Realizacja marzeń a związek, jak to jest?

[inmemoriaa]

Hej dziewczyny
Nie wiem,możliwe że się powtórzę,choć mam nadzieję,że nie ale chciałabym spytać się Was co stawiacie za priorytet w swoim życiu? Czy ważniejsza jest dla was realizacja marzeń,realizowanie się w różnych aspektach,naukowych,zawod owych czy potrafiłybyście zrezygnować z tego dla związku?
Założmy,że Wasze marzenia są trudne do realizacji we dwójkę,wiążą się z długą nieobecnością, pochłaniają bardzo dużo czasu lub z innych aspektów są "niewygodne" dla związku, co postawiłybyście na pierwszym miejscu?
Sama nie wiem czy spełnienie swoich pragnień nie patrząc na drugą osobę nie jest po prostu egoizmem,ale z drugiej strony spychanie ich na bok może prowadzić do tego,że po prostu uleci z nas radość,będziemy miały żal do drugiej połówki.
Co myślicie?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Uważam, że w dobrym związku nie ma takich rozkmin, bo jest miejsce zarówno na pasję jak i na spędzanie czasu razem.

[inmemoriaa]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;51536925]Uważam, że w dobrym związku nie ma takich rozkmin, bo jest miejsce zarówno na pasję jak i na spędzanie czasu razem.[/QUOTE]

No tak,rozumiem jak pasją jest założmy piłka siatkowa, pograsz sobie parę godzin tygodniowo i wszyscy są zadowoleni. Ale co jak np. Twoim marzeniem jest wyjazd do innego kraju na dłuższy okres/na stałe? A twoja druga połówka tego nie podziela? Mówie przykładowo,że nie zawsze da się wszystko pogodzić,albo da a ja jestem tego nieświadoma.

[cholernarejestracja]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;51536925]Uważam, że w dobrym związku nie ma takich rozkmin, bo jest miejsce zarówno na pasję jak i na spędzanie czasu razem.[/QUOTE]


Moje pasje są dla mnie ważne, ale też jestem osobą, która uważa, że nie da się być szczęśliwym w samotności - chcę życie spędzić z kimś przy boku. Udaje mi się póki co łączyć jedno i drugie, wybieram partnerów, którzy albo rozumieją, że poświęcam część mojego czasu na hobby, albo sami robią to samo, albo mają swoje pasje, którym się wtedy poświęcają.

[elvegirl]

Napisane przez inmemoriaa

No tak,rozumiem jak pasją jest założmy piłka siatkowa, pograsz sobie parę godzin tygodniowo i wszyscy są zadowoleni. Ale co jak np. Twoim marzeniem jest wyjazd do innego kraju na dłuższy okres/na stałe? A twoja druga połówka tego nie podziela? Mówie przykładowo,że nie zawsze da się wszystko pogodzić,albo da a ja jestem tego nieświadoma.

To jest tak jak z zawodem drugiej osoby, który na przykład jest związany z długimi delegacjami. Marynarz na przykład. Nie jesteś w stanie tego zaakceptować, to się z marynarzem nie wiążesz.


Wiadomo, w życiu bywa trudno, nie wszystko da się pogodzić, ale tak zwany kompromis nie może polegać na całkowitym poświęceniu własnego "ja" dla drugiej osoby. Można to odłożyć w czasie, można zrezygnować z części (przy świadomości, że partner też się w pewnej kwestii nieco ugina), ale całkowita rezygnacja to prosta droga do frustracji moim zdaniem.

[inmemoriaa]

Napisane przez elvegirl

To jest tak jak z zawodem drugiej osoby, który na przykład jest związany z długimi delegacjami. Marynarz na przykład. Nie jesteś w stanie tego zaakceptować, to się z marynarzem nie wiążesz.


Wiadomo, w życiu bywa trudno, nie wszystko da się pogodzić, ale tak zwany kompromis nie może polegać na całkowitym poświęceniu własnego "ja" dla drugiej osoby. Można to odłożyć w czasie, można zrezygnować z części (przy świadomości, że partner też się w pewnej kwestii nieco ugina), ale całkowita rezygnacja to prosta droga do frustracji moim zdaniem.

