Ślub cywilny i kościelny

[sloneczko408]

Czy branie osobno ślubu cywilnego i kościelnego jest czymś nie normalnym ? Z chłopakiem postanowiliśmy wziąć za trzy miesiące ślub cywilny organizując przy tym małe przyjęcie (toast, obiad, tort), gdzie zaproszonych jest 17 osób i jakieś dwa lata później ślub kościelny ale już z weselem (bo na obecną chwilę nie mamy funduszy na wesele). Czy to jest jakieś dziwne bo po reakcji mamy i osób z jej strony zaczynam się zastanawiać nad tym?

[talkative2]

często słyszałam o takim rozwiązaniu To nie jest dziwne U mnie kilkoro znajomych robiło podobnie i na Wizażu też sporo dziewczyn takich znajdziesz

[Kohnelia20]

Odpowiem ci z własnego doświadczenia
my w kwietniu zaczelismy sie zastanawiac nad cywilnym i przegadaliśmy czy robimy cywilny czy koscielny wesele czy bez... i wyszło tak ze w maju zaklepalismy nasza wymarzoną date w USC i równo po 6latach razem staliśmy się małżeństwem była nasza najbliższa rodzina pozniej imprezka w knajpie i wyszło nam takie małe wesele był dj kilka śmesznych zabaw i skromne podziękowania a na 2014 chcemy pobrać ale się przed Bogiem w kościele ale wtedy już zrobimy tylko obiad po bez imprez

[Opulka]

Szczerze- nie pojmuje. Wydaje mi się, zawsze mi się tak wydawało, że ślub kościelny jest dla katolików. Mamy obowiązki względem organizacji do której należymy (w tym wypadku KK i życie wg jego zasad) mamy więc i profity (w postaci ślubu kościelnego w tym wypadku).

A tu co? (Współ)żyjecie, mieszkacie ze sobą, żyjecie wg KK w konkubinacie a potem ślub kościelny? Po co wam ślub w obrządku kościoła, którego zasad nierespektujecie? Nie lepiej sobie odpuścić tę całą szopkę?

Gdyby Bóg się dla was liczył i przysięga przed Nim, to zrobilibyście po ślubie spotkanie przy kawie i ciastku. Ja tu widzę tylko chęć szopki. Bo kościelny ładniejszy czy coś tam.

A i jeszcze jedno: nie obrażaj się. Ja nie oceniam, w sumie to co robisz to Twoja sprawa i nie, nie jestem katoliczką Wydaje mi sie jednak, że czegoś w tym wszystkim nie rozumiem i dlatego napisałam tego posta.
Pozdrawiam.

[MartitaS]

Hej, my braliśmy w 2010 ślub cywilny w tego samego powodu co Wy...a teraz w lipcu bierzemy koscielny. Dla mnie nic w tym dziwnego. Nie przejmuj się!

---------- Dopisano o 18:35 ---------- Poprzedni post napisano o 18:27 ----------

Opulka myślę, że gdyby cała otoczka ślubu kościelnego była tańsza to nie byłoby ślubów cywilnych. A nie oszukujmy się, że wesele małe ale raczej każdy chce mieć, suknia, garnitur, opłaty to wszystko kosztuje. Nas nie było na to stać najzwyczajniej, a kredyt na ślub nie wchodził grę. I racja chcieliśmy mieć 'ta szopkę' Co to życia razem to hmm pojedyńcze przypadki żyją w czystości do dnia ślubu i zgodnie z Kościołem, nie czuję się więc tu jakaś zła i najgorsza, tymbardziej po rozmowie z księdzem u którego zaklepywaliśmy datę ślubu.

[Opulka]

Em... Że słucham? A co z ludźmi którzy chcą żyć wg własnych przekonań i nie należą do KK? Też wezmą ślub kościelny, żeby "ludzie nie gadali"? I co to w ogóle za argument "inni tak robią to ja też mogę!"? A gdzie własne sumienie, jakiś system wartości który nie pozwala np. na kłamstwo? Przecież przysięgasz coś przed Bogiem, to nie takie hop-siup,.A Ty mi tu właśnie mówisz, że robisz sobie szopkę jakby nie było z Istoty Wyższej (jakkolwiek by nie nazwać) bo chcesz mieć garnitur i sukienkę i "tą szopkę"? Ręce i wszystko inne opadają.

