Dlaczego tak trudno zerwać?

[Szeri]

Czy to lęk, że popełniamy błąd, że nie będzie potem już nic lepszego? czy nadzieja, że będzie lepiej, a to tylko chwilowe trudności? Czasami człowiek staje na granicy takiej decyzji ale boi się ją podjąć...Macie albo mialyście podobnie? Dlaczego tak ciężko jest zerwać.

[Thalia2006]

Może jak ktoś jest przyzwyczajony do drugiej osoby to nie potrafi tak od razu zerwać, znałam takiego chłopaka, który próbował zerwać z dziewczyną,byli ze sobą długo( kilka lat), jednak mówił,że juz jej nie kocha, ze to tylko przyzwyczajenie.. nawet jak odszedł od niej na trochę to i tak za jakiś czas spowrotem wrócił:P Hmm Szeri chciałabyś z kimś zerwać, a nie wiesz czy dobrze robisz?

[Szeri]

To skomplikowane. Zrywaliśmy ze soba kilka razy i zawsze i tak wracaliśmy do siebie, ale ja sie zastanawiam po prostu czy nie lepiej byłoby znów zając się sobą... To bardzo niespokojny związek, a ja zastanawiam się czy jak oboje się poskładamy (bo każde ma troche swoich problemów) to będzie lepiej, czy nie warto po prostu czekać. Jest jakaś siła która trzyma dwoje ludzi przy sobie i nijak ich nie puszcza.

[gabka9]

Ja właśnie jestem w takiej sytuacji Jestesmy razem już prawie 3 lata i nagle do mnie dotarło że ja się męczę! Pozmieniały się nam poglądy, on też się cholernie zmienił i nagle sobie uświadamiam, że nie mogę tego już dłuzej znieść. I co teraz? Nie wiem co robić...Tym bardziej, że w tym roku matura i boję się, że on może przez to nie zdać

A odpowiadając na Twoje pytanie:
Trudno zerwać dlatego, że wszyscy myślą że będziecie już razem do końca życia i nie przyjmują nic innego do wiadomości, dlatego że ma się już jakieś wspólne plany i to by je zaprzepaściło, dlatego że macie wspólnych znajomych itd. Jedno jest pewne: nawet jeśli zerwiesz to on zawsze będzie częścią Twojego życia i to nigdy się nie zmieni. Strasznie trudne- z dnia na dzień stajesz się potworem, nie chcesz go ranić, a jednak nie masz innego wyjścia......
Okropne uczucia....

[Ryfka]

Tak to siła. Siła strachu przed samotnością, siła przyzwyczajenia i siła wyrzutów sumienia, że kogoś zraniłaś. Dodatkowo dobrze się znacie, macie za sobą tyle pięknych wspomnień, wydaje Ci się, że on Cię najlepiej rozumie. Takie sinusoidy są bardzo ciężkie do zakończenia, ale kiedy już wszystko przejdzie poczujesz, że jest Ci lżej i lepiej. Ja właśnie zakończyłam taką prawie czteroletnią sinusoidę. Nareszcie trzymaj się Szeri

[Szeri]

Hmmm...Ja mam własnie taką sinusoidę...Jestesmy ze sobą dwa lata, od samego początku studiów, dosłownie zobaczyliśmy sie pierwszego dnia i coś nas połączyło. Niestety nasz wiązek był nieraz bardzo trudny, oboje potrzebujemy się poskładać, a ja chyba wyraznie potrzebuje wolności i znlazc siebie posrod tego wszystkiego. Gabka9, dobrze Cie rozumiem, tez mamy wspołne plany, chodzimy na jednym roku tych samych studiów, wspólnych znajomych, którzy uwazają nas w zasadzie za jedno. Nie wiem czy powinnam skończyć to czy poczekac jeszcze. Chciałabym, zeby się poukładało, bo go kocham, ale boje się, że żeby się oczyścić potrzebuje spokoju, sama nie wiem...

