Brata dwie lewe ręce

[_Tola]

Witajcie.

Problem dotyczy mojego młodszego brata. Skończy on niedługo 17 lat. Nie wiem czy ten `okres dojrzewania` się u niego przedłuża, czy co jest grane, ale generalnie brat jest nieznośny i czuje, że trzeba już się za niego zabrać, póki jeszcze czas.
Jedyny syn moich rodziców, najmłodsze dziecko. Rozpieszczone do granic możliwości, zawsze wszystko pod nos, zero obowiązków. Ja i moja rok młodsza siostra od małego miałyśmy swoje obowiązki, dziś dla nas to naturalne, że trzeba posprzątać, pomóc rodzicom itp. Tymczasem jedyne obowiązki mego brata to: siedzenie na komputerze, granie z kolegami w gry,chodzenie po wsi... Dodam, że trenuje on od wielu lat piłkę nożną, wiadomo, treningi, mecze, turnieje. To było i jest pochłaniające dla niego. Cieszymy się, że gra i odnosi sukcesy. Ale piłka i koledzy to jedyne co się dla niego w życiu liczy. Nauka? Oceny? Same 2, ewentualnie 3. Zawsze rodzice machali na to ręką, nie szło mu przetłumaczyć, że trzeba się trochę do nauki przyłożyć. Ja z siostrą zawsze średnia powyżej 5, brat ledwo zdaje, ale przecież to chłopak, więc mu tak wolno (teksty rodziców). Rodzina? Rodzice? Ciągłe kłótnie, krzyki. Z jego strony, bo moi rodzice nie wchodzą z nim w zbytnie dyskusje, bo zawsze się kończy to średnio dobrze. Nie da się z nim w ogóle rozmawiać,nic wytłumaczyć. Zawsze wszystkich ucisza: `dobraaaa, cichooooo , idź stąąąd`. Obowiązki? Sprzątanie? HAHA. Papierki po lodach i cukierkach rzuca gdzie popadnie. Czyste ręczniki w łazience walają się po podłodze... Do niczego nie idzie go zagonić. Nawet nie chce wychodzić wyrzucić śmieci, co dopiero mówić o jakiejś pomocy przy sprzątaniu/odkurzaniu/myciu okien. To niby `babskie` sprawy, ale mamy duży dom, duże podwórko, ogród... Teraz wiosną pracy jest dużo, tata go prosi by pomógł ułożyć drewno, czy coś tam zrobić- zawsze jest najpierw awantura, a potem idzie do kolegów. Ewentualnie raz na jakiś ruski rok faktycznie pomoże, ale z wielką łaską, poganiając kazdego bo on nie ma czasu i mu się spieszy.

Ogromne zaniedbanie w wychowaniu. nie tylko brak kultury, szacunku, a do tego zero poczuwania się do jakiejś pomocy. Nic. Duża zasługa rodziców, którzy nie potrafili wytłumaczyć, rozmawiać z nim, zawsze wszystko robili za niego i teraz to już w ogóle jest dramat.

Piszę ten post wkurzona, bo jestem teraz sama w domu, rodzice pracują na 100 etatów (prowadzą działalność, a pracowników teraz w ogoóle brak...), siostra na studiach w innym mieście. Cały dzień sprzątam, wiozę i odbieram z meczu. Poprosiłam, by zamiótł kostkę przed bramą, jutro niedziela, święto, a od zimy jest tam masa piachu. I co? Wyszedł bez słowa z domu, kostka nie zrobiona, chociaż zapiera się ze zamiótł...Jeszcze kłamie xD.

Co robić, jak postępować? Jak rozmawiać, wytłumaczyć?
Czy będą jeszcze z niego ludzie.

[eyo]

1) nie jesteś matką dla Twojego brata więc nie Twoją rolą jest wychowywanie go
2) po co usługujesz bratu? pomóc w domu to jedno a bawić się w taksówkę dla lenia to drugie - radzę rozgraniczyć te "obowiązki"
3) skoro sytuacja w domu Ci nie odpowiada to ja wiem - wyprowadź się?

