Wielka, podejrzana torbiel na jajniku

[Blondynka93]

Cześć, Dziewczyny. Bardzo proszę Was o wsparcie. Mamy Nowy Rok, Sylwestra spędziłam w łóżku, a teraz, zamiast spać, siedzę we wannie i płaczę, nie chcąc budzić męża.

Wczoraj wykryto mi wielką torbiel na jajniku. Ale po kolei... Zaniedbałam wizyty u ginekologa, to fakt - przeprowadzka z innego miasta, ślub, remont, a do tego załamania spowodowane moimi zaburzeniami psychicznymi. Wiem jednak, że to tego nie usprawiedliwia. Poprzednio u ginekologa byłam ok. 2,5 roku temu, nic złego pani doktor nie wybadała. Niedawno dostałam stanu zapalnego po antybiotyku, zaczęłam panikować, że to już kolejny i że może rzucić mi się na jajniki, więc szybko się zarejestrowałam. Już po rejestracji zaczęłam mieć dziwne objawy. Zaczęły się prawdopodobnie po owulacji. Pobolewało mnie lekko podbrzusze, jakbym miała dostać okres. Do tego znacznie częściej musiałam chodzić do toalety na siku, bo czułam "pulsowanie" pęcherza i ten ból podbrzusza się wzmagał. Brałam pod uwagę chory pęcherz, bo ponad 5 lat temu miałam w nim bardzo często stany zapalne, skończyło się to zabiegiem. Ale tym razem parcie było inne, do tego ten lekki ból podbrzusza...

Ginekolog nie stwierdziła już stanu zapalnego, pewnie sam się zaleczył. Natomiast gdy zaczęła ugniatać jajniki, powiedziała, że wyczuwa dużą zmianę i mam iść pilnie na USG. Nie wiedziała, jaka jest kolejka, więc poleciła mi lekarza prywatnie, gdybym chciała to przyspieszyć. Okazało się, że na NFZ termin był już na piątek, ale byłam tak przerażona, że zadzwoniłam do tego ginekologa z polecenia i przyjął mnie tego samego dnia.

Miałam USG "klasyczne" i dopochwowe. Wykrył dużą torbiel, prawie 9 cm na prawie 7 cm; według Niego to wielkość pieści. Dla mnie to coś ogromnego. Powiedział, że raczej na pewno nie jest to zmiana czynnościowa (związana z niepękniętym pęcherzykiem Graafa, która sama powinna się wchłonąć), tylko bardziej niepokojącego. Nie był w stanie stwierdzić tego na 100% i dał mi zalecenie, bym wykonała ponowne USG po miesiączce, np. już w szpitalu. Właśnie, w szpitalu - prawie na pewno konieczna będzie operacja, bardzo możliwe, że z otwarciem brzucha (nie laparoskopowo, tylko jak przy cesarce), żeby dobrze obejrzeć sąsiadujące narządy. W chwili badania nacieków ani płynu, które sugerowałyby raka, nie widział, ale z tego, co wyczytałam, niepokojące jest to, że torbiel ma aż dwie komory i jest częściowo zróżnicowana echogenicznie, jak określił to w dokumentacji. Prawdopodobnie będzie trzeba usunąć cały jajnik, jeśli zmiana będzie wyglądała źle - oba. Ostateczna diagnoza będzie możliwa dopiero po zbadaniu tego histopatologicznie.

Popłakałam się u Niego w gabinecie; pocieszał mnie, że nic na razie nie wiadomo, że czasem nawet bardzo groźnie wyglądające torbiele nie są rakowe, choć z srugiej strony są też takie niebudzące wielkiego niepokoju, które jednak są groźne. Potwierdził, że to parcie na pęcherz może wynikać z torbieli, bo uciska ona okoliczne narządy. Teraz już sama nie wiem, czy wcześniej miałam dziwne objawy - tzn. coś tam mi było, np. brzuch mnie lekko pobolewał chwilę po stosunku, ale nie wiem, czy nie bywało tak już kilka lat temu. Przy ostatniej miesiączce czułam lekki ból aż 3-4 dni, może to też było od tego? Nie wiem, teraz już niemal każdy objaw z tym łączę, nawet nogi po drugiej stronie ciała, bo wyczytałam, że rak jajnika może dawać przerzuty do kości. Może wydawać Wam się śmieszne czy żałosne to, co piszę, ale od lat mam zaburzenia depresyjno-lękowe, ostatnio lekarz stwierdził, że widzi u mnie zaburzenie lęku uogólnionego, czyli ogólnie mówiąc boję się wielu rzeczy, nawet tych zupełnie zwyczajnych dla większości ludzi, martwię się też o bardzo dużo spraw.

