Dziewczyny, proszę o poradę

[mirekpl]

Cześć, jestem facetem przed 30, który znalazł się na tak cholernym zakręcie, że nie wie co robić, stąd założenie konta oraz chęć poznania Waszego zdania, bo nie ukrywam czerpię z tego miejsca wiele rad oraz informacji.

Więc może tak, na początek. Byłem z kobietą kilka lat młodszą, byliśmy prawie 2 lata - byliśmy bo kilka dni temu powiedziałem, że nie jestem już w stanie dalej być dawcom. Nasz związek połowę czasu był bardzo przyjemnym związkiem, udanym, bardzo fajnie nam się spędzało czas, sex był wspaniały. Jednak po około 15-16 miesiącach coś się nagle wydarzyło. W naszym życiu pojawiła się swego rodzaju pustka, brak seksu, brak rozmów, brak intymności, brak ognia, brak szczęscia w związku. Ze względu na wygodę mieszkamy osobno, jednak były plany wspólnego zamieszkania nad morzem. Jako człowiek wydaje mi się dojrzały, powiedziałem jej co mnie boli, że się oddala, że nie satysfakcjonuje mnie sex 2 razy w miesiącu, że chciałbym, żeby się coś zmieniło. W międzyczasie zmieniła pracę, do której dojazd ją męczył i chodziła bardzo często zmęczona. Tak to trwało, trwało to pół roku, w międzyczasie puszczały mi nerwy, mówiłem co o tym myślę - co słyszałem w zamian? "TO ODJEDZ!". Walczyłem, prosiłem. Cały czas byłem smutny, nawet znajomi pytali mnie, dlaczego uśmiech z ust zniknął.

Ostatnio pojechałem z kumplami na imprezę, tam poznałem przyjaciółkę znajomego. Kobieta, która w tamtym momencie była lekko wstawiona, więc tego co mówiła do mnie nie brałem na poważnie. Jako, że byłem w związku odrzucałem końskie zaloty i traktowałem to jako "o jak fajnie, czyli jeszcze się podobam kobietom" - nic więcej. Jako, że byłem autem, kolega poprosił mnie o podwózkę do domu tejże kobiety. Było po drodze, więc się zgodziłem. Dziewczyna chyba po przejściach była, bo mówiła o "niczym zobowiązującym", żaliła się na facetów itp. Powiedziałem jej coś takiego, "życzę Ci faceta, takiego jak ja, który pomimo takich ofert, się nie skusi, żeby nie zranić swojej kobiety". Odwiozłem pod dom, odprowadziłem pod bramę - powiedziałem cześć, pojechałem do domu.

Rano, dostałem maila, że przeprasza. I tak zaczęła się rozmowa. Rozmowa niewinna, na początku której wywnioskowałem, że mogło jej się coś we mnie spodobać, więc na początku powiedziałem, że mam kobietę. Rozmowa się trochę zmieniła. Trochę. Od czasu do czasu się gdzieś zaczepiliśmy na BB, wymieniliśmy kilka wiadomości. Pozostały niedopowiedzenia, fascynacja oraz mięta...

I teraz, strasznie zaczęła mnie męczyć bierność mojej kobiety, brak planów, ciągłe zmęczenie, tabelki, wykresy, praca, brak seksu. Pękłem. Powiedziałem, że odchodzę. Najpierw niedowierzanie, że ja ją? Haaaa. Po chwili płacz i krzyk. Zostawiłem ją.

Znajoma jest "wróżką" wiec kilka dni po tym, zadzwoniłem tak z "ciekawości", a ona na dzień dobry do mnie: R., wiem po co dzwonisz. Ja mówię z zaciekawieniem jak to? Z uśmiechem w głosie powiedziała, że czasami spogląda na moje życie zza kart. I powiedziała, że wyszła wieża, że mój związek legnie w gruzach. Że osoba, z którą jestem jest Cesarzową, która tylko wymaga - a nic nie daje w zamian. Nie ukrywam mnie to zasmuciło/zaintrygowało/wystraszyło. Więc brnąłem dalej w temacie. Nie chciała mi nic więcej powiedzieć, przez telefon - umówiliśmy się na spotkanie na początku kwietnia. Do tego czasu powiedziała mi, że w sobotę mam iść urodziny do kolegi z pracy, tam będzie na mnie czekać pewna osoba, z którą nawiązałem pewną nić niedawno i jest to osoba, której nie mogę olać, bo pojawiła się w takim miejscu o takim czasie, że jest to moje przeznaczenie. (dodam tylko, że osoba po drugiej stornie słuchawki, kompletnie nie wie co się dzieje w moim życiu itp., a każdy telefon, choroba ojca, wypadek matki czy różnego typu inne dobre informacje były w 100% trafione)

