Czy powinienem się leczyć z tego?

[ZapomnianyTony]

Cześć, mój problem polega na niewłaściwym postrzeganiu ludzi po wyglądzie to znaczy po urodzie oraz nastawieniu do nich.
Zacznę od tego że sam postrzegam siebie za mało urodziwego, wręcz brzydala ale po kolei.
Wszystko zaczęło się w gimnazjum kiedy to każdy chciał mieć dziewczynę czy chłopaka. W ten czas większość zaczyna pojmować jakie ma szanse w tej materii. Gdzie jego miejsce w szeregu, jakie budzi emocje w płci przeciwnej ( chodzi o wygląd). Na tym etapie wiedziałem że nie jestem z tych przystojnych i ładnych, jednocześnie nie chciałem się do tego przyznać sobie samemu. Tym bardziej że w podstawówce należałem do tych z których brano przykład, byłem popularny, brałem udział w różnych imprezach sportowych, odnosiłem sukcesy w tej dziedzinie z nauką też sobie spokojnie radziłem. Dziewczyny mnie zaczepiały, miałem nawet jedną z najładniejszych w szkole.


Wracając do gimnazjum później technikum.
Chodziłem na imprezy, różne wyjścia i było fajnie. Jakiś alkohol dużo śmiechu ogólnie dobra zabawa. Z biegiem czasu widząc że przystojniesi koledzy mają większe powodzenie u dziewczyn, zaczęli się oddalać od tych brzydkich kumpli w tym mnie, irytowało mnie to, nie potrafiłem tego znieść, lecz nikomu nie dałem poznać tego po sobie. Tłumaczyłem sobie że tak już jest. Dodatkowo pojawił się trądzik. Powoli sam zacząłem wycofywać się z tego towarzystwa, zamykałem się w sobie. Nie miałem z kim pogadać o tym. Rodzice to porażka, w w ogóle nie znają się na wychowaniu, są patologiczni. Czuję wobec nich gniew, nie potrafię im wybaczyć.
Kończąc technikum wiedziałem że bez operacji plastycznych się nie obejdzie. I tak poszedłem na studia, gdzie doświadczyłem mocnego upokorzenia ze strony dziewczyn. Był to kierunek poświęcony zdrowiu na którym było mnóstwo pięknych dziewczyn. Czułem się źle tam. Wcale tam nie pasowałem. Z początku było ok, ale gdy już każdy się zakolegował, ja zostałem sam. Ostatecznie zrezygnowałem z nich.
Postanowiłem skupić się na zarobieniu kasy na operacje. Po kilku latach udało się. Przeszedłem dwie międzyczasie założyłem aparat na zęby, były tragiczne.
Czeka mnie jeszcze jedna na NFZ oraz poprawka jednej.
Po mimo lepszego wyglądu nadal odbieram siebie za mało atrakcyjnego. To znaczy co bym nie zrobił i tak będę jakiś inny byle jaki dla dziewczyn a już na pewno dla siebie samego. Moja samoocena nadal jest mocno zachwiana. Brak pewności siebie, wiary i ciągłe porównywanie się mnie wykańcza.


Przechodząc do sedna. Przez to wszystko nie umiem funkcjonować w społeczeństwie. Na tle grupy wychodzę na dziwaka. Nie potrafię się zakolegować, a co dopiero poderwać dziewczynę. Nigdy tego nie robiłem. Mam 24 lata i nie całowałem się nawet. Przez swój wygląd zrujnowałem sobie życie. Mam beznadziejną pracę, której nie cierpię, żadnych znajomych co mnie dobija. Bardzo chcę to zmienić.


W końcu pojąłem że nie wygląd się liczy, tylko jacy jesteśmy w środku, co możemy sobą zaoferować, jednak wiedząc to nie potrafię sobie tego wytłumaczyć.
Tłumaczę sobie że, gdybym tylko wyglądał jak Tom Cruise teraz byłbym innym człowiekiem...
Pewnie wydaje się to puste, ale inaczej nie pojmuje. Rozważam też samobójstwo, ale na razie nie starcza mi odwagi, ale czuję się coraz gorzej, więc to pewnie kwestia czasu.


