Czy jestem masochistką, i co zrobić z tym fantem. Prosze o radę.

[Ewelina.]

Witam wszystkich.
Temat ten powstaje, ze wględu na moje rozterki i chęć świeżej oceny sytuacji przez nieznane mi osoby.

Mianowicie , podejrzewam u siebie dewiację jaką jest masochizm.
Jest to dość perwersyjny temat więc nie polecam czytania tego wrażliwym osobom.

Otóż zacznijmy od początku. Jak wyglądają moje praktyki?
Otóż polegają na kaleczeniu siebie na rękach, udach, brzuchu i w okolicach intymnych.
Samobiczowaniu się kablem pasem po tyłku, plecach udach lub w okolicach intymnych.
Robię to zazwyczaj rano przed szkołą.
Czasem też, zanim wyjdę do szkoły zakładam na wargi sromowe lub sutki metalowe zapinki i tak muszę wytrzymać do powrotu.
Nie obce mi wkładanie do odbytu różnych przedmiotów i zostawianie tam ich tam przez dłuższy czas.
Podduszanie samej siebie - to wymaga niezwykłej siły woli.
Próbowałam delikatnego przypalania.
To wszystko ma na celu sprawienie mi przyjemności, wielkiej przyjemności i ulgi.
Najpierw jest ból, czasem bardzo duży ale w pewnym momencie przychodzi niesamowita rozkosz i podniecenie - orgazm.
Chciałabym, aby ten stan trwał jak najdłużej, by nigdy się nie kończył.
Daje mi to bardzo dużo, ból mnie uspokaja i wycisza, potrafię się potem skoncentrować, skupic itd..
Ta samodyscyplina sprawia, ze czuję się o niebo lepiej.

W moich fantazjach pojawiają się myśli o okrutnych praktykach jakie mógłby dokonywać na moim ciele mężczyzna, aż do doprowadzenia mnie do kompletnego wyczerpania, poranienia, omdleń itp.
Myśli o zupełnej dominacji nad moją osobą.
O tym, ze powinnam służyć i być srogo karana za złe postępowanie, jakiego się dopuszczam.
Że jestem zła, winna.
(opisywać ich nie będę, ale mozecie sobie wyobrazić o co mi chodzi)

Przyznam, ze efekty wizualne tych działań nie są ciekawe - blizny nakłucia ślady.

Co o tym myślicie? Czy powinnam się leczyć? Powinnam zaprzestać tych działań? I wreszcie czy rzeczywiście jestem masochistką?
Jakie może być podłoże mych upodobań?
Czy powinnam komus o tym powiedzieć?

[fleurdelys]

Nie rozumiem, po co miałabyś się leczyć- dewiacja seksualna to nie choroba. Moim zdaniem istota leży w Twoim wieku, jeżeli jesteś już świadoma swojej seksualności, to pewnie tak-jesteś masochistką. Nie widzę w tym zupełnie nic złego-musisz tylko znaleźć partnera, który będzie podzielał Twój temperament, to znaczy będzie miał skłonności sadystyczne. To nie trudne, więc nie bój się

[Ewelina.]

fluerdelys - wiem, jestem jeszcze bardzo młoda (i mimo ze tego pragnę nie chcę jeszcze mieć faceta który będzie mnie poniżał), ale tez w pełni świadoma swojej seksualności i upodobań, jednak trudno jest mi się z nimi pogodzić, dlatego myślałam ze może dałoby się to wyleczyć albo chociaż załagodzić, nie chcę wyglądać jakbym właśnie wpadła pod traktor

[Lexie]

Dewiacje nie są niczym złym dopóki sama nie czujesz się z tym źle ani nikogo tym nie krzywdzisz.
Moim zdaniem problem polega na tym, że jesteś bardzo młoda, masz tylko 16 lat, więc dość szybko ta dewiacja "doszła do głosu". Przeczytałam trochę Twoich innych postów, piszesz o zaburzeniach odżywiania, o problemach ze sobą, o leczeniu. Myślę, że to może mieć związek z tym, co się z Tobą dzieje.

Zadajesz sobie ból mało umiejętnie, zostawiasz na ciele trwałe ślady - pomyśl, one zostaną na stałe, więc nie powinno ich przybywać. Dominacja nie musi oznaczać bólu, ran zostawiających ślady.

