Składka na imieniny szefów wszystkich szefów w pracy

[Brangien]

Od dłuższego czasu uwiera mnie taka oto sytuacja, która występuje u mnie w pracy. Chciałabym poznać wasze zdanie ogólnie o idei organizowania imienin w pracy, o składkach, oraz waszą opinię na temat mojego przypadku, który opiszę poniżej. A także wasze pomysły jak się kulturalnie wymigać od wzięcia udziału w składce na prezent imieninowy dla szefa wszystkich szefów w pracy.

Pracuję w służbie nazwijmy to publicznej (w sensie, że nie w prywatnej firmie). Dwie najważniejsze osoby w tym państewku, absolutny "szczyt dostojeństwa", to dwie kobiety: prezes i wiceprezes.

Co roku wydział organizacyjny organizuje składkę na rzecz kupienia prezentu dla prezeski z okazji jej imienin, to samo z imieninami wiceprezeski. Składka wynosi po 5 zł zazwyczaj, raz lub dwa było po 10 zł. Za tę kwotę zwykle kupowane są perfumy, jeśli coś zostanie - kwiaty. Wychodzi z tego coś około 1100 zł na jeden prezent imieninowy dla prezeski/wiceprezeski. Następnie wszyscy idą do prezeski/wiceprezeski, naczelny wydziału organizacyjnego mówi kilka zdań i wręcza prezent, wszyscy ustawiają się w kolejkę, by osobiście złożyć życzenia, a na koniec każdy dostaje po cukierku z koszyczka i do widzenia.

Co chcę podkreślić: składki są obowiązkowe. Moja naczelna wydziału chodzi po swoich podwładnych i zbiera pieniążka. Robi to w taki sposób, że czuć nacisk, presję, musisz, no musisz, no musisz.

Teraz co ja myślę i dlaczego założyłam wątek. Otóż:

1. szukam podpowiedzi czy moja opinia jest odosobniona społecznie (no nie wiem jak to nazwać - czy wyolbrzymiam, czy wymyślam, czy to jaskrawy przejaw skąpstwa),
2. szukam sposobu jak się wymigać od składki i tej szopki imieninowej tak, bym nie wyszła na skąpego aspołecznego gbura (to, czy nim faktycznie jestem nie ma znaczenia), w miarę kulturalnie (może nie ma takiej opcji?).

Uwiera mnie, że:

• ja jako szary pracownik uczestniczę w zrzucie na kogoś, kto zarabia ileś tam razy więcej niż ja,
• ten ktoś nie składa mi życzeń z okazji moich imienin (no ok, rozumiem, że to by było głupie i dziwne gdyby góra przychodziła do każdego szeregowego... ale o zasadę idzie),
• uzbierana kwota to tylko niewiele mniej niż moja miesięczna pensja,
• jest taka presja na te składki (wewnętrzny infantylny(?) bunt: jak mi każą to jestem na nie),
• za tę całą szopkę jest cukierek i już do widzenia, bo następna grupa czeka kolejce,
• czuję się jak podlizuch,
• nie cierpię składania życzeń,
• w publicznych organizacjach jakoś mi to koliduje z... nie wiem - etyką?.

Napisałam, że mnie uwiera, bo w końcu bez szemrania zawsze się składałam, a swoje zdanie zachowywałam dla siebie, ale z roku na rok coraz bardziej drażni mnie ten nacisk.

[Ramona_85]

U mnie w pracy były składki na prezenty ślubne, po 20 zł. Szły delegacje, połowa pracowników była zwykle zapraszana jako dobrzy koledzy ( wszyscy się "przyjaźnią" i takie tam). Mnie nikt nie zapraszał, nawet nie szłam w delegacji, mimo iz osoby wytypowane i tak były zaproszone jako goście, poza tym te osoby nie przepadały za mną, więc nie czułam się w obowiązku składkowania. Moja przełożona wyłożyła za mnie pieniądze, o czym dowiedziałam się po czasie, jak domagała się zwrotu. Oznajmiłam jej, że składka nie była obowiązkowa (nie było o tym mowy w regulaminie zakładu pracy), a ja nie czułam wewnętrznej potrzeby jej uiszczania. Niestety byłam potem szykanowana i obgadywana przez pracowników, dopóki nie oddałam tych pieniędzy. Nie chodzi o te 20 złotych, tylko fakt, że to było wymuszane, mimo że powiedziane było o dobrowolnej składce
Myślę, że nie unikniesz tego, na szczęście to tylko 2 razy w roku u mnie w firmie ślub był średnio raz w miesiącu

