Poznać tajemnice własnego DNA, czy chciałabyś wiedzieć o sobie: wszystko?

[Fresa]

Wprawdzie miałam już nie zakładać wątków , ale sądzę, że ten temat jest na tyle interesujący, że szkoda byłoby go przeoczyć, a może nie każda Wizażanka na niego w sieci trafi.


Z jednej strony:
- tysiąc dolarów to nie majątek za dostęp do takiej wiedzy
Z drugiej strony:
- czy taka wiedza naprawdę byłaby mi potrzebna (mam na myśli informacje, które mogłyby być dla mnie przykre, jak na przykład zwiększone ryzyko zachorowania na jakąś chorobę; a może wprost przeciwnie: lepiej wiedzieć zawczasu i robić wszystko by zapobiec wszystkim tych chorobom, które mogłyby wpłynąć na jakość i długość życia)?


A co Wizażanki sądzą na ten temat?
Chciałybyście poznać tajemnice swojego DNA?
Zapraszam do przeczytania artykułu i podzielenia się przemyśleniami.

Wykładając tysiąc dolarów i dając próbkę śliny, każdy będzie mógł się dowiedzieć, w jaki sposób miliardy jednostek jego genetycznego zapisu kształtują to, kim jest. Już trzy firmy poinformowały o planach sprzedaży tego typu usługi.

Kiedy zaproponowano mi możliwość skorzystania z niej, jako jednej z pierwszych testujących, zgodziłam się - ale nie bez obiekcji. Co będzie, jeśli dowiem się, że mogę umrzeć młodo? Albo że mogłam przekazać swojej córce zły gen? A patrząc bardziej przyziemnie: co będzie, jeśli firma ubezpieczeniowa lub pracodawca w przyszłości wykorzystają te informacje przeciwko mnie?

Ale trzy tygodnie później byłam już nieco uzależniona od codziennego kontaktu z moimi genami (I nieustannie pytałam siebie: Czy to uzależnienie ma podstawy genetyczne?)

Na przykład, parę dni temu bolały mnie ręce. Naturalnie sprawdziłam więc swoje DNA.

To tylko zalążek, cały artykuł na: http://portalwiedzy.onet.pl/4868,111...zasopisma.html

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Freso - dziękuję, że założyłaś jednak ten wątek

Zdecydowałabym się. Choć 1000 dolców to dla mnie dużo Więcej jest plusów takiej wiedzy, niż minusów. Choćby właśnie - wiedza o możliwości zachorowania, automatycznie bardziej bym o siebie dbała. Albo - dowiaduję się, że mam predyspozycje do bycia psychopatką - pracuję nad sobą i kontroluję się.

[Fresa]

Szajajabo, nie ma za co, doszłam do wniosku, że warto się tym znaleziskiem
podzielić, artykuł naprawdę wart uwagi.

[traci]

Tak ,ja tez bym sie poddala takim badaniom.
Mozna sie wiele rzeczy dowiedziec ,a jesli np to ,ze moge umrzec wczesnie to przeciez nie przepowiednia tylko takie moze ,takie ryzyko i zawsze mozna starac sie zeby do tego nie doszlo.

[ushia]

szczerze mowiac, o pomimo dosc spektakularnych odkryc na polu badania ludzkeigo genomu wiadomo o nim tak nieweile, ze uwazam takie projekty za mocno naciagane

i nie widze potrzeby sprawdzania czy genetycznie jestem uwarunkowana do artretyzmu czy nie - co ma byc to bedzie, nie przestane nagle pisac na komputerze bo wyszlo ze tak, wiec co za roznica

[milkNhoney]

Gdybym dysponowala taką sumką to chętnie bym się dowiedziała Z natury jestem ciekawskie stworzenie i lubie wiedzieć.
To chyba zalezy od charakteru czy ktoś by się załamał po czymś takim, gdyby np. był zagrożony jakąś chorobą.
Wiadomo, lepiej zapobiegać.

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Ja również poddałabym się takiemu badaniu.
Choć nie wiem, czy uzyskałabym odpowiedzi na wszystkie dręczące mnie pytania.
Moim zdaniem badanie ludzkich genomów na obecnym etapie to dopiero kropelka w morzu, ale uzyskane informacje mogą się okazać niezwykle cenne.
Mam nadzieję, że ta dziedzina nauki będzie się prężnie rozwijać.

[narcy]

ja też bym się poddała takiemu badaniu.

wolę wiedzieć, czy jestem obciążona jakąś chorobą genetyczną - być moze jeśli dowiem się o niej wcześniej, uda mi się złagodzić nieco jej objawy.

a poza tym jestem b. ciekawska

[froggie]

jakbym miała tyle kasy to bym zrobiła bez wahania.

zwłaszcza ze jestem obarczona kilkoma chorobami na podłozu genetycznym i wiem że przekazałabym je swoim dzieciom (stąd też obawa przed ciążą).
I chętnie bym się dowiedziała co jeszcze we mnie 'siedzi'.