[Black Isabell]

Hm.. Często zadaję sobie właśnie owo pytanie - czemu tak trudno zakończyć związek z drugą osobą ??? Wydaję mi się, że istotną rolę odgrywa tu lęk przed samotnością, przed tym , że nikt nigdy nas już nie pokocha, że nie będziemy szczęśliwe.... To także strach przed tym, że nie znajdziemy innego - bardziej odpowiedniego partnera... Istotną rolę w tym problemie odgrywa także przywiązanie do drugiej osoby, nierzadko - dążenie do tego. by jej nie zranić no i lęk przed pytaniem - Co powiedzą na moją decyzję inni ? A może tak naprawdę to trudno jest zerwać związek, bo nie jesteśmy pewne swojego wyboru.... myślimy, że będzie lepiej - że wszystko się wcześniej czy później ułoży.... Może po prostu lubimy dawać kolejne szanse ???

[kaska07]

Ja długo sie przygotowywałam do podjecia decyzji o rozstaniu w koncu bylam ze swoim mezczyzna 7,5 roku ale w koncu dojrzałam do tego Nie jestem z nim juz 2 miesiace i nie żałuje... Fakt jest faktem ze sa wspólni znajomi, wspólne wspomnienia ale również żale, urazy itp. Skoro pojawia sie myśl o rozstaniu to jest to znak ze jednak jest coś nie tak... Ja wielokrotnie rozmyslałam o rozstaniu ale nigdy nie miałam dość siły i odwagi bo własnie obawiałam sie samotności tego ze zostane sama. Pojawił sie jednak ktos... dosyć szybko i zapełnił pustke która mogłaby powstać... ale nawet gdybym miala być sama to teraz wiem ze dobrze postapiłam i nie żałuje! Trzeba dobrze sie zastanowic! Nie Załowac!

[lucynka_p]

a ja boje sie tego ze bede zalowac swojej decyzji chociaz czesto mysle o zerwaniu to boje sie ze sobie sama nie poradze bo go kocham i nie wyobrazam sobie ze moglabym byc z kims innym!! ale z nim jest mi ciezko ciagle klotnie pretensje ograniczanie sie nawzajem

[Szeri]

U mnie właśnie chyba tez jest ten problem, że jesteśmy troche uwięzieni przez samych siebie. Ja potrzebuje rozwinąc skrzydła, rozwinąć je na calego, ale boję się czy będe miec siłę do tego, czy znajdę kogoś potem, czy nie będzie gorzej niż jest. Samotność wisi nade mną jak zmora. Zastanawiam się czy po prostu od siebie nie odpocząć, nie zrywać ze sobą tylko odpocząć, ale czy można tak cokolwiek zmienić albo uzdrowić? Chyba trzeba postapić bardziej radykalnie, żeby uzdrowić stosunki między sobą.

[Szeri]

Poza tym mam wrażenie, że weszłam w tym związku w rolę, której nie czuje i której nie chce dalej ciągnąć. Czuje sie troche nie w swojej skórze. Mysle ze to mnie najbardziej gryzie...Nie tyle osoba co może to, że nie czuje sie na miejscu w naszych relacjach.

[patrycjaaP]

Napisane przez Szeri

Czy to lęk, że popełniamy błąd, że nie będzie potem już nic lepszego? czy nadzieja, że będzie lepiej, a to tylko chwilowe trudności? Czasami człowiek staje na granicy takiej decyzji ale boi się ją podjąć...Macie albo mialyście podobnie? Dlaczego tak ciężko jest zerwać.

Dziewczyny opisały wszystko co mogła bym powiedzieć. Ja tobie życzę wiary w ludzie, nadzieji na lepsze jutro, odwagi i miłości i jeszcze jedno, moja mama zawsze mówi" Rób dziecko co ci serce każe ". Pozdrawiam.

[justyna_dt]

Hmm... mi się wydaje, że to po prostu właśnie ten strach, że to już jest najlepsze, co nas w życiu spotkało i nic lepszego się nam nie trafi.

[Szeri]

Chyba strach jest naprawde dominujący, zwłaszcza jak lata lecą i coraz mniejsza jest szansa, żeby kogoś spotkać... Niestety to nie tylko strach, gdyby to był tylko on to ta decyzja nie byłaby az tak trudna.

