Jestem za stara na chłopaków

[Rex94]

Moja matka nigdy nie pozwoliłaby mi mieć chłopaka, w domu był to temat tabu, zawsze źle się o nich wypowiadała, jak o potworach, nie ludziach.
Teraz mam 20 lat, studiuję i teraz zaczął mnie ten temat zastanawiać.
Jak tak przeanalizowałam, to miałam koleżanki, które w gimnazjum chodziły z chłopakami, nie działa im się krzywda i bez problemu się uczyły.
Z jednej strony jestem po prostu ciekawa, jak to jest, jaka jest ta druga połowa ludzkości (bo czy oni naprawdę są takimi potworami, jak ich moja matka określała?), ale z drugiej strony bardzo się boję, mam nawet fobię nie umiem swobodnie rozmawiać z chłopakami, zawsze chodzę spięta w ich towarzystwie, bo słyszę w głowie słowa matki...To jest nie do zniesienia.
Chociaż miałam różnych na oku, nie można oczywiście tego traktować poważnie, ale wielu siedzi w mojej głowie. Nie myślę o nich obsesyjnie, tylko, chociaż nikt o tym nie wie, bo boję się przyznać, interesuję się chłopakami. Czy jest w tym coś złego?...

[Bea_91]

Nikt Ci tu nie pomorze bo musisz isc na terapię

Wysyłane z mojego HTC Desire C za pomocą Tapatalk 2

[klara78]

To calkiem normalne, ze interesujesz sie facetami, gorzej by bylo jakby nie Nie wiem jak to bylo z Twoja mama, ale wyglada to tak, jakby miala jakies zle doswiadczenia z mezczyznami i przelala swoje niepokoje na Ciebie. Skrzywdzila Cie tym niestety...
A Ty musisz sobie zakodowac, ze nie kazdy facet to swinia Sprobuj zaczac z nimi rozmawiac, przebywac czesciej w ich towarzystwie. To sa takie istoty jak my

[elvegirl]

Biorąc pod uwagę Twoje wcześniejsze wątki, wydaje mi się że forum Ci nie pomoże przestawić trybu myślenia Autorko, to za mało.

[PaulinciaKWC]

Napisane przez Rex94

Moja matka nigdy nie pozwoliłaby mi mieć chłopaka, w domu był to temat tabu, zawsze źle się o nich wypowiadała, jak o potworach, nie ludziach.
Teraz mam 20 lat, studiuję i teraz zaczął mnie ten temat zastanawiać.
Jak tak przeanalizowałam, to miałam koleżanki, które w gimnazjum chodziły z chłopakami, nie działa im się krzywda i bez problemu się uczyły.
Z jednej strony jestem po prostu ciekawa, jak to jest, jaka jest ta druga połowa ludzkości (bo czy oni naprawdę są takimi potworami, jak ich moja matka określała?), ale z drugiej strony bardzo się boję, mam nawet fobię nie umiem swobodnie rozmawiać z chłopakami, zawsze chodzę spięta w ich towarzystwie, bo słyszę w głowie słowa matki...To jest nie do zniesienia.
Chociaż miałam różnych na oku, nie można oczywiście tego traktować poważnie, ale wielu siedzi w mojej głowie. Nie myślę o nich obsesyjnie, tylko, chociaż nikt o tym nie wie, bo boję się przyznać, interesuję się chłopakami. Czy jest w tym coś złego?...

Matka wyrządzila ci krzywde. W zainteresowaniu plcią przeciwną nie ma nic zlego. Sama zainteresowalam sie bardzo wczesnie ale moi rodzice nigdy nie izolowali mnie od takich relacji. I spacer z chlopakiem nigdy nie stanowil problemu, nawet jak mialam 13lat.
Potwory? Owszem, zdarzają sie. Kobiety potwory takze. To smutne ze masz 20 lat a o facetach myslisz jak przedszkolak. Nie czytalam innych twoich wątkow ale sugeruje terapie i zycie wg wlasnych decyzji. A nie pod dyktando matki

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Rex94]

Ten strach, który mi zaszczepiła matka jest z jednej strony korzystny, bo żaden chłopak mnie nie skrzywdzi, z drugiej strony jest to jednak strach paraliżujący, uniemożliwiający normalne funkcjonowanie.
W sumie to teraz trochę żałuję, bo przecież wielu ludzi przeżywa tą swoją pierwszą miłość i nie dzieje im się krzywda, chyba pierwsza miłość jest traktowana jako normalny etap rozwoju człowieka?
Z jednej strony nie można być naiwnym, trzeba uważać, ale "człowiekiem jestem i nic, co ludzkie nie jest mi obce".

[PaulinciaKWC]

Napisane przez Rex94

Ten strach, który mi zaszczepiła matka jest z jednej strony korzystny, bo żaden chłopak mnie nie skrzywdzi, z drugiej strony jest to jednak strach paraliżujący, uniemożliwiający normalne funkcjonowanie.
W sumie to teraz trochę żałuję, bo przecież wielu ludzi przeżywa tą swoją pierwszą miłość i nie dzieje im się krzywda, chyba pierwsza miłość jest traktowana jako normalny etap rozwoju człowieka?
Z jednej strony nie można być naiwnym, trzeba uważać, ale "człowiekiem jestem i nic, co ludzkie nie jest mi obce".

Nie. Nie jest korzystny i nie tlumacz jej. Mozna uczyc dziecko rozsadku i tego jak powinny wygladac prawidlowe relacje z chlopakami zeby moglo zauwazyc kiedy cos bedzie nie tak. A twoja matka ci wpoila ze chlopaki to najwieksze zlo tego swiata i odizolowala cie od takich relacji. Przez co nie bedziesz umiala sie odnalezc. A faceci potrafia kochac i nie wszyscy to swinie.
Wychowywalas sie bez ojca?

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

---------- Dopisano o 10:37 ---------- Poprzedni post napisano o 10:33 ----------

Zerknelam na twoj profil i to ty jestes tą dziewczyną zdziwioną, ze mezczyzni budzą twoje pozadanie itd.
Dalej uwazasz, ze to normalne? Ze twoja matka dobrze zrobila?
Skoncz z zakladaniem podobnych watkow i udaj sie do dobrego psychologa. Zrob cos dla swojego dobra

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Individualist]

Patrząc na te komentarze stwierdzam że ta terapia by Ci się przydała. Rozumiem chcieć chronić dziecko,ale nie zamykać mu furtki na normalne relacje z facetami. Tak,są tacy którzy są świniami, ale są też wyjątki od reguł, poza tym są też kobiety które są gorsze od tych złych mężczyzn. Samej będzie Ci trudno wrócić na ten normalny tor myślenia.

Wysłane z mojego GT-I8190 przy użyciu Tapatalka

[Niebieskooka arystokratka]

Terapia i uwolnienie się od wszystkiego co mama tłoczyła Ci do głowy.

[Absinth87]

smutne mieć takie pranie mózgu,zrobione przez wlasną toksyczną matkę...
i co, może masz z nią do konca życia mieszkać, trzymac za rękę i szydełkować?