rozterki

[Goss_]

czesc dziewczyny!
Nigdy wcześniej nie sądziłam,ze o takie sprawy będę pytać na wizazu,ale jednak spróbuję,bo chcę poznać obiektywne opinie.
Jestem z moim chłopakiem 2 lata,poznaliśmy się na studiach. To było gorące,szalone uczucie. Bylam taka szcześliwa,ze w koncu udało mi sie poznać kogos wspanialego i naprawdę odpowiadającemu mi w 100%. Moj chłopak w czerwcu skonczyl licencjat(nie obronil sie jeszcze) a mi został jeszcze jeden rok do obrony. Pod koniec czerwca wyjechalismy razem do Uk. Mieszkalismy tam u mojej rodziny i pracowalismy . On mial dobra pracę tzn, dobrze płatną bo warunki pracy srednie a ja i srednią płacę i nudną pracę,ale zależalo mi tylko na zarobieniu sobie na rok akademicki więc nie wybrzydzałam- cieszylam sie ze mogę zarabiać. Moj chlopak nie planowal dalszej edukacji. Myslę,ze sie poprostu wypalil tymi studiami i brakiem perspektyw po nich. Kiedy zaczął dobrze zarabiać z inteligentnego chłopaka zrobił sie straszny materialista.Wszystko przelicza,oblicza i mysli jak tu jeszcze więcej zarobić. Fakt,że jest pracowity i to bardzo. Mi sie w uk srednio podobalo. Ciagle praca i zmeczenie nią, brak znajomych i nuda. I tak sobie zylismy 3 miesiace obok siebie ale na pewno nie razem.Pod koniec wrzesnia wrócilam do PL. On zostal tam. Dalam mu wolną rękę,nie chcialam go ograniczać w zaden sposób. Jestesmy związkiem na odległosc. Nie wiem kiedy sie zobaczymy i na jak dlugo. Jedynym rozwiazaniem zeby ten zwiazek przetrwal jest to zebym po zakonczeniu studiow w czerwcu do niego dołączyła. Ale ja...nie wiem czy tego chcę. Owszem to jest fajne kiedy bysmy zbierali np,na wspolne mieszkanie,mieli jakis cel. Ale mi sie wydaję,ze ja nie dam rady. Nie potrafie sobie wyobrazic ze przez 5 lat jestem daleko od rodzicow,wykonuje jakas zalosna prace ponizej kwalifikacji i ciagle odkladam grosz do grosza. W glebi duszy chce zyc w PL, zrobic licencjat pozniej magisterke, rozwijac sie,pracowac tutaj. Wierze,ze by mi sie to udalo. Z drugiej strony bardzo tęskinie za tym co bylo kiedys i wspominam czasy kiedy bylam z nim szczesliwa. Nie wiem co mam robić..

[kalincia]

