Problemy z krytykanckim chłopakiem, rozstać się czy naprawić..

[Mikolly16]

Hej. Mam 20 lat, mój facet 23. Jesteśmy razem prawie 5 lat. Jest moim pierwszym facetem. Nie zawsze w związkach jest kolorowo, zdaję sobie sprawę.
Niestety co jakiś czas nachodzą mnie myśli czy na pewno powinnam być z tym człowiekiem. Jest strasznie krytykancki w stosunku do innych(dodam, że jego ojciec jest taki sam), swojej siostry, mojego taty (w tym jak wyremontował łazienke) w tym do mnie.
Ma takie głupie żarty, jak "nie możesz spotkać mojej koleżanki, bo będziesz miała kompleksy", albo gdy płaczę, to mówi żebym nie robiła tego przy nim, bo zachowuję się jak ciota i małe dziecko. Powiedział tak kilka razy. Do tego mam wrażenie, że stara się podkreślić swoją wyższość i własną wartość przez takie zachowanie jak ubliżanie innym. Gdy pokłóci się z rodzicami i ma zły humor to wyżywa się na mnie strzelając "fochy". Nie wiem kompletnie co mam zrobić. Rozstać się czy zaakceptować jego charakter i walczyć. Boje się, że nadal tak będzie robić, bo próbowałam to w nim zmienić rozmawiając z nim. Jednak człowieka jako tako nie można utemperować do końca.
Poza tym jest opiekuńczy, lojalny(staż mamy niemały) i stara się jeśli mu powiem co mi nie odpowiada, lecz po jakimś czasie znów koło się zatacza. Potem jak wkroczą problemy, gdy zamieszkamy razem, to może być jeszcze gorzej, pokaże swoją twarz. Nie potrafię chyba od niego odejść, bo czułabym się odpowiedzialna za to rozstanie i nadal mi na nim chyba zależy. To jest takie pogmatwane.

[201609102148]

Jak dla mnie to nie jest pogmatwane, to bardzo proste. On się nie zmieni, Ty go nie zmienisz- taki jest i już. Możesz albo zerwać, albo się przyzwyczaić.

Nie mogłabym być z facetem, który non stop mnie krytykuje. Za nic w świecie.
A rodzina to już w ogóle rzecz święta i o ile sama mogę trochę sobie ponarzekać, że mój brat to pajac, a tata to taka nieżyciowa, rozkoszna oferma, tak pod żadnym pozorem nie pozwalam ich krytykować innym. A już tego, by robił to mój chłopak, nie wyobrażam sobie w ogóle.

[Mikolly16]

.

[madana]

Napisane przez Mikolly16

Nie uważasz, że można to jakoś zmienić, utemperować? Boję się, że potem będę żałować tych wszystkich lat, co ja mam mu powiedzieć..jestem strasznie ostrożna..Wcześniej byłam taka pewna rozstania, ale naszło mnie gdy pomyślałam o jego dobrych stronach

- ale Ty piszesz o dorosłym 23-letnim koniu, człowieku ukształtowanym, z domu, w którym "nasiąkł ojcem"- to od niego nauczył się takiego sposobu bycia, krytykowania i niepatrzenia, że kogoś się rani. A Ty chcesz na dodatek siebie samą w wieku 20 lat wepchnąć w rolę mamuśki, która wychowuje. Zamiast stawiać granice, CZEGO nie akceptujesz i NA CO się nie godzisz.

I nie wiem, ale dla mnie czymś strasznym jest powiedzenie w wieku 20 lat" "mam 20 lat i 5 lat jestem w związku". Cóż za marnotrawstwo młodości- na poznanie najpierw samej siebie, swoich granic, oczekiwań i własnej dojrzałości w końcu zabrakło czasu.
I zawsze włącza mi się czerwona lampka, gdy czytam o "walce" o związek, z reguły oczywiście to walka jednostronna.

[summer_sadness]

Napisane przez Mikolly16

Nie uważasz, że można to jakoś zmienić, utemperować? Boję się, że potem będę żałować tych wszystkich lat, co ja mam mu powiedzieć..jestem strasznie ostrożna..Wcześniej byłam taka pewna rozstania, ale naszło mnie gdy pomyślałam o jego dobrych stronach

Chłopak chyba nie zdaje sobie sprawy, że jest chamski. Te jego uwagi i krytyka rodziny świadczą o tym, jak negatywny stosunek ma do innych.
A jak reaguje, jak to jego ktoś skrytykuje?