Płakałam dziś mówiąc mężowi, że po co Mu taka żona, która nie dość, że jest leniwa, nie umie gotować i sprzątać, to jeszcze ma chorą głowę i teraz też chory jajnik, przez co nawet seksu Mu nie mogę dać. Nie chcemy na razie mieć dzieci, ja wiele razy zastanawiałam się, czy kiedykolwiek się zdecyduję, właśnie przez te moje liczne, chorobowe obawy, ale teraz już myślę o tym, że może wytną mi dwa jajniki i jeśli kiedyś mój mąż będzie chciał mieć dziecko, to nawet tego nie będę mogła Mu dać, a do tego będę oszpecona blizną po operacji. Oczywiście znacznie bardziej boję się, że to rak i że niedługo umrę, jak mój tata, Jego siostra i dalsza rodzina z Ich strony... ;(((

Idę jutro prywatnie zbadać sobie morfologię i OB oraz zapytać o prywatną cytologię, bo na wynik tej, którą miałam wczoraj pobraną, będę musiała czekać ok. 4 tygodnie. A może tam też jest coś złego Do mojej pani ginekolog jestem zarejestrowana na wtorek, nie wiem, jak wytrzymam do tego czasu... Najgorsza jest ta niepewność, tak bardzo chciałabym już wiedzieć, co to jest



Dziewczyny, co o tym sądzicie? Czy według Was zbytnio się zamartwiam? Mój mąż tak twierdzi, ale sam się martwi, to on nie chciał iść na imprezę sylwestrową, na którą byliśmy zaproszeni... A moja mama już w ogóle mnie dobija, też została wczoraj q domu, choć miała inne plany, i czytała o tym wszystkim w Internecie. Mówi, że bardzo się martwi, bo zawsze w takich sytuacjach myśli o najgorszym



Szczęśliwego Nowego Roku Wam wszystkim życzę i proszę o wsparcie i szczere opinie.

[Blondynka93]

Nikt?

[Cytokina]

Bardzo Ci współczuję. Masz uzasadnione prawo żeby się stresować. Mam nadzieję, że ta torbiel tylko groźnie wygląda, a w rzeczywistości jest zmianą łagodną, ale to nie zmianie faktu, że do czasu wykonania badań, zabiegu i wyniku histopatologicznego będziesz miała to cały czas z tyłu głowy i żyła w niepewności. Może zrób z badań krwi markery Ca 125 i HE4. I przede wszystkim przejdź się do swojego psychiatry (skoro od lat masz zdiagnozowane zaburzenia lękowe to mam nadzieję, że masz lekarza prowadzącego, a jeśli do tej pory nie to koniecznie poszukaj kogoś) oraz psychologa, bo ze swoimi lękami i w tej sytuacji możesz potrzebować wsparcia w postaci leków.

[Blondynka93]

Napisane przez Cytokina

Bardzo Ci współczuję. Masz uzasadnione prawo żeby się stresować. Mam nadzieję, że ta torbiel tylko groźnie wygląda, a w rzeczywistości jest zmianą łagodną, ale to nie zmianie faktu, że do czasu wykonania badań, zabiegu i wyniku histopatologicznego będziesz miała to cały czas z tyłu głowy i żyła w niepewności. Może zrób z badań krwi markery Ca 125 i HE4. I przede wszystkim przejdź się do swojego psychiatry (skoro od lat masz zdiagnozowane zaburzenia lękowe to mam nadzieję, że masz lekarza prowadzącego, a jeśli do tej pory nie to koniecznie poszukaj kogoś) oraz psychologa, bo ze swoimi lękami i w tej sytuacji możesz potrzebować wsparcia w postaci leków.

