Czy waszym zdaniem istnieje coś takiego jak powszednienie miłości?

[TrocheOptymizmu]

Witajcie, gdyż bardzo często słyszy się o tym co w pytaniu napisałam. Pytam z ciekawości. Dodatkowo także chciałabym się dowiedzieć jakie są oznaki dobrego przywiązania? Czy istnieje w związku coś takiego jak dobre przyzwyczajenie? Mam na myśli to, że do pewnych spraw / rzeczy się przyzwyczajamy, odziedziczamy o ile tak mogę to ująć pewne nawyki czy inne podobne sprawy po partnerze. Czy można pozytywnie przyzwyczaić się do jego obecności? Że jest, że mamy w nim wsparcie. Czy jednak przyzwyczajenie to przyzwyczajenie? Bo często się słyszy, że przyzwyczajenie = koniec związku, ale przecież po pewnym czasie można się przyzwyczaić do partnera trochę, do pewnych spraw, jego nawyków czy innych rzeczy i niekoniecznie musi oznaczać to koniec.
Pozdrawiam Was wizażanki - Ps. jestem tu nowa, proszę o wyrozumiałość. Temat jest poruszony jedynie przez mą ciekawość, z natury jestem CIEKAWSKIE JAJKO.

[cava]

Napisane przez TrocheOptymizmu

Witajcie, gdyż bardzo często słyszy się o tym co w pytaniu napisałam. Pytam z ciekawości. Dodatkowo także chciałabym się dowiedzieć jakie są oznaki dobrego przywiązania? Czy istnieje w związku coś takiego jak dobre przyzwyczajenie? Mam na myśli to, że do pewnych spraw / rzeczy się przyzwyczajamy, odziedziczamy o ile tak mogę to ująć pewne nawyki czy inne podobne sprawy po partnerze. Czy można pozytywnie przyzwyczaić się do jego obecności? Że jest, że mamy w nim wsparcie. Czy jednak przyzwyczajenie to przyzwyczajenie? Bo często się słyszy, że przyzwyczajenie = koniec związku, ale przecież po pewnym czasie można się przyzwyczaić do partnera trochę, do pewnych spraw, jego nawyków czy innych rzeczy i niekoniecznie musi oznaczać to koniec.
Pozdrawiam Was wizażanki - Ps. jestem tu nowa, proszę o wyrozumiałość. Temat jest poruszony jedynie przez mą ciekawość, z natury jestem CIEKAWSKIE JAJKO.

Dla mnie stałość pewnych rzeczy, obecność partnera w moim życiu, pewność zachowań, cech, rytuały codzienności to baza poczucia bezpieczeństwa.
Tak, jestem do tego przyzwyczajona.
Nie, nie powszednieje mi to.
To jest jak skała, na której stoją stabilnie fundamenty związku.

[raita]

Jestem przyzwyczajona do mojego faceta. Do jego obecności, do niektórych specyficznych dla niego zachowań. Uważam, że pewna stałość w związku jest potrzebna, aby związek był udany. Ciągła huśtawka nie wróży nic dobrego.
Wymyślanie nowych rzeczy w formie np. wspólnego spędzania czasu-okej. Ale ciągłe nowości w zachowaniach czy totalna niemożność przewidzenia niektórych reakcji faceta to stała niepewność i rozchwiany grunt.

[TrocheOptymizmu]

Napisane przez raita

Ale ciągłe nowości w zachowaniach czy totalna niemożność przewidzenia niektórych reakcji faceta to stała niepewność i rozchwiany grunt.

Nie jestem do końca pewna czy dobrze zrozumiałam. Masz na myśli zaufanie?
Co do waszych odpowiedzi - też tak sądzę, macie kompletną rację.
Też jestem przyzwyczajona do tej stabilności ona daje mi poczucie zaufania, spokoju, bezpieczeństwa. Praktycznie znam każde reakcje mojego partnera. Wiem czego mogę się po nim spodziewać, gdy coś mu powiem, czy cokolwiek. Przede wszystkim dajemy sobie wsparcie... To jest piękne!

[Nette]

Napisane przez TrocheOptymizmu

Bo często się słyszy, że przyzwyczajenie = koniec związku, ale przecież po pewnym czasie można się przyzwyczaić do partnera trochę, do pewnych spraw, jego nawyków czy innych rzeczy i niekoniecznie musi oznaczać to koniec.

