Stara miłość nie rdzewieje....

[TheOther]

Witajcie drodzy forumowicze!
Zacznijmy od tego, że w owym mężczyźnie zakochałam się już jako 16-nastolatka, on w tym czasie rozpoczynał karierę.
Wzdychałam do niego potajemnie, jednak on nie zwracał na mnie uwagi, a ja nie miałam odwagi zacząć. On z bogatej rodziny, odnosił sukcesy, a ja z trudnego domu - nastolatka z depresją.
Przestaliśmy się widywać po około roku, gdy on przestał jeździć mzk. W tym czasie zerwał z pewną paniusią, o którą byłam zazdrosna.
Lata mijały,a ową miłość pochowałam w grobie - dorosłam, wyładniałam, zaczęłam zarabiać i odnosić duże sukcesy.
Myślałam, że to tylko szczenięce zauroczenie, aż do dnia gdy spotkaliśmy się na zebraniu wspólników pewnego stowarzyszenia na rzecz osób niepełnosprawnych i okazało się, ze TA DAM - będziemy razem współpracować.
Patrzyliśmy na siebie i trochę rozmawialiśmy po spotkaniu, od tej pory pisze do mnie codziennie,a ja mam zwariowane motyle w brzuchu.
Nie mogę się na niczym skupić (nawet pisanie powieści mi nie idzie), chodzę z kąta w kąt i cały czas o nim myślę, a dla koleżanek stałam się nieobecna.
Z jednej strony to przyjemne,a z drugiej boję się tego uczucia. Ze strony mężczyzn spotkało mnie wiele przykrości (choćby gwałt) i stwierdziłam, ze wszyscy są tacy sami.
Boję się, że znów złamie mi serce.
Co poradzicie? Kiedy powiedzieć mu o uczuciach i czy warto?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Myślę, że to będzie dziwne, jak podejdziesz do obcego kolesia i mu wyznasz odwieczną miłość.

[TakaSamaInna]

Czytając ten post miałam wrażenie, że zbierasz materiał na książkę dla nastolatek. W ogóle się nie znacie, a piszesz o górnolotnych uczuciach. Może najpierw wypadałoby się spotkać na kawie i ogólnie porandkować?

[drasunia]

Nie wyznawaj mu żadnych uczuć. Praktycznie go nie znasz, a tu nagle by było jakieś wyznanie o "miłości" która się ciągnie od kilu lat. To byłaby chora sytuacja i facet na bank by od Ciebie uciekał jak najdalej. Zaproponuj mu spotkanie (ale nie nazywaj tego randką), zwykłe koleżeńskie spotkanie i zobaczysz przede wszystkim czy on nadal będzie Ci się podobał. Z doświadczenia wiem, że nasze wyobrażenia niekiedy mogą brutalnie zderzyć się z rzeczywistością.

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Zapomnij o tym, co było, jak miałaś 16 lat. To było dawno, na dodatek chyba nawet wtedy nie rozmawialiście.
Potraktuj to zebranie jako początek, nic mu nie mów. Pochodźcie sobie na kawę albo piwo, żeby się poznać, bo tak naprawdę nie wiesz, kim on jest.
Nie zapędzaj się za bardzo, lepiej powoli i ostrożnie.

[Mija62]

Nie mów.... Poczekaj na rozwój wydarzeń, jeśli on wyjdzie z inicjatywą, trochę się poznacie to możesz mu coś wspomnieć o tym zauroczeniu.
Co do strachu przed rozczarowaniem.. hm... Nikt nie chce cierpieć, niestety nie da się tego uniknąć

[kalor]

Napisane przez drasunia

Nie wyznawaj mu żadnych uczuć. Praktycznie go nie znasz, a tu nagle by było jakieś wyznanie o "miłości" która się ciągnie od kilu lat. To byłaby chora sytuacja i facet na bank by od Ciebie uciekał jak najdalej. Zaproponuj mu spotkanie (ale nie nazywaj tego randką), zwykłe koleżeńskie spotkanie i zobaczysz przede wszystkim czy on nadal będzie Ci się podobał. Z doświadczenia wiem, że nasze wyobrażenia niekiedy mogą brutalnie zderzyć się z rzeczywistością.

Dokładnie, jakieś wyznania w tym momencie to by było zabieranie się do tego od dupy strony. Zaproś go gdzieś, pospotykajvie się trochę i wtedy zobaczysz.

[chwast]

Ze co?
Wy sie znacie dobrze czy nie?

[Fortuna1]

Przede wszystkim strasznie współczuję wydarzeń z przeszłości. Byłaś może na terapii po tym wydarzeniu?

Co do tego chłopaka to nie mówiłanym nic, tak jak dziewczyny mówią potraktowalabym to jako początek ale na twoim miejscu bum się nie spieszyla. Umowcie się na kawę, spacer, poznajcie się bardziej powoli, stopniowo.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz