Związek z kimś kto ma dziecko i dużo planów na przyszłość

[china_girl]

Widziałam już wiele wątków na ten temat jednak moja sytuacja jest troszkę bardziej skomplikowana. Postaram się jak najbardziej skrócić historie, wyróżniając najważniejsze punkty.Mojego obecnego chłopaka poznałam pół roku temu w obcymkraju, na innym kontynencie. On mieszka tutaj i pracuje od 4 lat. Od pierwszego spotkania od razu zaiskrzyło, po 3 miesiącach wiedzieliśmy,ze to jest to. Kiedy tylko poczuł ze jest to coś poważnego powiedział mi ze ma tutaj dziecko z inna kobieta. Nie są razem jednak bardzo kocha swoje dziecko i chce dla niego jak najlepiej wiec praktycznie każdy weekend spędza z nim, poświęca mu dużo swojego czasu, wspiera jego matkę finansowo, czasami tez widuje się z jej rodzina. Nigdy nie dał mi odczuć ze jestem na drugim planie, mamy wspólnych znajomych ale im dłużej jesteśmy razem tym gorzej się czuje w tej sytuacji. Dużo mówi o zabezpieczeniu przyszłości swojego dziecka, robi plany na temat spokojnego jego rozwoju, inwestycji w jego edukacje, podróże. Mamy tez swoje wspólne plany ale tu pojawia się kolejny problem. Mój chłopak jest człowiekiem sukcesu i biznesu z czym wiązałaby się jego podróże w niedalekim czasie. Pochodzi z rodziny gdzie bardzo ważne są inwestycje, zakładanie własnych biznesów, ja natomiast przez ostatnie pare lat dużo podróżowałam szukałam własnego miejsca i celu. Byłam przez jakiś czas w Polsce, teraz wróciłam do niego, miałam zacząć prace jednak nie wyszło. Zaproponował mi prace w miejscu w którym on pracuje co wiązałoby się z zamieszkaniem w mieście gdzie jest jego dziecko i jego matka. Pracowałbym w miejscu gdzie każdy go zna jak i również jego sytuacje życiowa. Według niego jest to dobra inwestycja w nasza wspólna przyszłość bo mogłabym mu pomoc w jego planach biznesowych. Biorąc pod uwagę ze nigdy nie rozważałam pracy w takim miejscu zaczynam czuć ze robie to wszystko pod niego. Nie zrozumcie mnie zle bardzo go kocham, praca ta byłaby dobrym startem w moim życiu ale nie wiem czy czuje się komfortowo. Obcy kraj, nowa praca, życie z człowiekiem który ma tutaj dziecko. Mam 23 lata i zastanawiam czy powinnam się tak czuć. Czy to normalne ze czuje się aż tak przytłoczona? Czy powinnam to wszystko jeszcze przemyśleć czy zagryźć zeby i nie narzekać?

Wspomnę tylko jeszcze ze w grę wchodzi sprawa alimentów. Mój partner nie ma problemów finansowych jednak wydaje mi się ze jego była partnerka zaczyna mniej coraz większe wymagania względem jego osoby, cały czas w mojej głowie pojawia się myśl ze zacznie go zmuszać do powrotu do niej.

[Hanako]

