jak żyć z informatykiem i nie zwariować

[pkawecka]

po konsultacji z koleżankami z forum "mama z klasą" uznałyśmy, że przyda nam się miejsce, gdzie bedziemy mogły się podzielić opowieściami o życiu z informatykami - zarówno zawodowymi i amatorami.
czy u was też jest tak, że komputer to "pierwsza żona"?
jak się coś zepsuje to pan biedaczysko ma niestrawność z nerwów?
albo budzi się zlany potem, bo mu się przyśniło, że ktoś uszkodził lub nie daj Boże ukradł jego cudo? i leci sprawdzić czy to aby na pewno był sen?
prędzej samochód pozwoli porowadzić niż dotknąć jego kochanie?
a czasem jak sie przypnie do jakiejś gry to nawet jakbyś nago siadła na klawiaturze to prędzej zauważyłby wciśnięty caps lock niż twój negliż?
dalej dziewczyny żalimy się!
ps. mile widziane są także porady - zgodnie z tytułem .

[lavense]

Ja jestem informatykiem, ale nie zauważyłam u siebie skłonności nie dostrzegania świata hehe Po prostu wszystko trzeba wszystko traktować z umiarem, nawet prace z komputerem, bo inaczej stanie się naszym nałogiem Niewiem dokładnie jak to jest z facetami informatykami (nie mieszkam z takim kimś), ale np na studiach to niektórzy nawet laptopy przynoszą i siedzą z nimi na przerwie- zamiast uprzyjemnić sobie obcowanie z kolegami czy koleżankami

[buckfast_superbee]

Moj facet jest informatykiem i fakt, ze lubi swoj komputer, ale bez przesady.... W kazdym razie na pewno komputer nie przeslania mu swiata i nie pwooduje ze zapomina o mnie. I gdybym tak jak piszesz usiadla przed nim nago to na pewno by to zauwazyl

[iff]

Hehe. Ja jestem informatyk No i w sumie cały dzień przed komputerem czasem spędzam, ale to w godzinach pracy lub wieczorem jak muszę coś na studia zrobić. Czas wolny na szczęście nie spędzam przed monitorem tylko z moim TŻ - najchętniej gdzieś poza domem, na swieżym powietrzu. Wiem jednak, że to się 'nie ima' do innych informatyków. Prawdziwy informatyk to ścisłowiec, ja jestem otwarta na wszystko - nie tylko na logikę i komputerowe maniactwo.
Wśród moich znajomych z roku jest wiele takich osób, które lubią komputery, ale jednocześnie są zainteresowane światem i jego niematerialnymi stronami. Myślę, że wszystko zależy od charakteru. Jeśli kobieta będąca z informatykiem ma duszę potrzebującą uczuć i bliskości, to z takim stereotypowym informatykiem chyba ciężko jej będzie - mi bynajmniej by było ciężko...

[agniesia_ania]

Hej dziewczyny!
Ja też jestem informatykiem w spódnicy, już po studiach .
Maniaczką nie jestem, w pracy spędzam dużo czasu przed kompem (średnio 9 godz.) i naprawdę lubię to, co robię . Po pracy - cóż, różnie to bywa. Ale bardzo rzadko siedzę do późnej nocy przy kompie, choć w czasie studiów to, ho,ho... . Posiadówa do 2-3 nad ranem (i to prawie dzień w dzień), a potem nie było siły, żebym zwlekła się przed 10-11 z łóżka. Cóż, uroki studenckiego życia informatyka.
Teraz kiedy pracuję, muszę się wysypiać, więc dałam sobie szlaban na kompa w nocy.

Zauważyłam, że od kiedy jestem z TŻ, duuzo mniej wolnego czasu spędzam przed kompem, a więcej z nim: gdzieś wychodzimy, albo w mieszkanku gramy w go (nie mylić z go-go ).

To na razie tyle. Napiszę więcej później, a teraz pomykam z pracy.

