Czy miłość do końca życia jest możliwa?

[karioka1988]

Cześć,
jak możecie przeczytać na innym moim wątku, jestem po rozstaniu (oboje przed 30., po 5,5 roku związku niespodziewanie zostawił mnie, bo coś się u niego wypaliło- bez dramatów i winy po którejś ze stron). Oczywiście bardzo to przeżywam i jedną z refleksji jest utrata wiary w związek do końca życia.

Pochodzę ze szczęśliwej rodziny, moi rodzice się kochają i (chyba) nie mają wątpliwości, czy chcą być razem. Traktują to jak normę- nie ma może jakiejś namiętności (to chyba normalne po 30 latach- zresztą może i namiętność jest, ale nie okazują tego przy dzieciach), jest stabilny związek i wspólne budowanie życia mimo problemów. Zawsze pragnęłam takiej rodziny i brałam za pewnik, że to mój były będzie ze mną taką budował.

Ja wciąż kocham swojego byłego faceta, ale od innych słyszę ciągle, że czas leczy rany, że jeszcze się zakocham, że będzie łatwiej. Że to normalne, że cierpię, ale życie jeszcze powróci na normalne tory. Ale jak to świadczyłoby o moich uczuciach? Czy ta miłość, której byłam i jestem pewna, po prostu przeminie? A jeśli tak, to jak mogę być pewna, że nawet jeśli znajdę kogoś, z kim założę rodzinę, to jego (albo moje) uczucia po jakimś czasie też nie miną? Idąc dalej- jak mogę się zdecydować na dziecko z kimkolwiek mając w głowie myśl, że nasz związek po kilku latach po prostu się zakończy i każde z nas pójdzie w swoją stronę (jako że jestem kobietą, po mojej stronie zostanie takie drobne obciążenie, jakim jest dziecko)?

Pokolenie naszych rodziców miało wbudowany model małżeństwa aż po grób, teraz ludzie rozstają się z błahych powodów nawet po kilku latach. Jak myślicie, czy czasy się zmieniły i teraz po 5-10 latach będziemy zmieniać sobie partnerów? Jeśli tak, to jakie będzie kolejne pokolenie- dzieci wychowywanych w większości w rozbitych rodzinach?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez karioka1988

Ja wciąż kocham swojego byłego faceta, ale od innych słyszę ciągle, że czas leczy rany, że jeszcze się zakocham, że będzie łatwiej. Że to normalne, że cierpię, ale życie jeszcze powróci na normalne tory. Ale jak to świadczyłoby o moich uczuciach? Czy ta miłość, której byłam i jestem pewna, po prostu przeminie? A jeśli tak, to jak mogę być pewna, że nawet jeśli znajdę kogoś, z kim założę rodzinę, to jego (albo moje) uczucia po jakimś czasie też nie miną? Idąc dalej- jak mogę się zdecydować na dziecko z kimkolwiek mając w głowie myśl, że nasz związek po kilku latach po prostu się zakończy i każde z nas pójdzie w swoją stronę (jako że jestem kobietą, po mojej stronie zostanie takie drobne obciążenie, jakim jest dziecko)?

Bycie kobietą nie zobowiązuje cię do zajmowania się dzieckiem. To twoja decyzja.
Kolejna sprawa to fakt, że miłość czy też postanowienie życia z konkretną osobą, to też jest kwestia twojej decyzji oraz decyzji tej drugiej osoby. Ta cała miłość to nie jest jakieś mistyczne wyższe doznanie. Pogódź się z tym, a będzie ci łatwiej w życiu.

Pokolenie naszych rodziców miało wbudowany model małżeństwa aż po grób, teraz ludzie rozstają się z błahych powodów nawet po kilku latach. Jak myślicie, czy czasy się zmieniły i teraz po 5-10 latach będziemy zmieniać sobie partnerów? Jeśli tak, to jakie będzie kolejne pokolenie- dzieci wychowywanych w większości w rozbitych rodzinach?