Dużo jest na sali osób z podobnie głębokim systemem wartości, tj.: mam się załamać, czy koleżanka wyżej jest po prostu niechlubnym wyjątkiem?

[talkative2]

kolejny raz na Wizażu wałkowany ten sam temat Nie, koleżanka nie jest wyjątkiem - zachęcam do odwiedzenia wątków ślubnych. Czy to dobrze czy źle? Nie wiem, nie oceniam. Ale niech każdy robi po swojemu...

[21kasia21]

Napisane przez sloneczko408

Czy branie osobno ślubu cywilnego i kościelnego jest czymś nie normalnym ? Z chłopakiem postanowiliśmy wziąć za trzy miesiące ślub cywilny organizując przy tym małe przyjęcie (toast, obiad, tort), gdzie zaproszonych jest 17 osób i jakieś dwa lata później ślub kościelny ale już z weselem (bo na obecną chwilę nie mamy funduszy na wesele). Czy to jest jakieś dziwne bo po reakcji mamy i osób z jej strony zaczynam się zastanawiać nad tym?

Też ostatnio się nad tym zastanawiałam, bo moi znajomi masowo najpierw biorą cywilny, a potem dopiero kościelny. I przedział czasowy jest różny, od miesiąca czasu do nawet 2 lat. W przypadku dłuższego okresu czasu, wiadomo względy finansowe, ale znów różnicy miesiąca między jednym a drugim nie widzę

Niemniej jednak dla mnie osobiście nie ma nic zdrożnego w tym, każdy robi, jak uważa. Jedni biorą tylko cywilny, inni od razu konkordatowy, inni oba w jakimś tam odstępie czasu. Ja jakiś czas temu brałam konkordatowy, a teraz nie wiem, jak bym postąpiła, zapewne inaczej.

[MartitaS]

Chyba nie do końca dobrze mnie zrozumiałaś. Nie robię sobie szopki z Boga tylko "szopką" nazywam umownie wesele, które chcieliśmy mieć. To po pierwsze.
Po drugie, zgadzam się, że przysięgam przed Bogiem, ale właśnie jest to sprawa tylko mojego sumienia a i nie ide do ołtarza ot tak, tylko przystępuje do spowiedzi. I oto wyznaję grzech jakim jest życie wspólne po ślubie cywilnym. Nie spinaj się tak po prostu. Każdy robi jak uważa za stosowne.
Nie oceniam nikogo i nie chcę żeby ktoś oceniał mnie.

[Dione]

Słyszałam już że ludzie tak robią. Dla mnie to troche dziwne , bo wygląda to tak że że ślub religijny staje sie jakims traktowanym dowolnie pretekstem do wesela co dla mnie podważa sens jego zawierania.

[kaczuszka69]

ja jestem pół roku po cywilnym, kościelny w lipcu. cywilnego miało nie być, ale po rozmowach zawarliśmy go z wygody, bo na świat miała przyjść nasza córeczka, więc żeby od razu miała nazwisko taty wiem, że jest uznanie w łonie, ale to nie to samo. no i później w szpitalu jednak mąż ma prawa więc można.
argument wiary jest inwalidą, bo nawet babcia opowiadała, że dawniej brało się najpierw cywilny, a potem kościelny. przecież między '45 a '93 nie było konkordatu w Polsce i ludzie żyli i śluby brali

[Opulka]

Napisane przez MartitaS

Chyba nie do końca dobrze mnie zrozumiałaś. Nie robię sobie szopki z Boga tylko "szopką" nazywam umownie wesele, które chcieliśmy mieć. To po pierwsze.
Po drugie, zgadzam się, że przysięgam przed Bogiem, ale właśnie jest to sprawa tylko mojego sumienia a i nie ide do ołtarza ot tak, tylko przystępuje do spowiedzi. I oto wyznaję grzech jakim jest życie wspólne po ślubie cywilnym. Nie spinaj się tak po prostu. Każdy robi jak uważa za stosowne.
Nie oceniam nikogo i nie chcę żeby ktoś oceniał mnie.