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Mnie by się też to nie podobało właśnie z tych samych mniej więcej przyczyn, które wymieniłaś. Ale wydaje mi się, że nie masz opcji wymigania się "niezauważnalnie", tzn. bez robienia afery (no, może aferki) i zwracania na siebie uwagi. Pytanie czy jesteś na to gotowa.

[201701300929]

''pomysły jak się kulturalnie wymigać od wzięcia udziału w składce na prezent imieninowy dla szefa wszystkich szefów w pracy.''

W mojej poprzedniej pracy (firma prywatna) byla miesieczna zrzutka na jedzenie dla kotow bo szef kochał koty. Ja koty tez lubilam- dopoki zrzutki nie zaczely mnie wkurzac bo czasem i co tydzien byly bo przeciez szef nie kupi byle czego do jedzenia kotkom . Na poczatku zagryzalam zeby i dawalam a potem to olalam-idac za przykladem mojej szefowej, ktora nigdy nie miala pieniedzy i mowila ze np ostatnie drobne wydala dzis na parking a potem po prostu zapominala albo nie slyszla,albo szla do toalety-raz czy dwa powiedziala,ze ma koty w nosie ale maz udawal ,ze nie slyszy

Wiesz dla mnie wtedy ta dycha czy dwie mieisecznie robily roznice bo mialam malo co na zlecenie a szef bral szeciocyfrowa dywidende i mogl sobie kupowac sam zarcie dla tych kotow a nie "zebrac" po pracownikach(sam lazil wiec wiadomo nikt nie odmawial)-u Ciebie podobna sytuacja, tylko jeszcze bardziej zalosna i zakrawajaca na hipokryzje-a perfumy dobre to mozna kupic za 300zl a nie za 1100. Ja nie lubie pasienia bogatych przez biednych i wydaje mi sie tez dziwne zeby skladaly sie osoby , ktore nie maja kontaktow z tymi przelozonymi ale jesli firma tak funkcjonuje to ciezko moze byc sie od tego oderwac

[paulina800]

zDARZAŁY SIĘ TAKIE SKŁADKI W PRYWATNYCH FIRMACH W KTÓRYCH PRACOWAŁAM. cZŁOWIEK ZARABIA 1000-2000 zł i składały się dla bogatych prezesów. Dla mnie to takie lizydupstwo organizatorów tych eventów.

[eyo]

dla mnie absurd - ja w ogóle tej całej mody na "przyjaźnienie" się w pracy nie ogarniam, osobiście idę do pracy pracować a nie przyjaciół szukać, jak jest atmosfera koleżeńska to super bo się miło pracuje ale dla mnie to własnie w tym momencie ma swoją granicę
jakieś integracje z serii "upijmy się wszyscy to na pewno będziemy się bardziej lubić" i cała ta szopka mnie odrzucają

co do składek - osobiście nie widzę nic złego w złożeniu się na prezent ślubny dla kogoś ze współpracowników ale nie w ramach całej firmy (czyli jakiś wydziała etc.) ale już na takie szopki jakie u ciebie odchodzą to jestem uczulona
i również nie dopatruje się w twojej postawie skąpstwa, dla mnie sama idea jest poroniona, osobiście w pracy nigdy się nie chwalę tym kiedy mam urodziny/imieniny, nigdy nie noszę żadnych cukierków ani nic i dobrze mi z tym

aczkolwiek pewnie w Twojej sytuacji pewnie też bym już przełknęła te 5zł dwa razy na rok bo fakt faktem - wyłamiesz się i to Ty będziesz zła
a najlepsze w tym wszystkim jest to, że pewnie na takim stanowisku tym osobom strasznie do szczęścia sa potrzebne perfumy za xxx zł bo przecież ich samych nie stać - jakieś czekoladki to jeszcze bym ogarnęła bo to po prostu miły gest no ale kupowanie perfum osobom na takich stanowiskach to jakaś bzdura (oczywiście przez personel podległy - nie mówię o relacjach poza zawodowych)