[201609102148]

Napisane przez Mikolly16

Nie uważasz, że można to jakoś zmienić, utemperować? Boję się, że potem będę żałować tych wszystkich lat, co ja mam mu powiedzieć..jestem strasznie ostrożna..Wcześniej byłam taka pewna rozstania, ale naszło mnie gdy pomyślałam o jego dobrych stronach

Nie jesteś jego matką, żeby go wychowywać. To dorosły, ukształtowany facet, zmieni się tylko i wyłącznie wtedy, kiedy sam poczuje taką wewnętrzną potrzebę (a nie wtedy, kiedy Ty go do zmiany przekonasz).
Ja Cię do rozstania nie namawiam. Skoro uważasz, że jego dobre strony przeważają nad złymi... Rozważ na poważnie, na ile jego wady Ci przeszkadzają, na ile jesteś w stanie je zaakceptować. I wtedy podejmij decyzję.
A "te wszystkie lata" to słaby argument, bo równie dobrze mogą to być zmarnowane lata i po zerwaniu będziesz dziękować niebiosom, że to 5, a nie 15 lat.

[Mikolly16]

.

[Chatul]

Napisane przez Mikolly16

Hej. Mam 20 lat, mój facet 23. Jesteśmy razem prawie 5 lat. Jest moim pierwszym facetem. Nie zawsze w związkach jest kolorowo, zdaję sobie sprawę.
Niestety co jakiś czas nachodzą mnie myśli czy na pewno powinnam być z tym człowiekiem. Jest strasznie krytykancki w stosunku do innych(dodam, że jego ojciec jest taki sam), swojej siostry, mojego taty (w tym jak wyremontował łazienke) w tym do mnie.
Ma takie głupie żarty, jak "nie możesz spotkać mojej koleżanki, bo będziesz miała kompleksy", albo gdy płaczę, to mówi żebym nie robiła tego przy nim, bo zachowuję się jak ciota i małe dziecko. Powiedział tak kilka razy. Do tego mam wrażenie, że stara się podkreślić swoją wyższość i własną wartość przez takie zachowanie jak ubliżanie innym. Gdy pokłóci się z rodzicami i ma zły humor to wyżywa się na mnie strzelając "fochy". Nie wiem kompletnie co mam zrobić. Rozstać się czy zaakceptować jego charakter i walczyć. Boje się, że nadal tak będzie robić, bo próbowałam to w nim zmienić rozmawiając z nim. Jednak człowieka jako tako nie można utemperować do końca.
Poza tym jest opiekuńczy, lojalny(staż mamy niemały) i stara się jeśli mu powiem co mi nie odpowiada, lecz po jakimś czasie znów koło się zatacza. Potem jak wkroczą problemy, gdy zamieszkamy razem, to może być jeszcze gorzej, pokaże swoją twarz. Nie potrafię chyba od niego odejść, bo czułabym się odpowiedzialna za to rozstanie i nadal mi na nim chyba zależy. To jest takie pogmatwane.

Zachowanie Twojego chłopaka jest dla mnie niedopuszczalne. Stanowczo odradzam dalszy związek.

[Mikolly16]

.

[Minna]

Żarty żartami, ale pewnych rzeczy się nie mówi bliskiej osobie, ani nie powinno się krytykować nachalnie ani obrażać bliskich tejże osoby. Z tego co obserwuję to takie cechy charakteru z wiekiem tylko się nasilają, tym bardziej, że Twój chłopak taki styl bycia wyniósł z domu.

[Mikolly16]

.

[NiespokojnaP]

Zastanów się, czy dla Waszych dzieci chcesz zgotowac takie "piekielko". Wyobrazasz sobie, że Twój TŻ non stop je krytykuje? Zero pochwał? Samoocena i poczucie wartości będą ZEROWE. Jeśli Ty jesteś w stanie znosić niezdrowa krytyke nie znaczy, że Wasze ewentualne dzieci też muszą. Zastanów się, czy za kolejne 5 lat nie będziesz miała dosyć. Pomysl, że za jakiś czas może krytykować każdą zupę, która ugotowalas, np.pomidorowa jest zbyt mało czerwona.
Bezsens bycia w takim związku, skoro partner nie ma ochoty na utemperowanie siebie.

Wysłane z mojego ST25i przy użyciu Tapatalka

[Mikolly16]

.

[NiespokojnaP]

Napisane przez Mikolly16

Dlatego myśląc o tej przyszłości naszły mnie wątpliwości czy to jest człowiek z kim chcę dalej być. On stara się, pracuje nad swoimi odzywkami, lecz po jakimś czasie znów coś nowego powie według niego jest żartem. Btw. napisałam mu niedawno, że musimy jutro porozmawiać na realu i chyba się zdenerwował i boi się co się dzieje bo ciągle dzwoni ale ja nie odbieram, bo wolę rozwiązać to w cztery oczy..

