A jak Wy siebie wspieracie? proszę o radę.

[nowami]

Dzisiaj naszło mnie takie pytanie i chciałabym dowiedzieć się jak to jest u Was w podobnych sytuacjach. Otóż od kilku dni mam niezłego doła - mam duże problemy na uczelni, kompletnie nic mi nie idzie, dwa projekty które miałam do sprawozdania w tym tygodniu nawet nie ruszyły z miejsca (mimo naprawdę godzinnych siedzeń nad nimi nic nie jestem w stanie zrobić dalej i nie mam pomysłu i perspektyw co dalej), dołuje mnie to wszystko tym bardziej, ze to ostatni semestr, więc na głowie też inżynierka - na którą przez inne projekty kompletnie nie mam nawet czasu, czyli też do kitu. Ostatnio dowiedziałam się też że bliska osoba w rodzinie ma nowotwór nie wiadomo co i jak, lekarz zaleca jak najszybszą operację, więc też mnie to martwi.

I tak siedzę z dołem. Niestety tak wyszło, że nie mam przyjaciół, znajomi tylko do kwestii formalnych w sumie. Mam chłopaka. Mieszkam z dala od domu.

Bardzo chciałam z kimś dzisiaj chociaz pobyć face to face, by lepiej się poczuć, tym bardziej że z chłopakiem widziałam się w poniedziałek.

Mówi że dzisiaj źle się czuje (głowa + wzdęcia) i nie wpadnie - i właśnie, jak zachować się w takiej sytuacji? Chciałabym go poinformować wprost, że potrzebuję dzisiaj jego obecności i jeśli naprawdę nie jest w stanie to ok, ale jakby jednak to chociaż niech wpadnie na pół godz, bo naprawdę jestem podłamana, ale z 2. strony czy takie "zagranie" to nie jest już wywoływaniem presji?
Trochę liczyłam na to że dzisiaj pobędę z nim, bo już od pon wiedział że mój nastrój nie jest nejlepszy.

Jak to jest u Was w podobnych sytuacjach? Kiedyś już miałam podobną sytuację z nim, to skomentował że po co go informuję i mówię mu takie rzeczy np. po fakcie jak wiem że dzisiaj go nie będzie, że źle mi i chciałabym jego obecności i przykro mi że go nie będzie, skoro on nic z tym zrobić nie może (jakby a'la wywoływanie winy chyba to odebrał).

[AlaZala]

Napisane przez nowami

Dzisiaj naszło mnie takie pytanie i chciałabym dowiedzieć się jak to jest u Was w podobnych sytuacjach. Otóż od kilku dni mam niezłego doła - mam duże problemy na uczelni, kompletnie nic mi nie idzie, dwa projekty które miałam do sprawozdania w tym tygodniu nawet nie ruszyły z miejsca (mimo naprawdę godzinnych siedzeń nad nimi nic nie jestem w stanie zrobić dalej i nie mam pomysłu i perspektyw co dalej), dołuje mnie to wszystko tym bardziej, ze to ostatni semestr, więc na głowie też inżynierka - na którą przez inne projekty kompletnie nie mam nawet czasu, czyli też do kitu. Ostatnio dowiedziałam się też że bliska osoba w rodzinie ma nowotwór nie wiadomo co i jak, lekarz zaleca jak najszybszą operację, więc też mnie to martwi.

I tak siedzę z dołem. Niestety tak wyszło, że nie mam przyjaciół, znajomi tylko do kwestii formalnych w sumie. Mam chłopaka. Mieszkam z dala od domu.

Bardzo chciałam z kimś dzisiaj chociaz pobyć face to face, by lepiej się poczuć, tym bardziej że z chłopakiem widziałam się w poniedziałek.

Mówi że dzisiaj źle się czuje (głowa + wzdęcia) i nie wpadnie - i właśnie, jak zachować się w takiej sytuacji? Chciałabym go poinformować wprost, że potrzebuję dzisiaj jego obecności i jeśli naprawdę nie jest w stanie to ok, ale jakby jednak to chociaż niech wpadnie na pół godz, bo naprawdę jestem podłamana, ale z 2. strony czy takie "zagranie" to nie jest już wywoływaniem presji?
Trochę liczyłam na to że dzisiaj pobędę z nim, bo już od pon wiedział że mój nastrój nie jest nejlepszy.

Jak to jest u Was w podobnych sytuacjach? Kiedyś już miałam podobną sytuację z nim, to skomentował że po co go informuję i mówię mu takie rzeczy np. po fakcie jak wiem że dzisiaj go nie będzie, że źle mi i chciałabym jego obecności i przykro mi że go nie będzie, skoro on nic z tym zrobić nie może (jakby a'la wywoływanie winy chyba to odebrał).

Powiedz mu wprost, że potrzebujesz dzisiaj jego pomocy.

Jeśli woli posiedzieć w domu, odpocząć i poużalać się nad sobą, to po co Ci taki chłopak? Jego rolą jest wspieranie Cię w trudnych chwilach.

[Laurencja11]

Ja z moim facetem znamy się na tyle,że oboje wiemy kiedy ktoś z nas potrzebuje wsparcia.Rozgraniczamy jakiegoś małego doła od wielkiego problemu,który nie jest łatwo rozwiązać.Jeśli problem jest poważny to zapalają nam się w głowie czerwone lampki i niezależnie od tego gdzie jesteśmy i co robimy,staramy się jak najszybciej spotkać,przegadać problem,poszukać rozwiązań.Rozmawiamy tak długo,aż oboje nie dojdziemy do takich samych wniosków.
A Tobie autorko polecam szczerą ,poważną rozmowę z facetem.Musisz go uświadomić,że jesteście ze sobą nie tylko dla tych miłych momentów,że w sytuacji awaryjnej potrzebujesz jego wsparcia.Jeśli nie zrozumie i swojego zachowania nie zmieni…cóż,ja bym z kimś takim być nie mogła.