Muszę Cię zmartwić: spowiedź nie jest po to, żebyś Ty sobie planowała grzech (życie po ślubie cywilnym) z myślą "a potem przystąpie do spowiedzi i będzie okej". Nie będzie okej: ieodzownym warunkiem dobrej spowiedzi jest żal za grzechy Szczera skrucha. Jak można odczuwać ww. skoro już na wstępie planuje się z rozmysłem "zrobie źle, potem się wyspowiadam"? Planujesz coś, o czym wiesz, że będziesz tego szczerze żałować? Spowiedź jest po to, że jak popełnisz błąd, to możesz go naprawić. Ale błędy mają to do siebie że nie są planowane, ot, każdemu zdarza się pobłądzić. Ty natomiast kompletnie odwracasz pojęcia. I jeszcze jedno: kto Ci zabroni mieć wesele po cywilnym? To chyba nie jest prawnie zabronione...

---------- Dopisano o 20:47 ---------- Poprzedni post napisano o 20:43 ----------

Napisane przez talkative2

kolejny raz na Wizażu wałkowany ten sam temat Nie, koleżanka nie jest wyjątkiem - zachęcam do odwiedzenia wątków ślubnych. Czy to dobrze czy źle? Nie wiem, nie oceniam. Ale niech każdy robi po swojemu...

Niestety, chyba masz rację. Nie wiem czy chce odwiedzać te wątki do których mnie zachęcasz- koleżanka MartitaS swoją postawą (która na moje trąci hipokryzją jak menel gorzałą) skutecznie mnie odstraszyła. Ja chyba nie chce się naocznie przekonać, że takich ludzi jest więcej....

[talkative2]

hmm.. ja sama bym się wstrzymała i wzięła jeden ślub, ale dwa zupełnie mi nie przeszkadzają. Gdyby mieszkanie z osobą, którą się kocha przed ślubem było największym grzechem ludzi, to byłoby super

[Opulka]

Zgadzam się. Ale ja nie pisze na temat mieszkania przed ślubem dwojga kochających się ludzi, tylko na temat pewnej postawy, gdzie, jak już ktoś pisał, przysięga przed Bogiem jest tylko pretekstem do weselicha i postawy "a co mi tam i tak się wyspowiadam".

Bo do mieszkania przed ślubem nic nie mam, wręcz przeciwnie Tylko nie w sytuacji gdzie zaraz ślub kościelny, odstawianie szopki i "no przecież się wyspowiadałam, więc o co biega?" i "przecież wszyscy tak robią to czemu ja nie?" (jakby to co robią wszyscy było tym co dominuje w naszych wyborach moralnych nie ma to jak głęboka, szczera wiara )

[verumka]

Napisane przez kaczuszka69

argument wiary jest inwalidą, bo nawet babcia opowiadała, że dawniej brało się najpierw cywilny, a potem kościelny. przecież między '45 a '93 nie było konkordatu w Polsce i ludzie żyli i śluby brali

Tak, ale chyba rzadko z odstępem półrocznym, rocznym czy kilkuletnim. Przeważnie była to różnica kilku dni, moi rodzice też brali ślub cywilny+kościelny. Oba w jednym dniu.

A tu co? (Współ)żyjecie, mieszkacie ze sobą, żyjecie wg KK w konkubinacie a potem ślub kościelny? Po co wam ślub w obrządku kościoła, którego zasad nierespektujecie? Nie lepiej sobie odpuścić tę całą szopkę?

Opulka, nie jesteś jedyna - ja też nie bardzo pojmuję o co w tym wszystkim chodzi. Tą całą swoją wypowiedzią z ust wyjęłaś mi to, co sama chciałam napisać. Skoro ślub kościelny jest dla kogoś istotny, to wydaje mi się, że jest osobą wierzącą? A wiadomo, jaka jest postawa KK wobec wspólnego mieszkania bez ślubu... Nie wiem, ale wg mnie to wszystko, za przeproszeniem, kupy się nie trzyma.

