Miłość na odległość a fobia spoleczna i brak znajomości języka

Arantiri · 2018-03-05, 14:13

Cześć! Jestem tutaj nowa. Z góry dziękuję za jakiekolwiek rady.

Może najpierw napiszę krótko o sobie...
Mam 20 lat i od dziecka fobię społeczną. Zawsze miałam kiepskie oceny, bałam się nawet pożyczyć od kogoś długopisu lub zeszytu po chorobie. Zero przyjaciół w realu, ale mam internetowych od kilku lat, których bardzo cenię. W czasach szkolnych zawsze uczęszczałam do psychologa, ponieważ nauczyciele mnie zmuszali. Nie podeszłam do matury i nie skończyłam liceum, ale i tak nigdy nie zamierzałam studiować. Od dziecka lubiłam rysować, a aktualnie tworzę rysunki na tablecie graficznym i modele 3D w Zbrushu. Marzy mi się praca w studiu gier komputerowych jako modeler, jednak przez fobię boję się, że nie wytrzymałabym tam nawet trzech dni i pozostanie mi jedynie praca jako freelancer (mam już w tym jakieś doświadczenie). No, ale póki co jeszcze muszę się rozwijać i dorobić na nowy program.

A teraz mój problem...
Zakochałam się w koledze z podstawówki (też 20 lat), który mieszka w innym kraju. Kontaktujemy się przez komunikatory i fb. Zawsze był dla mnie miły, mamy wspólne zainteresowania i często miałam wrażenie, że mu się podobam. Jednak on nie wie o mojej fobii społecznej, pamięta tylko z podstawówki, że zawsze byłam cicha. Boję się, że wyszłabym na dziwadło gdyby się dowiedział. :c Raz zasugerował spotkanie w Polsce, a ja oczywiście wykręciłam się głupią wymówką, czego teraz żałuję. Nie mam pojęcia czy zaangażować się w tą znajomość czy zerwać kontakt. Nie mogę przestać o nim myśleć i chodzę z głową w chmurach, co mnie już irytuje, bo na niczym nie mogę się skupić. Nawet jeśli bylibyśmy kiedyś w związku, prawdopodobnie musiałabym zamieszkać w Niemczech, a ja nie znam języka niemieckiego. Angielski rozumiem, ale nie umiem mówić w tym języku i unikam rozmów jak ognia. On za to jest świetny z obu języków i zamierza w Niemczech studiować. Mam wrażenie, że jest dla mnie za wysoką ligą i sprawiłabym mu wiele problemów.

Pytania
- Czy taki związek miałby sens czy lepiej już zerwać kontakt? Dodam, że on się prawdopodobnie na mnie obraził, bo ostatnio długo nie odpisuję mu na wiadomości. Pewnie myśli, że go olewam i mam go gdzieś. Nie wiem co mam już myśleć.

- Czy osoba z fobią społeczną ma jakiekolwiek szanse na związek? Przez nią nie jestem samodzielna w niektórych sprawach, gdzie wymagany jest kontakt z ludźmi. Natomiast bardzo dobrze radzę sobie np. z komputerami, opieką nad zwierzętami i roślinami.
- Czy język angielski wystarczyłby mi do zamieszkania w Niemczech? Cały czas się uczę, a niemieckiego musiałabym uczyć się od podstaw, może jakiś kurs by mi pomógł.

Nymerth · 2018-03-05, 15:40

A robisz coś w kierunku wyleczenia się z tego? Bo jeżeli nie, to moim zdaniem o szanse na prawdziwy związek będzie trudno. Nikt świadomie nie będzie chciał w to wejść z wiedzą, że nie zmieniasz swojej sytuacji.

Co do dalszych rozważań to uważam, że są bezsensowne i oparte na Twoim "zakochaniu", ale nie wzięłaś pod uwagę, że ten chłopak chyba nie ma takich problemów i prawdopodobnie on się w Tobie internetowo nie zakochał i nie zakocha. Będzie chciał się spotykać i spędzać razem dużo czasu w różnych miejscach. Może być, że na żywo sobie nie podpasujecie. A Ty już rozważasz jakieś przeprowadzki.

Zadbaj najpierw o siebie.