Teraz przeżywam wewnętrzne rozszarpanie, ponieważ była, płacze po nocach, wydzwania do mnie, odwiedza w pracy, żebym dał temu związkowi szanse, że zmieni pracę, że będzie się mną opiekować. Boję się, że ludzie ot tak się nie zmieniają (bo jak? nagle wrócimy do godziny seksu dziennie, bo nagle będzie mnie spontanicznie przytulać czy spontanicznie przyjedzie po mnie do pracy), dam jej jeszcze szansę, a ona to trywialnie mówiąc spieprzy - pozostanie tylko niesmak. Z drugiej strony jest jakaś fascynacja w postaci tego mojego przeznaczenia...

Kobiety, help, zróbcie mi prezent na dzień chłopaka.

[tarkowska]

Napisane przez mirekpl

Cześć, jestem facetem przed 30, który znalazł się na tak cholernym zakręcie, że nie wie co robić, stąd założenie konta oraz chęć poznania Waszego zdania, bo nie ukrywam czerpię z tego miejsca wiele rad oraz informacji.

Więc może tak, na początek. Byłem z kobietą kilka lat młodszą, byliśmy prawie 2 lata - byliśmy bo kilka dni temu powiedziałem, że nie jestem już w stanie dalej być dawcom. Nasz związek połowę czasu był bardzo przyjemnym związkiem, udanym, bardzo fajnie nam się spędzało czas, sex był wspaniały. Jednak po około 15-16 miesiącach coś się nagle wydarzyło. W naszym życiu pojawiła się swego rodzaju pustka, brak seksu, brak rozmów, brak intymności, brak ognia, brak szczęscia w związku. Ze względu na wygodę mieszkamy osobno, jednak były plany wspólnego zamieszkania nad morzem. Jako człowiek wydaje mi się dojrzały, powiedziałem jej co mnie boli, że się oddala, że nie satysfakcjonuje mnie sex 2 razy w miesiącu, że chciałbym, żeby się coś zmieniło. W międzyczasie zmieniła pracę, do której dojazd ją męczył i chodziła bardzo często zmęczona. Tak to trwało, trwało to pół roku, w międzyczasie puszczały mi nerwy, mówiłem co o tym myślę - co słyszałem w zamian? "TO ODJEDZ!". Walczyłem, prosiłem. Cały czas byłem smutny, nawet znajomi pytali mnie, dlaczego uśmiech z ust zniknął.

Ostatnio pojechałem z kumplami na imprezę, tam poznałem przyjaciółkę znajomego. Kobieta, która w tamtym momencie była lekko wstawiona, więc tego co mówiła do mnie nie brałem na poważnie. Jako, że byłem w związku odrzucałem końskie zaloty i traktowałem to jako "o jak fajnie, czyli jeszcze się podobam kobietom" - nic więcej. Jako, że byłem autem, kolega poprosił mnie o podwózkę do domu tejże kobiety. Było po drodze, więc się zgodziłem. Dziewczyna chyba po przejściach była, bo mówiła o "niczym zobowiązującym", żaliła się na facetów itp. Powiedziałem jej coś takiego, "życzę Ci faceta, takiego jak ja, który pomimo takich ofert, się nie skusi, żeby nie zranić swojej kobiety". Odwiozłem pod dom, odprowadziłem pod bramę - powiedziałem cześć, pojechałem do domu.

Rano, dostałem maila, że przeprasza. I tak zaczęła się rozmowa. Rozmowa niewinna, na początku której wywnioskowałem, że mogło jej się coś we mnie spodobać, więc na początku powiedziałem, że mam kobietę. Rozmowa się trochę zmieniła. Trochę. Od czasu do czasu się gdzieś zaczepiliśmy na BB, wymieniliśmy kilka wiadomości. Pozostały niedopowiedzenia, fascynacja oraz mięta...

I teraz, strasznie zaczęła mnie męczyć bierność mojej kobiety, brak planów, ciągłe zmęczenie, tabelki, wykresy, praca, brak seksu. Pękłem. Powiedziałem, że odchodzę. Najpierw niedowierzanie, że ja ją? Haaaa. Po chwili płacz i krzyk. Zostawiłem ją.