[sweetes_things]

Strach przed tym,ze można coś stracic i przywiązanie ;]

[Thalia2006]

Z tego,co piszesz myślę, że musisz dać sobie czas, przemyśl czy napewno chcesz być z nim, czy to nie jest coś w rodzaju ucieczki przed samotnością albo wyłącznie samo uczucie, siła, która ciągnie was do siebie. Jesli nie odpowiada Ci rola, którą przyjmujesz w związku musisz powiedzieć, szczerze porozmawiać z nim o tym, powiedzieć co Ci nie pasuje. Postaraj się trochę inaczej na wszystko spojrzeć, nie patrzeć na te lata, bo w każdym wieku można kogoś wartościowego poznać, niektórzy sporo muszą się naczekać, żeby trafić na tą właściwą osobę.

[Yazowa]

...nie ma się co zastanawiać i ciągnąć dalej, bo pózniej jest jeszcze trudniej...ale ja jestem tą drugą stroną, to mnie ktos zostawił po 8 latach...Świat mi sie zawalił...a dzisiaj...DZIĘKUJE BOGU ŻE MNIE ZOSTAWIŁ!!! ZNALAZŁAM SZCZĘŚCIE , PRAWDZIWE ODDANIE, PRZYJAZŃ I GORĄCY SEX...w niecałe dwa lata zaręczyliśmy sie i wzieliśmy cywilny...i jestem cała w skowronkach siedzi za ścianą i na gg pisze jak mnie kocha ...zboczyłam z tematu? nie...szukajcie szczęścia i dajcie szanse drugim je znalezć, nie możecie pozwolić zatracić się w sobie komuś kogo tak do końca nie kochacie...czas podjąć decyzje, a nie naciągać nitke która w końcu i tak pęknie.A strach zawsze będzie i ta niepewność czy dobrze robię...jak nie zrobie-nie dowiem się.

[Jadeitea]

Ja to jestem jeszcze nieopierzona wprawdzie, bo jakieś 17 miesięcy w związku ze swoim byłym byłym (tzn. był były, jest obecny), ale już się zdążyliśmy kilka razy porządnie pokłócić, że byliśmy na granicy zerwania... Ale nie myślę, że jesteśmy razem tylko z samotności albo czego innego. Zdarzają nam się kłótnie, ale jakoś to przechodzimy. I idziemy dalej...

Moja mądra mama tak to ujęła: jest w związku taki etap, kiedy zaczynasz się kłócić częściej niż normalnie, raz wszystko jest cudownie, żeby potem się zawalić... To normalne i wszyscy to przechodzą. Niektórzy na tym etapie się wycofują, inni w końcu się docierają i zostają razem. Tyle mojej mamy.

Teraz ja: oczywiście nie twierdzę, że w przypadku każdej z was tak jest. Możliwe, że już rzeczywiście nie kochacie swoich TŻ, a tylko boicie się samotności. Ale tyle osób pisze o tej gorszej wersji, że chciałam przedstawić optymistyczną. Same musicie się zastanowić, jak to z wami jest. Powodzenia!

[aga21087]

Kiedys spotykałam sie z pewnym chłopakiem bardzo dlugo ale chciałam juz zerwac czułam ze wszystko sie wypaliło tyle ze nie umiałam podjac tej decyzji szarpały mna rózne emocje co bedzie dalej? jak to bedzie gdy juz nigdy go nie zobacze? a moze bylam juz tak bardzo do niego przyzwyczajona.??? Ehh decyzje o zerwaniu sa zawsze trudne zwłaszcza gdy brak naprawde powarznego powodu

[gabka9]

Cholera... właśnie był u mnie, przyniósł mi wszystkie moje rzeczy i oddał mi obrączkę. Zrobił pierwszy krok- uniósł się honorem. A ja czuje się jak potwór.... Udało mu się- wzbudził we mnie poczucie winy....

Nie wiem co ze sobą zrobić. Przecież ja go tylko poprosiłam o troche czasu bo chciałam wszystko przemyśleć i być pewna ze chce odejść. Teraz on to zrobił. Co prawda nie padły słowa "to koniec", ale co to może być innego? Czuję, że muszę z nim porozmawiać i wszystko wyjaśnić. Po 3 latach zwiazku nie wypada odejść bez słowa prawda? Ale.... on nie będzie chciał rozmawiać. Tego akurat jestem pewna.

