. Nie mówię, że czuje do Ciebie coś więcej, może być tak, że jesteś dla niego koleżanką, ale widać rozmowy wam się kleją i tematy się nie kończą . To nie musi być od razu randka, a spotkanie dwóch osób przy kawie, obiadku czy co tam. Powinnaś zaryzykować. Facet Ci się podoba, jest młody, wolny - co z tego, że wykładowca .

[mpt]

Napisane przez slawek_33

Wbrew roli kobiety? Jaka jest ta rola, czekac az ksiaze z bajki porwie na rumaku do swojego palacu?

Zapros go na kawe, po prostu.

To samo rzuciło mi się w oczy.
Autorko, wyjdź trochę z tego stereotypu zahukanej studentki polonistyki, bo mnie trochę skręca I mniej uwielbienia dla tego młodego boga, zapewniam, że to zwykły facet.

[201707171132]

Napisane przez mpt

To samo rzuciło mi się w oczy.
Autorko, wyjdź trochę z tego stereotypu zahukanej studentki polonistyki, bo mnie trochę skręca I mniej uwielbienia dla tego młodego boga, zapewniam, że to zwykły facet.

Jestem nieśmiała po prostu, on też. Zapewniam, że nie jest to zwykły facet
Do tej pory mieliśmy bardzo dobry kontakt, czasem na zajęciach albo on albo ja mieliśmy taką zawieszkę-czyli przyglądanie się sobie w zamyśleniu, on był skrępowany jak ja go na tym przyłapałam, ja nieraz zaczerwieniłam się pod wpływem jego wzroku. Zainteresowany był na pewno, całe otoczenie widziało ale żadne z nas tego nie komentowało (mam nadzieję, że on też).

[Koci Pazur]

Napisane przez Arwenaxx

Nidy nie czekałam na księcia z bajki i sama też nie zgrywam księżniczki (chociaż mogłabym powiedzieć, że dla mnie on jest tym księciem, inaczej nie zainteresowałby mnie aż tak i zapomniałabym po pierwszych wakacjach). Rany co się ze mną dzieje, chyba powinnam zrobić jak w Ice Bucket Challenge
myślicie, że 8 lat różnicy to opcja do pokonania, jak taki starszy facet może zareagować na młodszą, niedoświadczoną kobietę?

Musisz wyluzować. Serio. Wiem, że jesteś zafascynowana, ale idealizujesz go jak głupiutka nastolatka, a nie jak dojrzała kobieta, kończąca studia. To normalny facet. Jak każdy inny człowiek na planecie. Ma wady i zalety, a Ty mało o nim wiesz (człowieka się poznaje na żywo i w różnych sytuacjach).

Ochłoń i daj sobie szansę go poznać i zobaczyć, czy w ogóle Ci odpowiada w normalnym życiu, a nie jako wykładowca (zafascynowanie autorytetem jest normalne), ani nie jako głos z drugiej strony słuchawki. I daj mu poznać siebie. Zaproponuj spotkanie, bo co Ci szkodzi? Chyba że wolisz tkwić w martwym punkcie.

A w wieku 25-33 to 8 lat to nie jest żadna różnica.

[201707171132]

Napisane przez Koci Pazur

Ochłoń i daj sobie szansę go poznać i zobaczyć, czy w ogóle Ci odpowiada w normalnym życiu, a nie jako wykładowca (zafascynowanie autorytetem jest normalne), ani nie jako głos z drugiej strony słuchawki. I daj mu poznać siebie.

myślę, że masz sporo racji. On najpierw był dla mnie dużym autorytetem intelektualnym, później pojawiła się reszta (ale z drugiej strony wiele osób podziwiam za wiedzę, osiągnięcia, nie zafascynował mnie żaden poza nim).
Muszę jechać na uczelnię, więc odpisze wieczorem

[mpt]

Napisane przez Arwenaxx

[...] Zainteresowany był na pewno, całe otoczenie widziało ale żadne z nas tego nie komentowało (mam nadzieję, że on też).

Dorosły, dojrzały zainteresowany facet nie zachowuje się tak dziwnie, więc coś jest nie tak.

[slawek_33]

Napisane przez Arwenaxx

Nidy nie czekałam na księcia z bajki i sama też nie zgrywam księżniczki (chociaż mogłabym powiedzieć, że dla mnie on jest tym księciem, inaczej nie zainteresowałby mnie aż tak i zapomniałabym po pierwszych wakacjach). Rany co się ze mną dzieje, chyba powinnam zrobić jak w Ice Bucket Challenge
myślicie, że 8 lat różnicy to opcja do pokonania, jak taki starszy facet może zareagować na młodszą, niedoświadczoną kobietę?

Wiec delikatnie wykonaj pierwszy krok, inaczej bedziesz zyla w swiecie fantazji Byc moze on ma jakas blokade, na przyklad nie chce naduzywac autorytetu wykladowcy?

Ja bym zareagowal bardzo pozytywnie na mlodsza, niedoswiadczona kobiete z która mialbym o czym rozmawiac godzinami A jak on zareaguje tego nie wiemy.

