Pierwszy raz - ile czekać ?

[werez]

Witajcie,

Mam do Was krótkie pytanie, które na pewno już padło, ale chciałbym je odnieść do mojej sytuacji. Po jakim czasie znajomości, tzn. po ilu miesiącach (latach?) doszło między Wami do zbliżenia/stosunku ? Prosiłbym o konkretne odpowiedzi określające liczbę miesięcy/lat. Po ile lat mieliście jak do tego doszło? Pytam, bo widzę, że moja relacja trochę się wyłamuje z ogólnego kanonu, a że nie jest mi łatwo to postanowiłem zapytać i dowiedzieć się jak to wygląda u innych. Moja dziewczyna ma 27 lat, ja mam 26... jesteśmy razem już 14 miesięcy... i jak łatwo się domyśleć nie doszło do współżycia. Ona nigdy wcześniej nie współżyła, ja staram się nie naciskać. Zdaje sobie sprawę, że statystki do niczego nie prowadzą, każda relacja jest inna, że albo się to czuje albo nie, jednak mimo wszystko jestem ciekawy jak wygląda sytuacja u innych par, bo coś czuje, że moja jest nietypowa. Uprzedzę pytania - tak, ona chce czekać do ślubu, jednak na chwilę obecną jest to nierealne. Nie dlatego, że nie jestem jej pewny, jeśli by miało to ode mnie zależeć to wziąłbym kameralny ślub w kościele i zrobił obiad dla najbliższych jednak to nie wchodzi w grę. Ona chce normalne wesele, a na nie obecnie nie mamy po prostu funduszy. Na pomoc rodziców też nie mamy za bardzo co liczyć, więc musimy sami uzbierać. Tutaj pojawia się problem, bo to kwestia 2/3 lat, a ona jest dla mnie bardzo atrakcyjna, nie ukrywam, że ciężko mi jest "wytrzymać", tym bardziej, że razem mieszkamy od 2 miesięcy. Wydaje mi się, że mój "wynik" 14 miesięcy i tak jest całkiem niezły jednak to nic nie zmienia, jestem w trudnej sytuacji.

[Rhapsody1]

Napisane przez werez

Witajcie,

Mam do Was krótkie pytanie, które na pewno już padło, ale chciałbym je odnieść do mojej sytuacji. Po jakim czasie znajomości, tzn. po ilu miesiącach (latach?) doszło między Wami do zbliżenia/stosunku ? Prosiłbym o konkretne odpowiedzi określające liczbę miesięcy/lat. Po ile lat mieliście jak do tego doszło? Pytam, bo widzę, że moja relacja trochę się wyłamuje z ogólnego kanonu, a że nie jest mi łatwo to postanowiłem zapytać i dowiedzieć się jak to wygląda u innych. Moja dziewczyna ma 27 lat, ja mam 26... jesteśmy razem już 14 miesięcy... i jak łatwo się domyśleć nie doszło do współżycia. Ona nigdy wcześniej nie współżyła, ja staram się nie naciskać. Zdaje sobie sprawę, że statystki do niczego nie prowadzą, każda relacja jest inna, że albo się to czuje albo nie, jednak mimo wszystko jestem ciekawy jak wygląda sytuacja u innych par, bo coś czuje, że moja jest nietypowa. Uprzedzę pytania - tak, ona chce czekać do ślubu, jednak na chwilę obecną jest to nierealne. Nie dlatego, że nie jestem jej pewny, jeśli by miało to ode mnie zależeć to wziąłbym kameralny ślub w kościele i zrobił obiad dla najbliższych jednak to nie wchodzi w grę. Ona chce normalne wesele, a na nie obecnie nie mamy po prostu funduszy. Na pomoc rodziców też nie mamy za bardzo co liczyć, więc musimy sami uzbierać. Tutaj pojawia się problem, bo to kwestia 2/3 lat, a ona jest dla mnie bardzo atrakcyjna, nie ukrywam, że ciężko mi jest "wytrzymać", tym bardziej, że razem mieszkamy od 2 miesięcy. Wydaje mi się, że mój "wynik" 14 miesięcy i tak jest całkiem niezły jednak to nic nie zmienia, jestem w trudnej sytuacji.

Nie ma czegoś takiego jak całkiem niezły wynik. Facet stawia górną granicę danej kobiecie, jeżeli czuje do niej pociąg ona do niego też a brak seksu nie wynika z tego że któraś ze stron się boi to coś jest nie tak.