[201803290936]

U nas również jest taki "zwyczaj". Wysokość składki próbowano mi narzucić, ale szybko sprowadziłam zbierających na ziemię, że nie sorry, ale ja daję ile mogę lub ile uważam. Po mnie wyłamało się kilka innych osób i od jakiegoś czasu notuję mniej tego typu akcji (w pierwszym roku pracy co chwilę była składka na kogoś). Inna sprawa, że szefostwo lubię i zawsze stawiają ciacho lub nawet małą wyżerkę w pracy, więc nie mam z tym większego problemu. Chociaż nie do końca mi się ten "zwyczaj"podoba, bo jednak dysproporcja zarobków jest spora, a prezenty zamiast symbolicznych są z tych wartościowych (skórzane torebki, sprzęt elektroniczny i takie tam).

[dacn]

Od razu powiem że nie wiem jak z tym walczyć.

Sam zwyczaj uważam za idiotyczny i za pozostałość po imieninach z czasów PRL-u.
Sorry w pracy się pracuje a nie plotkuje czy składa życzenia, jak w pracy jest czas na pierdoły- zbieranie skałdek, życzenia i ciacho to znaczy że coś jest nie tak.

A prezent za 1000 zł dla szefa to obelga wobec pracowników którzy zarabiają niewiele a in tak z własnej mizernej pensji są zmuszani do składek.

I nie, nie jesteś aspołeczna.

[201605091007]

W mojej pierwszej pracy nie było składek, ale był zwyczaj przynoszenia urodzinowego ciasta. Oczywiście solenizant musiał zadbać o to, żeby ciasta starczyło dla każdego, w ponad dwudziestoosobowej grupie pracowniczej
Wtedy akurat moje urodziny zbiegły się w czasie z urlopem, dokładniej, na urlop poszłam dzien przed urodzinami. Dodatkowo w międzyczasie wypadły jakieś czerwone dni, więc zanim wróciłam do pracy po przeszło dwóch tygodniach, to zdążyłam już zapomnieć o tym, że te urodziny miałam. Ale współpracownicy nie zapomnieli Doszły do mnie informacje, że po kątach szepcze się o tym, że szkoda mi kawałka karpatki dla kolegów z pracy, ale na drogi urlop, to już mam pieniądze. Dodam tylko, że na urlopie byłam w bieszczadach i była to najtańsza opcja, jaką znalazłam

[simsa22]

Napisane przez eyo

dla mnie absurd - ja w ogóle tej całej mody na "przyjaźnienie" się w pracy nie ogarniam, osobiście idę do pracy pracować a nie przyjaciół szukać, jak jest atmosfera koleżeńska to super bo się miło pracuje ale dla mnie to własnie w tym momencie ma swoją granicę
jakieś integracje z serii "upijmy się wszyscy to na pewno będziemy się bardziej lubić" i cała ta szopka mnie odrzucają

Mam takie samo zdanie

[eyo]

Napisane przez M917

W mojej pierwszej pracy nie było składek, ale był zwyczaj przynoszenia urodzinowego ciasta. Oczywiście solenizant musiał zadbać o to, żeby ciasta starczyło dla każdego, w ponad dwudziestoosobowej grupie pracowniczej
Wtedy akurat moje urodziny zbiegły się w czasie z urlopem, dokładniej, na urlop poszłam dzien przed urodzinami. Dodatkowo w międzyczasie wypadły jakieś czerwone dni, więc zanim wróciłam do pracy po przeszło dwóch tygodniach, to zdążyłam już zapomnieć o tym, że te urodziny miałam. Ale współpracownicy nie zapomnieli Doszły do mnie informacje, że po kątach szepcze się o tym, że szkoda mi kawałka karpatki dla kolegów z pracy, ale na drogi urlop, to już mam pieniądze. Dodam tylko, że na urlopie byłam w bieszczadach i była to najtańsza opcja, jaką znalazłam

oh losie najdroższy
zła Ty karpatki żałujesz

Napisane przez simsa22

Mam takie samo zdanie

uff a myślałam, że ze mną coś nie halo patrząc na ten cały pęd mas ludności w tym temacie