Jeśli chcesz z kimś o tym porozmawiać, najpewniej odpowiednią osobą byłby psycholog-seksuolog. Specjalista pewnie miałby więcej do powiedzenia o przyczynach czy podłożu tych zachowań.

[Hultaj]

Bez kitu, oczywiście, że dewiacja, jak dla mnie dość groźna. Co innego, że tak się wyrażę, umiłowanie mocnego rżnięcia , a co innego:
a) paradowanie pół dnia czy cały dzień z zapinkami na wargach czy sutkach
b) j.w. ;-), z gadżetami w odbycie
c) o przypalaniu się i reszcie, nie wspominam
Nie sądzę, by to było zdrowe; jak, takie łażenie z klamerkami, czy to przypadkiem nie grozi jakąś martwicą? Albo wpychanie sobie rzeczy do tyłka, jak Ty za parę laty będziesz panować nad fizjologią; utrzymaniem kału?
O, jak pisze Lexie, nie tylko się okaleczasz, ale - okaleczasz trwale.

Jesteś nieźle autodestrukcyjna, polecam Ci wizytę u dobrego psychologa, seksuologa. Pozdrawiam.

[Lexie]

No właśnie, napisałam "dopóki sama się z tym dobrze czujesz". Widocznie Ty nie czujesz się całkiem dobrze, skoro o tym piszesz. Sama wiesz, że trwałe ślady są niepożądane, sama chcesz to ograniczyć, więc wiesz, że to się wymyka spod kontroli.
Też optowałabym za seksuologiem, ewentualnie psychologiem (nie chodzisz do takiego lekarza w związku z problemami z odżywianiem?)

[Ewelina.]

Zadaję go mało umiejętnie? Wiec jak mam to robić żeby nie zostawały mi ślady? To jest mi potrzebne ale nie chcę mieć śladów.

Po klamerkach nie ma śladów, po biciu na dłuższą metę tez, ale to za mało.

Powinnam powiedzieć rodzicom? Jak do tej pory to ukrywam bardzo dobrze, ale już nie mam siły się z tym kryć przed wszystkimi.

Chociaż po moim zachowaniu można trochę wywnioskować - czasem prowokuję sytuacje, w których ktoś mógłby mnie obrazić, użyć wulgaryzmów pod moim adresem.

A tak ogólnie to dziękuje za to, ze zechciałyście poświęcić uwagę mojej osobie i doradzić mi. Na prawdę jestem wdzięczna.

A co do psychologa to zaprzestałam chodzenia tam, ale muszę zacząć znowu. jednak nie wiem jak będę umiała się przełamac żeby tak o tym opowiadać.

Hultaj - nie wiem czy to grozi martwicą, mi się jak na razie nic nie dzieje. A nad fizjologią się nie martwię, bo do odbytu nie wkładam sobie gadżetów na cały dzień zbyt często, częściej tylko na chwilę np jakieś 10 minut.

[Hultaj]

Czy powiedzieć rodzicom, nie wiem, zależy, jaki masz z nimi kontakt. Ale rodzicowi trudno w ogóle zaakceptować seksualność dziecka, szczególnie, gdy chodzi o nastolatkę - a takimi upodobaniami i potrzebami, szoku im nie oszczędzisz, to raczej pewne.

Naprawdę, najlepiej zrobisz, szukając dobrego specjalisty.

[fleurdelys]

Moim zdaniem nie przesadzajmy, sama jestem głęboko zainteresowana sadomasochizmem i nie widzę w tym nic złego. Nie chodzi o to, żeby partner zawsze Cię poniżał, chodzi o to, żeby poniżał Cię w łóżku i też tylko wtedy kiedy macie ochotę na taki seks. Moim zdaniem powinnaś poczytać strony internetowe i obejrzeć parę filmów na ten temat i zobaczysz, że nie ma w tym nic nienormalnego.

[Lexie]

Jaki masz kontakt z rodzicami?
Ja bym się raczej nie odważyła im o tym mówić - to dla nich na pewno szokujące i trudne do zaakceptowania. Nie sądzę, żeby wnioskowali cokolwiek z Twojego zachowania, najwyżej sobie myślą, że jesteś krnąbrna, niegrzeczna, ale jestem przekonana, że masochizm im do głowy nie wpadnie.

