On ma świetny charakter ale jest brzydki

[Lily94]

Prawie od roku jestem samotna.Z początku odpowiadało mi to,dlatego,że wreszcie miałam czas tylko dla siebie i mogłam poukładać sobie wiele rzeczy w głowie,przede wszystkim dokładnie się zastanowić czego oczekuję od drugiej połówki.Sporo randkowałam,poznałam wielu facetów,ale niestety z żadnym z nich nic mnie nie połączyło...Bardzo mi zależy na prawdziwej,szczerej relacji z kimś,kto poważniej myśli o związku,ale bardzo ciężko kogoś takiego poznać.
Od kilku lat mam pewnego kolegę.Poznałam go jeszcze za szkolnych czasów.To jest świetny facet,o dobrym sercu,dojrzały,inteligent ny,z poczuciem humoru...ma bardzo dużo zalet.Zawsze bardzo dobrze się dogadywaliśmy.Kiedy go poznałam to byłam w związku,mimo tego,że on od zawsze żywił do mnie jakieś uczucia to zbywałam go i traktowałam jak kolegę,nawet nie myślałam wtedy o nim jako o kimś więcej.Mimo wszystko On nigdy nie odpuszczał,nie był też nachalny,ale zawsze utrzymywaliśmy kontakt.Bardzo mi na nim zależało i nie chciałam go stracić (naszej przyjaźni),ale też cały czas twardo twierdziłam,że nie widzę nas razem w związku.Teraz,gdy od prawie roku jestem sama to On tym bardziej zaczął się o mnie starać.Problem tkwi w tym,że bardzo go lubię,wręcz nawet mogę powiedzieć,że zaczynam się w nim zakochiwać,ale On nie jest zbyt urodziwy.Nie szukam żadnego przystojniaka,nie mam wygórowanych wymagań,co do wyglądu - po prostu chciałabym mieć kogoś,kto będzie mi się podobał,czasem wystarczy piękny uśmiech,spojrzenie,coś,co ukryje inne wady w wyglądzie.Jednak jeśli chodzi o jego wygląd nie podoba mi się w nim dosłownie nic.On jest niski,ma troszkę nadwagę,ma bardzo jasne blond włosy,a do tego lekko różową cerę...poza tym spory nos i drażniący głos (ale to szczegół).Ten chłopak wizualnie po prostu mi nie odpowiada,ale coś mimo wszystko strasznie mnie do niego ciągnie.
Jestem wręcz przekonana,że gdybym była z nim w związku to mogłabym być przeszczęśliwa,ze względu na to jak wiele pozytywnych ma zalet,jak potrafi zaskakiwać,rozśmieszać,ja ki jest oddany i jak bardzo mu na mnie zależy.Cały czas prosi mnie,żebyśmy spróbowali,jednak nie wiem,co mam zrobić,ponieważ jego wygląd mnie odpycha i to mnie od niego dystansuje,ale gdzieś w głębi serca doskonale wiem,że taki facet jak On to rzadkość i zdarza się raz na milion (patrząc na jego zachowanie).

[Imperialista]

Zapomniałaś dodać jeszcze informacji o jego statusie majątkowym.

[zlotniczanka]

