Co zrobiłybyście na moim miejscu? (żonaty facet)

[Marysia232323]

Cześć,
Pokrótce opiszę wam moją sytuację. W sierpniu 2014 roku poznałam faceta, starszego (ja mam 23 lata, on 37). Regularnie rozmawialiśmy przez telefon, pisaliśmy smsy, spotykaliśmy się. Od kwietnia zeszłego roku zaczęliśmy się spotykać już tak "na poważnie". To znaczy, on pracuje w mieście, gdzie mieszkam, a sam mieszka dość daleko, więc miejscem naszych spotkań było moje mieszkanie, ewentualnie gdzieś na mieście. Nigdy mnie nie zaprosił do siebie, bo mówił, że mieszka w domu dwurodzinnym z matką, dopiero co jest po rozwodzie i źle zostałoby to przez nią odebrane, mówił też, że ma dziecko, a ja nie miałam podstaw do tego, żeby mu nie wierzyć, z resztą nie wtrącałam się w jego prywatne sprawy, ufając mu bezgranicznie, bo moje uczucie do niego jest niebywale ogromne. Wszystko było idealnie, super nam się spędzało czas, tematy rozmów się nie kończyły. Mówił, że nie ma wielu znajomych, jedynie z pracy, więc dlatego mnie do nich nie zabiera, natomiast on poznał moje koleżanki. Problem zaczął się gdy niedawno, 2 tygodnie temu podejrzewałam, że jestem w ciąży, poinformowałam go, a on wtedy przyznał mi się, że ma rodzinę (żonę i córkę). Natomiast obiecał, że jeśli będę w ciąży to weźmie odpowiedzialność za dziecko. Przez ten czas byłam załamania, nie tylko powodem, że mogę być w ciąży, ale tym, że mnie oszukał, bo ja tak strasznie go kocham. Byłam u ginekologa, okazało się, że był to fałszywy alarm, powiedziałam mu o tym, a on, że nie chce mnie tracić i żebyśmy się nadal spotykali, na takich samych zasadach jak do tej pory. Nie potrafię, strasznie mnie to boli, ale nie potrafię też żyć bez niego. Często mam wyobrażenie, że idę do jego żony i mówię jej, o wszystkim, pokazuje nasze wspólne zdjęcia, wiadomości, bo skoro nie może być ze mną to nie będzie z nikim. Zrobiłybyście tak, zemściły w ten sposób? Czy po prostu spotykałybyście się z nim dalej w nadziei, że kiedyś się to zmieni? Że pokocha tak samo? Pewnie padną opinie, że jestem głupia i naiwna, bo taka jestem. Nie mogę też z nikim na ten temat porozmawiać, moja mama jest bardzo konserwatywna, nie wybaczyłaby mi spotykania się z żonatym facetem, a koleżanką wstyd. A czasami czyjeś obiektywne, bezstronne, obce zdanie daje wiele do myślenia.
Dziękuję za poświęcony czas na przeczytanie mojej historii i ewentualnie danie odpowiedzi, nawet tej bolesnej.
Pozdrawiam, Marysia.

[201607110949]