Wiem też że bez specjalnej pomocy psychologa się nie obejdzie, a może jest ktoś z was komu się udało zwalczyć podobne kompleksy...

[Sygnalizator]

W ciągu kilku lat zebrałeś kasę na szereg operacji plastycznych, jesteś dojrzały, wiesz co w trawie piszczy. Szkoda by było gdybyś się przekręcił ziomku, naprawdę. Na tle wszystkich rzewnych spier$%lin piszących o samobójstwie bardzo pozytywnie się wyróżniasz, bije od Ciebie takie doświadczenie życiowe, nie zaprzepaść tego.

[_Matilde_]

Miałam swojego czasu duże kompleksy nt. trądziku i nosa.
Do dobrych wniosków doszedłeś, to nie wygląd jest problemem Twoich niepowodzeń. Pewnie kompleksy sprawiają że zachowujesz się dziwnie: sam się odsuwasz od ludzi.
Pamiętam dobrze jedną sytuację, miałam pryszcza na brodzie, miałam w torebce małe lusterko powiększające, obejrzałam sobie twarz na ulicy, stwierdziłam że pryszcz jest ogromny. Poszłam do domu najmniej uczęszczaną ulicą, ale i tak tam spotkałam człowieka, więc przeszłam obok niego odwracając i zasłaniając twarz.
Wyobraź sobie jak moje zachowanie musiało idiotycznie wyglądać
Wróciłam do domu i nie mogłam tego pryszcza znaleźć. Był właściwie niewidoczny.
Na ulicy też ludzie nie zwracają na nas uwagi aż tak żeby się przejmować nie swoim trądzikiem. A znajomi jeśli są znajomymi i się przyznają do nas to znaczy że nas lubią i jakieś drobne niedostatki naszego wyglądu im nie przeszkadzają.
I tak naprawdę jedynymi ludźmi których naprawdę obchodzi nasz wygląd jesteśmy my sami

[lovecrush]

Jak polubisz siebie, znajdą się tacy, którzy też ciebie polubią.

[musicae]

Po prostu żyjesz w iluzji stworzonej przez swój umysł. Musisz przetworzyć swoją psychikę i będzie od razu inaczej - tak samo można pokonać raka, lenistwo, trądzik, stwardnienie rozsiane i wiele innych chorób.

[falkengood]

Napisane przez _Matilde_

I tak naprawdę jedynymi ludźmi których naprawdę obchodzi nasz wygląd jesteśmy my sami

Żartujesz prawda ? Wszyscy jesteśmy oceniani przez wygląd. Nawet jeśli sami tego nie chcemy robić to i tak robimy podświadomie. Oczywiście, że panny A nie obchodzi wygląda pana B, ale do czasu, aż pan B nie wykaże zainteresowania panną A, a wtedy właśnie wygląd odegra duże znaczenie, śmiem twierdzić, że na początku największe.

Pamiętam moją byłą. Oglądamy film, a ona o ten przystojny, ta ładna, brzydali jakoś nie komentowała, nie wymagali tego .
Moje znajome przeglądając babskie pisma komentują wygląd i to bardziej dokładnie niż facet, który powie brzydka, dobry cyc, albo dupa jak marzenie. Kobiety komentują i zwracają uwagę na wygląd bardziej niż faceci, ale język i ocena jest bardziej cywilizacyjna. Nie polecam oglądania Top Model z kobietami, można oszaleć.

---------- Dopisano o 13:07 ---------- Poprzedni post napisano o 13:03 ----------

Napisane przez lovecrush

Jak polubisz siebie, znajdą się tacy, którzy też ciebie polubią.

