Co zrobić, jeśli mi nie ufa

[dorkru]

Rozstałam się ze swoim partnerem w maju tego roku. Właściwie to on postanowił ode mnie odejść. W sierpniu, po 4 miesiącach odezwał się, zaczął się starać by do mnie wrócić. Przez cały czas, od sierpnia do października ja nie ucięłam kontaktu z osobami, które poznałam w czasie, kiedy nie byliśmy razem. A nawet nawiązywałam nowe internetowe znajomości. Nie byłam pewna wtedy, czy naprawdę chce z nim być. W tym czasie spotkałam się też z facetem, którego poznałam jeszcze przed sierpniem. On dowiedział się o tym wszystkim, bo przeglądał mój telefon. Ja tego zupełnie nieświadoma, szlam w zaparte i okłamywałam go, że nic nie zrobiłam, nie miałam odwagi się do tego przyznać. Za każdym razem, było tych rozmów wiele, mówiłam, że powiedziałam mu już wszystko, a ciagle coś nowego wychodziło. Czasem coś o czym zupełnie zapomniałam, nie pamiętałam, a było w moim telefonie, drobnostka. Nie miało to już dla mnie żadnego znaczenia. Chodzi o kłamstwo. Nie to, co znalazł w telefonie. On teraz twierdzi, że nie wierzy mi w nic, co mówię.
Dużo czasu zajęło mi też, żeby uświadomić sobie, że zrobiłam źle, przyznać się i przeprosić. Kiedy już to zrobiłam było jego zdaniem za późno, jednak nadal chce ze mną być. Ale nie ufa, nie uwierzy póki nie zobaczy.
Zależy mi na nim, pokazuje mu to na każdym kroku. Jestem wobec niego szczera, nic nie ukrywam, ale muszę coś zrobić i dać mu naoczny dowód na to, że go nie okłamuje. Doradźcie mi prosze co to może być, co mogłabym zrobić, żeby mu pokazać, że nie kłamię.
Nie chcę z niego rezygnować, ale nie chcę też, żeby to było tak chore. Nie wiem jak mam z nim rozmawiać. Nie da się dojść do porozumienia. Nie wiem, kto mógłby mi pomóc.
Może któraś z Was miała podobną sytuację?
Albo chociaż zwyczajnie spojrzy na to 'z boku'?

[Nymerth]

Nie ma sensu taki związek. On Ci przegląda telefon, nie szanuje Twojej prywatności. Ty nie rozumiesz, że nie jesteś jego własnością i miałaś prawo się spotykać z innymi jak nie byliście razem. Do tego go okłamujesz - ze strachu? W związku nie ma strachu, że ktoś odejdzie, zwłaszcza jeśli nie zrobiło się nic złego. Oboje jesteście dysfunkcyjni w tym związku i moim zdaniem będziecie nieszczęśliwi.

[januszpolak]

On nie powinien Ci sprawdzać telefonu ani rozliczać z sytuacji które miały miejsce w czasie, kiedy nie byliście razem. To nie jego sprawa i jeśli nie potrafi zaakceptować faktów z przeszłości, to wasz związek nie ma sensu. Ja na Twoim miejscu zerwałabym z miejsca za naruszenie mojej prywatności czyli przejrzenie telefonu.

[d169664e00d109aa737daf198b1aecbf032d7859]

Dziewczyny mają rację.
Gdyby facet okazał mi brak zaufania i przejrzał moje prywatne wiadomości to bym się z nim pożegnała, a nie się do niego zalecała .

[dorkru]