[natalia21]

Napisane przez gabka9

Cholera... właśnie był u mnie, przyniósł mi wszystkie moje rzeczy i oddał mi obrączkę. Zrobił pierwszy krok- uniósł się honorem. A ja czuje się jak potwór.... Udało mu się- wzbudził we mnie poczucie winy....

Nie wiem co ze sobą zrobić. Przecież ja go tylko poprosiłam o troche czasu bo chciałam wszystko przemyśleć i być pewna ze chce odejść. Teraz on to zrobił. Co prawda nie padły słowa "to koniec", ale co to może być innego? Czuję, że muszę z nim porozmawiać i wszystko wyjaśnić. Po 3 latach zwiazku nie wypada odejść bez słowa prawda? Ale.... on nie będzie chciał rozmawiać. Tego akurat jestem pewna.

moge powiedziec tylko jedno wspolczuje ci!!! musisz probowac z nim porozmawiac skoro tyle czasu byliscie razem to nie mozna tak poprostu odejsc bez slowa jakies wyjasnienia chyba sie naleza nie....Jesli go kochasz a tak pewnie jest to nie pozwol mu odejsc od siebie!!!!! trzymam kciuki za Ciebie

[gabka9]

Napisane przez natalia21

moge powiedziec tylko jedno wspolczuje ci!!! musisz probowac z nim porozmawiac skoro tyle czasu byliscie razem to nie mozna tak poprostu odejsc bez slowa jakies wyjasnienia chyba sie naleza nie....Jesli go kochasz a tak pewnie jest to nie pozwol mu odejsc od siebie!!!!! trzymam kciuki za Ciebie

kurcze...już sama nie wiem. Czy ja go kocham? Właśnie na to potrzebowałam czasu- zeby się przekonać. Ale widać nie muszę sobie już tym zaprzątać głowy. On nie zrozumiał mnie i postanowił to jak najszybciej zakończyć. Nie wiem czy to dobrze czy źle. Nic nie wiem. Czuję pustkę...

[natalia21]

Napisane przez gabka9

kurcze...już sama nie wiem. Czy ja go kocham? Właśnie na to potrzebowałam czasu- zeby się przekonać. Ale widać nie muszę sobie już tym zaprzątać głowy. On nie zrozumiał mnie i postanowił to jak najszybciej zakończyć. Nie wiem czy to dobrze czy źle. Nic nie wiem. Czuję pustkę...

jeszcze dlugo bedziesz ja czula wiem cos o tym... ale napewno znajdziesz swoja 2 polowke ktora gdzies tam czeka na ciebie

[Yazowa]

Napisane przez gabka9

Cholera... właśnie był u mnie, przyniósł mi wszystkie moje rzeczy i oddał mi obrączkę. Zrobił pierwszy krok- uniósł się honorem. A ja czuje się jak potwór.... Udało mu się- wzbudził we mnie poczucie winy....

Nie wiem co ze sobą zrobić. Przecież ja go tylko poprosiłam o troche czasu bo chciałam wszystko przemyśleć i być pewna ze chce odejść. Teraz on to zrobił. Co prawda nie padły słowa "to koniec", ale co to może być innego? Czuję, że muszę z nim porozmawiać i wszystko wyjaśnić. Po 3 latach zwiazku nie wypada odejść bez słowa prawda? Ale.... on nie będzie chciał rozmawiać. Tego akurat jestem pewna.

postąpił jak typowy facet, impulsywnie i chcąc zrobić Ci większą krzywde niż Ty jemu zrobiłaś-na złość, a co tam...tacy są, oczywiście że bez słowa to tak dziwnie,ale narazie za szybko żeby próbować porozmawiać a czas pokaże czy to będzie dla as dobre. 3maj się

[gabka9]

