Sama z wyboru do końca życia

[konwaliowa_eu]

Aż postanowiłam założyć nowy wątek z tego powodu, bo jestem nieco w szoku.
Tak naprawdę do tej pory nie zdawałam sobie sprawy, że może istnieć coś takiego jak kobieta sama z wyboru i jednocześnie szczęśliwa.
Może też otoczenie w jakim się wychowałam miało na to wpływ, zawsze powtarzano, że rodzina jest bardzo ważna, że trzeba znalezc dobrego męża.

Ostatnio zaczęłam przeglądać w internecie różne fora kobiece i natknęłam się na wypowiedzi kobiet bardzo "wyzwolonych " - typu jestem szczęśliwa, spełniam się zawodowo i nie chcę zakładać rodziny
Sądziłam do tej pory, że takie zdania mogą wypowiadać kobiety i jest to zupełnie normalne ale zawsze z czasem przychodzi to uczucie, kiedy każda jest gotowa założyć własną rodzinę.
Z jednej strony to zjawisko wydaje mi się dziwne, po prostu niezrozumiałe dla mnie a z drugiej strony czuję wielki podziw, bo myślę że takie stanowisko wymaga dużej dozy pewności siebie i przede wszystkim kochania samej siebie, do czego niepotrzebny jest partner.

Czy zgadzacie się ze stwierdzeniem, że aby pokochać kogoś innego najpierw trzeba zacząć kochać samą siebie?

[201707171132]

Napisane przez konwaliowa_eu

Aż postanowiłam założyć nowy wątek z tego powodu, bo jestem nieco w szoku.
Tak naprawdę do tej pory nie zdawałam sobie sprawy, że może istnieć coś takiego jak kobieta sama z wyboru i jednocześnie szczęśliwa.
Może też otoczenie w jakim się wychowałam miało na to wpływ, zawsze powtarzano, że rodzina jest bardzo ważna, że trzeba znalezc dobrego męża.

Ostatnio zaczęłam przeglądać w internecie różne fora kobiece i natknęłam się na wypowiedzi kobiet bardzo "wyzwolonych " - typu jestem szczęśliwa, spełniam się zawodowo i nie chcę zakładać rodziny
Sądziłam do tej pory, że takie zdania mogą wypowiadać kobiety i jest to zupełnie normalne ale zawsze z czasem przychodzi to uczucie, kiedy każda jest gotowa założyć własną rodzinę.
Z jednej strony to zjawisko wydaje mi się dziwne, po prostu niezrozumiałe dla mnie a z drugiej strony czuję wielki podziw, bo myślę że takie stanowisko wymaga dużej dozy pewności siebie i przede wszystkim kochania samej siebie, do czego niepotrzebny jest partner.

Czy zgadzacie się ze stwierdzeniem, że aby pokochać kogoś innego najpierw trzeba zacząć kochać samą siebie?

Jak nie masz nikogo ciekawego w otoczeniu to bez sensu wiązać się z kimś byle się wiązać. Z pogrubionym się zgadzam.

[pepsikolakokakola]

Napisane przez konwaliowa_eu

Czy zgadzacie się ze stwierdzeniem, że aby pokochać kogoś innego najpierw trzeba zacząć kochać samą siebie?

nie! mam mnostwo kolezanek, ktore maja mase kompleksow, widza w malych ☠☠☠☠☠☠☠ach mega problemy, a maja fajnych partnerow. jest tez na odwrot. ot, zycie. nie ma na niego recepty.

---------- Dopisano o 11:01 ---------- Poprzedni post napisano o 10:53 ----------

Napisane przez konwaliowa_eu

Ostatnio zaczęłam przeglądać w internecie różne fora kobiece i natknęłam się na wypowiedzi kobiet bardzo "wyzwolonych " - typu jestem szczęśliwa, spełniam się zawodowo i nie chcę zakładać rodziny

zazwyczaj mowia to w 90% 20-latki,ktore jeszcze maja czas na zalozenie rodziny. po 30 moze zostaje garsteczka kobiet swiadomie wybierajacych samotne zycie.
ja sama majac 25lat mowilam, ze maz a zwlaszcza dziecko to dla mnie kosmos. po 30 jednak mi sie odmienilo:brzyda l:
ile widzisz w swoim otoczeniu kobiet +40 samotnych+bez dzieci?? odpowiedz nasuwa sie sama. ja ich nie widze!
sa rozwodki z dziecmi, ale dla mnie to inna kategoria, niz ta o ktorej piszesz.