Ta, nastrasz chłopaka i mu nic nie mów. -,-
Nie myśl tylko o sobie. Jest, jaki jest, ale czemu ma się denerwować?

Wysłane z mojego ST25i przy użyciu Tapatalka

[Mikolly16]

Napisane przez NiespokojnaP

Ta, nastrasz chłopaka i mu nic nie mów. -,-
Nie myśl tylko o sobie. Jest, jaki jest, ale czemu ma się denerwować?

Wysłane z mojego ST25i przy użyciu Tapatalka

Mam mu napisać to wszystko przez sms, albo telefon? Albo może z nim zerwać przez facebooka..Napisałam mu, że to chodzi o nas, a właściwie o niego i że jutro musimy się spotkać i porozmawiać.

[NiespokojnaP]

Napisane przez Mikolly16

Mam mu napisać to wszystko przez sms, albo telefon? Albo może z nim zerwać przez facebooka..Napisałam mu, że to chodzi o nas, a właściwie o niego i że jutro musimy się spotkać i porozmawiać.

Z Twojego poprzedniego postu wywnioskowalam, że powiedzialas mu tylko o rozmowie. Skoro powiedzialas, czego będzie dotyczyła - fajnie.
Zerwanie poprzez smsa albo fb? Serio o tym pomyslalas?

Wysłane z mojego ST25i przy użyciu Tapatalka

[Mikolly16]

.

[Minna]

Słuchaj jesteś bardzo młoda...20 lat. Od 5 lat jesteś w związku. Gdybyś miała lat 40, to jeszcze bym się zastanawiała nad Twoimi wątpliwościami zostawić / nie zostawić, ale w tym przypadku powiem tak: zostaw go, spotkasz jeszcze niejednego dużo lepszego przedstawiciela tego gatunku masz prawo do związku z partnerem w którym wszystko Ci odpowiada. 20 lat!!! dziewczyno, to czas na poszukiwania i eksperymenty, na poznawanie siebie, a nie na trwanie w czymś co nam sprawia psychiczny dyskomfort

[JanePanzram]

Ty go nie naprawisz, bo to nie o wyeliminowanie odzywek chodzi - tylko o wyeliminowanie całej CECHY olewania innych, chamstwa i braku ogłady. Cały rys charakteru musiałabyś wyeliminować. To tak jakby z ciebie wyeliminować np. cechę "towarzyskość", albo "spokój". Myślisz, że to realne? Tylko po praniu mózgu.

Twój chłopak zwyczajnie nic sobie nie robi z odbioru swoich chamskich tekstów. Przykładowo: on przestał używać słowa "ciota" bo ty masz "taką fanaberię". Pewnie się tobie dziwi, że się czepiasz on nie łapie zupełnie o co tobie chodzi.

---------- Dopisano o 21:22 ---------- Poprzedni post napisano o 21:20 ----------

On nie chwyta sensu twojego przekazu. Po prostu.

Ja z osobą krytykującą nie przetrwałabym nawet kwartału. To jest dziadostwo a nie życie.

[Mikolly16]

.

[201609102148]

No ja jak zwykle zgadzam się z Jane.
Daj sobie spokój. Jesteś młodsza nawet ode mnie, a gdyby się okazało, że mój obecny facet jest jakiś je**niety, to nie miałabym skrupułów. Nie macie dzieci, majątku do podziału i kredytu hipotecznego. Życie masz jedno, chcesz je marnować z kimś, kto Cię unieszczęśliwia?

[kiciun]

Gdyby miał się zmienić, zrozumieć coś, wydorośleć, nabrać ogłady i tak dalej, to przez te 5 lat już by tak się stało. Wniosek z tego taki, że nic już z tym nie zrobisz, on się nie zmieni. Też myśle, że do niego to nie dociera i nie dotrze, nie zrozumie Ciebie. Nie męcz się z chamem.
Gdyby coś miało się zmienić to już dawno by się zmieniło.

[Mikolly16]

.

[vitandfit]

Ojj.. mam niewiele więcej lat od Ciebie a już przez to przechodziłam. Serio, nie warte zachodu. Taki facet cię po prostu stłamsi, za kilka-kilkanaście lat zatracisz jakiekolwiek poczucie własnej wartości, bo taki koleś wbije Ci do głowy, że bez niego nic nie znaczysz i sobie nie poradzisz. Ja na szczęście teraz trafiłam dużo lepiej i nie ma co żałować tamtych poprzednich związków, nie było warto. A teraz - mój TŻ jest świetny, też mamy mnóstwo wspólnych świetnych i miłych chwil, ale jeżeli zacząłby mnie źle traktować, wpływać negatywnie na moje samopoczucie i przede wszystkim - samoocenę, to nie miałabym najmniejszych skrupułów, aby takie coś zakończyć. To Twoje życie i przede wszystkim Ty masz być szczęśliwa, znaj swoją wartość i wymagaj jej od swojego partnera, to podstawa zdrowego i fajnego związku. Jeśli nie czujesz się z nim dobrze, to na pewno znajdzie się kiedyś taki, który Ci taki komfort zapewni, jesteś tego warta

[skara]

Jeśli nie ma widoków na poprawę to ja bym zerwała. Później będzie raczej tylko gorzej.

