Co was irytuje w książkach - fabule, wydaniach itd.?

[oh Mandy]

Na wizażu nie znalazłam podobnego wątku.

Jak w tytule: Co was irytuje w książkach - w fabule, w wydaniach i ogólnie w kwestii "czytelniczej"?

Zacznę swoje żale wypisywać:

1. Bohaterkami większości książek są 30-letnie piękne, idealne, mądre i bogate kobiety.

2. Przeważnie, zwłaszcza w książkach typowo o miłości, rodzic bohatera musi umrzeć na raka lub zginąć w wypadku.

3. Nie lubię długich opisów pomieszczeń, przyrody. Np."Na środku salonu stał stolik kawowy nakryty śnieżnobiałą serwetą, którą X. dostała w prezencie od swojej matki. Na przeciwko mieściła się skórzana kanapa w kolorze czerwonym, która idealnie pasowała do beżowej tapety na ścianach" I tak sobie tego nie umiem wyobrazić w późniejszych fazach czytania, tylko sama tworzę obraz wyglądu pomieszczeń, bohaterów.

4. Nie lubię też opisu wyglądu postaci nic nie znaczących, denerwuje mnie też opisywanie ubioru. "Siedział, bezmyślnie patrząc w okno. Wtedy podeszła do niego kelnerka, by przyjąć zamówienie. Kobieta była wysoka, po trzydziestce, ale jej styl sprawiał, że wyglądała młodziej. Jej włosy były rozjaśnione, a uroku dodawały im ekstrawaganckie, różowe pasemka. Na sobie miała czarny T-shirt ze zdjęciem zespołu Iron Maiden, jeansowe, przetarte rurki i białe conversy..." Co mnie to obchodzi?!

5. Błędy ortograficzne, interpunkcyjne lub składniowe. Te ostatnie to raczej wina tłumacza.

6. Kiepskie wydania - mała czcionka, książka jest tak mocno sklejona, że ciężko ją otworzyć

7. Paskudne okładki i dziwne tytuły


* przykładowe cytaty wymyślone przeze mnie

[cheri_magda]

3 i 4 sie zgadzam.
A co do 6 dodam, że książki wcale tanie nie są, a nich jakość jest bardzo mała. Raz się bardziej otworzy i wylatują kartki albo sie brzydko odgina.
No właśnie, ceny książek są irytujące, a w mniejszych miejscowościach ciężko w bibliotece dostać nowości i jest ich mało, a kupować by raz przecytać? Troche sednio

[witaminko]

Pierwsza myśl: zdjęcia z ekranizacji książek jako ich okładki. Dla mnie to pójście na łatwiznę i co tu dużo mówić, tani chwyt marketingowy. Nie kupuję takich wydań, nie zawsze zgadzam się z wyborem aktorów, poza tym wolę jak książka jest odrębnym bytem bez narzucania z góry jak ma wyglądać i jakim głosem mówić postać.

[sadie]

- wydumane metafory i porównania, na siłę wplatywane do tekstu. pamietam, że czytałam książkę, w której wszytsko działo sie "niczym cos tam": ludzie rzucali sie na łóżko niczym porzucony bagaż itd
- nienaturalne dialogi, przykład:
" - obejrzyjmy Zakazane piosenki. jutro rocznica wybuchu Powstania w Warszawie
- lepszy byłby Kanał... ale nie mamy go w naszej płytotece (...) Przygotuj dużo chusteczek, bo zawwze strasznie się splaczę, kiedy oglądam ten film.
- Tak, ty masz narawdę oczy na mokrym miejscu. Co prawda i ja w tym momencie, kiedy zabijają chłopaca (...) beczę jak małe dziecko"

- bohaterowie bedacy ucielesnieniem dobra

[Trzepotka]

Treść usunięta

[201605161006]

A ja lubię opisy przyrody, otoczenia itd, tak samo wyglądu bohaterów, zapamiętuję to i potem za pomocą tego kreuję w wyobraźni, jak wygląda dana postać, otoczenie. Co do reszty natomiast, to się zgodzę.