Kłamałam, bo wtedy nie miało to dla mnie żadnego znaczenia. Wydawało mi się, że jeśli skłamię, będzie lepiej, a cała sytuacja rozejdzie się po kościach.
Ze strachu też, ze wstydu po części też, bo niektóre sytuacje, o których przeczytał w telefonie, miały miejsce jak już spotykaliśmy się częściej. I swoim zachowaniem mogłam dać mu do zrozumienia, że chce do niego wrócić. To był błąd i nie powinnam tego robić.
Zapewniał, że mogę się przyznać, a ja kłamałam.
Teraz on nie zachowuje się w porządku (to znaczy w moim odczuciu).
Wychodzi do kina, na piwo, a ja dowiaduję się o wszystkim po fakcie. Od niego, jak dopytam, ale po fakcie. Generalnie nie zamierza mnie informować o takich rzeczach. Jest dosyć aktywny na instagramie, poznał tam nową kobietę, rozmawia z nią, komplementuje inne. Mówi co mu się w nich podoba. Wychodzi to przy okazji, jak dopytam. Jestem zazdrosna, ale czy to jest normalne?
Rozumiem to, że można potrzebować przestrzeni i ja nie chce mu jej zabierać. Nie miałam nic przeciwko, kiedy wychodził z kumplami.
Mówi mi, że nie zamierza czuć się winny, ani odpowiedzialny za to co mi się w głowie uroi, bo nic złego nie robi.
Mieliśmy zamieszkać razem. Powiedział mi coś takiego, że planował oświadczyć mi się w święta, ale teraz to już nie chce.
Powinnam się od tego zdystansować, odciąć, puścić, przestać chcieć, ale nie potrafię przejść nad tym tak po prostu do porządku dziennego. Czuję, że on tę całą sytuacje wykorzystuje.

[skazana_na_bluesa]

no bo wykorzystuje. ja bym nie chciała wrócić do takiego pajaca. niezależnie, co on teraz odwali, będzie miał usprawiedliwienie "bo kłamałaś".

[Enfant_Double_Terrible]

Powiem tak, mleko rozlane, a jeżeli postanowiliście być nadal razem po tej całej sytuacji, to albo odcinacie się od niej zupełnie i nie pozwalacie na to, żeby rzutowała na wasze życie razem, albo to trochę z mojej niezaangażowanej perspektywy nie ma sensu.
Jest taki smutny dowcip:

Baaaardzo stara babcia i baaardzo stary dziadek siedzą przy garnku kartofli świętując swoją 60 rocznicę ślubu. Wtem dziadek "łup" babcię w łeb chochlą. Babcia przestraszona i zdziwiona pyta: - Za co?! Na to dziadek: - Jak sobie przypomnę, że kiedy Cię wziąłem nie byłaś dziewicą, to mnie krew zalewa!

Dajcież spokój.

[martaakow]

Daj sobie spokój.
Nie zrobilaś niczego złego, spotykając się z kimś innym ani po rozstaniu, ani kiedy sie z Twoim ex "spotykaliście częściej", skoro nikt się nie zadeklarował i nie było jasne, że chcecie do siebie wrócić. Nie jesteś jego własnością. Nie miał prawa sprawdzać Ci telefonu ani Cię wypytywać o innych mężczyzn, gdy nie byłaś z nim. Co to, przesłuchanie na policji? "Możesz sie przyznać"? Chora manipulacja.


A teraz on będzie się świetnie bawił bez Ciebie i karał Cię za Twoje kłamstwo, które na Tobie wymusił. A Ty będziesz z podkulonym ogonem patrzyła, jak on flirtuje z innymi dziewczynami, żeby zrobić Ci przykrość. I wysłuchiwać, że to Twoja wina i że tyyyyle straciłaś (rzekome wspólne mieszkanie i bajkowe zaręczyny w święta)


A wiesz co moim zdaniem straciłaś? Ewentualną szansę na poznanie kogoś lepszego.


Zostaw go i niech się bawi na swoim instagramie.

[201803290936]