Dziękuję Ci za odpowiedź. Leki biorę już wiele lat, mimo to bywa, że ostre stany lękowe i tak się pojawiają.

OB i CRP mam w porządku, za to mam lekko podwyższone białe krwinki, a w górnej granicy normy płytki krwi. Byłam z tym u lekarza POZ, pani doktor uspokajała mnie, że może to być od infekcji, którą miałam miesiąc temu, jak też od stanu zapalnego przez torbiel. Ale ja oczywiście wyczytałam już w Internecie, że może to oznaczać raka

Bóle podbrzusza zniknęły, parcie na pęcherz też... Ale od dawna mam tak naprawdę wiele niepokojących objawów, np. nagłe, jednorazowe biegunki czy nocne poty. Występuje to już kilka lat i nie cały czas. Lekarze tłumaczyli to zwykle zaburzeniami psychicznymi. Także to, że niemal ciągle jestem zmęczona... Sama już nie wiem, co mam o tym myśleć, niby wiem, że może to rzeczywiście wynikać z moich zaburzeń lękowych, ale z drugiej strony mogą to też być objawy raka....

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Hej, nie nakręcaj się tak na tego raka. Wiem co czujesz, bo sama borykam się z podobnymi problemami od strony układu rozrodczego. Natomiast nic poza podjęciem diagnostyki i ewentualnym leczeniem, a potem regularnymi kontrolami nie można zrobić. Znam też całkiem sporo młodych kobiet, które torbiele na jajnikach miały wycinanie i obyło się bez żadnych powikłań. Byłaś może diagnozowana pod kątem endometriozy? Objawy dość mocno pasują, a wciąż ta choroba to nie zawsze pierwsze co przychodzi lekarzom na myśl, bo jest dość ciężka do zdiagnozowania. Niezbyt przyjemna przypadłość, ale też nie wyrok.

Niemożnością zajścia w ciążę też bym się nie zadręczała na zapas. Raz, jest jeszcze prawdopodobieństwo, że będziesz miała szansę. Dwa coraz więcej ludzi jest bezdzietnych z wyboru. Skoro wcześniej nie mieliście wielkiego parcia na dzieci to raczej marne szansę, że nagle twój partner oszaleje na tym punkcie i poświęci związek.

[Blondynka93]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87477698]Hej, nie nakręcaj się tak na tego raka. Wiem co czujesz, bo sama borykam się z podobnymi problemami od strony układu rozrodczego. Natomiast nic poza podjęciem diagnostyki i ewentualnym leczeniem, a potem regularnymi kontrolami nie można zrobić. Znam też całkiem sporo młodych kobiet, które torbiele na jajnikach miały wycinanie i obyło się bez żadnych powikłań. Byłaś może diagnozowana pod kątem endometriozy? Objawy dość mocno pasują, a wciąż ta choroba to nie zawsze pierwsze co przychodzi lekarzom na myśl, bo jest dość ciężka do zdiagnozowania. Niezbyt przyjemna przypadłość, ale też nie wyrok.

Niemożnością zajścia w ciążę też bym się nie zadręczała na zapas. Raz, jest jeszcze prawdopodobieństwo, że będziesz miała szansę. Dwa coraz więcej ludzi jest bezdzietnych z wyboru. Skoro wcześniej nie mieliście wielkiego parcia na dzieci to raczej marne szansę, że nagle twój partner oszaleje na tym punkcie i poświęci związek.[/QUOTE]

Nie byłam diagnozowana pod kątem endometriozy. Nigdy wcześniej nie miałam żadnych objawów, które by na nią wskazywały.

Mój mąż mówi, że kiedyś chciałby mieć dziecko. Teraz nie chce, bo nawet nie mamy stałej pracy, jesteśmy kilka miesięcy po ślubie i mamy dopiero po niecałe 27 lat... Ale zdarza się, że facet twierdzi, że nie chce dziecka, a potem instynkt robi swoje i zaczyna mu bardzo na tym zależeć...