Znajoma jest "wróżką" wiec kilka dni po tym, zadzwoniłem tak z "ciekawości", a ona na dzień dobry do mnie: R., wiem po co dzwonisz. Ja mówię z zaciekawieniem jak to? Z uśmiechem w głosie powiedziała, że czasami spogląda na moje życie zza kart. I powiedziała, że wyszła wieża, że mój związek legnie w gruzach. Że osoba, z którą jestem jest Cesarzową, która tylko wymaga - a nic nie daje w zamian. Nie ukrywam mnie to zasmuciło/zaintrygowało/wystraszyło. Więc brnąłem dalej w temacie. Nie chciała mi nic więcej powiedzieć, przez telefon - umówiliśmy się na spotkanie na początku kwietnia. Do tego czasu powiedziała mi, że w sobotę mam iść urodziny do kolegi z pracy, tam będzie na mnie czekać pewna osoba, z którą nawiązałem pewną nić niedawno i jest to osoba, której nie mogę olać, bo pojawiła się w takim miejscu o takim czasie, że jest to moje przeznaczenie. (dodam tylko, że osoba po drugiej stornie słuchawki, kompletnie nie wie co się dzieje w moim życiu itp., a każdy telefon, choroba ojca, wypadek matki czy różnego typu inne dobre informacje były w 100% trafione)

Teraz przeżywam wewnętrzne rozszarpanie, ponieważ była, płacze po nocach, wydzwania do mnie, odwiedza w pracy, żebym dał temu związkowi szanse, że zmieni pracę, że będzie się mną opiekować. Boję się, że ludzie ot tak się nie zmieniają (bo jak? nagle wrócimy do godziny seksu dziennie, bo nagle będzie mnie spontanicznie przytulać czy spontanicznie przyjedzie po mnie do pracy), dam jej jeszcze szansę, a ona to trywialnie mówiąc spieprzy - pozostanie tylko niesmak. Z drugiej strony jest jakaś fascynacja w postaci tego mojego przeznaczenia...

Kobiety, help, zróbcie mi prezent na dzień chłopaka.

Jak nic nie czujesz do byłej, to ją zostaw i idź w nowe. Nic mądrzejszego nie wymyślę. Wróżką nie jestem i nie widzę, czy ją kochasz, czy nie.

[z_danowskich]

Napisane przez mirekpl

Cześć, jestem facetem przed 30, który znalazł się na tak cholernym zakręcie, że nie wie co robić, stąd założenie konta oraz chęć poznania Waszego zdania, bo nie ukrywam czerpię z tego miejsca wiele rad oraz informacji.

Więc może tak, na początek. Byłem z kobietą kilka lat młodszą, byliśmy prawie 2 lata - byliśmy bo kilka dni temu powiedziałem, że nie jestem już w stanie dalej być dawcom. Nasz związek połowę czasu był bardzo przyjemnym związkiem, udanym, bardzo fajnie nam się spędzało czas, sex był wspaniały. Jednak po około 15-16 miesiącach coś się nagle wydarzyło. W naszym życiu pojawiła się swego rodzaju pustka, brak seksu, brak rozmów, brak intymności, brak ognia, brak szczęscia w związku. Ze względu na wygodę mieszkamy osobno, jednak były plany wspólnego zamieszkania nad morzem. Jako człowiek wydaje mi się dojrzały, powiedziałem jej co mnie boli, że się oddala, że nie satysfakcjonuje mnie sex 2 razy w miesiącu, że chciałbym, żeby się coś zmieniło. W międzyczasie zmieniła pracę, do której dojazd ją męczył i chodziła bardzo często zmęczona. Tak to trwało, trwało to pół roku, w międzyczasie puszczały mi nerwy, mówiłem co o tym myślę - co słyszałem w zamian? "TO ODJEDZ!". Walczyłem, prosiłem. Cały czas byłem smutny, nawet znajomi pytali mnie, dlaczego uśmiech z ust zniknął.

Ostatnio pojechałem z kumplami na imprezę, tam poznałem przyjaciółkę znajomego. Kobieta, która w tamtym momencie była lekko wstawiona, więc tego co mówiła do mnie nie brałem na poważnie. Jako, że byłem w związku odrzucałem końskie zaloty i traktowałem to jako "o jak fajnie, czyli jeszcze się podobam kobietom" - nic więcej. Jako, że byłem autem, kolega poprosił mnie o podwózkę do domu tejże kobiety. Było po drodze, więc się zgodziłem. Dziewczyna chyba po przejściach była, bo mówiła o "niczym zobowiązującym", żaliła się na facetów itp. Powiedziałem jej coś takiego, "życzę Ci faceta, takiego jak ja, który pomimo takich ofert, się nie skusi, żeby nie zranić swojej kobiety". Odwiozłem pod dom, odprowadziłem pod bramę - powiedziałem cześć, pojechałem do domu.

