Jak pokochać siebie

[cocacolalight]

Rozstałam się z narzeczonym po 3 latach i kilku miesiącach mieszkania wspólnego
Tydzień przed rozstaniem byliśmy na imprezie u niego u rodziny tego dnia co się rozstaliśmy powiedział że mnie kocha i nie chce się rozstawać
Kazał mi się wynieść
Robił wielkie problemy z oddaniem rzeczy
Wróciłam więc do domu gdzie nie ma dla mnie miejsca i wiecznie niezadowolony ojciec który postrzega mnie jako kule u nogi
Odezwał się ex po miesiącu że chce mi wyjaśnić czemu się rozstaliśmy
Ja nie chciałam, zadzwoniła do niego moja przyjaciółka żeby dał mi spokój to jej powiedział że nie sprzatalam i do siebie nie pasowalismy i to dlatego
Zablokowany wszędzie a i tak co chwilę ktoś uprzejmy mi donosi że chyba ma dziewczynę że był tam i tam podczas gdy dla mnie nie miał czasu i pieniędzy żeby gdzieś jechać nawet na weekend
Ja myślałam że mam wszystko rodzinę dom szczęście
I teraz... Ja nie mam nic
On mieszka w dużym mieście chodzi po imprezach ma znajomych poznaje nowych ludzi bawi się ma mieszkanie na własność tak naprawdę wyjeżdża
A ja siedzę na tym moim zadupiu mam 3 osoby do których się mogę odezwać
Nic oprócz pracy do której muszę dojeżdżać o 5:40 i wracać po 19
Nigdzie nie wychodze prawie bo przecież ludzie w moim wieku już dawno po ślubie maja swoje sprawy dzieci i wyjechali
Zapisałam się na prawo jazdy w sierpniu zaczynam
Miałam konto na badoo ale tam sami zboczency
Jeśli wynajmę pokój w mieście gdzie pracuje to zostanie mi 800 zł na miesiąc i nie utrzymam się za to
Zupełnie nie wiem co mam zrobić żeby zacząć żyć cieszyć się życiem
Żeby pokochać siebie i przestać myśleć że nikt mnie nie zechce
Żeby cieszyć się sobą i nie rozpamietywac
Nie czuć się bezwartościowa bez faceta
Ale też żeby umieć wyznaczyć sobie granice bo ja jak się zakocham to wszystko potrafię rzucić byleby spędzić z tą osobą czas
Zapisałam się na terapię dda teraz będzie drugie spotkanie
A i tak ciagle czuje się fatalnie taka niepełna bez sensowna jak resztka siebie
Wizazanki pomóżcie bo już nie daje rady

[valeera]

Bez urazy, nie wiem jakie trzeba mieć wydatki (po wynajęciu pokoju) zeby pozostałe 800 zł nie wystarczyło na utrzymanie (jedzenie, picie, kosmetyki-przy dobrym planowaniu wydatków również kolorowka)

[Nymerkia]

No właśnie, czemu się nie utrzymasz za to? Jeśli wynajmiesz pokój, to zapewne jakiś w miarę blisko miejsca pracy, a więc dojazdy odpadają (ewentualnie jakiś miesięczny koło 100zł a obstawiam że mniej), net pewnie będzie skoro to z innymi ludźmi mieszkanie, płacisz głównie jedzenie (no 300 zł to już max), telefon z 40zł, chemia i inne 100zł? Rachunki chyba już wliczone?
Sory ale za 800zł to się w czasach studenckich utrzymywało i w to jeszcze wchodził koszt wynajmu... w dużym mieście... chyba że masz jakieś wydatki (typu leki) o których nie piszesz.

Z czasem znajdziesz lepszą pracę lub awansujesz.

Jak na moje to powinnaś uciekać od toksycznego środowiska, skoro w domu czujesz się źle i z tego co piszesz jesteś DDA, to musisz z absolutną koniecznością się z domu wynieść.
Jak będziesz mieszkać bliżej pracy to i czasu powinno być więcej.



Bardzo dobrze, że poszłaś na spotkania dda.

[cocacolalight]

W sumie może i dałabym rade się utrzymać za te 800 zł
Tylko też się boję wyprowadzić zupełnie sama
Nie znam nikogo praktycznie w tym mieście

[valeera]

Całkiem samej będzie Ci łatwiej niż z toksyczna rodzina.

Jako bardzo młoda dziewczyna tez odeszłam od toksycznej rodziny, na początku jest trudno, pewnie ojciec będzie próbował wmówić Ci poczucie winy wiec absolutnie nie rezygnuj z terapii

Aha, no i mnie zostawało „trochę” mniej na życie, za 800 zł spokojnie sobie poradzisz

[cocacolalight]

Byłam dzisiaj u terapeutki
Pogadalysmy ale w sumie nie pomogło mi to jakoś szczególnie
Czuje się źle
Czuje się niepotrzebna i niczyja
Zupełnie nie wiem co mam ze sobą zrobić staram się nie myśleć o tym co się stało ale masakra jakaś jest

[Asior77]

Terapia nie daje efektów natychmiastowych, to nie działa jak zastrzyk.
Dobrze, że tam chodzisz i masz świadomość, że otaczający cię ludzie są do bani.
To dobry początek, robisz to dla siebie, z czasem będzie tylko lepiej.
Nie jesteś psem, tylko człowiekiem i nie musisz do nikogo należeć, to błędne myślenie. Sama w swojej głowie musisz zbudować poczucie własnej wartości, pokochać siebie. Są w tobie fajne cechy chrakteru, elementy urody, jakieś zainteresowania, wiedza, które imponują. Na tym się skup i rozwijaj siebie, rozpieszczaj się. Naucz się żyć sama ze sobą, czerpać z tego przyjemność, a zobaczysz, że ludzie to wyczują i zbudujesz niejedną fajną, trwałą relacje. Upadki są potrzebne, bo dopingują nas do działania, do odkrywania czegoś nowego i przekraczania granic, ktôre zdawały się nie do pokonania.
Trzymam za ciebie kciuki, zanurz się w życie

[cocacolalight]

Właśnie tego się chce nauczyć
Jak być samemu jak siebie kochać jak nie mieć takiej potrzeby żeby do kogoś należeć
Ale zupełnie wiem jak się do tego zabrać co zrobić
Staram się rozwijać swoje pasje np niedługo zdaje prawo jazdy chodzę na siłownię staram się wychodzić z ludźmi

[1b006c1cc4b33fb32b0a741c96d131cb0dc83f78_5f5d531644303]

W jakim nurcie masz terapie?
Skoro to było pierwsze spotkanie, to musiałaś przedstawić swój problem, rozgrzebać rany... Masz prawo czuć się gorzej. Terapia to proces... bywają trudne sesje, trzeba poruszyć wiele bolesnych miejsc, czasem skrywanych latami, ale wreszcie przychodzi ukojenie bardzo ważne jest, żeby nie rezygnować w początkowej fazie chyba, że nie ma "chemii" między tobą a terapeutą.

[cocacolalight]

Dzisiaj było drugie spotkanie i z tego co terapeutka mówiła to technika gestalt czy tam gesztalt
Powiedziała mi że wyglądam na osobowość zależna
Kazała mi wypisać moje emocje jakie odczuwam no i potem zaznaczyć które są najsilniejsze a które najsłabsze