Zachowanie tż - nerwy

[antonina111]

Jestem z tżtem ponad 2 lata - jest czuły i kochany, kocham go bardzo, ale ostatnio mnie coś martwi. A mianowicie jego nerwowy charakter. Na początku przymykałam oko tzw. różowe okulary. Chodzi o takie sytuacje jak np. dziś rano. Stukł kubek przez pomyłkę. Oczywiście było k**** kilkakrotnie, rzucił jeszcze jakimś pojemnikiem plastikowym na podłogę. Kilka dni temu miał śmieci wynieść - rozsypały mu się to szalał kilka minut, jakieś przeklinanie itd. Jak zapytałam raz czy mu pomóc to on grzecznie: nie dziękuję, możesz iść już do sklepu (tak jakby nie chciał żebym patrzyła na jego nerwy). Nieraz mnie przeprasza, że się denerwuje o głupoty.
Jak ze mną rozmawia to nie przeklina, ale do innych już tak np. potrafi zatrzymać samochód na środku drogi i kłócić się z jakimiś ludźmi, że mu zajechali na parking (miał akurat rację, bo był pierwszy, ale zaraz wielka afera).
Spotkałyście się z czymś takim? Nie wiem czy to jest normalne...

[Minna]

Wg mnie to nie jest normalne. Facet ma ewidentnie problem na tle nerwowym. Zbić kubek, rozsypać śmieci i szaleć przez to? Każdy się czasem wkurzy, ale są pewne granice.

[antonina111]

To może świadczyć o jakiejś chorobie?

[amru]

A wg mnie to zupełnie normalne, wszyscy jesteśmy w stresie, non stop napięcie, pracujemy ponad miarę w porównaniu do reszty Europy, zarabiamy mało, pogoda jest jaka jest - jedynie latem i to nie zawsze możemy trochę się "nasłonecznić", a tak to aura iście depresyjna... Wiele osób bzdury wyprowadzają z równowagi.
Ja bym zaproponowała chłopakowi wspólne wyjścia na basen, albo na święta podarowała mu karnet na sztuki walki. Chodzi o to, żeby się wyżył w inny sposób, w dodatku będą go przepełniać endorfiny i nabierze dystansu

[summer_overture]

Napisane przez antonina111

To może świadczyć o jakiejś chorobie?

Bez przesady, chyba tylko w skrajnych przypadkach.
Może jest cholerykiem? Jeśli tak, to radzę uważać, życie z nim łatwe nie będzie.
A czy wobec ciebie też potrafi taki być? Bo z czasem tak może się dziać, wtedy też lepiej się zastanów, czy wytrzymasz z kimś takim...

[antonina111]

Wobec mnie bardzo rzadko i nie tak nasilone jak złość wobec rzeczy martwych. Raz słoika nie mógł otworzyć - wtedy mówię mu: spokojnie, już prawie się otworzył. A on wyskoczył: Jak prawie? nie widzisz że to nieprawda? I z takim oburzeniem i agresją. Czasem mówi: zostaw mnie proszę, bo jestem mega wkur*** i chce być sam - także jest fair, wiem, ze mnie kocha, po prostu chyba jest cholerykiem. Będę miała ciężkie życie?

[cava]

Napisane przez antonina111

Wobec mnie bardzo rzadko i nie tak nasilone jak złość wobec rzeczy martwych. Raz słoika nie mógł otworzyć - wtedy mówię mu: spokojnie, już prawie się otworzył. A on wyskoczył: Jak prawie? nie widzisz że to nieprawda? I z takim oburzeniem i agresją. Czasem mówi: zostaw mnie proszę, bo jestem mega wkur*** i chce być sam - także jest fair, wiem, ze mnie kocha, po prostu chyba jest cholerykiem. Będę miała ciężkie życie?

Ty jak Ty. Twó wybór.
Ale jak sobie wyobrażasz jego z dziećmi?
Dziecku nie powie, zostaw mnie, odejdz. dziecko moze wkurzyć jak nic innego na świecie, i nie ma rady, nawet w najgorszych nerwach trezba nad soba panować i nie skrzywdzić, nie wyjść, nie zostawić.

Jka on na słoik reaguje agresją, to na ryczacego , neiznośnego 2-3 latka który wkurzy do granic mozliwości i jeszcze nie ustapi tylko dociśnie, nie wiem co zrobi?
Potrząśnie niemowlakiem i uszkodzi na zwsze? uderzy 2-3 latka A co z nastolatkiem?
Te to potrafią dopiero dać czadu.

bałabym się z kims takim zakładac rodzinę.

poza tym, na starośc takie cechy nie nikną, tylko stają się jeszcze bardziej wyraziste i dokuczliwe.

