Jak polubić/zaakceptować/pokochać siebie?

[konfitura_]

Hej,

od wielu lat borykam się z problemem niskiego poczucia własnej wartości. Praktycznie na każdej płaszczyźnie, wyglądu, charakteru, inteligencji. Powoli daje mi się to we znaki, bo wiem, że jest to uciążliwe i dla mnie i dla innych. Czy macie jakieś sposoby na to by podnieść własną samoocenę, żeby w końcu nie wmawiac sobie, że jestem za głupia, za brzydka, mało zabawna etc?

[Guest5675]

A moze taka jestes? Moze warto byloby sie z tym pogodzic i poszukac jakichs plusow? Albo zaczac cos robic i starac sie dazyc do perfekcji, niech to ci daje satysfakcje

[fleur05]

Napisane przez Guest5675

A moze taka jestes? Moze warto byloby sie z tym pogodzic i poszukac jakichs plusow? Albo zaczac cos robic i starac sie dazyc do perfekcji, niech to ci daje satysfakcje

Nie słuchać takicch rad, nie dać się zajechać wywindowanym w kosmos wymaganiom wobec kobiet (piękna, szczupła, ale równocześnie z dużym naturalnym oczywiście biustem, zabawna, porządna, idealna dziewczyna, kochanka, matka, pani domu, najlepiej pracująca, robiąca karierę... i milion podobnych).
Według mnie dobrze jest być czasem trochę egoistką.
Żyć trochę dla siebie, a nie dla opinii innych, stawiać sobie realne wymagania.
Im mniej się zastanawiasz jak jesteś odbierana w towarzystwie tym lepiej jesteś w nim odbierana, ludzie wyczuwają i wykorzystują niepewność innych.

[871319bc27e9d09c3f0d50d55d02d0b6e86b5c84]

Napisane przez konfitura_

Hej,





od wielu lat borykam się z problemem niskiego poczucia własnej wartości. Praktycznie na każdej płaszczyźnie, wyglądu, charakteru, inteligencji. Powoli daje mi się to we znaki, bo wiem, że jest to uciążliwe i dla mnie i dla innych. Czy macie jakieś sposoby na to by podnieść własną samoocenę, żeby w końcu nie wmawiac sobie, że jestem za głupia, za brzydka, mało zabawna etc?

Tak. Iść na terapię. Od czegoś to się wzięło. Popracować nad zmianą myślenia o sobie i wyznaczaniu codziennie małych celów do zrealizowanie żeby zacząć być z siebie dumnym.

[Guest5675]

Napisane przez fleur05

Nie słuchać takicch rad, nie dać się zajechać wywindowanym w kosmos wymaganiom wobec kobiet (piękna, szczupła, ale równocześnie z dużym naturalnym oczywiście biustem, zabawna, porządna, idealna dziewczyna, kochanka, matka, pani domu, najlepiej pracująca, robiąca karierę... i milion podobnych).
Według mnie dobrze jest być czasem trochę egoistką.
Żyć trochę dla siebie, a nie dla opinii innych, stawiać sobie realne wymagania.
Im mniej się zastanawiasz jak jesteś odbierana w towarzystwie tym lepiej jesteś w nim odbierana, ludzie wyczuwają i wykorzystują niepewność innych.

Jakie wywindowane? To juz nie wystarczy zachowywac sie jak kobieta i dbac o siebie?

[201604250941]

Napisane przez Guest5675

A moze taka jestes? Moze warto byloby sie z tym pogodzic i poszukac jakichs plusow?

Dokladnie, moze taka jestes, ale trzeba przestawic myslenie, ze nie zyjesz po to, zeby innych zadowolic. Co z tego, ze cos jest nie tak, nie jestes na dywaniku u dyrki i nie jesteś tam na ocenę. Idziesz do ludzi, zeby cos z tego wyciagnac dla siebie, a nie zeby sprostac ich wymaganiom. I pomysl kim sie otaczasz, mam wokol siebie sporo osob piekniejszych, bogatszych, madrzejszych, ktore nigdy nie daly mi tego odczuc. Chocbym miala bardzo zly dzien wygladowo i intelektualnie i tak uslysze komplement, tak z czystej uprzejmosci.

[kahoko hino]

jeśli masz problemy z akceptacją samej siebie od dłuższego czasu, to coś za tym stoi. niska samoocena nie przejdzie sama z siebie, bo choćbyś nobla dostała, to dla Ciebie i tak będzie za mało. musisz znaleźć przyczynę, dlaczego tak o sobie myślisz - czy rodzice byli z gatunku 'zawsze mogło być lepiej'?

[Merys]

Napisane przez konfitura_

Hej,

od wielu lat borykam się z problemem niskiego poczucia własnej wartości. Praktycznie na każdej płaszczyźnie, wyglądu, charakteru, inteligencji. Powoli daje mi się to we znaki, bo wiem, że jest to uciążliwe i dla mnie i dla innych. Czy macie jakieś sposoby na to by podnieść własną samoocenę, żeby w końcu nie wmawiac sobie, że jestem za głupia, za brzydka, mało zabawna etc?

