Bezsens...

[panna_nikttt]

Tak jak w tytule
Właśnie to czuję... Straciłam zapał do wszystkiego sama nie wiem kiedy i dlaczego.
Szukałam pracy na wakacje ale bezskutecznie.
Siedzę w domu, jem i tyję
Kiedy próbuję się zmobilizować do działania trwa to parę dni a później dalej to samo, spanie do 12, chodzenie w piżamie i objadanie się...
Robiłam badania krwii, wszystko jest ok.
Nie mam ochoty nawet wychodzić gdzieś ze znajomymi
Próbowałam się zebrać do kupy ale bezskutecznie... Wybaczcie to marudzenie. Po prostu już nie wiem co robić... Nie mam ochoty na nic...

[esfira]

idź do psychologa może? po co masz się sama z tym męczyć, skoro nie dajesz rady?

[niebieskie_oczko]

Też polecam psychologa.
My tu raczej nic nie pomożemy, a nie mamy możliwości wyciągnięcia cię z domu do ludzi i nie natchniemy cię chęcią do życia.

[Fuzelka]

Jeśli ten stan trwa już długo to powinnaś skorzystać z pomocy psychologa, bo depresja to nie żarty i im dłużej się zwleka, tym jest potem ciężej. Natomiast jeśli jest to tylko stan przejściowy, nie ma innej rady jak ta, którą każdy inny Ci powie - musisz wziąć się w garść, wymyśleć sobie jakieś zajęcie. Wiem, że łatwo powiedzieć, ale niestety nic innego nie zrobisz.
Martwisz się czymś, masz jakiś problem? Czy to tylko taka chandra znikąd?

[andzia1989r]

A ja bym nie posyłała od razu do psychologa.

To wygląda jak typowe popadnięcie w leniuchowaty marazm.

I nie piszę tego złośliwie, bo jak się zagapię to też tak miewam.

Na to jest tylko jedna rada. Dac se przy lustrze po ry*ju, powiedziec do siebie: Weź skończ, życie mija a Ty je marnujesz. Iśc przekopac ogródek by zasnąc o ludzkiej porze i móc wstac o ludzkiej, a potem zacząc życ.

Można chodzic na spacery, na basen, czytac, robic zdjęcia, iśc na wolontariat (i czas zajmuje i do doświadczenia sie przyda) brac udział w jakichś wakacyjnych eventach (nawet w moim malutkim mieście są muzyczne środy czy filmowe poniedziałki ).

Można, ale trzeba chciec i sie ogarnąc. Do tego nie jest potrzebny jeszcze psycholog.

Psycholog rzecz potrzebna, ale za chwile to ludzie nawet z problemem sraczki sąsiada z góry będą do niego chodzili.

P.s A skoro chodzi o zastój wakacyjny to to nie jest okres który trwa "dłużej". Jakby tak pół roku w domu marnowała czas to bym ją może wysłała na rozmowe kontrolną, dla stwierdzenia czy to tylko leń życiowy i niechęc do robienia czegokolwiek czy poważniejszy problem.

[Sandra202]

Hej ja niestety tez tak mam i to czasami wystarcza proste niepowodzenia.. ;( nie chce tu sie rozwijac, moze napisz na priv

[MarekT]

Żadne psycholog!

W Polsce utarło się, że psycholog to jest doktor! Specjalista!

Nie, moi drodzy! Nie!

Nie bójcie się iść do psychiatry. To człowiek o wykształceniu medycznym, a nie znachorskim!

Do autorki. Koleżanko, głowa do góry.

Wpadłaś w depresję i tuniwisizm! Poprostu moim zdaniem, dawno nie zdażyło Ci się coś miłego w życiu, o nic nie miałaś szansy powalczyć i wpadłaś w życiowy zastój!

Wszystko z Tobą w porządku. Więcej wiary w siebie i marsz do Specjalisty!

[panna_nikttt]

Napisane przez Fuzelka

Jeśli ten stan trwa już długo to powinnaś skorzystać z pomocy psychologa, bo depresja to nie żarty i im dłużej się zwleka, tym jest potem ciężej. Natomiast jeśli jest to tylko stan przejściowy, nie ma innej rady jak ta, którą każdy inny Ci powie - musisz wziąć się w garść, wymyśleć sobie jakieś zajęcie. Wiem, że łatwo powiedzieć, ale niestety nic innego nie zrobisz.
Martwisz się czymś, masz jakiś problem? Czy to tylko taka chandra znikąd?

Martwię się w sumie tym czy wybrałam dobry kierunek, który będę studiowała od października, czy sobie poradzę, będę zupełnie sama na uczelni a w pierwszym kontakcie z nowymi ludźmi nie jestem super przebojową osobą i trochę mnie to dołuje...