Na Twoim miejscu postawiłabym raczej na psychologa, rodzice najprawdopodobniej nie będą potrafili Ci pomóc.

[Hultaj]

Abstrahując, zastanowiłabym się nad kreśleniem granic normalności.*

Wiesz, mnie nic do tego, że ktoś np. się biczuje, uwierz, nie traktuję ludzi jako wariatów czy psycholi dlatego, że mają jakieś określone upodobania (oczywiście, to jest temat na większą dyskusję), ale na pewno nie jest właściwe szkodzenie własnemu ciału.

*Btw, Nie, ''normalni'' (tak, wiem, specyficzne określenie) ludzie nie wychodzą z domu z klamerkami na wargach sromowych, podobnie jak np. nie idą do szkoły z wibratorem w pochwie, czy na czworakach.

[Avv]

Dobrze masochizm... Rozumiem, że nic nie możesz z tym zbytnio robić, bo po prostu tylko to sprawia Ci przyjemność. Ale ja jednak poszłabym do psychologa skoro masz wątpliwości. Masochizm, czyli okaleczanie siebie - no dobrze, ale jak Ty później będziesz wyglądać? Z ranami na całym ciele? W lecie będziesz chodziła w kombinezonie? Ja bym naprawdę zrobiła coś z tym, bo według mnie niestety jest to kompletna głupota. Po prostu szkodzisz sobie.

[karolinkamalinka]

Moim zdaniem Twoje praktyki nie mają wiele wspólnego z upodobaniami seksualnymi, a raczej są wynikiem tego,że nie radzisz sobie sama ze sobą.To nie masochizm(rozumiany jako upodobanie do pewnych form seksu), a zaburzenia w Twojej psychice i to dość groźne dla Ciebie.Uważam,że potrzebujesz pomocy specjalisty.

[ONCIA86]

Ja równiez uwazam, ze powinnnas wybrac sie do specjalisty.. Robisz sobie krzywde, kiedys mozesz posunac sie za daleko i.... skrzywdzic sie na cale zycie.
Na twoim miejscu nie mowiłanbym rodzicom, tylko w pierwszej kolejnosci poszłabym własnie do specjalisty...

[Ewelina.]

fluerdelys - Czytałam o tym dużo stron, filmy tez się zdarzały. Chciałabym tylko wiedzieć, ilu ludzi na prawdę tak postępuje,
ciekawi mnie niezmiernie czy właśnie tak jak na tych filmach wyglądają prawdziwe sesje BDSM.
Jednak na razie, dopóki jestem jeszcze tak młoda raczej nie mam zamiaru szukać seksualnego partnera.
No i gdybym mogła prosić o kilka linków do stron o tematyce BDSM (rzecz jasna , jeśli dysponujesz takimi linkami), nie chodzi mi o jakieś ostre filmy porno, bo je mogę znaleźć sama tylko portale, na których to zjawisko opisane jest troszkę szerzej. Byłabym bardzo wdzięczna. Jak nie tutaj to na prv.

lexie - Mój kontakt z rodzicami jest hmm ...zmienny.
Z ojcem właściwie żaden. Z mamą raz stosunki są normalne, a innym razem bez przerwy się kłócimy albo nie odzywamy do siebie.
Jednak mama jest dla mnie bardzo wyrozumiała.
Widziała tylko, jak się tnę po rękach, ale powiedziałam jej ostatnio że już tego nie robię. Z resztą zawsze na rekach nosze grube bransolety wiec nie widać nacięć.

Hultaj - Możesz uważać o moich praktykach co chcesz i rozumiem, że większość ludzi będzie je uważać za chore i nienormalne. Rzecz w tym, że tak samo jak większość osób będzie podniecał namiętny masaż pośladków czy pleców, tak samo jak podniecę się, kiedy ktoś mnie wychłoszcze batem po wypiętym tyłku, co nie znaczy, ze raz na jakiś czas nie będę potrzebowała delikatności i czułości.
Ze swoim ciałem robie co chcę, ale uważam by nie zrobić sobie zbyt wielkiej krzywdy. Nie namawiam do tego nikogo, wiec nie uważam, ze jest to złe.

karolinkamalinka - Przecież pisałam, ze także w moich fantazjach pojawiają się okrucieństwa itd. A ból wywołuje u mnie podniecenie , wiec zadawanie go sobie, jest sposobem na osiągniecie satysfakcji seksualnej. Wiec jest to zachowanie seksualne, ale nie tylko, bo po prostu sprawia mi to ogólną ulgę i przyjemnosć, sprawia, ze czuje się dobrze.

