Rozwód rodziców, nowy partner mamy, mój problem z akceptacją nowej sytuacji.

[Justyna27lat]

Mam 27 lat, od 2 miesięcy mam męża. Moi rodzice nie są ze sobą od 1,5 roku. Moja mama od pół roku układ sobie życie na nowo, ma nowego partnera, nawet dogaduje się z nim. Mój tato jest sam. Nie umiem odnaleźć się w tej sytuacji. Nagle z pełnej rodziny mam osobno mamę i tatę . Nagle mam nowego ojczyma i jego rodzinę, nowych dziadków, wujkow, nowe ciocie. W tą sobotę mój ojczym ma urodziny robią imprezę będą tam jego rodzice, i rodzina, no i mamy rodzina czyli moja rodzina. Jego rodzinę traktuje obco. Nie umiem inaczej. Chociaż oni traktują mnie jak rodzone dziecko W.☠Dziewczyny powiedzcie czy to ja jestem dziwna czy co. Powiedzcie jak sobie poradzić z problemem, jak oswoić się z sytuacją.☠

[BluePanda]

Napisane przez Justyna27lat

Mam 27 lat, od 2 miesięcy mam męża. Moi rodzice nie są ze sobą od 1,5 roku. Moja mama od pół roku układ sobie życie na nowo, ma nowego partnera, nawet dogaduje się z nim. Mój tato jest sam. Nie umiem odnaleźć się w tej sytuacji. Nagle z pełnej rodziny mam osobno mamę i tatę . Nagle mam nowego ojczyma i jego rodzinę, nowych dziadków, wujkow, nowe ciocie. W tą sobotę mój ojczym ma urodziny robią imprezę będą tam jego rodzice, i rodzina, no i mamy rodzina czyli moja rodzina. Jego rodzinę traktuje obco. Nie umiem inaczej. Chociaż oni traktują mnie jak rodzone dziecko W.☠Dziewczyny powiedzcie czy to ja jestem dziwna czy co. Powiedzcie jak sobie poradzić z problemem, jak oswoić się z sytuacją.☠

Dla potomności.

Masz 27 lat... i nie potrafisz cieszyć się ze szczęścia mamy? Nowa sytuacja od 1,5 roku? Chyba najwyższy czas się otrząsnąć? Nikt Ci nie każe ich traktować jak prawdziwą rodzinę. Tylko z szacunkiem i kulturą. Wg mnie twoje zachowanie jest dziwne.

[Justyna27lat]

Cieszę się szczęściem mamy. Z tatą nie dogadywała się.
Wyobrażasz sobie 26 lat żyć w pełnej rodzinie i nagle masz osobno rodziców, ojczyma, nową rodzinę ? Bo ja przeszłam przez koszmar. Nie umiem się ogarnąć po tym.

[Enfant Terrible]

Napisane przez Justyna27lat

Mam 27 lat, od 2 miesięcy mam męża. Moi rodzice nie są ze sobą od 1,5 roku. Moja mama od pół roku układ sobie życie na nowo, ma nowego partnera, nawet dogaduje się z nim. Mój tato jest sam. Nie umiem odnaleźć się w tej sytuacji. Nagle z pełnej rodziny mam osobno mamę i tatę . Nagle mam nowego ojczyma i jego rodzinę, nowych dziadków, wujkow, nowe ciocie. W tą sobotę mój ojczym ma urodziny robią imprezę będą tam jego rodzice, i rodzina, no i mamy rodzina czyli moja rodzina. Jego rodzinę traktuje obco. Nie umiem inaczej. Chociaż oni traktują mnie jak rodzone dziecko W.☠Dziewczyny powiedzcie czy to ja jestem dziwna czy co. Powiedzcie jak sobie poradzić z problemem, jak oswoić się z sytuacją.☠

Wcale nie jesteś dziwna.
Jesteś na tyle dorosła, aby rozumieć to że matka ma prawo i może ułożyć sobie życie. Ale to ona je sobie układa, nie Ty. Nie masz obowiązku " kochać" partnera matki ani jego rodziny, ale warto by było nie nastawiać się całkiem na nie, bo takie podejście także nie jest właściwe.