[201707171132]

Napisane przez mpt

Dorosły, dojrzały zainteresowany facet nie zachowuje się tak dziwnie, więc coś jest nie tak.

co rozumiesz przez słowo dziwnie? On nigdy nie zrobił nic niestosownego, to że się przyglądał to nic takiego. Może i dłużej niż innym jak słusznie zauważyli, ale czemu miałby tego nie robić, jest zakaz patrzenia na dziewczyny jak jest się na uczelni?

Napisane przez slawek_33

Wiec delikatnie wykonaj pierwszy krok, inaczej bedziesz zyla w swiecie fantazji Byc moze on ma jakas blokade, na przyklad nie chce naduzywac autorytetu wykladowcy?

Ja bym zareagowal bardzo pozytywnie na mlodsza, niedoswiadczona kobiete z która mialbym o czym rozmawiac godzinami A jak on zareaguje tego nie wiemy.

slawek_33 no widzisz, Ty zareagowałbyś pozytywnie, mój były też miał około 30 i wszystko było w porządku (z tym, że z nim prawie nic mnie nie łączyło, tym bardziej sprawy łóżkowe bo byłam zbyt młoda). Teraz jestem starsza a mam mniej odwagi niż kilka lat temu. Może to wynika z tego- im bardziej na kimś nam zależy, tym bardziej obawiamy się zrobić pierwszy krok. Kiedy nie mamy nic do stracenia to jest takie proste i naturalne, kiedy w grę zaczynają wchodzić emocje, obawa przed porażką wszystko się komplikuje

[rockandrollqueen]

Napisane przez Arwenaxx

co rozumiesz przez słowo dziwnie? On nigdy nie zrobił nic niestosownego, to że się przyglądał to nic takiego. Może i dłużej niż innym jak słusznie zauważyli, ale czemu miałby tego nie robić, jest zakaz patrzenia na dziewczyny jak jest się na uczelni?

slawek_33 no widzisz, Ty zareagowałbyś pozytywnie, mój były też miał około 30 i wszystko było w porządku (z tym, że z nim prawie nic mnie nie łączyło, tym bardziej sprawy łóżkowe bo byłam zbyt młoda). Teraz jestem starsza a mam mniej odwagi niż kilka lat temu. Może to wynika z tego- im bardziej na kimś nam zależy, tym bardziej obawiamy się zrobić pierwszy krok. Kiedy nie mamy nic do stracenia to jest takie proste i naturalne, kiedy w grę zaczynają wchodzić emocje, obawa przed porażką wszystko się komplikuje

A ja myślę, że powinnaś wyluzować, bo to wszystko wygląda tak naiwnie, że aż strach. Skąd wiesz, że te spojrzenia, czy coś tam to oznaka zainteresowania? Dorosły facet, jakby było zainteresowany, to by coś zrobił. Jak chcesz to podejmij inicjatywę i zobacz, co z tego będzie. Ale nie wkręcaj sobie cudów na kiju, bo jak jest z jego strony to nie wiesz.

[201707171132]

powiem Wam, że tak się zastanawiałam i coś w tym jest że aura uczelni, wykładowcy, itp. wpływa na fascynację. Normalnie poznajemy ludzi w różnych środowiskach, jedni ciekawsi drudzy nie ale jakoś bez szału, nuda bo nie znamy ich świata, zainteresowań. Ten mężczyzna sam w sobie dla mnie jest interesujący, a już szalę przeważa to czym się zajmuje, ma tak unikatowe zainteresowania, teatry, muzyka, opery Chciałabym poznać jego umysł, o czym myśli na codzień, czym się zajmuje, co go wzrusza lub zachwyca...
Nikt z Was nie miał takiej fascynacji w młodości?

[new woman in town]

A czy podczas tej rozmowy telefonicznej rozmawialiście na prywatne tematy? Właściwie to w jakim celu utrzymujecie kontakt telefoniczny?

[mpt]

Napisane przez Arwenaxx

[...]szalę przeważa to czym się zajmuje, ma tak unikatowe zainteresowania, teatry, muzyka, opery Chciałabym poznać jego umysł, o czym myśli na codzień, czym się zajmuje, co go wzrusza lub zachwyca...
Nikt z Was nie miał takiej fascynacji w młodości?

Unikatowe zainteresowania, doprawdy
Fascynacja w młodości - owszem, ale z Ciebie już nie jest taka młoda gąska, żeby się bezkrytycznie fascynować. Rozmawialiście przez telefon, więc na pewno była okazja, żeby cokolwiek zaproponować.
Pisząc o dojrzałości miałam na myśli to, że zainteresowany facet potrafi to okazać bardziej bezpośrednio, niż gapiąc się na zajęciach, które prowadzi.