[yes]

gdybym miala tyle kasy to na pewno bym chciala wiedziec 'co we mnie siedzi'

[phdwao]

Bardzo bym chciała posiadac taką wiedzę. Pewnie gdybym miała 1000 dolarow to uzbierałabym nawet drugie tyle gdyby była potrzeba. Dla mnie najgorszy jest znak zapytania,dlatego chciałabym poznać te tajemnice, nawet jeśli są mroczne.

[kr0pka]

Gdybym miała tyle pieniędzy, to spróbowałabym.
W sumie, nic bym nie straciła, a dowiedziałabym się czegoś i może mogłabym czemuś zapobiec.

[Hultaj]

jasne, że tak.


Z 2 strony, to naprawdę może być kolejny gwoźdź do trumny prywatności ludzkości , ryzyko, że za n-lat ktoś cię ;-) nie zatrudni, bo zajrzy w kartkę i zobaczy, że masz predyspozycje do podłubania co jakiś czas w nosie, a on tego nie trawi - za tym, niestety, idzie.
Btw, polecam sobie oglądnąc Gattaca, szok przyszłości. Niby finał cacuśny - ale - sytuacja właśnie - przykra...

[nice6irl]

A ja raczej nie chciałabym posiadać takiej wiedzy. Co ma być to będzie. Niech moje życie zostanie słodką tajemnicą, z resztą pewnych spraw nie da się przewidzieć żadnym sposobem.
W momencie, w którym dowiedziałabym się, czym obarczona jestem genetycznie wpadłabym pewnie w jakiś trans i zaczęłabym nałogowo zmieniać swoje życie, np. nawyki żywieniowe, więcej ruchu... I podczas takiego biegania sobie dla zdrowia po okolicy rozjechałby mnie tir. Nie. Nie. Wolę żyć w niewiedzy.

[Wisienki]

Myślę ze za kilka lat (kiedy ceny tego badania spadną, a rozumienie tego co jest zapisane w DNA wzrośnie) o tym pomyśle z pewnością. Napewno chciałabym robić takie badanie swoim przyszłym hipotetycznym dzieciom - po to aby im lepiej pomóc w rozwoju

[wenedka]

A ja bym się nie poddała takiemu badania. Jak bym się dowiedziała, dla przykładu, że mogę zachorować na raka, albo mam jakąś chorobę genetyczną, to na pewno nie nastawiłoby mnie to pozytywnie do życia, a wręcz odwrotnie. Są rzeczy, nad którymi nie da się zapanować i nie ma sensu sie zamartwiać.

[freshona]

Ja też nie chciałabym wiedzieć. Bez badań i tak wiem, jakimi chorobami mogę być obciążona. Pilnuję sie, badam. A świadomość jeszcze większych zagrożeń na pewno nie wpłynęłaby na mnie pozytywnie

[agness86]

Myślę, że chyba bym nie chciała wiedzieć wszystkiego

[Hultaj]

przesadzacie. I bez badań wiadomo, co się ryzykuje paląc fajki i jakoś papierosów wciąż wszędzie do kupienia miliony.


Rak trzustki to np. zabójca w żółtych rękawiczkach, długo nie daje objawów, zazwyczaj gdy się go wykrywa nie ma się z nim szans.

Zresztą, osoby, które mają chorych na raka w rodzinie wiedzą już, że istnieje jakieś ryzyko i dla nich, podobnie, gdy w rodzinie trafi się ktoś upośledzony; a jakoś ludzie normalnie żyją, nie myśląc na co dzień o takich rzeczach.

Myslę, że lepiej wiedzieć, co może człowiekowi zagrozić, niż uciekać w niewiedzę, a potem np. w cierpieniu musieć pożegnać się z życiem (a ''zdarza się'', że na to żaden moment nie będzie dobry, bo albo dzieci małe, albo chciałoby się móc cieszyć wnukami, albo, albo... ), czy latami przewlekle chorować.
Dylemat wg mnie pojawia się w takich sytuacjach, kiedy np. ma się w głowie krwiaka, a z którym np. nic się nie da zrobić. To wtedy, wg mnie, żyje się jak z bombą zegarową, z mieczem Damoklesa nad sobą w tle.

[paula78]

Ja chciałabym wiedziec co we mnie siedzi i co moglam przekazc dziecku.

mysle ze udostepnienie takich badan dla wszytskich rozwinie mnostwo laboratoriow-naciagaczy a dwa ludzie zaczna dbac o siebie , udoskonalac/leczy sie na zapas przez co wzrosnie odstetek ludzi starych.

[wenedka]

Hultaj, są choroby genetyczne, przed którymi nie da się uciec, a świadomość bycia nimi obciążonym niewiele daje, a tak można jeszcze pokorzystać z życia.