[anniana]

Napisane przez oh Mandy

Na wizażu nie znalazłam podobnego wątku.

Jak w tytule: Co was irytuje w książkach - w fabule, w wydaniach i ogólnie w kwestii "czytelniczej"?

Zacznę swoje żale wypisywać:

1. Bohaterkami większości książek są 30-letnie piękne, idealne, mądre i bogate kobiety.

2. Przeważnie, zwłaszcza w książkach typowo o miłości, rodzic bohatera musi umrzeć na raka lub zginąć w wypadku.

3. Nie lubię długich opisów pomieszczeń, przyrody. Np."Na środku salonu stał stolik kawowy nakryty śnieżnobiałą serwetą, którą X. dostała w prezencie od swojej matki. Na przeciwko mieściła się skórzana kanapa w kolorze czerwonym, która idealnie pasowała do beżowej tapety na ścianach" I tak sobie tego nie umiem wyobrazić w późniejszych fazach czytania, tylko sama tworzę obraz wyglądu pomieszczeń, bohaterów.

4. Nie lubię też opisu wyglądu postaci nic nie znaczących, denerwuje mnie też opisywanie ubioru. "Siedział, bezmyślnie patrząc w okno. Wtedy podeszła do niego kelnerka, by przyjąć zamówienie. Kobieta była wysoka, po trzydziestce, ale jej styl sprawiał, że wyglądała młodziej. Jej włosy były rozjaśnione, a uroku dodawały im ekstrawaganckie, różowe pasemka. Na sobie miała czarny T-shirt ze zdjęciem zespołu Iron Maiden, jeansowe, przetarte rurki i białe conversy..." Co mnie to obchodzi?!

5. Błędy ortograficzne, interpunkcyjne lub składniowe. Te ostatnie to raczej wina tłumacza.

6. Kiepskie wydania - mała czcionka, książka jest tak mocno sklejona, że ciężko ją otworzyć

7. Paskudne okładki i dziwne tytuły


* przykładowe cytaty wymyślone przeze mnie

ojjj tak, jest tego troszkę! tak jak ty nienawidzę w książkach błędów:/
-długich opisów też nie cierpię, szczególnie jak opis łąki czy lasu ciągnie się przez kilka stron, aż autor wypisze wszystkie epitety jakie zna i jest w stanie wymyślić
-z nr 4 też się zgadzam
-czytanie takiej ksiazki ktora jest beznadziejnie sklejona tez wymaga cierpliwosci i mojego opanowania
-i PASKUDNE OKŁADKI albo brzydka czcionka(np. żle si ją czyta albo jest coś źle wydrukowane-raz jakby wytłuszczone a raz nic nie widać prawie) a jak na okładach są zdjęcia ludzi, czy samych ich twarzy, to mnie rozwala, przeważnie wyglądają obleśnie(albo nie wiem jak to trafniej określić) .... bo generalnie wolę zamiast takiego zdjęcia cokolwiek! sama wole sobie wyobrażać jak wyglądają bohaterowie....

[winklepicker]

Denerwują mnie przypisy umieszczone na końcu książki, dziwna czcionka (np. zbyt duża albo zbyt mała), przewidywalność, kiepskie okładki, wysokie ceny, styl i słownictwo rodem z podstawówki .
Ogólnie staram się wybierać książki, które raczej się wpasują w moje zainteresowania i np. książek o miłości przerywanej chorobami nie tykam, bo właśnie takie wątki mnie drażnią.

Jeszcze nie lubię gdy kartki są nie do końca przecięte i trzeba je rozrywać, parę razy zdarzyło mi się to :/. I tak jak pisze enfys, kiepski papier - mam jedną książkę, którą kupiłam ponad rok temu i nadal tak śmierdzi, że nie jestem w stanie jej całej przeczytać . Ma zbyt intensywny zapach, po chwili zaczyna mnie boleć głowa.

