Strach, brak przyjaciół, łatwiejszy start w nowym otoczeniu

[_Blackfly_]

ałożyłam podobny wątek w innej części forum nieświadoma tego miejsca tutaj więc z góry przepraszam jak ktoś się natknął na drugi wątek

Moi znajomi poszli na studia w rożne strony i osoby, które były dla mnie bardzo bliskie nagle urwały kontakt. Studiuję zarządzanie na lokalnej uczelni niedaleko mojego miasta. Miałam pewne problemy i po prostu rok temu mimo dostania się w kilka miejsc stchórzyłam przed spakowaniem całego życia w walizkę i wyjazdem, wybrałam codzienne dojazdy. Nie poznałam prawie nikogo, bo większość osób po zajęciach po prostu nie chce utrzymywać kontaktu. Czuję się bardzo samotna i zawiedziona tym, że znajomi ze szkoły idąc na studia w różne miejsca po prostu urwali kontakty.
W tym roku chciałabym jeszcze raz złożyć papiery. Do Wrocławia i Poznania (chociaż kto wie jak to się skończy i gdzie), prawdopodobnie na j. obce a przenieść obecny kierunek na studia zaoczne.

Mój problem jest taki, że panicznie boję się tego, że będę szła zupełnie sama do dużego miasta. Walczę z tym strachem z pomocą psychologa, ale i tak ogarnia mnie lęk i zbiera mi się na płacz gdy myślę o studiach. Panicznie boję się samotności w nowym miejscu, tego, że nie poznam nowych ludzi, siedzenia w pustym pokoju.
Miał może ktoś podobne problemy albo doświadczenia i mógłby się wypowiedzieć?

Czy jest ktoś, kto również planuje studia w którymś z tych miejsc i chciałby się poznać, zaprzyjaźnić?
Albo po prostu czuję się samotny i chciałby zawrzeć nową znajomość, popisać, poznać się, być może spotkać? Bardzo chętnie poznam osoby, które chciałyby zawrzeć bardziej trwałą znajomość, brak mi takiej przyjaciółki/przyjaciela z którym można by pogadać i pośmiać się z wszystkiego i o wszystkim Myślę, że miejscowości to nie problem by się zaprzyjaźnić i utrzymywać kontakt

[julkazelka]

hmm wiesz co jak Ty teraz masz takie jazdy ze musisz do psychologa startować to wspolczuje w przyszlych latach zycia( to ciagle zmiany chocby praca itd) ściskaj dupsko i do przodu! co było warto pamiętać ( starzy przyjaciele) ale życie nie stoi w miejscu. Ciesz się młodością, bywaj w miejscach, rozmawiaj... Powodzenia!

[MyNameIsSophie]

Napisane przez _Blackfly_

ałożyłam podobny wątek w innej części forum nieświadoma tego miejsca tutaj więc z góry przepraszam jak ktoś się natknął na drugi wątek

Moi znajomi poszli na studia w rożne strony i osoby, które były dla mnie bardzo bliskie nagle urwały kontakt. Studiuję zarządzanie na lokalnej uczelni niedaleko mojego miasta. Miałam pewne problemy i po prostu rok temu mimo dostania się w kilka miejsc stchórzyłam przed spakowaniem całego życia w walizkę i wyjazdem, wybrałam codzienne dojazdy. Nie poznałam prawie nikogo, bo większość osób po zajęciach po prostu nie chce utrzymywać kontaktu. Czuję się bardzo samotna i zawiedziona tym, że znajomi ze szkoły idąc na studia w różne miejsca po prostu urwali kontakty.
W tym roku chciałabym jeszcze raz złożyć papiery. Do Wrocławia i Poznania (chociaż kto wie jak to się skończy i gdzie), prawdopodobnie na j. obce a przenieść obecny kierunek na studia zaoczne.

Mój problem jest taki, że panicznie boję się tego, że będę szła zupełnie sama do dużego miasta. Walczę z tym strachem z pomocą psychologa, ale i tak ogarnia mnie lęk i zbiera mi się na płacz gdy myślę o studiach. Panicznie boję się samotności w nowym miejscu, tego, że nie poznam nowych ludzi, siedzenia w pustym pokoju.
Miał może ktoś podobne problemy albo doświadczenia i mógłby się wypowiedzieć?

