Czy zrobić krok do przodu?

[zagubiona_0]

Hej. Jestem tutaj nowa i mam od razu kwestię nie do rozwiązania, przynajmniej z mojej perspektywy.
Rozmawiam od równo roku z chłopakiem przez internet, poznaliśmy się na forum. Jest w moim wieku. Tak rozmawiamy co kilka dni, wymieniamy się informacjami, typu "co u ciebie?", zwierzamy się sobie. Ostatnio stwierdził, że jestem jedyną osobą, z którą da się nawiązać normalny kontakt. Bardzo ucieszyłam się na te słowa. W sumie to od kilku miesięcy się w nim podkochuję (zaraz padnie pytanie: jak to możliwe, aby zakochać się przez Internet? Otóż, można, ja jestem na to najlepszym przykładem). Nie wiem w sumie co zrobić. Czy poprosić go o spotkanie? Mieliśmy już kiedyś się spotkać, ale raz nie mogłam ja, innym razem on.
Doradzicie coś?

Pozdrawiam

[szklana_mgla]

.

[Ulubiona_rzecz]

Napisane przez zagubiona_0

Hej. Jestem tutaj nowa i mam od razu kwestię nie do rozwiązania, przynajmniej z mojej perspektywy.
Rozmawiam od równo roku z chłopakiem przez internet, poznaliśmy się na forum. Jest w moim wieku. Tak rozmawiamy co kilka dni, wymieniamy się informacjami, typu "co u ciebie?", zwierzamy się sobie. Ostatnio stwierdził, że jestem jedyną osobą, z którą da się nawiązać normalny kontakt. Bardzo ucieszyłam się na te słowa. W sumie to od kilku miesięcy się w nim podkochuję (zaraz padnie pytanie: jak to możliwe, aby zakochać się przez Internet? Otóż, można, ja jestem na to najlepszym przykładem). Nie wiem w sumie co zrobić. Czy poprosić go o spotkanie? Mieliśmy już kiedyś się spotkać, ale raz nie mogłam ja, innym razem on.
Doradzicie coś?

Pozdrawiam

Oczywiście, że się spotkać ! Pisanie z kimś przez Inertnet a rozmowa na żywo to dwie kompletnie różne rzeczy. I nie, nie zakochałaś się w nim, zauroczyłaś się w swoim wyobrażeniu o nim. Nie da się zakochać nie znając się tej osoby, a przez Internet można wszystko napisać. Jaką masz pewność, że to wszystko prawda ? Aż dziwne, że przez tyle czasu jeszcze się nie widzieliście. Ja gdy w ten sposób poznawałam osoby i dobrze mi się z nimi gadało to umawialam się dość szybko na spotkanie.
Spotkanie to jedyne wyjście w tej sytuacji. I tak zaproponuj je, to nic złego

[Wirtualna6]

Mogę posłużyć swoim przykładem- sama po pół roku pisania z chłopakiem, spotkałam się z nim. Problemem była tylko duża odległość, ale było super i teraz jesteśmy prawie rok razem nie mówię że od razu może coś z tego wyniknąć ale takie spotkania na pewno pomogą a nie zaszkodzą. Na początku jest lekki stresik ale potem jest tylko lepiej :P. Spotkaj się z nim i zderz wirtualny świat z realnym aby zweryfikować na czym stoisz.

[zagubiona_0]

Skoro tak uważacie, to rzeczywiście najlepszym wyjściem będzie zaproponowanie mu (w sumie kolejny raz) spotkania. I czuję, naprawdę czuję, że jest to osoba godna zaufania. W rozmowie połączyły nas podobne doświadczenia życiowe.

[Wirtualna6]

Mimo wszystko trochę dystansu i ostrożności nie zaszkodzi. Trzeźwy umysł to podstawa, dosłownie i w przenośni, powodzenia

[zagubiona_0]

Hmm... Widziałam go już tyle razy na zdjęciach, a nigdy nawet nie rozmawialiśmy przez telefon. Jedynie sms. To znajomy znajomych.