I pozdrawiam wszystkie Wizażanki-informatyczki

[Impersona]

Moj informatyk siedzi godzinami przy komputerze, ale tylko kiedy programuje. Ewentualnie sobie gra, ale zawsze kiedy poprosze, zeby przestal grac i wymysle ciekawsze zajecie (nie koniecznie odrazu sex) to komputer jest wylaczany Najgorzej jak ma jakis program do napisania i mu nie wychodzi... wtedy klnie jak szewc i jest nie do zniesienia... zazwyczaj wtedy go poprostu wyrzucam z laptopem z pokoju i zamykam drzwi, zeby tego nie sluchac. Jak mu wkoncu wychodzi to zawsze przychodzi i przeprasza

[gaga87]

Napisane przez pkawecka

prędzej zauważyłby wciśnięty caps lock niż twój negliż

Tekst wymiata

[Izunia86]

Ja z informatykiem zyje juz ponad 2 lata i jak narazie to wszystko jest ok . Wiadomo ,zamiast tv woli sobie posiedziec przy komputerze ale nie przeszkadza mi to . Musze przyznac ,ze go sobie troche "wychowalam" bo kiedys wiecej czasu spedzal przy kompie ,teraz jest lepiej ale bede wychowywac dalej

[Różowy Strachulec]

Ja żyję z informatykiem prawie 2 lata i nie narzekam. Komputer w domu słuzy do rozrywki, praca jest w pracy Poza tym w domu z komputerem zdecydowanie wygrywa TV

[201704240951]

hmmm ja mam brata który jest na tym kierunku i powiem że co dzień w dzień siedzi na komputerze

[iff]

Napisane przez Impersona

(...)Najgorzej jak ma jakis program do napisania i mu nie wychodzi... wtedy klnie jak szewc i jest nie do zniesienia... zazwyczaj wtedy go poprostu wyrzucam z laptopem z pokoju i zamykam drzwi, zeby tego nie sluchac. Jak mu wkoncu wychodzi to zawsze przychodzi i przeprasza

Ja tez tak mam! Może nie latam po domu z wyzwiskami, ale czasem lepiej do mnie nie podchodzić No ale tak to może mieć każdy jak mu coś nie wychodzi - nie tylko informatyk.

[gosiek82]

Oj życie z informatykiem to ciężka sprawa

Najgorzej jest niestety z programistami (a właśnie takiego mam ), którzy pracują w topowej firmie i zlecenie za zleceniem się sypie i trzeba pracować w pracy i w domu też,bo prawdziwy programista w każdej chwili myśli o swoim nowym dziecku (programie) dopóki się ostatecznie nie urodzi i poświęca mu każdą wolną chwilę często kosztem snu
Ale to jest też pasja i nie należy jej nikomu odbierać, choć potrafi być uciążliwa
Mój tż zawsze pracuje, dopieszcza, poprawia swoje dzieła, nie traci czasu na gierki, a wieczorkiem lub późną nocą czasami niestety wchodzi do łózia i jest już tylko mój, chyba że jakiś program nie daje mu spokoju i myśli co i jak, ale na to da się zaradzić

[Sanderek]

Ja żyję z informatykiem od prawie 3,5 roku. Komputer jest ważny ale nie najważniejszy. Spędza przy nim mnóstwo czasu pracując i bawiąc się -Gry, fora itp. Jednak gdy cacuszko nie działa tak jak ma, potrafi byc nieznosny, mówi o tym na okragło co skłania go do tego, że siedzi przy kompie jeszcze dłużej, bo przeciez trzeba go naprawić. Ale dzieki temu, że sam bardzo duzo przy i w tym siedzi, wszyscy do okoła mamy super działające sprzety.
Komputer oraz czas spedzony przy nim ni jako przekłada się na nasze życie. Wieczorem komp idzie w zapomnienie, jest wyłanczany.