Byłam na zakupach ale to mi poprawiło nastrój na chwilę bo co mi po tych rzeczach skoro sama siebie średnio akceptuję i widzę same wady Przytyłam w 3 miesiące 5 kg

[Fuzelka]

Napisane przez panna_nikttt

Martwię się w sumie tym czy wybrałam dobry kierunek, który będę studiowała od października, czy sobie poradzę, będę zupełnie sama na uczelni a w pierwszym kontakcie z nowymi ludźmi nie jestem super przebojową osobą i trochę mnie to dołuje...


Byłam na zakupach ale to mi poprawiło nastrój na chwilę bo co mi po tych rzeczach skoro sama siebie średnio akceptuję i widzę same wady Przytyłam w 3 miesiące 5 kg

Nie wiem, czy Cię to pocieszy, ale ja przytyłam w takim czasie ok 10 kilo Chyba nie pocieszy...

Jak ja 2 lata temu szłam na studia, to też nikogo nie znałam i też przebojowa nie jestem. Jakoś poszło, nie mam wianuszka znajomych, ale wiesz tak naprawdę, że najważniejsze to mieć kilku dobrych znajomych do pogadania czy wyjścia gdzieś, a żeby takich mieć, nie musisz robić jakiegoś super przebojowego wrażenia na otoczeniu. Zastanów się, czy potrzebujesz naprawdę znajomych, którzy będą z Tobą tylko dlatego, bo zrobiłas show na początku a jak pokażesz słabszą stronę, gorszy dzień, pewnie sobie pójdą, bo będzie, że nie jesteś taka 'fajnaa' jak im się na początku wydało i jak oni by tego chcieli...

A co do akceptacji siebie to pamiętaj że masz być sobą i nie musisz się dopasowywać do standardów modelek, cycki do przodu, uśmiech na twarz i od razu będziesz atrakcyjniejsza. Zrób sobie mini spa, nałóż na twarz maseczkę, zaparz ulubioną herbatę i od razu poczujesz się lepiej.

[panna_nikttt]

Zaraz idę robić herbatę Chyba spóźniający się okres potęguje to uczucie...

Wiesz nie chcę się pocieszać Twoimi 10kg bo wiem, że mogłam przytyć więcej ale i tak patrzę w lustro z dozą obrzydzenia, że tak się zapuściłam...

Co do studiów i znajomych boję się, że nie będę miała ŻADNEJ koleżanki... Mam taki charakter, że mało osób tak na prawdę jestem w stanie tolerować (w każdym widzę jakąś denerwującą cechę) I boję się tego, że wszyscy tam będą na siłę fajni i tacy wooow za☠☠☠iści a ja będę stała z boku i patrzyła bo nie zamierzam udawać...

[Roisin92]

Napisane przez Fuzelka

Nie wiem, czy Cię to pocieszy, ale ja przytyłam w takim czasie ok 10 kilo Chyba nie pocieszy...

Jak ja 2 lata temu szłam na studia, to też nikogo nie znałam i też przebojowa nie jestem. Jakoś poszło, nie mam wianuszka znajomych, ale wiesz tak naprawdę, że najważniejsze to mieć kilku dobrych znajomych do pogadania czy wyjścia gdzieś, a żeby takich mieć, nie musisz robić jakiegoś super przebojowego wrażenia na otoczeniu. Zastanów się, czy potrzebujesz naprawdę znajomych, którzy będą z Tobą tylko dlatego, bo zrobiłas show na początku a jak pokażesz słabszą stronę, gorszy dzień, pewnie sobie pójdą, bo będzie, że nie jesteś taka 'fajnaa' jak im się na początku wydało i jak oni by tego chcieli...

A co do akceptacji siebie to pamiętaj że masz być sobą i nie musisz się dopasowywać do standardów modelek, cycki do przodu, uśmiech na twarz i od razu będziesz atrakcyjniejsza. Zrób sobie mini spa, nałóż na twarz maseczkę, zaparz ulubioną herbatę i od razu poczujesz się lepiej.

W 100% popieram wypowiedź powyżej.
Też poszłam sama na studia, nikogo nie znałam i przebojowa też nigdy nie byłam. Po maturze w wakacje miałam dokładnie identyczne przeżycia jak Ty autorko teraz, i wszystko dobrze się skończyło. Na studiach poznałam ludzi, teraz mam kilka osób z którymi mogę wyjść na piwo czy pouczyć się do egzaminu. Także głowa do góry, zbierz się w garść, zacznij coś robić, cokolwiek, coś co Ci da jakąś radość/satysfakcję. Powodzenia

[Darkoz]

Napisane przez panna_nikttt

Nie mam ochoty nawet wychodzić gdzieś ze znajomymi

Przełam się, bo niedługo możesz ich stracić (albo się od nich oddalić) i będzie znacznie gorzej.