[konwaliowa_eu]

Napisane przez pepsikolakokakola

nie! mam mnostwo kolezanek, ktore maja mase kompleksow, widza w malych ☠☠☠☠☠☠☠ach mega problemy, a maja fajnych partnerow. jest tez na odwrot. ot, zycie. nie ma na niego recepty.

---------- Dopisano o 11:01 ---------- Poprzedni post napisano o 10:53 ----------



zazwyczaj mowia to w 90% 20-latki,ktore jeszcze maja czas na zalozenie rodziny. po 30 moze zostaje garsteczka kobiet swiadomie wybierajacych samotne zycie.
ja sama majac 25lat mowilam, ze maz a zwlaszcza dziecko to dla mnie kosmos. po 30 jednak mi sie odmienilo:brzyda l:
ile widzisz w swoim otoczeniu kobiet +40 samotnych+bez dzieci?? odpowiedz nasuwa sie sama. ja ich nie widze!
sa rozwodki z dziecmi, ale dla mnie to inna kategoria, niz ta o ktorej piszesz.

Obecnie znam osobiście jedną taką kobietę .
Jeśli chodzi natomiast o twoją pierwszą wypowiedz, to ja rozumiem, że życie pisze różne scenariusze, że ludzie piszą sobie różne scenariusze... Myślę jednak, że lepszym sposobem na życie jest najpierw pokochanie siebie a potem ewentualne znalezienie partnera, bo co z tego skoro ciągle ktoś nas musi dowartościowywać, bo same tego nie potrafimy? Warto by zainwestować w końcu w siebie...

[pepsikolakokakola]

Napisane przez konwaliowa_eu

Obecnie znam osobiście jedną taką kobietę .
Jeśli chodzi natomiast o twoją pierwszą wypowiedz, to ja rozumiem, że życie pisze różne scenariusze, że ludzie piszą sobie różne scenariusze... Myślę jednak, że lepszym sposobem na życie jest najpierw pokochanie siebie a potem ewentualne znalezienie partnera, bo co z tego skoro ciągle ktoś nas musi dowartościowywać, bo same tego nie potrafimy? Warto by zainwestować w końcu w siebie...

szal)ja znam tak naprawde 1, ale ona ma cos z glowa:/wiec sie chyba nie liczy))))
wiadomo, ze wtedy taki zwiazek jest fajniejszy, dojrzalszy, niz kiedy misiaczek musi na kazdym kroku udowadniac ksiezniczce, ze nie jest brzydka, gruba i glupia.

[201607040946]

A co ma to ostatnie stwierdzenie do bycia samą z wyboru? bo nie rozumiem. Przecież sa kobiety, które kochają siebie i są same z wyboru Nie wszyscy musza zakładać rodziny, rodzić dzieci i być w związkach.

[paulinika]

Moja babcia jest sama od ponad 30-stu lat. Ojciec mojej matki ja zranil i do dzis jest sama. Czasami stwierdzam ze to przez jej charakter

[niv_]

Nie widzę sensu żeby wiązać się z kimś na siłę, dla samego faktu bycia w związku.

Dobrze się czuję sama z sobą, ale (niestety) coraz częściej łapię się na myśleniu o tym, że we dwójkę żyję się łatwiej.

Prędzej można sobie spokojnie pozwolić na wynajem/zakup mieszkania, wakacje itd. co dwie pensje to nie jedna.

Nie trzeba samemu zmagać z rzeczywistością i jej problemami.