Jak polubi siebie, to polubi ... siebie. Ja siebie lubiłem mając te naście lat, ale jakoś poza kumplami nikt mnie nie polubił bardziej ode mnie samego. Musi się zmienić, a pewne niuanse zaakceptować. Najlepszym krokiem jest poznawanie ludzi. Mężczyzn, kobiet, młodych, starych, rozmawiać, spotykać się w mieszanym gronie. Wtedy mózg może nauczyć się nowych przyzwyczajeń. Reszta środków wspomagających to na receptę.

[musicae]

Napisane przez falkengood

Żartujesz prawda ? Wszyscy jesteśmy oceniani przez wygląd. Nawet jeśli sami tego nie chcemy robić to i tak robimy podświadomie. Oczywiście, że panny A nie obchodzi wygląda pana B, ale do czasu, aż pan B nie wykaże zainteresowania panną A, a wtedy właśnie wygląd odegra duże znaczenie, śmiem twierdzić, że na początku największe.

Pamiętam moją byłą. Oglądamy film, a ona o ten przystojny, ta ładna, brzydali jakoś nie komentowała, nie wymagali tego .
Moje znajome przeglądając babskie pisma komentują wygląd i to bardziej dokładnie niż facet, który powie brzydka, dobry cyc, albo dupa jak marzenie. Kobiety komentują i zwracają uwagę na wygląd bardziej niż faceci, ale język i ocena jest bardziej cywilizacyjna. Nie polecam oglądania Top Model z kobietami, można oszaleć.

Coś w tym jest, ale nie do końca. Owszem, często jesteśmy oceniani po wyglądzie. Sęk jednak w tym, że TYLKO my PRZEŻYWAMY nasz wygląd. Idzie po ulicy garbus, spojrzysz na niego, pomyślisz "cholera, ale okropny" i od razu wracasz do swoich myśli. A ten garbus bedzie tego swojego garba ciągle analizował.

[97063297b7b35b4a21bd582d93800b2e45dfbb59_6372d6b265f10]

Napisane przez musicae

Po prostu żyjesz w iluzji stworzonej przez swój umysł. Musisz przetworzyć swoją psychikę i będzie od razu inaczej - tak samo można pokonać raka, lenistwo, trądzik, stwardnienie rozsiane i wiele innych chorób.

Pokonaj więc swoją fobię wf-ową to nie będziesz musiała płacić psychiatrze za zwolnienie.

I przestań wpisywać bzdury na forum.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

mysle ze to ze nie mozesz znalesc nikogo lezy badziej w twoim zachowaniu niz w wygladzie,
owszem wyglad jest wazny ale znam naprawde brzydkich ludzi w udnych zwiazkach z wielka grupa przyjciol.
ty prawdopodobnie odrzucasz ludzi swoim zachowaniem bardziej niz wygladem.
na pocieche ci powiem ze sama zaczelam sie sobie podobac i nabralam pewnosci w kontaktach w okolicy 30 tki takze jeszcze masz czas ;-)
ps.mi sie tom cruise nie podoba ,kazdy czlowiek lubi cos innego wiec zaakceptuj siebie takim jestes i daj sie polubic

[musicae]

[1=97063297b7b35b4a21bd582 d93800b2e45dfbb59_6372d6b 265f10;53610528]Pokonaj więc swoją fobię wf-ową to nie będziesz musiała płacić psychiatrze za zwolnienie.

I przestań wpisywać bzdury na forum.[/QUOTE]
Nie chcę pokonywać mojej fobii bo nie mam potrzeby cwiczenia na w-f. Autor ma potrzebe akceptacji siebie, wiec jemu terapia pomoże nieuku. Wara ci ode mnie.

---------- Dopisano o 13:31 ---------- Poprzedni post napisano o 13:28 ----------

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;53610763]
ps.mi sie tom cruise nie podoba ,kazdy czlowiek lubi cos innego wiec zaakceptuj siebie takim jestes i daj sie polubic[/QUOTE]
Wielu osobom się nie podoba, ale nie czarujmy się, i tak pewnie jest tysiąc razy przystojniejszy niż autor

[97063297b7b35b4a21bd582d93800b2e45dfbb59_6372d6b265f10]

Napisane przez musicae

Nie chcę pokonywać mojej fobii bo nie mam potrzeby cwiczenia na w-f. Autor ma potrzebe akceptacji siebie, wiec jemu terapia pomoże nieuku. Wara ci ode mnie.

