Lęki 6-latka

Catherine1010 · 2016-12-25, 04:50

Witam, proszę o poradę dotyczącą mojego Synka. Od mniej więcej dwóch lat boi się być sam, nawet przez chwilę. Nawet do toalety we własnym domu nie chce iść sam, tylko prosi kogoś z domowników, żeby z nim poszedl. Nie chce byc też sam w swoim pokoju, najlepiej żeby widział inną osobę, wtedy jest spokojniejszy. Kiedy ja muszę coś zrobić w innym pomieszczeniu niż on przebywa, przenosi się za mną. Kiedy odwiedzi go inne dziecko, nie ma problemu, zeby bawil sie w swoim pokoju.
Oczywiście rozmawiam z nim, tłumaczę, przechodziliuśmy już "rytualne oswajanie albo wyganianie potworów" itp rzeczy. Nie zdalo egzaminu. Kiedy pytam, czego się boi, za każdym razem to coś innego lub nie potrafi sprecyzowac.
Byłam z Synkiem u psychologa kiedy miał 5 lat, ale usłyszałam, że to taki wiek i że wyrośnie. Teraz ma 6 lat, a ja mam wrażenie, że jego lęki się pogłębiają, a nie mijają.
Czy za taką sytuację może odpowiadać wyjątkowo bujna wyobraźnia dziecka? A może to, że gdy ja jestem w pracy opiekuje się nim nadopiekuńcza babcia, gdzie na każdym kroku słyszy "uważaj, bo..."?
Poradźcie proszę co robić, bo skończyły mi sie pomysły. Czy powinnam ponownie odwiedzić psychologa?

szandor1 · 2016-12-25, 09:15

Myślę, że wpływ babci nie jest tu bez znaczenia. Warto o tym wspomnieć psychologowi.

ajah · 2016-12-25, 09:55

Cytat:

Napisane przez Catherine1010

Witam, proszę o poradę dotyczącą mojego Synka. Od mniej więcej dwóch lat boi się być sam, nawet przez chwilę. Nawet do toalety we własnym domu nie chce iść sam, tylko prosi kogoś z domowników, żeby z nim poszedl. Nie chce byc też sam w swoim pokoju, najlepiej żeby widział inną osobę, wtedy jest spokojniejszy. Kiedy ja muszę coś zrobić w innym pomieszczeniu niż on przebywa, przenosi się za mną. Kiedy odwiedzi go inne dziecko, nie ma problemu, zeby bawil sie w swoim pokoju.
Oczywiście rozmawiam z nim, tłumaczę, przechodziliuśmy już "rytualne oswajanie albo wyganianie potworów" itp rzeczy. Nie zdalo egzaminu. Kiedy pytam, czego się boi, za każdym razem to coś innego lub nie potrafi sprecyzowac.
Byłam z Synkiem u psychologa kiedy miał 5 lat, ale usłyszałam, że to taki wiek i że wyrośnie. Teraz ma 6 lat, a ja mam wrażenie, że jego lęki się pogłębiają, a nie mijają.
Czy za taką sytuację może odpowiadać wyjątkowo bujna wyobraźnia dziecka? A może to, że gdy ja jestem w pracy opiekuje się nim nadopiekuńcza babcia, gdzie na każdym kroku słyszy "uważaj, bo..."?
Poradźcie proszę co robić, bo skończyły mi sie pomysły. Czy powinnam ponownie odwiedzić psychologa?

skonsultowałabym się z innym psychologiem i nie zaakceptowałabym wniosku: dziecko z tego wyrośnie.

**0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b** · 2016-12-25, 10:01

Zgadzam się z Ajah

Babcia babcią, ale dziecko we własnym domu powinno zachowywać się normalnie, nie lękliwie. Rozumiem np. strach przed ciemnym pomieszczeniem (moja córka do ciemnej łazienki też nie chce wejść, to chyba jakieś naturalne takie), ale ogólnie poruszanie się samodzielne to jest podstawa.

A jeszcze pytanie = czy to jest jedyny problem w zachowaniu syna? Poza tym wszystko jest ok, nie niepokoi i nie niepokoiło cię nigdy nic?

Catherine1010 · 2016-12-25, 10:30

Dziękuję za odpowiedzi. Poszukam innego psychologa i sie wybierzemy.
Jeżeli chodzi o inne zachowania, które mnie niepokoją to to, że Synek jest ekstremalnym niejadkiem. Niepokoi mnie także jego nadwrażliwość, np. na zapachy czy smaki.
Ogólnie jest dzieckiem wesołym, grzecznym, gadatliwym i bardzo czułym.