Ślub bez pieniędzy to ciekawa opcja. Ja wychodzę z założenia że czas jaki poświęcam danej kobiecie i starania mają ją przybliżyć do tego by była mnie pewna, chodzi mi oczywiście w momencie kiedy chcę związku.

Jeżeli mi coś przeszkadza po pewnym czasie, czegoś brakuje to trzeba dotrzeć do przyczyny i jeśli oczekiwania są różne to daję sobie spokój.

Podsumowując, może i bym czekał więcej niż 4 miesiące kiedy miałem naście lat, z wiekiem poglądy się zmieniają i myślę ze 3 miesiące spotykania się nie na zasadzie randka od niechcenia co 2 tyg, to maxymalna wartość.

Aktualnie nie akceptuję seksu jako nagrody, seks to przyjemność dla obojga i szukałbym kobiety która lubi go ze mną uprawiać tak samo jak ja z nią. A rzeczywistość pokazuje że jak seksu ogólnie jest mało i przed ślubem to po ślubie sytuacja się nie zmieni.


Tobie to przeszkadza i jest to normalne, każdemu by przeszkadzało - zastanów się i daj jej wolny wybór pytając dlaczego tak zwleka. Jesli to wiara, to zastanów się czy dobrze ci będzie z dziewczyną o mocnych poglądach w tym kierunku.

Na sam koniec dodam że sam "seks" może być na tyle różny że czasem lepiej żeby go nie było. Dzeiwczyna może być beznadziejna w łózku i to też może ci przeszkadzać, tak samo jak milion innych spraw z łózkiem nie związanych - dlatego najlepiej jak najszybciej to rozwiązywać, rozmową lub podjęciem decyzji

[201607040946]

Wybacz, ale zadziwiają mnie takie tematy.

[annabelka]

Haha też mnie zadziwiają, ale niech będzie, odpowiem skoro to takie istotne.
Miałam 23 lata, znaliśmy się 4 miesiące, zrobiliśmy to trzeciego dnia oficjalnego związku.

[Niesprecyzowana]

Ja odpowiem Ci z punktu widzenia dziewczyny, która być może ma podobne poglądy do Twojej.

Gdy poznałam mojego chłopaka czułam, że chcę "to" zrobić jako pewna, świadoma osoba. Rozważałam czekanie do ślubu. Ostatecznie narzuciłam sobie, że rozpocznę współżycie, gdy skończę 20 lat. Czyli - 12 miesięcy i 2 tygodnie od rozpoczęcia naszego związku. Było to wyczekane przez nas wydarzenie, starannie zaplanowane (miejsce, dzień, aranżacja). Miało być to wyjątkowe. I nie zgodzę się z kolegą wyżej, że brak współżycia przed ślubem oznacza to samo po nim, lub że dziewczyna będzie pasywna w tym temacie.
Na moim przykładzie mogę Ci powiedzieć, że owszem, czekałam z tym dość długo, ale po tym jak zaczęła- odkryłam w sobie ogromny temperament i ogień Lubię przejmować inicjatywę i sprawia mi to przyjemność.

A jak z pieszczotami? One są? Jeśli tak, to być może (tak jak mnie) jej to wystarcza i nie potrzebuje pełnego stosunku.
Najlepszym jednak rozwiązaniem, jak zawsze, jest rozmowa o własnych oczekiwaniach i dostosowanie wspólnych priorytetów.
Jeśli ona będzie chciała czekać - to jeśli ją kochasz, poczekasz.

[Vaanessaa]

Nie ma nic na siłę. Z moim "pierwszym łóżkowym" facetem już sporo czasu nie jestem, ale nie żałuje tamtego. Nie mówię że to była niewłaściwa osoba, że mogłam poczekać bo kochałam go i nie był pierwszą lepszą osobą, długo o tym rozmawialiśmy nim do tego doszło. Stało się to jakiś rok od rozpoczęcia związku, miałam wtedy 17/18 lat. Nie miałam takiego podejścia, żeby czekać z tym aż do ślubu, ale nie byłam wcześniej na to gotowa. Był moją pierwszą wielką miłością, wiecie jak to jest Czułam, że chcę z tym poczekać i nie postąpię wbrew sobie bo mogę później tego żałować, a on jeśli kocha mnie - uszanuje to. I tak zrobił.
Zrobiliśmy to w pełni świadomi i wiedziałam, że chce aby był tym pierwszym. Twoja dziewczyna też musi być świadoma, że chce tego. Każdy podchodzi do tego inaczej ale ważne, żeby nie robił nic wbrew sobie.