Na pewno łatwiej znaleźć fajnego partnera i stworzyć udanych związek( w razie czego także wycofać się z nieudanego) jeżeli wierzymy w siebie i jesteśmy pozytywnie nastawione do życia.

[Kamina11]

Ja uważam, że ludzie emocjonalnie dojrzali potrzebują intymnego związku z drugim człowiekiem. Uważam, że taka jest ludzka natura, że człowiek potrzebuje emocjonalnego związku, gdyż ma w sobie takowe potrzeby - miłości i przynależności.
Więc stanowisko kobiety pt. nie chcę zakładać rodziny (w sensie nie chcę związku z facetem) jest dla mnie dziwne. Jak dla mnie świadczyć to może o przeróżnych powodach, nie chce celować w jakieś konkretne, bo one mogą być naprawdę różne, typu: zawiodłam się tyle razy i nie chcę już cierpieć, czy: związki to różne zawirowania emocjonalne, martwienie się, rozterki, wolę spokoju, czy: ludzie są beznadziejni, nie znajdę nikogo z kim się dogadam i kto nie będzie mi truł, ale może też być tych powodów o wiele wiele więcej.

Stanowisko pt. nie chcę zakładać rodziny (w sensie nie chcę mieć dzieci) to inna kwestia i jest dla mnie w pełni zrozumiałe a nawet popieram, jeśli ktoś świadomie decyduje się nie mieć dzieci, z jakiegoś powodu. Ale tytuł Twojego wątku mówi, że chodzi o faceta.

Natomiast stanowisko pt. nie znalazłam odpowiedniego kandydata na życiowego partnera do tej pory i jestem szczęśliwa, nie mam zamiaru popełniać samobójstwa z tego powodu - jest dla mnie prawidłowe i dobre. Choć zakładam, że mimo ogólnego poczucia sensu i szczęścia w życiu, mogą u takiej osoby od czasu do czasu wystąpić myśli pt. chciałabym kogoś mieć. Ale nie sprawiają one, że życie uznaje się za zmarnowane i nieszczęśliwe. Jeśli tylko cała reszta w życiu jest satysfakcjonująca, fajna, to dlaczego niby być nieszczęśliwym?

Też podziwiam takie osoby, które nie traktują istnienia partnera w swoim życiu jako najważniejszej potrzeby i najistotniejszej wartości, bez której nie mogą żyć. W sumie też taka jestem i robię wszystko, żeby zbudować w sobie miłość do samej siebie i poczucie własnej wartości, czyli w sumie samą siebie też trochę podziwiam

Ale na pewno nie jestem tą kobietą, o którą pytasz w wątku, która kategorycznie chce być sama do końca życia i nie zechce nigdy z nikim być (że ona kategorycznie do końca życia nie będzie się wiązać z nikim, nawet jeśli pojawi się fajny, odpowiedni człowiek - bo tak należy rozumieć, jeśli ktoś mówi, że ma taką postawę, a rozumiem, że to o takie osoby pytasz w tym wątku). Uważam taką postawę za objaw nie do końca odpowiednio ukształtowanej osobowości.

[201607040946]

Napisane przez Kamina11

Ja uważam, że ludzie emocjonalnie dojrzali potrzebują intymnego związku z drugim człowiekiem. Uważam, że taka jest ludzka natura, że człowiek potrzebuje emocjonalnego związku, gdyż ma w sobie takowe potrzeby - miłości i przynależności.
Więc stanowisko kobiety pt. nie chcę zakładać rodziny (w sensie nie chcę związku z facetem) jest dla mnie dziwne. Jak dla mnie świadczyć to może o przeróżnych powodach, nie chce celować w jakieś konkretne, bo one mogą być naprawdę różne, typu: zawiodłam się tyle razy i nie chcę już cierpieć, czy: związki to różne zawirowania emocjonalne, martwienie się, rozterki, wolę spokoju, czy: ludzie są beznadziejni, nie znajdę nikogo z kim się dogadam i kto nie będzie mi truł, ale może też być tych powodów o wiele wiele więcej.