[Hultaj]

ale w przyszłości pewnie będzie trzeba pomyśleć o przesunięciu wieku emerytalnego dalej (najgorsze, że już teraz o tym się myśli ), ale jeśli ludzie będą długowieczni, medycyna będzie w ogólnodostepny sposób np. wymieniac narządy zuzyte na nowe, albo narządy w ogóle wolniej się będą zużywać, ciało wolniej starzeć, to trudno, by ludzie żyli średnio po 140* (podobno ludzkie serce obliczone jest na 150 lat życia, dłużej już nie) lat, a pracowali do 65 - czy nam się to podoba, czy nie.

*Zakładając sens długowieczności - czyli w zdrowiu.

[czarnaorchidea]

Zdecydowałabym się na takie badania. W przypadku ewentualnej choroby zawsze lepiej wiedzieć zawczasu, można wtedy w większości przypadków coś zaradzić.

[Hultaj]

Wenedka, niby przed czym genetycznym nie uciekniesz, co człowiekowi się na pewno musi przytrafić, przed Parkinsonem?

Chyba wolałabym wiedzieć, że na stare lata grozi mi realnie Alzheimer, by zdawać sobie sprawę z tego, że muszę też tak sobie zorganizować życie, by dla innych nie musiał to być problem, zabezpieczyć się materialnie np., zamiast wszystko puścić w życiu na konsumpcję...
No bo rożnie ludzie żyja, jedni myślą o tym, co dalej, inni pasikonuja, a jeszcze inni zyją pośrodku.

Zresztą, o ile ja się orientuję, to chodzi o predyspozycje, nie o wyrok, bo to, że się jest zagrożonym jakąś chorobą, nie oznacza wciąż, że ta się musi rozwinąć; to tak, jakby badania miały powiedziec, że skoro masz świetną pamięć, to na pewno zostaniesz chirurgiem.
Medycyna pędzi w straszliwym tempie, jeśli np. stwardnienia rozsianego nie da się uniknąć (i odpukać takie ewentualności zawsze i wszędzie, każdemu), to chyba lepiej zacząć brac leki wcześniej, gdy organizm pomału zacznie się już psuć, nie czekać do pojawienia się objawów np.

To tak utopijnie trochę, wiadomo, że to nie byłoby błatwe, szczególnie, że wiadomo jak sprawy wyglądają od strony finansowej.

[insomnieux]

Hultaju mimo, ze twoje argumenty maja sens to jak dla mnie są za bardzo racjonalne. nie chciałabym przyporządkowywać swojego terazniejszego zycia do starości bo moge byc wtedy chora... mozna popaść w paranoję.
nie zrobiłabym takiego badania. nie kręci mnie taka wiedza.

[Hultaj]

no dobrze, ale wystarczy popatrzeć na ludzi starszych, jak wielu z nich, niestety, jest schorowanych - łatwo to odpowiednio przełożyć. A jednak żyje się najczęściej dniem dzisiejszym, i nikt nie myśli o tym, że za 40 czy 60 lat może być wśród tych, którzy nie są wstanie wejść po schodach.

[sylwónia]

Oczywiście że chciałabym , DNA to nie wyrok.

Zresztą wciąż wiemy o genach tak mało, że pewników za wiele w tym badaniu by nie było, tylko jakieś luźne przewidywania.

[onemi]

ja chcialabym poznac tajemnice mojego DNA. Moglabym sie ewentualnie przygotowac na najgorsze. To cenna wiedza, szkoda ze taka droga

[freshona]

Napisane przez Hultaj

Zresztą, o ile ja się orientuję, to chodzi o predyspozycje, nie o wyrok, bo to, że się jest zagrożonym jakąś chorobą, nie oznacza wciąż, że ta się musi rozwinąć;

No właśnie o tym mówię - skoro badanie określa predyspozycje, wolałabym się na zapas nie martwić, czy dopadnie mnie ten Parkinson czy nie
A tak serio, to kilka lat temu pewnie odpowiedzialabym, że chcę wiedzieć. Ale teraz wiem, jak reaguję na każdą wzmiankę o chorobie bliskich, dlatego wolałabym się nie martwić jeszcze bardziej niż teraz.

Właściwie dlaczego jeszcze Fresa się nie wypowiedziała ? Chciałabym znać Jej zdanie.

[insomnieux]

Napisane przez Hultaj

no dobrze, ale wystarczy popatrzeć na ludzi starszych, jak wielu z nich, niestety, jest schorowanych - łatwo to odpowiednio przełożyć. A jednak żyje się najczęściej dniem dzisiejszym, i nikt nie myśli o tym, że za 40 czy 60 lat może być wśród tych, którzy nie są wstanie wejść po schodach.

pewnie, ze sie o tym nie mysli bo ma sie terazniejszośc na głowie


off: Freso czemu miałaś juz nie zakładac wątkow?