MistrzyniDrugiegoPlanu · 2018-03-05, 15:49

"Bo ja mam fobię społeczną". No ja też miałam, poważniejszą od tego, co opisujesz. Rusz tyłek i po prostu zacznij się przełamywać, uzbrój się w książkę Zimbardy pt. "Nieśmiałość" (mnie postawiła na nogi), a nie całe życie się chowasz po kątach "bo ty masz fobię społeczną". Życia to nie obchodzi. Na razie tak to opisujesz, że jęczysz i jojczysz, bo samo ci z nieba nie spada.

**ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2** · 2018-03-05, 15:55

Cytat:

Napisane przez MistrzyniDrugiegoPlanu

"Bo ja mam fobię społeczną". No ja też miałam, poważniejszą od tego, co opisujesz. Rusz tyłek i po prostu zacznij się przełamywać, uzbrój się w książkę Zimbardy pt. "Nieśmiałość" (mnie postawiła na nogi), a nie całe życie się chowasz po kątach "bo ty masz fobię społeczną". Życia to nie obchodzi. Na razie tak to opisujesz, że jęczysz i jojczysz, bo samo ci z nieba nie spada.

Ano właśnie, życia to nie obchodzi.

Melanchton · 2018-03-05, 16:05

Wykręciłaś się nawet od spotkania z tym chłopakiem, ale i tak zaczynasz się przejmować jak to będzie mieszkać z nim w Niemczech.

Dziewczyno, nie tędy droga! Masz 20 lat! Zrób porządek ze swoim życiem, bo póki co nie zapowiada się oni zbyt różowo.
Po pierwsze idź na terapię i do psychiatry.
Po drugie z fobią społeczną jest jak z każdą inną fobią tylko, że unikanie stresowych sytuacji naprawdę może zniszczyć Ci życie.
Moim zdaniem twoim priorytetem nie powinien być teraz chłopak tylko to, że trzeba się jakoś ogarnąć i np. podejść do matury, której zdanie nie jest w dzisiejszych czasach aż takie trudne. Są licea dla dorosłych itd.

Wbrew pozorom w jakimś tam stopniu empatyzuję z tym, co piszesz, wszystkie lęki które opisujesz znam i miałam takie same, zwłaszcza w dzieciństwie. Też długo bałam się mówić po angielsku i parę lat temu chętnie bym na studiach uniknęła kursu w obcym języku, gdybym tylko mogła. Ale okoliczności życiowe sprawiły, że byłam zmuszona używać tego języka i lęk przed mówieniem mi przeszedł.

Podobnie było z wystąpieniami publicznymi i tego typu sytuacjami.
Oczywiście, u Ciebie wszystkie te kwestie siedzą dużo silniej, dlatego jedyna droga dla Ciebie to terapia, bo inaczej problemy które już masz jeszcze się pogłębią.

januszpolak · 2018-03-05, 16:57

Powinnaś zacząć leczyć tą fobię (psychiatra, terapia) bo to jest choroba, to tak jakbyś mówiła że masz złamane obie nogi od 5 lat ale nie pójdziesz do ortopedy, tylko będziesz siedzieć do końca życia w domu. To się leczy. Na miejscu tego chłopaka nie chciałabym się z Tobą związać, bo brniesz w chorobę i sama sobie robisz krzywdę. Nic się nie zmieni póki nie zaczniesz działać.

**megamag** · 2018-03-05, 21:06

Rozważania o języku i wyjeździe to mocna abstrakcja, bo nawet nie wiesz, czy ten chłopak Cię lubi. Ani czy Ty naprawdę lubisz jego, bo znasz go tylko z internetu.

To bardziej kwestia tego, co chcesz zrobić ze swoim życiem. Jest wersja wygodniejsza, według której zostaniesz klasycznym hikikomori. Dzisiejszy świat na to pozawala, możesz zarabiać jako grafik freelancer, a zakupy z supermarketu Ci przyniosą. Ale wtedy sporo też stracisz, zwłaszcza w strefie uczuciowej i kontaktów damsko-męskich. Wersja trudniejsza jest taka, że będziesz się powoli przełamywać, pójdziesz na terapię, momentami będzie nieprzyjemnie, ale możesz wtedy zyskać życie uczuciowe. Twój wybór.

**980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328** · 2018-03-05, 23:21

Cytat:

Napisane przez megamag

Rozważania o języku i wyjeździe to mocna abstrakcja, bo nawet nie wiesz, czy ten chłopak Cię lubi. Ani czy Ty naprawdę lubisz jego, bo znasz go tylko z internetu.