[Endo7]

Miałam podobnej wielkości torbiel, bo około 8cmx7cm. W drugim jajniku również miałam torbiel, ale o połowę mniejszą. Okazało się, że to niestety właśnie wspominana już tutaj endometrioza. Lekarze powiedzieli mi jednak, że o wycinaniu jajników to na razie nie ma mowy. Tylko już w naprawdę poważnych sytuacjach jest to rozważane, bo lekarze nie są skłonni do usuwania zdrowych narządów i tkanek (nie wiem czy dobrze przytoczyłam ich słowa, ale sens jest taki sam Usunęli torbiele, a jajnik gdzie była ta większa torbiel jakoś zaszyli. Także na twoim miejscu na razie nie martwiłabym się o usuwanie jakichś narządów. Najgorzej, że takie torbiele pojawiają się nie tylko w jajnikach, ale w przeróżnych miejscach. Dopiero podczas laparoskopii lekarze widzą ile jest tych ognisk, gdzie one są. U mnie okazało się, że jest ich niestety wiele. Moja Pani Doktor jeszcze na długo przed operacją po obejrzeniu zmian, na podstawie ich wyglądu na USG stwierdziła, że to endometrioza (oczywiście nie ze 100% pewnością), także jest szansa, że dowiesz się czegoś więcej jeszcze przed operacją. Na wizytach lekarskich również strasznie się bałam i gdy lekarka powiedziała, że mam "guzy" i "zmiany nowotworowe" to się popłakałam. Rozumiem co czujesz, ale mam nadzieję, że wszystko będzie w porządku. Trzymam kciuki !

[Blondynka93]

Napisane przez Endo7

Miałam podobnej wielkości torbiel, bo około 8cmx7cm. W drugim jajniku również miałam torbiel, ale o połowę mniejszą. Okazało się, że to niestety właśnie wspominana już tutaj endometrioza. Lekarze powiedzieli mi jednak, że o wycinaniu jajników to na razie nie ma mowy. Tylko już w naprawdę poważnych sytuacjach jest to rozważane, bo lekarze nie są skłonni do usuwania zdrowych narządów i tkanek (nie wiem czy dobrze przytoczyłam ich słowa, ale sens jest taki sam Usunęli torbiele, a jajnik gdzie była ta większa torbiel jakoś zaszyli. Także na twoim miejscu na razie nie martwiłabym się o usuwanie jakichś narządów. Najgorzej, że takie torbiele pojawiają się nie tylko w jajnikach, ale w przeróżnych miejscach. Dopiero podczas laparoskopii lekarze widzą ile jest tych ognisk, gdzie one są. U mnie okazało się, że jest ich niestety wiele. Moja Pani Doktor jeszcze na długo przed operacją po obejrzeniu zmian, na podstawie ich wyglądu na USG stwierdziła, że to endometrioza (oczywiście nie ze 100% pewnością), także jest szansa, że dowiesz się czegoś więcej jeszcze przed operacją. Na wizytach lekarskich również strasznie się bałam i gdy lekarka powiedziała, że mam "guzy" i "zmiany nowotworowe" to się popłakałam. Rozumiem co czujesz, ale mam nadzieję, że wszystko będzie w porządku. Trzymam kciuki !