No właśnie, ja zaczęłam się frustrować,bo trzymam to w sobie i przykro mi. Ale z drugiej strony myślę sobie,że czasem w związku trzeba się poświęcić,odpuścić sobie. Albo źle myślę, dlatego chciałam poznać Wasze zdanie,jak to u Was wygląda.

[elvegirl]

Na pewno bezsensem jest duszenie frustracji w sobie - kiedyś nie wytrzymasz, wybuchniesz, a on nie będzie wiedział o co chodzi. Związek to komunikacja, także ta trudniejsza, rozmowa na niewygodne tematy.

"czasem w związku trzeba się poświęcić, odpuścić sobie" - jasne, w końcu związek to dwie osoby, nie jedna, to naginanie siebie, żeby obojgu się dobrze żyło. Ale to nie może być równoznaczne z poświęceniem czegoś, co jest bardzo ważne, co definiuje Twoje "ja". Nie może tak być, bo związek stanie się synonimem wielkiej straty. I to wtedy nie Ty jesteś w związku, tylko jakiś twór, wymyślony na potrzeby Twojego partnera.

[inmemoriaa]

Napisane przez elvegirl

Na pewno bezsensem jest duszenie frustracji w sobie - kiedyś nie wytrzymasz, wybuchniesz, a on nie będzie wiedział o co chodzi. Związek to komunikacja, także ta trudniejsza, rozmowa na niewygodne tematy.

"czasem w związku trzeba się poświęcić, odpuścić sobie" - jasne, w końcu związek to dwie osoby, nie jedna, to naginanie siebie, żeby obojgu się dobrze żyło. Ale to nie może być równoznaczne z poświęceniem czegoś, co jest bardzo ważne, co definiuje Twoje "ja". Nie może tak być, bo związek stanie się synonimem wielkiej straty. I to wtedy nie Ty jesteś w związku, tylko jakiś twór, wymyślony na potrzeby Twojego partnera.

no dobrze,były rozmowy na ten temat ale nic do nie dało. Powiedziałam czego bym chciała, ale wiem,że nam się to nie pokrywa. A jego denerwuje,że chce te marzenia spełniać za każdą cenę,nawet bez niego. Mnie po prostu to dusi,chciałabym móc to wszystko pogodzić, próbowałam zdusić to w sobie,ale nie umiem,czuję straszny żal,że nie robię tego o czym marzę. I z drugiej strony nie wiem czy warto zostawiać osobę która Cię kocha dla takiej rzeczy.

[new woman in town]

Ile masz lat? Jesteście rodziną, macie dzieci? Wspólny kredyt?

[cholernarejestracja]

Napisane przez inmemoriaa

no dobrze,były rozmowy na ten temat ale nic do nie dało. Powiedziałam czego bym chciała, ale wiem,że nam się to nie pokrywa. A jego denerwuje,że chce te marzenia spełniać za każdą cenę,nawet bez niego. Mnie po prostu to dusi,chciałabym móc to wszystko pogodzić, próbowałam zdusić to w sobie,ale nie umiem,czuję straszny żal,że nie robię tego o czym marzę. I z drugiej strony nie wiem czy warto zostawiać osobę która Cię kocha dla takiej rzeczy.

Ale jakie to marzenia? Z czego rezygnujesz?

[inmemoriaa]

Napisane przez new woman in town

Ile masz lat? Jesteście rodziną, macie dzieci? Wspólny kredyt?

Nie,mieszkamy razem. Mam 20 lat.

---------- Dopisano o 19:07 ---------- Poprzedni post napisano o 19:04 ----------

Napisane przez cholernarejestracja

Ale jakie to marzenia? Z czego rezygnujesz?

Głównie chodzi mi o podróże. Nie wiem dla mnie to jest coś co sprawia,że jestem szczęśliwsza nawet jak to wycieczka do Koziej Wólki. Teraz studiuję język i moim marzeniem jest pojechać do tego kraju,może nawet na dłużej ale zrezygnowałam z tego juz parę razy,bo ważniejsze jest dla mnie żeby on nie miał mi tego za złe. Możliwe że tak być nie powinno,ale tak jest.

[new woman in town]

Jesteś za młoda na poświęcenie siebie dla związku. Dwadzieścia lat to czas, kiedy przestaje się być dzieckiem ale nie ma się jeszcze obowiązków dorosłego. To najlepszy czas na realizację marzeń, sięganie po więcej,ryzykowanie, budowanie swojej osoby i swojej przyszłości. Nie można pozwolić, żeby ktoś nam w tym przeszkodził. Nie wtedy.