Napisane przez Marysia232323

Cześć,
Pokrótce opiszę wam moją sytuację. W sierpniu 2014 roku poznałam faceta, starszego (ja mam 23 lata, on 37). Regularnie rozmawialiśmy przez telefon, pisaliśmy smsy, spotykaliśmy się. Od kwietnia zeszłego roku zaczęliśmy się spotykać już tak "na poważnie". To znaczy, on pracuje w mieście, gdzie mieszkam, a sam mieszka dość daleko, więc miejscem naszych spotkań było moje mieszkanie, ewentualnie gdzieś na mieście. Nigdy mnie nie zaprosił do siebie, bo mówił, że mieszka w domu dwurodzinnym z matką, dopiero co jest po rozwodzie i źle zostałoby to przez nią odebrane, mówił też, że ma dziecko, a ja nie miałam podstaw do tego, żeby mu nie wierzyć, z resztą nie wtrącałam się w jego prywatne sprawy, ufając mu bezgranicznie, bo moje uczucie do niego jest niebywale ogromne. Wszystko było idealnie, super nam się spędzało czas, tematy rozmów się nie kończyły. Mówił, że nie ma wielu znajomych, jedynie z pracy, więc dlatego mnie do nich nie zabiera, natomiast on poznał moje koleżanki. Problem zaczął się gdy niedawno, 2 tygodnie temu podejrzewałam, że jestem w ciąży, poinformowałam go, a on wtedy przyznał mi się, że ma rodzinę (żonę i córkę). Natomiast obiecał, że jeśli będę w ciąży to weźmie odpowiedzialność za dziecko. Przez ten czas byłam załamania, nie tylko powodem, że mogę być w ciąży, ale tym, że mnie oszukał, bo ja tak strasznie go kocham. Byłam u ginekologa, okazało się, że był to fałszywy alarm, powiedziałam mu o tym, a on, że nie chce mnie tracić i żebyśmy się nadal spotykali, na takich samych zasadach jak do tej pory. Nie potrafię, strasznie mnie to boli, ale nie potrafię też żyć bez niego. Często mam wyobrażenie, że idę do jego żony i mówię jej, o wszystkim, pokazuje nasze wspólne zdjęcia, wiadomości, bo skoro nie może być ze mną to nie będzie z nikim. Zrobiłybyście tak, zemściły w ten sposób? Czy po prostu spotykałybyście się z nim dalej w nadziei, że kiedyś się to zmieni? Że pokocha tak samo? Pewnie padną opinie, że jestem głupia i naiwna, bo taka jestem. Nie mogę też z nikim na ten temat porozmawiać, moja mama jest bardzo konserwatywna, nie wybaczyłaby mi spotykania się z żonatym facetem, a koleżanką wstyd. A czasami czyjeś obiektywne, bezstronne, obce zdanie daje wiele do myślenia.
Dziękuję za poświęcony czas na przeczytanie mojej historii i ewentualnie danie odpowiedzi, nawet tej bolesnej.
Pozdrawiam, Marysia.

Facet perfidnie oszukiwał Cię 2,5 roku i jeszcze masz co do jego natury wątpliwości? Nie, nie zmieni się, nie zostawi dla Ciebie żony (gdyby chciał, już by to dawno zrobił). Jesteś dla niego czasoumilaczem a nie materiałem na partnerkę życia.

[201607040950]

On ma rodzinę. Nie miał, nie ma i nigdy nie będzie miał zamiaru jej porzucać, żeby być z Tobą.
Cokolwiek wykombinujesz, nic nie zyskasz.
On Cię nie kochał, nie kocha i nie pokocha.
Lubi to, jak jesteś w niego zapatrzona i lubi Cię ruchać. Tyle, trolisiu.

[tarkowska]