[Frezja__]

Czemu chcesz go wychowywać?
Ile masz lat?
Jak się wyprowadzisz to problem z bratem zniknie.

[AuroraCoriolis]

Napisane przez _Tola

Co robić, jak postępować? Jak rozmawiać, wytłumaczyć?
Czy będą jeszcze z niego ludzie.

rozmowa i tlumaczenie nie pomoga - jest jakas szanse,ze terapia szokowa ze strony rodzicow dalaby jakies rezultaty ale... to by musialo byc ze strony rodzicow-a z nimi kiedys gadalas o tym?

[_Tola]

Czasem Wasze odpowiedzi mnie zadziwiają. Nie wiem z jakich rodzin Wy jesteście, ja bardzo kocham swoją, chcę pomóc. Po prostu. Nie koniecznie wychowywać, ale pomoc, bo zalezy mi na tym bym na stare lata spotkać się z mym rodzeństwem i rodzicami i miło spędzić czas, żyć w dobrych relacjach.
Proszę o radę jak poradzić sobie z takim nastolatkiem, tymbardziej że rodzice już chyba sobie nie radzą. Problem zresztą jest podejrzewam dość powszechny, ale dla mnie to nie jest powód do wyprowadzki... taka teraz moda? Po co naprawiac? Można wyrzucić.
Co ma do tego mój wiek?

Moi rodzice już kilka razy się 'zabierali za przywrócenie go do pionu'. Ale są mega niekosekwentni i po kilku dniach zapomnieli ...
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7cd1d0bf3fc279e4e45587f61c3d7242fa9c0a30]

Ty nic nie możesz zrobić. Ewentualnie rodzice, ale nie jest jeszcze pełnoletni. Nie wiem po co ty chcesz go wychowywać? Takie gadanie do nastolatka przynosi odwrotne skutki, bo co mu jakaś tam niewiele starsza siostra będzie ględzić. I tak cię oleje.

[Frezja__]

Zakładasz wątek, to pytam.

Osobiście trochę inaczej bym patrzyła na matkującą mi siostrę która ma 19 lat, a 30.

[ajah]

Napisane przez _Tola

Czasem Wasze odpowiedzi mnie zadziwiają. Nie wiem z jakich rodzin Wy jesteście, ja bardzo kocham swoją, chcę pomóc. Po prostu. Nie koniecznie wychowywać, ale pomoc, bo zalezy mi na tym bym na stare lata spotkać się z mym rodzeństwem i rodzicami i miło spędzić czas, żyć w dobrych relacjach.
Proszę o radę jak poradzić sobie z takim nastolatkiem, tymbardziej że rodzice już chyba sobie nie radzą. Problem zresztą jest podejrzewam dość powszechny, ale dla mnie to nie jest powód do wyprowadzki... taka teraz moda? Po co naprawiac? Można wyrzucić.
Co ma do tego mój wiek?

Moi rodzice już kilka razy się 'zabierali za przywrócenie go do pionu'. Ale są mega niekosekwentni i po kilku dniach zapomnieli ...
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Uważam, że najlepiej zacząć konsekwentnie stawiać granice i ustalać zasady: zaczac wymagac, przestac bezwarunkowo wspierac. Będzie bunt i afera, trudno.
Nie łudź się, że magicznym sposobem będziesz mieć dobre relacje z bratem.

[eyo]

Napisane przez _Tola

Czasem Wasze odpowiedzi mnie zadziwiają. Nie wiem z jakich rodzin Wy jesteście, ja bardzo kocham swoją, chcę pomóc. Po prostu. Nie koniecznie wychowywać, ale pomoc, bo zalezy mi na tym bym na stare lata spotkać się z mym rodzeństwem i rodzicami i miło spędzić czas, żyć w dobrych relacjach.
Proszę o radę jak poradzić sobie z takim nastolatkiem, tymbardziej że rodzice już chyba sobie nie radzą. Problem zresztą jest podejrzewam dość powszechny, ale dla mnie to nie jest powód do wyprowadzki... taka teraz moda? Po co naprawiac? Można wyrzucić.
Co ma do tego mój wiek?

