Koszmarna praca - co robić?

[Mameja]

.

[201703060948]

Napisane przez Mameja

Witam.
Jestem aktualnie w nieciekawej sytuacji życiowej. W wakacje się obroniłam, po czym zaczęłam szukać pracy. Udało mi się dość szybko to zrobić, mianowicie już we wrześniu rozpoczęłam swoją pierwszą pracę, nawet w branży w której chciałam. Myślałam, że początki są zawsze ciężkie, ok, zacisnęłam zęby. Jest to firma prywatna, zaledwie kilka osób, plus szefostwo. Dostałam masę obowiązków. Myślałam że będę obsługiwąła tylko klientów i zaopatrywała sklep, jednak mam dodatkowo multum innych rzeczy, takich jak przyjmowanie dostaw i inne cuda. Szef jest za przeproszeniem popieprzony, podobno w przez pół roku przewinęło się kilkanaście osób przez tą firmę (nie będę się wdawąła już w szczegóły). Codziennie od prawie 3 miesięcy przeżywam traumę każdego ranka, wylewam masę łez. Straciłam chęci do czegokolwiek, moje życie prywatne na tym cierpi, bo robię się zgorzkniała. Myślę tylko o tym czy dam radę wszystko ogarnąć, czy znów do mnie się czepią? Dodatkowo jestem na um-zl., dwa dni chorowałam i szef teraz kazał mi zostawać po 9h przez 1,5tyg. Gdy odmówiłam, zaczął czepiać się mnie jeszcze bardzej.. Teraz w grudniu nie mam nawet czasu na 15m przerwy by zjeść, bo musze ciągle obsługiwać klientów, plus zajmować się masą innych rzeczy. Jest to praca w księgarni, także możecie sobie wyborazić co się dzieje.
Tu pojawia się problem, bo mieszkam nadal z rodzicami. Oni strasznie spinają się tą pracą, zwłaszcza że od stycznia mogę mieć możliwość umowy o prace. Póki co mnie utrzymują, pewnie wkrótce sie wyprowadzę. Nie wiem co robić. Nawet w dni wolne nie mam na nic ochoty, bo myślę co będzie w poniedziałek. Wysyłam masę CV, chyba lepsza już będzie praca w jakimś hipermarkecie, niż w tej toksycznej firmie. Jednak boję się, że przez długi czas nic nie znajdę. Póki co mam plan dociągnąć to do końca grudnia i zakończyć umowę. Sęk w tym, że ja fizycznej pracy się nie boję. Jednak to co przeżywam tu, już mnie przerasta Inni członkowie rodziny radzą mi bym to rzuciła jak najprędzej, jednak Ci rodzice.. Zależy mi na obiektywnej opinii kogoś z boku, proszę, powiedzcie co o tym sądzicie.

Szukaj intensywnie pracy i zmień najszybciej jak możesz.

Ale szukaj w branżach, które Cię interesują. W przeciwnym wypadku w nowej też będziesz sfrustrowana.

[uniperfect]

Napisane przez Mameja

Witam.
Jestem aktualnie w nieciekawej sytuacji życiowej. W wakacje się obroniłam, po czym zaczęłam szukać pracy. Udało mi się dość szybko to zrobić, mianowicie już we wrześniu rozpoczęłam swoją pierwszą pracę, nawet w branży w której chciałam. Myślałam, że początki są zawsze ciężkie, ok, zacisnęłam zęby. Jest to firma prywatna, zaledwie kilka osób, plus szefostwo. Dostałam masę obowiązków. Myślałam że będę obsługiwąła tylko klientów i zaopatrywała sklep, jednak mam dodatkowo multum innych rzeczy, takich jak przyjmowanie dostaw i inne cuda. Szef jest za przeproszeniem popieprzony, podobno w przez pół roku przewinęło się kilkanaście osób przez tą firmę (nie będę się wdawąła już w szczegóły). Codziennie od prawie 3 miesięcy przeżywam traumę każdego ranka, wylewam masę łez. Straciłam chęci do czegokolwiek, moje życie prywatne na tym cierpi, bo robię się zgorzkniała. Myślę tylko o tym czy dam radę wszystko ogarnąć, czy znów do mnie się czepią? Dodatkowo jestem na um-zl., dwa dni chorowałam i szef teraz kazał mi zostawać po 9h przez 1,5tyg. Gdy odmówiłam, zaczął czepiać się mnie jeszcze bardzej.. Teraz w grudniu nie mam nawet czasu na 15m przerwy by zjeść, bo musze ciągle obsługiwać klientów, plus zajmować się masą innych rzeczy. Jest to praca w księgarni, także możecie sobie wyborazić co się dzieje.
Tu pojawia się problem, bo mieszkam nadal z rodzicami. Oni strasznie spinają się tą pracą, zwłaszcza że od stycznia mogę mieć możliwość umowy o prace. Póki co mnie utrzymują, pewnie wkrótce sie wyprowadzę. Nie wiem co robić. Nawet w dni wolne nie mam na nic ochoty, bo myślę co będzie w poniedziałek. Wysyłam masę CV, chyba lepsza już będzie praca w jakimś hipermarkecie, niż w tej toksycznej firmie. Jednak boję się, że przez długi czas nic nie znajdę. Póki co mam plan dociągnąć to do końca grudnia i zakończyć umowę. Sęk w tym, że ja fizycznej pracy się nie boję. Jednak to co przeżywam tu, już mnie przerasta Inni członkowie rodziny radzą mi bym to rzuciła jak najprędzej, jednak Ci rodzice.. Zależy mi na obiektywnej opinii kogoś z boku, proszę, powiedzcie co o tym sądzicie.

Czy ty jesteś z Podkarpacia ? Opis szefa twojego pasuje mi do opisu właściciela jednej z księgarń na Podkarpaciu ? On co chwila zmienia ludzi na innych, a stażystów to ma co chwilę nowych,

[mmari]

Jestem w podobnej sytuacji. Z tym, że to moja druga już... i umowę o pracę mam. Chociaż w tej drugiej boje się tym razem, że to oni mnie wyleją. Chociaż ja też jestem tego bliska Czuje się jak niedojda życiowa, fajtłapa.

[letik]

Ja od sierpnia mam juz druga prace. Tez podpisalam um o prace, ale wiem ze to nie jest cos co chce robic na stale..szukam i szukam ale koniec roku to slaby czas na szukanie niestety..postaraj sie moze az tak tym wszystkim nie przejmowac a jak faktycznie jest tak tragicznie to zglos sytuacje do pip i niech oni sie tym zajma.

[krawczyk_mediamass]

No niestety ale czasami okazuje sie ze najlepszym rozwiazaniem jest wypowiedzenie umowy.

Niektóre firmy, zwłaszcza te nieduże potrafią narzucić na szeregowego pracownika multum obowiązków wykraczających poza to co zapisane jest w umowie (albo chociaż to na co się zgłaszałaś na początku).

Jeśli minął rok i nic nie uległo poprawie to radzę poszukać czegoś innego. Masz już rok doświadczenia na koncie (prace w trudnych warunkach też) wiec możesz szukać czegoś w podobnej firmie.

Rozumiem, że największy problem jest w odcięciu się i zmierzeniu z brakiem zatrudnienia przez jakiś czas. Jednak z doświadczenia wiem, że przejście się osobiście do jakiejś firmy daje często lepszy efekt niż samo wysyłanie cv.