**0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b** · 2016-12-25, 10:35

Skąd jesteś?
Jeśli Śląsk - to polecam In Corpore - centrum pomocy psychologiczno-pedagogiczno-medycznej (w zakresie zaburzeń u dzieci), oddziały w Częstochowie, Katowicach, Dąbrowie Górniczej.
Zadzwoniłabym, powiedziała w czym rzecz i powiedzą, gdzie się udać, do jakiego specjalisty. Obawiam się, że sam psycholog będzie niewystarczający, ja udałabym się na pewno do neurologa i ew. zrobiła diagnozę w kierunku SI (integracji sensorycznej).

Absolutnie nie stawiam diagnozy żadnej! pracuję z dzieciakami z zaburzeniami, to są takie podstawy, na które naprowadza się rodziców na samym początku, by wykluczyć czy potwierdzić jakieś problemy.

Catherine1010 · 2016-12-25, 10:45

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;68934116]ale dziecko we własnym domu powinno zachowywać się normalnie, nie lękliwie. [/QUOTE]
W samo sedno, to jest to co mnie boli najbardziej. Chciałabym, żeby zwłaszcza w domu czuł się bezpiecznie.

---------- Dopisano o 11:42 ---------- Poprzedni post napisano o 11:37 ----------

Jestem z Radomia. U nas ciezko ze specjalistami. Może w Warszawie prędzej.
Kiedyś sporo czytałam o SI. Natknęłam się na to szukając rady na problemy z jedzeniem.

---------- Dopisano o 11:45 ---------- Poprzedni post napisano o 11:42 ----------

A jak sie zachowywać, kiedy prosi żeby z nim iść do toalety, albo jak chce iść do pokoju swojego i mówi, że się boi? Czy probować przełamywać jego lęki? Czy jednak chodzić za nim jak prosi?

**0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b** · 2016-12-25, 10:47

Problemy z jedzeniem MOGĄ oznaczać zaburzenia SI w obrębie jamy ustnej, to jest do wyprowadzenia, ale jednak trzeba do specjalisty, który podpowie jak postępować.
Czy syn normalnie żuł, gryzł? Czy są jakieś konsystencje, których nie tolerował lub nie toleruje nadal?

Catherine1010 · 2016-12-25, 10:52

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;68934696]Problemy z jedzeniem MOGĄ oznaczać zaburzenia SI w obrębie jamy ustnej, to jest do wyprowadzenia, ale jednak trzeba do specjalisty, który podpowie jak postępować.
Czy syn normalnie żuł, gryzł? Czy są jakieś konsystencje, których nie tolerował lub nie toleruje nadal?[/QUOTE]

Z jedzeniem od zawsze problem. Skończył z mlekiem mając 10 miesięcy. Ma swoje ulubione potrawy (bardzo ich mało). Woli potrawy, ktore szybko się przełyka. Rano nie ma mowy o kanapce, musi być jakiś serek czy jogurt. Nie zje nic co ma kolor czerwony, bo mu sie jak mowi z krwia kojarzy.

**0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b** · 2016-12-25, 10:59

Spójrz, to wygląda nieźle:

http://ctdim.pl

Catherine1010 · 2016-12-25, 19:16

Dziękuję za sugestie

Dowiem się co to za ośrodek.

filia_ · 2016-12-25, 21:17

Mój syn, już prawie 7-letni, ma podobnie.
Też chce żeby z nim chodzić do łazienki i ogólnie "być w pobliżu". Co prawda w swoim pokoju sam posiedzi ale jak ja usypiam młodszego i chcę się zamknąć w sypialni to juz jest problem bo on "nie chce być sam"
do zasypiania tez potrzebuje towarzystwa
i też jest niejadkiem mającym kilka wypróbowanych potraw a reszta może nie istnieć
i szczerze powiedziawszy nigdy nie pomyślałam, że to trzeba leczyć...

Catherine1010 · 2016-12-26, 05:35

Cytat:

Napisane przez filia_

Mój syn, już prawie 7-letni, ma podobnie.
Też chce żeby z nim chodzić do łazienki i ogólnie "być w pobliżu". Co prawda w swoim pokoju sam posiedzi ale jak ja usypiam młodszego i chcę się zamknąć w sypialni to juz jest problem bo on "nie chce być sam"
do zasypiania tez potrzebuje towarzystwa
i też jest niejadkiem mającym kilka wypróbowanych potraw a reszta może nie istnieć
i szczerze powiedziawszy nigdy nie pomyślałam, że to trzeba leczyć...