[nofcia]

Nie ma czegoś takiego jak 'po jakim czasie' .. sprawa indywiduaalna.
Ja zrobiłam to po 4 dniach znajomości... za pare dni stuknie Nam razem 7 lat. To sie czuje ze to jest wlasnie to i tyle

[thirky]

Seks nie, ale mieszkać razem to można
Podziwiam Cię, nie wytrzymałabym 14 miesięcy w związku bez seksu.
Czy ona jest tak głęboko wierząca czy czeka z seksem do ślubu bo tak rodzice w dzieciństwie nagadali albo jeszcze przez coś innego? Ty jesteś katolikiem?
Też dziwią mnie takie tematy, bo nie ma określonego czasu, po którym można już uprawiać seks w związku u mnie było to po 1 dniu znajomości, w życiu nie czekałabym miesiąca, co mówić 14

[werez]

Napisane przez Rhapsody1

A rzeczywistość pokazuje że jak seksu ogólnie jest mało i przed ślubem to po ślubie sytuacja się nie zmieni.

Słuszna uwaga, tego właśnie się obawiam. Na sytuacje w jakiej się znajduję składają się dwie rzeczy, mocne poglądy, o których wspominasz, a także być może różnica temperamentu - od czasu do czasu mają miejsce pieszczoty/petting - tutaj jest ona widoczna. Dla niej najlepiej byłoby raz w tygodniu, a dla mnie cóż... no dużo częściej Zwłaszcza, że jest to początkowy etap znajomości, gdzie ta fascynacja sobą powinna być największa, prawda? Ciągle niestety się o to kłócimy... ma to szanse przetrwać?

Napisane przez thirky

Seks nie, ale mieszkać razem to można
Podziwiam Cię, nie wytrzymałabym 14 miesięcy w związku bez seksu.
Czy ona jest tak głęboko wierząca czy czeka z seksem do ślubu bo tak rodzice w dzieciństwie nagadali albo jeszcze przez coś innego? Ty jesteś katolikiem?

Dziękuje za podziw Jest to osoba głęboko wierząca.

Zdaje sobie sprawę, że nie ma terminu po jakim można uprawiać seks. Doskonale o tym wiem. Po prostu chce się jedynie zorientować jak to wygląda u innych, czy też im było tak ciężko i musieli przechodzić taką "wewnętrzną walkę", która do łatwych nie należy. I jeśli ktoś tego nie przeżył (takiego oczekiwania) to niestety nie wie o czym mówię.

[201607040946]

A ty nie jesteś wierzący, tak? To po co się pchasz w coś takiego?

[werez]

Jestem wierzący, zależy mi na Niej dlatego to robię. Nie myślę o ślubie tylko jako o przepustce do seksu, w żadnym wypadku. Chce być z Nią. Po prostu obawiam się czy podołam. Tym bardziej, że wizja ślubu dopiero za 2/3 lata jest dla mnie lekko "przerażająca".. boje się, że po prostu stracę w sobie popęd, przyzwyczaje się do tego, że po prostu między nami nie ma współżycia i nie będę już tego chciał. Ta walka mnie, nas zniszczy...Nigdy nie byłem zwolennikiem otwierania się po 2 tygodniach znajomości, jednak mamy za sobą chyba z 6 wyjazdów, mieszkamy obecnie razem i po prostu jest to nie lada wyzwanie po prostu położyć się obok Niej i zasnąć. Mam wrażenie, że jej to dużo łatwiej przychodzi i po prostu jak już wcześniej wspomniałem boję się o tą różnicę w temperamencie...

[black_white_]

Napisane przez werez

Po prostu obawiam się czy podołam. Tym bardziej, że wizja ślubu dopiero za 2/3 lata jest dla mnie lekko "przerażająca".. boje się, że po prostu stracę w sobie popęd, przyzwyczaje się do tego, że po prostu między nami nie ma współżycia i nie będę już tego chciał.

