Czy to ma sens?

[Princeska92]

Hej od długiego czasu chętnie czytam Wasze posty, a teraz to ja proszę Was o pomoc.

Jak łatwo się domyślić chodzi o faceta Ja w maju skończę 26 lat, jestem po studiach, mam dobrą pracę, fajnych znajomych. Wcześniej byłam w 2 poważnych związkach, a w przyszłości chciałabym mieć męża i dzieci.

W październiku poznałam faceta. On od razu był zainteresowany, a ja szczerze mówiąc nie. Po dwóch spotkaniach uczciwie powiedziałam mu, że z tego nic nie będzie. Jednak on cały czas pisał do mnie, starał się. Pod koniec stycznia spotkaliśmy się na kawie, tym razem bardziej mnie do siebie przekonał. Od tego czasu spotykamy się, ale to nie jest nic poważnego i nie spaliśmy ze sobą.

On jest rok starszy. Ogólnie jest świetnym, pozytywnym facetem. Jednak są dwie kwestie, które mocno mi przeszkadzają i to ja nie potrafię się zaangażować. On nie ma stałej pracy, zajmuje się remontami. Ogólnie jest bardzo pracowity i potrafi wszystko zrobić. Jest dobry w tym co robi i ma dużo zleceń. Chociaż ja zdecydowanie wolałabym, żeby miał stałą pracę i ubezpieczenie. W końcu o emeryturze też trzeba kiedyś pomyśleć Namawiam go, żeby znalazł stałą pracę albo założył swoją działalność, ale niestety niewiele to daje.

Poza tym mamy całkiem inne charaktery. On jest typowym ekstrawertykiem , który ma wiecznie coś do powiedzenia ja mimo, że bardzo lubię ludzi to jestem zdecydowanie bardziej skryta i bliżej mi do introwertyka.

Myślicie, że to ma sens? Czy to po prostu ja "zdziwiam" i ciężko mi się zaangażować?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Co takiego sprawiło, że wcześniej nie dawałaś mu szansy?

Jeśli chodzi o pracę nie sądzę, że jego aktualny stan zatrudnienia to wyłącznie jego wybór. Gdyby teraz miał umowę o pracę to za jakiś czas i tak mógłby się znaleźć w sytuacji takiej jak obecnie.

[Cytokina]

Brzmi to jak wymówki. Różnice w charakterze są według mnie czymś normalnym i niczym złym tak długo jak się zwyczajnie lubicie nawzajem jako ludzie i dogadujecie.
Sama praca też nie jest jakimś czynnikiem skreślającym tak długo jak druga osoba jest pracowita i chce się rozwijać.
Chociaż każdy ma swoje wymagania i tobie może to przeszkadzać. Jednak skoro zgodność charakterów i stała praca to twoje kryteria wyboru to bez sensu ciągnąć relację z kimś, kto ich nie spełnia.

Podoba ci się, jest między wami chemia, zakochałaś się/kochasz, jest między wami jakieś uczucie? Jeżeli nie to nie brnij w to, ale nie szukaj na siłę argumentów dlaczego to nie ten. Już jakiś czas się spotykacie i jak coś do tej pory się z twojej strony nie pojawiło to raczej się nie pojawi. Jeżeli do tej pory nie pojawiły się uczucia to odpuść i daj sobie szansę na związek z osobą, której będziesz pewna. Bo po prostu świetnych i pozytywnych facetów jest pełno, nie trzeba brać pierwszego lepszego, który się trafił.

Wyznaję zasadę, że skoro cały czas myślisz "czy to ten" to oznacza, że nie, nie ma.

[GdyKochamy]

Moim zdaniem, jeżeli to przeszkadza ci już na początku, to lepiej odpuścić.

[d169664e00d109aa737daf198b1aecbf032d7859]

Argumentów "na nie" szuka się jeśli czuje się, że to nie to. Jeśli dobrze byś się przy nim czuła nie uważałabyś jego ekstrawertyzmu za wadę nie do przeskoczenia.

[megamag]

Też nie mam pracy na etacie i żyję już więcej lat niż Ty. I też uważam, że szukasz problemów, co facet Ci do końca nie leży.

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Uwazam ze on Ci po prostu nie pasuje. Po co to ciagnac? Magicznie sie nie zaangazujesz.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Princeska92]

Dziękuję Wam za wszystkie odpowiedzi Chyba to ja za dużo myślę i wyszukuje wymówki. Teraz zrozumiałam, że chciałabym żeby był w moim życiu i jednak coś to moje serce czuje Jeszcze raz dziękuję!

[ANKA54321]

Napisane przez Princeska92

Hej od długiego czasu chętnie czytam Wasze posty, a teraz to ja proszę Was o pomoc.