Napisane przez dorkru

Rozstałam się ze swoim partnerem w maju tego roku. Właściwie to on postanowił ode mnie odejść. W sierpniu, po 4 miesiącach odezwał się, zaczął się starać by do mnie wrócić. Przez cały czas, od sierpnia do października ja nie ucięłam kontaktu z osobami, które poznałam w czasie, kiedy nie byliśmy razem. A nawet nawiązywałam nowe internetowe znajomości. Nie byłam pewna wtedy, czy naprawdę chce z nim być. W tym czasie spotkałam się też z facetem, którego poznałam jeszcze przed sierpniem. On dowiedział się o tym wszystkim, bo przeglądał mój telefon. Ja tego zupełnie nieświadoma, szlam w zaparte i okłamywałam go, że nic nie zrobiłam, nie miałam odwagi się do tego przyznać. Za każdym razem, było tych rozmów wiele, mówiłam, że powiedziałam mu już wszystko, a ciagle coś nowego wychodziło. Czasem coś o czym zupełnie zapomniałam, nie pamiętałam, a było w moim telefonie, drobnostka. Nie miało to już dla mnie żadnego znaczenia. Chodzi o kłamstwo. Nie to, co znalazł w telefonie. On teraz twierdzi, że nie wierzy mi w nic, co mówię.
Dużo czasu zajęło mi też, żeby uświadomić sobie, że zrobiłam źle, przyznać się i przeprosić. Kiedy już to zrobiłam było jego zdaniem za późno, jednak nadal chce ze mną być. Ale nie ufa, nie uwierzy póki nie zobaczy.
Zależy mi na nim, pokazuje mu to na każdym kroku. Jestem wobec niego szczera, nic nie ukrywam, ale muszę coś zrobić i dać mu naoczny dowód na to, że go nie okłamuje. Doradźcie mi prosze co to może być, co mogłabym zrobić, żeby mu pokazać, że nie kłamię.
Nie chcę z niego rezygnować, ale nie chcę też, żeby to było tak chore. Nie wiem jak mam z nim rozmawiać. Nie da się dojść do porozumienia. Nie wiem, kto mógłby mi pomóc.
Może któraś z Was miała podobną sytuację?
Albo chociaż zwyczajnie spojrzy na to 'z boku'?

Nic nie robić. Nie wracać do siebie. To nie ma sensu. Będzie z tego tylko wspólne męczenie d... i wpędzanie Cię przez niego w poczucie winy za coś, za co już przeprosiłaś.

Jaki niby dowód mógłby być NAOCZNY? Pas cnoty? Nie ma czegoś takiego. Albo się daje kredyt zaufania na starcie (czy jak tutaj restarcie), albo nic z tego. Dobrze napisałaś: "Nie da się dojść do porozumienia". Dokładnie, nie da się.

[martaakow]

Żeby nie było, że wymyślam z pupy:
Sama na początku z moim obecnym facetem miałam wątpliwości. Znałam go dobrze i wiedziałam, że święty nie był i swoje za uszami potrafił mieć. Wiedziałam jednak, że mu szalenie na mnie zalezy. Mnie też zależało. Mialam problem z zaufaniem, ale nigdy przenigdy nie przyszlo mi do głowy, żeby przeczytać jakąkolwiek wiadomość na jego telefonie, fb czy gdziekolwiek. Czasem się gryzłam z glupimi myślami. Czasem się kłóciliśmy. Czasem potrafił mi na odpier*ol powiedzieć jakieś drobne kłamstwo, bo musiał podjechać do koleżanki, o którą mogłam byś zazdrosna, więc powiedział, że jedzie do kolegi. Później się dowiadywałam i awantura Ale halo halo, nie flirtowałam z innymi "za karę". Nie dawałam mu pogróżek np "widzisz, miałam nam kupić wycieczkę, ale pomogłeś swojej koleżance zmienić oponę bez mojej zgody i mi o tym nie powiedziałeś, więc nie kupię"


Jego zachowanie to manipulacja i zabawa Tobą. Nie łudź się na dobry związek z taka osobą. I samo przeglądanie telefonu powinno Ci zapalić lampkę, że z taka osobą nie należy się wiązać.
Później co, będziesz co chwilę szantażowana, bo przypadkiem w jakiejś rozmowie na fb czy sms napiszesz coś, co on mógłby uznać za poszlakę do zdrady, co mogłoby być bzdurą? Myślisz, że przy jakimś głupim zalążku w jego glowie nie będzie szperania w Twoich wiadomościach, skoro zrobił to już teraz?