Też bym sie tego właśnie bała to po pierwsze a po drugie co to za pierdoły.. Każdy taki temat uświadamia mi, że religia prowadzi do średniowiecza.. A Ona sobie wybiera co jej pasuje co nie. Seks przed ślubem to grzech więc nie, ale mieszkanie przed ślube to też grzech, ale na to sie już godzi? coś tu chyba nie halo. Nie wiem czy ja bym tkwiła w takim związku tym bardziej, że ona chyba coś kręci.
Spytaj ją o to dlaczego seks nie a mieszkanie tak, bo aż jestem ciekawa argumentu jakiego użyje.

[201607040946]

Błagam, powiedz, że żartujesz i ten wątek nie na serio

[rutki]

Szczera rozmowa-powiedz jej, co cie gryzie,kompromis w zwiazku,to jest to ,inaczej moze nie przetrwac.

[werez]

Ten wątek jest na serio, faktycznie znalazłem się w takiej sytuacji.

Większość z Was doradza mi tutaj rozmowę... słuchajcie - to nie jest wyjście. Tyle ile rozmów ja stoczyłem na ten temat to zapewne nikt z Was nie przeprowadził Mam sporo argumentów, które się bronią jednak co z tego ? Dziewczyna przez 27 lat wypracowała w sobie takie przekonanie i jest bardzo ciężko na nie wpłynąć, ja nie zamierzam tego robić. Szanuje ją i jej decyzję. Jednak to wszystko to jedna strona medalu, druga to kwestia serii pytań: jak długo tak wytrzymam/co będzie po ślubie etc. Kurcze, w wieku 27 lat niektórzy mają już dzieci ! Sądze, że zachowanie dziewictwa do tego wieku jest przypadkiem, który można byłoby wpisać do księgi Guinessa. Jestem dobrym człowiekiem dla niej, świata poza nią nie widze, robię wszystko żeby była szczęśliwa, słysze od niej, że też jest mnie pewna, więc to nie jest kwestia tego, że boi się, że ją zostawię. Tutaj kluczową role odgrywa wiara i jej założenie... tylko czemu nie mogło zostać ono przewartościowane w chwili kiedy się zakochała? Jak u większości osób? Czyż to tak nie działa, że to impuls, chwila słabości i CIACH, dzieje się... tutaj bardzo ciężko o ten impuls. Rozmowy nic nie dają, przeważnie zawsze kończa się sporem. A ja od tego wszystkiego mam mętlik w głowie...

[rutki]

W takim razie,pozostaje tylko nadzieja i cierpliwosc,ze moze jednak kiedys zdanie zmieni.

[werez]

Zostawmy na razie to współżycie, uznajmy, ze jak kocham to poczekam. Pojawia sie jeszcze jeden problem, ktory mnie niepokoi. Otoz jak wspomniałem mieszkamy ze sobą. Śpimy razem. Nie ukrywam, ze na pieszczoty, o których pisałem ja mam chec codziennie. Dla Niej spokojnie mogłoby to byc raz na tydzień. Po prostu kładzie sie i zasypia, a ja pozostaje sam ze swoimi potrzebami. Nie zaspokajam sie sam, ponieważ uważam, ze bedac w związku nie powinno sie tego robić. Boje sie, ponieważ to początek związku, moim zdaniem teraz ta chec na siebie powinna byc największa. Rozmowa nic nie daje, ona twierdzi, ze tyle jej wystarczy... czy wy tez tak macie? Ja rozumiem, ze nie zawsze jest ochota, nie wymagam zeby odbywało sie to codziennie, jednak taka częstotliwość - raz na tydzień mnie niepokoi. Co o tym myślicie? Czuje, ze osiągnęliśmy etap i zmagamy sie z problemem jakie maja pary po kilkuletnim związku, a nie po roku znajomości... wystarczy wpisać w google zeby zobaczyć, ze tego typu różnice w potrzebach pojawiają się po kilku latach związku, a nie na samym początku... martwi mnie to wszystko bardzo.

[201607040946]

Ale czego oczekujesz OD NAS? Jeśli rozmowa Z NIĄ nie pomaga, jak MY mamy ci pomóc?

[werez]

Jak? Np. poprzez odpowiedź na pytanie, które zadałem w poprzednim poście "Ja rozumiem, ze nie zawsze jest ochota, nie wymagam zeby odbywało sie to codziennie, jednak taka częstotliwość - raz na tydzień mnie niepokoi. Co o tym myślicie?" - chyba od tego służy forum, od wymiany zdań?