W punkt. Poznałaś chłopaka w podstawówce, czyli milion lat temu, później nie widzieliście się ani razu i zaczęliście ze sobą pisać, a ty rozważasz związek i przeprowadzkę do Niemczech, serio? Wiesz chociaż, jak on teraz wygląda jako dorosły człowiek?
Ja tu widzę problem, nie wiem, na ile związany z fobią społeczną, ale myślę, żę trochę na pewno tak. Otóż nie masz realnego spojrzenia na relacje między ludźmi, nakręcasz się jakąś internetową znajomością, i od razu zakładasz, że tak samo super byłby w realu. Ja na twoim miejscu zaczęłabym od leczenia fobii i przełamywania się do życia w prawdziwym życiu.
Czy osoba z fobią ma szanse na związek tego nie wiem, pewnie sama możesz lepiej sobie na to odpowiedzieć niż osoby postronne. Czy potrafiłabyś się przed kimś otworzyć, nawiązać głębszą relację, czy może za bardzo cię to przeraża. Piszesz, że nie masz przyjaciół, a chłopak to w sporym sensie przyjaciel.

Rena · 2018-03-06, 10:10

A ten facet w ogole wie, ze Ty sie z nim platonicznie zakochalas?

Beniak · 2018-03-07, 16:34

Tak jak piszą inni - bałaś się z nim spotkać ale już myślisz co to będzie jak razem zamieszkacie w Niemczech. Myślę, że to powinno być twoje najmniejsze zmartwienie.

I tak samo jak napisał ktoś wyżej - możesz żyć tak dalej. Nie ma "dobrego" sposób na życie. Kiedyś jak komuś nie pasowalo życie w społeczeństwie to zostawał pustelnikiem/nomadem, teraz można się zamknąć w domu. Ale skoro założyłaś tu wątek to domyślam się, że ci to przeszkadza. Sama fobii społecznej raczej nie pokonasz, będzie ci potrzebna profesjonalna pomoc i dużo samozaparcia żeby powoli wychodzić ze swojej strefy komfortu. Musisz sobie uświadomić, że właściwie to nic się nie stanie jak coś powiesz źlę, jak ktoś pomyśli że jesteś głupia czy jak ktoś cię wyśmieje. Świat się od tego nie zawali. A uwierz mi, większość ludzi nawet nie poświęci na ciebie więcej niż 5 sekund swoich przemyśleń.

Sam zmagałem się z poważną fobią społeczną, zresztą do teraz np. nie umiem rozmawiać przez telefon i o jakimkolwiek wyjściu muszę być informowany dzień przed (i wtedy cały dzień to przeżywam, denerwuje się jak to będzie), jak ktoś mnie zaprasza w ten sam dzień to nie ma mowy. Bardzo trudno mi samemu inicjować głębsze kontakty, bo boję się, że się narzucam, dlatego też nigdy sam nie proponuje spotkań przez co wiele osób myśli że nie jestem zaangażowany w relację. Bardzo trudno całkowicie wyjść z fobii społecznej ale da się. Nigdy nie zostaniesz wielkim ekstrawertykiem i sercem imprezy ale nie musisz skazywać się na życie poza społeczeństwem.

elfik_ · 2018-03-07, 17:00

Chłopak chłopakiem ale całe życie będziesz sama w norze mieszkać?
Z własnego doświadczenia powiem - dzięki samym lekom udało mi się z podobnej dziury wyjść do ludzi. Zrób sobie przysługę i idź do psychiatry. O środowisku pracy w którym chcesz pracować też akurat wiem sporo - jeśli jesteś dobra to przetrwasz na swoim, ale jeśli chcesz współtworzyć grę jako concept artist to nie da rady - nie schowasz się za biurkiem.

**f3c5f22a477733c3f05238ecee51cadb3aa4293a_6848b944d63c3** · 2018-03-09, 18:12

W tym momencie niestety nie nadajesz się na partnera w związku, także ten temat sobie odpuść. Zdecydowanie ważniejsze jest natomiast zajęcie się samą sobą i skupienie na tym co Cię przeraża i przerasta.

**faf3d67d51656f0b2bcdb9f98a45434bc3aa12e6** · 2018-03-09, 19:21

Cytat:

Napisane przez elfik_

Chłopak chłopakiem ale całe życie będziesz sama w norze mieszkać?
Z własnego doświadczenia powiem - dzięki samym lekom udało mi się z podobnej dziury wyjść do ludzi. Zrób sobie przysługę i idź do psychiatry. O środowisku pracy w którym chcesz pracować też akurat wiem sporo - jeśli jesteś dobra to przetrwasz na swoim, ale jeśli chcesz współtworzyć grę jako concept artist to nie da rady - nie schowasz się za biurkiem.