[MAGDA1704]

Napisane przez M917

W mojej pierwszej pracy nie było składek, ale był zwyczaj przynoszenia urodzinowego ciasta. Oczywiście solenizant musiał zadbać o to, żeby ciasta starczyło dla każdego, w ponad dwudziestoosobowej grupie pracowniczej
Wtedy akurat moje urodziny zbiegły się w czasie z urlopem, dokładniej, na urlop poszłam dzien przed urodzinami. Dodatkowo w międzyczasie wypadły jakieś czerwone dni, więc zanim wróciłam do pracy po przeszło dwóch tygodniach, to zdążyłam już zapomnieć o tym, że te urodziny miałam. Ale współpracownicy nie zapomnieli Doszły do mnie informacje, że po kątach szepcze się o tym, że szkoda mi kawałka karpatki dla kolegów z pracy, ale na drogi urlop, to już mam pieniądze. Dodam tylko, że na urlopie byłam w bieszczadach i była to najtańsza opcja, jaką znalazłam

czyli jednak urlop nic nie daje u mnie w pracy jest podobnie są skladki na imieniny (osobiście nie uznaje imienin, świętuje jedynie urodziny), na prezenty ślubne, ostatnio nawet skladaliśmy się na wieniec, ponieważ umarł ojciec wicedyrektora jestem przeciwna takim praktykom, ale jak tu się wyłamać?wole już złozyć się na ten preznet, kwiaty itp. niż póżniej byc szykanowana że szkoda mi było 2zł czy 5zł na preznet dla kogoś. Zwłaszcza, że solenizant stawia obowiązkowo tzn. zwyczajowo ciacho+kawę.

[paula78]

Jeszcze żeby ten prezes czy wice zamówił jakies ciasto, kawy dla wszystkich to jakoś by to lepiej wygladało- a cukierka to ja dostaję w byle barze szybkiej obsługi czy fryzjera w poczekalni

1 tys to b. duzo na prezent, szczególnie, że imieniny ma sie co rok.

Rozumiem życzenia jakis bukiet z marketu ale takie wypasione imieniny i cukierek w zamian
Żenada i wstyd tylko i wyłącznie dla solenizantów, no ale tak to jest jak sie buraki do stołków dorwie :-/

Jak sie wymigać ? oto jest pytanie

[201605091007]

Napisane przez eyo

oh losie najdroższy
zła Ty karpatki żałujesz

no wiesz, albo karpatka, albo wypaśny urlop w bieszczadach...

Napisane przez MAGDA1704

czyli jednak urlop nic nie daje u mnie w pracy jest podobnie są skladki na imieniny (osobiście nie uznaje imienin, świętuje jedynie urodziny), na prezenty ślubne, ostatnio nawet skladaliśmy się na wieniec, ponieważ umarł ojciec wicedyrektora jestem przeciwna takim praktykom, ale jak tu się wyłamać?wole już złozyć się na ten preznet, kwiaty itp. niż póżniej byc szykanowana że szkoda mi było 2zł czy 5zł na preznet dla kogoś. Zwłaszcza, że solenizant stawia obowiązkowo tzn. zwyczajowo ciacho+kawę.

Ja też nie obchodzę imienim, nawet nie mam pojęcia kiedy bym je miała ;D

Co do składania sie na wieniec ojca wicedyrektora, to to już totalne przegięcie. Bo składanie się na bezpośredniego przełożonego czy współpracownika można jeszcze jakoś wybronić, ale składanie się na nieznaną osobę, z rodziny przełożonego? Jak jego dziecko pójdzie do ślubu, to też będzie zbieranie na kopertę?

[khloe]

No u mnie niestety tez jest taki zwyczaj...

Nie uwiera mnie sama 'składka'- bo to zawsze 15 zł, niewazne, czy dla szefostwa, czy dla 'szeregowego'...

Bardziej uwiera mnie to, że zawsze solenizant przynosi ciasto i trzeba w sztywnej atmosferze siedzieć przy stole na kawie

W sumie powodów do narezkań nie mam, bo nie są to wymyslane prezenty- zazwyczaj kazdemu kupujemy wino i storczyka no i fajnie, że 'my górze, i góra nam' też

Generalnie rzecz biorąc dla mnie stary, beznadziejny zwyczaj- jakbym mogła, to bym zlikwidowała



Autorko- możesz się wyłamac 'i być tą złą', albo potulnie dawac kasę

dużo jest tych składek rocznie? Bo może jednak są to duże sumy..