[Klaudiad18]

już kiedys pisalam o znajomym z neta, jak mialo odbyc sie spotkanie ZNIKAŁ lub zawsze cos sie stawało, tel tez nigdy nie odbieral oby u Ciebie było inaczej

[zagubiona_0]

Ten znajomy nie odbiera, bo do niego nie dzwonię, ale na sms odpisuje zawsze. I odnoszę wrażenie, oby prawdziwe, że jest to facet z tych staromodnych.

[Wirtualna6]

A na Skypie gadaliście? To dobry wstęp i właściwie mus.

[zagubiona_0]

Nie, nie mam tam konta. A jego nawet o to nie pytałam.

[zagubiona_0]

Gadałam z nim dzisiaj i rozmowa była ciekawa, ale powiedział mi coś, przez co zrobiło mi się przykro. Nie wiem czy jest sens zawracać sobie głowę...

[Wirtualna6]

Napisane przez zagubiona_0

Gadałam z nim dzisiaj i rozmowa była ciekawa, ale powiedział mi coś, przez co zrobiło mi się przykro. Nie wiem czy jest sens zawracać sobie głowę...

czyli co powiedzial?

[zagubiona_0]

Powiedział, że miesiąc temu poznał pewną dziewczynę, ale rozmowa z nią się nie klei. Z reguły on raz na miesiąc jakąś poznaje i na ogół nic z tego nie wychodzi...

[Wirtualna6]

No to jak się nie klei to chyba nie powinnaś czuć się zagrożona? Zresztą to nie jest przeszkodą do spotkania. Daleko macie do siebie?

[zagubiona_0]

Wirtualna6, może masz i rację. Do siebie mamy niecałe 50 km.

[Ulubiona_rzecz]

Ty zawsze proponowałaś spotkania, czy inicjatywa wychodziła też od niego ?

[Wirtualna6]

Spróbujcie się spotkać, będzie fajnie i może chociaż jakaś fajna przyjaźń z tego wyniknie :P dopiero jak zacznie się wiele razy wykręcać czy mieć dziwne wymówki to wtedy będziesz się martwić

[zagubiona_0]

Raz proponowałam ja, raz on. Spotkać się można, przecież to nie owadza, ale jestem mam jakiś hamulec. Nieśmiałość mnie zżera 😢

[Wirtualna6]

Napisane przez zagubiona_0

Raz proponowałam ja, raz on. Spotkać się można, przecież to nie owadza, ale jestem mam jakiś hamulec. Nieśmiałość mnie zżera 😢

Jego na pewno też dlatego proponowałam wcześniej Skype czy cos w tym stylu to dużo ułatwi sprawę, bedziesz widziała jego gesty, mimikę, a spotkanie nie będzie takim "rzutem na głęboką wodę". Mnie też zżerała, a jak sobie przypomne to walące serce kiedy szukaliśmy się na rynku to po prostu.. achh

[zagubiona_0]

Hmm... Skype nie jest zły. Można spróbować. Co do stresu, to też znam doskonale to uczucie 😉

[Ulubiona_rzecz]

Napisane przez zagubiona_0

Raz proponowałam ja, raz on. Spotkać się można, przecież to nie owadza, ale jestem mam jakiś hamulec. Nieśmiałość mnie zżera 😢

To zaproponuj jeszcze raz, nic nie tracisz, naprawdę !

Powiem Ci jak było u mnie, może Ci to pomoże.
Poznałam na czacie chłopaka, fajnie nam się gadało, potrafiliśmy przegadać pół dnia o głupotach, ale też o planach na przyszłość itp. Po jakimś tygodniu on zaproponował spotkanie, zgodziłam się chociaż też jestem nieśmiała i miałam zerowe pojęcia o randkach. Bo był pierwszym chłopakiem, z którym się tak spotkałam. A miałam wtedy 20 lat (starucha ). Pamiętam jak jechałam autobusem, on jeszcze zadzwonił czy go nie wystawię i na pewno będę. Ręce mi się pociły, ze stresu bolał mnie brzuch, ciągle się zastanawiałam o czym mam z nim rozmawiać, co powiedzieć, żeby źle nie wypaść. Wszystkie obawy mnie opuściły, gdy mnie przytulił i uśmiechnął się do mnie. Kamień spadł mi z serca, rozluźniłam się a potem już samo poszło. I on dobrze wiedział o tym, jaka jestem, bo mu to powtarzałam parę razy. A na spotkaniu kompletnie o tym zapomniałam, fajnie nam się gadało, śmialiśmy się, chociaż nie byłam tak otwarta jak przy przyjaciołach. On również to zauważył. A po tym spotkaniu było następne i kolejne, a ja z każdym coraz bardziej się otwierałam.

