Koniec użalania się nad sobą. Od dziś będę inną osobą- powrót do normalności.

[Mikusia321]

Hej. Jestem tu nowa. Nie chciałam się przyznawać przed nikim, że mam anoreksje bulimiczną. W tym wszystkim mam objawy paradoidalnego myślenia. wszystko spowodowane jednym-jedzenie. Choroba polega na tym, że albo się opycham kompulsywnie a potem głodóweczka. Dni czystości. Jak zjem kostkę czekolady uważam, że jestem tak gruba, że moge się opchać jeszcze bardziej. potem albo wymiotuje albo syropek na przeczyszczenie. i obiecanki: oid jutra będzie lepiej. Chodze do psychologa przytyłam z 49 do 54 kg. i to chce zatrzymać. Ale chce być ZDROWA, SZCZĘŚL;IWA. Niestety często użalam się nad sobą. Jaka to ja jestem brzydka, pokrzywdzona, gruba, spaślak świnia. Tylko kurde nie dostrzegam, jak ranię swoich rodziców. KONIEC, KONIEC KONIEC!! Ksiądz mi wczoraj uświadomił, że jśli sama za siebie się nie wezmę do walki w 100@ NIKT MI NIE POMOŻE, bo nikt nie siedzi w mojej głowie.
Od dziś zaczynam. będe chciala zawalczyć o utrzymanie wagi między 54-56 kg. Mam 167=168 cm wzrostu. BĘDĘ ZDORWA.

Jeśli ktoś chce zawalczyć o szczęście można dołączyć.

[agniusia17]

Popieram Twoją inicjatywę. Też zmagam się z podobnymi problemami i mam dość tego, że jedzenie rządzi moim życiem. Jedzenie ma umożliwiać mi życie, a nie nad nim panować. Więc co, czas wrócić do normalności?
Mam nadzieję, że się uda!

[Mikusia321]

Napisane przez agniusia17

Popieram Twoją inicjatywę. Też zmagam się z podobnymi problemami i mam dość tego, że jedzenie rządzi moim życiem. Jedzenie ma umożliwiać mi życie, a nie nad nim panować. Więc co, czas wrócić do normalności?
Mam nadzieję, że się uda!

oczywiście!!! witamy w normalnym świecie. Będziemy żyły jak kaz da normalna osoba. Jedzenie bedzie podstawa zycia. Ma nam pomagac zyc a nie zabijac.

[colson]

Napisane przez Mikusia321

oczywiście!!! witamy w normalnym świecie. Będziemy żyły jak kaz da normalna osoba. Jedzenie bedzie podstawa zycia. Ma nam pomagac zyc a nie zabijac.

I być przyjemnością, kochane Też pnę się ku normalności <3 przed nami wakacje!

[kikimora_6]

Brawa za zdecydowanie
Nie miałam nigdy takich skłonności, nawet przez myśl mi nie przeszło, żeby wymiotować... Ale czasami mam jeszcze trudności z normalnym stosunkiem do jedzenia. Tak całkiem nigdy tego nie wyplenię, ale wiem, że dam radę chociaż to uśpić na tyle, żeby żyć normalnie i być szczęśliwą.
Dzisiaj mam wizytę u mojej psycholog. Dawno u niej nie byłam i cieszę się na to, że się wygadam
Powodzenia dziewczyny

[agniusia17]

Ja terapię miałam zacząć od października w nowym mieście, wraz z początkiem studiów. Bardzo tego pragnę, ale teraz pytanie, czy z takimi wynikami z matury przyjmą mnie tam, gdzie chcę...? Boję się, muszę się trzymać, żeby nie pęknąć i wytrwać w postanowieniu, że nie będę więcej robić głupich rzeczy. Nawet wzięłam sobie kalendarz i skreślam w nim kolejne dni bez napadów i natrętnych myśli, co mnie jeszcze bardziej motywuje do walki, bo jak widzę, że już tyle dni dałam radę to szkoda byłoby teraz wszystko zawalić.

[kikimora_6]

No cóż, wizyta u psychologa nie wypadła zbyt pomyślnie... Znaczy, ulgę to mi dało, bo pewne rzeczy z siebie wyrzuciłam... Ale okazuje się, że będę potrzebowała właśnie jakiejś porządniejszej terapii z psychologiem specjalizującym się we wszelakich zaburzeniach odżywiania. Mam ponoć jakąś wrodzoną podatność na tego typu zaburzenia.
Muszę się czymś zajmować, żeby nie myśleć o żarciu. Najprostszym rozwiązaniem jest dla mnie spotkać się z chłopakiem lub porysować, ale nie mogę przecież robić tego non stop...
No dobra, użalam się nad sobą, a nie od tego jest ten wątek! Dam radę i koniec kropka! Chcę być normalna! Albo przynajmniej tak blisko normalności, jak tylko się da!

