Pytanie do pracujących mam - ambicja/chec rozwoju po urodzeniu dziecka

[raspberry_19]

Hej wszystkim. Zastanawiam się mocno nad zmianą pracy. Obecnie mam 27 lat, pracuje w HRach (szkolenia) i nie jestem pewna czy to droga dla mnie. Pracuje dla biura londyńskiego, więc brakuje mi kontaktu z ludźmi - wszystko odbywa się zdalnie- telefony, maile. Ostatnio myślałam o spróbowaniu swoich sił w project managemencie. Jednocześnie w wieku 29-30 lat 'planujemy zajść w ciążę' i tutaj pojawia się moje pytanie do pracujących/ambitnych mam.

Czy po tym jak urodziłyście dziecko poczułyście, że wolicie mieć taka spokojna, bezstresowa prace, od 8 do 16 tylko żeby jak najszybciej dotrzeć do dzieciaczka?

Zastanawaim się czy po urodzenia dziecka priorytety zmieniaja się o 180 stopni i nie skupia się człowiek tak bardzo na tym, żeby się rozwijać tylko wiekszosc energii skupia sie na dziecku.

Wiem, że ile ludzi tyle charakterów, ale chciałabym znać Waszą historię.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Praca od do najzwyczajniej w świecie jest wygodniejsza. Łatwiej ogarnąć rzeczywistość rodzinną.

[annic]

Zależy od człowieka, znajoma po urodzeniu syna wróciła do pracy po pół roku na pełen etat bo już ją nosiło. Ja wróciłam po roku na 3/4 etatu i jest dla mnie idealnie. Dodatkowo po urlopie zmieniłam trochę ścieżkę kariery.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[acidka]

U mnie 2 ciąże i pobyty na urlopach wychowawczych nie wpłynęły negatywnie na chęć kształcenia się i rozwoju - lubię się uczyć, wiem mniej więcej do czego dążę, więc w tym czasie skończyłam dwie podyplomówki.

Z drugiej strony przed urodzeniem pierwszego dziecka pracowałam na 1,5 etatu, kończyłam pracę codziennie o 19-20. Później nie wróciłam już do jednej z prac, nadal pracowałam dwa razy " do wieczora", ale pozostałe dnie chciałam kończyć "normalnie" (czyli 15:30-16). Teraz czeka mnie powrót po drugim macierzyńskim i planuję wrócić tylko na pół etatu, pozostałą część pracy wykonywać na własny rachunek (po to, by samej decydować o jej długości/ilości, móc wcześniej odbierać dzieci ze żłobka, przedszkola, poświęcać im jak najwięcej czasu).

Priorytety mi się zmieniły, wiem, że dzieci będą małe niedługo a napracować się jeszcze zdążę (jeśli będę chciała) - nie wyobrażam sobie teraz codziennie siedzieć w pracy do 20 i widywać dzieci w weekendy, ale też nie wyobrażam sobie być bierną zawodowo.

[Agnimay]

Ja mieszkam w Stanach, więc do pracy wracam po 3 miesiącach życzcie mi powodzenia

[paczanga]

Napisane przez Agnimay

Ja mieszkam w Stanach, więc do pracy wracam po 3 miesiącach życzcie mi powodzenia

Wow, a jak zorganizowałaś opiekę nad brzdącem? Niania czy żłobek? Nie było z tym kłopotu?

Powodzenia!

[wika82]

Nie mam pracy od do, ale mogę samodzielnie organizować swój czas i dużo poświęcam dzieciom, zawożę do placówki na 9:30, w międzyczasie zdarza się, że o 12:00 przewożę dziecko w inne miejsce, zrywam się na wizyty do lekarzy itp. Mąż ma z kolei pracę od do i odbiera dzieci o stałej porze po południu - 15:00, więc spędzamy z dziećmi naprawdę dużo czasu.
Przed urodzeniem starszaka wydawało mi się, że luz, praca będzie zawsze bardzo ważna dla mnie, a teraz najważniejsza jest rodzina.