Jak łatwo się domyślić chodzi o faceta Ja w maju skończę 26 lat, jestem po studiach, mam dobrą pracę, fajnych znajomych. Wcześniej byłam w 2 poważnych związkach, a w przyszłości chciałabym mieć męża i dzieci.

W październiku poznałam faceta. On od razu był zainteresowany, a ja szczerze mówiąc nie. Po dwóch spotkaniach uczciwie powiedziałam mu, że z tego nic nie będzie. Jednak on cały czas pisał do mnie, starał się. Pod koniec stycznia spotkaliśmy się na kawie, tym razem bardziej mnie do siebie przekonał. Od tego czasu spotykamy się, ale to nie jest nic poważnego i nie spaliśmy ze sobą.

On jest rok starszy. Ogólnie jest świetnym, pozytywnym facetem. Jednak są dwie kwestie, które mocno mi przeszkadzają i to ja nie potrafię się zaangażować. On nie ma stałej pracy, zajmuje się remontami. Ogólnie jest bardzo pracowity i potrafi wszystko zrobić. Jest dobry w tym co robi i ma dużo zleceń. Chociaż ja zdecydowanie wolałabym, żeby miał stałą pracę i ubezpieczenie. W końcu o emeryturze też trzeba kiedyś pomyśleć Namawiam go, żeby znalazł stałą pracę albo założył swoją działalność, ale niestety niewiele to daje.

Poza tym mamy całkiem inne charaktery. On jest typowym ekstrawertykiem , który ma wiecznie coś do powiedzenia ja mimo, że bardzo lubię ludzi to jestem zdecydowanie bardziej skryta i bliżej mi do introwertyka.

Myślicie, że to ma sens? Czy to po prostu ja "zdziwiam" i ciężko mi się zaangażować?

Wtf? Dziewczyno sama przyznałaś, że ci nie pasuje. Więc co cie interesuje czy ma stała prace, czy nie? Jakby dużo zarabiał to byś zmieniła zdanie czy o co kaman?

[Mijanou]

Po prostu z Twojej strony "nie zaiskrzyło". Być może dlatego analizujesz na chłodno (co, oczywiście, nie jest niczym złym) i koncentrujesz się bardziej na negatywach niż na pozytywach.

[sunshinebutterfly]

Napisane przez ANKA54321

Wtf? Dziewczyno sama przyznałaś, że ci nie pasuje. Więc co cie interesuje czy ma stała prace, czy nie? Jakby dużo zarabiał to byś zmieniła zdanie czy o co kaman?

Czasami ludzie mają jakiś już zbudowany w głowie obraz potencjalnego partnera.
Np.: 'musi prowadzić własną firmę, być szarmancki, oczytany, płacić za mnie na randkach, znać 3 języki obce' I potem jak się poznaje kogoś kto ni w ząb na ten obraz nie wygląda zaczyna się dywagowanie.
To chyba zależy od osoby. Niektórzy są bardziej elastyczni co do wymagań do potencjalnego partnera, inni mają w głowie jakiś obraz i facet ma taki być i koniec.


Niemniej jednak, powodzenia Autorko! Informuj co do rozwoju relacji!

[ANKA54321]

Napisane przez sunshinebutterfly

Czasami ludzie mają jakiś już zbudowany w głowie obraz potencjalnego partnera.
Np.: 'musi prowadzić własną firmę, być szarmancki, oczytany, płacić za mnie na randkach, znać 3 języki obce' I potem jak się poznaje kogoś kto ni w ząb na ten obraz nie wygląda zaczyna się dywagowanie.
To chyba zależy od osoby. Niektórzy są bardziej elastyczni co do wymagań do potencjalnego partnera, inni mają w głowie jakiś obraz i facet ma taki być i koniec.


Niemniej jednak, powodzenia Autorko! Informuj co do rozwoju relacji!

Tworzenie takiego obrazu potencjalnego partnera, chyba nie do konca ma sens. Ale czytając Twoj post autorko odniosłam wrażenie, że chyba nie zaiskrzyło .

[Magianelka]

Moim zdaniem szukasz tylko pretekstu, aby udowodnić, że to nie jest ten odpowiedni.
Kwestia zawodowa nie powinna stanowić podstawy do tego, czy z kimś jesteśmy, czy nie. Postaw się w takiej sytuacji, że Ty nie masz już stałej pracy albo jesteś na bezrobociu i co wtedy?! Wiadomo, dobrze jest mieć stałą pracę, ale jeżeli Twoja druga połówka robi to, co lubi, to dlaczego chcesz za wszelką cenę to zmieniać?! Niech się realizuje i ciesz się razem z Nim tym.
A kwestia charakteru... Czasem dobrze, jak ludzie nie są zbytnio do siebie podobni. Przynajmniej nie jest nudno
Jeżeli czujesz, że do siebie mimo wszystko nie pasujecie, coś Ci nadto nie odpowiada, męczysz się - odpuść. Takie coś nie ma sensu na dłuższą metę.