[dorkru]

Dziękuję Wam. Zdaję sobie sprawę z tego, że macie rację, że ten związek nie ma przyszłości. Tylko tak ciężko podjąć decyzję o rozstaniu.
Jak ma dobry humor, potrafi być super. Jest wtedy dobrze, daje mi nadzieje na to, że wszystko się ułoży. Ale jest też tak, że nie widzę siebie w jego planach na przyszłość. Jeśli o czymś mówi, jest tylko "on", "on pojedzie", "w jego domu" (bo plan był taki, że przeprowadzę się do niego, a swoje mieszkanie wynajmę). Ode mnie wymaga, żebym się starała, a sam nie robi prawie nic. Nawet wczoraj, w mikołajki, taki przykład. Wiedział od dawna, że ja mam prezent dla niego. Jest co prawda w domu, na l4, ale nie jakiś obłożnie chory, ot ból gardła. Ja wiem, że dla faceta nawet katar to walka o życie, ale mógł przecież wyskoczyć, ma blisko. Zwyczajnie mu się nie chciało i zachowywał się jak gdyby nic się nie stało.
Tego typu sytuacje zdarzają się praktycznie na każdym kroku.
Widzę, że postępuje egoistycznie, ale kurde kocham go i ciągle mam jakąś głupią nadzieję, że to się zmieni.
Bardzo przeżyłam to pierwsze rozstanie i zwyczajnie boję się kolejnego.
Mam wrażenie, że nie ma wyjścia z tej sytuacji. I skąd wziąć siłę na to wszystko?

[kennedy]

Nie ma co ciagnac na sile.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Nymerth]

Napisane przez dorkru

Mam wrażenie, że nie ma wyjścia z tej sytuacji. I skąd wziąć siłę na to wszystko?

Ja widzę bardzo proste rozwiązanie: zerwać. Ale jak Ty nie widzisz to się męcz w tym dalej - bo przecież to taka straszna sytuacja życiowa bez wyjścia!

P.S. A prezentu nie dostałaś, bo go kiedyś tam okłamałaś

[lubiekielbase]

Facet Ci wcale nie ufa.
Nawet jak może troche odbudujesz jego zaufanie do twojej osoby, to pewnie w kłotniach nadal będziesz miała wszystko wypominane.

Przykro mi, ja bym to zakonczyla.

[martaakow]

Dokladnie. Wyjście jest jedno - zerwać. I nie bawić się w żadne "może kiedyś", "może zostaniemy znajomymi", nie wdawać się później w żadne dyskusje, nie spotykać, bo się złamiesz.
Nawet jeśli na początku będzie ciężko, to z czasem po prostu odetchniesz i będzie Ci się wydawalo dziwne, że tak pragnęłaś z nim być.


Facet jest niedorosły, manipuluje Tobą i ma pewnie z tego dobra zabawę, patrząc, jak się zadręczasz tym swoim pożal się boże wielkim występkiem.

[201803290936]

Napisane przez dorkru

(...)
Mam wrażenie, że nie ma wyjścia z tej sytuacji. I skąd wziąć siłę na to wszystko?

Z tej sytuacji jest przecież kilka wyjść - spisz sobie je na kartce, może jak sobie to napiszesz, przeczytasz na głos, to dojdzie to do Ciebie, że wyjście jest, a nawet są. Skoro się siła znalazła do wracania do niego, to się znajdzie do odejścia. Wszystko jest kwestią nastawienia i po prostu pogodzenia się z faktami.

[Ksiegowa85]

Jak dla mnie to ten facet jest sadysta. Ja rozumiem brak zaufania, urażone ego, jakieś spadki nastroju, ale mszczenie się??? jak dla mnie powinnaś uciekać, bo ten facet będzie Cie niszczył.

Wysłane z mojego SM-G903F przy użyciu Tapatalka

[fristi]

Ja powiem krótko
Odbudowa zaufania - możliwa
W Waszym przypadku - nie sądzę.

Wyszło jak wyszło, ale to jak Ty się dajesz traktować jest bardzo przykre... Mleko się rozlało, kłamałaś, ale na litość boską jak już do siebie wróciliście to albo zamykacie temat i staracie się wspólnie, albo nie. Moim zdaniem Twój facet tego nie przeskoczy. Nie poniżaj się i odejdź od niego. Bo ja myślę, że jak mu się już znudzi to on Cię zostawi. Bardzo to jest przykre, ale niestety tak bywa. Co do odnalezienia siły - to kwestia nastawienia jak już ktoś napisał. Poza tym daj sobie ten czas, wypłacz się, nie musisz być taka silna i ze stali i zaraz po rozstaniu iść na imprezę. Daj sobie tyle czasu ile potrzebujesz. Następnym razem nie kłam, a tym bardziej w takich kwestiach. Nie mówię, że dobrze, że facet Cię sprawdzał - co to to nie. Ale jeśli partner pyta o przeszłość, albo to co było w czasie waszego rozstania powinnaś mu powiedzieć prawdę. Ale mam nadzieję, że te lekcję już zrozumiałaś.