[torcz]

Po urodzeniu dziecka ambicje nie zmalały, ale zasób energii zdecydowanie tak. Mimo wszystko, to bardzo indywidualna sprawa, podejście do rozwoju i połączenie go z posiadaniem dziecka. Właśnie kończę urlop macierzyński i rozglądam się za opcją zdalnej pracy, bo jednak chciałabym być jak najbliżej swojego bobasa

[Agnimay]

Napisane przez paczanga

Wow, a jak zorganizowałaś opiekę nad brzdącem? Niania czy żłobek? Nie było z tym kłopotu?

Powodzenia!

Dopiero jestem w ciąży Ale może ktoś z rodziny przyjedzie na pierwszy miesiąc, będziemy szukać niani lub małego, prywatnego żłobka. Na szczęście mogę mieć elastyczne godziny pracy więc pewnie będę pracowała z domu głównie, w razie potrzeby pojadę do biura itd. A potem pewnie wrócę na 80% albo 50% etatu.

[Sandieke]

Po powrocie z urlopu macierzynskiego zaproponowano mi prace w innym dziale, gdzie jest nieco wieksze tempo ale praca od-do i nie ma tylu podrowy sluzbowych ktore mialam wczesniej. I nie ukrywam, bardzo mi to odpowiada.

[pempek]

Moja kariera zawodowa nabrała tempa dopiero po urodzeniu dziecka
W czasie ciąży nie przedłużono mi umowy i po macierzyńskim musiałam szukać nowej pracy. Znalazłam taką, która dała mi sporą szansę rozwoju i wykorzystałam ją :P
Nie mam pracy od-do, mam zadaniowy typ pracy i spokojnie radzę sobie z ogarnianiem dziecka

[Michiru]

Ja musiałam mieć jak najbardziej unormowaną pracę, bo przez jakiś czas funkcjonowałam trochę jak samotna matka. Rozstaliśmy się z na jakiś czas i musiałam wiele rzeczy na codzień sama ogarnąć. Więc moje ambicje rzeczywiście zeszły na dalszy plan. A ja do pracy sprzed ciąży już nie wróciłam, bo zbyt wiele ode mnie wymagała a niewiele oferowała. Na razie pracuję w konkretnych godzinach i staram się nie brać nadgodzin, bo mój 4latek wciąż pewnych rzeczy wymaga (od obecności tak po prostu po rehabilitację z powodu zaburzeń integracji sensorycznej).

W każdym razie to zależy od danej osoby, od tego jak to macierzyństwo się potoczy. Rzeczywistość bywa zupełnie inna niż pierwotne plany.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[madziatka2]

Ja właśnie puszczam córkę do żłobka i mam możliwość powrotu do poprzedniej pracy, gdzie muszę dojechać 45 km w jedną stronę. Ogólnie nie zastanawiałabym się i wracała, tam mam możliwość awansu, stabilność zatrudnienia, ale te dojazdy i teraz miałabym wrócić na bardziej odpowiedzialne i wymagające stanowisko... Lecz ze względu na to, że nie ma kto odbierać córki ze żłobka (tylko ja i mąż), czy ewentualnie zostać z nią w domu podczas choroby, schowałam swoje ambicje do kieszeni i szukam czegoś bliżej i mneij wymagającego...

[Michiru]

Ja po urodzeniu i puszczeniu dziecka do żłobka musiałam schować ambicję do kieszeni, bo nie dość że i tak w związku z dzieckiem większość rzeczy na mnie spadła, bo TŻ ma pracę taką że pracuje 12h i ponad 200h w miesiącu to jeszcze na 2lata się rozstaliśmy i jakkolwiek opieka była podzielona to na codzień młody był ze mną. Znalazłam pracę biurową, nie zarabiam 3 z przodu i na obecną chwilę nie sądzę, żebym mogła liczyć na znaczącą podwyżkę czy awans. Ale mam na tyle fajne godziny pracy, że wszystko ogarnę z TŻtem czy bez niego, przedszkole w tym momencie mam 5min od pracy i haj lajf. Teraz okazało się, że znów jestem w ciąży i mogę pracować do kiedy będę w stanie, nie przejmując się co powinnam a co nie.
Jakoś niezbyt się przejmuję tym, że to nie jest jakieś wielkie osiągnięcie, bo mam dużą wygodę i swobodę działania. Może kiedyś będę mogła znaleźć inną, lepiej płatną, bardziej rozwijającą pracę, wszystko jest możliwe.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[golgie]