Dziękuję Ci bardzo za wsparcie. Napisałaś, że Twoja ginekolog powiedziała Ci już wcześniej, że to prawdopodobnie endometrioza, a mi lekarz wykonujący USG powiedział, że on nie wie, co to jest i że dopiero po wycięciu tego będzie wiadomo. Nie wiem, dlaczego tak, martwi mnie to bardzo Moja ginekolog prowadząca, u której byłam 3 dni temu, powiedziała natomiast, że mam iść pilnie do szpitala, bo nie wiadomo co to jest i w takich przypadkach nie wolno czekać. Choć dodała też, że nie sądzi, by to był rak i żebym w ogóle tak nie myślała... Zadzwoniłam do jednego szpitala w pobliskim mieście - termin do poradni, z której dopiero mogą mnie skierować na oddział (mimo, że mam skierowanie od mojej ginekolog) to kwiecień. Z kolei w innym mieście - sierpień. We wtorek jadę na prywatną wizytę do ordynatora jednego z tych oddziałów, bo według mojej lekarki on może to przyspieszyć.
Mam jeszcze do Ciebie pytanie - czy pamiętasz może, czy Twoje torbiele były jednokomorowe? Moja jest dwukomorowa, a to podobno bardziej niepokojące... I czy dali bez problemu radę wyciąć tak dużą zmianę przy laparoskopii? Czytałam, że powyżej 6 cm już czasem robią klasyczną operację... No i czy masz duże blizny? Może to głupie, że się martwię o wygląd w sytuacji, gdy mogę mieć raka, ale wolałabym nie być oszpecona... Mam straszne kompleksy związane z moimi zaburzeniami psychicznymi i już rozpaczam, że przestanę się podobać mężowi... Żałosne, wiem.

[Endo7]

Napisane przez Blondynka93

Dziękuję Ci bardzo za wsparcie. Napisałaś, że Twoja ginekolog powiedziała Ci już wcześniej, że to prawdopodobnie endometrioza, a mi lekarz wykonujący USG powiedział, że on nie wie, co to jest i że dopiero po wycięciu tego będzie wiadomo. Nie wiem, dlaczego tak, martwi mnie to bardzo Moja ginekolog prowadząca, u której byłam 3 dni temu, powiedziała natomiast, że mam iść pilnie do szpitala, bo nie wiadomo co to jest i w takich przypadkach nie wolno czekać. Choć dodała też, że nie sądzi, by to był rak i żebym w ogóle tak nie myślała... Zadzwoniłam do jednego szpitala w pobliskim mieście - termin do poradni, z której dopiero mogą mnie skierować na oddział (mimo, że mam skierowanie od mojej ginekolog) to kwiecień. Z kolei w innym mieście - sierpień. We wtorek jadę na prywatną wizytę do ordynatora jednego z tych oddziałów, bo według mojej lekarki on może to przyspieszyć.
Mam jeszcze do Ciebie pytanie - czy pamiętasz może, czy Twoje torbiele były jednokomorowe? Moja jest dwukomorowa, a to podobno bardziej niepokojące... I czy dali bez problemu radę wyciąć tak dużą zmianę przy laparoskopii? Czytałam, że powyżej 6 cm już czasem robią klasyczną operację... No i czy masz duże blizny? Może to głupie, że się martwię o wygląd w sytuacji, gdy mogę mieć raka, ale wolałabym nie być oszpecona... Mam straszne kompleksy związane z moimi zaburzeniami psychicznymi i już rozpaczam, że przestanę się podobać mężowi... Żałosne, wiem.

Szczerze mówiąc to nie przypominam sobie, żeby lekarze mówili coś, że moje torbiele były dwukomorowe, więc raczej nie były. Przy laparoskopii nie mieli z tego co wiem żadnych komplikacji. Operacja trwała jakieś 4-5h. Jeśli chodzi o blizny to mam ich 4, nie są duże, największa jest na jakieś 3-4cm. Zbyt pięknie się one nie zagoiły i żałuję trochę, że nie poszłam z tym wcześniej do jakiegoś dermatologa, ale wydaje mi się, że chyba mam do tego jakąś skłonność. Kiedyś miałam operację wycięcia wyrostka i również blizna wyglądała i nadal wygląda dosyć dziwnie, a u moich znajomych po podobnych lub takich samych operacjach wygląda to o wiele, wiele lepiej, więc tak mi się coś zdaje, że to ze mną może być coś nie tak Ja akurat bliznami się zbytnio nie przejmuje, także jakoś mnie to nie boli. Tym bardziej, że nie są one w jakichś widocznych miejscach. Nie ma co zawracać sobie głowę takimi drobnostkami, wręcz z perspektywy czasu mogą dodawać siły, bo popatrzysz sobie za jakiś czas na taką bliznę i pomyślisz, że skoro z tym sobie poradziłaś, to z mniejszymi problemami typu praca, znajomi na pewno sobie poradzisz

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Blondynka93

Mam straszne kompleksy związane z moimi zaburzeniami psychicznymi i już rozpaczam, że przestanę się podobać mężowi... Żałosne, wiem.

