Chłopak, który ma motywację, a potem się poddaje...

[dorociakot]

Witam, mój problem - a raczej moje spostrzeżenie tak jak w temacie. Jestem w dość krótkim związku - parę miesięcy. Ja 24, on 23.

Ja studiuję dwa kierunki ( jeden z nich uwielbiam - spełniam się całkowicie), pracuje weekendami, pasja za pasją.

On studiuje, przestał pracować, na początku ze względu na chorą mamę, która była w innej miejscowości, bo często musiał dojeżdżać. Obecnie utrzymuje się
-z renty jaką dostał po śmierci taty pół roku temu,
-ze stypendium najlepszego studenta 1000 zł - no i ma więcej z tego niż ja ze swojej weekendowej pracy.

Jest studentem ale ma fach w ręku. Skończył parę lat temu technikum, działał w tym kierunku zawsze w wakacje.

Obecnie jestem sfrustrowana tym jak podchodzi do planów życiowych. Zawsze w pierwszym tygodniu gdy wpadnie na jakiś pomysł typu: nauka języka, praca ( nowy pomysł co ok tyg), zwykłe sprawy dnia codziennego, nawet prowadzenie bloga, którego zaczął tworzyć kończą się fiaskiem.

Na początku zawsze jest mega podekscytowany. Rzuca pomysłami, planem, pokazuje same plusy, jakie zarobki. Tak teraz jak minie pierwszy okres ekscytacji danym pomysłem - dajmy trwa to tydzień to potem zmienia się nie do poznania, cokolwiek ma go kosztować dużo wysiłku po prostu się poddaje, pokazuje same minusy, przestaje w tym widzieć sens.

Studiuje on tego czego nie lubi, poszedł na studia dla samego faktu studiowania, a ten technik mówi, że ma ale gdyby to była pasja to byłby w tym najlepszy ale robi to,bo umie i musi - najprawdopodobniej to będzie jego zawód po studiach. Jego kierunek hmmm dość nieskomplikowany - jak sam stwierdził przedszkole, i że nie trudno mieć stypendium ( widziałam dokumenty potwierdzające stypendium). Próbuje go motywować naprawdę, rozmową, pokazując pozytywy jakie może mieć po tym co zrobi, nawet dostaje ode mnie czasem upominki związane z danym pomysłem np: nauką języka, ale jak sam stwierdza, że potem nachodzą go myśli, że na co mu to, co mu to da, że straci czas, że tego i tak nikt nie zauważy. No załamka. Gdyby to była jednorazowa sytuacja... A tu takie podejście do życia. Przestałam się cieszyć, że z tego jaki on zaradny, bo ta zaradność jest w jego głowie - na początku. Nie bieduje ale, wyczuł, że nie ma dużo, ale też nie ma mało żeby nie móc się utrzymać i mówi, że tak mu dobrze.

Ale tu nawet nie chodzi o kwestię finansową, tylko o pomysły jakiekolwiek niezwiązane z pieniądzem tylko realizacją siebie. Macie jakieś pomysły na pomysłowego chłopaka, który poddaje się już na starcie ?

[201803290936]

Napisane przez dorociakot

Witam, mój problem - a raczej moje spostrzeżenie tak jak w temacie. Jestem w dość krótkim związku - parę miesięcy. Ja 24, on 23.

Ja studiuję dwa kierunki ( jeden z nich uwielbiam - spełniam się całkowicie), pracuje weekendami, pasja za pasją.

On studiuje, przestał pracować, na początku ze względu na chorą mamę, która była w innej miejscowości, bo często musiał dojeżdżać. Obecnie utrzymuje się
-z renty jaką dostał po śmierci taty pół roku temu,
-ze stypendium najlepszego studenta 1000 zł - no i ma więcej z tego niż ja ze swojej weekendowej pracy.

Jest studentem ale ma fach w ręku. Skończył parę lat temu technikum, działał w tym kierunku zawsze w wakacje.