Mój też sam nie zaśnie. Może u Ciebie ma to związek z młodszym synem, starszy domaga się uwagi?
Mój jest jedynakiem. Kiedy probuje go przekonac zeby sprobowal pojsc do lazienki czy do innego pokoju to zrobi kilka krokow i wraca sie mowiac ze sie boi.

2016-12-25, 04:50	#1
Catherine1010 Przyczajenie Zarejestrowany: 2016-12 Wiadomości: 6	Lęki 6-latka Witam, proszę o poradę dotyczącą mojego Synka. Od mniej więcej dwóch lat boi się być sam, nawet przez chwilę. Nawet do toalety we własnym domu nie chce iść sam, tylko prosi kogoś z domowników, żeby z nim poszedl. Nie chce byc też sam w swoim pokoju, najlepiej żeby widział inną osobę, wtedy jest spokojniejszy. Kiedy ja muszę coś zrobić w innym pomieszczeniu niż on przebywa, przenosi się za mną. Kiedy odwiedzi go inne dziecko, nie ma problemu, zeby bawil sie w swoim pokoju. Oczywiście rozmawiam z nim, tłumaczę, przechodziliuśmy już "rytualne oswajanie albo wyganianie potworów" itp rzeczy. Nie zdalo egzaminu. Kiedy pytam, czego się boi, za każdym razem to coś innego lub nie potrafi sprecyzowac. Byłam z Synkiem u psychologa kiedy miał 5 lat, ale usłyszałam, że to taki wiek i że wyrośnie. Teraz ma 6 lat, a ja mam wrażenie, że jego lęki się pogłębiają, a nie mijają. Czy za taką sytuację może odpowiadać wyjątkowo bujna wyobraźnia dziecka? A może to, że gdy ja jestem w pracy opiekuje się nim nadopiekuńcza babcia, gdzie na każdym kroku słyszy "uważaj, bo..."? Poradźcie proszę co robić, bo skończyły mi sie pomysły. Czy powinnam ponownie odwiedzić psychologa?

2016-12-25, 09:15	#2
szandor1 Raczkowanie Zarejestrowany: 2016-02 Wiadomości: 64	Dot.: Lęki 6-latka Myślę, że wpływ babci nie jest tu bez znaczenia. Warto o tym wspomnieć psychologowi. __________________

2016-12-25, 10:01	#4
0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b Konto usunięte Zarejestrowany: 2006-03 Wiadomości: 44 997	Dot.: Lęki 6-latka Zgadzam się z Ajah Babcia babcią, ale dziecko we własnym domu powinno zachowywać się normalnie, nie lękliwie. Rozumiem np. strach przed ciemnym pomieszczeniem (moja córka do ciemnej łazienki też nie chce wejść, to chyba jakieś naturalne takie), ale ogólnie poruszanie się samodzielne to jest podstawa. A jeszcze pytanie = czy to jest jedyny problem w zachowaniu syna? Poza tym wszystko jest ok, nie niepokoi i nie niepokoiło cię nigdy nic?

2016-12-25, 10:30	#5
Catherine1010 Przyczajenie Zarejestrowany: 2016-12 Wiadomości: 6	Dot.: Lęki 6-latka Dziękuję za odpowiedzi. Poszukam innego psychologa i sie wybierzemy. Jeżeli chodzi o inne zachowania, które mnie niepokoją to to, że Synek jest ekstremalnym niejadkiem. Niepokoi mnie także jego nadwrażliwość, np. na zapachy czy smaki. Ogólnie jest dzieckiem wesołym, grzecznym, gadatliwym i bardzo czułym.

2016-12-25, 10:35	#6
0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b Konto usunięte Zarejestrowany: 2006-03 Wiadomości: 44 997	Dot.: Lęki 6-latka Skąd jesteś? Jeśli Śląsk - to polecam In Corpore - centrum pomocy psychologiczno-pedagogiczno-medycznej (w zakresie zaburzeń u dzieci), oddziały w Częstochowie, Katowicach, Dąbrowie Górniczej. Zadzwoniłabym, powiedziała w czym rzecz i powiedzą, gdzie się udać, do jakiego specjalisty. Obawiam się, że sam psycholog będzie niewystarczający, ja udałabym się na pewno do neurologa i ew. zrobiła diagnozę w kierunku SI (integracji sensorycznej). Absolutnie nie stawiam diagnozy żadnej! pracuję z dzieciakami z zaburzeniami, to są takie podstawy, na które naprowadza się rodziców na samym początku, by wykluczyć czy potwierdzić jakieś problemy.