Nieprawda. W pokoleniu moich (naszych) rodziców co chwila są rozwody. Jakkolwiek by nie było, model małżeństwa po grób nie oznacza miłości po grób. Zastanów się też, czy te współczesne rozstania rzeczywiście są z błahych powodów. Kiedyś rozstania nie było nawet przy wieloletniej przemocy fizycznej, teraz trwanie w takim związku to czysta głupota. Pokolenie dzisiejszych dzieci będzie po prostu inne. Część z nich wychowa się nie tyle w rozbitych rodzinach, co w ogóle nie w rodzinach. Nie trzeba składać rodziny, żeby mieć dziecko. Zmieni się system wartości i tyle. Nie powiem, żeby to było źle albo dobrze. Po prostu inaczej.

[bowszystkotoiluzjajest]

Według mnie po latach "miłość" to decyzja dwóch dojrzałych osób. I tyle, przywiązanie i decyzja, że w takim razie możemy być razem jak najdłużej się da. A nie jakieś przeznaczenia itd..

[izoolka]

Nikt Ci nie da pewności, że Twój następny związek będzie po grób. Sama podejmujesz ryzyko, podejmujesz decyzje razem z drugą osobą i jesteście razem wieloletnio lub nie. Takie są czasy, nikt nie chce męczyć się w nieszczęśliwym małżeństwie/związku. Mówisz, że ludzie rozwodzą się z błahych powodów. Kiedyś mimo tego że mąż zdradzał a kobieta dostała w twarz przy dzieciach tkwiła w tej relacji bo przecież nie wypada nie ? Teraz kobiety są silne, same podejmują decyzje i nie boją się odejść gdy jest taka potrzeba. Nikt nie chce być nieszczęśliwy a to czy ktoś jest ze sobą 30 lat nie świadczy o tym, że jest to miłość po grób. Liczy się jakoś tej relacji.
Uważam, że nie ma się co zrażać. Poznasz kogoś i znów będziesz szczęśliwa. Daj sobie czas. Chyba lepiej, że Twój mężczyzna to zakończył skoro nie czuł tego co wczesniej niż jakby miał żyć w obłudzie i udawać, że wszystko jest świetnie a przy okazji zdradzać Cie na boku? Pomyśl ile zmarnowałabyś niepotrzebnie czasu. Doszukuj się pozytywnych rzeczy, wyciągaj wnioski i dawaj na przód Jesteś młoda, trzymam kciuki

[December12]

Osobiście wierzę w to, że można tak dobrać się z drugim człowiekiem, że dwoje ludzi bardzo dobrze będzie się dogadywać, będzie potrafiło prawdziwie kochać i iść na kompromis. Niemniej jednak, tak jak powiedziała Lisbeth, dawniej mimo iż małżeństwo było beznadziejnie, ludzie trwali ze sobą. Taki mam przykład swoich rodziców i czasem myślę, że może lepiej gdyby rozstali się w przeszłości.

[GdyKochamy]

Pewności nie ma. Jedyne co możemy zrobić to w to wierzyć i dbać o uczucie.

[fiziaponczoszanka84]

Dokladnie...zgadzam sie z poprzedniczkami. Nigdy nie wiadomo czegos na pewno....w zyciu roznie moze byc i zawsze trzeba zdawac sobie z tego sprawe....jestem mezatkom i kochamy sie bardzo z mezem , ale wiem ze nie moge miec 100% pewnosci ze tak bedzie przez kolejne 50 lat..chociaz bardzo bym tego chciala... sluchajac ludzi dooklola, ogladajac tv widzimy jakie zycie przynosi niespodzianki...te mile i te bardzo niemile...
Nikt nigdy nie da Ci tej pewnosci ...
Ale moze warto zarezykowac....
Zawsze mysle sobie ze lepiej zalowac ze sie cos zrobilo, niz ze sie czegos nie zrobilo