Jesteś pod opieką jakiegoś psychologa?

[Blondynka93]

Napisane przez Endo7

Szczerze mówiąc to nie przypominam sobie, żeby lekarze mówili coś, że moje torbiele były dwukomorowe, więc raczej nie były. Przy laparoskopii nie mieli z tego co wiem żadnych komplikacji. Operacja trwała jakieś 4-5h. Jeśli chodzi o blizny to mam ich 4, nie są duże, największa jest na jakieś 3-4cm. Zbyt pięknie się one nie zagoiły i żałuję trochę, że nie poszłam z tym wcześniej do jakiegoś dermatologa, ale wydaje mi się, że chyba mam do tego jakąś skłonność. Kiedyś miałam operację wycięcia wyrostka i również blizna wyglądała i nadal wygląda dosyć dziwnie, a u moich znajomych po podobnych lub takich samych operacjach wygląda to o wiele, wiele lepiej, więc tak mi się coś zdaje, że to ze mną może być coś nie tak Ja akurat bliznami się zbytnio nie przejmuje, także jakoś mnie to nie boli. Tym bardziej, że nie są one w jakichś widocznych miejscach. Nie ma co zawracać sobie głowę takimi drobnostkami, wręcz z perspektywy czasu mogą dodawać siły, bo popatrzysz sobie za jakiś czas na taką bliznę i pomyślisz, że skoro z tym sobie poradziłaś, to z mniejszymi problemami typu praca, znajomi na pewno sobie poradzisz

Operacja trwała 4-5 godzin?! :O Masakra!
A co do blizn, to już czytałam w różnych miejscach, że lekarze mówili, że będą prawie niewidoczne, a jednak wyglądają brzydko... Przy klasycznej operacji ta blizna przynajmniej jest pod majtkami, a nie w okolicy pępka...
Napisałaś, że nie ma co zawracać sobie głowy czymś takim i generalnie się zgadzam, ale moim zaburzeniom tak łatwo tego nie przegadasz Przez wiele lat w szkole byłam wyśmiewana, wręcz dręczona z powodu wyglądu, miałam zachwiane poczucie bezpieczeństwa już znacznie wcześniej, przez problemy w domu, i wyszło, jak wyszło... Teraz jestem dumna z mojej figury, ogólnie podobam się sobie, ale wystarczy jedna drobna skaza na ciele, a moje kompleksy się odzywają. Mam po prostu wrażenie, że mój mąż nie ma czego kochać w mojej osobowości, więc kiedy i ciało wygląda gorzej, ja się załamuję...

---------- Dopisano o 10:01 ---------- Poprzedni post napisano o 09:55 ----------

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87496712]Jesteś pod opieką jakiegoś psychologa?[/QUOTE]
Nie, pod opieką psychiatry, po konsultacji z niejednym. Kiedyś byłam pod opieką psychologa, przeszłam też psychoterapię. Pomoc psychologa przyniosła pozytywne rezultaty, ale dotyczyła wtedy głównie moich zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, natomiast psychoterapia w moim odczuciu nie pomogła wcale. Ogólnie moja sytuacja, jeśli chodzi o zdrowie psychiczne, jest dość skomplikowana i nie jest to jedno zaburzenie, a elementy kilku, wzajemnie się na siebie nakładające. Myślałam o ponownej psychoterapii, ale do tego potrzeba kasy, bo niestety w moim mieście ciężko o psychoterapię na NFZ, tym bardziej w godzinach popołudniowych. Może kiedyś się wybiorę, ale najpierw muszę polepszyć swoją sytuację finansową.