[emememsik]

Napisane przez Brangien

Następnie wszyscy idą do prezeski/wiceprezeski, naczelny wydziału organizacyjnego mówi kilka zdań i wręcza prezent, wszyscy ustawiają się w kolejkę, by osobiście złożyć życzenia, a na koniec każdy dostaje po cukierku z koszyczka i do widzenia.

Zabrzmiało bardzo szkolno-podstawówkowo.

Na Twoim miejscu miałabym takie same opory przed uczestniczeniem w składkach i pewnie jednak postanowiłabym się wyłamać. Kiedy najbliższa okazja?

[taka_sobie_jedna]

Ja tak miałam tylko w dwóch miejscach pracy ale nie aż tak jak Wy to opisujecie.
W jednej była robiona zrzutka na kwiaty i składniki do ciasta, które deklarował się ktoś upiec. Ciasto i tak było jedzone przez wszystkich

W drugiej pracy każdemu pracownikowi się coś organizowało pod warunkiem, że jest to jakieś wydarzenie typu ślub, okrągłe urodziny, narodziny dziecka, okrągła rocznica pracy. W tym wypadku jakaś osoba deklarowała się zrobić zakup, składka nieobowiązkowa wynosząca 1, 2 albo 5 zł, żadnego przymusu nie było.

[BioIvO]

Jak byłam na stażu w państwówce to też co chwila była zbiórka na imieniny i nie było zmiłuj, nawet ze stażystów zdzierali. Czasem co kilka dni przychodzili z listą po haracz, bo akurat była imieninowa kumulacja.
Najciekawsze było to, że cały imieninowy zwyczaj napędzany był przez 3 czy 4 pracownice, które lubowały się w plotach i wszelkich uprzyjemniaczach pracy. Zauważyłam, że cała reszta była zmęczona tymi zbiórkami, ciastami, nieszczerymi życzeniami ale jakoś tak głupio było im się wyłamać. Aż pewnego dnia ktoś się wyłamał i tak poszło dalej, że imieniny przestały być przymusem.
Od siebie dodam też, że pól roku płaciłam, chyba z 50 zł w te zbiórki zainwestowałam i ani pracy po tym stażu nie dostałam, ani nawet prezentu na imieniny czy na odchodne.

[Brangien]

Prezenty ślubne to wg mnie inna kategoria - idzie się do kościoła/USC w czasie pozapracowym, jest to bardziej prywatne niż związane z pracą. Ale te imieniny, taki relikt z PRL, tylko że wtedy było chociaż ciastko od solenizanta, a tu jak pisałam o cukierku z koszyczka, to faktycznie właśnie ten 1 cukierek miałam na myśli, naprawdę podstawówka :P Nie chciałabym robić aferki, albo żeby gadali jak z tą karpatką.

Zresztą w ogóle krępuje mnie takie mieszanie w pracy życia prywatnego. Nie chodzi o to, że nie lubię współpracowników, przeciwnie, ale wraz z wyjściem z pracy nie mam ochoty myśleć o pracy. Praca to praca, życie to życie.

A o tych kotach to nie kumam - szef kazał się zrzucać na koty jego własne? Czy jakieś ze schroniska albo dachowce? Albo na wieniec dla zmarłej osoby Z RODZINY dyrektora. Nie do pomyślenia, nie wiem czy to bardziej głupota czy bezczelność.

Jeszcze mi się przypomniało, że co prawda te składki na dwie prezeski są dwa razy w roku - i przeciw nim się buntuję, ale bywają też składki po 5 zł na pracowników z naszego wydziału. Na "naszych" nie żałuję, bo to miłe spotkania, jest wesoło i jest kawałek ciasta domowego, ale wciąż wolałabym, żeby ich nie było. I też zdzierają nawet ze stażystów, co to dostają chyba teraz po 680 zł na miesiąc harówy.