Napisane przez Dione

bo wygląda to tak że że ślub religijny staje sie jakims traktowanym dowolnie pretekstem do wesela co dla mnie podważa sens jego zawierania.

Ech, chyba w zdecydowanej większości przypadków tak jest... to bardzo smutne.
Jak komuś zależałoby na ślubie kościelnym jako na sakramencie, to by go po prostu wziął za wszelką cenę, bez patrzenia na to, czy stać mnie na wesele czy nie. Wesele nie jest obowiązkową składową ślubu.

Jako ciekawostkę opowiem historię moich znajomych (dodam - bardzo religijnych, u których żadne wspólne mieszkanie czy współżycie bez ślubu nie wchodziło w rachubę). Mieli początkowo zaplanowany ślub konkordatowy + wesele na lipiec. Byli w trakcie szukania mieszkania i akurat trafiła się okazja - znaleźli mieszkanie. Bardzo zależało im na programie "rodzina na swoim". Postanowili więc szybko wziąć ślub cywilny, by załapać się na to mieszkanie. I tak zrobili. Wzięli ślub cywilny w marcu, potem kupili mieszkanie. A ślub kościelny w lipcu. Tyle, że oni, po ślubie cywilnym NIE zamieszkali razem, nie podjęli współżycia seksualnego. Czekali z tym wszystkim do ślubu kościelnego. Dla nich ślub cywilny to był tylko papier, dokument. Nie nosili obrączek Nie wiedzieli o ślubie cywilnym ich znajomi czy dalsza rodzina, a na ceremonii obecni byli tylko młodzi, mama PMki, ja (jako świadek) i mój TŻ (jako drugi świadek). Za "prawdziwy ślub" ci ludzie uznali ten kościelny.

[Kohnelia20]

Podziwiam takie osoby z tak głęboką wiarą, w postanowieniu jednak prawda jest taka ze takich par można zliczyć na palcach pewnie a idąc tokiem myślenie, że hipokryzją jest ślub kościelny po cywilnym to tak samo mieszkanie ze sobą bez ślubu czy nawet seks przed ślubem kościelnym ba! nawet to że do ołtarza PM idą w białych sukniach z welonem a przecież nie wszystkie są dziewicam więc po co one biorą kościelny można by zapytac ja uważam że nikomu to oceniać co kto robi ważne żeby być szczęsliwym i postępowac zgodnie z własnym sumieniem poza tym nikt nie jest idealny no i co najważniejsze czasami życie samo weryfikuje nasze palny i nie zawsze jest tak jakby się chciało żeby było... pozdrawiam

[kaczuszka69]

Napisane przez Kohnelia20

Podziwiam takie osoby z tak głęboką wiarą, w postanowieniu jednak prawda jest taka ze takich par można zliczyć na palcach pewnie a idąc tokiem myślenie, że hipokryzją jest ślub kościelny po cywilnym to tak samo mieszkanie ze sobą bez ślubu czy nawet seks przed ślubem kościelnym ba! nawet to że do ołtarza PM idą w białych sukniach z welonem a przecież nie wszystkie są dziewicam więc po co one biorą kościelny można by zapytac ja uważam że nikomu to oceniać co kto robi ważne żeby być szczęsliwym i postępowac zgodnie z własnym sumieniem poza tym nikt nie jest idealny no i co najważniejsze czasami życie samo weryfikuje nasze palny i nie zawsze jest tak jakby się chciało żeby było... pozdrawiam

dokładnie no a gdyby chciał podejść do tego radykalnie, to podejrzewam że kult białych sukien ślubnych by upadł, o welonach nie wspomnę, toć to niewinność symbolizuje

[MartitaS]