Mając 20 lat nie zrezygnowałabym z realizacji marzeń dla faceta, dla związku. Mając lat 30 i męża, dalej nie zrezygnowałabym z realizacji marzeń. Dziś mogę jedynie odłożyć je w czasie, dostosować do naszego życia i naszych wspólnych marzeń. Życzę ci żebyś znalazła partnera, który będzie cię motywował, wspierał i dopingował, który wyjdzie poza swój egoizm, nie będzie ściągał w dół i naprawdę pomyśli o Tobie. Pamiętaj - z każdej sytuacji jest jakieś wyjście, można je dostrzec jeśli obie strony chcą go poszukać i znaleźć.

[Azhaar]

Cóż, nie zawsze jest to łatwe. Moim zdaniem nie ma jednej odpowiedzi. I tak naprawdę nigdy nie dowiesz się jak byłoby lepiej bo nie poznasz zdarzeń, które miałyby miejsce wybierając alternatywę.
Dajmy na to ze masz wymarzonego partnera i dostajesz ofertę równie wymarzonej pracy na drugim końca świata. I nie wiesz co jest lepsze. Możesz zrezygnować z pracy, a związek może się rozpasc. A nawet jak się nie rozpadnie, to możesz mieć poczucie straconej szansy. Ale z drugiej strony - wybierasz pracę, rezygnujesz z miłości życia, nie wiesz czy kogoś poznasz a jeśli tak to kiedy. No i może się okazać że praca po pewnym czasie w rzeczywistości jest do kitu.
Takie życie

[lusianna]

a ni możesz zabrać faceta ze soba? Może on mógłby się dostosowac do ciebie?

[Mick]

Napisane przez new woman in town

Jesteś za młoda na poświęcenie siebie dla związku. Dwadzieścia lat to czas, kiedy przestaje się być dzieckiem ale nie ma się jeszcze obowiązków dorosłego. To najlepszy czas na realizację marzeń, sięganie po więcej,ryzykowanie, budowanie swojej osoby i swojej przyszłości. Nie można pozwolić, żeby ktoś nam w tym przeszkodził. Nie wtedy.

Mając 20 lat nie zrezygnowałabym z realizacji marzeń dla faceta, dla związku. Mając lat 30 i męża, dalej nie zrezygnowałabym z realizacji marzeń. Dziś mogę jedynie odłożyć je w czasie, dostosować do naszego życia i naszych wspólnych marzeń. Życzę ci żebyś znalazła partnera, który będzie cię motywował, wspierał i dopingował, który wyjdzie poza swój egoizm, nie będzie ściągał w dół i naprawdę pomyśli o Tobie. Pamiętaj - z każdej sytuacji jest jakieś wyjście, można je dostrzec jeśli obie strony chcą go poszukać i znaleźć.

Też tak uważam.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez inmemoriaa

Nie,mieszkamy razem. Mam 20 lat.

---------- Dopisano o 19:07 ---------- Poprzedni post napisano o 19:04 ----------



Głównie chodzi mi o podróże. Nie wiem dla mnie to jest coś co sprawia,że jestem szczęśliwsza nawet jak to wycieczka do Koziej Wólki. Teraz studiuję język i moim marzeniem jest pojechać do tego kraju,może nawet na dłużej ale zrezygnowałam z tego juz parę razy,bo ważniejsze jest dla mnie żeby on nie miał mi tego za złe. Możliwe że tak być nie powinno,ale tak jest.

będziesz tego żałować. zabrzmi to brutalnie, ale istnieje duże prawdopodobieństwo, że ten facet nie jest "tym jedynym" i nie spędzicie razem całego życia.
skoro jesteś na filologii to nawet wskazane byłoby, żebyś wyjechała na erazmusa.

[201605161428]

Ja niedlugo jade na pol roku na erazmusa na inny kontynent Tz wiedzial o moich planach, gdy mnie poznawal i wiedzial, ze ich nie zmienie nawet jesli sie zwiazemy, bo to jedno z marzen mojego zycia. Ostatnio mam drobne problemy papierkowe z wyjazdem i to on jest tym ktory chodzi i mi mowi: walcz o to, dasz sobie rade, tak daleko zaszlas, nie odpuszczaj. Przegadalismy jak bedziemy sie widywac i bardzo czujego jego wsparcie w tym co robie.