[bess]

Napisane przez Ewelina.

Co o tym myślicie? Czy powinnam się leczyć? Powinnam zaprzestać tych działań? I wreszcie czy rzeczywiście jestem masochistką?
Jakie może być podłoże mych upodobań?
Czy powinnam komus o tym powiedzieć?

Mysle,ze powinnas ograniczyc lub wymyslic takie praktyki ,ktore nie beda szkodliwe dla Twojego zdrowia i zycia.
Podduszanie naprawde moze sie zle skonczyc
Nie wiem jakie jest podloze ,to pewnie bedzie wiedzial seksulog,jak chcesz to sie wybierz.Jeden Ci sie nie spodoba to idz do nastepnego itd

edit:jesli masz do tego zaburzenia odzywiania to zdecydowanie powinnas chodzic na terapie.Tak jakbys nienawidzila siebie,swojej sexualnosci mimo ze jestes jej swiadoma.Albo jakies tam zaburzenie z tym zwiazane znalazlo teraz takie ujscie jako ,ze jestes w okresie dojrzewania.Nie wiem,nie bede sie bawic w psychologa

ps mysle,ze nie musisz mowic rodzicom bo to zbyt intymna sfera.Seksulog by wystarczyl.Bardzo wczesnie i bardzo intensywnie to sie obajwia dla mnie to podejrzane

[Hultaj]

Ewelina, chore i nienormalne to jednak dla mnie zbyt pejoratywne i zbyt mocne określenia. Nigdy nie myślałam o sadomasochizmie jak o dopuście bożym , chodzi(ło) mi bardziej o to, że gdyby np. rzecz dotyczyła bliskiej mi osoby, na pewno martwiłoby mnie to, że wyrządza sobie krzywdę (podduszanie, przypalanie, to dla mnie już trochę wyższa szkoła jazdy niż np. chodzenie w szpilkach po partnerze).

[karolinkamalinka]

Napisane przez Ewelina.

karolinkamalinka - Przecież pisałam, ze także w moich fantazjach pojawiają się okrucieństwa itd. A ból wywołuje u mnie podniecenie , wiec zadawanie go sobie, jest sposobem na osiągniecie satysfakcji seksualnej. Wiec jest to zachowanie seksualne, ale nie tylko, bo po prostu sprawia mi to ogólną ulgę i przyjemnosć, sprawia, ze czuje się dobrze.

Tak, pisałaś. Jednak z tego co zrozumiałam to nie chodzi tylko o przyjemność seksualną, pisałaś,że to przynosi Ci ulgę, spokój, poczucie bezpieczeństwa i pozwala na koncentrację. To już daleko wykracza poza sferę seksualną. Ja mam wrażenie,że Ty nad tym nie panujesz i nie ograniczasz tylko do sfery erotycznej - bo wtedy jaki byłby problem? Żaden. Choć jesteś bardzo młoda, można by uznać,że po prostu to lubisz, kręci Cię taki seks i już, tak, jak kogoś innego np. seks z dwoma partnerami na raz. Można by przyjąć,że ze względu na wiek, w którym Twoja seksualność rozwija się intensywnie masz po prostu okres fascynacji takimi praktykami.
Ja myślę,że problem leży głębiej.

[fleurdelys]

http://www.szkolabdsm.com.pl/
Ok, to najmądrzejsza polska strona o bdsm jaka istnieje. Podchodzą do tematu poważnie, często z psychologicznego punktu widzenia oczywiscie opisują tez istotę praktyk BDSM.
To jak ma wyglądać taka sesja zależy tylko i wyłącznie od partnerów. Nie musi wcale polegać na widocznych urazach, albo w ogóle na bólu fizycznym-może polegać na czystym upokorzeniu psychicznym. Poza tym najważniesze jest to, że w takich związkach życie nie polega na sadystyczno masochicznej relacji miedzy partnerami-należy odróżnić praktyki seksualne od zachować w dniu codziennym to znaczy jak jest sesja to nie wyżywamy się na kimś, bo zrobił coś w naszym życiu prywatnym, nie przelewamy kłótni na seks, itd. Oczywiście jest słowo, które pozwala w każdym momencie przerwać i wy to słowo ustalacie.