2016-12-25, 10:45	#7
Catherine1010 Przyczajenie Zarejestrowany: 2016-12 Wiadomości: 6	Dot.: Lęki 6-latka [1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;68934116]ale dziecko we własnym domu powinno zachowywać się normalnie, nie lękliwie. [/QUOTE] W samo sedno, to jest to co mnie boli najbardziej. Chciałabym, żeby zwłaszcza w domu czuł się bezpiecznie. ---------- Dopisano o 11:42 ---------- Poprzedni post napisano o 11:37 ---------- Jestem z Radomia. U nas ciezko ze specjalistami. Może w Warszawie prędzej. Kiedyś sporo czytałam o SI. Natknęłam się na to szukając rady na problemy z jedzeniem. ---------- Dopisano o 11:45 ---------- Poprzedni post napisano o 11:42 ---------- A jak sie zachowywać, kiedy prosi żeby z nim iść do toalety, albo jak chce iść do pokoju swojego i mówi, że się boi? Czy probować przełamywać jego lęki? Czy jednak chodzić za nim jak prosi?

2016-12-25, 10:47	#8
0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b Konto usunięte Zarejestrowany: 2006-03 Wiadomości: 44 997	Dot.: Lęki 6-latka Problemy z jedzeniem MOGĄ oznaczać zaburzenia SI w obrębie jamy ustnej, to jest do wyprowadzenia, ale jednak trzeba do specjalisty, który podpowie jak postępować. Czy syn normalnie żuł, gryzł? Czy są jakieś konsystencje, których nie tolerował lub nie toleruje nadal?

2016-12-25, 10:52	#9
Catherine1010 Przyczajenie Zarejestrowany: 2016-12 Wiadomości: 6	Dot.: Lęki 6-latka [1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;68934696]Problemy z jedzeniem MOGĄ oznaczać zaburzenia SI w obrębie jamy ustnej, to jest do wyprowadzenia, ale jednak trzeba do specjalisty, który podpowie jak postępować. Czy syn normalnie żuł, gryzł? Czy są jakieś konsystencje, których nie tolerował lub nie toleruje nadal?[/QUOTE] Z jedzeniem od zawsze problem. Skończył z mlekiem mając 10 miesięcy. Ma swoje ulubione potrawy (bardzo ich mało). Woli potrawy, ktore szybko się przełyka. Rano nie ma mowy o kanapce, musi być jakiś serek czy jogurt. Nie zje nic co ma kolor czerwony, bo mu sie jak mowi z krwia kojarzy.

2016-12-25, 10:59	#10
0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b Konto usunięte Zarejestrowany: 2006-03 Wiadomości: 44 997	Dot.: Lęki 6-latka Spójrz, to wygląda nieźle: http://ctdim.pl

2016-12-25, 19:16	#11
Catherine1010 Przyczajenie Zarejestrowany: 2016-12 Wiadomości: 6	Dot.: Lęki 6-latka Dziękuję za sugestie Dowiem się co to za ośrodek.

2016-12-25, 21:17	#12
filia_ Raczkowanie Zarejestrowany: 2011-09 Wiadomości: 133	Dot.: Lęki 6-latka Mój syn, już prawie 7-letni, ma podobnie. Też chce żeby z nim chodzić do łazienki i ogólnie "być w pobliżu". Co prawda w swoim pokoju sam posiedzi ale jak ja usypiam młodszego i chcę się zamknąć w sypialni to juz jest problem bo on "nie chce być sam" do zasypiania tez potrzebuje towarzystwa i też jest niejadkiem mającym kilka wypróbowanych potraw a reszta może nie istnieć i szczerze powiedziawszy nigdy nie pomyślałam, że to trzeba leczyć... __________________ Zakochanie - to relacja międzyosobowa wynikająca z upodobania sobie w kimś, powodującego zależność emocjonalną od tego kogoś. Na miarę siły owej zależności następuje proporcjonalnie: utrata zdrowego rozsądku oraz zdolności do samodecydowania. *o. Paweł Gużyński OP*

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)