[QUOTE=Opulka;38507300]Muszę Cię zmartwić: spowiedź nie jest po to, żebyś Ty sobie planowała grzech (życie po ślubie cywilnym) z myślą "a potem przystąpie do spowiedzi i będzie okej". Nie będzie okej: ieodzownym warunkiem dobrej spowiedzi jest żal za grzechy Szczera skrucha. Jak można odczuwać ww. skoro już na wstępie planuje się z rozmysłem "zrobie źle, potem się wyspowiadam"? Planujesz coś, o czym wiesz, że będziesz tego szczerze żałować? Spowiedź jest po to, że jak popełnisz błąd, to możesz go naprawić. Ale błędy mają to do siebie że nie są planowane, ot, każdemu zdarza się pobłądzić. Ty natomiast kompletnie odwracasz pojęcia. I jeszcze jedno: kto Ci zabroni mieć wesele po cywilnym? To chyba nie jest prawnie zabronione...

Zazdroszczę Opulka życia w czystości i bez grzechu. Jak widać nie jestem tak idealna jak Ty, ale dobrze mi z tym. Nie podchodziłam i nie podchodzę do tego w sposób że spowiedź i będzie cacy. Najwyraźniej mamy inne podejście do wiary itd. Ślubu cywilnego nie będę żałować i na 100% nie powiem że żałuję podczas spowiedzi bo to byłoby kłamstwo. Biorąc ślub cywilny myśleliśmy o kościelnym 'kiedyś'. To 'kiedyś' już ma konkretną datę i bardzo się z tego cieszę. Na szczęście trafiłam na księdza który zrozumiał nasze powody i z radością zapisał nas na konkretny termin ślubu. Nie usłyszałam od niego ani jednego słowa potępienia. Ode mnie tyle w tym temacie. Pozdrawiam!

[Opulka]

Napisane przez MartitaS

Po drugie, zgadzam się, że przysięgam przed Bogiem, ale właśnie jest to sprawa tylko mojego sumienia a i nie ide do ołtarza ot tak, tylko przystępuje do spowiedzi. I oto wyznaję grzech jakim jest życie wspólne po ślubie cywilnym.

A teraz odpowiedz sobie sama- która z nas ma ten "inny stosunek do wiary"? Bo to właśnie z Twojej, a nie z mojej postawy wynika, że "wyspowiadam się i będzie cacy". Jeśli nie żałujesz, jak sama piszesz "grzechu jakim jest życie wspólne po ślubie cywilnym", to po co się spowiadasz? Przecież to się mija z celem (ba, bez tego chyba nawet rozgrzeszenia niet, z tego co pamiętam). Też dla "bo tak trzeba żeby mieć ślub kościelny"? Po co to wszystko, skoro nie uznajesz zasad kościoła w ramach którego chcesz ten ślub wziąć? Gdzie w tym wszystkim jakieś głębokie przeżywanie sakramentów? Jest w Tobie tylko chęć wyprawienia wesela? Aż tak płytko to pojmujesz? Że też chce Ci się w to bawić, mi dla zwykłej "szopki", sukienki, weselicha by się po prostu nie chciało To smutne takie wesele bez jakiejkolwiek głębi, tylko żeby się pokazać i no i skoro jak sama pisałaś "wszyscy tak robią to czemu ja nie"...

I nie, nie jestem bez grzechu. Ale mam odwagę się do tego przyznać, nie robię sobie żartów z przysięgi przed Bogiem, nie udaje kogoś kim nie jestem- w tym przypadku katoliczki. Jeśli deklarujesz się jako wyznawczyni danej religii (w tym przypadku katolicyzmu) to postępuj jak wyznawczyni tej religii. W innym przypadku, cóż, zwykła dulszczyzna i hipokryzja się kłania. No i powiedziałabym też, brak szacunku do religii katolickiej i Boga w którego katolicy wierzą, skoro robisz sobie z rzeczy która jest dla katolików (prawdziwych katolików) ważna- zwykłe przedstawienie. I faktycznie, chyba nie ma nic więcej do dodania w tym temacie.


verumka- gratuluje znajomych, fajnie wiedzieć, że są jeszcze na świecie ludzie którzy naprawde robią tak, jak się deklarują!