Obecnie jestem sfrustrowana tym jak podchodzi do planów życiowych. Zawsze w pierwszym tygodniu gdy wpadnie na jakiś pomysł typu: nauka języka, praca ( nowy pomysł co ok tyg), zwykłe sprawy dnia codziennego, nawet prowadzenie bloga, którego zaczął tworzyć kończą się fiaskiem.

Na początku zawsze jest mega podekscytowany. Rzuca pomysłami, planem, pokazuje same plusy, jakie zarobki. Tak teraz jak minie pierwszy okres ekscytacji danym pomysłem - dajmy trwa to tydzień to potem zmienia się nie do poznania, cokolwiek ma go kosztować dużo wysiłku po prostu się poddaje, pokazuje same minusy, przestaje w tym widzieć sens.

Studiuje on tego czego nie lubi, poszedł na studia dla samego faktu studiowania, a ten technik mówi, że ma ale gdyby to była pasja to byłby w tym najlepszy ale robi to,bo umie i musi - najprawdopodobniej to będzie jego zawód po studiach. Jego kierunek hmmm dość nieskomplikowany - jak sam stwierdził przedszkole, i że nie trudno mieć stypendium ( widziałam dokumenty potwierdzające stypendium). Próbuje go motywować naprawdę, rozmową, pokazując pozytywy jakie może mieć po tym co zrobi, nawet dostaje ode mnie czasem upominki związane z danym pomysłem np: nauką języka, ale jak sam stwierdza, że potem nachodzą go myśli, że na co mu to, co mu to da, że straci czas, że tego i tak nikt nie zauważy. No załamka. Gdyby to była jednorazowa sytuacja... A tu takie podejście do życia. Przestałam się cieszyć, że z tego jaki on zaradny, bo ta zaradność jest w jego głowie - na początku. Nie bieduje ale, wyczuł, że nie ma dużo, ale też nie ma mało żeby nie móc się utrzymać i mówi, że tak mu dobrze.

Ale tu nawet nie chodzi o kwestię finansową, tylko o pomysły jakiekolwiek niezwiązane z pieniądzem tylko realizacją siebie. Macie jakieś pomysły na pomysłowego chłopaka, który poddaje się już na starcie ?

Facet ma chorą mamę (lub moment temu miał), umarł mu ojciec, ma 23 lata, studiuje i obecnie zastanawia co chce w życiu (dodatkowo) robić, a Ty to jego głośnie zastanawianie się traktujesz w kategorii porażki, fiaska? Przesadzasz. Stypendium jest m.in. właśnie po to, aby niekoniecznie musieć pracować już na studiach. To, że Ty tak lubisz i masz, nie znaczy, że on musi być klonem Ciebie.

Było wziąć sobie starszego faceta, z ustabilizowaną sytuacją w pracy i w życiu. Bo z Twoich poprzednich wątków kojarzę, że Tobie mega zależy na byciu w związku, tylko zastanów się po co. Za kilka kolejnych miesięcy będzie narzekanie, że jeszcze się nie oświadczył, a "latka lecą"?

[ajah]

Napisane przez dorociakot

Witam, mój problem - a raczej moje spostrzeżenie tak jak w temacie. Jestem w dość krótkim związku - parę miesięcy. Ja 24, on 23.

Ja studiuję dwa kierunki ( jeden z nich uwielbiam - spełniam się całkowicie), pracuje weekendami, pasja za pasją.

On studiuje, przestał pracować, na początku ze względu na chorą mamę, która była w innej miejscowości, bo często musiał dojeżdżać. Obecnie utrzymuje się
-z renty jaką dostał po śmierci taty pół roku temu,
-ze stypendium najlepszego studenta 1000 zł - no i ma więcej z tego niż ja ze swojej weekendowej pracy.

Jest studentem ale ma fach w ręku. Skończył parę lat temu technikum, działał w tym kierunku zawsze w wakacje.

Obecnie jestem sfrustrowana tym jak podchodzi do planów życiowych. Zawsze w pierwszym tygodniu gdy wpadnie na jakiś pomysł typu: nauka języka, praca ( nowy pomysł co ok tyg), zwykłe sprawy dnia codziennego, nawet prowadzenie bloga, którego zaczął tworzyć kończą się fiaskiem.