Napisane przez Marysia232323

Cześć,
Pokrótce opiszę wam moją sytuację. W sierpniu 2014 roku poznałam faceta, starszego (ja mam 23 lata, on 37). Regularnie rozmawialiśmy przez telefon, pisaliśmy smsy, spotykaliśmy się. Od kwietnia zeszłego roku zaczęliśmy się spotykać już tak "na poważnie". To znaczy, on pracuje w mieście, gdzie mieszkam, a sam mieszka dość daleko, więc miejscem naszych spotkań było moje mieszkanie, ewentualnie gdzieś na mieście. Nigdy mnie nie zaprosił do siebie, bo mówił, że mieszka w domu dwurodzinnym z matką, dopiero co jest po rozwodzie i źle zostałoby to przez nią odebrane, mówił też, że ma dziecko, a ja nie miałam podstaw do tego, żeby mu nie wierzyć, z resztą nie wtrącałam się w jego prywatne sprawy, ufając mu bezgranicznie, bo moje uczucie do niego jest niebywale ogromne. Wszystko było idealnie, super nam się spędzało czas, tematy rozmów się nie kończyły. Mówił, że nie ma wielu znajomych, jedynie z pracy, więc dlatego mnie do nich nie zabiera, natomiast on poznał moje koleżanki. Problem zaczął się gdy niedawno, 2 tygodnie temu podejrzewałam, że jestem w ciąży, poinformowałam go, a on wtedy przyznał mi się, że ma rodzinę (żonę i córkę). Natomiast obiecał, że jeśli będę w ciąży to weźmie odpowiedzialność za dziecko. Przez ten czas byłam załamania, nie tylko powodem, że mogę być w ciąży, ale tym, że mnie oszukał, bo ja tak strasznie go kocham. Byłam u ginekologa, okazało się, że był to fałszywy alarm, powiedziałam mu o tym, a on, że nie chce mnie tracić i żebyśmy się nadal spotykali, na takich samych zasadach jak do tej pory. Nie potrafię, strasznie mnie to boli, ale nie potrafię też żyć bez niego. Często mam wyobrażenie, że idę do jego żony i mówię jej, o wszystkim, pokazuje nasze wspólne zdjęcia, wiadomości, bo skoro nie może być ze mną to nie będzie z nikim. Zrobiłybyście tak, zemściły w ten sposób? Czy po prostu spotykałybyście się z nim dalej w nadziei, że kiedyś się to zmieni? Że pokocha tak samo? Pewnie padną opinie, że jestem głupia i naiwna, bo taka jestem. Nie mogę też z nikim na ten temat porozmawiać, moja mama jest bardzo konserwatywna, nie wybaczyłaby mi spotykania się z żonatym facetem, a koleżanką wstyd. A czasami czyjeś obiektywne, bezstronne, obce zdanie daje wiele do myślenia.
Dziękuję za poświęcony czas na przeczytanie mojej historii i ewentualnie danie odpowiedzi, nawet tej bolesnej.
Pozdrawiam, Marysia.

Tak, jesteś głupia i naiwna. Wybacz, ale przez 2 lata się nie domyślić. Co ja bym zrobiła? Panu dała kopa w , a sama poinformowała jego żonę. Ale nie z zemsty, a dlatego, że, wg mnie oczywiście, tak trzeba - sama bym takiej informacji chciała.

[Donaye]

Napisane przez Marysia232323

Cześć,
Pokrótce opiszę wam moją sytuację. W sierpniu 2014 roku poznałam faceta, starszego (ja mam 23 lata, on 37). Regularnie rozmawialiśmy przez telefon, pisaliśmy smsy, spotykaliśmy się. Od kwietnia zeszłego roku zaczęliśmy się spotykać już tak "na poważnie". To znaczy, on pracuje w mieście, gdzie mieszkam, a sam mieszka dość daleko, więc miejscem naszych spotkań było moje mieszkanie, ewentualnie gdzieś na mieście. Nigdy mnie nie zaprosił do siebie, bo mówił, że mieszka w domu dwurodzinnym z matką, dopiero co jest po rozwodzie i źle zostałoby to przez nią odebrane, mówił też, że ma dziecko, a ja nie miałam podstaw do tego, żeby mu nie wierzyć, z resztą nie wtrącałam się w jego prywatne sprawy, ufając mu bezgranicznie, bo moje uczucie do niego jest niebywale ogromne. Wszystko było idealnie, super nam się spędzało czas, tematy rozmów się nie kończyły. Mówił, że nie ma wielu znajomych, jedynie z pracy, więc dlatego mnie do nich nie zabiera, natomiast on poznał moje koleżanki. Problem zaczął się gdy niedawno, 2 tygodnie temu podejrzewałam, że jestem w ciąży, poinformowałam go, a on wtedy przyznał mi się, że ma rodzinę (żonę i córkę). Natomiast obiecał, że jeśli będę w ciąży to weźmie odpowiedzialność za dziecko. Przez ten czas byłam załamania, nie tylko powodem, że mogę być w ciąży, ale tym, że mnie oszukał, bo ja tak strasznie go kocham. Byłam u ginekologa, okazało się, że był to fałszywy alarm, powiedziałam mu o tym, a on, że nie chce mnie tracić i żebyśmy się nadal spotykali, na takich samych zasadach jak do tej pory. Nie potrafię, strasznie mnie to boli, ale nie potrafię też żyć bez niego. Często mam wyobrażenie, że idę do jego żony i mówię jej, o wszystkim, pokazuje nasze wspólne zdjęcia, wiadomości, bo skoro nie może być ze mną to nie będzie z nikim. Zrobiłybyście tak, zemściły w ten sposób? Czy po prostu spotykałybyście się z nim dalej w nadziei, że kiedyś się to zmieni? Że pokocha tak samo? Pewnie padną opinie, że jestem głupia i naiwna, bo taka jestem. Nie mogę też z nikim na ten temat porozmawiać, moja mama jest bardzo konserwatywna, nie wybaczyłaby mi spotykania się z żonatym facetem, a koleżanką wstyd. A czasami czyjeś obiektywne, bezstronne, obce zdanie daje wiele do myślenia.
Dziękuję za poświęcony czas na przeczytanie mojej historii i ewentualnie danie odpowiedzi, nawet tej bolesnej.
Pozdrawiam, Marysia.