[enfys]

Mnie denerwują postacie pokroju Mary Sue.
W wydaniach irytuje mnie papier kredowy albo taki tani, papierowaty, zalatujący jakimś kwasem.

[201606242122]

ja nie lubię kartek kiepskiej jakości, takich cienkich i szarych jak papier toaletowy

[regularkate]

Ja lubię opisy, ale wtedy, kiedy mają sens. Są takie, które z przyjemnością czytam, bo tworzą klimat danej opisywanej sytuacji. Ale przyznam, że rzadko to się zdarza.

Nie znoszę, kiedy przez 2 czy 3 strony autor analizuje przemyślenia głównego czy jakiegoś tam bohatera. Zrobić to czy nie zrobić? Czy jeśli to zrobię, on uzna mnie za złą, bez serca? A co będzie, jeśli postąpię inaczej? Jaka będzie moja przyszłość, czy wszystko zepsuję? Dywagacje o dupie maryni, a na 4 stronie bohaterka idzie na kawę. I po czorta mi były te rozterki.

No, da się takie wewnętrzne monologi czytać, jeśli są napisane humorystycznie i z życiem. Ale najczęściej spotykam się z tymi mega poważnymi i wydumanymi.

Też wkurzają mnie brzydkie, niedbałe wydania. Przykładem chyba wzorcowo wydanych książek jest dla mnie REBISowska "Diuna". Twarda okładka w dodatkowej obwolucie (sama okładka z pięknej nitki (?) w kolorze starego złota), a w środku grafiki Siudmaka. Przyjemny w dotyku papier i przyjazna dla oka interlinia.

Jednak względnie często kupuję książki tej niskiej jakości, bo jeśli to jedne z tych, które chcę przeczytać, to niestety cena zazwyczaj decyduje.

[jusssi]

Oprócz tego co wymieniłyście denerwuje mnie zdradzanie zbyt wielu szczegółów fabuły na czwartej stronie okładki. Wtedy nie chce mi się w ogóle czytać takiej książki.

[Candy_lips]

Długie opisy przyrody (choć czasem są ciekawe, pasują, ale i tak nie lubię jak są za długie), nie przepadam też za przesadzaniem z opisem wyglądu bohaterów, a często się z tym spotkałam, np w kryminałach, gdzie nie interesuje mnie to aż tak, że ta pani ma takie włosy, taki nos, a ta taki. A także za dużo wplecionego wątku miłosnego (tu też mogę powołać się na kryminały, bo często je czytam), niezrozumiałe tłumaczenie albo ciężkie do zrozumienia (no, ale to właśnie wina tłumacza), za dużo monologów, które niewiele wnoszą, dużo dygresji, które odciągają uwagę od fabuły.

Tak jak Wy nie lubię papieru jakości takiej, który jest tak cienki, że mam wrażenie, że zaraz się rozleci. Nie przepadam, gdy na okładce książki są np postacie z filmu (gdy była ekranizowana). Czuje wtedy, że narzuca mi się, jak mam wyobrażać sobie bohaterów i mnie to odstrasza.

[Lisciolaz Straszliwy]

Wiele rzeczy, które mnie irytują w książkach już zostały wspomniane - np. kwestia okładek z postaciami z ekranizacji; idiotyczne dialogi; marne metafory; durnowaci bohaterowie. Dodam więc jeszcze, że mierzi mnie maniera pisania "nasz bohater" albo coś w stylu "jeśli uwierzyłeś, drogi Czytelniku, że Jędrzej rzeczywiście miał zamiar udać się na targ po marchewkę, to znak, że dałeś się zwieść". Chociaż, zależy, jeśli jest to powieść humorystyczna, pisana na zasadzie zabawy konwencjami, to jestem w stanie zdzierżyć takie sformułowania.