Czy jest ktoś, kto również planuje studia w którymś z tych miejsc i chciałby się poznać, zaprzyjaźnić?
Albo po prostu czuję się samotny i chciałby zawrzeć nową znajomość, popisać, poznać się, być może spotkać? Bardzo chętnie poznam osoby, które chciałyby zawrzeć bardziej trwałą znajomość, brak mi takiej przyjaciółki/przyjaciela z którym można by pogadać i pośmiać się z wszystkiego i o wszystkim Myślę, że miejscowości to nie problem by się zaprzyjaźnić i utrzymywać kontakt

Napisane przez julkazelka

hmm wiesz co jak Ty teraz masz takie jazdy ze musisz do psychologa startować to wspolczuje w przyszlych latach zycia( to ciagle zmiany chocby praca itd) ściskaj dupsko i do przodu! co było warto pamiętać ( starzy przyjaciele) ale życie nie stoi w miejscu. Ciesz się młodością, bywaj w miejscach, rozmawiaj... Powodzenia!

Serio? To tak jakby powiedzieć, że współczujesz, że ktoś idzie do lekarza z zapaleniem gardła, bo jak przypadkiem będzie miał raka to co wtedy zrobi.

Autorce wątku chcę powiedzieć, że bardzo dobrze, że walczysz ze swoim problemem.
Może poszukaj grup np. na facebooku lokalnych związanych z Twoimi zainteresowaniami? Są np. grupy typu 'umówmy się na sport' albo 'miłośnicy X', które działają w danych miastach i w ten sposób łatwo kogoś poznać.
Powodzenia.

[adult90]

Musisz sobie poradzić z tym lękiem przed wyjazdem na studia. I dasz sobie radę uwierz w siebie i pomyśl, że po studiach będzie prawdziwe życie i ten etap studiowania daleko od domu trochę Cię do tego życia przygotuje. To bardzo ważne.

Trzymam kciuki za Twoje postępy i terapię u psychologa. Bądź dzielna i myśl pozytywnie, studia, nowe miasto i nowe sytuacje to piękny czas. Na studiach też poznaje się najwięcej ludzi, którzy w przyszłości będą z Tobą na rynku pracy i fajnie jest być z nimi w dobrych kontaktach. Dasz radę, powodzenia

[_Blackfly_]

Napisane przez MyNameIsSophie

Serio? To tak jakby powiedzieć, że współczujesz, że ktoś idzie do lekarza z zapaleniem gardła, bo jak przypadkiem będzie miał raka to co wtedy zrobi.

Autorce wątku chcę powiedzieć, że bardzo dobrze, że walczysz ze swoim problemem.
Może poszukaj grup np. na facebooku lokalnych związanych z Twoimi zainteresowaniami? Są np. grupy typu 'umówmy się na sport' albo 'miłośnicy X', które działają w danych miastach i w ten sposób łatwo kogoś poznać.
Powodzenia.

Staram się i szukam tego typu stron, ale dość ciężko znaleźć jest miejsce gdzie znajdzie się naprawdę wyrozumiałe osoby i chętne by nawiązać bardziej zażyły, koleżeński kontakt. Zdarzyło mi się słyszeć właśnie opinie gdy wspomniałam szczerze o psychologu, że jest to wręcz nienormalne jeśli w tak młodym wieku chodzę do tego typu lekarza. Staram się jednak przełamać i nie dać się znowu pokonać tej irracjonalnej obawie Dziękuję bardzo!

Napisane przez adult90

Musisz sobie poradzić z tym lękiem przed wyjazdem na studia. I dasz sobie radę uwierz w siebie i pomyśl, że po studiach będzie prawdziwe życie i ten etap studiowania daleko od domu trochę Cię do tego życia przygotuje. To bardzo ważne.

Trzymam kciuki za Twoje postępy i terapię u psychologa. Bądź dzielna i myśl pozytywnie, studia, nowe miasto i nowe sytuacje to piękny czas. Na studiach też poznaje się najwięcej ludzi, którzy w przyszłości będą z Tobą na rynku pracy i fajnie jest być z nimi w dobrych kontaktach. Dasz radę, powodzenia

Wspominasz cały okres studencki pozytywnie jeśli można spytać? Nie czułaś strachu przed samodzielnością daleko od domu? Dużo ludzi mówi, że też szło zupełnie samych i to nie problem, bo ciężko jest nie poznać znajomych. Na obecnych studiach trafiłam na ludzi, którzy po zajęciach nie chcą się spotykać albo mają dość specyficzne osobowości i raczej bardziej chodzi im o przedłużenie nauki by nie iść do pracy i móc poimprezować, pochwalić się podczas zajęć tym co robili i z kim. Nie zaliczają przedmiotów, ale jakoś przechodzą, bo jest to lokalna uczelnia. Boję się trafić na podobne towarzystwo.