[RedLorry]

Potraktuj moją wypowiedź jako poważną (wiem, o czym piszę). To może być też torbiel endometrialna (czyli endometrioza). Zrób sobie test ROMA, jeżeli boisz się raka jajnika. Jeżeli masz endometriozę to marker CA125 może być podwyższony, chociaż to nie jest norma (ja mam endometriozę, ale CA125 w normie). Zastanów się czy masz objawy, które na endometriozę mogą wskazywać, poszukaj w Internecie (będą tam podane jako objaw, obfite i długie miesiączki, ale jest to mit, nie jest to wcale warunek). Mogą to być: bardzo bolesne miesiączki, mogą być obfite, mogą być skąpe, bolesne stosunki, trądzik, wypadanie włosów, wszelkie objawy wskazujące na zbyt niski poziom progesteronu, krawienia z pęcherza/odbytu, dziwne bóle zależne od fazy cyklu miesiączkowego itp. Endometrioza przez długi czas przebiega bezobjawowo.

Poszłabym do dobrego ginekologa, który specjalizuje się w endometriozie i zrobi porządnie USG. Dobry fachowiec odróżni torbiel endometrialną od innych, mojemu ginekologowi trafnie się udało. Jeżeli okazałoby się, ze to faktycznie endomterialna torbiel, nie idź byle gdzie na laparoskopię/operację tylko albo prywatnie albo NFZ, gdzie mają jakiekolwiek pojęcie o endometriozie i jej operowaniu.

[Blondynka93]

Napisane przez RedLorry

Potraktuj moją wypowiedź jako poważną (wiem, o czym piszę). To może być też torbiel endometrialna (czyli endometrioza). Zrób sobie test ROMA, jeżeli boisz się raka jajnika. Jeżeli masz endometriozę to marker CA125 może być podwyższony, chociaż to nie jest norma (ja mam endometriozę, ale CA125 w normie). Zastanów się czy masz objawy, które na endometriozę mogą wskazywać, poszukaj w Internecie (będą tam podane jako objaw, obfite i długie miesiączki, ale jest to mit, nie jest to wcale warunek). Mogą to być: bardzo bolesne miesiączki, mogą być obfite, mogą być skąpe, bolesne stosunki, trądzik, wypadanie włosów, wszelkie objawy wskazujące na zbyt niski poziom progesteronu, krawienia z pęcherza/odbytu, dziwne bóle zależne od fazy cyklu miesiączkowego itp. Endometrioza przez długi czas przebiega bezobjawowo.

Poszłabym do dobrego ginekologa, który specjalizuje się w endometriozie i zrobi porządnie USG. Dobry fachowiec odróżni torbiel endometrialną od innych, mojemu ginekologowi trafnie się udało. Jeżeli okazałoby się, ze to faktycznie endomterialna torbiel, nie idź byle gdzie na laparoskopię/operację tylko albo prywatnie albo NFZ, gdzie mają jakiekolwiek pojęcie o endometriozie i jej operowaniu.

Hej, dziękuję za odpowiedź. Zapomniałam już o tym wątku, ale może to, co teraz napiszę, kiedyś komuś się przyda.
Otóż był to potworniak dojrzały - łagodny nowotwór. To oznacza, że nie mam ani raka, ani endometriozy, ani zaburzeń hormonalnych (a przynajmniej ta zmiana na to nie wskazywała)! Pan profesor, u którego byłam na USG, zapewnił mnie, że to nie rak, ale na ostateczne rozpoznanie trzeba poczekać do badania histopatologicznego. Nie spieszył się też aż tak bardzo z wyznaczeniem terminu operacji. No i tak się złożyło, że w związku z pandemią miałam ją dopiero w lipcu, czyli ponad pół roku po diagnozie... Laparoskopowo, wszystko poszło dobrze, 10 dni po operacji biegałam po sklepach i czułam się świetnie Blizny w pępku praktycznie nie widać, niżej, pod linią majtek mam dwie kolejne - jedną maleńką, a drugą trochę większą, ale już blednie. Oba jajniki są zachowane. Okazało się, że strach ma wielkie oczy

Dziękuję Wam wszystkim jeszcze raz za wsparcie i serdecznie pozdrawiam