[rybkie]

A ja tak czytam i czytam i w raz nie widze sensu brania slubu cywilnegk a potem za rok czy dwa koscielnego? no gdzie tu logika? Skoro koscielny jest ten glowny wazniejszy to po co cywilny?? Po co dwa razy kase wydawac? Przeciez cywilny nie jest za darmo,tez musisz kupic jakies obraczki,bukiet,no jakos odswietnie sie ubrac(jesli nie zamierzac kupowac nowych rzeczy),fryzjer,oplata w urzedzie itp no przynajmniej 500 zl idzie,nie wiem dokladnie bo w PL nie mieszkam wiec sie nie orientuje za dokladnie jakie sa ceny.No ale za darmk cywilny nie jest i trzeba sie jakos do niego przygotowac no chyba ze ludzie ida w dzinsach
Wiec argument ze nie ma kasy na ten koscielny wiec teeaz cywilny jest smieszny bo ja juz bym wolala zaoszczedic ta kase na poczet tego koscielnego i zrobic raz a dobrze.
Jesli nie dyktuja tego kroku wzgledy finansowe,nie widze sensu w takim posunieciu,cywilnym a rok po koscielny??! Po co sie pytam?

[verumka]

Napisane przez Kohnelia20

Podziwiam takie osoby z tak głęboką wiarą, w postanowieniu jednak prawda jest taka ze takich par można zliczyć na palcach pewnie

Czy ja wiem? Myślę, że trochę takich ludzi jest

a idąc tokiem myślenie, że hipokryzją jest ślub kościelny po cywilnym to tak samo mieszkanie ze sobą bez ślubu czy nawet seks przed ślubem kościelnym

No dla mnie trochę jest, zwłaszcza to "wspólne miezkanie ze sobą" jako "sprawdzenie" osoby, którą się teoretycznie kocha.

Napisane przez kaczuszka69

no a gdyby chciał podejść do tego radykalnie, to podejrzewam że kult białych sukien ślubnych by upadł, o welonach nie wspomnę, toć to niewinność symbolizuje

Niewinność symbolizuje wianek welon miał przede wszystkim chronić pannę młodą przez urokami i "złymi" spojrzeniami Na początku był przede wszystkim oznaką podporządkowania kobiety mężowi. Ideę symbolu czystości i niewinności dodano mu dopiero później. Podobnie było z sukniami ślubnymi - białe są właściwie popularne dopiero od XIX w., wcześniej ubierano strojne suknie w różnych kolorach. Ideę białej sukni jako symbolu dziewictwa, również dorobili ludzie.

Takie zwyczaje ludzkie w kwestii są istotne, ale chyba nie aż tak, jak zasady religijne wyznania, do którego przynależymy? Zasady, które, jak wierzymy, dał Bóg? Porównywanie zasad Kościoła z kolorem sukni jest chyba więc trochę nie na miejscu.

[Fari]

Napisane przez MartitaS

Zazdroszczę Opulka życia w czystości i bez grzechu. Jak widać nie jestem tak idealna jak Ty, ale dobrze mi z tym. Nie podchodziłam i nie podchodzę do tego w sposób że spowiedź i będzie cacy. Najwyraźniej mamy inne podejście do wiary itd. Ślubu cywilnego nie będę żałować i na 100% nie powiem że żałuję podczas spowiedzi bo to byłoby kłamstwo. Biorąc ślub cywilny myśleliśmy o kościelnym 'kiedyś'. To 'kiedyś' już ma konkretną datę i bardzo się z tego cieszę. Na szczęście trafiłam na księdza który zrozumiał nasze powody i z radością zapisał nas na konkretny termin ślubu. Nie usłyszałam od niego ani jednego słowa potępienia. Ode mnie tyle w tym temacie. Pozdrawiam!