Em, najbliższa okazja coraz bliżej, we wtorek, stąd ten wątek. Dzisiaj udało mi się tak lawirować i uciekać i udawać, że zapomniałam jak mi ludzie przypominali. Ale w poniedziałek będzie jazda:P

[greenlemon]

ja kiedyś robiłam darmowy staż w panstwowej instytucji i wiem, ze były imieniny lub urodziny naczelniczki - jakimś trafem mi odpuścili. moze bylo im glupio ze pracuję u nich za darmo i wiedzieli ze i tak nie ma dla mnie etatu?

potem pracowalam (zaczynałam, dopiero bylam przed wypłata) w prywatnej firmie, malej ok 20 pracowników i niestety kierowniczka od każdego wyciągała po 20 zł na prezent dla szefa. jeszcze niczego nie zarobilam a juz chcieli ode mnie pieniedzy;D

autorko, nie mam bladego pojęcia jak się wykręcic z tego cyrku, ale gdyby ktos wynalazl na to lek, bylabym wniebowzieta. poki co zyjemy w Polsce i chyba trzeba to znosic.

Na zachodzie tez panuja takie zwyczaje?

[Elfia4]

Napisane przez Brangien

Od dłuższego czasu uwiera mnie taka oto sytuacja, która występuje u mnie w pracy. Chciałabym poznać wasze zdanie ogólnie o idei organizowania imienin w pracy, o składkach, oraz waszą opinię na temat mojego przypadku, który opiszę poniżej. A także wasze pomysły jak się kulturalnie wymigać od wzięcia udziału w składce na prezent imieninowy dla szefa wszystkich szefów w pracy.

Pracuję w służbie nazwijmy to publicznej (w sensie, że nie w prywatnej firmie). Dwie najważniejsze osoby w tym państewku, absolutny "szczyt dostojeństwa", to dwie kobiety: prezes i wiceprezes.

Co roku wydział organizacyjny organizuje składkę na rzecz kupienia prezentu dla prezeski z okazji jej imienin, to samo z imieninami wiceprezeski. Składka wynosi po 5 zł zazwyczaj, raz lub dwa było po 10 zł. Za tę kwotę zwykle kupowane są perfumy, jeśli coś zostanie - kwiaty. Wychodzi z tego coś około 1100 zł na jeden prezent imieninowy dla prezeski/wiceprezeski. Następnie wszyscy idą do prezeski/wiceprezeski, naczelny wydziału organizacyjnego mówi kilka zdań i wręcza prezent, wszyscy ustawiają się w kolejkę, by osobiście złożyć życzenia, a na koniec każdy dostaje po cukierku z koszyczka i do widzenia.

Co chcę podkreślić: składki są obowiązkowe. Moja naczelna wydziału chodzi po swoich podwładnych i zbiera pieniążka. Robi to w taki sposób, że czuć nacisk, presję, musisz, no musisz, no musisz.

Teraz co ja myślę i dlaczego założyłam wątek. Otóż:

1. szukam podpowiedzi czy moja opinia jest odosobniona społecznie (no nie wiem jak to nazwać - czy wyolbrzymiam, czy wymyślam, czy to jaskrawy przejaw skąpstwa),
2. szukam sposobu jak się wymigać od składki i tej szopki imieninowej tak, bym nie wyszła na skąpego aspołecznego gbura (to, czy nim faktycznie jestem nie ma znaczenia), w miarę kulturalnie (może nie ma takiej opcji?).

Uwiera mnie, że:

• ja jako szary pracownik uczestniczę w zrzucie na kogoś, kto zarabia ileś tam razy więcej niż ja,
• ten ktoś nie składa mi życzeń z okazji moich imienin (no ok, rozumiem, że to by było głupie i dziwne gdyby góra przychodziła do każdego szeregowego... ale o zasadę idzie),
• uzbierana kwota to tylko niewiele mniej niż moja miesięczna pensja,
• jest taka presja na te składki (wewnętrzny infantylny(?) bunt: jak mi każą to jestem na nie),
• za tę całą szopkę jest cukierek i już do widzenia, bo następna grupa czeka kolejce,
• czuję się jak podlizuch,
• nie cierpię składania życzeń,
• w publicznych organizacjach jakoś mi to koliduje z... nie wiem - etyką?.