[Gosiak2255]

Napisane przez werez

Jak? Np. poprzez odpowiedź na pytanie, które zadałem w poprzednim poście "Ja rozumiem, ze nie zawsze jest ochota, nie wymagam zeby odbywało sie to codziennie, jednak taka częstotliwość - raz na tydzień mnie niepokoi. Co o tym myślicie?" - chyba od tego służy forum, od wymiany zdań?

zgadzam sie z Toba, a ta pani wyzej chyba ma z tym duzy problem... wg mnie tez po to sluzy to forum.

[black_white_]

Napisane przez werez

Zostawmy na razie to współżycie, uznajmy, ze jak kocham to poczekam. Pojawia sie jeszcze jeden problem, ktory mnie niepokoi. Otoz jak wspomniałem mieszkamy ze sobą. Śpimy razem. Nie ukrywam, ze na pieszczoty, o których pisałem ja mam chec codziennie. Dla Niej spokojnie mogłoby to byc raz na tydzień. Po prostu kładzie sie i zasypia, a ja pozostaje sam ze swoimi potrzebami. Nie zaspokajam sie sam, ponieważ uważam, ze bedac w związku nie powinno sie tego robić. Boje sie, ponieważ to początek związku, moim zdaniem teraz ta chec na siebie powinna byc największa. Rozmowa nic nie daje, ona twierdzi, ze tyle jej wystarczy... czy wy tez tak macie? Ja rozumiem, ze nie zawsze jest ochota, nie wymagam zeby odbywało sie to codziennie, jednak taka częstotliwość - raz na tydzień mnie niepokoi. Co o tym myślicie? Czuje, ze osiągnęliśmy etap i zmagamy sie z problemem jakie maja pary po kilkuletnim związku, a nie po roku znajomości... wystarczy wpisać w google zeby zobaczyć, ze tego typu różnice w potrzebach pojawiają się po kilku latach związku, a nie na samym początku... martwi mnie to wszystko bardzo.

a to dlaczego? jak masz taka potrzebe to to robisz i tyle.

Jak dla mnie to ona ma jakiś problem z seksem. Jeśli ją ślepo kochasz to czekaj i licz na cud, ale ja nie wiem czy bym czekała- w sumie nie wiadomo na co. a Nie ukrywajmy, seks jest ważny, przynajmniej moim zdaniem.

[thirky]

Napisane przez werez

Zostawmy na razie to współżycie, uznajmy, ze jak kocham to poczekam. Pojawia sie jeszcze jeden problem, ktory mnie niepokoi. Otoz jak wspomniałem mieszkamy ze sobą. Śpimy razem. Nie ukrywam, ze na pieszczoty, o których pisałem ja mam chec codziennie. Dla Niej spokojnie mogłoby to byc raz na tydzień. Po prostu kładzie sie i zasypia, a ja pozostaje sam ze swoimi potrzebami. Nie zaspokajam sie sam, ponieważ uważam, ze bedac w związku nie powinno sie tego robić. Boje sie, ponieważ to początek związku, moim zdaniem teraz ta chec na siebie powinna byc największa. Rozmowa nic nie daje, ona twierdzi, ze tyle jej wystarczy... czy wy tez tak macie? Ja rozumiem, ze nie zawsze jest ochota, nie wymagam zeby odbywało sie to codziennie, jednak taka częstotliwość - raz na tydzień mnie niepokoi. Co o tym myślicie? Czuje, ze osiągnęliśmy etap i zmagamy sie z problemem jakie maja pary po kilkuletnim związku, a nie po roku znajomości... wystarczy wpisać w google zeby zobaczyć, ze tego typu różnice w potrzebach pojawiają się po kilku latach związku, a nie na samym początku... martwi mnie to wszystko bardzo.

Na jakie pieszczoty? Nic wcześniej nie pisałeś.

Czemu niby nie możesz się sam zaspokajać? Wy oboje jakieś dziwne podejście do seksu macie, o ile nie jesteś trollem.

[201607040946]

Napisane przez werez

Jak? Np. poprzez odpowiedź na pytanie, które zadałem w poprzednim poście "Ja rozumiem, ze nie zawsze jest ochota, nie wymagam zeby odbywało sie to codziennie, jednak taka częstotliwość - raz na tydzień mnie niepokoi. Co o tym myślicie?" - chyba od tego służy forum, od wymiany zdań?