---------- Dopisano o 13:31 ---------- Poprzedni post napisano o 13:28 ----------


Wielu osobom się nie podoba, ale nie czarujmy się, i tak pewnie jest tysiąc razy przystojniejszy niż autor

A na raka i stwardnienie taka terapia też pomoże, nie? Bo o to mi chodziło.

Oczywiście jak brakuje argumentów to trzeba obrażać, super

[Jall]

Bez wyglądu wystarczy mieć za☠☠☠isty charakter albo kasę

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez musicae

Nie chcę pokonywać mojej fobii bo nie mam potrzeby cwiczenia na w-f. Autor ma potrzebe akceptacji siebie, wiec jemu terapia pomoże nieuku. Wara ci ode mnie.

---------- Dopisano o 13:31 ---------- Poprzedni post napisano o 13:28 ----------


Wielu osobom się nie podoba, ale nie czarujmy się, i tak pewnie jest tysiąc razy przystojniejszy niż autor

a skad wiesz czy jest przystojniejszy od autora?widzialas go ze mozesz to powiedziec?

[kalincia]

Napisane przez musicae

Nie chcę pokonywać mojej fobii bo nie mam potrzeby cwiczenia na w-f. Autor ma potrzebe akceptacji siebie, wiec jemu terapia pomoże nieuku. Wara ci ode mnie.
O, to miało kogoś przerazić Jak ktoś podaje pewne sposoby leczenia raka i stwardnienia rozsianego, a potem innych wyzywa od nieuków, to ma to swoją siłę wyrazu. Wara nam od ciebie! Bo można się zarazić. Nieuctwem i naiwnością zmanipulowanego neofity różnych "pewnych sposobów".

---------- Dopisano o 13:31 ---------- Poprzedni post napisano o 13:28 ----------


Wielu osobom się nie podoba, ale nie czarujmy się, i tak pewnie jest tysiąc razy przystojniejszy niż autor

Byłabyś zabawna, gdybyś nie budziła pogardy. Może jednak poćwicz, podobno wysiłek fizyczny wpływa na rozładowanie agresji. Dla zdrowia też jest dobry, ale to przecież bez znaczenia dla osoby, która zna się na leczeniu raka i stwardnienia rozsianego.

[musicae]

Raka można pokonać. Wiem bo znam człowieka, który to zrobił.

[kalincia]

Napisane przez musicae

Raka można pokonać. Wiem bo znam człowieka, który to zrobił.

Szkoda, że miliony umierających na raka o tym nie wiedzą.

[Ellsa]

Napisane przez ZapomnianyTony

Cześć, mój problem polega na niewłaściwym postrzeganiu ludzi po wyglądzie to znaczy po urodzie oraz nastawieniu do nich.
Zacznę od tego że sam postrzegam siebie za mało urodziwego, wręcz brzydala ale po kolei.
Wszystko zaczęło się w gimnazjum kiedy to każdy chciał mieć dziewczynę czy chłopaka. W ten czas większość zaczyna pojmować jakie ma szanse w tej materii. Gdzie jego miejsce w szeregu, jakie budzi emocje w płci przeciwnej ( chodzi o wygląd). Na tym etapie wiedziałem że nie jestem z tych przystojnych i ładnych, jednocześnie nie chciałem się do tego przyznać sobie samemu. Tym bardziej że w podstawówce należałem do tych z których brano przykład, byłem popularny, brałem udział w różnych imprezach sportowych, odnosiłem sukcesy w tej dziedzinie z nauką też sobie spokojnie radziłem. Dziewczyny mnie zaczepiały, miałem nawet jedną z najładniejszych w szkole.