Dlatego warto zaryzykować ! Nieśmiali ludzie też mają prawo do szczęścia i do nowych znajomości Nie odbieraj sobie tego. Pomyśl o czymś miłym. Pomyśl, że dasz radę, bo jak nie Ty to kto ?

[zagubiona_0]

Napisane przez Ulubiona_rzecz

To zaproponuj jeszcze raz, nic nie tracisz, naprawdę !

Powiem Ci jak było u mnie, może Ci to pomoże.
Poznałam na czacie chłopaka, fajnie nam się gadało, potrafiliśmy przegadać pół dnia o głupotach, ale też o planach na przyszłość itp. Po jakimś tygodniu on zaproponował spotkanie, zgodziłam się chociaż też jestem nieśmiała i miałam zerowe pojęcia o randkach. Bo był pierwszym chłopakiem, z którym się tak spotkałam. A miałam wtedy 20 lat (starucha ). Pamiętam jak jechałam autobusem, on jeszcze zadzwonił czy go nie wystawię i na pewno będę. Ręce mi się pociły, ze stresu bolał mnie brzuch, ciągle się zastanawiałam o czym mam z nim rozmawiać, co powiedzieć, żeby źle nie wypaść. Wszystkie obawy mnie opuściły, gdy mnie przytulił i uśmiechnął się do mnie. Kamień spadł mi z serca, rozluźniłam się a potem już samo poszło. I on dobrze wiedział o tym, jaka jestem, bo mu to powtarzałam parę razy. A na spotkaniu kompletnie o tym zapomniałam, fajnie nam się gadało, śmialiśmy się, chociaż nie byłam tak otwarta jak przy przyjaciołach. On również to zauważył. A po tym spotkaniu było następne i kolejne, a ja z każdym coraz bardziej się otwierałam.

Dlatego warto zaryzykować ! Nieśmiali ludzie też mają prawo do szczęścia i do nowych znajomości Nie odbieraj sobie tego. Pomyśl o czymś miłym. Pomyśl, że dasz radę, bo jak nie Ty to kto ?

Dzięki za wspierający mnie post. Jesteście razem do tej pory? Trzeba zaryzykować. Do odważnych świat należy.

[Ulubiona_rzecz]

Napisane przez zagubiona_0

Dzięki za wspierający mnie post. Jesteście razem do tej pory? Trzeba zaryzykować. Do odważnych świat należy.

Nie ma za co ! Nie, nie jesteśmy razem i nigdy nie byliśmy Pozostaliśmy kumplami.
Dokładnie taka postawa mi się podoba
Gdybyś nie zaryzykowała męczyłby by Cię myśli, co by było gdyby.. Dlatego warto spróbować niż żałować, że się nie spróbowało

[Wirtualna6]

Nie masz nic do stracenia koleżanko! Czekamy na info kiedy się widzicie

[zagubiona_0]

W takim razie jutro zaryzykuję. Mimo tego, że ma napięty styczniowy grafik.

[Ulubiona_rzecz]

Powodzenia !

Daj znać potem, co wyszło

[zagubiona_0]

Nie dziękuję ☺ Oczywiście dam znać.

[zagubiona_0]

Witam ponownie. Oczywiście nie zaprosiłam kolego nigdzie. Ma napięty grafik w pracy, a dwa, że znów zauroczył (od dłuższego czasu) koleżanką, która ma chłopaka. I co teraz zrobić?