Stanowisko pt. nie chcę zakładać rodziny (w sensie nie chcę mieć dzieci) to inna kwestia i jest dla mnie w pełni zrozumiałe a nawet popieram, jeśli ktoś świadomie decyduje się nie mieć dzieci, z jakiegoś powodu. Ale tytuł Twojego wątku mówi, że chodzi o faceta.

Natomiast stanowisko pt. nie znalazłam odpowiedniego kandydata na życiowego partnera do tej pory i jestem szczęśliwa, nie mam zamiaru popełniać samobójstwa z tego powodu - jest dla mnie prawidłowe i dobre. Choć zakładam, że mimo ogólnego poczucia sensu i szczęścia w życiu, mogą u takiej osoby od czasu do czasu wystąpić myśli pt. chciałabym kogoś mieć. Ale nie sprawiają one, że życie uznaje się za zmarnowane i nieszczęśliwe. Jeśli tylko cała reszta w życiu jest satysfakcjonująca, fajna, to dlaczego niby być nieszczęśliwym?

Też podziwiam takie osoby, które nie traktują istnienia partnera w swoim życiu jako najważniejszej potrzeby i najistotniejszej wartości, bez której nie mogą żyć. W sumie też taka jestem i robię wszystko, żeby zbudować w sobie miłość do samej siebie i poczucie własnej wartości, czyli w sumie samą siebie też trochę podziwiam

Ale na pewno nie jestem tą kobietą, o którą pytasz w wątku, która kategorycznie chce być sama do końca życia i nie zechce nigdy z nikim być (że ona kategorycznie do końca życia nie będzie się wiązać z nikim, nawet jeśli pojawi się fajny, odpowiedni człowiek - bo tak należy rozumieć, jeśli ktoś mówi, że ma taką postawę, a rozumiem, że to o takie osoby pytasz w tym wątku). Uważam taką postawę za objaw nie do końca odpowiednio ukształtowanej osobowości.

to tak jak ja nie potrafię zrozumieć, jak ktoś może myśleć, że każdy człowiek ma potrzebę bycia w związku.

[Linka25]

Mam kilka koleżanek około 40 samych, bez partnerów i dzieci. Żyje im się dość wygodnie i dobrze, normalnie. Ale u nich ta potrzeba bycia w związku raczej jest.

[zlotniczanka]

w sumie to... rozkminiam teraz temat pod swoim własnym kątem. Jestem sama, z byle kim wiązać się nie chcę, a nikogo fajnego w okolicy nie ma - próbowałam szukać, chadzałam na randki itp. Niestety, ognia brak. I kminiłam ostatnio, czy po prostu nie zrezygnować z tematu, żeby w ogóle z tego obszaru życia zabrać energię i skupienie. Mam fajną pracę, super znajomych, pasje, ciekawe życie. Dobrze mi samej ze sobą. A z kimś na siłę, by być w związku, nie chcę.

[Kamina11]

Napisane przez kaguya

to tak jak ja nie potrafię zrozumieć, jak ktoś może myśleć, że każdy człowiek ma potrzebę bycia w związku.

Ale ja wcale nie mówię, że każdy człowiek ma potrzebę bycia w związku.
Oczywiście, są zapewne ludzie, którzy jej nie mają. Tylko że to dla mnie nie jest objaw prawidłowego rozwoju psycho-emocjonalnego.

Ale należy wziąć też pod uwagę wiek, bo u ludzi na przestrzeni lat to się zmienia.

Żeby nie było - ja nie potępiam ani nie krytykuję tego (bo sama doskonale rozumiem, bo też mam różne niedostatki i zaburzenia ). Tak o tym piszę, bo czasem ludzie odbierają takie stwierdzenia jako zarzut i krytykę, nawet wielu ludzi słyszałam, co wręcz potępiali osoby, które nie chcą być w związku, że "nie dojrzali do poważnego związku", wszystko utrzymane w klimacie pt. "na stos z nimi, spalić ich i wyizolować ze społeczeństwa".