[jowisia]

Och, bardzo bardzo ciezka sprawa... Moj Eksio byl informatykiem, mieszkalismy razem przez trzy lata i musze przyznac, ze chyba wiecej czasu spedzil przed komputerem niz ze mna... Wlasciwie ja cale dnie spedzalam na uczelni, a on przed komputerem - taka praca. Ale wieczorami tez ciezko go bylo oderwac... Mysle, ze w jego przypadku bylo to wiecej niz praca - powiedzialabym, ze Pasja i Obsesja jednoczesnie. Do tego dochodzily rowniez jego wlasnej tworczosci jakies prace graficzne w 3D, ktorym poswiecal 25godzin na dobe.. przynajmniej swoje cale noce.. Czasem trzeba bylo na niego czekac do 3-4 nad ranem, az sie oderwal i do lozka przyszedl (czasem zly, ze mu cos nie wyszlo... ) Oj, straszne to bylo, straszne.... nawet mamie mowilam, ze on sie mocno chyba uzaleznil i zeby go jakos leczyc ale nie dalo sie, jak kiedys ineternet przestal dzialac z przyczyn technicznych u nas na osiedlu to chodzil jak wariat i wydzwanial do serwisu technicznego, zeby podlaczyli, normalnie jakbym widziala jakiegos narkomana na odwyku.....

Aaa, a komputer nie byl wylaczany nigdy! Nie wolno bylo bo akurat cos sie Najwazniejszego teraz sciaga i nie wolno ruszyc (filmy, programy jakies, muzyka, wszystko..) Miala wrazenie, ze komputer jest trzecia osoba u nas w domu, to byla swietosc i obchodzic sie trzeba bylo do niego z szacunkiem "tylko mi tu nie pal", "zabieraj ta kawe stad" itp... Choc byly sposoby zeby go oderwac...

Wynik tego jest taki, ze teraz ja z komputerem nie umiem prawie zrobic nic, bo moj misiek zawsze sie wszystkim zajmowal, a mi sie nawte nie chcialo sluchac tych wszytskich trudnych do wymowienia informatycznych nazw.. No i teraz masz babo placek.... dobrze, ze Zlos czasem ratuje..

[jowisia]

A tak w ogole to tu AgaZ powinna sie wypowiedziec.....

[mimbi]

Przez poltora roku meczylam sie z takim facetem. W sumie wszystko bylo ok, byl dla mnie czuly, zajmowal sie mna, opiekowal i wyczynial ze mna rozne cuda na kiju, ale tylko wtedy, kiedy mu sie przypominalo, ze ja w ogole istnieje! W koncu po miesiacach prosb i blagan, zeby mnie w koncu zauwazyl, doszlam do wniosku, ze to nie ma sensu, bo nie jestem jakims popychadlem. Dla niego nie najwazniejszy byl komputer, ale cala siec, ktora stawial, a ze byl administratorem, to byl po czesci odpowiedzialny za kazdy komputer w sieci (pewnie kolo tysiaca sztuk). Swego czasu lezalam z goraczka i naprawde chcialam, zeby ktos sie mna zajal, a on grzebal w serwerach srubokretem, bo cos tam sie popsulo. Nigdy wiecej.
Ze zwiazku wynioslam przynajmniej spora wiedze informatyczna i wiem juz mniej wiecej co nie dziala, kiedy nie dziala, dlatego informatyk mojego providera internetowego jak mnie slyszy to dostaje apopleksji, bo nie jestem dziumdzia, ktorej mozna wcisnac, ze "internet nie dziala, bo sie kabelek popsul"

[Kasia_L]

Napisane przez Sanderek

...Komputer jest ważny ale nie najważniejszy. Spędza przy nim mnóstwo czasu pracując i bawiąc się -Gry, fora itp. Jednak gdy cacuszko nie działa tak jak ma, potrafi byc nieznosny, mówi o tym na okragło co skłania go do tego, że siedzi przy kompie jeszcze dłużej, bo przeciez trzeba go naprawić. Ale dzieki temu, że sam bardzo duzo przy i w tym siedzi, wszyscy do okoła mamy super działające sprzety.