Moi rodzice już kilka razy się 'zabierali za przywrócenie go do pionu'. Ale są mega niekosekwentni i po kilku dniach zapomnieli ...
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Chcesz mieć dobre relacja z członkiem Twojej rodziny - konkretnie bratem - którego charakter Ci kompletnie nie odpowiada? W związku z tym, że TY CHCESZ na starość mieć rodzinkę jak z obrazkach masz plan zmienić kogoś kto tego nie chce i nie potrzebuje? Cóż, Twoje chciejstwo nie ma nic do rzeczy. Ty chcesz naprawiać kogoś kto nie uważa żeby był popsuty.

Brat może się zmienić TYLKO jeżeli on będzie chciał się zmienić bo w tym wieku to i wasi rodzice mogą sobie już co najwyżej palcem kiwać. Może jeszcze chłopak z tego "wyrośnie" - jak np. wyjedzie na studia i skończy się mu matkowanie ale to też niekoniecznie bo znajdzie sobie taki pannę co mu za mamę będzie robić (i żalić się na wizażu na faceta przy okazji) i będzie dalej żył jak pączek w maśle.

Tak na dobrą sprawę to weź się zastanów - gdybyś żyła jego wygodnym życiem to byś chciała to zmieniać ? Chłopak nic nie musi, wszystko może więc absurdem byłoby z tego rezygnować. Jakiś wpływ mogą mieć rodzice (chociażby finansowy - ucinając kieszonkowe, prezenty itp. ale to też na długo bo chłopak prawie pełnoletni jest, focha strzeli i się wyniesie) ale siostra, która go zacznie doprowadzać do porządku zostanie potraktowana jak wróg.

Nikt nie każe "wyrzucać". Jak chcesz mieć dobre relacje na starość to go zaakceptuj.

[januszpolak]

Po pierwsze po co wykonujesz za niego jego obowiązki i po co go gdziekolwiek wozisz? Mieszkacie w domu w kilka osób, każdy więc niech dostanie swoją pulę obowiązków. Jeśli rodzice pracują to Ty z bratem na pół. Ty rób swoją połowę, nie za brata, rodzice wrócą, zastaną połowę niezrobioną i może się za niego wezmą, a może nie - ich sprawa. Ty wcale nie musisz robić za kilka osób, nie musisz też tam mieszkać - jeśli jesteś pełnoletnia i podział obowiązków w domu Ci nie odpowiada, zawsze możesz iść na swoje. Brata nie wychowasz, możesz i powinnaś natomiast przestać robić cokolwiek za niego czy go podwozić.

[mary_poppins]

Sama przyznajesz, że postępowanie Twojego brata wynika z niekonsekwencji rodziców i rozpieszczania przez nich. Sama masz zakodowane, że wykonujesz "babskie" prace w domu, a brat w związku z tym w zasadzie nie musi nic robić, bo to chłopak. Pytanie więc: jakim cudem miałabyś cokolwiek zmienić w Waszej rodzinnej sytuacji?

Zgodzę się z eyo - brat nie ma żadnego interesu w tym, żeby zmieniać swoje obecne położenie, bo jest mu najzwyczajniej w świecie wygodnie. Jeśli ponadto rodzice wmówili Wam, że chłopak może więcej i musi mniej niż dziewczyna, to jest to coś, co wszyscy macie zapisanie w podświadomości i chyba tylko jakaś terapia z hipnozą może sprawić, że całkowicie zmienicie swój tok myślenia. W związku z tym szanse na to, że narzekaniem i poganianiem zmienisz swojego brata, są dokładnie zerowe - nie dość, że w żadnej sytuacji nie miałby prawdopodobnie ochoty nic w swoim życiu zmieniać, to jeszcze jak chciałabyś osiągnąć jakiś efekt sama, kiedy pieczę nad nim sprawują niekonsekwentni i zapatrzeni w niego rodzice? Obetniesz mu kieszonkowe, każesz się wyprowadzić, nie dasz obiadu? Nie masz takiej władzy. Rodzice może sami w końcu dojdą do tego, co zrobili źle, ale pewnie i tak będzie za późno.