A może problemem jest to , ze to matka ma partnera a ojciec jest sam ( czy to jest powód rozstania rodziców?)

[201607111040]

Napisane przez BluePanda

Dla potomności.

Masz 27 lat... i nie potrafisz cieszyć się ze szczęścia mamy? Nowa sytuacja od 1,5 roku? Chyba najwyższy czas się otrząsnąć? Nikt Ci nie każe ich traktować jak prawdziwą rodzinę. Tylko z szacunkiem i kulturą. Wg mnie twoje zachowanie jest dziwne.

A gdzie ona napisała że się nie cieszy ze szczęścia mamy? Ja zrozumiałam że trudno jej jest się odnaleźć w nowej sytuacji.

Moim zdaniem potrzeba czasu, aż się do tego przyzwyczaisz. Innej opcji nie ma.

[madana]

Napisane przez Justyna27lat

Cieszę się szczęściem mamy. Z tatą nie dogadywała się.
Wyobrażasz sobie 26 lat żyć w pełnej rodzinie i nagle masz osobno rodziców, ojczyma, nową rodzinę ? Bo ja przeszłam przez koszmar. Nie umiem się ogarnąć po tym.

- ale twoją, na dodatek kobiety lat 27, najbliższą rodziną teraz nie jest matka czy ojciec, a mąż, z którym założyłaś swoją własną rodzinę, stąd dramatu: rozpada mi się rodzina- nie bardzo rozumiem. na dodatek piszesz, ze rodzicom dawno się nie układało.
Bo rozumiałabym takie rozterki, gdybyś mieszkała z matką i nagle pojawił się nowy pan w domu i trudno byłoby ci zaakceptować ten fakt.
Tym bardziej, że wychodzi na to, iż matka jest szczęśliwa i dobrze trafiła.

[Justyna27lat]

Rodzice się nie mogli dogadać, kłócili się i tak po prostu bez walczenia o małżeństwo rozeszli się. Tato miał czas że zaczął pić, ale otrząsnął się, był załamany, mama sobie lepiej z tym dała radę. Tato dalej jest sam, szkoda mi go i może to też jest powód tego wszystkiego.

[Elfir]

Masz własnego męza, własną rodznę a rozkminki jak dziecko.

[Justyna27lat]

Rodzice kupili mi mieszkanie, wyjechałam na studia mieszkam 50 km od rodziców. Nie wiedziałam co się dzieje u nich. Nagle dowiedziałam się, że chcą rozwodu. Nagle przestałam wierzyć w sens małżeństwa, związku itp.

---------- Dopisano o 21:03 ---------- Poprzedni post napisano o 21:02 ----------

Mam męża, kocham go. Ale obchodzi mnie to co dzieje się u moich rodziców.

[tyene]

Dziewczyny, jesteście okrutne. Rozwód w rodzinie wstrząsa niejednokrotnie i dorosłymi. Autorko, poszukaj terapii dla Dorosłych Dzieci Rozwodników

[Justyna27lat]

Boli mnie to jak partner mamy panoszy się po dom, w którym mieszkalismy wszyscy razem. Mieszkanie mamusia kojarzylo mi się z ciepłem rodzinnym, radością, miłością, zawsze chciałam stworzyć taki właśnie dom, a teraz....

[madana]

Napisane przez Justyna27lat

Boli mnie to jak partner mamy panoszy się po dom, w którym mieszkalismy wszyscy razem. Mieszkanie mamusia kojarzylo mi się z ciepłem rodzinnym, radością, miłością, zawsze chciałam stworzyć taki właśnie dom, a teraz....

- ale dlaczego uważasz, ze mając męza nie jesteś w stanie stworzyć dobrego domu? Nie musi być taki, jak pamiętasz z domu (a dobrze, ze masz dobre wspomnienia), ale może być równie dobry i twój. To jest trudna sytuacja, ale czy wg twojej mamy jej nowy mąż "panoszy się"?