Napisane przez Lily94

Prawie od roku jestem samotna.Z początku odpowiadało mi to,dlatego,że wreszcie miałam czas tylko dla siebie i mogłam poukładać sobie wiele rzeczy w głowie,przede wszystkim dokładnie się zastanowić czego oczekuję od drugiej połówki.Sporo randkowałam,poznałam wielu facetów,ale niestety z żadnym z nich nic mnie nie połączyło...Bardzo mi zależy na prawdziwej,szczerej relacji z kimś,kto poważniej myśli o związku,ale bardzo ciężko kogoś takiego poznać.
Od kilku lat mam pewnego kolegę.Poznałam go jeszcze za szkolnych czasów.To jest świetny facet,o dobrym sercu,dojrzały,inteligent ny,z poczuciem humoru...ma bardzo dużo zalet.Zawsze bardzo dobrze się dogadywaliśmy.Kiedy go poznałam to byłam w związku,mimo tego,że on od zawsze żywił do mnie jakieś uczucia to zbywałam go i traktowałam jak kolegę,nawet nie myślałam wtedy o nim jako o kimś więcej.Mimo wszystko On nigdy nie odpuszczał,nie był też nachalny,ale zawsze utrzymywaliśmy kontakt.Bardzo mi na nim zależało i nie chciałam go stracić (naszej przyjaźni),ale też cały czas twardo twierdziłam,że nie widzę nas razem w związku.Teraz,gdy od prawie roku jestem sama to On tym bardziej zaczął się o mnie starać.Problem tkwi w tym,że bardzo go lubię,wręcz nawet mogę powiedzieć,że zaczynam się w nim zakochiwać,ale On nie jest zbyt urodziwy.Nie szukam żadnego przystojniaka,nie mam wygórowanych wymagań,co do wyglądu - po prostu chciałabym mieć kogoś,kto będzie mi się podobał,czasem wystarczy piękny uśmiech,spojrzenie,coś,co ukryje inne wady w wyglądzie.Jednak jeśli chodzi o jego wygląd nie podoba mi się w nim dosłownie nic.On jest niski,ma troszkę nadwagę,ma bardzo jasne blond włosy,a do tego lekko różową cerę...poza tym spory nos i drażniący głos (ale to szczegół).Ten chłopak wizualnie po prostu mi nie odpowiada,ale coś mimo wszystko strasznie mnie do niego ciągnie.
Jestem wręcz przekonana,że gdybym była z nim w związku to mogłabym być przeszczęśliwa,ze względu na to jak wiele pozytywnych ma zalet,jak potrafi zaskakiwać,rozśmieszać,ja ki jest oddany i jak bardzo mu na mnie zależy.Cały czas prosi mnie,żebyśmy spróbowali,jednak nie wiem,co mam zrobić,ponieważ jego wygląd mnie odpycha i to mnie od niego dystansuje,ale gdzieś w głębi serca doskonale wiem,że taki facet jak On to rzadkość i zdarza się raz na milion (patrząc na jego zachowanie).

nie kochasz go i nie pokochasz już raczej.

[bujdanaresorach]

Jego wygląd Cię odpycha. Nic z tego nie będzie

[skara]

Daj se spokój. Na krótką metę zdołasz w sobie zdusić zdegustowanie jego wyglądem, ale za jakiś czas wszystko w nim zacznie Cię irytować. Szkoda czasu i kolegi.

[Nevena]

Gustu sobie nie zmienisz, nie ma się co męczyć. Nie chcę powiedzieć, że wygląd jest najważniejszy, bo absolutnie nie, ale skoro piszesz, że wygląd Cię wręcz "odpycha", to naprawdę nic z tego nie będzie.

[lulka19]

Daj temu spokój, bo nic z tego nie będzie a tylko zranisz chłopaka.

[czarna_maciejka]

Tak sie chyba nie da.
Pewnie nie zaczynasz sie w nim zakochiwac, a jedynie chcialabys z kims byc, czujesz sie na to gotowa teraz i dlatego rozwazasz czy nie sprobowac z nim.
Moze daj sobie jeszcze troche czasu, ale jesli on nie zacznie cie fizycznie pociagac to nie krzywdz go i nie zaczynaj z nim zwiazku. To nie wypali.
Moj chlopak jest z tych raczej niskich, jest tez bardzo szczuply, co nie kazdemu by odpowiadalo. Spotkalam sie nawet z pytaniem co mi sie w nim podoba i czemu go wybralam. Sama nie wiem, dla mnie po prostu jest mi z nim super, uwielbiam sie do niego przytulac i wiem, ze mnie bardzo pociaga.
To trzeba po prostu czuc, nie wykrzesasz tego z siebie na sile.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez Lily94