Napisane przez raspberry_19

Hej wszystkim. Zastanawiam się mocno nad zmianą pracy. Obecnie mam 27 lat, pracuje w HRach (szkolenia) i nie jestem pewna czy to droga dla mnie. Pracuje dla biura londyńskiego, więc brakuje mi kontaktu z ludźmi - wszystko odbywa się zdalnie- telefony, maile. Ostatnio myślałam o spróbowaniu swoich sił w project managemencie. Jednocześnie w wieku 29-30 lat 'planujemy zajść w ciążę' i tutaj pojawia się moje pytanie do pracujących/ambitnych mam.

Czy po tym jak urodziłyście dziecko poczułyście, że wolicie mieć taka spokojna, bezstresowa prace, od 8 do 16 tylko żeby jak najszybciej dotrzeć do dzieciaczka?

Zastanawaim się czy po urodzenia dziecka priorytety zmieniaja się o 180 stopni i nie skupia się człowiek tak bardzo na tym, żeby się rozwijać tylko wiekszosc energii skupia sie na dziecku.

Wiem, że ile ludzi tyle charakterów, ale chciałabym znać Waszą historię.

Mi się zmieniły.
Nie chcę mieć pracy absorbującej moje myśli nawet po niej.
Moim priorytetem jest rodzina i samorozwój, a nie wypruwanie żył w pracy.

[Wizazanka1988rok]

Rodze w czerwcu rok będę na macierzyńskim co dalej nie wiem ale umowę mam do października przyszłego roku pewnie mi pracodawca jej nie przedłuży jak bym wróciła do pracyc

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Syllova]

W moim przypadku - jestem polonistką, pracuję w SP - rozpatruję fakt, że jestem teraz w ciąży jako szansę na zmianę zawodu. Przed zajściem w ciążę miałam po 28-30 godzin dydaktycznych, do których musiałam się naturalnie jeszcze przygotować w domu, sprawdzić wypracowania, napisać sprawdziany, ocenić testy itd. Zasadniczo nie kończyłam pracy przed 18:00, często wychodziłam ze szkoły po 19:00 (wolałam przygotowywać się do pracy w PRACY niż w domu, bo wtedy malała moja efektywność i potrafiłam nawet do 23:00 siedzieć nad materiałami...).

Po trzech latach pracy w szkole publicznej zrozumiałam, że mój czas jako polonisty już się kończy - miałam dość atmosfery w pokoju nauczycielskim, ciągłych narzekań na niskie pensje, marudzenia na nadgorliwych/niezainteresowanych rodziców i trudnych uczniów. Dlatego też podjęłam studia podyplomowe na SGH i... w listopadzie okazało się, że jestem w ciąży.

Umowę mam na czas nieokreślony, a pełen etat po powrocie z macierzyńskiego zapewniony, więc nie martwię się, że nie będę miała do czego wracać - jednocześnie myślę, że w trakcie macierzyńskiego i wychowawczego (który na pewno wezmę) będę starała się podnieść moje kwalifikacje i szukać pracy w innym zawodzie lub chociaż na innym poziomie edukacji.

Na pewno chcę odświeżyć j. angielski (mamy w planach dwujęzyczność) i powrócić do nauki j. hiszpańskiego. Dodatkowo zamierzam w trakcie urlopu chodzić na szkolenia i kursy, tak, by "nie stracić" tych kilku lat i dalej się rozwijać.