[meeimei]

Ojj, aż przypomniał mi się mój były. Sytuacja jeszcze bardziej groteskowa - gość wypominał mi sytuacje sprzed czasów, gdy się poznaliśmy . Chciałam być z nim szczera, więc przyznałam że nie jestem dziewicą - bardzo go to zabolało, tak bardzo że musiał mi to wypominać przez następne dwa lata związku ( NIE PYTAJCIE CZEMU BYŁAM Z NIM JESZCZE TAK DŁUGO, JUŻ ZMĄDRZAŁAM! )Oczywiście fb również mi przewertował, nieco później - dowiedział się o rzeczach, które chciałam zachować dla siebie, które również wydarzyły się przed poznaniem go. No i oczywiście zła i winna ja, jak mogłam go tak skrzywdzić, on nie wie czy mi zaufa.
Nie baw się w to, szkoda twojego zdrowia. Już zawsze będziesz zastanawiać się, czy na pewno wyłączyłaś lapka, żeby tylko on się do niego nie dorwał. Będzie Ci robił odpały, żeby i tak stwierdzić " jestem skrzywdzony, teraz ty musisz się o mnie starać!". Przeszłam przez to, uwierz - nie warto.

[dorkru]

Dokładnie to samo mu powiedziałam. Skoro zdecydował się być ze mną, musi chcieć mi ufać i musimy starać się razem. On na to, że chce mi ufać, ale nie może, bo ja nie zrobiłam nic, nie pokazałam, że może to zrobić. Dodatkowo twierdzi, że nie może być tak, że mi się to wszystko upiecze 😒 Paranoja.
Nie wiem, czy to jest kwestia mszczenia się, odgrywania, czy karania. Jest święcie przekonany, że ma rację, a to ja wszystko błędnie interpretuję i sobie dopowiadam. Jednego dnia są wyrzuty o wszystko i mówi, że mi nie ufa, a następnego że kocha i jak jest mu ze mną dobrze 😒

[fristi]

Napisane przez dorkru

Dokładnie to samo mu powiedziałam. Skoro zdecydował się być ze mną, musi chcieć mi ufać i musimy starać się razem. On na to, że chce mi ufać, ale nie może, bo ja nie zrobiłam nic, nie pokazałam, że może to zrobić. Dodatkowo twierdzi, że nie może być tak, że mi się to wszystko upiecze 😒 Paranoja.
Nie wiem, czy to jest kwestia mszczenia się, odgrywania, czy karania. Jest święcie przekonany, że ma rację, a to ja wszystko błędnie interpretuję i sobie dopowiadam. Jednego dnia są wyrzuty o wszystko i mówi, że mi nie ufa, a następnego że kocha i jak jest mu ze mną dobrze 😒

No on sobie z tym nie potrafi poradzić najwidoczniej dlatego się tak zachowuje. Ja bym nie chciała mieć takich jazd co drugi dzień bo coś tam miało miejsce w czasie gdy nie byłam w związku z daną osobą. Autorko, pomyśl o sobie, jak sobie wyobrażasz życie w ten sposób? Zawsze będziesz musiała być na jego skinienie bo Ty go przecież tak skrzywdziłaś... No to jest chore

[pseudofeministka]

Napisane przez fristi

No on sobie z tym nie potrafi poradzić najwidoczniej dlatego się tak zachowuje. Ja bym nie chciała mieć takich jazd co drugi dzień bo coś tam miało miejsce w czasie gdy nie byłam w związku z daną osobą. Autorko, pomyśl o sobie, jak sobie wyobrażasz życie w ten sposób? Zawsze będziesz musiała być na jego skinienie bo Ty go przecież tak skrzywdziłaś... No to jest chore

Dokladnie. I albo odcinacie sie od tego co bylo albo zerwijcie z soba i oszczedzcie sobie nerwow. Podejrzewam, ze mu dzika satysfkacje sprawia, ze tak reagujesz na te sytuacje. Dziecinada i tyle.