Napisane przez china_girl

Widziałam już wiele wątków na ten temat jednak moja sytuacja jest troszkę bardziej skomplikowana. Postaram się jak najbardziej skrócić historie, wyróżniając najważniejsze punkty.Mojego obecnego chłopaka poznałam pół roku temu w obcymkraju, na innym kontynencie. On mieszka tutaj i pracuje od 4 lat. Od pierwszego spotkania od razu zaiskrzyło, po 3 miesiącach wiedzieliśmy,ze to jest to. Kiedy tylko poczuł ze jest to coś poważnego powiedział mi ze ma tutaj dziecko z inna kobieta. Nie są razem jednak bardzo kocha swoje dziecko i chce dla niego jak najlepiej wiec praktycznie każdy weekend spędza z nim, poświęca mu dużo swojego czasu, wspiera jego matkę finansowo, czasami tez widuje się z jej rodzina. Nigdy nie dał mi odczuć ze jestem na drugim planie, mamy wspólnych znajomych ale im dłużej jesteśmy razem tym gorzej się czuje w tej sytuacji. Dużo mówi o zabezpieczeniu przyszłości swojego dziecka, robi plany na temat spokojnego jego rozwoju, inwestycji w jego edukacje, podróże. Mamy tez swoje wspólne plany ale tu pojawia się kolejny problem. Mój chłopak jest człowiekiem sukcesu i biznesu z czym wiązałaby się jego podróże w niedalekim czasie. Pochodzi z rodziny gdzie bardzo ważne są inwestycje, zakładanie własnych biznesów, ja natomiast przez ostatnie pare lat dużo podróżowałam szukałam własnego miejsca i celu. Byłam przez jakiś czas w Polsce, teraz wróciłam do niego, miałam zacząć prace jednak nie wyszło. Zaproponował mi prace w miejscu w którym on pracuje co wiązałoby się z zamieszkaniem w mieście gdzie jest jego dziecko i jego matka. Pracowałbym w miejscu gdzie każdy go zna jak i również jego sytuacje życiowa. Według niego jest to dobra inwestycja w nasza wspólna przyszłość bo mogłabym mu pomoc w jego planach biznesowych. Biorąc pod uwagę ze nigdy nie rozważałam pracy w takim miejscu zaczynam czuć ze robie to wszystko pod niego. Nie zrozumcie mnie zle bardzo go kocham, praca ta byłaby dobrym startem w moim życiu ale nie wiem czy czuje się komfortowo. Obcy kraj, nowa praca, życie z człowiekiem który ma tutaj dziecko. Mam 23 lata i zastanawiam czy powinnam się tak czuć. Czy to normalne ze czuje się aż tak przytłoczona? Czy powinnam to wszystko jeszcze przemyśleć czy zagryźć zeby i nie narzekać?

Wspomnę tylko jeszcze ze w grę wchodzi sprawa alimentów. Mój partner nie ma problemów finansowych jednak wydaje mi się ze jego była partnerka zaczyna mniej coraz większe wymagania względem jego osoby, cały czas w mojej głowie pojawia się myśl ze zacznie go zmuszać do powrotu do niej.

Niby czemu miałabyś nie narzekać? Czy bycie wybraną przez niego na partnerkę jest takim zaszczytem, że jesteś gotowa zamknąć oczy na wszystko inne?
Wszystkie plany twojego chłopaka świadczą o tym, że jest rozsądny, planuje przyszłość rozważnie i przede wszystkim kocha swoje dziecko i chce dla niego jak najlepiej - to bardzo dobrze o nim świadczy. Ale z twojej relacji bije poczucie dyskomfortu. Widać, że nie do końca urządza cię planowanie przyszłości z jego dzieckiem w tle, uwzględnianie go w budżecie, płacenie alimentów, wybieranie miejsca zamieszkania ze względu na dobro dziecka. A to dziecko będzie w jego życiu już zawsze, nie tylko do osiemnastki, tylko do końca jego życia i każde problemy dziecka będą problemami ojca - studia, praca, założenie rodziny, wnuki - dostajesz pełny pakiet. I oczywiście matka jego dziecka też będzie w waszym życiu zawsze obecna, bo jest matką.
Jeśli więc nie czujesz się z tym dobrze, a wydaje się, że jednak ci to nie odpowiada, to przemyśl ten związek bardzo dokładnie. Bo żadne zakochanie nie przykryje rosnącej frustracji i być może niechęci do dziecka, którego więzi z ojcem nigdy przesuniesz na drugi plan.

[elvegirl]

Napisane przez china_girl

Czy to normalne ze czuje się aż tak przytłoczona?

Tak. Sytuacja po prostu JEST przytłaczająca, masz pełne prawo nie chcieć tak żyć i się wymiksować z tego związku.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Na twoim miejscu bym sobie odpuściła ten zwiazek
Zawsze będziesz na drugim miejscu po dziecku i jego potrzebach to się nigdy nie zmieni
Zawsze będzie ten dzieciak w waszym życiu i duża część waszego wspólnego budżetu będzie szła na jego utrzymanie
Do tego te kontakty z była i jej rodzinka
Wszystko musi być tak jak on zaplanował, każdy wypoczynek święta będziecie układać pod jego dziecko
Daj spokój,znajdź kogoś bez takich obciążeń. Masz dopiero 23 lata po co Ci takie problemy