[skazana_na_bluesa]

skoro mieszkałaś 50km od nich to skąd wiesz, że walczyli o małżeństwo?

rodziny "ojczyma" kochać nie musisz.

[Justyna27lat]

Partner mamy jest naprawdę ok. W stosunku do mnie jest ok. Ale nigdynie będę go traktować jak ojca. Ojca mam jednego i kocham go.
Ja nawet nie wiem jak się zachować zapraszając rodziców na parapetowke. Zaprosić ich na jedną imprezę czy zrobić osobne. Nie chce żeby tato cierpiał patrząc na mamę.

[madana]

Napisane przez Justyna27lat

Partner mamy jest naprawdę ok. W stosunku do mnie jest ok. Ale nigdynie będę go traktować jak ojca. Ojca mam jednego i kocham go.
Ja nawet nie wiem jak się zachować zapraszając rodziców na parapetowke. Zaprosić ich na jedną imprezę czy zrobić osobne. Nie chce żeby tato cierpiał patrząc na mamę.

- ale przecież nie musisz, nikt ci nie każe przecież ani mówić "tato", ani pokochać. To, z czym musisz się uporać, to ze świadomością, że małżeństwo twoich rodziców się rozpadło, ale wcale nie musi to oznaczać, że rozpadnie się twoje.

[skazana_na_bluesa]

zachowujesz się jak nastolatka a nie kobieta 27-letnia, która sama ma męża. nikt ci nie każde traktować tego faceta jak ojca, bo i po co, skoro masz tatę?

[af6a7928a10f2efb7030debf852af0b1c87659cc]

Napisane przez Elfir

Masz własnego męza, własną rodznę a rozkminki jak dziecko.

[Enfant Terrible]

Napisane przez Justyna27lat

Partner mamy jest naprawdę ok. W stosunku do mnie jest ok. Ale nigdynie będę go traktować jak ojca. Ojca mam jednego i kocham go.
Ja nawet nie wiem jak się zachować zapraszając rodziców na parapetowke. Zaprosić ich na jedną imprezę czy zrobić osobne. Nie chce żeby tato cierpiał patrząc na mamę.

to jest chyba jakiś żart..

[chocolate_monster]

Ja nie rozumiem podejścia innych użytkowniczek... Może dlatego, ze mam podobną sytuację jak autorka i rozumiem, że jest jej z tym ciężko

[Justyna27lat]

Jeszcze nie dawno też nie umialam zrozumieć takiej sytuacji. Teraz rozumiem.

[RastaGirl89]

Napisane przez chocolate_monster

Ja nie rozumiem podejścia innych użytkowniczek... Może dlatego, ze mam podobną sytuację jak autorka i rozumiem, że jest jej z tym ciężko

Również uważam, że widac po niektórych użytkowniczkach, że nie mają pojęcia, przez co przeszła autorka wątku. Co z tego, że nie jest już dzieckiem? To nie znaczy, że musi ot tak przejśc do porządku dziennego po rozwodzie rodziców.

Autorko, musisz dac sobie czas. Nikt nie powinien zmuszac Cię do sympatii dla nowego partnera mamy, ale to chyba nie on zawinił, więc może daj mu szansę? Może z czasem zostaniecie nawet przyjaciółmi. Ja przywykłam do partnerki mojego taty, która w tym roku została jego żoną i choc nie traktuje jej jak matki, to lubię ją i nawet chyba częsciej rozmawiam z nią niż z tatą. Wszystko się ułoży, zobaczysz I skup się na swoim mężu, daj sobie czas.

[garfieldek]

zapewne trudno ci sie odnalezc w tej sytuacji, ale na to pomocny bywa czas... musisz przywyknac do nowej sytuacji, bo innego wyjscia nie masz

[kosiolek]

Nie wiem dlaczego jestes tak surowo traktowana tutaj... ja nigdy nie bylam w Twojej sytuacji, ale rozumiem dlaczego ta zmiana jest dla Ciebie trudna.