Wracając do gimnazjum później technikum.
Chodziłem na imprezy, różne wyjścia i było fajnie. Jakiś alkohol dużo śmiechu ogólnie dobra zabawa. Z biegiem czasu widząc że przystojniesi koledzy mają większe powodzenie u dziewczyn, zaczęli się oddalać od tych brzydkich kumpli w tym mnie, irytowało mnie to, nie potrafiłem tego znieść, lecz nikomu nie dałem poznać tego po sobie. Tłumaczyłem sobie że tak już jest. Dodatkowo pojawił się trądzik. Powoli sam zacząłem wycofywać się z tego towarzystwa, zamykałem się w sobie. Nie miałem z kim pogadać o tym. Rodzice to porażka, w w ogóle nie znają się na wychowaniu, są patologiczni. Czuję wobec nich gniew, nie potrafię im wybaczyć.
Kończąc technikum wiedziałem że bez operacji plastycznych się nie obejdzie. I tak poszedłem na studia, gdzie doświadczyłem mocnego upokorzenia ze strony dziewczyn. Był to kierunek poświęcony zdrowiu na którym było mnóstwo pięknych dziewczyn. Czułem się źle tam. Wcale tam nie pasowałem. Z początku było ok, ale gdy już każdy się zakolegował, ja zostałem sam. Ostatecznie zrezygnowałem z nich.
Postanowiłem skupić się na zarobieniu kasy na operacje. Po kilku latach udało się. Przeszedłem dwie międzyczasie założyłem aparat na zęby, były tragiczne.
Czeka mnie jeszcze jedna na NFZ oraz poprawka jednej.
Po mimo lepszego wyglądu nadal odbieram siebie za mało atrakcyjnego. To znaczy co bym nie zrobił i tak będę jakiś inny byle jaki dla dziewczyn a już na pewno dla siebie samego. Moja samoocena nadal jest mocno zachwiana. Brak pewności siebie, wiary i ciągłe porównywanie się mnie wykańcza.


Przechodząc do sedna. Przez to wszystko nie umiem funkcjonować w społeczeństwie. Na tle grupy wychodzę na dziwaka. Nie potrafię się zakolegować, a co dopiero poderwać dziewczynę. Nigdy tego nie robiłem. Mam 24 lata i nie całowałem się nawet. Przez swój wygląd zrujnowałem sobie życie. Mam beznadziejną pracę, której nie cierpię, żadnych znajomych co mnie dobija. Bardzo chcę to zmienić.


W końcu pojąłem że nie wygląd się liczy, tylko jacy jesteśmy w środku, co możemy sobą zaoferować, jednak wiedząc to nie potrafię sobie tego wytłumaczyć.
Tłumaczę sobie że, gdybym tylko wyglądał jak Tom Cruise teraz byłbym innym człowiekiem...
Pewnie wydaje się to puste, ale inaczej nie pojmuje. Rozważam też samobójstwo, ale na razie nie starcza mi odwagi, ale czuję się coraz gorzej, więc to pewnie kwestia czasu.


Wiem też że bez specjalnej pomocy psychologa się nie obejdzie, a może jest ktoś z was komu się udało zwalczyć podobne kompleksy...

Mi tam się Tom Cruise nie podoba. Zresztą to ponoć niezły oszołom

A tak na poważnie- idź do psychologa, bo jedyne co u Ciebie szwankuje to własna samoocena... A żeby mieć udane życie nie trzeba być pięknym jak z obrazka- większość ludzi wyglądając bardzo przeciętnie ma udane życie zawodowe i osobiste, więc czemu Ty masz nie mieć?

[musicae]

Napisane przez kalincia

Szkoda, że miliony umierających na raka o tym nie wiedzą.

https://www.youtube.com/watch?v=pCReLQ399Ss

W skrócie: nie zdrowieją bo wierzą w chemię i operacje, zamiast uzdrowić swój umysł.

[ZapomnianyTony]

zdaję sobie sprawę iż ludzie mają znacznie poważniejsze powody do zmartwień, czy to choroba czy śmierć bliskiej osoby, szczerze boli mnie cierpienie innych i nie jest mi obojętne to, lecz to co ja przeżywam sprawia mi również wiele przykrości.