[traicionera]

Mnie denerwują niedbale tłumaczenia, gdy tłumaczowi nie chce się urozmaicić słownictwa, poszukać synonimu, zamiast co chwilą powtarzać jakiś wyraz.
Wkurza mnie tendencja nadmiernego rozbudowywania w trhrillerach/kryminalach wątku prywatnego życia detektywów/polciajntow, że szkoda dla fabuły czy psychologii sprawcy. człowiek ma nadzieję, że trop pójdzie dalej, a tu nagle ileś tam stron o córce Eriki Falck ogladajacej bajkę, jej gadkach z mężem, nuuudyyy. gdyby intersowaly mnie takie klimaty, to siegnelabym po obyczajowke.

[linaya]

Mnie irytują błędy w tłumaczeniach przy obcojęzycznych ksiązkach. Źle przetłumaczone tytuły (Np. "One for my baby" Tony'ego Parsonsa polski tłumacz przetłumaczył jako "Za moje dziecko" co nijak ma się do prawdziwego sensu tytułu i treści książki), jak również różne zwroty potoczne w treści książek. W jakiejś książce przeczytałam, że dziewczynka była uczesana w świńskie ogonki. Chodziło o warkoczyki (ang. pigtails)

[sunny_eyes]

Drażnią mnie wszelkiego rodzaju błędy, przed drukiem mogliby to dać do przeczytania kilku osobom do ich wyłapania.
I coś co uwielbiam, gdy w książce czytam wypowiedź, któregoś z bohaterów "że takie rzeczy to tylko w książkach"

[Kolczatkowa]

Bledy, niedbale wydania, kiepska jakosc papieru, filmowe okladki.

Nastepne w kolejnosci sa rozwlekle opisy przyrody i otoczenia, ktore do niczego nie sluza (do tej pory mam drgawki np. na wspomnienie kwiecistych opisow trawnikow w "Lolicie").

Nie cierpie kiedy akcja w kryminale toczy sie calkiem sprawnie, wszystko jest w odpowiednich proporcjach, az autor po 500 stronach nagle w 3 zdaniach wszystko wyjasnia (tak jakby uciekl mu pomysl na koncowke - np. wyszedl po herbatke, wrocil do pisania i nastukal tylko: "To jednak Romek mordowal. Siekiera pradziadka.").

I wada najwazniejsza - jednowymiarowi, niemalze kartonowi bohaterowie. Jesli biore sie za cos co nie jest bajka/basnia, oczekuje od bohaterow pewnej autentycznosci (nie moga miec samych zalet, nie moga miec samych wad...nie moga nagle zmieniac zachowania o 180 stopni bez zrobienia potkniecia po drodze, etc.).

[_Matilde_]

Polskie tytuły tłumaczonych książek wzięte z sufitu
Klejona gruba książka która po pierwszym przeczytaniu pęka w środku
Tandetna grafika na okładkach
Błędy, coraz częstsze literówki
Szorstki papier, centralnie mi słabo jak takiego dotykam

[Sorbet]

Nie lubię śnieżnobiałego papieru - męczy oczy.
Nigdy nie kupuję książek sklejanych i w miękkich okładkach.
Nie przepadam, gdy przypisy są na końcu ksiązki.
Nie trawię, gdy powieść pisze osoba z przypadku, a nie rasowy pisarz. Przykład: J.Rowling i jej Potter oraz ta laska od Zmierzchu.

[witkiewiczowamalina]

-Jestem w trakcie pisania pracy dyplomowej więc aktualnie najbardziej irytują mnie przypisy na końcu książki, nienawidzę gdy co chwila muszę szukać czy to nie jakiś ważny/ciekawy przypis czy tylko miejsce skąd autor coś zaczerpnął ( nie zawsze chodzi przecież o konkretny cytat)

-irytuje mnie również, gdy w książkach użyto cytatu w obcym języku i nie jest on przetłumaczony. Już wybaczę angielski ale spotykałam się z całymi linijkami nieprzetłumaczonego francuskiego tekstu, a nie każdy go zna

-oprócz tego oczywiście kiepskie tłumaczenia, ciągłe powtórzenia, błędy stylistyczne, językowe. Nudne i niepotrzebne opisy, neurotyczne bohaterki.