Jak Opulka wcześniej pisała - nie jest katoliczką, więc nie ma co wyjeżdżać do niej z takimi tekstami (odnośnie pogrubionego).
Zgadzam się z dziewczynami, bierzesz ślub cywilny mając świadomość że mieszkanie i współżycie z mężem będzie grzechem, podejmujesz się tego, grzeszysz z premedytacją ale "to nic" bo się wyspowiadasz przecież z tego za 2 lata, przed ś.kościelnym i będzie ok. Zrozumiałabym gdybyś biorąc ślub cywilny miała wątpliwości dotyczące wiary czy była osobą niewierzącą i po 2 latach byś wróciła do katolicyzmu, żałowałabyś tych 2 lat przeżytych w grzechu; albo sytuacja którą opisała verumka - ślub cywilny, ale z zamieszkaniem razem i seksem czekasz na kościelny - ale z tego co piszesz nic takiego nie wynika.
Fragment Twojej wypowiedzi który podkreśliłam i pochyliłam wykazuje że ta spowiedź będzie nieważna!! Radzę wrócić do podstaw katechizmu i przypomnieć sobie "5 warunków dobrej spowiedzi" według Kościoła Katolickiego: punkt 2. żal za grzechy; oraz 4. szczera spowiedź; i zastanowić się jak to się ma do Twojego podejścia.

Co prawda współżycie przed ślubem kościelnym zostało uznane za grzech w średniowieczu (jeśli dobrze pamiętam), bo wcześniej nie było to grzechem tak samo sakrament spowiedzi - "spowiedź na ucho" wprowadzono w XIIIw. w celu inwigilowania społeczeństwa i w celu wzbogacenia się "przedstawicieli" Kościoła. Więc KK zmienił się od czasów założenia go, i nie sądzę żeby w tych zmianach Bóg bądź Jezus mieli coś do powiedzenia. Obawiam się że obecna postawa Kościoła znacznie różni się od pierwotnych założeń.

Zostałam wychowana w wierze katolickiej. Ufam że "KTOŚ" tam na górze jest, ale nie zgadzam się z postawą Kościoła jako instytucji wobec pewnych kwestii, z pojęciem że współżycie z ukochaną osobą to grzech, że antykoncepcja to grzech. Dlatego też nie mogę z czystym sumieniem nazwać się katoliczką. W tym momencie mojego życia nie byłabym w stanie przełamać się i zdecydować na ślub kościelny, wyspowiadać się księdzu tylko "dla karteczki", bo współżycia z TŻ nijak nie żałuję więc nie ma podstawowego warunku spowiedzi, a bez wyznania tego "grzechu" spowiedź przecież i tak by była nieważna. I jeszcze "co łaska" która coraz częściej ma swój cennik

Wzięłam z TŻ ślub cywilny, w przeciwieństwie do wielu osób z mojego otoczenia nie uległam społecznej presji, że przecież tak bez kościelnego to ludzie będą gadać itp. itd.. Ślub cywilny też może być pięknym wydarzeniem, wzruszenie przy składaniu przysięgi i nakładaniu obrączki a to wszystko w zgodzie z własnym sumieniem.
No i było oczywiście z "szopką" - biała sukienka, garnitur, fryzura, makijaż, goście, piękne miejsce (plener), wesela nie było bo nie chcieliśmy, ale jeśli byśmy chcieli to byśmy je zorganizowali bez względu na to że to tzw. "tylko cywilny" - BTW nie cierpię tego określenia.


Nie potępiam tych którzy mimo wspólnego mieszkania chodzą do spowiedzi, komunii i planują ślub kościelny, to ich sumienie, ich życie. Ale myślę że czasem warto się zastanowić co robimy z wiary w Boga, co z respektu wobec zasad kościoła, za którego wyznawców się uważamy, a co jest przedstawieniem pt. "co ludzie powiedzą".

[verumka]

Napisane przez Fari

Wzięłam z TŻ ślub cywilny, w przeciwieństwie do wielu osób z mojego otoczenia nie uległam społecznej presji, że przecież tak bez kościelnego to ludzie będą gadać itp. itd.. Ślub cywilny też może być pięknym wydarzeniem, wzruszenie przy składaniu przysięgi i nakładaniu obrączki a to wszystko w zgodzie z własnym sumieniem.
No i było oczywiście z "szopką" - biała sukienka, garnitur, fryzura, makijaż, goście, piękne miejsce (plener), wesela nie było bo nie chcieliśmy, ale jeśli byśmy chcieli to byśmy je zorganizowali bez względu na to że to tzw. "tylko cywilny" - BTW nie cierpię tego określenia.