[9848198ceafc75373689018f1c5708ad8ca8cef1_608746413ed8e]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;83564481]Na twoim miejscu bym sobie odpuściła ten zwiazek
Zawsze będziesz na drugim miejscu po dziecku i jego potrzebach to się nigdy nie zmieni
Zawsze będzie ten dzieciak w waszym życiu i duża część waszego wspólnego budżetu będzie szła na jego utrzymanie
Do tego te kontakty z była i jej rodzinka
Wszystko musi być tak jak on zaplanował, każdy wypoczynek święta będziecie układać pod jego dziecko
Daj spokój,znajdź kogoś bez takich obciążeń. Masz dopiero 23 lata po co Ci takie problemy[/QUOTE]
W 100 % się zgadzam. Moja koleżanka jest w związku z facetem z dzieckiem i właśnie tak to wygląda.

[kennedy]

Nie pchaj sie w prace w miejscu gdzie pracuje on.



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Nie jesteś gotowa na taką sytuację dlatego lepiej będzie jak sobie znajdziesz kogoś bez dziecka.

[Karena 73]

Wyobraź sobie sytuację, że gdy się pokłócicie stracisz na raz i faceta i pracę. Za bardzo się uzależnisz od człowieka, którego ledwie znasz i to w dodatku w obcym miejscu. Już teraz na samym początku czujesz dyskomfort, mimo, że w takim momencie posiada się często klapki na oczach. Dlatego związek owszem, ale nie uzależniałabym się tak bardzo od obcego człowieka, dla którego nigdy nie będziesz na pierwszym miejscu. Gdy będzie musiał wybierać, to zawsze wybierze czas spędzony z dzieckiem, z którym jest tak bardzo związany.
Daj spokój z krytykowaniem jego ex, to małostkowe. Poza tym on chce pomagać i będzie to robił. W końcu to jego dziecko.

[PoPoo]

Nie pakuj sie w to.
Niby fajnie ze o wszystko dba, jest odpowiedzialny itd, ale z drugiej strony..
Oczekuje że dla niego wszystko rzucisz i planuje Twoją przyszłośc, bez konsultacji z Tobą. Masz sie przeprowadzic, zmienic prace itd. i wszystko pod niego dostosować.

Jak na to pojdziesz - bedziesz od niego calkowicie zalezna w pracy- zapewne wszyscy beda wiedziec ze on cie wkrecil itd. a juz szczegolnie jesli on jest tam jakimś szefem będziesz miała przerąbane.

W dodatku dziecko - tu nie trzeba nic dodawać, sama napisałas dlaczego Ci to przeszkadza.

A zęby chcesz zagryzać bo . jest bogaty, mega przystojny czy z jakiego powodu chcesz się poświecać?

Masz 23 lata wszystko przed Tobą

[I am Rock]

Dziecko zawsze będzie w jego życiu, tak samo, jak i matka dziecka. Na dobrą sprawę, nie wiesz, co jest pomiędzy nimi. Czy naprawdę łączy ich tylko dziecko, czy to jakaś niezamknięta sprawa. Wiesz tylko tyle, ile zechciał ci powiedzieć.

[Alillah]

Jak wyżej. Nie pakuj się w to, masz tylko 23 lata, w tym wieku jest od groma wolnych facetów, bez dzieci, bez matek ich dzieci i bez jakiejś poplątanej sytuacji biznesowej. I tak - jeśli chodzi o alimenty, on ma obowiązek łożyć na swoje dziecko aż do ukończenia przez nie studiów.

Tu nie chodzi o to czy ten facet zły, czy jego eks taka czy śmaka - po prostu po co Ci taka sytuacja? Nie masz 35 lat, żeby musieć się liczyć z tym, że Twój partner będzie miał jakąś rodzinną przeszłość , bo to już taki wiek. Znajdź sobie kogoś bez zobowiązań i nie pchaj się w rodziny patchworkowe jak nie musisz.

[china_girl]

Macie racje dziewczyny. Chyba musiałam po prostu to usłyszeć od większej liczby osób. Zbyt często ulegam impulsom w podejmowaniu decyzji. Chyba muszę przenieść się teraz na wątek dla osob z problemami emocjonalnymi. Także dzięki za pomoc!