Jeśli to tylko przyzwyczajenie i tyle (miłość wygasła, przyzwyczajenie do wspólnego życia to jedyne, co pozostało), to powolny koniec związku.
Natomiast miłość plus przyzwyczajenie do drugiej osoby, wspólnych rytuałów, do tego, że wiadomo, czego się po tej drugiej osobie spodziewać... Nie widzę w takim przyzwyczajeniu niczego złego.

Byłam kiedyś w takim związku, w którym wydawało mi się, że jestem zakochana, ale gdy z pewnych przyczyn zdecydowałam się go zakończyć, to uświadomiłam sobie, że najbardziej będzie mi brakować nie tej konkretnej drugiej osoby, ale naszej wspólnej rutyny, którą bardzo lubiłam. Wyjątkowo słabe podstawy do kontynuowania związku.

[TrocheOptymizmu]

No niestety, czasem tak jest...

[thirky]

Ja jestem w krótkim związku (1,5roku) ale też czuję to pozytywne przyzwyczajenie mieszkam z chłopakiem, uwielbiam tę pewność że jak wrócę po zajęciach do domu to on będzie albo niedługo wróci z pracy, to że budzę się obok niego, to że mogę czuć się przy nim swobodnie, jak mam gorszy dzień to łazić z nieumytymi włosami i w powyciąganej koszulce, że wiem czego się po nim spodziewać w większości sytuacji. A do tego ciągle jest zakochanie, motylki i ogromna radość że jest obok mam nadzieję że tak będzie zawsze!

[TrocheOptymizmu]

Dokładnie. Czasem ciężko te 3 rzeczy rozróżnić.
Ja mam coś takiego, że będąc w ramionach innego nadal brakowałoby mi mojego partnera, dziwne uczucie by było, że to nie są jego ramiona. Nie wiem... nie umiem sobie wyobrazić się z nim rozstać i tulić kogoś innego, spać czy cokolwiek. Nadal by mi go brakowało i sądzę, że on jest tym jedynym, że takie coś przytrafia się raz...

[Sheev]

Naprawdę, tak podstawowe pytanie, a tyle niewiedzy. Wygoogluj sobie "ile trwa stan zakochania" i poczytaj co bardziej naukowo ujęte artykuły.

@TrocheOptymizmu

"Też jestem przyzwyczajona do tej stabilności ona daje mi poczucie zaufania, spokoju, bezpieczeństwa. Praktycznie znam każde reakcje mojego partnera. Wiem czego mogę się po nim spodziewać, gdy coś mu powiem, czy cokolwiek."

W zależności od osobowości czy charakteru pewna przewidywalność może być uznawana za zaletę lub wadę. Rutyna i przewidywalność zachowań często mogą stać się nie do wytrzymania, mogą tak znudzić, że aż zniechęcić.

@thirky

"Ja jestem w krótkim związku (1,5roku) [...] A do tego ciągle jest zakochanie, motylki i ogromna radość że jest obok mam nadzieję że tak będzie zawsze! "

Młoda damo, nie potrwa to długo, a czas życia motylków dobiegnie końca. Nic nie jest wieczne, a w szczególności zakochanie.


@TrocheOptymizmu

"Nadal by mi go brakowało i sądzę, że on jest tym jedynym, że takie coś przytrafia się raz..."

Romantyczno-platońska idea przeznaczonych sobie połówek. Wyjątkowo szkodliwa i niemądra koncepcja.

[adult90]

W odpowiedniej dawce "przyzwyczajenie" jest najpiękniejszą bazą, na której można spokojnie i w poczuciu bezpieczeństwa egzystować.
Ważne, aby był zachowany złoty środek, więc nie za mało nie za dużo tego przyzwyczajenia.

Elementy zaskakiwania, entuzjazmu, nowych rzeczy muszą współistnieć z "bazą".

[thirky]

Napisane przez Sheev

@thirky

Młoda damo, nie potrwa to długo, a czas życia motylków dobiegnie końca. Nic nie jest wieczne, a w szczególności zakochanie.

dziękuję ci zgorzkniały trollu za oświecenie.