On już dokonał swojego wyboru. Ma rodzinę i dzieci których nie zostawi dla Ciebie. Trzyma Cię jako ukrytą, zapasową opcję, bo jest wygodny. Pomyśl o jego żonie i zastanów się jakbyś była na jej miejscu - chciałabyś być tak okłamywana?
Brzydzę się zdradzającymi.

[aer]

Wiesz, ze Twoja chec zemsty moze spalic na panewce? Wiele kobiet wybacza i zyje ze zdradzajacym mezem dalej. I co wtedy? Bedziesz obmyslac nowy plan?

Co ja bym zrobila? Urwala kontakt. Tak po prostu - bez slowa wyjasnienia. Bo i co tu wyjasniac? Facet pewnie glupi nie jest wiec domysli sie powodu.

[Marysia232323]

Na samym początku myślałam, żeby zerwać kontakt, ale nie potrafię.....

[201607040950]

Napisane przez Marysia232323

Nigdy mnie nie zaprosił do siebie, bo mówił, że mieszka w domu dwurodzinnym z matką, dopiero co jest po rozwodzie i źle zostałoby to przez nią odebrane

Btw. jakże smakowite wyjaśnienie .
Elo laska, strasznie cię kocham, mam 37 lat, jestem ojcem, jestem po rozwodzie, ale moja matka mieszka w tym samym budynku, więc sram w gacie i dziewczyny do swojego domu nie przyprowadzę, bo mamunia mogłaby być niezadowolona, gdyż sądzi, że po rozwodzie należy być wiernym byłej żonie jeszcze przez kilka lat.

[GdyKochamy]

Jeszcze masz pytanie? Tak fajnie być dziewczyną tylko do łóżka?


0 klasy

[tarkowska]

Napisane przez Marysia232323

Na samym początku myślałam, żeby zerwać kontakt, ale nie potrafię.....

Potrafisz, każdy potrafi. Nie bądź sierotą.

[201607040950]

Napisane przez Marysia232323

Na samym początku myślałam, żeby zerwać kontakt, ale nie potrafię.....

Dobra, dobra. Nie pleć tylko zarzuć jakimiś elektryzującymi detalami na wasz temat. Że go poznałaś, jak siedział pod Twoją koleżanką, albo że Cię wyzywa, ale-tylko-tak-z-miłości.

[tarkowska]

Poza tym facet zrobił z Ciebie idiotkę i bezwolną i nieświadomą kochanicę. Ja bym z miejsca otrzeźwiała. Jak szanujesz siebie to zerwij z nim kontakt.

[201607110949]

Napisane przez Marysia232323

Na samym początku myślałam, żeby zerwać kontakt, ale nie potrafię.....

Potrafisz, ale nie chcesz. Dokładnie tak samo, jak nie chciałaś ruszyć mózgiem i pomyśleć, czy aby teksty pana serwowane Ci przez tyle czasu, mają prawo mieć pokrycie w rzeczywistości.

[Marysia232323]

Żadnych innych ckliwych szczegółów nie ma, napisałam wszystko co istotne.

Może to racja, że nie chcę przestać się z nim widywać, czuję się podle, ale gdyby tylko powiedział słowo, wszystko bym mu chyba wybaczyła.