Tak, i widzę, że dostałeś całkiem sporo "podpowiedzi", i to całkiem sensownych.
Moje pytanie dotyczyło głównie twojej wiary. Skoro sam jesteś wierzący, to nie powinien cię martwić brak seksu, bo seks przed ślubem to grzech, to chyba proste

Napisane przez Gosiak2255

zgadzam sie z Toba, a ta pani wyzej chyba ma z tym duzy problem... wg mnie tez po to sluzy to forum.

Czytaj ze zrozumieniem.

[beznadziejny123]

Nie ma czegoś takiego jak "czekanie na seks". Ogólnie większość ludzi ma to za sobą w latach 15-20 a rozpoczęcie współżycia to kilka pierwszych spotkań, w porywach do kilku tygodni maksymalnie.

Czekanie 14 miesięcy to jest jakieś science-fiction. Ale nie jesteś rekordzistą, jeden gość na forum czekał 3 lata.
U zdrowego psychicznie człowieka nie ma czegoś takiego jak "czekanie do ślubu". Albo ma coś bardzo nie równo pod sufitem, jest aseksualna albo jesteś dla niej skarbonką do wygodnego życia a nie facetem na poważnie i robi to z kimś innym.
Ja Ci zalecam zastanowienie się nad swoim życiem i katapultę.

Wkleję jeszcze mój stary post z innego tematu dla potomnych.

Napisane przez beznadziejny123

Półtora roku związku Nie spałeś z nią więc nigdy nie była Twoja.
Najlepsza i najprostsza zasada świata. Nie gódź się na żadne zobowiązania gdy ona nie okaże Ci, że jej zależy.

Jest pewna historia która powtarza się tysiące razy na forach, szczególnie o podrywaniu tzn:
-Byliśmy ze sobą rok/dwa/trzy
-Nie spaliśmy ze sobą
-Ja wchodziłem jej w tyłek i mówiłem, że jest najważniejsza.
-Ona "nie była gotowa" , "nie zapomniała jeszcze o byłym" "nie potrafi się zaangażować"- czy inna bzdura.
-Pojawia się jakiś chłopak i śpi z nią na drugim spotkaniu.
-Płacz i zgrzytanie ząbków

Nie róbcie tak więcej

Napisane przez candycotton

Dokładnie. Wydrukować i oprawic w ramke. Jesli jest juz dorosła i po rozsądnym czasie nadal nie jest gotowa to po prostu nie jest gotowa z tym facetem, nie jest zakochana, nie podnieca jej. I to jej się raczej nie zmieni.

[Devon_rose]

Ja po 11 dniach związku.

I dla mnie czekanie do ślubu to kosmos.Później nie dopasowanie w łóżku i problem.

A jak dziewczyna po ślubie wprowadzi NPR ?
Albo seks raz w mcu bo więcej nie potrzebuje?

[werez]

Mam świadomość, że po ślubie może się nic nie zmienić albo będzie "gorzej".

Pieszczoty są, jest petting, czyli:

Petting polega na zaawansowanych pieszczotach erotycznych, czyli pieszczeniu narządów płciowych lub innych stref erogennych partnera w taki sposób, że może dojść do osiągnięcia tzw. satysfakcji seksualnej, czyli orgazmu, ale inną metodą niż poprzez immisję (wprowadzenie) członka do pochwy.

I z intensywnością tego mamy problem.

[Devon_rose]

Na to też nie ma ochoty?

[aKatia]

Napisane przez werez

Mam świadomość, że po ślubie może się nic nie zmienić albo będzie "gorzej".

Pieszczoty są, jest petting, czyli:

Petting polega na zaawansowanych pieszczotach erotycznych, czyli pieszczeniu narządów płciowych lub innych stref erogennych partnera w taki sposób, że może dojść do osiągnięcia tzw. satysfakcji seksualnej, czyli orgazmu, ale inną metodą niż poprzez immisję (wprowadzenie) członka do pochwy.

I z intensywnością tego mamy problem.

No to ona ma chyba jakieś problemy z głową, bez obrazy. Mieszkacie razem, uprawiacie petting ale seks nie bo grzech. A petting przypadkiem to też nie grzech? Wierz jej dalej to po ślubie jak będziesz miał seks raz na 3 miesiące to będziesz się cieszył.