[Minna]

Zgadzam się z tym co pisze Cava. Miałabym mieszane uczucia. Kubek, słoik, zajęte miejsce na parkingu to są drobiazgi. Co będzie jak pojawią się poważne problemy? Dzieci? Przemyśl to sobie wszystko na spokojnie.

[zakonna]

mój partner szybko się wkurza i równie szybko uspokaja. Ja to zlewam, on się ciska, że nie może czegoś znaleźć a mnie to wisi. Jego nerwy. Ale my nie mamy dzieci i mieć nie będziemy. Mamy psy do których cierpliwość ma bardzo dużą.
Ty autorko musisz się zdecydować czy potrafisz to ignorować, czy jego reakcje powodują Twój dyskomfort.

[spaghettii]

Ja mysle, ze to normalne, sama tak mam czesto i nie uwazam sie za chora

[kiciun]

Jest cholerykiem.
Na razie jest wobec Ciebie w porządku, bo widać pilnuje by złość nie odbijała się na Tobie i nie wyładowuje się na Tobie.
Tak jak ktoś wcześniej napisał, musisz się zastanowić, czy jego wybuchy gniewu są dla Ciebie przykre, czy potrafisz to "olewać" i się tym nie przejmować.

I stawiaj granice i pilnuj ich dobrze, żeby to nigdy nie obracało się przeciwko Tobie i żeby za kilka lat nie wrzeszczał na Ciebie. Jak ktoś napisał- na starość to się nasila. A ta akcja z zatrzymaniem samochodu i robieniem afery na środku ulicy to już naprawdę przegięcie...

Mój tata jest cholerykiem, także wiem jak to wygląda. Ja w życiu bym nie mogła być z cholerykiem. Nawet jakby był najwspanialszy- nie. I tego się trzymam. Ale niektórym to tak nie przeszkadza. Trzeba się dobrać.

[WielkaMi]

zastanów się, czy rzeczywiście od początku tak było, tylko jak piszesz "rózowe okulary" Ci to przesłoniły, czy może ostatnio się coś zmieniło? Może stres, nawał zajęć, niewyspanie?
Jeśli od zawsze to się zastanów, bo życie będzie przynosiło bardziej stresujące sytuacje niż rozbity kubek. Może karnet na siłownię czy sporty walki, jak tu już było wspomniane, to dobre rozwiązanie ale tylko przy krótkotrwałych stresach.
Pogadaj z nim, powiedz, że Ci to trochę przeszkadza, może wspólnie dojdziecie, z czego to może wynikać.

[taka_cholercia]

Niekoniecznie musi być chory, zestresowany. Może po prostu ma taki porywczy charakter, może jest cholerykiem.
Jesteś z nim już na tyle, żeby rozeznać jak zachowuje się gdy przychodzą prawdziwe problemy, stresy, kłótnie? Wtedy też się tak "ciska" ?
Troszkę Cię rozumiem, mojego TŻ raz na czas denerwują błahostki, które mnie nawet w najmniejszym stopniu nie ruszają- coś się stłucze, zatnie, coś hałasuje, przeszkadza itp. Zdarzy mu się zakląć, ale nie wpada w jakiś szał. Ale za to w sytuacjach poważnie stresowych, wręcz patowych kiedy ja tracę głowę, wkurzam się i histeryzuję on myśli chłodno i to jego opanowanie naprawdę ratuje mi życie . Zwróć kiedyś uwagę na jego zachowanie, gdy robią się poważne problemy. Czy jest wtedy dla Ciebie wsparciem?

[BeYourself]

Napisane przez antonina111

Jestem z tżtem ponad 2 lata - jest czuły i kochany, kocham go bardzo, ale ostatnio mnie coś martwi. A mianowicie jego nerwowy charakter. Na początku przymykałam oko tzw. różowe okulary. Chodzi o takie sytuacje jak np. dziś rano. Stukł kubek przez pomyłkę. Oczywiście było k**** kilkakrotnie, rzucił jeszcze jakimś pojemnikiem plastikowym na podłogę. Kilka dni temu miał śmieci wynieść - rozsypały mu się to szalał kilka minut, jakieś przeklinanie itd. Jak zapytałam raz czy mu pomóc to on grzecznie: nie dziękuję, możesz iść już do sklepu (tak jakby nie chciał żebym patrzyła na jego nerwy). Nieraz mnie przeprasza, że się denerwuje o głupoty.
Jak ze mną rozmawia to nie przeklina, ale do innych już tak np. potrafi zatrzymać samochód na środku drogi i kłócić się z jakimiś ludźmi, że mu zajechali na parking (miał akurat rację, bo był pierwszy, ale zaraz wielka afera).
Spotkałyście się z czymś takim? Nie wiem czy to jest normalne...