Prawie od roku jestem samotna.Z początku odpowiadało mi to,dlatego,że wreszcie miałam czas tylko dla siebie i mogłam poukładać sobie wiele rzeczy w głowie,przede wszystkim dokładnie się zastanowić czego oczekuję od drugiej połówki.Sporo randkowałam,poznałam wielu facetów,ale niestety z żadnym z nich nic mnie nie połączyło...Bardzo mi zależy na prawdziwej,szczerej relacji z kimś,kto poważniej myśli o związku,ale bardzo ciężko kogoś takiego poznać.
Od kilku lat mam pewnego kolegę.Poznałam go jeszcze za szkolnych czasów.To jest świetny facet,o dobrym sercu,dojrzały,inteligent ny,z poczuciem humoru...ma bardzo dużo zalet.Zawsze bardzo dobrze się dogadywaliśmy.Kiedy go poznałam to byłam w związku,mimo tego,że on od zawsze żywił do mnie jakieś uczucia to zbywałam go i traktowałam jak kolegę,nawet nie myślałam wtedy o nim jako o kimś więcej.Mimo wszystko On nigdy nie odpuszczał,nie był też nachalny,ale zawsze utrzymywaliśmy kontakt.Bardzo mi na nim zależało i nie chciałam go stracić (naszej przyjaźni),ale też cały czas twardo twierdziłam,że nie widzę nas razem w związku.Teraz,gdy od prawie roku jestem sama to On tym bardziej zaczął się o mnie starać.Problem tkwi w tym,że bardzo go lubię,wręcz nawet mogę powiedzieć,że zaczynam się w nim zakochiwać,ale On nie jest zbyt urodziwy.Nie szukam żadnego przystojniaka,nie mam wygórowanych wymagań,co do wyglądu - po prostu chciałabym mieć kogoś,kto będzie mi się podobał,czasem wystarczy piękny uśmiech,spojrzenie,coś,co ukryje inne wady w wyglądzie.Jednak jeśli chodzi o jego wygląd nie podoba mi się w nim dosłownie nic.On jest niski,ma troszkę nadwagę,ma bardzo jasne blond włosy,a do tego lekko różową cerę...poza tym spory nos i drażniący głos (ale to szczegół).Ten chłopak wizualnie po prostu mi nie odpowiada,ale coś mimo wszystko strasznie mnie do niego ciągnie.
Jestem wręcz przekonana,że gdybym była z nim w związku to mogłabym być przeszczęśliwa,ze względu na to jak wiele pozytywnych ma zalet,jak potrafi zaskakiwać,rozśmieszać,ja ki jest oddany i jak bardzo mu na mnie zależy.Cały czas prosi mnie,żebyśmy spróbowali,jednak nie wiem,co mam zrobić,ponieważ jego wygląd mnie odpycha i to mnie od niego dystansuje,ale gdzieś w głębi serca doskonale wiem,że taki facet jak On to rzadkość i zdarza się raz na milion (patrząc na jego zachowanie).

A widzisz siebie i jego sytuacjach intymnych? Masz ochote go pocalowac? Czujesz pociag seksualny do niego? Moze to chodzi o to bardziej, ze "co znajomi powiedza, ze z takim przecietniakiem jestem"?

[Ieka]

Napisane przez bujdanaresorach

Jego wygląd Cię odpycha. Nic z tego nie będzie

Dokładnie..

[cyanek]

Wiesz, jeśli nie czujesz jakiegoś przyciągania, nie wyobrażasz sobie sytuacji intymnych z nim, nie masz ochoty go pocałować ani przytulić - bo na przykład coś w jego wyglądzie by cię odpychało - nie wchodź w to.
Nie da się założyć związku, jeśli nie ma wzajemnego przyciągania, popędu, chęci bliskości. Być może teraz czujesz się samotna i żal ci twojego kolegi, bo jest fajnych chłopakiem, ale tylko niepotrzebnie go zranisz (bo widać, że jemu się podobasz).