-bardzo wysoka cena w stosunku do coraz niższej jakości książek.

[nenowka152900]

Zdecydowanie nie lubię cen książek... Drażnią mnie też wydania z małym drukiem i naściubiona na kartkach na maksa (małe marginesy). Nie lubię grubych książek na z ciężką okładką i papierem.

W akcji nie lubię szablonowych bohaterów w powieściach. Mam wrażenie że już to grali... Nie przepadam też za wymyślnymi imionami trudnymi do przeczytania - potem mi się mylą postacie

[201604190949]

Nie lubię złej literatury - płaskie postacie, wydumane dialogi, błędy rzeczowe i logiczne.
Nienawidzę kiedy po 1/4 książki wiem kto zabił. A jak wiem dlaczego to w ogóle porażka. Kryminał ma mnie zaskoczyć na końcu. Kiedy kończę książkę i potwierdzają się moje przypuszczenia czuję się oszukana.

---------- Dopisano o 15:18 ---------- Poprzedni post napisano o 15:16 ----------

I nie lubię kiedy autor się powtarza i nie wie kiedy zejść ze sceny. Przykładem może być taki Harlan Coben.

[Lana Del Rey]

Kobieta z miasta po 30, którą zostawia mąż i idzie do innej, a ona postanawia zmienić swoje życie, rzuca pracę i wyjeżdża na wieś, gdzie wynajmuje urokliwy dworek do remontu. Tam oczywiście opis jak to idzie we szpilkach po błocie, łamie jej się obcas, upuszcza walizki i nagle zatrzymuje się samochód i PRZYSTOJNY mężczyzna (oczywiście szczegóły jaki to jest cudowny) proponuje podwiezienie. Pan od remontu też jest PRZYSTOJNY tak samo jak i listonosz, sąsiad i rolnik co ma obok pole. Oczywiście wszyscy walczą o jej uczucia, a ona ma ogromne dylematy, którego z nich wybrać. Fabuła 90% współczesnych książek.

[irene adler]

Napisane przez Lana Del Rey

Kobieta z miasta po 30, którą zostawia mąż i idzie do innej, a ona postanawia zmienić swoje życie, rzuca pracę i wyjeżdża na wieś, gdzie wynajmuje urokliwy dworek do remontu. Tam oczywiście opis jak to idzie we szpilkach po błocie, łamie jej się obcas, upuszcza walizki i nagle zatrzymuje się samochód i PRZYSTOJNY mężczyzna (oczywiście szczegóły jaki to jest cudowny) proponuje podwiezienie. Pan od remontu też jest PRZYSTOJNY tak samo jak i listonosz, sąsiad i rolnik co ma obok pole. Oczywiście wszyscy walczą o jej uczucia, a ona ma ogromne dylematy, którego z nich wybrać. Fabuła 90% współczesnych książek.

Zależy jakie książki się czyta ja tam, mimo niezłego przebiegu, jeśli chodzi o literaturę (w tym współczesną), nie widzę takiej tendencji.

Co mnie denerwuje:

- płaskie, szablonowe postacie
- kategoryczny podział na dobro/zło
- drętwe dialogi
- kiedy grubsza książka jest tak sklejona, że po przeczytaniu 2 razy pęka i kartki z niej wypadają

Rozbudowane opisy mi nie przeszkadzają pod warunkiem, że autor ma fajny styl.