Więc tak - jak dla mnie możesz jak najbardziej za X lat usiąść z nimi wszystkimi przy wspólnym stole i dobrze się bawić, ale nie zmienia to faktu, że Twój brat DALEJ będzie rozpieszczonym synusiem. Proces jego wychowania i kształtowania najważniejszych życiowych postaw jest już zwyczajnie zakończony.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez _Tola

Czasem Wasze odpowiedzi mnie zadziwiają. Nie wiem z jakich rodzin Wy jesteście, ja bardzo kocham swoją, chcę pomóc.

A twoja rodzina ciebie jakoś specjalnie nie kocha, a już na pewno nie szanuje. Są seksistami, traktują cię jak służącą.

Po prostu. Nie koniecznie wychowywać, ale pomoc, bo zalezy mi na tym bym na stare lata spotkać się z mym rodzeństwem i rodzicami i miło spędzić czas, żyć w dobrych relacjach.

Nie pomożesz ludziom, którzy nie chcą pomocy. No i oczywiście to, że tobie zależy na dobrych relacjach w przyszłości nie oznacza, że im również zależy.

Proszę o radę jak poradzić sobie z takim nastolatkiem, tymbardziej że rodzice już chyba sobie nie radzą. Problem zresztą jest podejrzewam dość powszechny, ale dla mnie to nie jest powód do wyprowadzki... taka teraz moda? Po co naprawiac? Można wyrzucić.
Co ma do tego mój wiek?

Wyprowadzka z domu rodzinnego nigdy nie była kwestą mody. To jest kwestia konieczności. Mieszkasz w domu swoich rodziców na ich zasadach, a ich zasady są takie, że jesteś człowiekiem drugiej kategorii w stosunku do twojego brata. Jeśli chcesz mieć inne standardy, sama sobie je stwórz i praktykuj u siebie.
Twój wiek ma do rzeczy tyle, że jeśli jesteś pełnoletnia, to nic nie może cię zatrzymać.

Moi rodzice już kilka razy się 'zabierali za przywrócenie go do pionu'. Ale są mega niekosekwentni i po kilku dniach zapomnieli ...

Nie zapomnieli, tylko im nie zależało.

Napisane przez ajah

Uważam, że najlepiej zacząć konsekwentnie stawiać granice i ustalać zasady: zaczac wymagac, przestac bezwarunkowo wspierac. Będzie bunt i afera, trudno.
Nie łudź się, że magicznym sposobem będziesz mieć dobre relacje z bratem.

Daj spokój, nic się nie zmieni. Jak ona przestanie robić za bezpłatną pomoc domową, to ma jeszcze rodziców i siostrę, którzy chętnie przejmą "obowiązki".

[Karlie69]

U mnie w domu była niemal identyczna sytuacja, z tym, że brat na jakiekolwiek prośby czy rozkazy zrobienia czegoś odpowiadał "zaraz". Oczywiście wychodziło na to, że nic nie robił. Głównym powodem jego zachowania była nieobecność naszego taty w domu, który pracuje za granicą i przyjeżdża na urlop co dwa miesiące na kilka dni. Ja z siostrą musiałam wykonywać większość obowiązków domowych, a brat w tym czasie grał czy po prostu leżał. Wiele razy się buntowałyśmy, ale mama zazwyczaj odpowiadała, że prosiła już, aby coś zrobił i nie chce się powtarzać albo mówiła nam, że mamy być mądrzejsze i dać mu spokój. Myślę, że nakładała na brata pewien "parasol ochronny" i chciała rekompensować mu brak taty. W pewnym momencie stwierdziłam, że tak być nie może i zaczęłam się wykłócać z bratem, żeby zaczął więcej robić w domu i wokół niego. Odniosło to odwrotny skutek, bo kłóciłam się z nim dzień w dzień i miałam z nim złe relacje. Oczywiści mnie się nie słuchał. Wtedy zaczęłam z siostrą zmieniać tok myślenia mamy. Po wielu przeprowadzonych rozmowach w końcu uświadomiła sobie, że w tej kwestii popełniała błąd i stała się stanowcza wobec brata. Brat trochę się poprawił, ale nie powiem, by była to diametralna zmiana. Ten typ chyba tak ma. Reasumując - nie próbuj wychowywać brata, bo nie przyniesie to niczego pożytecznego. Najlepiej po prostu porozmawiaj z rodzicami. Na spokojnie, z rzeczowymi argumentami.