Na początku zawsze jest mega podekscytowany. Rzuca pomysłami, planem, pokazuje same plusy, jakie zarobki. Tak teraz jak minie pierwszy okres ekscytacji danym pomysłem - dajmy trwa to tydzień to potem zmienia się nie do poznania, cokolwiek ma go kosztować dużo wysiłku po prostu się poddaje, pokazuje same minusy, przestaje w tym widzieć sens.

Studiuje on tego czego nie lubi, poszedł na studia dla samego faktu studiowania, a ten technik mówi, że ma ale gdyby to była pasja to byłby w tym najlepszy ale robi to,bo umie i musi - najprawdopodobniej to będzie jego zawód po studiach. Jego kierunek hmmm dość nieskomplikowany - jak sam stwierdził przedszkole, i że nie trudno mieć stypendium ( widziałam dokumenty potwierdzające stypendium). Próbuje go motywować naprawdę, rozmową, pokazując pozytywy jakie może mieć po tym co zrobi, nawet dostaje ode mnie czasem upominki związane z danym pomysłem np: nauką języka, ale jak sam stwierdza, że potem nachodzą go myśli, że na co mu to, co mu to da, że straci czas, że tego i tak nikt nie zauważy. No załamka. Gdyby to była jednorazowa sytuacja... A tu takie podejście do życia. Przestałam się cieszyć, że z tego jaki on zaradny, bo ta zaradność jest w jego głowie - na początku. Nie bieduje ale, wyczuł, że nie ma dużo, ale też nie ma mało żeby nie móc się utrzymać i mówi, że tak mu dobrze.

Ale tu nawet nie chodzi o kwestię finansową, tylko o pomysły jakiekolwiek niezwiązane z pieniądzem tylko realizacją siebie. Macie jakieś pomysły na pomysłowego chłopaka, który poddaje się już na starcie ?

Szczerze mówiąc to bardziej niż jego zagubienie i brak konsekwencji nie podoba mi się twój brak emaptii, zrozumienia i usiłowanie zmiany kogoś, by spełniał twoje oczekiwania.
Mówisz, ze spotykasz się z nim od kilku miesięcy. To jest poczatek związku, który powinien obfitować w zachwyt nad druga osobą, a z twojego posta wylewa się frustracja i totalna niechęć.
Nie każdy musi być w wieku 23 lat mega poukładany Zwróć też uwagę na to, żetwój facet ma kilka istotnych kwestii ogarniętych.

[Karena 73]

Ja też mam wrażenie, że niepotrzebnie chcesz go zmieniać i wpychać w jakieś ramy. Super, że ma pomysły, że szuka czegoś dla siebie, w końcu jest na tym etapie życia. Moim zdaniem wszystko w normie, a Ty przesadzasz i chcesz mu matkować.

[skatex3]

Facet próbuje znaleźć ''własne ja'', coś co lubi robić. Ima się różnych rzeczy by zobaczyć czy to właśnie to, czego szuka. Nie macie noża na gardle, macie co jeść, więc czemu probujesz wymusić na nim pracę, którą być może bedzie nienawidził?

[gingerheart]

Moim zdaniem z facetem wszystko jak najbardziej jest ok ale chyba do siebie nie pasujecie. My kobiety często wolimy facetów lepszych od siebie, których możemy podziwiać, imponują nam. Z racji tego, że Ty sama jesteś bardzo ogarnięta chciałabyś aby on był jeszcze lepszy od Ciebie. Ja to rozumiem. Kwestia jest teraz taka czy zaakceptujesz go takim jakim jest i przestaniesz mieć wobec niego wymagania (koleś nie jest przecież życiowa ofiarą, ma stypendium naukowe (!) a to juz wymaga nie lada pracy żeby je utrzymać), lub też zostawisz go i będziesz szukac kogoś lepszego (pod tym względem) od samej siebie.

[201803290936]

Napisane przez skatex3

Facet próbuje znaleźć ''własne ja'', coś co lubi robić. Ima się różnych rzeczy by zobaczyć czy to właśnie to, czego szuka. Nie macie noża na gardle, macie co jeść, więc czemu probujesz wymusić na nim pracę, którą być może bedzie nienawidził?