[NoRaczejNie]

Nic z tego nie będzie, nie pakuj się w to bo i tak prędzej czy później go zostawisz. Jeżeli nie podoba Ci się z wyglądu to, wasza sfera intymna kompletnie by nie istniała a to szybko doprowadziłoby do tego, że związek by upadł.

[jantrzeci]

Dziewczyno to doradz mu jak ma sie ubrac uczesac, jak ma o siebie dbac skoro to przyjaciel...

[umpapumpa]

Jak nie pociąga Cię fizycznie to nie ma sensu zawracać mu głowę, niech znajdzie kogoś dla kogo będzie przystojną osobą.

[kiciun]

Gdyby miał Ci się spodobać z czasem, to już dawno by się to stało i przestałabyś aż tak wyraźnie dostrzegać jego wady. Tak też wygląda miłość. Nic z tego nie będzie. Myślisz o nim, bo jesteś samotna i nie ma nikogo lepszego na horyzoncie. Pojawiłby się jakiś atrakcyjny dla Ciebie facet i dupa, byłabyś nieszczęśliwa.

[Lenchester]

Zgadzam się z powyższymi wypowiedziami. Jak Ci się ani trochę nie podoba i do tego wręcz Cię odpycha to nic z tego nie będzie. A po co masz się zmuszać? Pozostaw go dla dziewczyny, której się spodoba, a sama leć na łowy.

[201803290936]

Napisane przez kiciun

Gdyby miał Ci się spodobać z czasem, to już dawno by się to stało i przestałabyś aż tak wyraźnie dostrzegać jego wady. Tak też wygląda miłość. Nic z tego nie będzie. Myślisz o nim, bo jesteś samotna i nie ma nikogo lepszego na horyzoncie. Pojawiłby się jakiś atrakcyjny dla Ciebie facet i dupa, byłabyś nieszczęśliwa.

Jak wyżej.

[Azhaar]

Nic z tego nie będzie. I najlepiej radziłabym to wprost powiedzieć przyjacielowi - ze nie widzisz Was jako pary i koniec dyskusji. Pewnie go to zaboli, ale nie wiem czy takie ,,bujanie sie" nie będzie go kosztować więcej bo widać ze on cały czas ma na coś więcej nadzieję.

[doriiska]

Dziewczyny dobrze mówią - skoro w żaden sposób nie pociąga Cię fizycznie, a wręcz dodajesz, że ma drażniący głos, to jak wyobrażasz sobie z nim jakąkolwiek bliskość? Zostaw go dla innej, a sami zostańcie w relacji przyjacielskiej.

[97063297b7b35b4a21bd582d93800b2e45dfbb59_6372d6b265f10]

Byłam 4.5 roku z facetem, który średnio mi się podobał, ale nauczyłam się postrzegać go jako atrakcyjnego po czasie.

Teraz jestem z facetem na widok którego uginają mi się kolana. Nigdy już nie popełniabym błędu wchodzenia w związek z kimś kto nie jest dla mnie to bardzo atrakcyjny, bo teraz mam porównanie.

[marysienka]

Lepiej zostańcie dalej przyjaciółmi. Nie angażuj się w ten związek, bo nie dość, że wam nie wypali to jeszcze stracisz bliską Ci osobę.

[guinevere82]

Przyjaciółmi i tak już na długo nie zostaniecie.
Życie.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Raczej się w nim nie zakochujesz... Zakochiwanie się w osobie, która wcześniej była tylko kolegą/koleżanką polega na tym, że zaczyna Ci się podobać. Są takie związki, które rodzą się z bliskości i długiej przyjaźni, ale wtedy ta druga osoba podoba Ci się z wyglądu, choć wcześniej nie myślało się o niej w tych kategoriach.

Jeśli ten chłopak Cię odpycha z wyglądu, to będziesz się tylko męczyć i zrobisz mu złudną nadzieję i go zranisz.