Napisałam, że mnie uwiera, bo w końcu bez szemrania zawsze się składałam, a swoje zdanie zachowywałam dla siebie, ale z roku na rok coraz bardziej drażni mnie ten nacisk.

U mnie też ci bardziej nudzący się podlizywacze zaczęli urządzać takie składki i składeczki na imieninki i urodzinki szefów. Wiele osób raz, drugi się złożyło, ale później uznali, że basta i teraz zwykle każdy wydział kupuje od siebie jakieś kwiaty czy drobiazg. Na szczęście u mnie są osoby, które potrafią powiedzieć nie. Sami szefowie byli zażenowani kolejnym prezentem z okazji święta branżowego i zakomunikowali, że dziękują, ale nie życzą sobie więcej takich prezentów, bo czują się niezręcznie przyjmując ten prezent. To zdecydowanie ostudziło zapędy zbieraczy składek na prezent dla szefa najwspanialszego
Jeśli chodzi o to, że szefowie życzeń nie składają, to u mnie zwykle któryś szef dzwoni do pracownika z życzeniami. Zajmuje to minutę z ich cennego czasu, a jest miło postrzegane przez pracowników.

Mnie też by drażniły składki na tak drogie prezenty. Można spokojnie złożyć się po symbolicznej złotówce i kupić tańszy prezent. Tyle kasy na jeden prezent to dla mnie nieporozumienie.
Sama bym głośno wyrażała swoje zdanie, ale jeśli nie byłoby odzewu ze strony załogi, to nie wyłamałabym się z płacenia, bo pewnie spowodowałoby to gadanie niewarte tych paru złotych. Podejrzewam, że u ciebie przy tej presji pójście pod prąd bez wybadania gruntu skończyłoby się zbyt dużym fermentem. Co innego, jeśli są głosy wielu osób, że to przesada i że większą grupą solidarnie zapłacicie mniejszą składkę, niż ta, o którą proszą.

---------- Dopisano o 23:21 ---------- Poprzedni post napisano o 23:12 ----------

Napisane przez dacn

A prezent za 1000 zł dla szefa to obelga wobec pracowników którzy zarabiają niewiele a in tak z własnej mizernej pensji są zmuszani do składek.

I nie, nie jesteś aspołeczna.

Niestety, ale żadnej z obdarowywanych pań nie przyszło do głowy ukrócenie tych praktyk. Doskonale zdają sobie sprawę ile mniej więcej kosztował prezent, więc powinny zasygnalizować, że przyjmowanie tak drogich podarunków od pracowników jest niezręczne.


Nota bene chciałabym dostać w prezencie perfumy za tysiaka, a jeszcze lepiej tysiaka na perfumy

[suszarka]

Napisane przez greenlemon

Na zachodzie tez panuja takie zwyczaje?

nie wiem czy na zachodzie, ale dzięki Ci Panie, w korporacjach nie.

[Heledore]

Napisane przez suszarka

nie wiem czy na zachodzie, ale dzięki Ci Panie, w korporacjach nie.

obalam!
w mojej byłej zachodniej korpo tez były takie zwyczaje. Świętowaliśmy urodziny obu szefów (szefowie w zamian przygotowywali mały poczęstunek - sałatka, ciasto, kawa), oraz urodziny każdego dziecka (kupowaliśmy prezent dla dzieciaka np matę edukacyjną i inne drogie zabawki). Z okazji ślubu przynoszono ciasta. W innych przypadkach - imieniny, urodziny, złożenie wypowiedzenia - każdy decydował sam czy żegna się ciastem czy nie.

[kobietasukcesu]

Napisane przez Heledore

obalam!
w mojej byłej zachodniej korpo tez były takie zwyczaje. Świętowaliśmy urodziny obu szefów (szefowie w zamian przygotowywali mały poczęstunek - sałatka, ciasto, kawa), oraz urodziny każdego dziecka (kupowaliśmy prezent dla dzieciaka np matę edukacyjną i inne drogie zabawki). Z okazji ślubu przynoszono ciasta. W innych przypadkach - imieniny, urodziny, złożenie wypowiedzenia - każdy decydował sam czy żegna się ciastem czy nie.

że co? prezent na urodziny dziecka szefa?