Nie kazdem same leki pomoga wyjsc z tego w czym tkwimy od dawna, mowie na wlasnym przykladzie. Mnie np. to kosztowalo takze duzo pracy wlasnej i nawet niekiedy dzialania wbrew sobie (w sensie nie uciekania gdzie pieprz rosnie aby tylko nie konfrontowac sie z innymi ludzmi), choc czasami mialam na to ochote. Leki moga zagluszyc w jakims stopniu leki, ale nie usuna calego problemu. Zalezy jak bardzo zaawansowana jest fobia i gdzie lezy dokladna jej przyczyna.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

2018-03-05, 14:13	#1
Arantiri Przyczajenie Zarejestrowany: 2018-03 Wiadomości: 1	Miłość na odległość a fobia spoleczna i brak znajomości języka Cześć! Jestem tutaj nowa. Z góry dziękuję za jakiekolwiek rady. Może najpierw napiszę krótko o sobie... Mam 20 lat i od dziecka fobię społeczną. Zawsze miałam kiepskie oceny, bałam się nawet pożyczyć od kogoś długopisu lub zeszytu po chorobie. Zero przyjaciół w realu, ale mam internetowych od kilku lat, których bardzo cenię. W czasach szkolnych zawsze uczęszczałam do psychologa, ponieważ nauczyciele mnie zmuszali. Nie podeszłam do matury i nie skończyłam liceum, ale i tak nigdy nie zamierzałam studiować. Od dziecka lubiłam rysować, a aktualnie tworzę rysunki na tablecie graficznym i modele 3D w Zbrushu. Marzy mi się praca w studiu gier komputerowych jako modeler, jednak przez fobię boję się, że nie wytrzymałabym tam nawet trzech dni i pozostanie mi jedynie praca jako freelancer (mam już w tym jakieś doświadczenie). No, ale póki co jeszcze muszę się rozwijać i dorobić na nowy program. A teraz mój problem... Zakochałam się w koledze z podstawówki (też 20 lat), który mieszka w innym kraju. Kontaktujemy się przez komunikatory i fb. Zawsze był dla mnie miły, mamy wspólne zainteresowania i często miałam wrażenie, że mu się podobam. Jednak on nie wie o mojej fobii społecznej, pamięta tylko z podstawówki, że zawsze byłam cicha. Boję się, że wyszłabym na dziwadło gdyby się dowiedział. :c Raz zasugerował spotkanie w Polsce, a ja oczywiście wykręciłam się głupią wymówką, czego teraz żałuję. Nie mam pojęcia czy zaangażować się w tą znajomość czy zerwać kontakt. Nie mogę przestać o nim myśleć i chodzę z głową w chmurach, co mnie już irytuje, bo na niczym nie mogę się skupić. Nawet jeśli bylibyśmy kiedyś w związku, prawdopodobnie musiałabym zamieszkać w Niemczech, a ja nie znam języka niemieckiego. Angielski rozumiem, ale nie umiem mówić w tym języku i unikam rozmów jak ognia. On za to jest świetny z obu języków i zamierza w Niemczech studiować. Mam wrażenie, że jest dla mnie za wysoką ligą i sprawiłabym mu wiele problemów. Pytania - Czy taki związek miałby sens czy lepiej już zerwać kontakt? Dodam, że on się prawdopodobnie na mnie obraził, bo ostatnio długo nie odpisuję mu na wiadomości. Pewnie myśli, że go olewam i mam go gdzieś. Nie wiem co mam już myśleć. - Czy osoba z fobią społeczną ma jakiekolwiek szanse na związek? Przez nią nie jestem samodzielna w niektórych sprawach, gdzie wymagany jest kontakt z ludźmi. Natomiast bardzo dobrze radzę sobie np. z komputerami, opieką nad zwierzętami i roślinami. - Czy język angielski wystarczyłby mi do zamieszkania w Niemczech? Cały czas się uczę, a niemieckiego musiałabym uczyć się od podstaw, może jakiś kurs by mi pomógł.