- tylko tyle mogę napisać.
"W zgodzie z własnym sumieniem" - to najważniejsze chyba wyrażenie odnoszące się do tego tematu.

[Opulka]

Napisane przez verumka

- tylko tyle mogę napisać.
"W zgodzie z własnym sumieniem" - to najważniejsze chyba wyrażenie odnoszące się do tego tematu.

Dokładnie. Chyba słowem klucz jest tu słowo "własne". Jeśli własne, to przemyślane. A tego niektórym tu zabrakło...

[thidien]

moim skromnym zdaniem"
a) jesli ktoś nie chce mieć slubu kościelnego, sprawa jest oczywista - bierze cywilny
b) jeśli ktoś chce kościelny:
b1 - czeka, aż go będzie stać i bierze albo konkordatowy albo cywilny i kościelny w tym samym terminie
b2 - nie chce czekać, bierze kościelny i wesele takie, na jakie go stać

choć rozumiem, że ktoś może chcieć w kwietniu cywilny, za rok w sierpniu kościelny, tak nie rozumiem po co (było się w narzeczeństwie jakiś czas to co, nie można wytrzymać nieco dłużej?)

nikt nikomu nie zabrania życia razem czy osobno przed ślubem, tylko własne przekonania są tu granicą, ale nie wiem - którą rocznicę świetować? kwietniową cywilną? sierpniową rok późniejszą? obie? po co i na co?

[sloneczko408]

Na początku planowaliśmy ślub kościelny na październik tego roku, no ale nie wyszło. Postanowiliśmy więc wziąć w tym roku tylko cywilny. Też normalnie nie bralibyśmy w krótkim odstępie czasu dwóch ślubów, no ale chcemy wziąć ten ślub cywilny z dwóch powodów, bo już chcemy i po części też dlatego, że chłopak pracuje w Niemczech i jak przekroczy dopuszczalną kwotę zarobku na rok to musi im oddać jakąś cześć zarobionych pieniędzy, a nie jest to mała kwota.

[rybkie]

A jak wasz slub wplynie na jego zarobki?

[kaczuszka69]

Napisane przez rybkie

A jak wasz slub wplynie na jego zarobki?

zapewne zarobki podzielą się na pół, bo już nie będzie sam siebie utrzymywał

[kaledonia]

My juz po cywilnym, za niedlugo koscielny.

Zaraz po zareczynach (w czerwcu 2012)zaczelismy planowac slub- najpierw chcielismy wlasnie konkordatowy i do tego male przyjecie weselne na sali. No,ale niestety jak doszlo do szukania sali to okazalo sie oczywiscie,ze prawie zadna nie miala juz terminu na 2012,a te co mialy nie zorganizuja nam tak malej uroczystosci,bo im sie to nie oplaca.

Oboje nie rozumiemy tego zwlekania ze slubem po zareczynach- my bardzo chcielismy byc razem, mamy najblizszy mozliwy termin w kosciele by wspolgral z wolna sala,a bez przyjecia slubu sobie nie wyobrazamy- to wyjatkowa chwila w zyciu mlodych i chcemy ja odpowiednio swietowac

Naprawde zanim nie szukalismy sali nie sadzilam,ze to bedzie problem zorganizowac wesele w max 6 miesiecy, obiad w restauracji jak najbardziej, ale w przyjeciem do rana juz gorzej.

No i nie ukrywamy,ze slub tez wplynal na roczne rozliczenie podatkowe- za granica malzenstwa maja spory zwrot z racji zmiany stanu cywilnego

[sloneczko408]

Napisane przez rybkie

A jak wasz slub wplynie na jego zarobki?

Gdy jest się małżeństwem ta dopuszczalna kwota zarobku tam jest większa.