Jeszcze bym zrozumiała, że ona miała pretensje, iż facet jakieś zaliczki wpłaca na poczet np. kursu językowego, a potem nie idzie i kasę straci. A on na dobrą sprawę tych rzeczy nawet się nie "ima". On tylko o nich mówi, dosłownie głośno myśli, zastanawia się.

[skatex3]

Napisane przez Doris1981

Jeszcze bym zrozumiała, że ona miała pretensje, iż facet jakieś zaliczki wpłaca na poczet np. kursu językowego, a potem nie idzie i kasę straci. A on na dobrą sprawę tych rzeczy nawet się nie "ima". On tylko o nich mówi, dosłownie głośno myśli, zastanawia się.

No dokładnie. Swoją drogą, ja tak codziennie robię .

[skazana_na_bluesa]

cóż. chłopak jest młody, szuka jeszcze swojej drogi czy zainteresowań. nie rozumiem, czemu się czepiasz, skoro on ma za co żyć plus ma dosyć ciężką sytuację rodzinną. pewnie inaczej by wyglądało, gdyby przymierał głodem, ale do pracy nie chciał iść, "bo nie".

[201803290936]

Napisane przez skatex3

No dokładnie. Swoją drogą, ja tak codziennie robię .

Jesteś niekonsekwentna, niedojrzała, leniwa i do niczego w życiu nie dojdziesz. Podobnie jak wielu ludzi sukcesu, którzy mają 100 pomysłów na minutę, a realizują tylko nieliczne, po starannym ich przemyśleniu.

[skatex3]

Napisane przez Doris1981

Jesteś niekonsekwentna, niedojrzała, leniwa i do niczego w życiu nie dojdziesz.

O mój borze. Jak ja mam teraz rzyć Doris? ;(


A tak całkiem serio, to poczytajcie inne tematy autorki. Ja już mam swoje wnioski .

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez skatex3

No dokładnie. Swoją drogą, ja tak codziennie robię .

ja może nie codziennie, ale też mi się tak zdarza. a jestem starsza niż facet autorki i tak, nadal czegoś szukam.

[201803290936]

Napisane przez skazana_na_bluesa

cóż. chłopak jest młody, szuka jeszcze swojej drogi czy zainteresowań. nie rozumiem, czemu się czepiasz, skoro on ma za co żyć plus ma dosyć ciężką sytuację rodzinną. pewnie inaczej by wyglądało, gdyby przymierał głodem, ale do pracy nie chciał iść, "bo nie".

Facio ma zacząć zarabiać solidną kasę, żeby pojawiły się konkretne plany. Przecież o to chodzi.

---------- Dopisano o 10:51 ---------- Poprzedni post napisano o 10:49 ----------

Napisane przez skatex3

O mój borze. Jak ja mam teraz rzyć Doris? ;(

A tak całkiem serio, to poczytajcie inne tematy autorki. Ja już mam swoje wnioski .

Rzyj Wizażem, to pomaga. Chociaż nie zawsze.

No szczególnie ten z listopada.

[Lexie]

Facet jest młody, zmarł mu ojciec, ma chorą matkę, szuka swojej drogi i "pomysłu na życie". To, że o czymś z entuzjazmem opowiada to nie znaczy jeszcze, że jak zgłębi temat bardziej, musi go pociągnąć.

Ja studiuję dwa kierunki ( jeden z nich uwielbiam - spełniam się całkowicie), pracuje weekendami, pasja za pasją.

Pasja za pasją? To ile tych pasji masz? Jak ktoś mówi, że ma tyyyle pasji, to mam wrażenie, że pod słowem "pasja" kryje się bardziej "hobby", "zainteresowanie", skoro udaje mu się "pasjonować" wieloma rzeczami.

To, że Ty tak lubisz nie znaczy, że każdy musi. Dla mnie dwa kierunki plus jeszcze robota w weekendy to jakaś koszmarna wizja. On studiuje, dostaje stypendium, więc dobrze mu idzie i jest to nagradzane jak praca. Plus ma rentę. Innymi słowy, utrzymuje się swoją pracą na uczelni.

