Jak być wreszcie sobą?

[hawaii123]

cześć mam nadzieję, że mi coś doradzicie, chociaż zdaję sobie sprawę, że pytanie w tytule jest dość trudne. Chciałam spytać, czy wy macie podobnie, czy zawsze zachowujecie się naturalnie?
U mnie w domu nie było bardzo źle, ale zawsze zabiegałam o akceptację, pochwały rodziców, zawsze starałam się być "jakaś" żeby ich zadowolić, oni też nie okazywali mi zbyt wiele miłości, porównywali do innych i tak wyszło.
Moim problemem jest to, że gdy rozmawiam z ludźmi nie potrafię jakoś być sobą, nawet przez fb, myślę chwilkę co napisać, czy to aby napewno spodoba się tej osobie, czy ja nie wyjdę na głupią, nudną, nijaką itp. I tu nie chodzi, że nie mam własnego zdania- mam tylko, że boję się
je wyrażać, tak samo jak w dzieciństwie, kiedy rodzice negowali wszystkie moje pomysły, to co mówiłam. Macie jakieś sposoby na bycie bardziej wyluzowaną osobą? Tu nie chodzi o nieśmiałość, tylko właśnie o tą ciągłą spinkę i chęć przypodobania się ludziom, strach przed odrzuceniem
. Np mam tak z muzyką, że boję się pokazać ludziom, czego słucham bo mnie wyśmieją itp, mam wiele obaw. Utrudnia mi to strasznie życie, bo mam wrażenie, że ludzie to wyczuwają i mnie nie lubią przez to. Zazdroszczę tym osobom, które są po prostu sobą, bije od nich ta naturalność, to że nikogo nie udają.. Bardzo cięzko mi to zmienić.

[Wanda85]

Napisane przez hawaii123

cześć mam nadzieję, że mi coś doradzicie, chociaż zdaję sobie sprawę, że pytanie w tytule jest dość trudne. Chciałam spytać, czy wy macie podobnie, czy zawsze zachowujecie się naturalnie?
U mnie w domu nie było bardzo źle, ale zawsze zabiegałam o akceptację, pochwały rodziców, zawsze starałam się być "jakaś" żeby ich zadowolić, oni też nie okazywali mi zbyt wiele miłości, porównywali do innych i tak wyszło.
Moim problemem jest to, że gdy rozmawiam z ludźmi nie potrafię jakoś być sobą, nawet przez fb, myślę chwilkę co napisać, czy to aby napewno spodoba się tej osobie, czy ja nie wyjdę na głupią, nudną, nijaką itp. I tu nie chodzi, że nie mam własnego zdania- mam tylko, że boję się
je wyrażać, tak samo jak w dzieciństwie, kiedy rodzice negowali wszystkie moje pomysły, to co mówiłam. Macie jakieś sposoby na bycie bardziej wyluzowaną osobą? Tu nie chodzi o nieśmiałość, tylko właśnie o tą ciągłą spinkę i chęć przypodobania się ludziom, strach przed odrzuceniem
. Np mam tak z muzyką, że boję się pokazać ludziom, czego słucham bo mnie wyśmieją itp, mam wiele obaw. Utrudnia mi to strasznie życie, bo mam wrażenie, że ludzie to wyczuwają i mnie nie lubią przez to. Zazdroszczę tym osobom, które są po prostu sobą, bije od nich ta naturalność, to że nikogo nie udają.. Bardzo cięzko mi to zmienić.

Dobrze pamiętam, że kiedy miałam jakieś 14-15 lat zauważyłam, że w zasadzie nigdy nie zachowuję się naturalnie. Trochę tak, jak Ty. No i postanowiłam to zmienić. Ponieważ upłynęło już wiele lat , nie do końca pamiętam, jak to osiągnęłam.

Taka ogólna rada: wyluzuj. Staraj się być miła, ale pamiętaj, że nie każdy musi Cię lubić.

Wiem, że to może żadna rada, ale przynajmniej wiesz, że nie tylko Ty masz taki problem.