[Darkoz]

Irytuje mnie coś takiego:
Paweł był gruby, niski, miał małe, świńskie oczka.
Parę stron później:
Spojrzała mu prosto w świńskie oczka.
Jeszcze później:
W jego świńskich oczkach czaiła się podejrzliwość.
Potem:
Świńskie oczka Pawła patrzyły przenikliwie zza grubych szkieł.
Czyli wspominanie o jakiejś charakterystycznej cesze bohatera milion razy, jakby raz czy dwa nie wystarczyło.

[Lisciolaz Straszliwy]

Napisane przez Darkoz

Irytuje mnie coś takiego:
Paweł był gruby, niski, miał małe, świńskie oczka.
Parę stron później:
Spojrzała mu prosto w świńskie oczka.
Jeszcze później:
W jego świńskich oczkach czaiła się podejrzliwość.
Potem:
Świńskie oczka Pawła patrzyły przenikliwie zza grubych szkieł.
Czyli wspominanie o jakiejś charakterystycznej cesze bohatera milion razy, jakby raz czy dwa nie wystarczyło.

W ogóle, strasznie wielu bohaterów ma małe, świdrujące, świńskie oczka. Albo ogromne, zielone, w pakiecie z burzą kasztanowych loków. I co chwilę odwracają się na pięcie .

[Darkoz]

Napisane przez Lisciolaz Straszliwy

W ogóle, strasznie wielu bohaterów ma małe, świdrujące, świńskie oczka

To prawda. W ogóle wkurzające jest ciągle podkreślanie czyjejś brzydoty/głupoty/innej wady. Zaczynam lubić jakiegoś bohatera i czuję się, jakby autor za wszelką cenę próbował mnie do niego zniechęcić.

[Dotka90]

Bardzo denerwują mnie literówki w książkach. Rozumiem, że CZASAMI się zdarzają, ale czytałam kiedyś książkę, w której literówka była co najmniej raz na stronę

Nie lubię białego papieru, bardzo męczy oczy Nie lubię, wspomnianych już tu: małych marginesów. W połączeniu z grubą książką, której nie można do końca rozgiąć (bo się rozklei) funduje nam to co najmniej męczące czytanie.

Irytują mnie przydługie opisy, które nie mają kompletnie żadnego znaczenia.
Np. opis domu na pół strony, po czym w kolejnym zdaniu: właśnie obok tego domu, stała szkoła Sue

Raczej staram się sięgać po książki, które wcześniej znajdę na biblionetce, przeczytam o nich parę opinii, staram się nie kupować pod wpływem impulsu: fajna okładka, tytuł + ciekawy opis, bo nierzadko zdarzało mi się kupić w ten sposób niezłe szmiry

[lucciola]

1. Błędy stylistyczne (przede wszystkim dotyczy to słabych, niechlujnych tłumaczeń); jeśli już znajdę jakieś "kwiatki: tak mnie to irytuje, że mam ochotę skreślić i obok napisać poprawną formę.
2. Przypisy na końcu książki.
3. Aktorzy odtwarzający role w ekranizacji danej książki na jej okładce (vide Portret Doriana Graya wrrrr ). Z drugiej jednak strony rozumiem, że niektóre książki nie byłyby wznawiane gdyby nie film a aby potem sprzedać taką książkę czasem trzeba posiłkować się prostym marketingowym chwytem.
4. W fabułach drażni mnie widoczny brak pomysłu autora na zakończenie wcześniej świetnie skonstruowanej akcji. Nagle pod koniec akcja wyhamowuje i jakoś tak cała książka trochę traci sens i wartość.
5. Nie lubię też łapać autora na pewnych nieścisłościach. Myślę sobie wtedy czy naprawdę nie mógł zerknąć kilka stron wcześniej i przeczytać co sam napisał jeśli miał przerwę w tym pisaniu?
6. Pewnie zostanę po tym odsądzona od czci i wiary ale nie lubię książek pisanych przez kobiety. Co nie znaczy, że dobieram literaturę wyłącznie na podstawie płci autora. Po prostu zwykle treść, tematyka lub sposób ujęcia tematu mi nie odpowiada.