Mam podobne odczucia. Mój TŻ informatyk z zawodu i pasji ma tak samo. Co prawda nie mieszkamy razem i nie mam aż takich doświadczeń, które mogłyby mi do końca pokazać ile godzin potrafi zająć go praca przy kompie.
Tak swoją drogą, to zastanawiam się czy nie kupić sobie laptopa (tak na przyszłe, wspólne życie - żeby móc swobodnie wykonywać swoją pracę). Wg niego w komputerze wszystko musi grać i koniec . Jak coś nie działa, to zdarza mu się "myśleć w tle" na ten temat, aż w którymś momencie go olśni i życie wraca do normy .
Głównie zajmuje się tworzeniem serwisów www, i potrafi naprawdę długo "dopieszczać" szczegóły, aby uzyskać satysfakcjonujący go efekt finalny.

Na szczęście doszliśmy do kompromisu, choć wcześniej (a jesteśmy ze sobą od ponad 5 lat) zdarzało się, że musiałam go "wyprowadzać" na spacer, żeby się przewietrzył i kości rozprostował .

Jest jeszcze jeden plus. Mam przez to dobrego nauczyciela, który ciągle to uczy mnie czegoś nowego, rozwiewa moje wątpliwości i pomaga rozwiązywać problemy techniczne.

Żyjące z informatykami: łączmy się

[jowisia]

Napisane przez Kasia_L

Zdarzało się, że musiałam go "wyprowadzać" na spacer, żeby się przewietrzył i kości rozprostował .

heheh, skad ja to znam...

[Sanderek]

Napisane przez Kasia_L

Tak swoją drogą, to zastanawiam się czy nie kupić sobie laptopa (tak na przyszłe, wspólne życie - żeby móc swobodnie wykonywać swoją pracę).

Osobiście odradzam Ci laptopa, może i jest wygodny, ale dla własnego bezpieczeństwa lepiej zainwestować w komputer stacjonarny. Mówie z doświadczenia, ponieważ jak bedzie laptop TŻ zawsze może go zabrać ze sobą do łóżka.

[Sanderek]

Napisane przez jowisia

heheh, skad ja to znam...

heheh nie tylko Ty

A tak z innej beczki: fajna zmiania avatarka

[Kasia_L]

Napisane przez Sanderek

Osobiście odradzam Ci laptopa, może i jest wygodny, ale dla własnego bezpieczeństwa lepiej zainwestować w komputer stacjonarny. Mówie z doświadczenia, ponieważ jak bedzie laptop TŻ zawsze może go zabrać ze sobą do łóżka.

Dobre rady zawsze w cenie . Masz rację, o tym nie pomyślałam. Wkopałabym się jeszcze bardziej .

[Joasiaa]

Napisane przez jowisia

Aaa, a komputer nie byl wylaczany nigdy! Nie wolno bylo bo akurat cos sie Najwazniejszego teraz sciaga i nie wolno ruszyc (filmy, programy jakies, muzyka, wszystko..) Miala wrazenie, ze komputer jest trzecia osoba u nas w domu, to byla swietosc i obchodzic sie trzeba bylo do niego z szacunkiem "tylko mi tu nie pal", "zabieraj ta kawe stad" itp... Choc byly sposoby zeby go oderwac...

He he he u mnie jest dokładnie to samo. Ostatnio kazał wyłączyć bo był chory i to był pierwsze raz chyba od 6 miesięcy. Jak się w nocy obudzi i bedzie chciał cos sprawdzić to co? Przecież żony też nie wyłącza
Melduje sie zona informatycznego-maniaka-pracoholika. Jak pisałam na wątku "mama z klasą" mój mąż ma kochanke- swój komputer. Pieści ja, dba żeby jej było dobrze normalnie luksus. Nie dość że ma kochanke to ma z nia jeszcze wiele dzieci bo jest administratorem serwerów. Małe serwerzątka są rozsiane w promieniu 100 km i każde trzeba co jakiś czas obwiedzić - tatuś musi sprawdzić czy wszystko ok. Jak już mój marynarz zawinie do portu to i tak 90% czasu to komp. Owszem zainteresuje się czyms innym ale tylko wtedy gdy zdrowo nim potrząsne.
Zbieram się razem ze znajomymi kobietami - żonami, matkami, kochankami informatyków do napisania książki - poradnika "jak żyć z informatykiem i nie zwariować". Bo naprawde czasami to się ma ochote zrzucić to pudło przez okno z czwartego pietra.