Jedyna rada jaka przychodzi mi do glowy to - daj sobie czas. Mysle, ze na Twoim miejscu traktowalabym partnera Twojej mamy jako obcego czlowieka, z ktorym moge miec przyjazna, kolezenska relacje. Nie patrz na niego jako na ojca - nie jestes juz dzieckiem, ktore trzeba wychowac, ten etap w Twoim zyciu zostal juz zakonczony. Nasze relacje z rodzicami zmieniaja sie, kiedy stajemy sie doroslymi ludzmi, bo z punktu widzenia dojrzalosci i doswiadczenia zyciowego jestesmy w duzej mierze sobie rowni. Patrz na tego czlowieka w taki sposob - jak na kogos , kto jest Tobie rowny, z kim mozesz miec przyjazna relacje, ze wzgledu na to, ze jest on w relacji z Twoja mama. Podobnie traktuj jego rodzine - to sa dla Ciebie obcy ludzie i tak wlasnie ich traktuj. Postaraj sie poznac kazda osobe i ocen sama, czy chcesz miec z nimi cokolwiek wspolnego, czy nie.

Jezeli chodzi o parapetowke, hmm... truno powiedziec. A moze porozmawiaj na ten temat z mama i z tata, powiedz im, ze nie bardzo wiesz co zrobic i zapytaj jak oni sie z tym czuja i jak oni by to widzieli?

[Justyna27lat]

Dzięki dziewczyny, że przynajmniej kilka z Was mnie rozumie.
Nie łatwo jest się pogodzić z taką sytuacją. Naprawdę ciężko się w niej odnaleźć.

[greenlemon]

.

[Marbella85]

Napisane przez Elfir

Masz własnego męza, własną rodznę a rozkminki jak dziecko.

Czy to takie dziwne, że dziewczyna nie może pogodzić się z sytuacją, ze jej rodzice nie tworzą rodziny. Dzieckiem rodziców nie przestaje się być momencie założenia własnej rodziny. Także Twój komentarz jest bardzo nieodpowiedni.

[coffee]

Napisane przez greenlemon

Nie sluchaj dziewczyn bo pisza głupoty - to wynik poprawnosci politycznej.
Masz pelne prawo czuc się dziwnie w tej sytuacji. Porozmawiaj z mamą by układała sobie zycie na nowo, ale aby nie wychodzila za mąż - gdyby cos jej sie stało wszystko odziedziczy mąż twojej mamy (i pewnie odda swoim dzieciom) - a ty zostaniesz z niczym. Zresztą w tym wieku po co jej drugie małżenstwo? Małżestwo jest ludziom potrzebne gdy sa młodzi i chca mieć małe dzieci po to by zabezpieczyc ich interesy. Ale po 50?? Mozna juz życ na kocia łąpe.

Taak. Ma układać mamie życie po swojemu, bo piniądz.

Autorko, ja tam nie rozumiem. Z czym masz problem? Rodzice się rozwiedli, nie mieszkają razem, Ty masz męża, swoje życie, swoje sprawy. Rodzinę masz nadal. Nadal są Twoimi rodzicami. Jedynie nie są razem. Pozwól im żyć ich życiem. Rodzina Twojego ojczyma nie jest Twoją rodziną. Twoją rodziną jest mąż. Tamci ludzie są rodziną Twojego ojczyma. Jeśli nie chcesz - nie musisz przecież utrzymywać z nimi świetnych kontaktów. Na życzliwość i szacunek wobec obcych (bądź co bądź) ludzi chyba Cię stać - wystarczy. Nikt Ci nie każe olać tatę i pokochać nową rodzinę, traktować ich jak własne ciocie czy dziadków.

Ten tekst o parapetówce - nie kombinuj. Wesela też dwa robiłaś? To dorośli ludzie, podejrzewam, że potrafią się dogadać, ze względu na Ciebie.

Spróbuj dać sobie czas, nie przejmuj się na zapas i nie szukaj problemów tam, gdzie ich pewnie nie ma.