[201607110949]

Napisane przez Marysia232323

Żadnych innych ckliwych szczegółów nie ma, napisałam wszystko co istotne.

Może to racja, że nie chcę przestać się z nim widywać, czuję się podle, ale gdyby tylko powiedział słowo, wszystko bym mu chyba wybaczyła.

no i pewnie powie - w końcu słowo nic nie kosztuje. Fajnie się cenisz i niezły masz do siebie 'szacunek'.

[Marysia232323]

Ponadto myślę, że gdyby kochał swoją żonę to by jej nie zdradzał ze mną.

[tarkowska]

Napisane przez Marysia232323

Żadnych innych ckliwych szczegółów nie ma, napisałam wszystko co istotne.

Może to racja, że nie chcę przestać się z nim widywać, czuję się podle, ale gdyby tylko powiedział słowo, wszystko bym mu chyba wybaczyła.

To się ogarnij, bo to niezbyt dobrze o Tobie świadczy.

Nie marzysz o rodzinie, dzieciach? Chciałabyś to mieć z nim? Uwierzyłabyś, że Tobie takiej historyjki na boku nie wykręci? Pomijam to, że żony nigdy nie zostawi - udowodnił to tym, że nawet Ci się nie przyznał. Trzeba być totalną idiotką i sierotką Marysią by wybaczyć takie wieloletnie kłamstwo.

---------- Dopisano o 16:18 ---------- Poprzedni post napisano o 16:16 ----------

Napisane przez Marysia232323

Ponadto myślę, że gdyby kochał swoją żonę to by jej nie zdradzał ze mną.

Klasyczne zaprzeczenie kochanek A jakby Ciebie kochał, to by Cię tak nie okłamywał. Nie sądzisz?

[201607110949]

Napisane przez Marysia232323

Ponadto myślę, że gdyby kochał swoją żonę to by jej nie zdradzał ze mną.

I co z tego? Ciebie nie tylko nie kocha, ale ceni jeszcze mniej.

[dzustam]

Historia stara jak świat. Taki standard, że . Chociaż wiem, że miłość, czy zauroczenie mogą Ci przesłaniać cały świat i odłączać te zwoje w mózgu, które odpowiadają za racjonalne myślenie.

Nie martw się, nawet nie myśl o porzucaniu go - trwaj tak latami . A najśmieszniejsze w tym wszystkim będzie to, że zamęczysz się kiedyś nie tym, że jesteś w jego... sercu czy czymś innym drugą, pierwszą czy piętnastą... tylko tym, co teraz zrobił swojej żonie i dziecku. Bo im będziesz bliżej jej miejsca, tym bardziej punkt widzenia będzie Ci się zmieniał. Bo już wiesz do czego jest zdolny... nawet jak się sama oszukujesz.

[Marysia232323]

Ja wiem jak to wygląda, wiem też, że wystawiam się do oceny zakładając taki wątek, ale ja tylko chcę poznać opinię innych. To nie przestępstwo, dzieląc się też swoim poglądem, myślałam, że może znajdzie się też osoba o podobnym przeżyciu i jakie to miało konsekwencje.
Ja jestem w rozsypce, ale wydaje mi się, że dawałam mu też coś czego mu brakowało w domu, dlatego się ze mną spotykał i nadal chce.

[GdyKochamy]

Napisane przez Marysia232323

Ponadto myślę, że gdyby kochał swoją żonę to by jej nie zdradzał ze mną.

Czy ją kocha czy jest mu wygodnie to już nie nasza sprawa. Ciebie za to na pewno nie kocha.

Szanuj się dziewczyno.

[tarkowska]

Napisane przez Marysia232323

Ja wiem jak to wygląda, wiem też, że wystawiam się do oceny zakładając taki wątek, ale ja tylko chcę poznać opinię innych. To nie przestępstwo, dzieląc się też swoim poglądem, myślałam, że może znajdzie się też osoba o podobnym przeżyciu i jakie to miało konsekwencje.
Ja jestem w rozsypce, ale wydaje mi się, że dawałam mu też coś czego mu brakowało w domu, dlatego się ze mną spotykał i nadal chce.