Napisane przez Goss_

czesc dziewczyny!
Nigdy wcześniej nie sądziłam,ze o takie sprawy będę pytać na wizazu,ale jednak spróbuję,bo chcę poznać obiektywne opinie.
Jestem z moim chłopakiem 2 lata,poznaliśmy się na studiach. To było gorące,szalone uczucie. Bylam taka szcześliwa,ze w koncu udało mi sie poznać kogos wspanialego i naprawdę odpowiadającemu mi w 100%. Moj chłopak w czerwcu skonczyl licencjat(nie obronil sie jeszcze) a mi został jeszcze jeden rok do obrony. Pod koniec czerwca wyjechalismy razem do Uk. Mieszkalismy tam u mojej rodziny i pracowalismy . On mial dobra pracę tzn, dobrze płatną bo warunki pracy srednie a ja i srednią płacę i nudną pracę,ale zależalo mi tylko na zarobieniu sobie na rok akademicki więc nie wybrzydzałam- cieszylam sie ze mogę zarabiać. Moj chlopak nie planowal dalszej edukacji. Myslę,ze sie poprostu wypalil tymi studiami i brakiem perspektyw po nich. Kiedy zaczął dobrze zarabiać z inteligentnego chłopaka zrobił sie straszny materialista.Wszystko przelicza,oblicza i mysli jak tu jeszcze więcej zarobić. Fakt,że jest pracowity i to bardzo. Mi sie w uk srednio podobalo. Ciagle praca i zmeczenie nią, brak znajomych i nuda. I tak sobie zylismy 3 miesiace obok siebie ale na pewno nie razem.Pod koniec wrzesnia wrócilam do PL. On zostal tam. Dalam mu wolną rękę,nie chcialam go ograniczać w zaden sposób. Jestesmy związkiem na odległosc. Nie wiem kiedy sie zobaczymy i na jak dlugo. Jedynym rozwiazaniem zeby ten zwiazek przetrwal jest to zebym po zakonczeniu studiow w czerwcu do niego dołączyła. Ale ja...nie wiem czy tego chcę. Owszem to jest fajne kiedy bysmy zbierali np,na wspolne mieszkanie,mieli jakis cel. Ale mi sie wydaję,ze ja nie dam rady. Nie potrafie sobie wyobrazic ze przez 5 lat jestem daleko od rodzicow,wykonuje jakas zalosna prace ponizej kwalifikacji i ciagle odkladam grosz do grosza. W glebi duszy chce zyc w PL, zrobic licencjat pozniej magisterke, rozwijac sie,pracowac tutaj. Wierze,ze by mi sie to udalo. Z drugiej strony bardzo tęskinie za tym co bylo kiedys i wspominam czasy kiedy bylam z nim szczesliwa. Nie wiem co mam robić..

Wy już się zaczęliście rozstawać. On się zmienił, ty się zmieniłaś. Ja bym odpuściła, i tak nie będzie tak, jak kiedyś, skoro zaczęło się psuć.

[E_nigmatic]

Mnie się wydaje że się gdzieś rozminęliście.
I że już nic z tego nie będzie.

[Rainberry]

Napisane przez Goss_

Nie potrafie sobie wyobrazic ze przez 5 lat jestem daleko od rodzicow,wykonuje jakas zalosna prace ponizej kwalifikacji i ciagle odkladam grosz do grosza.

Wiesz, życie w Uk wcale nie musi tak wyglądać Snujesz trochę czarne wizje... Ale oczywiście, jeśli chcesz mieszkać w Polsce, to pewnie w Uk nie będziesz szczęśliwa na dłuższą metę.

Z drugiej strony bardzo tęskinie za tym co bylo kiedys i wspominam czasy kiedy bylam z nim szczesliwa. Nie wiem co mam robić..

Teraz uwaga - ciągnięcie tego związku to NIE JEST sposób na to, żeby mieć z powrotem te czasy, kiedy byłaś z nim szęśliwa! Niestety ludzie się potrafią bardzo zmienić i czasem jest tak, że tracimy ich takich, jakimi byli, bezpowrotnie i absolutnie NIC nie jest w stanie temu zapobiec To jest bolesne, bo niby widzisz tą osobę i rozmawiasz z nią, widzisz, że jest ale jednocześnie widzisz, że już jej nie ma. Także to nie jest tak, że albo wybierzesz ułożyć sobie życie tak, jak chcesz i go stracisz, albo ułożysz sobie życie pod niego i będziesz mieć znowu raj utracony. Wygląda na to, że jest już po zawodach.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Mi też się wydaje, że te czasy, kiedy byliście tacy szczęśliwi nie wrócą. Na studiach było wielkie gorące uczucie, jeszcze nie było większych zmartwień ani obowiązków. A w uk zaczęła się proza życia, praca, liczenie i odkładanie kasy, wspólna egzystencja w jednym mieszkaniu. I nagle się okazuje, że uczucie przestaje być takie gorące, że coś zaczyna wam nie pasować. Mam wrażenie, że nie chciało wam się nawet walczyć o podtrzymanie tego gorącego uczucia, po prostu sobie przeszliscie do związku na odległość bez walki. Ze zaakceptowaliscie to latwo, bo już w uk czuliscie, że się od siebie oddalacie i "nie byliście razem a obok siebie" Myślę, że wasz związek był fajny, gdy nie było jeszcze etapu większej odpowiedzialności życiowej a teraz przestał się sprawdzać. Jeśli nie czułas sie dobrze w uk, to nie wyjeżdżaj tam na siłę.