Rano, dostałem maila, że przeprasza. I tak zaczęła się rozmowa. Rozmowa niewinna, na początku której wywnioskowałem, że mogło jej się coś we mnie spodobać, więc na początku powiedziałem, że mam kobietę. Rozmowa się trochę zmieniła. Trochę. Od czasu do czasu się gdzieś zaczepiliśmy na BB, wymieniliśmy kilka wiadomości. Pozostały niedopowiedzenia, fascynacja oraz mięta...

I teraz, strasznie zaczęła mnie męczyć bierność mojej kobiety, brak planów, ciągłe zmęczenie, tabelki, wykresy, praca, brak seksu. Pękłem. Powiedziałem, że odchodzę. Najpierw niedowierzanie, że ja ją? Haaaa. Po chwili płacz i krzyk. Zostawiłem ją.

Znajoma jest "wróżką" wiec kilka dni po tym, zadzwoniłem tak z "ciekawości", a ona na dzień dobry do mnie: R., wiem po co dzwonisz. Ja mówię z zaciekawieniem jak to? Z uśmiechem w głosie powiedziała, że czasami spogląda na moje życie zza kart. I powiedziała, że wyszła wieża, że mój związek legnie w gruzach. Że osoba, z którą jestem jest Cesarzową, która tylko wymaga - a nic nie daje w zamian. Nie ukrywam mnie to zasmuciło/zaintrygowało/wystraszyło. Więc brnąłem dalej w temacie. Nie chciała mi nic więcej powiedzieć, przez telefon - umówiliśmy się na spotkanie na początku kwietnia. Do tego czasu powiedziała mi, że w sobotę mam iść urodziny do kolegi z pracy, tam będzie na mnie czekać pewna osoba, z którą nawiązałem pewną nić niedawno i jest to osoba, której nie mogę olać, bo pojawiła się w takim miejscu o takim czasie, że jest to moje przeznaczenie. (dodam tylko, że osoba po drugiej stornie słuchawki, kompletnie nie wie co się dzieje w moim życiu itp., a każdy telefon, choroba ojca, wypadek matki czy różnego typu inne dobre informacje były w 100% trafione)

Teraz przeżywam wewnętrzne rozszarpanie, ponieważ była, płacze po nocach, wydzwania do mnie, odwiedza w pracy, żebym dał temu związkowi szanse, że zmieni pracę, że będzie się mną opiekować. Boję się, że ludzie ot tak się nie zmieniają (bo jak? nagle wrócimy do godziny seksu dziennie, bo nagle będzie mnie spontanicznie przytulać czy spontanicznie przyjedzie po mnie do pracy), dam jej jeszcze szansę, a ona to trywialnie mówiąc spieprzy - pozostanie tylko niesmak. Z drugiej strony jest jakaś fascynacja w postaci tego mojego przeznaczenia...

Kobiety, help, zróbcie mi prezent na dzień chłopaka.

Nie umiem poważnie potraktować rozterek faceta, który wierzy w przeznaczenie odczytane z kart. Sorry. Nie ma przeznaczenia. Są tylko ludzkie wybory. Twoim "przeznaczeniem" są konsekwencje Twoich wyborów. Nic ponad to.

[NattiTt]

Jeśli już nie kochasz dziewczyny, to odpuść.
Ale jeśli tak - może zasługuje na drugą szansę. Tamta druga nie ucieknie

[Karena 73]

ha ha aleś mnie rozbawił. Prawdziwy macho co wierzy we wróżki i takie tam... Sorry, ale nie sposób traktować takiego faceta poważnie. Egzaltacja jak u nastolatki. Jasne Ty ideał, a ona ta zła i ta trzecia, co niby nic nie wie, ale wie, że dziewczyna nie dla Ciebie i związek się rozpadnie zaraz po tym jak odrzucasz jej zaloty. Acha.

Jesuuu człowieku macie wspólnych znajomych, myślisz skąd tyle wie o Tobie, z kart? Litości... Zamiast wspierać swoją dziewczynę w trudnych chwilach poleciałeś na jakąś pijaną laskę. Wystarczyło, że posłodziła, a potem wysłała maila.

[201803290936]

Czekam na kolejny post z reklamą "wróżki". Grunt przygotowany.

[Karena 73]

Napisane przez Doris1981

Czekam na kolejny post z reklamą "wróżki". Grunt przygotowany.

Jej no... życie stanie przed nami otworem i bez tajemnic. Wróżka przepowie nam przyszłość: rycerzy na białym koniu, fortuny lub powalanie urodą mmm
Ja chcem