A jak on spędza wolny czas, jak się relaksuje? Bo mnie się wydaje, że on jest ogólnie strasznie znerwicowany i dlatego każda najmniejsza drobnostka wywołuje takie reakcje. Proponuję regularne uprawianie jakiegoś sportu. Bieganie, siatkówka, chodzenie na siłownię itp. Wymęczy się, poziom endorfin podskoczy i chłopak powinien być bardziej wyluzowany. Może również jakieś lekkie środki na uspokojenie (ziołowe tabletki, melisa)?

[summer_overture]

Napisane przez zakonna

mój partner szybko się wkurza i równie szybko uspokaja. Ja to zlewam, on się ciska, że nie może czegoś znaleźć a mnie to wisi. Jego nerwy. Ale my nie mamy dzieci i mieć nie będziemy. Mamy psy do których cierpliwość ma bardzo dużą.
Ty autorko musisz się zdecydować czy potrafisz to ignorować, czy jego reakcje powodują Twój dyskomfort.

U nas tak samo, nie ma dzieci, są psy, no i to ja jestem cholerykiem. Oparzę się? Patelnia może wylecieć przez okno, a jeśli mój tż się napatoczy, to mu też się oberwie. On jest pogodnym człowiekiem, charakterologicznie lata świetlne ode mnie i w 99% przypadków wytrzymuje moje napady gniewu. Nigdy go nie uderzyłam, nie wyżywam się też na moich zwierzakach, ale czuję czasem, że jestem bliska eksplozji. I wiem, że życie z kimś takim jest bardzo ciężkie i np. ja nigdy bym z kimś takim nie wytrzymała psychicznie.

[ellish]

Zylam z cholerykiem przez ponad 20 lat. Bardzo ciężkie życie. Na tyle,że później sama chodziłam w nerwach,zestresowana. Nazywałam tego człowieka chodzącą bombą. Jeżeli rzeczywiście ma taki charakter to bardzo współczuję.

[Klaudiad18]

Też bardzo często wściekam sie o glupoty i co? jestem chora psychicznie ? aha jestem po prostu cholerykiem

[arllie]

Często osoby z nerwicą właśnie tak się zachowują. Mam koleżankę która była kiedyś chora i za każdym razem kiedy coś szło nie tak to dokładnie tak się zachowywała. To jest impuls, to jest po prostu choroba. Tak zachowują się ludzie którzy przeszli swoje w życiu i wiem że to wydaje się po prostu nienormalne ale jest formą odreagowania organizmu. Pozytywna informacja jest taka że jedynie Twoje uszy są narażone ale Ty jesteś zupełnie bezpieczna. To mija, trwa przez rok mniej więcej ale się wycisza. Na pewno jest mu bardzo wstyd i na pewno nie chciałby się tak przy Tobie zachowywać ale niestety tego się nie da opanować. Nie powinnaś rozstawać się z nim z tego powodu bo chłopak się załamie nerwowo jeszcze bardziej

[zakonna]

Ha ha ha, rozsmieszyl mnie post arllie. Takie słodkie niedorzecznosci. 😇

[8c9538aac29bb5fbc2d31b2aac28a8f9b62d5c74_6584d267571b8]

Zbity talerz mnie też wyprowadza z rownowagi, podobnie jak wiele innych rzeczy. Automatycznie robię się wredna, więc lepiej do mnie wtedy nie podchodzić, bo mogę być niemiła. 10 sekund później jest już w porządku. Jak po dźwięku zbijanego szkła ktoś pyta mnie, czy coś się stukło, to niech się nie dziwi jak rzucę uwagą dotyczącą jego problemów ze słuchem :P W nikogo niczym nie rzucam, ani nikogo nie biję, nie uważam się za nienormalną, ani patologiczną. Cholerycy tak po prostu mają i trzeba im dać trochę przestrzeni w razie napadu złości. Nie wnikać, nie pytać, czasem zwyczajnie pomóc ( np. W uprzatnieciu resztek szkła). Oczywiście każdego małego furiata należy obserwować, nie każdy jest nieszkodliwym cholerykiem.

[ririana]

Napisane przez zakonna

Ha ha ha, rozsmieszyl mnie post arllie. Takie słodkie niedorzecznosci. ��

Mnie śmieszy to że wogóle takie rzeczy piszesz do osób, które "siedzą w temacie". Widać że nic jeszcze o życiu nie wiesz

[zakonna]

W sensie, że ja nie wiem? Acha. Spoko. W jakim wieku się dowiem coś o życiu? Bo rozumiem, że jeszcze jestem za młoda czy coś. 😕

[kalincia]

Napisane przez zakonna

W sensie, że ja nie wiem? Acha. Spoko. W jakim wieku się dowiem coś o życiu? Bo rozumiem, że jeszcze jestem za młoda czy coś. ��

Ja od czterdziestki już się bardzo cieszę, jak mnie biorą za młodszą. Ty tak nie masz?