[Anethka]

Rok temu miałam taki sam dylemat. Nie wiedziałam czy lecieć na pół roku za ocean czy zostać, żeby nie rozstawać się ze swoim TŻem. Nie chciałam, żeby rozłąka źle wpłynęła na ten związek, dodatkowo bałam się tego, że będę bardzo tęsknić. I co? Wyjazd przeszedł mi koło nosa, a związek i tak się rozpadł.

W wieku 20 lat nie ma sensu rezygnować z marzeń dla faceta. Kiedy ma się je spełniać, jeśli nie w tym wieku?

[Rena]

no najbardziej zal gdy zrezygnujesz z czegos dla faceta, a potem i tak sie rozstaniecie. Poza tym gadalas co on na to? Jak to jakis bliski kraj to moze pojedz choc na krotko, moga byc to wspolne Wasze wakacje.

[Tutli]

Napisane przez inmemoriaa

chciałabym spytać się Was co stawiacie za priorytet w swoim życiu? Czy ważniejsza jest dla was realizacja marzeń,realizowanie się w różnych aspektach,naukowych,zawod owych czy potrafiłybyście zrezygnować z tego dla związku?

Priorytetem było dla mnie znalezienie sobie takiego partnera życiowego, z którym nie mam takich problemów Nie bardzo wierzę w długotrwałe dobro związku, gdzie np. jedną osobą ciągnie do zwiedzania świata, mieszkania to tu to tam a druga jest domatorem i nie absolutnie nie chce zmieniać miejsca zamieszkania czy też widzi problem w tym, że druga strona wyjedzie na kilka miesięcy. Nie jestem bluszczem i cenię sobie wolność, także w związku. Wiele rzeczy z mężem mam ustalonych od dawien dawna, np. to, że nie chciałabym mieszkać dłuższy czas zagranicą a w USA nie chciałabym mieszkać wcale. Oboje mamy raczej luźne zawody i nie ma większego problemu, żeby jedno wyjechało gdzieś z drugim, mój mąż wiele razy w ciągu roku wyjeżdża na konferencje i ja też nie mam z tym problemu. Uważam, że takie ograniczanie się w wieku 20 lat zupełnie niczemu nie służy i skoro już teraz Twój wyjazd jest problemem, to daje będzie tylko gorzej, sorry.

[Pako_]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;51536925]Uważam, że w dobrym związku nie ma takich rozkmin, bo jest miejsce zarówno na pasję jak i na spędzanie czasu razem.[/QUOTE]

Zgadza się, sprawdziłem osobiście.

[Niebieskooka arystokratka]

Autorko, w Twoim wieku priorytetem powinno być samorealizacja i spełnianie swoich marzeń. To zawsze będzie Twoje, a facet może (jak któraś już napisała) nie być tym jedynym na całe życie.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez inmemoriaa

No tak,rozumiem jak pasją jest założmy piłka siatkowa, pograsz sobie parę godzin tygodniowo i wszyscy są zadowoleni. Ale co jak np. Twoim marzeniem jest wyjazd do innego kraju na dłuższy okres/na stałe? A twoja druga połówka tego nie podziela? Mówie przykładowo,że nie zawsze da się wszystko pogodzić,albo da a ja jestem tego nieświadoma.

Wyjazd na stałe za granicę, czyli de facto styl życia, to sprawa fundamentalna. Jeśli druga połówka nie zgadza się ze mną w sprawach fundamentalnych, to przestaje być drugą połówką. Akurat dobrze trafiłaś z przykładem wyjazdu do innego kraju, bo to właśnie zamierzam zrobić i się do tego przygotowuję. Jestem z facetem, który ma dokładnie taki sam cel.

Napisane przez inmemoriaa

No właśnie, ja zaczęłam się frustrować,bo trzymam to w sobie i przykro mi. Ale z drugiej strony myślę sobie,że czasem w związku trzeba się poświęcić,odpuścić sobie. Albo źle myślę, dlatego chciałam poznać Wasze zdanie,jak to u Was wygląda.