[mary_poppins]

Też obstawiam, że po prostu chcesz z kimś być, więc zaczynasz kombinować i analizować "za" i "przeciw" odnośnie potencjalnych kandydatów. Może Twój kolega faktycznie byłby fajnym chłopakiem, ale nie podoba Ci się, więc lepiej pozostawić go dziewczynie której będzie się podobał. Fizyczne przyciąganie i chemia są bardzo ważne zarówno dla rozpoczęcia, jak i dla trwania związku. Lepiej nie zadowalać się taką opcją - bezpieczną, a mało atrakcyjną - bo możesz zmarnować szansę na poznanie kogoś, na widok kogo będziesz wyżymać gatki Nie ma sensu wciskać się na siłę w taki związek z rozsądku: bo miły, bo uczynny, bo zapatrzony, bo wierny itp.

[Aditu_]

[1=97063297b7b35b4a21bd582 d93800b2e45dfbb59_6372d6b 265f10;51575020]Byłam 4.5 roku z facetem, który średnio mi się podobał, ale nauczyłam się postrzegać go jako atrakcyjnego po czasie.

Teraz jestem z facetem na widok którego uginają mi się kolana. Nigdy już nie popełniabym błędu wchodzenia w związek z kimś kto nie jest dla mnie to bardzo atrakcyjny, bo teraz mam porównanie.[/QUOTE]


Jakbym ja pisała nawet czas trwania związku się zgadza

[mechanik222]

I ja to pytanie chciałem zadać. Czasem te kila zer zmienia zauważalnie perspektywę.

[stewardesa]

Chłopcy - to, że widzicie blacharę w każdej dziewczynie, która wrzuca w strefę przyjaźni chłopaka, z którym się identyfikujecie nie zmienia faktu, że dla nas, tak samo jak dla was, atrakcyjność fizyczna drugiej osoby jest NIEZBĘDNA.

[af096d25f0cf772bc51ba27debbec984bc7420f7]

Dla was nawet bardziej "niezbędna". Gdy spotykałem się z dziewczyną jej, obiektywnie i subiektywnie z mojej strony rzecz biorąc, wady wyglądu nie przeszkadzały mi. Zaś jej przeszkadzał brak zarostu i inne pierdoły. Coraz częściej też słyszę wśród kobiet spusty nad bożyszczami z mediów/lokalnymi pięknisiami, są znacznie bardziej ekspresyjne niż u mężczyzn.

[Oliwiabb]

Wiesz co... byłam kiedyś w bardzo podobnej sytuacji.
Poznaliśmy się na pierwszym roku studiów i tak przez jakieś kolejne dwa lata się przyjaźniliśmy. Chłopak super z charakteru, z wyglądu nie był zły ale był NISKI (176cm czyli nie jakiś karzełek) i taki hmm.. mało męski? Do tego z bardzo dobrej rodziny, super się dogadywaliśmy, prawie ideał. Gdyby nie ten cholerny wzrost i to, że miał dłoń wielkości mojej ( serio wtedy to był dla mnie problem, chociaż wydaje się śmieszny)
I naprawdę próbowałam sama siebie przekonać, że coś z tego może być bo nie był mi do końca obojętny. Ale w głębi serca wiedziałam, że parę miesięcy/ lat minie i jego wygląd będzie mnie odpychał jeszcze bardziej, będzie mnie irytowało to że jak założę swoje ukochane szpilki to będę wyższa od niego. Niby to nie wielki problem ale nie było sensu.

Teraz się zastanawiam czasami jakby to było gdybym mu dała szanse te kilka lat temu ale nie żałuję bo po jakimś czasie poznałam swojego obencego partnera, który opowiada mi właściwie pod każdym względem. Moim zdaniem ty po prostu nie chcesz "jego" ty chcesz miłosci i wydaje Ci się, że on może Ci ją dać. Otóż tak- on może ale żebys była szczęśliwa to musisz miłość odwzajemniać a chyba sobie zdajesz sprawę z tego, że to niemożliwe.

[mechanik222]

Wierz mi. Kluczyki od Porsche na blacie to kieszonkowy Photoshop na oczy kobiet. Smutne, lecz true.