Niestety największymi krytykami jesteśmy my sami. Wypisz sobie na kartce wszystkie swoje pozytywne cechy charakteru, swoje mocne strony. Co w swoim wyglądzie lubisz najbardziej i postaraj się skupić na tych pozytywnych rzeczach. Naucz się dyskutować sama ze sobą i zaprzeczaj tym złym myślom, podając jakieś przykłady. Zacznij siebie samą chwalić i mniej ganiać za jakieś niepowodzenie. Nikt nie jest doskonały i nigdy nie będzie. Każdy jest dobry w czymś innym. Jesteś mało zabawna? Przecież nie musisz sypać na lewo i prawo dowcipami. Znajomi nie spotykają się z Tobą, bo nie mają nic lepszego do roboty, tylko dlatego, że lubią spędzać czas w Twoim towarzystwie.

[nowytynowaja]

Podbijam temat

Macie jakieś sposoby na to żeby siebie lubić, żeby siebie kochać, żeby akceptować każdą swoją wadę i cieszyć się z każdej zalety? A przede wszystkim... aby nie porównywać się do nikogo, aby nie czuć się gorszą i nie obwiniać się w przypadku niepowodzeń...

Generalnie mam o sobie dobre zdanie jednak bardzo długo nad tym pracowałam.... Natomiast ostatnio - po zawodzie miłosnym czy nie wiem jak to nazwać wszelkie wątpliwości co do siebie wróciły. Dlaczego my kobiety nie możemy sobie łatwo wytłumaczyć "trudno, nie chciał mnie, będzie inny?" dlaczego my kobiety mamy tendencje do nadmiernego interpretowania, analizowania, myślenia, obwiniana się zamiast cieszyć się tym co jest obecnie? Natomiast dlaczego faceci nawet jak zawinią to mają tendencję do zrzucania winy na kobiety i bez problemu im przychodzi myślenie "nie ta to inna....". Zapraszam do dyskusji

[sylwik_006]

Napisane przez nowytynowaja

Podbijam temat

Macie jakieś sposoby na to żeby siebie lubić, żeby siebie kochać, żeby akceptować każdą swoją wadę i cieszyć się z każdej zalety? A przede wszystkim... aby nie porównywać się do nikogo, aby nie czuć się gorszą i nie obwiniać się w przypadku niepowodzeń...

Generalnie mam o sobie dobre zdanie jednak bardzo długo nad tym pracowałam.... Natomiast ostatnio - po zawodzie miłosnym czy nie wiem jak to nazwać wszelkie wątpliwości co do siebie wróciły. Dlaczego my kobiety nie możemy sobie łatwo wytłumaczyć "trudno, nie chciał mnie, będzie inny?" dlaczego my kobiety mamy tendencje do nadmiernego interpretowania, analizowania, myślenia, obwiniana się zamiast cieszyć się tym co jest obecnie? Natomiast dlaczego faceci nawet jak zawinią to mają tendencję do zrzucania winy na kobiety i bez problemu im przychodzi myślenie "nie ta to inna....". Zapraszam do dyskusji

Ja kiedyś miałam bardzo niską samoocenę. Na samym początku, moim zdaniem, trzeba się zastanowić, skąd się bierze takie postrzeganie siebie? Przyczyny mogą być różne - od problemów w rodzinie do najzwyklejszej sytuacji w szkole, kiedy złośliwa koleżanka zrobiła Ci przykrą uwagę. Na początku warto się nad tym zastanowić.

Ktoś wyżej już pisał o bardzo dobrym ćwiczeniu - wypisać na kartce swoje mocne cechy, które lubisz w sobie (coś z charakteru, ale też i wygląd, może ciekawe zainteresowania?) oraz te, które są według Ciebie wadami albo których nie lubisz. Jeśli masz zaufaną przyjaciółkę/przyjaciela też można poprosić ich o pomoc, bo często sami nie widzimy swoich zalet czy wad. Jeśli jesteś świadoma zarówno swoich mocnych cech jak i słabych to już jest duży sukces. Możesz wyeksponować mocne cechy, ale i świadomość słabych cech ułatwi Ci pracę nad sobą czy konfrontację, jeśli ktoś Ci je wytknie.

Rozstanie jest przykrą sytuacją, kiedy faktycznie zaczynamy w siebie wątpić, ale to jest błędne myślenie. Rozstanie może być po prostu wynikiem niedopasowania. Nie ma tu niczyjej wtedy winy - macie różne poglądy, postrzeganie świata, priorytety. Nie ma tu mowy, że ktoś jest gorszy czy lepszy - po prostu inny. I to też nieprawda, że mężczyźni ot tak odrzucają uczucia i idą do następnej. Łatwiej przychodzi im ukrywanie uczuć, ale myślę, że jeśli szczerze kochali to przeżywają to równie mocno jak kobiety.