[adult90]

Napisane przez _Blackfly_

Wspominasz cały okres studencki pozytywnie jeśli można spytać?

Wspominam fenomenalnie Przepiękny okres życia, w którym mieszkałam zarówno w mieszkaniu ze znajomymi jak i w akademiku. Uczyłam się, zaliczałam egzaminy na świetne oceny, bawiłam się na licznych imprezach oraz działałam w wielu organizacjach. Ze znajomymi te lata były piękne, pełne wyzwań ale i chwil beztroski, uśmiechu i fantastycznych relacji.

Napisane przez _Blackfly_

Nie czułaś strachu przed samodzielnością daleko od domu?

Nie, pragnęłam tego. Chciałam żyć w dużym mieście i być panią samej siebie. To cudowne uczucie, na prawdę pozwala rozwinąć skrzydła a to poczucie "robie co chce" potrafi uskrzydlić

Napisane przez _Blackfly_

Dużo ludzi mówi, że też szło zupełnie samych i to nie problem, bo ciężko jest nie poznać znajomych. Na obecnych studiach trafiłam na ludzi, którzy po zajęciach nie chcą się spotykać albo mają dość specyficzne osobowości i raczej bardziej chodzi im o przedłużenie nauki by nie iść do pracy i móc poimprezować, pochwalić się podczas zajęć tym co robili i z kim. Nie zaliczają przedmiotów, ale jakoś przechodzą, bo jest to lokalna uczelnia. Boję się trafić na podobne towarzystwo.

A jaki typ ludzi preferujesz? Jakich znajomych chciałabyś mieć?
Na studiach stacjonarnych ludzie są bardzo nastawieni na doświadczanie, swobodę, czas na kulturę i zabawę. Pozyskują w ten sposób ogromną ilość kontaktów i jeśli są to kontakty pielęgnowane, to w przyszłości mogą to być Twoi współpracownicy lub pracodawcy

[_Blackfly_]

Napisane przez adult90

Wspominam fenomenalnie Przepiękny okres życia, w którym mieszkałam zarówno w mieszkaniu ze znajomymi jak i w akademiku. Uczyłam się, zaliczałam egzaminy na świetne oceny, bawiłam się na licznych imprezach oraz działałam w wielu organizacjach. Ze znajomymi te lata były piękne, pełne wyzwań ale i chwil beztroski, uśmiechu i fantastycznych relacji.

Nie, pragnęłam tego. Chciałam żyć w dużym mieście i być panią samej siebie. To cudowne uczucie, na prawdę pozwala rozwinąć skrzydła a to poczucie "robie co chce" potrafi uskrzydlić

A jaki typ ludzi preferujesz? Jakich znajomych chciałabyś mieć?
Na studiach stacjonarnych ludzie są bardzo nastawieni na doświadczanie, swobodę, czas na kulturę i zabawę. Pozyskują w ten sposób ogromną ilość kontaktów i jeśli są to kontakty pielęgnowane, to w przyszłości mogą to być Twoi współpracownicy lub pracodawcy

Jestem nastawiona na naukę, ale lubię przebywać z ludźmi i dużo rozmawiać, pisać, mieć ciągle jakiś kontakt. Nie należę do osób, co chętnie spędzają czas samemu stąd też to mi nie pomaga w podjęciu decyzji o tym przeniesieniu. Tutaj przeszkadza mi to, że ludzie jakby skupiają się tylko na sobie, są zamknięci albo po prostu są to osoby, które kręci palenie trawy i więcej ich nie ma na zajęciach niż są. Mam pełną świadomość, że nie rozwijam się i stoję w miejscu, ale ten strach mnie wręcz paraliżuje. Chciałabym po prostu poznać otwartych ludzi którzy nie będą oceniać po stanie konta i będą chcieli spędzać czas razem. Tutaj na studiach okazało się, że większość osób jest miła i nawiązuje kontakt wtedy, gdy coś chce. Tego właśnie się boję, że w dużym mieście skończy się tak samo, będę sama, bo znajomi będą tylko pojawiać się na chwilę.
W jakim mieście studiowałaś i jaki kierunek?