Na tę chwilę nie potrafię jeszcze powiedzieć, czy wolałabym pracę "od-do" czy zadaniową/zdalną, jednak na pewno chcę dalej pracować i dawać mojemu dziecku przykład, jak efektywnie łączyć sferę rodzinną i zawodową.

[Michiru]

Ja już w pracy mam jasną sytuację. Co prawda na wychowawczy nie pójdę (nie stać nas na to), ale będę miała przedłużoną umowę i mam do czego wracać. Ale nie znaczy to, że wrócę akurat tam, gdzie pracowałam, bo wciąż mam nadzieję że uda mi się przebranżowić w czasie nast 1.5roku. na razie wylądowałam na zwolnieniu wcześniej niż planowałam i mam zamiar zadbać przez następne kilka miesięcy o siebie, a na macierzyńskim spróbować swoje plany wcielić w życie albo przy okazji zacząć. Wolę znaleźć jakiś złoty środek, by móc zadbać i o dzieci, i o swoją "karierę zawodową", żeby mieć na przyszłość jakiekolwiek poczucie bezpieczeństwa. Nie ma mowy bym zamknęła się w domu na kilka lat, bo przekreślę ostatnie lata swojej pracy i później się okaże, że to nic nie znaczy, bo świat poszedł do przodu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[blondynkapoznan]

Radzę niczego nie planować. Bo dzieci bywają różne. A życie często pisze swój scenariusz.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez Syllova

W moim przypadku - jestem polonistką, pracuję w SP - rozpatruję fakt, że jestem teraz w ciąży jako szansę na zmianę zawodu. Przed zajściem w ciążę miałam po 28-30 godzin dydaktycznych, do których musiałam się naturalnie jeszcze przygotować w domu, sprawdzić wypracowania, napisać sprawdziany, ocenić testy itd. Zasadniczo nie kończyłam pracy przed 18:00, często wychodziłam ze szkoły po 19:00 (wolałam przygotowywać się do pracy w PRACY niż w domu, bo wtedy malała moja efektywność i potrafiłam nawet do 23:00 siedzieć nad materiałami...).

Po trzech latach pracy w szkole publicznej zrozumiałam, że mój czas jako polonisty już się kończy - miałam dość atmosfery w pokoju nauczycielskim, ciągłych narzekań na niskie pensje, marudzenia na nadgorliwych/niezainteresowanych rodziców i trudnych uczniów. Dlatego też podjęłam studia podyplomowe na SGH i... w listopadzie okazało się, że jestem w ciąży.

Umowę mam na czas nieokreślony, a pełen etat po powrocie z macierzyńskiego zapewniony, więc nie martwię się, że nie będę miała do czego wracać - jednocześnie myślę, że w trakcie macierzyńskiego i wychowawczego (który na pewno wezmę) będę starała się podnieść moje kwalifikacje i szukać pracy w innym zawodzie lub chociaż na innym poziomie edukacji.

Na pewno chcę odświeżyć j. angielski (mamy w planach dwujęzyczność) i powrócić do nauki j. hiszpańskiego. Dodatkowo zamierzam w trakcie urlopu chodzić na szkolenia i kursy, tak, by "nie stracić" tych kilku lat i dalej się rozwijać.

Na tę chwilę nie potrafię jeszcze powiedzieć, czy wolałabym pracę "od-do" czy zadaniową/zdalną, jednak na pewno chcę dalej pracować i dawać mojemu dziecku przykład, jak efektywnie łączyć sferę rodzinną i zawodową.

Też pracuję w zawodzie, weź pod uwagę jedną rzecz - praca w szkole, mimo swoich wad (również finansowych, bo jestes na początku drogi) jest idealna dla rodzica. Mam 2 dzieci, to jest naprawdę super sprawa. Nawet gdy mam w dni wolne dyżur - mogę spokojnie brać dzieci ze sobą. Może jakaś podyplomówka z terapii pedagogicznej (fajna rzecz przy polskim), albo logopedia?