2018-03-05, 15:40	#2
Nymerth Rozeznanie Zarejestrowany: 2015-03 Wiadomości: 597	Dot.: Miłość na odległość, a fobia spoleczna i brak znajomści języka A robisz coś w kierunku wyleczenia się z tego? Bo jeżeli nie, to moim zdaniem o szanse na prawdziwy związek będzie trudno. Nikt świadomie nie będzie chciał w to wejść z wiedzą, że nie zmieniasz swojej sytuacji. Co do dalszych rozważań to uważam, że są bezsensowne i oparte na Twoim "zakochaniu", ale nie wzięłaś pod uwagę, że ten chłopak chyba nie ma takich problemów i prawdopodobnie on się w Tobie internetowo nie zakochał i nie zakocha. Będzie chciał się spotykać i spędzać razem dużo czasu w różnych miejscach. Może być, że na żywo sobie nie podpasujecie. A Ty już rozważasz jakieś przeprowadzki. Zadbaj najpierw o siebie.

2018-03-05, 15:49	#3
MistrzyniDrugiegoPlanu Rozeznanie Zarejestrowany: 2014-04 Wiadomości: 907	Dot.: Miłość na odległość, a fobia spoleczna i brak znajomści języka "Bo ja mam fobię społeczną". No ja też miałam, poważniejszą od tego, co opisujesz. Rusz tyłek i po prostu zacznij się przełamywać, uzbrój się w książkę Zimbardy pt. "Nieśmiałość" (mnie postawiła na nogi), a nie całe życie się chowasz po kątach "bo ty masz fobię społeczną". Życia to nie obchodzi. Na razie tak to opisujesz, że jęczysz i jojczysz, bo samo ci z nieba nie spada.

2018-03-05, 16:05	#5
Melanchton Zakorzenienie Zarejestrowany: 2010-09 Lokalizacja: z najwyższej wieży Wiadomości: 3 768	Dot.: Miłość na odległość, a fobia spoleczna i brak znajomści języka Wykręciłaś się nawet od spotkania z tym chłopakiem, ale i tak zaczynasz się przejmować jak to będzie mieszkać z nim w Niemczech. Dziewczyno, nie tędy droga! Masz 20 lat! Zrób porządek ze swoim życiem, bo póki co nie zapowiada się oni zbyt różowo. Po pierwsze idź na terapię i do psychiatry. Po drugie z fobią społeczną jest jak z każdą inną fobią tylko, że unikanie stresowych sytuacji naprawdę może zniszczyć Ci życie. Moim zdaniem twoim priorytetem nie powinien być teraz chłopak tylko to, że trzeba się jakoś ogarnąć i np. podejść do matury, której zdanie nie jest w dzisiejszych czasach aż takie trudne. Są licea dla dorosłych itd. Wbrew pozorom w jakimś tam stopniu empatyzuję z tym, co piszesz, wszystkie lęki które opisujesz znam i miałam takie same, zwłaszcza w dzieciństwie. Też długo bałam się mówić po angielsku i parę lat temu chętnie bym na studiach uniknęła kursu w obcym języku, gdybym tylko mogła. Ale okoliczności życiowe sprawiły, że byłam zmuszona używać tego języka i lęk przed mówieniem mi przeszedł. Podobnie było z wystąpieniami publicznymi i tego typu sytuacjami. Oczywiście, u Ciebie wszystkie te kwestie siedzą dużo silniej, dlatego jedyna droga dla Ciebie to terapia, bo inaczej problemy które już masz jeszcze się pogłębią. __________________ just like Johnny Flynn said, 'the breath I've taken and the one I must' to go on

2018-03-05, 16:57	#6
januszpolak Zakorzenienie Zarejestrowany: 2015-11 Wiadomości: 3 503	Dot.: Miłość na odległość, a fobia spoleczna i brak znajomści języka Powinnaś zacząć leczyć tą fobię (psychiatra, terapia) bo to jest choroba, to tak jakbyś mówiła że masz złamane obie nogi od 5 lat ale nie pójdziesz do ortopedy, tylko będziesz siedzieć do końca życia w domu. To się leczy. Na miejscu tego chłopaka nie chciałabym się z Tobą związać, bo brniesz w chorobę i sama sobie robisz krzywdę. Nic się nie zmieni póki nie zaczniesz działać.