[dorkru]

No i stało się. Rozstaliśmy się.
Szkoda tylko, że w święta.
Ale od początku. Wyrzygiwanie żali odbywało się praktycznie co drugi dzień. Zarówno z jego, jak i z mojej strony, chociaż próbowałam jeszcze to jakoś łagodzić, wyjaśnić, żeby móc wreszcie to zamknąć i iść dalej.
Aż w wigilię (przyjechał do mojego rodzinnego domu), kiedy leżeliśmy sobie razem, czekaliśmy na kolacje, on sobie grał na telefonie i wtedy przyszło mu zdjecie od tej laski z instagrama. Nie chciał go otworzyć, bo nie wiedział, co tam jest i nie chciał, żebym je widziała. Dodatkowo wyszło, że mnie co do niej okłamał, bo powiedział wcześniej, że ma męża, żebym dała mu spokoj, a męża nie ma. Okazało się też, że okłamał mnie w kilku innych kwestiach, ale przecież mógł, skoro ja też kłamałam. To była wigilia, nie chciałam awantur, spędziliśmy ją razem. Zapewniał, że gdyby mnie nie kochał, to by nie przyjechał, itp.
Wieczorem pierwszego dnia świąt pojechaliśmy do jego rodziców (taki mieliśmy podział, nasze domy dzieli jakieś 50km). W nocy, jak już byliśmy w łóżku, od słowa do słowa wywiązała się kolejna awantura. Usłyszałam, że ze mną nie ma o czym rozmawiać, że się nudzi, że nie mamy wspólnych zainteresowań. A tamta (ta z instagrama) same ciekawe rzeczy mu opowiada i tyle wspólnych tematów mają. Że jestem hipokrytką, zadufana, patrzę tylko na swoje i że jak mi nie pasuje, to droga wolna i on mnie zatrzymywał nie będzie. Wstałam, a było chwilę przed północą, ubrałam się, nawet torby mi zniósł i poczekał przy bramie, aż wyjadę, żeby ją zamknąć.
Stało się coś, co powinno się stać już dawno, żałuję tylko, że w święta. Puścił mnie bez słowa, mimo, że widział w jakim jestem stanie i mimo, że wiedział, że wieczorem wypiłam, nie dużo, ale jednak.
Powiedzcie mi proszę, czy miałam prawo zarzucić mu to, że jest wobec mnie nie fair? Ja zdaje sobie sprawę, że będąc w związku poznaje się nowych ludzi, rozmawia z nimi, ale jeśli laska wysyła mu "😘" i pisze z nią "jak tylko ma okazję", poświęca jej czas i jest nią zafascynowany, to chyba nie jest w porzadku?
Matko bosko, czytam to i nie wierzę do jakiego stanu dałam się doprowadzić..

[kalor]

Oczywiście, świetnie zrobiłaś.

Albo się komuś wybacza, wraca się do siebie, może nawet z mniejszym zaufaniem, ale nie można się mścić. Ile on miał zamiar cię krzywdzić i dawać nauczki? Rok? Dwa? Do końca życia?

Zresztą coś mi się wydaje, że byłaś na przeczekanie, dopóki nie uda mu się umowic z tą panną z instagrama. Miał cię w garści, z poczucia winy zgadzałaś się na wszystko, byłaś dobrą dziewcxyną, a on mógł szukać na boku. No i teraz droga wolna, niech sobie szuka.

Nie możesz się zgadzać na takie traktowanie. Po pierwsze: kochaj siebie nigdy nie dawaj się krzywdzić w imię "miłości", kiedy się kocha, to się nie krzywdzi. Trzymaj się, to była bardzo dobra decyzja, pewnie będzie ci czasem ciężko, będziesz tęsknić, ale w takich chwilach przypomnij sobie, jakim był palantem. Wyjdzie ci to na dobre