[lisbeth_wasp]

Napisane przez _Blackfly_

Staram się i szukam tego typu stron, ale dość ciężko znaleźć jest miejsce gdzie znajdzie się naprawdę wyrozumiałe osoby i chętne by nawiązać bardziej zażyły, koleżeński kontakt. Zdarzyło mi się słyszeć właśnie opinie gdy wspomniałam szczerze o psychologu, że jest to wręcz nienormalne jeśli w tak młodym wieku chodzę do tego typu lekarza. Staram się jednak przełamać i nie dać się znowu pokonać tej irracjonalnej obawie Dziękuję bardzo!



Wspominasz cały okres studencki pozytywnie jeśli można spytać? Nie czułaś strachu przed samodzielnością daleko od domu? Dużo ludzi mówi, że też szło zupełnie samych i to nie problem, bo ciężko jest nie poznać znajomych. Na obecnych studiach trafiłam na ludzi, którzy po zajęciach nie chcą się spotykać albo mają dość specyficzne osobowości i raczej bardziej chodzi im o przedłużenie nauki by nie iść do pracy i móc poimprezować, pochwalić się podczas zajęć tym co robili i z kim. Nie zaliczają przedmiotów, ale jakoś przechodzą, bo jest to lokalna uczelnia. Boję się trafić na podobne towarzystwo.

Tacy wszędzie się trafiają ale to też pewnie specyfika kierunku i uczelni - na zarządzanie raczej sporo osób idzie tylko po to żeby iść na jakiekolwiek studia. Polecam Wrocław, jakbyś tu studiowała i była bardzo samotna to możemy się czasem umówić bo jestem z okolic. We Wrocławiu jest mnóstwo studentów, na kierunkach na których byłam (politechnika) byli różni ludzie - wiele osób chciało się uczyć a nie tylko imprezować, ale i tacy się zdarzali. Na studiach na pewno poznasz ludzi i będziesz miała z kim wyjść. A jeśli coś pójdzie nie tak - znajdź sobie jakieś hobby i tam szukaj znajomych

[_Blackfly_]

Napisane przez lisbeth_wasp

Tacy wszędzie się trafiają ale to też pewnie specyfika kierunku i uczelni - na zarządzanie raczej sporo osób idzie tylko po to żeby iść na jakiekolwiek studia. Polecam Wrocław, jakbyś tu studiowała i była bardzo samotna to możemy się czasem umówić bo jestem z okolic. We Wrocławiu jest mnóstwo studentów, na kierunkach na których byłam (politechnika) byli różni ludzie - wiele osób chciało się uczyć a nie tylko imprezować, ale i tacy się zdarzali. Na studiach na pewno poznasz ludzi i będziesz miała z kim wyjść. A jeśli coś pójdzie nie tak - znajdź sobie jakieś hobby i tam szukaj znajomych

Jak wspominasz studia i same te początki przeprowadzki itd.?

[Wolha wRedna]

Mogę napisać tylko, że tak na prawdę nie ma co się bać. Ale teraz nie przekonają Cię o tym do końca żadne zapewnienia, musisz po prostu to przeżyć

Opowiem jak było u mnie.

Dzień przed wyjazdem na studia (ponad 200 km od domu i nie szedł ze mną nikt znajomy do tego miasta) siedziałam w nocy kiedy wszyscy juz spali i ryczałam ze strachu.

Tydzień później wracając z zajęć do akademika przejęzyczałam już się i mówiłam że idę do domu

Jestem jedynaczką więc bardzo balam się zamieszkania w przybytku takim jak akademik, a dzisiaj uważam, że była to najlepsza decyzja mojego zycia. Wyjeżdżając w miejsce gdzie nikt mnie nie znał mogłam zacząć wszystko od nowa i uwierz mi stałam się innym człowiekiem.

Co do ludzi. Zawsze znajdziesz tych fajnych i mniej fajnych. Myślę jednak, że nie da sie trafić tylko na tych drugich. Na studiach stacjonarnych zawsze jest inna atmosfera niż na zaocznych. No i nigdy nie musi być tak, że trzymasz się tylko ze swoim kierunkiem.

Ja mimo, że właśnie uświadomiłam sobie, że tegoroczni absolwenci uczelni wyższych zaczynali je w roku mojego ukończenia studiów (troche czasu minęło) uważam ten okres na najpieknieszy w swoim życiu. Trochę szalony, spontaniczny, bardzo emocjonujący, ale też wyrabiający mi charakter i nauczający jak się żyje pełnią życia i jak się stawia granice samej sobie, kiedy już nie ma rodzicielskiej kontroli.