[Mick]

Napisane przez Mikolly16

W tym przypadku odgryza się, jeśli np. siostra mu również coś powie, to odpowiada do niej zgryźliwie. Tacie powiedział, że krzywo płytki przykleił. Takie krytykowanie kogoś kto nie jest nam bliski jak mój ojciec, to nie powinno mięć miejsca. Oprócz tego wkurza się na rodziców, że musi pracować na działce i czasem odburkuje mi niemiło, bo nie ma humoru i oni go zdenerwują.

---------- Dopisano o 20:25 ---------- Poprzedni post napisano o 20:21 ----------



Hmm, tylko u mnie to właśnie kwestia czy jeszcze dać mu szanse, ale myślę srycie, że charakteru nie zmienię. Jego mama czasem widząc co mówi, odpowiada mu, że ja jestem taka delikatna, a on taki z grubej rury i czasem sugerują mi również, że muszę nad nim popracować.

Najwyraźniej chętnie już pozbyliby się synka z domu...

[NiespokojnaP]

Napisane przez Mick

Najwyraźniej chętnie już pozbyliby się synka z domu...

Dobrze powiedziane.

Wysłane z mojego ST25i przy użyciu Tapatalka

[niebieskie_oczko]

Jestes z nim 5 lat i dopiero teraz zaczęło ci to przeszkadzac?
Aha i nie patrz nigdy na staż związku, bo to według mnie najsłabszy argument: "nie zerwę, bo jesteśmy razem xx lat i szkoda to zmarnować".

[Mikolly16]

.

[emma8]

Nie zastanawiaj się tylko z nim zrywaj. Tak to jest gdy wiążą się ze sobą dzieci, a później nagle stuka 20 lat a facet nadal zachowuje się tak, jakby dopiero z gimbazy wyszedł. Ja związałam się z pierwszym facetem mając 16 lat i byłam z nim 3 lata- to był dobry chłopak, ale po prostu młody i głupi, pamiętam te jego "żarty" kiedy zapominał że nie jest z kumplami, tylko ze swoją dziewczyną. Co prawda nie było takich odzywek jak u Ciebie, ale i tak szkoda nawet komentować. Nie jestem w stanie teraz sobie wyobrazić że mój facet mówi do mnie "zachowujesz się jak ciota" (???) albo ten idiotyczny tekst o wpadaniu w kompleksy przy jego koleżankach. Daj sobie spokój z tym związkiem. Kiedy za jakiś czas zwiążesz się z innym facetem który ma poukładane w głowie i przede wszystkim zachowuje się dojrzale, nie będziesz mogła uwierzyć w to że 5 lat straciłaś na kogoś takiego jak Twój obecny facet. Ja tak właśnie miałam. No ale czego mogłam się spodziewać po 18-letnim chłopaczku, sama mając wtedy 16 lat i podobne siano w głowie. Czasem nie jestem w stanie sobie wyobrazić jak te nastoletnie związki funkcjonują, a co gorsza czasami prowadzą do ślubu, bo "szkoda tych wszystkich lat". Między 15 a 20 rokiem życia następuje ogromny przeskok, ja samej siebie teraz zupełnie nie poznaje. Od momentu zerwania zaczęłam chodzić na prawdziwe randki, przeżyłam parę przygód, aż w końcu nadszedł moment gdy poczułam że już prawie wszystkie swoje fantazje zrealizowałam, poczułam wreszcie że jestem kobietą, (bo jednak zupełnie inaczej traktuje Cię nastolatek, a inaczej prawdziwy mężczyzna) i znalazłam mojego obecnego TŻ. Dopiero teraz w pełni świadomie mogę powiedzieć że chciałabym założyć rodzinę, codziennie budzić się obok tego samego mężczyzny. Ale nie dlatego że byłam z nim w związku od kiedy byłam dzieckiem, nie dlatego że szkoda mi marnować czasu który w niego zainwestowałam, tylko dlatego że go kocham, czuję że jestem gotowa a doświadczenia z innymi facetami nauczyły mnie naprawdę wielu rzeczy, bardzo dzięki temu dojrzałam.