[suszarka]

Napisane przez Heledore

obalam!
w mojej byłej zachodniej korpo tez były takie zwyczaje. Świętowaliśmy urodziny obu szefów (szefowie w zamian przygotowywali mały poczęstunek - sałatka, ciasto, kawa), oraz urodziny każdego dziecka (kupowaliśmy prezent dla dzieciaka np matę edukacyjną i inne drogie zabawki). Z okazji ślubu przynoszono ciasta. W innych przypadkach - imieniny, urodziny, złożenie wypowiedzenia - każdy decydował sam czy żegna się ciastem czy nie.

kurczę.

ale świętowanie było dobrowolne czy nie?

u mnie nie ma najmniejszego przymusu, część osób jak nie chce się nie zrzuca i nikt nie robi z tego wielkiego problemu. Jedynym zwyczajem ale też nie przymusowym jest przynoszenie żarła przez osobę obchodzącą urodziny.

[Heledore]

O kurcze! Użyłam skrótu myślowego i wyszła bzdurka
zamiast "na urodziny dziecka" powinno być "z okazji urodzenia się dziecka"
Sorki za wprowadzenie w błąd

Ale świętowanie było przymusowe. Pracownicy zawsze kręcili nosami na składki (a już najbardziej ja, bo to ja musiałam zawsze zbierać kasę i kupować prezenty w swoim czasie po pracy ) ale szefostwo dało rozkaz i nie było zmiłuj.

[~Veronique]

U mnie w pracy też niestety jest taki zwyczaj. Bardzo tego nie lubię. Nie lubię tego, że kierownictwo i inni pracownicy składają najlepsze życzenia tym samym osobom, które chwilę wcześniej obgadywały i wyrażały się o nich co najmniej niepochlebnie. Co roku na tydzień w którym wypadają moje imieniny mam zaplanowany urlop, bo tylko w taki sposób udaje mi się uniknąć tego przedstawienia.
I bardzo przykro zrobiło mi się, gdy była zbiórka dla jednej z naszych koleżanek która jest chora na SM i przekroczyła już granicę wiekową do której leki są refundowane. Wtedy ludzie już tak ochoczo nie dawali jak na imieniny, śluby czy narodziny dziecka "bo nie będzie za to ciasta, ani cukierków".

[kocurzycadon]

Witajcie! Pracowałam w przywatnej, kilku osobowej firmie. Gdzy mnie zatrudniono, nikt mnie nie poinformował o jakich kolwiek składkach na imieniny, urodziny itp. Kiedy przyszedł dzień imienin jednej z pracownic (zaznaczam, że to było dzień po moich urodzinach), zostałam poinformowana, że składamy sie po 15 zł, powiedziałam, że się zastanowie... Po ok 1 godz. z łaski zawołano mnie na poczęstunek. Przy stole kiepska atmosfera, cisza albo żałosne kawały. Po tym, osobie, która powiedziała mi o składce powiedziałam, że nie chcę sie składać. Kupowali sobie jakies garnki, sprzet kuchenny, zegarki... Luuudzie! Miałam umowę na czas okreslony, oczywiscie nie przedłużono mi jej....

[cleopadra]

W ,,mojej,, firmie na poczatku jak zaczelam pracowac to byly skladki slubne,tylko ze u nas sa 4 zmiany i nie znamy sie ze wszystkimi.Raz byla skladka dla jakiejs laski a ja nawet nie wiedzialam o ktora chodzi,powiedzialam ze nie dam bo nie znam tej laski to dlaczego mam dawac,za mna odezwaly sie inne osoby i tak nasza zmiana nie dala nic .Potem weszlo ze tylko zbieramy sie jak ktos z naszej zmiany bierze slub,ale nie ma odgornej kwoty,jest specjalna puszka i kazdy wrzuca ile chce i ile moze.Po slubie dana osoba robi poczestunek

[Kolor Bzu]

U mnie są składki ale tylko na urodziny/śluby koleżanek i kolegów z zespołu. I są anonimowe. Ot przez tydzień stoi skarbonka u kogoś i kto ile chce tyle wrzuca, sie potem podlicza kwote uzbieraną i za to kupuje jakiś drobiazg- książkę, kosmetyk. To akurat miłe.
Takiej szopki jak u autorki bym nie wytrzymała jednak.