[201707171132]

Napisane przez mpt

Unikatowe zainteresowania, doprawdy
Fascynacja w młodości - owszem, ale z Ciebie już nie jest taka młoda gąska, żeby się bezkrytycznie fascynować.

właśnie gąska i to dodatkowo nieśmiała, nie mam doświadczenia związkowego. Być może macie rację, że przesadzam ale po tej rozmowie wszystko do mnie wróciło...
Przez wakacje nie mieliśmy kontaktu, myślę że gdyby taki stan trwał dłużej prawdopodobnie zapomniałabym, znalazła chłopaka w swoim wieku i o nim przypomniała sobie po wielu latach, oczywiście byłyby to miłe wspomnienia. Niemniej sądzę, że któreś by i tak żałowało iż nic nie wyszło, nie wiem kto pierwszy-on czy ja.
Mało jest takich dziewczyn jak ja i takich facetów jak on, to sedno sprawy

[mpt]

Napisane przez Arwenaxx

[...]Mało jest takich dziewczyn jak ja i takich facetów jak on, to sedno sprawy

Znowu przesadzasz, takich jak Ty i on są milijony
Powiedzże wreszcie, o czym była ta długa rozmowa, bo nas zżera ciekawość (nie chodzi o szczegóły, a ogólny zarys).

[201707171132]

o wszystkim. Zwykle tak było, rozmawialiśmy o pracy, planach na przyszłość, rozwoju osobistym, cechach charakteru. Bez żadnych podtekstów, wszystko bardzo kulturalnie i zgodnie z etyką uczelnianą. Szczerze mówiąc bardzo mi tego zwierzania się brakowało, z innymi nie umiem rozmawiać tak długo, z nim nie brakuje tematów nigdy.

[201607111028]

Pasuje mi opis do sytuacji z mojej uczelni
Jesteś tak bardzo oderwana od rzeczywistości, jak stereotypowa studentka polonistyki. Tak, stereotypowa W realu poznałam niewiele takich dziewczyn. Żyjesz chyba w jakimś innym świecie, Twoje opisy waszej relacji to czysta grafomania. Radziłabym zejść na ziemię, zanim "ten pierwszy" dobierze się do Twojej cnoty.

[201707171132]

carolina662 gdzie studiujesz?
Lola55 chyba macie rację, odmówi to odmówi. Zjeść pewnie mnie nie zje, a bez sensu przedłużać w nieskończoność coś, co powinno być dawno zrobione (i byłoby, ale ja z tych kobiet które nigdy nie robiły pierwszego kroku, raz bo nie lubią, dwa bo nie musiały...)

[201607111028]

Napisane przez Arwenaxx

carolina662 gdzie studiujesz?
Lola55 chyba macie rację, odmówi to odmówi. Zjeść pewnie mnie nie zje, a bez sensu przedłużać w nieskończoność coś, co powinno być dawno zrobione (i byłoby, ale ja z tych kobiet które nigdy nie robiły pierwszego kroku, raz bo nie lubią, dwa bo nie musiały...)

Nie będę tutaj tego pisać
W każdym razie znam takiego jednego "oczytanego" wykładowcę po trzydziestce. Cóż, widocznie każda uczelnia ma swojego "Adonisa"...

[201707171132]

W tym rzecz, że on nigdy nie robił z siebie Adonisa, ma neutralne podejście do dziewczyn i nawzajem-z tego co wiem żadna nie była nim zainteresowana, wszystkie lecą na innego takiego native On nie jest żadnym lalusiem-gogusiem, wygląda jak mój rówieśnik i w tym stylu się ubiera, fajnie ale na luzie. Mnie zainteresował całością swojej osoby, postrzegam go jako osobę o bardzo artystycznej duszy, bogatym wnętrzu. Gdyby był zwykłym wyżelowanym lalusiem na pewno nie zwróciłabym na niego uwagi, a tak pasowałby mi nawet jako przyjaciel bo obcowanie z nim to sama przyjemność.

[mpt]

No dobra, to zapytam wprost: kto do kogo dzwoni/dzisiaj zadzwonił? I w jakim celu? Bo tak lawirujesz, że mam wrażenie fantazjowania.

[201607111028]

Napisane przez Arwenaxx

W tym rzecz, że on nigdy nie robił z siebie Adonisa, ma neutralne podejście do dziewczyn i nawzajem-z tego co wiem żadna nie była nim zainteresowana, wszystkie lecą na innego takiego native On nie jest żadnym lalusiem-gogusiem, wygląda jak mój rówieśnik i w tym stylu się ubiera, fajnie ale na luzie. Mnie zainteresował całością swojej osoby, postrzegam go jako osobę o bardzo artystycznej duszy, bogatym wnętrzu. Gdyby był zwykłym wyżelowanym lalusiem na pewno nie zwróciłabym na niego uwagi, a tak pasowałby mi nawet jako przyjaciel bo obcowanie z nim to sama przyjemność.

Na razie są to Twoje wyobrażenia. To, że tak prezentował się podczas wykładów (ćwiczeń?) i tak go postrzegasz po rozmowach przez telefon, o niczym jeszcze nie świadczy.

[201707171132]

piszę całkowicie serio. Dzisiaj ja zadzwoniłam, ogólnie w sprawie planu ale wynikła z tego długa rozmowa. Naprawdę dziewczyny to nie jest żaden trolling, wszystko co zostało tu powiedziane jest na serio. jaki miałabym cel wymyślać na anonimowym koncie na forum?