Do tego jesteście razem raptem kilka miesięcy.
Daj mu spokój, wykaż więcej zrozumienia. Niech szuka, niech sobie kombinuje, może wpadnie na pomysł, który go całkiem porwie. Teraz mówi, że pewnie będzie pracował w tym, z czego ma technika, ale nic nie jest przesądzone Jest młody i może mu się pomysł na karierę zmienić zupełnie.

[Melissandra]

Chyba lepiej jeśli chłopak rezygnuje z pomysłu na etapie przedbiegów niż jakby miał się zniechęcać w momencie kiedy wywalił na to kasę, zrobił konkretne plany. Facet ma 23 lata a Ty mu suszysz głowę jakby był conajmniej 30-latkiem na garnuszku u mamusi i nie chciał nic z tym zrobić. To jest właśnie taki czas na poszukiwania, daj mu żyć.

[201803290936]

Napisane przez lexie

(...)
To, że Ty tak lubisz nie znaczy, że każdy musi. Dla mnie dwa kierunki plus jeszcze robota w weekendy to jakaś koszmarna wizja.

Dla mnie również. I o dziwo tacy multi-pasjonaci na studiach, jak przyszło do zaliczeń końcowych i pisania magisterki, mocno średnio sobie radzili.

[zakonna]

Dla mnie to ludzie z ADHD. nie potrafią na tyłku usiedzieć tylko wiecznie coś robią. Jakby się bali po prostu być

[dorociakot]

Napisane przez gingerheart

Moim zdaniem z facetem wszystko jak najbardziej jest ok ale chyba do siebie nie pasujecie. My kobiety często wolimy facetów lepszych od siebie, których możemy podziwiać, imponują nam. Z racji tego, że Ty sama jesteś bardzo ogarnięta chciałabyś aby on był jeszcze lepszy od Ciebie. Ja to rozumiem. Kwestia jest teraz taka czy zaakceptujesz go takim jakim jest i przestaniesz mieć wobec niego wymagania (koleś nie jest przecież życiowa ofiarą, ma stypendium naukowe (!) a to juz wymaga nie lada pracy żeby je utrzymać), lub też zostawisz go i będziesz szukac kogoś lepszego (pod tym względem) od samej siebie.

To chyba jedyny komentarz, który prawie w pełni ujął to co czuje - POMIJAJĄC TEKST, ŻE DO SIEBIE NIE PASUJEMY, to że ktoś ma jakąś cechę, a ona nam nie pasuje w partnerze uważam za normę, każdy jest inny. Jak ktoś kiedyś mądrze porównał związek do wymiany żarówki - wolę wymienić w domu zepsutą żarówkę niż dom, który jest cały lub gdy jest problem należy go rozwiązać, a nie zrywać od razu. Ja nie wiem tylko to umiecie doradzić i jechać po człowieku, który chce pomóc chłopakowi tak żeby swoim zachowaniem nie narobił sobie bidy w śród innych osób ?

Dokładnie dobrze napisałaś chciałabym czuć, że on jest bardziej ogarnięty ode mnie. Nie we wszystkich też kwestiach jest gorszy, tego nie mogę powiedzieć, bo chłopak no radzi sobie.

Tego całego problemu by nie było, gdyby to na nas ( na mnie czasem) nie wpływało. On się angażuje w coś na początku inne rzeczy zaniedbuje ( mimo, że są ważniejsze) potem rzuca to w cholerę.

Dlatego zwyczajnie w świecie nie biorę na poważnie tego co mówi nie tylko w kwestii planów. Jeszcze żeby nie mówił, że to jest to. "Super to jest to czego szukałem", a potem przyjdzie gorszy dzień nawet nie związany danym pomysłem, tylko ma gorszy humor, bo np. ktoś go zdenerwował, na uczelni miał gorszy dzień i on traci chęć na cokolwiek. Wtedy jest tak podatny na negatywne sytuacje, że coś co wczoraj uważał za spełnienie potem uważa za przeszkodę i stratę czasu.