[bceb01c221ea3319abad6ab25f068feed7228d52_657f8c47e3c47]

Napisane przez hawaii123

cześć mam nadzieję, że mi coś doradzicie, chociaż zdaję sobie sprawę, że pytanie w tytule jest dość trudne. Chciałam spytać, czy wy macie podobnie, czy zawsze zachowujecie się naturalnie?
U mnie w domu nie było bardzo źle, ale zawsze zabiegałam o akceptację, pochwały rodziców, zawsze starałam się być "jakaś" żeby ich zadowolić, oni też nie okazywali mi zbyt wiele miłości, porównywali do innych i tak wyszło.
Moim problemem jest to, że gdy rozmawiam z ludźmi nie potrafię jakoś być sobą, nawet przez fb, myślę chwilkę co napisać, czy to aby napewno spodoba się tej osobie, czy ja nie wyjdę na głupią, nudną, nijaką itp. I tu nie chodzi, że nie mam własnego zdania- mam tylko, że boję się
je wyrażać, tak samo jak w dzieciństwie, kiedy rodzice negowali wszystkie moje pomysły, to co mówiłam. Macie jakieś sposoby na bycie bardziej wyluzowaną osobą? Tu nie chodzi o nieśmiałość, tylko właśnie o tą ciągłą spinkę i chęć przypodobania się ludziom, strach przed odrzuceniem
. Np mam tak z muzyką, że boję się pokazać ludziom, czego słucham bo mnie wyśmieją itp, mam wiele obaw. Utrudnia mi to strasznie życie, bo mam wrażenie, że ludzie to wyczuwają i mnie nie lubią przez to. Zazdroszczę tym osobom, które są po prostu sobą, bije od nich ta naturalność, to że nikogo nie udają.. Bardzo cięzko mi to zmienić.

Zachowuję się naturalnie, bo jeśli udawałabym kogoś innego, to wtedy ludzie nie lubiliby mnie, tylko jakieś fałszywe wyobrażenie o mnie. A to jest przecież bez sensu.

Rady?
Zaryzykuj kiedyś przy okazji spotkania czy rozmowy: rób i mów wszystko tylko to co naprawdę myślisz i czujesz. I zobacz, jaka będzie reakcja. Obstawiam, że nikt nie zacznie cię wyśmiewać, tylko po prostu przyjmie do wiadomości: "Ok, ona lubi taką a taką muzykę" (no, chyba że to disco polo to wtedy nie ręczę... ) W każdym razie "przetestuj" bycie prawdziwą sobą, żeby przekonać się, że to nie boli.

I przestań myśleć o tym przez pryzmat swojego dzieciństwa. Możliwe, że to wina rodziców, ale teraz nie ma to już żadnego zdarzenia. Jesteś dorosła i sama decydujesz o tym jak będzie wyglądać twoje życie. Bardzo łatwo wpaść w schemat "mam dużo wad, ale to wina złego dzieciństwa" i tkwić w tych wadach nic z nimi nie robiąc, bo ma się bardzo wygodną wymówkę.

[Dyniowa]

Przestań myśleć o tym, czy się komuś przypodobasz czy nie. Mów otwarcie co myślisz na dany temat, jakiej muzyki słuchasz(i dlaczego), co lubisz/ nie lubisz(i dlaczego). Dzięki temu zyskasz szczere i prawdziwe znajomości.

[Dziewczyna_Borata]

zaakceptowac siebie

[chocolate_dream]

Napisane przez hawaii123

Np mam tak z muzyką, że boję się pokazać ludziom, czego słucham bo mnie wyśmieją itp, mam wiele obaw.

Miałam podobny problem mniej więcej w okresie gimnazjalnym. Wyleczył mnie festiwal muzyczny, na którym poznałam mnóstwo ludzi słuchających tej samej muzyki. Teraz studiuję i nadal wśród znajomych mam niewielu takich, którzy by podzielali mój gust muzyczny . Jednak mój stosunek do tej sytuacji jest całkowicie inny niż kiedyś. Obecnie mogę powiedzieć, że wręcz cieszę się tym wyjątkowym gustem, chociaż czasem brakuje kogoś, kto by np. chciał pójść ze mną na koncert.
Sama napisałaś- ludzie to wyczuwają. Spróbuj więc mówić to, co naprawdę myślisz, a przekonasz się, że: po pierwsze- są ludzie myślący tak samo, po drugie- tacy, którzy myślą inaczej, ale zaakceptują Cię taką, jaką jesteś . A tymi, którzy by Cię mieli wyśmiać, nie warto zawracać sobie głowy. Szczerych przyjaciół nie zdobędziesz udawaniem.