[Dekas]

i co podziałało od dziś?
już jesteś 'normalna' ? ^^

[kikimora_6]

Bez komentarza

[Silke Apill]

Niektórym to pomaga



-----
http://✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂ <-- poznaj date smierci

[Dorisek16]

Silke Apill ja widze ze ty wprost przeciwnie zamiast sie odchudzasz to chcesz przytyc, moge spytac czemu?

kikimora_6 3 mam za ciebie kciuki bo mam to samo, ed od kilku lat, od ortoreksji, przez ano, ano bulimiczna, i teraz bulimia z kompulsami, staram sie jak moge ale swiat jak wiesz kusi
powodzonka, 3 maj sie dzielnie:cm ok:

Dekas wiesz nalezysz do osob nieswiadomych i nic nie wiedzacych o tym problemie, lepiej zajmij sie soba niz pisac glupie komentarze

[agniusia17]

Napisane przez Dorisek16

Silke Apill ja widze ze ty wprost przeciwnie zamiast sie odchudzasz to chcesz przytyc, moge spytac czemu?

kikimora_6 3 mam za ciebie kciuki bo mam to samo, ed od kilku lat, od ortoreksji, przez ano, ano bulimiczna, i teraz bulimia z kompulsami, staram sie jak moge ale swiat jak wiesz kusi
powodzonka, 3 maj sie dzielnie:cm ok:

Dekas wiesz nalezysz do osob nieswiadomych i nic nie wiedzacych o tym problemie, lepiej zajmij sie soba niz pisac glupie komentarze

Nie sądzę, aby Dekas była tak całkowicie osobą "nieświadomą i nic nie wiedzącą o tym problemie". Wszystkie zaburzenia odżywiania są ze sobą mocno powiązane i ciężko wyznaczyć jakąkolwiek granicę między nimi.

[kikimora_6]

Dokładnie, ludzie myślą, że jest tylko anoreksja i bulimia. Białe lub czarne. Nieprawda, granica jest bardzo płynna, zaburzenia mogą się objawiać w różny sposób, nie tylko tak klasycznie, "książkowo".

[Dorisek16]

wiem ze granica jest bardzo plynna bo duuzo przeszlam i nadal w tym tkwie, ale komentarz dekas byl calkowicie nie na miejscu
tak czy inaczej kazdy wie swoje..........

[theworstpartofme]

A ja chce byc zdrowa i szczęśliwa i nie gardzić sobą, przestać się wyniszczać, przestac koncentrować życia wokół jedzenia/niejedzenia/diet brrr
Co wy na to żeby zrobić listę rzeczy przyjemniejszych od jedzenia? Takich prawdziwych, niedestrukcyjnych mniejszych i większych przyjemności, które daja nam szczęście w życiu.

[kikimora_6]

Napisane przez theworstpartofme

A ja chce byc zdrowa i szczęśliwa i nie gardzić sobą, przestać się wyniszczać, przestac koncentrować życia wokół jedzenia/niejedzenia/diet brrr
Co wy na to żeby zrobić listę rzeczy przyjemniejszych od jedzenia? Takich prawdziwych, niedestrukcyjnych mniejszych i większych przyjemności, które daja nam szczęście w życiu.

Spotkania z przyjaciółmi i chłopakiem
Rysowanie
Czytanie książek
Śpiewanie (nawet takie pod prysznicem)
Gra na klawiszach
Pisanie wierszy
Fotografia
Kontakt z naturą
Bieganie
Muzyka
Zakupy

...

Sporo tego.

[chocotoffeebananacoco]

Napisane przez kikimora_6

Spotkania z przyjaciółmi i chłopakiem
Rysowanie
Czytanie książek
Śpiewanie (nawet takie pod prysznicem)
Gra na klawiszach
Pisanie wierszy
Fotografia
Kontakt z naturą
Bieganie
Muzyka
Zakupy

...