Pewnie i tak to zanegujecie, ale uważam, że jeśli facet tak robi to jak będzie potem ?
O to mi chodzi, i nie chce go rzucać tylko wiedzieć co z tym zrobić, jak go nakierować, jak pomóc bardziej - przecież nie bez powodu do mnie z tym wszystkim przychodzi, wie, że ja go wysłucham, doradzę.

Dodatkowo wspomnę, że zostałam mu ja w tej kwestii, bo nawet jego siostra stwierdziła, że ona już nie ma do niego siły ( tylko ona zapewne nie szukała pomocy u innych osób myśląc, że doradzicie jak go wspierać tylko przestała słuchać i zamyka temat w połowie jego zdania. A ja nie chce żeby został z tym sam, bo cieszę się, że szuka, ale żeby nie zawodzić się poprosiłam o radę, a okazało się, że jestem tą co z młotkiem stoi nad nim i mu mówi jak duch w snach
" jak tego nie zrobisz to nie jesteś moim ideałem".

Szukać siebie ok, każdy to robi ale jak widzę, że każdy plan rzuca - (tu od razu mam przed oczami Karola Krawczyka, który ma wiecznie pomysły i na koniec i tak nic z tego - taka anegdotka nie sądzę, że on jest odbiciem tej postaci z serialu) - to i ja właśnie jakoś się podłamuje .

I nie mam tu wymagań z mojej strony, broń Boże. On wie, że może z tym do mnie przyjść, nie suszę mu głowy, spokojnie wysłuchuje jego pomysły i jako dziewczyna chcę go w tym wspierać, ale sam zabija we mnie tą wiarę w niego skoro tak robi.

Żeby robił to na przymus spowodowany mną, to wtedy sama bym siebie tak skomentowała jak Wy mnie ale , on sam chyba chciałby coś innego robić, coś dla siebie i nie przemyśli planu, tylko leci robić wszystko na tip top, a potem nie tylko on sam na sobie się zawodzi ale też i ludzie, którzy pomogli mu dany plan realizować np. praktyki, staże no nie wiem cokolwiek. Już takie sytuacje były. Z dnia na dzień bez słowa to kończył.

Jedyny komentarz jaki w jego stronę i jego pomysłów skierowałam i jaki mu powiedziałam nawet w dość stanowczy sposób, to żeby przestał pozostawiać po sobie nieprzyjemne wrażenia związane z prędką rezygnacją, bo środowisko, w którym akurat teraz się realizuje jest dość małe, ludzie się znają, i żeby nie usłyszał kiedyś, że słyszeliśmy, że szybko rezygnujesz bez słowa i nie chcemy takiej osoby w zespole.

Przepraszam za ewentualne błędy ale moja klawiatura ostatnio miała przejścia związane z wylanym winem.

[skatex3]

A co ty się tak przejmujesz? Jego decyzje, jego życie. Raz mu powiedziałaś i wystarczy.

[Karena 73]

Przecież napisałaś to samo w pierwszym poście. Dostałaś odpowiedzi. A jak masz ciśnienie na biznesmena to szukaj.
Szukając w końcu trafi na coś co go zadowoli. Siedząc na kanapie niczego nie osiągnie.

[zakonna]

Biedny chłop. zejdź z niego. Znajdź sobie kogoś kto ci pasuje
Jaki jest sens wiązania się z kimś, kto nam nie pasuje w fundamentalnych sprawach.

[gingerheart]

Napisane przez skatex3

A co ty się tak przejmujesz? Jego decyzje, jego życie. Raz mu powiedziałaś i wystarczy.

Przejmuje się tym, bo ma chłopak słomiany zapał, wszyscy mu dookoła pomagają łącznie z Autorką a on nie może dokończyć tego co zaczął. Dobrze, że szuka czego chce w życiu ale rezygnacja ze wszystkiego po tygodniu to też lekkie przegięcie. Jak ktoś mu pomógł załatwić staż bo on był taki napalony na niego to już mógłby go skończyć i wtedy stwierdzić czy mu się podoba to czy nie, bo tak naprawdę ile mozemy po tygodniu wywnioskować ? Sorry, ale dla mnie słomiany zapał to jedna z najgorszych wad jakie mają ludzie a szczególnie jaką może mieć partner.