[_Blackfly_]

Napisane przez Wolha wRedna

Mogę napisać tylko, że tak na prawdę nie ma co się bać. Ale teraz nie przekonają Cię o tym do końca żadne zapewnienia, musisz po prostu to przeżyć

Opowiem jak było u mnie.

Dzień przed wyjazdem na studia (ponad 200 km od domu i nie szedł ze mną nikt znajomy do tego miasta) siedziałam w nocy kiedy wszyscy juz spali i ryczałam ze strachu.

Tydzień później wracając z zajęć do akademika przejęzyczałam już się i mówiłam że idę do domu

Jestem jedynaczką więc bardzo balam się zamieszkania w przybytku takim jak akademik, a dzisiaj uważam, że była to najlepsza decyzja mojego zycia. Wyjeżdżając w miejsce gdzie nikt mnie nie znał mogłam zacząć wszystko od nowa i uwierz mi stałam się innym człowiekiem.

Co do ludzi. Zawsze znajdziesz tych fajnych i mniej fajnych. Myślę jednak, że nie da sie trafić tylko na tych drugich. Na studiach stacjonarnych zawsze jest inna atmosfera niż na zaocznych. No i nigdy nie musi być tak, że trzymasz się tylko ze swoim kierunkiem.

Ja mimo, że właśnie uświadomiłam sobie, że tegoroczni absolwenci uczelni wyższych zaczynali je w roku mojego ukończenia studiów (troche czasu minęło) uważam ten okres na najpieknieszy w swoim życiu. Trochę szalony, spontaniczny, bardzo emocjonujący, ale też wyrabiający mi charakter i nauczający jak się żyje pełnią życia i jak się stawia granice samej sobie, kiedy już nie ma rodzicielskiej kontroli.

Jaką miałaś motywację idąc na studia tak daleko i zupełnie sama?

[lisbeth_wasp]

Napisane przez _Blackfly_

Jak wspominasz studia i same te początki przeprowadzki itd.?

Ja się nie przeprowadzałam, mieszkam niedaleko Wrocławia od zawsze Studia są fajnym czasem. Co do ilości nauki, ludzi, kontaktów - wszystko zależy w dużym stopniu od uczelni i kierunku. Nawet jak zaczynałam drugi kierunek - gdzie przez pierwsze 2 semestry chodziłam na mniej niż połowę zajęć bo większość ocen przepisałam sobie - znalazłam znajomych. Także z tym nie ma problemu.

[Wolha wRedna]

Napisane przez _Blackfly_

Jaką miałaś motywację idąc na studia tak daleko i zupełnie sama?

Pierwsza to kierunek, to co studiowałam było tylko na uczelniach oddalonych od mojego miasta.

Druga - ja sama mimo że bałam się, chciałam być daleko od rodziny. Mam z nimi dobry kontakt, ale absolutnie nie jesteśmy typami wydzwaniającymi do siebie i gadającymi o pierdołach codzinnie przez godzinę lub potrzebującymi wiecznie spędzac czas razem.

Trzecia - i tak nie miałam zbyt wielu znajomych. Byłam grzeczna nastolatką, która zamiast spotykać się ze znajomymi czytała ksiażki. Pojechałam więc w miejsce gdzie nikt mnie nie znał i zmieniłam siebie o 180 stopni

Po prostu poczułam, że raz sie żyje i skoczyłam na głęboką wodę.

[_Blackfly_]

Napisane przez lisbeth_wasp

Ja się nie przeprowadzałam, mieszkam niedaleko Wrocławia od zawsze Studia są fajnym czasem. Co do ilości nauki, ludzi, kontaktów - wszystko zależy w dużym stopniu od uczelni i kierunku. Nawet jak zaczynałam drugi kierunek - gdzie przez pierwsze 2 semestry chodziłam na mniej niż połowę zajęć bo większość ocen przepisałam sobie - znalazłam znajomych. Także z tym nie ma problemu.

Co studiowałaś?

Napisane przez Wolha wRedna

Pierwsza to kierunek, to co studiowałam było tylko na uczelniach oddalonych od mojego miasta.