Napisane przez Yazowa

postąpił jak typowy facet, impulsywnie i chcąc zrobić Ci większą krzywde niż Ty jemu zrobiłaś-na złość, a co tam...tacy są, oczywiście że bez słowa to tak dziwnie,ale narazie za szybko żeby próbować porozmawiać a czas pokaże czy to będzie dla as dobre. 3maj się

ach.... wczoraj zaraz po tym gdy to napisałam, zadwonił do mnie ze to on chce pogadać. Zgodziłam sie. Poszlismy na spacer. Najpierw była kłótnia, jakieś wymówki, naskakiwał na mnie i nagle przeprosił. Powiedział ze jestem najwazniejsza w jego zyciu, ze on beze mnie nie przezyje, ciągle o mnie myśli i ze nie może w to uwierzyć. Powiedział że jestem jego ideałem, ze co prawda zaniedbywał mnie troche, ale że odkąd jesteśmy razem to nie spojrzał na inna dziewczynę. Powiedział też że przez ten tydzień gdy się nie widzieliśmy to codziennie przychodził pod moje okno żeby tylko mnie zobaczyć () i ze będzie mnie kochał do końca zycia. Mówił ze on zrobi wszytsko żeby to uratować bo dla niego nie moze być inaczej! Dziewczyny.... on mnie prawie błagał żebym wróciła!!! Przecież to jest straszne! Ja nie chce nikogo tak krzywdzić, wiem jak to boli, ale przecież nie moge robić niczego wbrew sobie. Przysięgał że się zmieni, ze jest w stanie zapomnieć o tym incydencie. Ale czy ja chce mu dawać drugą szansę????
Chyba nie chce... :-( i nie chcę żeby mnie prześladował. Chciałabym spokoju, choćby na jakiś czas (bo mozliwe że w końcu jednak stwierdze ze chce z nim być- jak na razie nie mam na to ochoty) chce zasmakować samotnego zycia, wyjsć do ludzi... Nie wiem co mam ze sobą zrobić. Co bym teraz nie zrobiła będzie źle. Albo dla mnie albo dla niego. Nie chce urywac kontaktu, ale nie chce też dawać mu złudnych nadziei... Nikt mi nie moze pomóc

(Ale się rozpisałam )

[gabka9]

Napisane przez gabka9

Ale.... on nie będzie chciał rozmawiać. Tego akurat jestem pewna.

hmmm właśnie podważyłam własne słowa. TO ON CHCIAŁ POROZMAWIAĆ. Nie spodziewałam się tego po nim. Schował swoją dumę, bo chyba zrozumiał ze jest źle. Nie wiem...naprawde nie wiem co robić.... Jedyne co mi pozostaje to czekać.

Ktoś i tak ucierpi, albo ja albo on. Czasem trzeba być egoistą... W niektórych sprawach...

[Yazowa]

gabka9 pomyśl o tym co sama napiasałaś...nie jesteś pewna czy chcesz z nim być, a wiesz co to w głębi oznacza? wiesz . Musisz zrobić to co dla Ciebie jest najlepsze, to Twoje życie i Twoje szczęście. Życie jest za krótkie na sentymenty . Na pewno go szanujesz, lubisz, rozumiesz...ale, czasami to za mało.

[gabka9]

Napisane przez Yazowa

gabka9 pomyśl o tym co sama napiasałaś...nie jesteś pewna czy chcesz z nim być, a wiesz co to w głębi oznacza? wiesz . Musisz zrobić to co dla Ciebie jest najlepsze, to Twoje życie i Twoje szczęście. Życie jest za krótkie na sentymenty . Na pewno go szanujesz, lubisz, rozumiesz...ale, czasami to za mało.

Dokładnie Ale tak mi żal że go krzywdze.
Zdaję sobie sprawę, że w takich sprawach trzeba być egoistą...
No cóż, będzie jak będzie. Traumatyczne przeżycie.

[gabka9]

To już koniec. Rozstaliśmy się. Jestem obecnie sama.

[Yazowa]

powoli, wiem jak Ci ciężko, nie działaj impulsywnie, przez ból i smutek musisz przejść, ale pózniej będzie dobrze, a nawet lepiej, i nie myśl że go skrzywdziłaś, pomyśl że dałaś mu szanse na życie z kimś kto go pokocha do szaleństwa. 3maj sie