[jowisia]

Napisane przez Joasiaa

Zbieram się razem ze znajomymi kobietami - żonami, matkami, kochankami informatyków do napisania książki - poradnika "jak żyć z informatykiem i nie zwariować". Bo naprawde czasami to się ma ochote zrzucić to pudło przez okno z czwartego pietra.

Heheh... no coz, powiem tylko, ze swietny pomysl z ta ksiazka! (to na powaznie tak-?! Bo ja bym na waszym miejscu...). Juz nie mieszkam z moim komputeromaniakiem, ale chetnie bym takie dzielo poczytala i posmiala sie do rozpuku bo po stylu wypowiedzi widze, ze podchodzicie do sprawy raczej z humorkiem mimo zszarpanych czasem nerwow i wykanczajacej sie cierpliwosci...

Sanderku, bardzo pieknie dziekuje potrzebowalam zmian w zyciu..

[Luba]

Ja tez sie zglaszam! Jestem zona informatyka juz od 12 lat, ksiazke to sama moglabym napisac a juz pare rozdzialow z pewnoscia.
Roznie bywalo, ale musze przyznac, ze dzieki mojej ciezkiej pracy i dyplomacji moj maz w domu nie siada do kompa. Pracuje od rana do poznego popoludnia i potem wpada w nasze szpony tzn moje i dzieci. Praca jest jego ukochaniem, hobby i miloscia ale od dluzszego juz czasu tlumaczymy mu, ze przeciez my tez go potrzebujemy i to baaardzo. Dal sie wziasc na lep slodkich slowek i usmiechy dzieci, bo jak przychodzi z pracy to komputer nie istnieje, weekendy tez spedzamy rodzinnie i bez komputera.
Nie zawsze bylo tak rozowo, bywalo smieszno i straszno, czasami wygrywal komputer a czasami my, moze informatyk musi dorosnac do tego zeby czasami porzucic komputer? A poza tym moj kochany informatyk ma juz swoje lata, dobra pozycje w pracy, nic juz nie musi udowadniac, robi to co kocha i jeszcze mu za to placa, calkiem niezle zreszta. Cos osiagnal w swoim zawodzie i moze juz komputer nie jest tak atrakcyjny jak przebywanie z nami? Lubie sobie to wmawiac...

[aga21087]

Ja mam brata informatyka i korzystanie z komutera w jego obecnosci to katorga zacznijmy od tego ze ciezko wogóle dostac sie na komputer gduy on jest w domu a jak juz siadam to wtedy zaczynaja sie ciagłe pytania czemu tak a po co tak dlaczego nie zrobisz tak a jeszcez niedaj Boze jakis wirus kto jest pierwszym winnym nikt inny jak ja wiec z mojego doswiadczenia zycie z inforatykiem jest ciezkie

[tao]

mój chłopak też jest "zapalonym informatykiem" nie z zawodu (jest rzeźbiarzem) ale z miłości do tej cudownej maszyny jaką jest jego komp.....i tak zasypiam i widze mojego chłopaka plecy-siedzi przy kompie,budze się i znowu jego plecy.Nasz komputer ma 12 wentylatorków i jest najcichszym kompem jaki widziałam,a to dzięki temu,że moja połówka regularnie go ulepsza i podkręca...zresztą nie tylko nasz komp,znajomych dalszych i bliższych też.W tym tygodniu kupuje sobie swój komp bo już nie możemy się dogadac....grafik by się przydał,no ale cóż lepiej miec swój bo za każdym razem jak ja siadam do kompa to czuje się jakbym odbierałam mu jego największą radośc