A jak mi kubek spadnie albo śmieci się rozsypią, to k...latają jak skowronki. Ale to jest moment i potem przechodzi.

[zakonna]

Mnie to tak śmieszy, że sobie nie wyobrażasz. Dziki chichot mnie ogarnia jak czytam takie posty. Szczególnie ze pisze tylko tam gdzie się znam czyli z dupy swojej wiedzy nie biorę

[201712111032]

Napisane przez kalincia

Ja od czterdziestki już się bardzo cieszę, jak mnie biorą za młodszą. Ty tak nie masz?

A jak mi kubek spadnie albo śmieci się rozsypią, to k...latają jak skowronki. Ale to jest moment i potem przechodzi.

Jesteś boska

[kalincia]

Napisane przez zakonna

Mnie to tak śmieszy, że sobie nie wyobrażasz. Dziki chichot mnie ogarnia jak czytam takie posty. Szczególnie ze pisze tylko tam gdzie się znam czyli z dupy swojej wiedzy nie biorę

Eee, tam, nic jeszcze o życiu nie wiesz...

---------- Dopisano o 10:54 ---------- Poprzedni post napisano o 10:41 ----------

Napisane przez kukurukku

Jesteś boska

A, dziękuję, wiem.

[zakonna]

Mój to mięsem rzuca często. A ja to w puszczam jednym uchem a drugim wypuszczam. A jakie cudne obraźliwe słowa do labradora mówi 😁 śmieje się zawsze z tych kwiecistych wyrażeń

[AshaL]

Napisane przez antonina111

Jestem z tżtem ponad 2 lata - jest czuły i kochany, kocham go bardzo, ale ostatnio mnie coś martwi. A mianowicie jego nerwowy charakter. Na początku przymykałam oko tzw. różowe okulary. Chodzi o takie sytuacje jak np. dziś rano. Stukł kubek przez pomyłkę. Oczywiście było k**** kilkakrotnie, rzucił jeszcze jakimś pojemnikiem plastikowym na podłogę. Kilka dni temu miał śmieci wynieść - rozsypały mu się to szalał kilka minut, jakieś przeklinanie itd. Jak zapytałam raz czy mu pomóc to on grzecznie: nie dziękuję, możesz iść już do sklepu (tak jakby nie chciał żebym patrzyła na jego nerwy). Nieraz mnie przeprasza, że się denerwuje o głupoty.
Jak ze mną rozmawia to nie przeklina, ale do innych już tak np. potrafi zatrzymać samochód na środku drogi i kłócić się z jakimiś ludźmi, że mu zajechali na parking (miał akurat rację, bo był pierwszy, ale zaraz wielka afera).
Spotkałyście się z czymś takim? Nie wiem czy to jest normalne...

Spotkałam się, ja jestem nerwowa i praktycznie nie ma dnia gdybym nie była na coś zła . Ale zmieniam się, naprawdę kosztuje mnie to sporo trudu, czasami jest lepiej czasami gorzej ale zmieniam się

Mój TŻ jest bardzo spokojnym człowiekiem ale właśnie jak przytrafiają mu się takie pierdoły to też klnie jak szewc ale wtedy obracam całą sytuację w żart i on zaczyna się śmiać i nerwy z niego schodzą. Tak sobie właśnie radzimy z naszymi nerwami.

[kiciun]

Napisane przez arllie

Często osoby z nerwicą właśnie tak się zachowują. Mam koleżankę która była kiedyś chora i za każdym razem kiedy coś szło nie tak to dokładnie tak się zachowywała. To jest impuls, to jest po prostu choroba. Tak zachowują się ludzie którzy przeszli swoje w życiu i wiem że to wydaje się po prostu nienormalne ale jest formą odreagowania organizmu. Pozytywna informacja jest taka że jedynie Twoje uszy są narażone ale Ty jesteś zupełnie bezpieczna. To mija, trwa przez rok mniej więcej ale się wycisza. Na pewno jest mu bardzo wstyd i na pewno nie chciałby się tak przy Tobie zachowywać ale niestety tego się nie da opanować. Nie powinnaś rozstawać się z nim z tego powodu bo chłopak się załamie nerwowo jeszcze bardziej

Bzdury Nerwica wcale się tak nie objawia. Weź sobie chociaż wygogluj zamiast zarzucać innym brak wiedzy.
Po drugie to nie jest choroba, tylko taki typ temperamentu.

[zakonna]

Nie wiesz ze nerwica to to samo co nerwowość? 😁 jedynie w tym jest prawdziwe to, że brak równowagi emocjonalnej w nerwicy może powodować rozdrażnienie i wybuchy gniewu.

Ale stwierdzenie że nerwica trwa około roku mnie rozczulilo. Szkoda ze moja nerwica o tym nie wiedziała