[201803290936]

Napisane przez gingerheart

Przejmuje się tym, bo ma chłopak słomiany zapał, wszyscy mu dookoła pomagają łącznie z Autorką a on nie może dokończyć tego co zaczął. Dobrze, że szuka czego chce w życiu ale rezygnacja ze wszystkiego po tygodniu to też lekkie przegięcie. Jak ktoś mu pomógł załatwić staż bo on był taki napalony na niego to już mógłby go skończyć i wtedy stwierdzić czy mu się podoba to czy nie, bo tak naprawdę ile mozemy po tygodniu wywnioskować ? Sorry, ale dla mnie słomiany zapał to jedna z najgorszych wad jakie mają ludzie a szczególnie jaką może mieć partner.

Ale on niczego nie zaczyna. Mówi o czymś po prostu, zastanawia się. Autorka to od razu wyłapuje i myśli, że następnego dnia facet już będzie leciał i się na kurs zapisywał. Jednak to jest jej problem.

[gingerheart]

Napisane przez Doris1981

Ale on niczego nie zaczyna. Mówi o czymś po prostu, zastanawia się. Autorka to od razu wyłapuje i myśli, że następnego dnia facet już będzie leciał i się na kurs zapisywał. Jednak to jest jej problem.

W poście wyżej pisała, że zawodzi nie tylko siebie ale i innych bo pomaga się mu w organizowaniu jego widzi-mi-się a on bez słowa to po tygodniu rzuca. Odniosłam się do tego.

[201803290936]

Napisane przez gingerheart

W poście wyżej pisała, że zawodzi nie tylko siebie ale i innych bo pomaga się mu w organizowaniu jego widzi-mi-się a on bez słowa to po tygodniu rzuca. Odniosłam się do tego.

To, nauczona doświadczeniem, niech tego nie robi. Czy ktoś każe jej zgrywać mamuśkę faceta?

[gingerheart]

Napisane przez Doris1981

To, nauczona doświadczeniem, niech tego nie robi. Czy ktoś każe jej zgrywać mamuśkę faceta?

Napisała, że inni ludzie mu pomagają nie tylko ona i pewnie się potem za niego wstydzi. Ja mam takiego kolesia w moim otoczeniu (na szczęście nie mój TŻ) i akurat autorkę rozumiem.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez gingerheart

Napisała, że inni ludzie mu pomagają nie tylko ona i pewnie się potem za niego wstydzi. Ja mam takiego kolesia w moim otoczeniu (na szczęście nie mój TŻ) i akurat autorkę rozumiem.

mamusia wstydzi się za synka?

---------- Dopisano o 14:32 ---------- Poprzedni post napisano o 14:30 ----------

ja bym się raczej zastanowiła, dlaczego on nie podejmuje wyzwań. są ludzie, którzy tak bardzo boją się porażki, że aż boją się próbować czegoś nowego.

[gingerheart]

Napisane przez skazana_na_bluesa

mamusia wstydzi się za synka?

Dlaczego nie? Jeżeli cos mu załatwia a on to po tygodniu rzuca to ona swieci oczami a nie on. Mnie niesłowność ludzi okropnie działa na nerwy, szczególnie jak im w czymś pomogłam a oni mamą to w dup*e i zostawiają to po paru dniach bez słowa.

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Specjalnie sobie bierzesz mlodszych zeby im tak mamusiowac?

[syklamen]

Ja tam trochę autorkę rozumiem. Dlatego mam starszego faceta, który ma stałą pracę i w miarę stabilną sytuację (jestem akurat w tym samym wieku, co ona). Wiem też, że on mając tyle lat, co chłopak autorki również nie miał na siebie pomysłu i nie zależało mu za bardzo żeby się czegoś w życiu dorobić. Jednak dojrzał i jest wszystko ok. Autorko chcesz mieć ambitnego faceta, dążącego do rozwoju to sobie takiego znajdź.