[RudaEliza]

Napisane przez TrocheOptymizmu

Witajcie, gdyż bardzo często słyszy się o tym co w pytaniu napisałam. Pytam z ciekawości. Dodatkowo także chciałabym się dowiedzieć jakie są oznaki dobrego przywiązania? Czy istnieje w związku coś takiego jak dobre przyzwyczajenie? Mam na myśli to, że do pewnych spraw / rzeczy się przyzwyczajamy, odziedziczamy o ile tak mogę to ująć pewne nawyki czy inne podobne sprawy po partnerze. Czy można pozytywnie przyzwyczaić się do jego obecności? Że jest, że mamy w nim wsparcie. Czy jednak przyzwyczajenie to przyzwyczajenie? Bo często się słyszy, że przyzwyczajenie = koniec związku, ale przecież po pewnym czasie można się przyzwyczaić do partnera trochę, do pewnych spraw, jego nawyków czy innych rzeczy i niekoniecznie musi oznaczać to koniec.
Pozdrawiam Was wizażanki - Ps. jestem tu nowa, proszę o wyrozumiałość. Temat jest poruszony jedynie przez mą ciekawość, z natury jestem CIEKAWSKIE JAJKO.

Hej, też jestem nowa i uważam że jest coś takiego jak dobre przyzwyczajenie, zdecydowanie tak

[TrocheOptymizmu]

Jaka koncepcja? Nie kocham platonicznie mojego partnera. Wierzę w coś takiego jak reinkarnacja. Jakbym chciała poczytać o stanie zakochania to dawno bym to zrobiła.

---------- Dopisano o 03:56 ---------- Poprzedni post napisano o 03:55 ----------

Napisane przez thirky

dziękuję ci zgorzkniały trollu za oświecenie.

Dokładnie. :-D

[TrocheOptymizmu]

Po prostu jesteśmy bardzo dopasowani, poznaliśmy się przypadkowo, z lekkością lecą nam razem lata... Jestem jego pewna. Chciałabym z nim spędzić życie. Będąc z innym w sercu nadal miałabym jego...

[green_witch]

Napisane przez Nette

Jeśli to tylko przyzwyczajenie i tyle (miłość wygasła, przyzwyczajenie do wspólnego życia to jedyne, co pozostało), to powolny koniec związku.
Natomiast miłość plus przyzwyczajenie do drugiej osoby, wspólnych rytuałów, do tego, że wiadomo, czego się po tej drugiej osobie spodziewać... Nie widzę w takim przyzwyczajeniu niczego złego.

I kropka.

Napisane przez TrocheOptymizmu

Będąc z innym w sercu nadal miałabym jego...

To byś zachowała się obrzydliwie wobec nowego partnera. Jeśli kiedykolwiek się rozstaniecie (czego Ci nie życzę), to nie wchodź w inny związek dopóki uczucie do poprzedniego partnera nie wygaśnie.

[RudaEliza]

Napisane przez green_witch

I kropka.



To byś zachowała się obrzydliwie wobec nowego partnera. Jeśli kiedykolwiek się rozstaniecie (czego Ci nie życzę), to nie wchodź w inny związek dopóki uczucie do poprzedniego partnera nie wygaśnie.

Eee ja właśnie tak zrobiłam (minęło ok 5 mcy od rozstania z długoletnim partnerem) i w tej chwili nie widzę poza moim świata
Może faktycznie nie zachowałem się w porzadku, ale absolutnie nie żałuję tej decyzji.

[green_witch]

No zdecydowanie nie było to w porządku, zwłaszcza jeśli nowy partner o wciąż silnym uczuciu do eksa nie wiedział. Ja bym miała bardzo duże pretensje, gdyby ktoś mnie potraktował jako łatkę, pocieszenie po związku, za którym wciąż tęskni.

[robcia]

Miłość nie powszednieje, jak spowszednieje to już jej nie ma. Nawet po kilkudziesięciu latach ze sobą ,związek "żyje" ,są huśtawki emocjonalne, wahania nastrojów, drobne niepewności, sprzeczki... Miłość też ewoluuje , nie jest cały czas taka sama. Jest stan zakochania ,absolutnie cudowny ,który naturalnie , jeśli wszystko dobrze się potoczy ma szansę być podstawą zbudowania więzi i dojrzałego uczucia.Czasem jest więcej seksu ,czasem przyjaźni( z wiekiem , późnym ,mam nadzieję) a czasem jest równowaga.Tak więc w sferze uczuć cały czas jest ruch. Mogą spowszednieć niektóre zachowania.Są pewnie pary ,które zniszczyła rutyna. Ja tam lubię wiedzieć na czym stoję i uważam ,że rutyna,rytuały i przyzwyczajenia nie są złe( nie chodzi mi o mieszanie herbaty jak Miauczyński) Budują poczucie stabilizacji przez swoją powtarzalność, choć bardziej niespokojne duchy może znużyć.