Druga - ja sama mimo że bałam się, chciałam być daleko od rodziny. Mam z nimi dobry kontakt, ale absolutnie nie jesteśmy typami wydzwaniającymi do siebie i gadającymi o pierdołach codzinnie przez godzinę lub potrzebującymi wiecznie spędzac czas razem.

Trzecia - i tak nie miałam zbyt wielu znajomych. Byłam grzeczna nastolatką, która zamiast spotykać się ze znajomymi czytała ksiażki. Pojechałam więc w miejsce gdzie nikt mnie nie znał i zmieniłam siebie o 180 stopni

Po prostu poczułam, że raz sie żyje i skoczyłam na głęboką wodę.

Nie znając nikogo nie miałaś problemu poznać takich prawdziwych przyjaciół? Boję się tych pierwszych dni właśnie ze względu na to, że nikogo nie będę znała a do domu będzie daleko nawet od najbliższego miasta studenckiego.
Co studiowałaś ?

[lisbeth_wasp]

Napisane przez _Blackfly_

Co studiowałaś?



Nie znając nikogo nie miałaś problemu poznać takich prawdziwych przyjaciół? Boję się tych pierwszych dni właśnie ze względu na to, że nikogo nie będę znała a do domu będzie daleko nawet od najbliższego miasta studenckiego.
Co studiowałaś ?

Informatykę (ale mi się nie spodobało ) i inżynierię środowiska

[_Blackfly_]

Napisane przez lisbeth_wasp

Informatykę (ale mi się nie spodobało ) i inżynierię środowiska

Po roku zmieniłaś kierunek? Jeśli ciągnęłaś dwa kierunki to nie miałaś z tym problemu?

Bez problemu znalazłaś od razu takich prawdziwych przyjaciół?

[lisbeth_wasp]

Napisane przez _Blackfly_

Po roku zmieniłaś kierunek? Jeśli ciągnęłaś dwa kierunki to nie miałaś z tym problemu?

Bez problemu znalazłaś od razu takich prawdziwych przyjaciół?

Po 2 latach. Chciałam jakoś zmęczyć tą informatykę jak już zaczęłam ale wymiękłam w końcu Prawdziwych przyjaciół to nie. Ale to w dużym stopniu przez to że nie czułam takiej potrzeby - miałam już przyjaciół więc mnie tak nie ciągnęło do nowych. No a że nie mieszkałam we Wrocławiu tylko dojeżdżałam to też jakieś imprezy odpadały bo nie chciałam koczować do rana na pkp aż będę miała jak wrócić.

[Wolha wRedna]

Napisane przez _Blackfly_

Co studiowałaś?



Nie znając nikogo nie miałaś problemu poznać takich prawdziwych przyjaciół? Boję się tych pierwszych dni właśnie ze względu na to, że nikogo nie będę znała a do domu będzie daleko nawet od najbliższego miasta studenckiego.
Co studiowałaś ?

Geodezję.

Ale czemu od razu "prawdziwych przyjaciół"? Przecież poznawanie ludzi nie opiera sie na tym, że mamy z nich robić sobie na prawdę bliskie osoby, czasami całe życie człowiek otacza się znajomymi, a tych bliskich nie ma, lub ma niewielu i tez jest dobrze Jedziesz gdzieś i poznajesz niezobowiązująco ludzi, z niektórymi zostaniesz na dłużej, a z innymi nie. Ważne żeby nie zamykać się na nowe znajomości i to wszystko. Dodam, że przecież większość ludzi będzie tam w takiej samej sytuacji, czyli bez bliskich więc wszyscy będa otwarci na nowe znajomości.

Na studiach jest o to prościej. Mam porównie, bo po studiach po jakimś czasie zamieszkałam w innymi mieście i znowu przyszlam do niego sama. Miałam tylko 2 znajome osoby, a pracuję w miejscu gdzie średnią wieku raczej mogę tylko zaniżać więc z osobami z pracy sie nie przyjaźnię po godzianch. Mineło trochę czasu i nowi znajomi juz są. Właśnie jesteśmy na etapie wynajmowania wspólnego domu.

[aria m]

Jakbyś się dostała do Poznania, to się odezwij. Ja się przeniosłam tutaj właśnie niedawno, co prawda kończę już studia i to na uczelni w innym mieście. Miasto mi się spodobało, mam tu chłopaka i siostrę no ale niestety nikogo poza nimi. W pracy mam mało osób w moim wieku no i dopiero zaczęłam więc też nie ma co mówić o jakiś zażyłościach. Z chęcią bym z kimś pogadała