Sporo tego.

dodalabym spotkania z facetami
no i przyjaciolmi :P

[kikimora_6]

Było coś o tym na początku mojej wypowiedzi
Mam swojego faceta, więc z innymi nie muszę się spotykać i baaardzo mi z tym dobrze

[chocotoffeebananacoco]

kikimora ja to w sumie nie chce miec ale tacy na pare tygodni sa spoko

[TrueLook]

Napisane przez kikimora_6

Było coś o tym na początku mojej wypowiedzi
Mam swojego faceta, więc z innymi nie muszę się spotykać i baaardzo mi z tym dobrze

Ja też mam swojego własnego i jestem niesamowicie szczęśliwa z tego powodu Poza tym zauważyłam, że to on uwalnia (uwolnił?) mnie od ed.

[agniusia17]

Mój facet też pomógł mi w uwolnieniu się od ED. Z tym, że jak zaczęło się między nami psuć to i moje zdrowie zaczęło szwankować, czyli mały nieplanowany powrót problemów.

[Eside]

Czyli gdy masz problemy to i ED wraca? :P Leczyłaś się poza tym? Czy juz nawet jak teraz masz problemy to nei wraca?

[agniusia17]

Heh To nie jest zasada, że jak masz problemy to i ED wraca Ale u mnie niestety tak się złożyło. Leczyłam się, miałam terapię, którą zakończyłam, gdyż czułam się w pełni wyleczona. lecz jak widać wszystko po jakimś czasie znów rypło. Co prawda nie jest tak tragicznie jak na początku mojej "przygody" z zaburzeniami odżywiania, terapia wiele mnie nauczyła i mogę śmiało powiedzieć, że jestem teraz innym, lepszym i silniejszym człowiekiem. Niestety problemów miałam całą masę i wszystkie się na siebie nałożyły, a dodatkowo postanowiłam zrzucić 3-4 kg, gdyż przez zimę trochę za bardzo przytyłam no i w połączeniu z kłopotami życiowymi wyszła taka mieszanka wybuchowa

[Djapira]

Ja się zgadzam z Dekas..
Nie da się od tak pstryknąć palcami i powiedzieć koniec, od dziś jest już super. No nie da się. To trzeba poczuć i nic na siłe się nie zwojuje.
Ja też sobie myślałam, że chcę już normalnie żyć, okazuje sie, że nie wiem co to dla mnie znaczy normalnie, nie wiem jak mam wyglądać ta nowa ja, nie wiem co lubi, czego by chciała od życia, jak ma sobie ułożyć w główce relacje z ludzmi. i na razie sobie czekam. To nie jest zbyt komfortowa sytuacja, ale co innego moge poradzić..

[kikimora_6]

Djapira, tu nie chodzi o "pstryknięcie"- i już wszystko OK... Ja przynajmniej inaczej to odbieram- to rozpoczęcie większego niż zwykle stawiania czoła własnym odchyłom. Przynajmniej w moim przypadku tak jest, bo mam świadomość tego, co jest nie do końca ze mną w porządku, kłopot w tym, że część mnie NIE CHCE tego zmienić. Na szczęście ta buntująca się przed zmianami część siedzi coraz ciszej.

[Djapira]

kikimora i właśnie to miałam na myśli, że się nie da "od dziś być inną osobą", nawiązuje do tytułu autorki.
I właśnie pytanie czy się chce stawiać temu czoła..
P.s.Masz świetny blog Chciałabym się nauczyć gotować, ale tego nie lubie

[theworstpartofme]

Ja dopiero od tygodnia odkrywam jak bardzo bliski męzczyzna może pomóc. sama obecność nawet chwile dziennie dała mi tyle siły do życia w zdrowiu i niewyniszcania siebie, że nadal nie do końca w to wierzę i zły głosik podpowiada, że te najgorsze chwile i tak wrócą...

[theworstpartofme]

No i po długich miesiącach uciekania od ludzi...ucze sie na nowo bycia, rozmawiania, patrze ze zdziwieniem na normalność i szukam w niej miejsca dla siebie...

[Dekas]

ekhm, przypominam że proces zdrowienia winien być niezależny od facetów. Bo takie pseudo zdrowie to o kant stołu o.

[kikimora_6]

Napisane przez Dekas

ekhm, przypominam że proces zdrowienia winien być niezależny od facetów. Bo takie pseudo zdrowie to o kant stołu o.

Oczywiście, najwięcej powinno zależeć od nas samych. Pomoc może wiele zdziałać, ale powinien to być bodziec do samodzielnego działania przeciwko chorobie i u mnie właśnie tak to działa.

Dziękuję za uwagę o moim blogu, bardzo mi miło