Aha, no i nie uważam, że jak ktoś przez jakiś okres czasu nie chce z nikim być, to na bank świadczy to o jakichś "niedostatkach emocjonalnych". Nie, na pewno nie. To jest bardzo często zdrowe i całkiem dojrzałe! Zależy od człowieka, jeśli zdarzy mi się usłyszeć osobę, która mówi od wielu lat, że nie potrzebuje, nie chce, że chce być sama do końca życia, to jest to dla mnie objawem czegoś nie do końca prawidłowego

[201607040946]

Ja natomiast uważam, że dopiero osoby dojrzałe emocjonalnie potrafią nie bać się samotności i nie wiązać bycia szczęśliwym z byciem w związku.

Poza tym, jest już taki wątek

[Kamina11]

Napisane przez kaguya

Ja natomiast uważam, że dopiero osoby dojrzałe emocjonalnie potrafią nie bać się samotności i nie wiązać bycia szczęśliwym z byciem w związku.

No, to się zgadzamy ja uważam tak samo

tylko ze, tak jak pisałam, nie każdy przypadek pod tą prawidłowość podchodzi

[Hibiku]

Napisane przez pepsikolakokakola

ile widzisz w swoim otoczeniu kobiet +40 samotnych+bez dzieci?? odpowiedz nasuwa sie sama. ja ich nie widze!
sa rozwodki z dziecmi, ale dla mnie to inna kategoria, niz ta o ktorej piszesz.

Sporo. Poczynając od mojej matki chrzestnej, przez o różne znajome z pracy mojej matki, po znajomości z internetu. Część z nich ma problemy emocjonalne, część np. kocha podróże i nie ma czasu na tworzenie relacji w jednym miejscu, część doskonale realizuje się w pracy, niektóre mają cudowną rodzinę (nie męża i dzieci, ale całą rodzinę dookoła), przyjaciół - rzecz jasna wiele z tych postaw jest łączonych. Różnorodność jest tak samo bogata jak wśród osób sparowanych. Nie bardzo wiem, co miałoby być w tym dziwnego.

[cleopadra]

Jak masz rodzine i przyjaciol to nawet majac 50 lat mozesz byc szczesliwa sama.Siostra babci mojego Tzeta,to wlasnie taka samotna osoba z wyboru.Podobno za mlodu zawiodla sie na chlopaku i nigdy wiecej nie byla w zadnym zwiazku.Jest zadbana,zadowolona z zycia,jezdzi na wycieczki,ma rodzine z ktora zawsze spedza swieta.Uczestniczyla zawsze w zyciu rodzinnym swojego rodzenstwa.

[bceb01c221ea3319abad6ab25f068feed7228d52_657f8c47e3c47]

Napisane przez konwaliowa_eu

Czy zgadzacie się ze stwierdzeniem, że aby pokochać kogoś innego najpierw trzeba zacząć kochać samą siebie?

Zgadzam się, ale jaki to ma związek z samotnością z wyboru?

Ta zasada jest uniwersalna tak samo dla singielki, mężatki, kochanki, jak i zakonnicy.

[kcia161991]

Jestem szczęśliwa, kocham siebie, niezależna, mam pasje, własną firmę, przyjaciół, a także... kochanego mężczyznę u boku, którego miłość potrafi motywować do różnych działań Nie wiem, dlaczego jedno miało by wykluczać drugie. Tylko, że zanim go poznałam, byłam szczęśliwa również sama ze sobą

[barbarossan]

Znam taką kobietę, moja była wykładowczyni, z którą później się zaprzyjaźniłam ( wspólna pasja)
Kobiet 36 lat wykształcona, własne mieszkanie, samochód, z 2 świetnymi pasjami i jak sama kiedyś wyznała próbowała dać szansę kilku facetom ale zawsze kończyło się rozczarowaniem, od kilku lat żyje samotnie, od czasu do czasu się spotka z jakimś facetem wiadomo z jakich względów, ale przestało jej zależeć na mąż + dziecko ... jest jej dobrze tak od kilku lat