[mariamalaria]

Trzeba było NAJPIERW zażądać zamiecenia i wzamian za to zawieźć na trening. A nie zamiecione, nie ma podwozki.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez _Tola

Czasem Wasze odpowiedzi mnie zadziwiają. Nie wiem z jakich rodzin Wy jesteście, ja bardzo kocham swoją, chcę pomóc. Po prostu. Nie koniecznie wychowywać, ale pomoc, bo zalezy mi na tym bym na stare lata spotkać się z mym rodzeństwem i rodzicami i miło spędzić czas, żyć w dobrych relacjach.
Proszę o radę jak poradzić sobie z takim nastolatkiem, tymbardziej że rodzice już chyba sobie nie radzą. Problem zresztą jest podejrzewam dość powszechny, ale dla mnie to nie jest powód do wyprowadzki... taka teraz moda? Po co naprawiac? Można wyrzucić.
Co ma do tego mój wiek?

Moi rodzice już kilka razy się 'zabierali za przywrócenie go do pionu'. Ale są mega niekosekwentni i po kilku dniach zapomnieli ...
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Skoro jesteś taka ambitna, to najpierw 'napraw' rodziców, a potem brata. Powodzenia.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

To problem Twoich rodziców a nie Twój.

Porozmawiaj z siostrą, ustalcie wspólny front, później pogadajcie z rodzicami. Że macie dość lenistwa braciszka i ciągnięcia wszystkiego tylko we dwie. Że oczekujecie sprawiedliwego podziału obowiązków domowych bo macie też swoje sprawy, swoją naukę i pracę. Tez chcecie poodpoczywać a nie tylko zapierdalać.
I jak brat nie zrobi czegoś co do niego należy - nie rób tego za niego, żadnych bonusów czy podwózek. Musicie być konsekwentni bo za chwilę ten pasożyt dorośnie, będzie pracował dorywczo i nie dokładał się do życia rodzicom i nie będzie im pomagał.
Był tu taki wątek. Poszukaj. Założony przez bezradną siostrę.

[meliandra]

Twój brat jest rozpuszczony jak dziadowski bicz na życzenie rodziców. Tak go wychowali i tak mają. Pomimo, że ma już 17 lat można go jeszcze przywrócić do pionu, ale to mogą zrobić rodzice, a nie Ty. Ty jedynie możesz przestać mu usługiwać i wozić na treningi. W życiu nie pomagałabym tak niewdzięcznemu rodzeństwu.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

poczytaj sobie ten wątek:
https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...ghlight=bracia

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Napisane przez _Tola

Problem zresztą jest podejrzewam dość powszechny, ale dla mnie to nie jest powód do wyprowadzki... taka teraz moda?

A nie sądzisz, że gdybyście z siostrą się wyprowadziły i nie miałby kto za niego wszystkiego robić, to by się ogarnął, bo by musiał?

Trochę masz takie podejście, jak żona alkoholika, która zamiast kopnąć go w tyłek, żeby dotknął dna i MOŻE się ogarnął, opróżnia mu butelki i przywozi narąbanego z melin. To nigdy nie pomaga.

Ps. A nawet gorzej - córka tego alkoholika, która "musi" pomóc jemu i mamie. To nie jest zarzut do Ciebie, po prostu musisz się nauczyć, że dorośli, zdrowi ludzie są sami w największym stopniu odpowiedzialni za swoje życie i Ty nikogo na siłę nie zmienisz.