2018-03-05, 21:06	#7
megamag BAN stały Zarejestrowany: 2011-09 Lokalizacja: Warszawa Wiadomości: 7 488	Dot.: Miłość na odległość, a fobia spoleczna i brak znajomści języka Rozważania o języku i wyjeździe to mocna abstrakcja, bo nawet nie wiesz, czy ten chłopak Cię lubi. Ani czy Ty naprawdę lubisz jego, bo znasz go tylko z internetu. To bardziej kwestia tego, co chcesz zrobić ze swoim życiem. Jest wersja wygodniejsza, według której zostaniesz klasycznym hikikomori. Dzisiejszy świat na to pozawala, możesz zarabiać jako grafik freelancer, a zakupy z supermarketu Ci przyniosą. Ale wtedy sporo też stracisz, zwłaszcza w strefie uczuciowej i kontaktów damsko-męskich. Wersja trudniejsza jest taka, że będziesz się powoli przełamywać, pójdziesz na terapię, momentami będzie nieprzyjemnie, ale możesz wtedy zyskać życie uczuciowe. Twój wybór.

2018-03-06, 10:10	#9
Rena Zakorzenienie Zarejestrowany: 2004-07 Lokalizacja: Paris Wiadomości: 29 331	Dot.: Miłość na odległość, a fobia spoleczna i brak znajomści języka A ten facet w ogole wie, ze Ty sie z nim platonicznie zakochalas?

2018-03-07, 16:34	#10
Beniak Raczkowanie Zarejestrowany: 2017-05 Lokalizacja: Poznań Wiadomości: 181	Dot.: Miłość na odległość, a fobia spoleczna i brak znajomści języka Tak jak piszą inni - bałaś się z nim spotkać ale już myślisz co to będzie jak razem zamieszkacie w Niemczech. Myślę, że to powinno być twoje najmniejsze zmartwienie. I tak samo jak napisał ktoś wyżej - możesz żyć tak dalej. Nie ma "dobrego" sposób na życie. Kiedyś jak komuś nie pasowalo życie w społeczeństwie to zostawał pustelnikiem/nomadem, teraz można się zamknąć w domu. Ale skoro założyłaś tu wątek to domyślam się, że ci to przeszkadza. Sama fobii społecznej raczej nie pokonasz, będzie ci potrzebna profesjonalna pomoc i dużo samozaparcia żeby powoli wychodzić ze swojej strefy komfortu. Musisz sobie uświadomić, że właściwie to nic się nie stanie jak coś powiesz źlę, jak ktoś pomyśli że jesteś głupia czy jak ktoś cię wyśmieje. Świat się od tego nie zawali. A uwierz mi, większość ludzi nawet nie poświęci na ciebie więcej niż 5 sekund swoich przemyśleń. Sam zmagałem się z poważną fobią społeczną, zresztą do teraz np. nie umiem rozmawiać przez telefon i o jakimkolwiek wyjściu muszę być informowany dzień przed (i wtedy cały dzień to przeżywam, denerwuje się jak to będzie), jak ktoś mnie zaprasza w ten sam dzień to nie ma mowy. Bardzo trudno mi samemu inicjować głębsze kontakty, bo boję się, że się narzucam, dlatego też nigdy sam nie proponuje spotkań przez co wiele osób myśli że nie jestem zaangażowany w relację. Bardzo trudno całkowicie wyjść z fobii społecznej ale da się. Nigdy nie zostaniesz wielkim ekstrawertykiem i sercem imprezy ale nie musisz skazywać się na życie poza społeczeństwem. Edytowane przez Beniak Czas edycji: 2018-03-07 o 16:35

2018-03-07, 17:00	#11
elfik_ Rozeznanie Zarejestrowany: 2010-12 Wiadomości: 593	Dot.: Miłość na odległość, a fobia spoleczna i brak znajomści języka Chłopak chłopakiem ale całe życie będziesz sama w norze mieszkać? Z własnego doświadczenia powiem - dzięki samym lekom udało mi się z podobnej dziury wyjść do ludzi. Zrób sobie przysługę i idź do psychiatry. O środowisku pracy w którym chcesz pracować też akurat wiem sporo - jeśli jesteś dobra to przetrwasz na swoim, ale jeśli chcesz współtworzyć grę jako concept artist to nie da rady - nie schowasz się za biurkiem.

2018-03-09, 18:12	#12
f3c5f22a477733c3f05238ecee51cadb3aa4293a_6848b944d63c3 Konto usunięte Zarejestrowany: 2011-02 Wiadomości: 7 966	Dot.: Miłość na odległość, a fobia spoleczna i brak znajomści języka W tym momencie niestety nie nadajesz się na partnera w związku, także ten temat sobie odpuść. Zdecydowanie ważniejsze jest natomiast zajęcie się samą sobą i skupienie na tym co Cię przeraża i przerasta.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)