[nerwusek]

Hej
Ja również jestem informatykiem. Żyć się ze mną da ... jestem tylko nieziemsko zakręcona ( przejawia się to w zderzaniu się z różnymi rzeczami). I fakt, że jeżeli mam wolny dzień spedzam go raczej z moim laptopkiem . Mój mąż kompletnie tego nie rozumie ale się pogodził już z tym ... tylko czasami tak pół żartem pół serio powie ... KOMPUTER DLA CIEBIE JEST NAJWAŻNIEJSZY ... i wtedy zostawiam mój komputerek i zajmuję się mężusiem

[wild_rose]

Ja jestem informatykiem i mój TŻ też jest informatykiem, tylko tym się różnimy że ja jestem informatykiem z przymusu, a mój TŻ jest z zamiłowania. Ja nienawidze kompów i nie mogę doczekac sie kiedy skończe te pieprzone studia(które cholerqa sama sobie wybrałam), a mój TŻ z pewnością zrealizuję się zawodowo jako jakiś administrator lub programista

Pozdrawiam wszystkich informatyków z Krakowa głównie z PK

[pkawecka]

widzę, że wątek trafił na podatny grunt. cieszę się, że znalazły się też informatyczki, aczkolwiek nie uwzględniłam ich zakładajac wątek. co nie znaczy, że wasza obecność nie jest nam miła .
oczywiście moje sformułowania w pierwszym poście były pewnego rodzaju metaforą, bo aż tak źle nie jest - szczególnie w kwestii caps locka. ale na początku było tragicznie. aż sama się dziwię, że to przetrwałam.
byłam wychowana na osobę społeczna, z dala od komputerów i nawet telewizji. dla mnie największą radością były gry i zabawy na podwórku, a potem w starszym wieku spotkania towarzyskie i muzyka, a tu nagle zong!
obrazek z jednej z pierwszych randek z moim obecnym TŻ - jesteśmy u niego. ja sobie leżę w nadziei na jakieś pogaduchy, zwierzenia zakończone może czymś wiecej, a on sobie włacza komputer. ja nie reaguję, bo wydaje mi się oczywiste, że on tylko coś sprawdzi i zaraz wyłączy. otóż nic bardziej błędnego. po 20 minutach, kiedy już ozdyskałam oddech, który mi ze zgrozy zamarł w piersiach pytam go "ty będziesz teraz grał"? a on mi na to "no a co mam z tobą robić?"
kiedy sobie to wspomnę to aż sama się dziwię, że nie walnęłam go klawiaturą w głowę i nie wyszłam trzasnąwszy drzwiami. wydaje mi się, że chyba sie uparłam, że ja mu jeszcze pokażę. no i pokazałam

[czekoladka]

Napisane przez buckfast_superbee

Moj facet jest informatykiem i fakt, ze lubi swoj komputer, ale bez przesady.... W kazdym razie na pewno komputer nie przeslania mu swiata i nie pwooduje ze zapomina o mnie. I gdybym tak jak piszesz usiadla przed nim nago to na pewno by to zauwazyl

Mój dokladnie tak samo . Jest świetnym informatykiem, ale komputer kocha tylko w pracy i do pracy, a kiedy jest u mnie, komputer nie istnieje. Poza tym ma nienormowany czas pracy, bierze komputerki od osob prywatnych i naprawia jeszcze w swojej firmie (w tej, w ktorej pracuje). Ale dla mnie zawsze znajdzie czas, a poza tym ja się cieszę, bo facet ma jakąś pasję. Jednak zgadzam się z tym, że informatycy (faceci) sa specyficznymi ludźmi. Moja kuzynka miala takiego, on chcial się ożenić z nią, jednak ona stwierdzila, że jemu komputer przeslania cały świat i nie chce być "tą drugą". Dobrze, że dostrzegła to przed ślubem