Ja z obecnym facetem wylądowałam w łóżku na pierwszym spotkaniu ale był tylko oral (bo tak jakoś wyszło), na drugim spotkaniu był seks. Czułam pożądanie, chciałam to zrobić i nie widziałam sensu w czekaniu dłużej. A już jakieś miesiące czekania to dla mnie totalna abstrakcja.

[black_white_]

Napisane przez werez

Mam świadomość, że po ślubie może się nic nie zmienić albo będzie "gorzej".

Pieszczoty są, jest petting, czyli:

Petting polega na zaawansowanych pieszczotach erotycznych, czyli pieszczeniu narządów płciowych lub innych stref erogennych partnera w taki sposób, że może dojść do osiągnięcia tzw. satysfakcji seksualnej, czyli orgazmu, ale inną metodą niż poprzez immisję (wprowadzenie) członka do pochwy.

I z intensywnością tego mamy problem.

Boże przepraszam że to powiem ale ta dziewczyna ma coś nie równo pod sufitem, albo jakieś problemy.
Seks -> penetracja to przed ślubem zło, grzech czy co tam jeszcze.
Ale mieszkanie razem to tez grzech -> ten jej nie przeszkadza?
pieszczoty przed ślubem to też grzech taki sam jak seks i to też jej nie przeszkadza?

Moim zdaniem to poważna rozmowa i albo leczenie bo moim zdaniem tego potrzebuje, albo koniec związku. Przynajmniej jak dla mnie.

[Armageddonis]

Napisane przez werez

Mam świadomość, że po ślubie może się nic nie zmienić albo będzie "gorzej".

Pieszczoty są, jest petting, czyli:

Petting polega na zaawansowanych pieszczotach erotycznych, czyli pieszczeniu narządów płciowych lub innych stref erogennych partnera w taki sposób, że może dojść do osiągnięcia tzw. satysfakcji seksualnej, czyli orgazmu, ale inną metodą niż poprzez immisję (wprowadzenie) członka do pochwy.

I z intensywnością tego mamy problem.

Ja nie wiem czy Ci współczuć czy wyśmiać. Współczuć, bo dajesz się motać jak dzieciak. Zróbmy małą symulację: Masz 27 lat, ślub za 3 lata, masz lat 30. Jeśli uważasz że nagle, z dnia na dzień zacznie przed tobą rozwierać nogi po każdym posiłku, to udaj się do psychiatry i zabierz ją ze sobą.
Ale wracając do symulacji: Masz 30 lat, na głowie wynajem (a raczej kupno) mieszkania i pracowanie na utrzymanie siebie i kredytu hipotecznego, no chyba że jesteś milionerem, to kupisz za gotówkę. Z jej teraźniejszym podejściem najpewniej nie będzie miała czasu albo chęci, albo zrobi to, co niektóre upośledzone ultra-katolickie kobiety w USA i powie że wstąpi do sióstr wiecznych dziewic (tak, istnieje coś takiego, nawet w Polsce, choć pod inna nazwą.) czy cholera wie jak się to nazywa. W skrócie z seksu nici bo Bóg patrzy.


Ale zaraz, w końcu katolicka rodzina z was, to jak to tak, bezbożnie, bez dzieci. W końcu kiedyś trzeba. Ale. Zanim się ustatkujecie minie kolejne kilka lat, chcielibyście mieć dzieci a tu nagle BOOM! Menopauza wpada z ubłoconymi butami w życie i kończycie jako zniechęcone, 45-letnie małżeństwo, chodzące do kościółka co niedzielę, kochające się raz na kwartał, bez upragnionych dzieci i z kredytem hipotecznym na głowie.

Moim zdaniem są dwa rozwiązania: Poważna rozmowa, i jeśli przedstawione tu przez wszystkich obawy co do jej upośledzenia umysłowego (czyt: wiara głęboka jak studnia) lub aseksualizmu się sprawdzą, to sugeruję ucieczkę w podskokach jeśli chcesz "zamoczyć" w tej dekadzie. Ewentualnie zostań w związku z nawiedzoną kobietą i patrz jak Ci członek więdnie. Ale po co rozmawiać, lepiej zamknąć się w sobie i złościć jedno na drugie.