Ale co z tego wynika? Naprawdę. Dawałaś mu seks, dodatkową ekscytację, może łechtał też swoje ego.

To postaw mu ultimatum - albo ona, albo Ty. I to już, a nie za kila lat, niech złoży pozew, może wtedy przejrzysz na oczy.

[ALL for LOVE]

Napisane przez Marysia232323

Nigdy mnie nie zaprosił do siebie, bo mówił, że mieszka w domu dwurodzinnym z matką, dopiero co jest po rozwodzie i źle zostałoby to przez nią odebrane, mówił też, że ma dziecko, a ja nie miałam podstaw do tego, żeby mu nie wierzyć, z resztą nie wtrącałam się w jego prywatne sprawy, ufając mu bezgranicznie, bo moje uczucie do niego jest niebywale ogromne.

Rozmowy o sytuacji rodzinnej i poznanie jego bliskich jest wtrącaniem się w prywatne sprawy?
Poza tym.... jesteście ze sobą 2 lata i nie zapaliła ci się lampka kiedy pomyślałaś, że coś jest nie tak, skoro nie poznałaś nawet jego znajomych?

[kasiatoya]

Ale, że on "dopiero co po" rozwodzie był przez ciągle przez 2 i pół roku?
Zaintrygowało mnie to, ile jeszcze by trwało takie "dopiero co po".
No i ta sroga mamusia mnie rozwaliła )))
Z mojej też jest niezłe ziółko ale bez przesady

[Marysia232323]

Czy paliła mi się lampka? Owszem, ale ufałam. Z resztą on na wszystko zawsze miał gotową odpowiedź. Mówił, że jest po rozwodzie, a ja wierzyłam.

---------- Dopisano o 16:39 ---------- Poprzedni post napisano o 16:37 ----------

Subtelna różnica, aczkolwiek mało znacząca, bo od sierpnia 2014 do marca 2016 jest 1,5 roku. Niestety jest to i tak bez znaczenia.

[tarkowska]

Napisane przez Marysia232323

Czy paliła mi się lampka? Owszem, ale ufałam. Z resztą on na wszystko zawsze miał gotową odpowiedź. Mówił, że jest po rozwodzie, a ja wierzyłam.

To nie ufanie, a totalna naiwność. Nie porównuj tych dwóch rzeczy.

[kasiatoya]

Napisane przez Marysia232323

Czy paliła mi się lampka? Owszem, ale ufałam. Z resztą on na wszystko zawsze miał gotową odpowiedź. Mówił, że jest po rozwodzie, a ja wierzyłam.

---------- Dopisano o 16:39 ---------- Poprzedni post napisano o 16:37 ----------

Subtelna różnica, aczkolwiek mało znacząca, bo od sierpnia 2014 do marca 2016 jest 1,5 roku. Niestety jest to i tak bez znaczenia.

A sorry faktycznie 1,5 roku - dopiero co po
Paliło się na czerwono ale ufałaś... hmmmmmmm

[ALL for LOVE]

To mniej ufności radzę... bo jak narazie jesteś idealnym materiałem na kochankę: w sprawy rodzinne się nie wtrąca, ufa we wszystko co usłyszy i chce brnąć w to dalej, mimo, że będzie tą trzecią.
Brawo TY!

[Marysia232323]

Nie chcę nikogo urazić moimi postami, wiem jak to wygląda i wiem jak mogę być postrzegana, jak jestem.

Wiadomo, nikt na moim miejscu nie zrozumie mojego "punktu widzenia", ale chciałam znać opinię tak na chłodno, z punktu widzenia obcych osób.

[tarkowska]

Napisane przez Marysia232323

Nie chcę nikogo urazić moimi postami, wiem jak to wygląda i wiem jak mogę być postrzegana, jak jestem.

Wiadomo, nikt na moim miejscu nie zrozumie mojego "punktu widzenia", ale chciałam znać opinię tak na chłodno, z punktu widzenia obcych osób.

Przecież nikogo nie urażasz. Zrozum tylko, że on Cię nie kocha. Postaw mu ultimatum albo powiedz, że powiesz żonie. Wtedy pokaże swoją prawdziwą twarz.