[maryanna3]

Napisane przez tyene

Dziewczyny, jesteście okrutne. Rozwód w rodzinie wstrząsa niejednokrotnie i dorosłymi. Autorko, poszukaj terapii dla Dorosłych Dzieci Rozwodników

Zgadzam się, czytam to wszystko z szeroko otwartymi oczami, jak można tak bazgrolić bez dłuższego zastanowienia. To nie są rozkminki jak dziecko, a poważny problem. To, że ona się martwi i to przeżywa nie oznacza, że zaniedbuje swoją rodzinę, czy nie kocha męża. Nie oznacza też, że zachowuje się jak głupia nastka. Owszem, w końcu będzie musiała się ogarnąć ale sprawa jest świeża, skoro matka ma partnera pół roku. Nie wiem czemu się dziwić, nie wiem po co wyśmiewać, nie wiem po co zabraniać przeżywania naturalnych emocji.

Ja to dobrze rozumiem, bo te wszystkie uczucia co Ty masz miałam i ja. Ok byłam młodsza ale rozumiem, że i będąc starszym można to tak samo przeżywać. Chciałam szczęścia matki ale jednocześnie żal mi było ojca bo był sam, z drugiej strony też nie wiedziałam czy kiedyś przekonam się do jej nowego faceta, z kolejnej były różne kłopotliwe sytuacje itd. itd. Mętlik w głowie i nieważne że jesteś starsza, nieważne, też że wyprowadziłaś się. Wyprowadzka nie oznacza kompletnego odcięcia od życia rodziców, czy od wspomnień. Doskonale Cię rozumiem i doskonale wiem co masz na myśli, jak to czytam to jakbym widziała siebie parę lat temu.

Co masz zrobić? Możesz skorzystać z rady i iść do psychologa. To żaden wstyd a sposób na poradzenie sobie ze swoimi emocjami. Nie musisz absolutnie kochać nowego partnera matki, na początku staraj się podchodzić do niego neutralnie, ani z miłością ani z wrogościa. Bądź przy tacie i może podsuń mu pomysły na poznanie kogoś nowego. A w tym wszystkim nie zatrać siebie, nie daj się za bardzo wplątywać w to wszystko, mimo wszystko staraj się póki co nie doprowadzać do sytuacji mama+partner+tata(jesli nie jest to konieczne, taką koniecznością byłby np. ślub).
W mojej rodzinie to wyszło dopiero po paru latach.

[Enfant Terrible]

Napisane przez greenlemon

Nie sluchaj dziewczyn bo pisza głupoty - to wynik poprawnosci politycznej.
Masz pelne prawo czuc się dziwnie w tej sytuacji. Porozmawiaj z mamą by układała sobie zycie na nowo, ale aby nie wychodzila za mąż - gdyby cos jej sie stało wszystko odziedziczy mąż twojej mamy (i pewnie odda swoim dzieciom) - a ty zostaniesz z niczym.

proponowałabym zaglądnięcie m.in. do KC dział IV i nie pisanie piramidalnych bzdur.

Napisane przez greenlemon

Zresztą w tym wieku po co jej drugie małżenstwo? Małżestwo jest ludziom potrzebne gdy sa młodzi i chca mieć małe dzieci po to by zabezpieczyc ich interesy. Ale po 50?? Mozna juz życ na kocia łąpe.

po 50 to już tylko należy zbić 4 deski i czekać na śmierć..
a żeby zabezpieczyc interesy dziecka wystarczy dobra wola i rozsądek, wcale nie potrzeba ślubu

ranyy. skąd się biorą takie egzemplarze

[BluePanda]

Napisane przez LusiaPlotkara

A gdzie ona napisała że się nie cieszy ze szczęścia mamy? Ja zrozumiałam że trudno jej jest się odnaleźć w nowej sytuacji.

Moim zdaniem potrzeba czasu, aż się do tego przyzwyczaisz. Innej opcji nie ma.

Jak dla mnie to 1,5 roku to już wystarczająco dużo czasu, żeby się pogodzić z pewnymi rzeczami. Nie mówię, że wszystko ma być cacy i normalnie, ale autorka pisze jakby to się stało tydzień temu. To o szczęściu wnioskuję z zachowania wobec nowego partnera matki.