[SztuczkaMagiczka]

To co piszesz skojarzyło mi się z blogiem do którego kiedyś dostałam adres od koleżanki. Nie wiem czy to o to chodzi, ale dam Ci linka. Właściwie nie wiem po co bo pomocy tam nie znajdziesz, ale będziesz wiedziała, że nie jesteś sama z tym "problemem".

Nie kurczę, chyba jednak nie to masz na myśli.

[bess]

Napisane przez SztuczkaMagiczka

To co piszesz skojarzyło mi się z blogiem do którego kiedyś dostałam adres od koleżanki. Nie wiem czy to o to chodzi, ale dam Ci linka. Właściwie nie wiem po co bo pomocy tam nie znajdziesz, ale będziesz wiedziała, że nie jesteś sama z tym "problemem".

Nie kurczę, chyba jednak nie to masz na myśli.

tez kiedys jeden pan przyslal mi linka do swojej galerii gdzie prezentowal swoje niewolnice bynajmniej nie w formie textowej.Sama nie jestes na pewno ale nie szukaj do tego faceta w necie ,bo jestes za mloda !w ogole uwazaj

edytowalam linka

[SztuczkaMagiczka]

Ja nie wiem, czy nie powinnam usunąć tego linka, zajrzałam tam teraz i jednak chyba umieszczanie go na forum nie było dobrym pomysłem. Mogę go usunąć?

[Ewelina.]

Dziękuję za adres strony, będzie co czytać. Rzeczywiście temat jest ciekawie przedstawiony.

SztuczkaMagiczka - Racja nie o to mi chodziło, ale bardzo chciałabym kiedyś być na miejscu dziewczyny która to pisała.

[bess]

przypomnialo mi sie ,obejrzyj sobie film Sekretarka,dziewczyna ma problemy rodzinne w relacjach z ojcem,tnie sie, ląduje w szpitalu p.po wysjciu znajduje prace i odkrywa SM
http://sekretarka.filmweb.pl/Sekreta...tions,id=34235

[majashih]

Zdecydowanie Twoj przypadek wymaga specjalisty. Seksuologa, psychologa, psychiatry. I to jak najszybciej zanim zrobisz sobie nieodwracalna krzywde. Bo o ile nie wychodzilo by to poza lozko to wszystko bylo by ok, a kiedy sama to sobie robisz i na taką skale, zagrazasz swojemu zdrowiu trzymam kciuki

[Ewelina.]

Dobrze, poszukam więc specjalisty, ale to ma być psycholog czy jakaś inna osoba?

Trudno jest mi jednak wyobrazić sobie ta wizytę, pójdę i co mam mu powiedzieć?

[mały_groszek]

Myślę,że powinnaś specjaliście powiedzieć dokładnie to co nam napisałaś.
Proponowałabym też zorientować się w sprawdzonych osobach - przede wszystkim ze względu na Twój młody wiek.
Czytając te wyznania przyszło mi na myśl,że nie napisałaś nic na temat Twojego życia - o relacjach w szkole,stosunku do świata,podejścia do życia...czy coś Cię martwi,przytłacza,czy też odwrotnie...
A te kwestie wydają się istotne.I lekarz czy też psycholog będzie o nie pytał.

[majashih]

mysle ze na poczatek lepszy bedzie psycholog. On ewentualnie pokieruje Cie dalej. Powinnas powiedzieć to, co nam. Psycholog jest od pomagania a nie oceniania wiec sie nie boj. Wszystko sie ulozy, tylko musisz zaczac dbac o siebie.

[musicman]

przemknęło mi przez myśl, że ten wątek to prowokacja...
za bardzo poukładane to wszystko, przemyślane, podane skrupulatnie i do tego 16 lat..
Jeśli się mylę to przepraszam autorkę wątku.

[AgaZ]

Ja bym na temat Twojej dewiacji nie rozmawiała z rodzicami. Myślę, że oni nie zrozumieją. Poza tym, to już jest tak prywatna sfera, że masz prawo do tajemnicy czy milczenia.
Natomiast, na pewno powinnaś udać się do psychologa a potem może do seksuologa. On najlepiej wyjaśni Ci mechanizmy, które Tobą kierują i może ukierunkuje na jakieś bezpieczniejsze działania.