Poświęcić się i odpuścić sobie można, a czasem nawet trzeba, tylko musisz ściśle określić zakres spraw, w których rzeczywiście chcesz nawet iść na kompromis. Ludzie mają różne systemy wartości i czasem są one zupełnie nie do pogodzenia. Wtedy związek nie ma sensu. Co innego gdy masz ustąpić w sprawie wyboru makaronu na obiad, a co innego, gdy chodzi o posiadanie dzieci.
Pewnie w wieku 20 lat jeszcze nie masz wyklarowanych wszystkich potrzeb i ambicji, ale jeśli już teraz facet cię męczy, to nie widzę optymistycznie tego związku.

[inmemoriaa]

Napisane przez Rena

no najbardziej zal gdy zrezygnujesz z czegos dla faceta, a potem i tak sie rozstaniecie. Poza tym gadalas co on na to? Jak to jakis bliski kraj to moze pojedz choc na krotko, moga byc to wspolne Wasze wakacje.

Proponowałam krótszy wyjazd ale jemu nie pasowało,że mysle o tym wyjeździe bez niego. Prawda jest taka,że jego męczą wyjazdy autokarem,wiedziałam,że nie jest to jakieś jego większe marzenie,więc nie chciałam go na to namawiać. Z drugiej strony,powiedzmy,że pojadę to nawet nie wiem czy umiałabym się z tego tak w 100% cieszyć,wiedząc że jak wrócę to będzie między nami kiepsko albo w ogóle związek sie rozpadnie.
Jeszcze niedawno mieliśmy bardzo podobne plany,pragnienia,wszystko robiliśmy razem. Po czym zamieszkaliśmy razem i moje myślenie jakoś się zmieniło,zaczęłam zauważać jaka byłam na niego zamknięta i że przez ostatni rok nie zrobiłam nic ciekawego.

[cacajuate]

Napisane przez new woman in town

Jesteś za młoda na poświęcenie siebie dla związku. Dwadzieścia lat to czas, kiedy przestaje się być dzieckiem ale nie ma się jeszcze obowiązków dorosłego. To najlepszy czas na realizację marzeń, sięganie po więcej,ryzykowanie, budowanie swojej osoby i swojej przyszłości. Nie można pozwolić, żeby ktoś nam w tym przeszkodził. Nie wtedy.

Mając 20 lat nie zrezygnowałabym z realizacji marzeń dla faceta, dla związku. Mając lat 30 i męża, dalej nie zrezygnowałabym z realizacji marzeń. Dziś mogę jedynie odłożyć je w czasie, dostosować do naszego życia i naszych wspólnych marzeń. Życzę ci żebyś znalazła partnera, który będzie cię motywował, wspierał i dopingował, który wyjdzie poza swój egoizm, nie będzie ściągał w dół i naprawdę pomyśli o Tobie. Pamiętaj - z każdej sytuacji jest jakieś wyjście, można je dostrzec jeśli obie strony chcą go poszukać i znaleźć.

Zgadzam sie z powyzszym. Dobrze jest wiedziec, czego sie chce i zrealizowac te szalone marzenia, ktore dadza sie realizowac wylacznie solo, jak sie jest singlem. Jestes wlasnie w takim wieku. Ja mam juz kolo 30 i w sumie to jestem w stanie zmniejszyc lub zmodyfikowac niektore marzenia, ktorych nie da sie realizowac w zwiazku. Realizujemy je wtedy razem z partnerem. Przyklad? Chcialabym przebiec caly Meksyk, ktos nawet dal mi taki projekt, ale to sie wiaze z niebezpieczenstwem, nieobecnoscia, rezygnacja z pracy. Kiepsko i dla zwiazku i dla mojej przyszlosci. Kompromis jest taki, ze jezdze na rozne szalencze biegi przez dzicz, TZ ochoczo ze mna. Inny przyklad: lubimy jezdzic i zwiedzac ale nieco inaczej i czesto mamy urlop w innym terminie. Jezdzimy osobno i nie ma bolu rzyci. Rezygnacji z marzen zupelnej sobie nie wyobrazam, to bez sensu i wydaje mi sie, ze efektem jest frustracja i zgorzknienie. No way.

