Ciąża i reakcja na inne dzieci

[Lusia_1990]

Cześć Dziewczyny.
Jestem w ciąży. Dziecko jest chciane, jestem bardzo szczęśliwa, że będę mamą.
Problem jest taki, że ja odkąd pamiętam nie bardzo lubiłam dzieci, nie umiałam z nimi rozmawiać, zagadać itd. i nie zmieniło się to odkąd jestem w ciąży.
Kiedy odwiedzam koleżanki z dziećmi lub gdzieś widuję dzieci na ulicy to nie mam takiego instynktu jak niektóre kobiety, że od razu zagadują, śmieją się do tych dzieci itd.
Wiele osób mi mówi, że w stosunku do swojego dziecka będę inna, zwłaszcza, że cieszę się z tej ciąży.
Jestem ciekawa jak to jest u Was?

[_Beata _]

Miałam i mam w sumie tak samo, nie wiem jak rozmawiać z obcymi dziećmi, a że swoim synkiem lubię - więc to chyba faktycznie instynkt😸

[ajah]

Napisane przez Lusia_1990

Cześć Dziewczyny.
Jestem w ciąży. Dziecko jest chciane, jestem bardzo szczęśliwa, że będę mamą.
Problem jest taki, że ja odkąd pamiętam nie bardzo lubiłam dzieci, nie umiałam z nimi rozmawiać, zagadać itd. i nie zmieniło się to odkąd jestem w ciąży.
Kiedy odwiedzam koleżanki z dziećmi lub gdzieś widuję dzieci na ulicy to nie mam takiego instynktu jak niektóre kobiety, że od razu zagadują, śmieją się do tych dzieci itd.
Wiele osób mi mówi, że w stosunku do swojego dziecka będę inna, zwłaszcza, że cieszę się z tej ciąży.
Jestem ciekawa jak to jest u Was?

To czy będziesz inna w stosunku do swojego dziecka- zależy od ciebie.
Taie kwestie nie zmieniają się za pomocą magii. Bywa, ze hormony zrobią swoje, ale relacja z dzieckiem zalezy od ciebie.

[Ani_qa]

Ja też nie lubię obcych dzieci i nie umiem, a nawet nie chcę z nimi rozmawiać. Ale wiem, że z moim dzieckiem będzie inaczej

[_emma]

Nie cierpię obcych dzieci, wyjątkami są te które są maleńkie i jeszcze nie mówią za to uwielbiam rozmawiać i spędzać czas z moją córką

[Glodomorek]

Napisane przez Lusia_1990

Cześć Dziewczyny.
Jestem w ciąży. Dziecko jest chciane, jestem bardzo szczęśliwa, że będę mamą.
Problem jest taki, że ja odkąd pamiętam nie bardzo lubiłam dzieci, nie umiałam z nimi rozmawiać, zagadać itd. i nie zmieniło się to odkąd jestem w ciąży.
Kiedy odwiedzam koleżanki z dziećmi lub gdzieś widuję dzieci na ulicy to nie mam takiego instynktu jak niektóre kobiety, że od razu zagadują, śmieją się do tych dzieci itd.
Wiele osób mi mówi, że w stosunku do swojego dziecka będę inna, zwłaszcza, że cieszę się z tej ciąży.
Jestem ciekawa jak to jest u Was?

Mogę ci polecić świetną książkę "Rodzicielstwo przez zabawę". Nie każdy ma od razu umiejętności kontaktu z dziećmi, ja też musiałam nauczyć się bawić z moją córką, inne dzieci to dla mnie czarna magia

[karolca]

Nigdy nie przepadałam za dziećmi, które same do mnie szły... jeszcze takie od 3 karty, z którymi da się podyskutowac uszly, ale szybko irytowala mnie ich obecność.
Jestem mamą 3latki, podejście do innych dzieci nadal mam takie samo, swoją kocham nad życie i dla niej potafie zaanazowac sie w zabawe z jej rowiesnikami.
Miłość nie wylala sie ze mnie z chwila narodzin mlodej, proces trwal kilka tygodni mimo iz corka wyczekana wiele lat.