[Wanda85]

Napisane przez chocolate_dream

Miałam podobny problem mniej więcej w okresie gimnazjalnym. Wyleczył mnie festiwal muzyczny, na którym poznałam mnóstwo ludzi słuchających tej samej muzyki. Teraz studiuję i nadal wśród znajomych mam niewielu takich, którzy by podzielali mój gust muzyczny . Jednak mój stosunek do tej sytuacji jest całkowicie inny niż kiedyś. Obecnie mogę powiedzieć, że wręcz cieszę się tym wyjątkowym gustem, chociaż czasem brakuje kogoś, kto by np. chciał pójść ze mną na koncert.
Sama napisałaś- ludzie to wyczuwają. Spróbuj więc mówić to, co naprawdę myślisz, a przekonasz się, że: po pierwsze- są ludzie myślący tak samo, po drugie- tacy, którzy myślą inaczej, ale zaakceptują Cię taką, jaką jesteś . A tymi, którzy by Cię mieli wyśmiać, nie warto zawracać sobie głowy. Szczerych przyjaciół nie zdobędziesz udawaniem.

Ej, a czego słuchasz ?

[chwast]

Nie mam tak, wiesz zawsze warto miec troszke olewcze podejscie w stylu, ze po co sie stresowac, to ktos cos chce od ciebie, ze to ty rozmawiasz z kims a nie na odwrot, nie wiem jak to wytlumaczyc. Postawic siebie tak wyzej jakby xd
oczywiscie w granicach rozsadku i tylko w glowie by zmienic podejscie o jakim mowisz a nie sie wywyzszac itd

Wyslane przez tapatalk 2

[Westka]

Napisane przez Wanda85

Ej, a czego słuchasz ?

Też jestem ciekawa

[chocolate_dream]

Napisane przez Wanda85

Ej, a czego słuchasz ?

Przede wszystkim polskiego rocka . Obecnie najczęściej gości u mnie Oddział Zamknięty.
A w tamtym okresie- gimnazjum zaczęła się moja przygoda z Dżemem, byłam wtedy takim muzycznym odludkiem i rzeczywiście ciężko było się przyznać przed koleżankami, że się nie lubi tego, co one .

[Wanda85]

Napisane przez chocolate_dream

Przede wszystkim polskiego rocka . Obecnie najczęściej gości u mnie Oddział Zamknięty.
A w tamtym okresie- gimnazjum zaczęła się moja przygoda z Dżemem, byłam wtedy takim muzycznym odludkiem i rzeczywiście ciężko było się przyznać przed koleżankami, że się nie lubi tego, co one .

Łeeeeeeeee Liczyłam na jakąś super-niszową muzykę z dziwnego kraju Ale trochę rozumiem - ja co prawda nie lubię polskiego rocka za bardzo, ale byłam jedną z chyba dwóch osób w podstawówce, które słuchały rocka i metalu.

W liceum to się zmieniło. Szatan był tam silny Kojarzę tylko jedną osobę, która słuchała rapu. To pewnie on czuł się odosobniony

[Elfir]

Znam taką osobę. Z potrzeby bycia akceptowaną za wszelką cenę popadła w mitomanię. Jedynaczka, która na siłę chciała sprosta oczekiwaniom rodziców, pozostawionych w małej miejscowości. Którzy ją naciskali, by robiła karierę w dużym mieście, aby mogli się chwalić córką wśród znajomych.
Zaczęło się od niewinnych kłamstewek, jaką to wspaniałą karierę robi, jak dużo zarabia, jaki samochód planuje kupić. A tak naprawdę ledwo wiązała koniec z końcem. Zaczęła się zadłużać, by pokazać się u rodziców z nowym samochodem, z nowym telefonem, laptopem. Wpadła w spirale zadłużenia i zaczęli ją ścigać komornicy. Ale wypierała się, że wezwania do zapłaty to pomyłka, ze ktoś wziął kredyt na jej nazwisko, jak zgubiła dowód, itd.
Potem związała się z facetem, który po jakimś czasie okazał się bawidamkiem. Ale ponieważ ona marzyła o kochającym mężu, zamknęła oczy na jego skoki w bok. To, że się jej jeszcze nie oświadczył to wynik a to braku możliwości wybrania pięknego pierścionka (bo w sklepach to jest badziewie i trzeba zamówić u złotnika), a to wyjazd służbowy.
Stworzyła życie urojone, w które zaczęła sama wierzyć. Nie odróżnia już kłamstwa od prawdy.

Smutne...

[cassie91910]

Mam podobny problem, bo jestem obecnie w miejscu w którym ciężko poznać nowych młodych ludzi a z obecnymi jakoś mi nie wychodzi. Jedyne co mogę zrobić to się przeprowadzić jednak nie mam obecnie na to pieniędzy lub poznać kogoś przez Internet do pogawędek Btw też lubię Dżem