Swoja droga w wieku autorki mialam takiego TZta, co nie chcial zebym realizowala marzenia wyjazdowe. Dlatego miedzy innymi stal sie exem. Nie zalowalam ani przez chwile

[truskawe_czka]

Oczywiście, że spełnianie marzeń i karierę. Nie mam zamiaru poświęcić swoich planów dla faceta, który może być i za jakiś czas zniknąć.
A spełnione marzenia,osiągniete cele, czy nawet poniesione porażki są moim doświadczeniem którego nikt mi nie zabierze

[inmemoriaa]

Podziwiam Was w takim bądź razie za niezależność i samoświadomość którą widać po Waszych postach,ja się chyba muszę jeszcze tego nauczyć.

[new woman in town]

Myślę, że masz rację. Długa droga przed Tobą do zrozumienia gdzie przebiega granica między kompromisami dla dobra związku a poświęcaniem, rezygnacją z siebie. Miłość nigdy nie wymaga poświęceń.

[kalincia]

Nie byłam w takiej sytuacji, ale zwykle idę za swoją intuicją. Wierzę, że wiedziałabym, czego chcę i co jest dla mnie ważniejsze.


A może i byłam. Ale dawno temu, lat temu 26. Facet mi mówił, że ma dobrą pracę, mieszkanie, ewidentnie dążył do zbudowania rodziny. Uciekłam przerażona, bo miałam zacząć studiować, byłam po maturze.
Praca zaś jest dla mnie od początku tylko sposobem zarobkowania na życie, nie ma w niej nic nadzwyczajnego, gdybym miała kasę bez pracy - nie pracowałabym. Żadne marzenia, nigdy. Od 20 lat. Marzyłam o życiu tu, gdzie jestem, ale to zrealizowałam. Facet zostawił poprzednie miejsce i mieszkamy razem tu, gdzie jest MOJE miejsce. Jego jest tam, gdzie ja jestem. Nie musiałam więc wybierać.

[malpkajuja]

Napisane przez inmemoriaa

Proponowałam krótszy wyjazd ale jemu nie pasowało,że mysle o tym wyjeździe bez niego. Prawda jest taka,że jego męczą wyjazdy autokarem,wiedziałam,że nie jest to jakieś jego większe marzenie,więc nie chciałam go na to namawiać. Z drugiej strony,powiedzmy,że pojadę to nawet nie wiem czy umiałabym się z tego tak w 100% cieszyć,wiedząc że jak wrócę to będzie między nami kiepsko albo w ogóle związek sie rozpadnie.
Jeszcze niedawno mieliśmy bardzo podobne plany,pragnienia,wszystko robiliśmy razem. Po czym zamieszkaliśmy razem i moje myślenie jakoś się zmieniło,zaczęłam zauważać jaka byłam na niego zamknięta i że przez ostatni rok nie zrobiłam nic ciekawego.

masz 20 lat, kiedy chcesz robic ciekawe rzeczy?!?!

jak zobaczylam Twojego pierwszego posta to mialam juz tutaj pisac o kompromisach i te sprawy, ale sa momenty (czy lata w Twoim zyciu) kiedy nie powinnas isc na kompromis. Nie rezygnuj z takich marzen, polaczanych jeszcze z Twoim kierunkiem ksztalcenia dla faceta

i mowi Ci to osoba ktora byla i jest w zwiazku na odleglosc. Osoba, ktora wielokrotnie postawila swoje plany i marzenia na pierwszy plan przed wszystkimi. kiedys mialam chlopaka, bardzo dobrego, nawet mi sie wydawalo ze juz nigdy takiego wspanialego nie poznam. byl starszy i okazalo sie ze mamy inne priorytety. On chcial sie ustatkowac, a ja jeszcze nie. Plus wlasnie te "nieszczesne" podroze i chec pracy w innych krajach.....dlugo mi to zajelo ale dojrzalam do zerwania (nie jest to latwe gdy nie masz innego powodu oprocz "marzen" ktore dla wielu osob sa zachcianka). niczego nie zaluje, zadnych decyzji. buzia mi sie usmiecha jak sobie podsumuje takie moje odwazne decyzje w ostatnich latach. niesamowite wspomnienia i jest co wpisac do CV. a o wspolnych chwilach przy jedzeniu i serialu z tym chlopakiem juz zapomnialam

nie zachecam do zerwania. zachecam Cie w Twoim wieku do priorytetyzacji wlasnych marzen, pragnien, ambicji. tego nikt nigdy Ci nie zabierze. A chlopak to w dzisiejszych czasach niepewna inwestycja. Takie moje zdane

Przepraszam za brak polskich znakow.