Jestem zafiksowany na punkcie mojej urody, na każdym kroku oceniam innych, czy są ładniejsi, jeśli tak staram się unikać ich. Nawet widząc niezbyt ładną osobę wmawiam sobie że jestem gorszy. To chore. Gdy przebywam w miejscu gdzie jest dużo ludzi zachowuje się dziwnie.
Już nie wspomnę gdy widzę fajna dziewczynę.
Cały dzień myślę o tym, nie potrafie skupić się na czymkolwiek. Dziś postanowiłem wybrać się do centrum handlowego, gdy byłem w przymierzalni i zobaczyłem swoje odbicie, natychmiast zwiałem.
Do tego patologiczni rodzice, rzygać mi się chce. Nienawidzę ich.
Mam też chore sny. Są to sytuacje z przeszłości, w których wychodzę na idiotę, gdy jestem wyśmiewany, upokorzony. Wcześniej ich nie miałem.
Z moją psychiką jest coraz gorzej, widzę to i wiem że sobie nie poradzę. Do specjalisty nie pójdę bo się wstydzę swojego życia. Kompleksy zrujnowały mi życie.

[201705080934]

Strasznie mnie wkurza takie podejście. Pewnie w gruncie rzeczy jest Ci dobrze z tym, że jest źle. Lubisz użalać się nad sobą, prawda? Nie idź do specjalisty, bo jeszcze rozwiążesz problemy i co wtedy? Tylko nie zawracaj gitary na forum.

[ZapomnianyTony]

Rany Koguta - masz prawo tak uważać, nawet to rozumiem, mam tylko nadzieje że rozumiesz co przeżywają takie osoby jak ja.


W cale nie jest mi z tym dobrze, oddał bym wszystkie pieniądze aby to zmienić, w ogóle sporo już oddałem na chirurga i ortodontę, ciężko pracowałem aby je zdobyć, kosztowało nie mało wyrzeczeń. Mam w planach zrobić kolejną, ale to trochę potrwa, do tego czasu pozostaje z własnym problem, którego sam nie rozwiąże, i który odbija się coraz większym echem na psychice. Zrozum też że nie każdy jest gotów na zwierzanie się obcej osobie nawet jeśli jest to psycholog. Chciałbym mieć to już za sobą, i podziwiam osoby które odważyły się stawić czoła z własnymi słabościami.


Proszę nie pisz tak, bo to tylko podcina skrzydła takim jak ja, czyli niedostatecznie otwartym na pomoc z zewnątrz. Pisząc tutaj w pewien sposób otwieram się przed światem, chcę się zmienić, może akurat ktoś zdoła mnie lub kogokolwiek przekonać do psychologa lub terapii.

[201705080934]

Rozumiem, co przeżywa człowiek, który nie radzi sobie z własną psychiką. Przeszłam to, przechodzę, ale walczę. Tobie się nie chce, szukasz wymówek. Co to w ogóle znaczy, że wstydzisz się terapeuty? Jęczeć się nie wstydzisz? Podjąłeś już pewne działania, żeby sobie pomóc, a teraz wszystko psujesz i postanawiasz do końca zostać nieszczęśliwym. Twój wybór. Miałam w bliskim otoczeniu takie osoby. Są toksyczne.

[Elzee34]

to prawda, widac po tym wpisie, ze większym problemem od urody jest twoje nastawienie. Z takim nastawieniem nczego nie zawojujesz.

[_Matilde_]

Wiesz że problem leży w Twojej psychice. Następną rzeczą jest leczenie. Może jeszcze nie jesteś gotowy, ale będziesz musiał w końcu dojrzeć do tego, albo pozostaniesz w stanie obecnym lub gorszym.
W chwili kiedy mówisz że nie pójdziesz do specjalisty właściwie kończy się nasza rozmowa, bo ani Cię cudownie nie uleczymy ani nie poradzimy nic sensowniejszego.