On, alkohol i ja.

[semolinaa]

Jakiś czas zbierałam się żeby napisać tu swoją historię, aż w końcu nastąpił ten moment. Czuje się już na tyle bezradna, że chciałabym przeczytać Wasze opinie, może znajdę tu kogoś z podobną sytuacją. Może któraś z Was sobie z czymś podobnym poradziła.

Jestem z moim facetem od około 1,5 roku. Dobrze się dogadujemy, sporo nas łączy, Marcin ma wiele wspaniałych cech, których brakowało mi u poprzednich facetów. Mieszkamy ze sobą od kilku miesięcy, oboje mamy około 30 lat.
Wszystko pięknie i cudownie. Jest jedno ,,ale'' Niestety jest to duże ,,Ale''€. Mój chłopak ma problem z emocjami, a raczej radzeniem sobie z nimi. Nauczył się je tłumić alkoholem. Z początku nawet nie dopuszczałam do siebie takiej myśli, że może mieć z tym jakiś problem, zawsze jakieś wytłumaczenie było i przymykałam na to oko. Od kilku miesięcy bacznie się zaczęłam przyglądać, bo wygląda to niepokojąco. Jak pojawia się jakiś stres, kłopot , nerwowa sytuacja- mój TŻ znika z domu, wraca z kilkoma piwami ale już w momencie przyjścia ze sklepu czuje z ust zapach wódki. On twierdzi , że po drodze wypił piwo, ja czuję wódkę. Rozumiem wypić piwo do meczu, z kumplami. To oczywiście też się zdarza dość często. Ale bardziej martwi mnie to samotne upijanie się by zagłuszyć jakiś niepokój. Oczywiście on nie widzi problemu, twierdzi, że nie jest alkoholikiem, ,,że się czepiam'' i ,,żebym nie przesadzała''.
Druga sprawa- na spotkania towarzyskie- wcześniej zazwyczaj musi sobie wypić kilka drinków/piw. Domniemam, że chce zagłuszyć może jakieś lęki, chce być bardziej fajny i wyluzowany (?).
To wszystko mnie przerasta już, gromnie martwi i stawia znak zapytania nad naszym związkiem, nad naszą przyszłością.
Kocham go i bardzo chce mu pomóc z tego wyjść. Czuję, że zmierza to w złym kierunku i przy każdym większym problemie będzie zapijał smutki, stres i emocje. A problemów przed nami pewnie będzie jeszcze całe mnóstwo- mniejszych i większych. Jak się napił po sprzeczce z szefem, to co będzie przy śmierci dziadków, rodziców, problemie z dzieckiem czy innych sytuacjach.

Nie wyobrażam sobie życia bez niego, tak cudownie jest mi z nim ( z trzeźwym Marcinem ), ale już dłużej nie mogę tak żyć. Do tej pory jak sobie więcej wypił to wkurzałam się na niego, były ciche dni. On czasem obiecywał, że będzie mniej pił, ale czar pryskał po jakimś czasie.
Bardzo proszę Was o jakieś wsparcie, jak mogę przeprowadzić rozmowę żeby trafić do niego. Żeby nie czuł się atakowany. Że sytuacja się robi naprawdę poważna i niepokojąca.

Wiem jedno, jeżeli nic się nie zmieni i nie będzie chciał się zmienić to będę musiała to zakończyć z ogromnym bólem serca. Kocham tego człowieka.

[faf3d67d51656f0b2bcdb9f98a45434bc3aa12e6]

Napisane przez semolinaa

Jakiś czas zbierałam się żeby napisać tu swoją historię, aż w końcu nastąpił ten moment. Czuje się już na tyle bezradna, że chciałabym przeczytać Wasze opinie, może znajdę tu kogoś z podobną sytuacją. Może któraś z Was sobie z czymś podobnym poradziła.

Jestem z moim facetem od około 1,5 roku. Dobrze się dogadujemy, sporo nas łączy, Marcin ma wiele wspaniałych cech, których brakowało mi u poprzednich facetów. Mieszkamy ze sobą od kilku miesięcy, oboje mamy około 30 lat.
Wszystko pięknie i cudownie. Jest jedno ,,aleâ�. Niestety jest to duże ,,Aleâ�. Mój chłopak ma problem z emocjami, a raczej radzeniem sobie z nimi. Nauczył się je tłumić alkoholem. Z początku nawet nie dopuszczałam do siebie takiej myśli, że może mieć z tym jakiś problem, zawsze jakieś wytłumaczenie było i przymykałam na to oko. Od kilku miesięcy bacznie się zaczęłam przyglądać, bo wygląda to niepokojąco. Jak pojawia się jakiś stres, kłopot , nerwowa sytuacja- mój TŻ znika z domu, wraca z kilkoma piwami ale już w momencie przyjścia ze sklepu czuje z ust zapach wódki. On twierdzi , że po drodze wypił piwo, ja czuję wódkę. Rozumiem wypić piwo do meczu, z kumplami. To oczywiście też się zdarza dość często. Ale bardziej martwi mnie to samotne upijanie się by zagłuszyć jakiś niepokój. Oczywiście on nie widzi problemu, twierdzi, że nie jest alkoholikiem, ,,że się czepiam'' i ,,żebym nie przesadzała''.
Druga sprawa- na spotkania towarzyskie- wcześniej zazwyczaj musi sobie wypić kilka drinków/piw. Domniemam, że chce zagłuszyć może jakieś lęki, chce być bardziej fajny i wyluzowany (?).
To wszystko mnie przerasta już, gromnie martwi i stawia znak zapytania nad naszym związkiem, nad naszą przyszłością.
Kocham go i bardzo chce mu pomóc z tego wyjść. Czuję, że zmierza to w złym kierunku i przy każdym większym problemie będzie zapijał smutki, stres i emocje. A problemów przed nami pewnie będzie jeszcze całe mnóstwo- mniejszych i większych. Jak się napił po sprzeczce z szefem, to co będzie przy śmierci dziadków, rodziców, problemie z dzieckiem czy innych sytuacjach.

Nie wyobrażam sobie życia bez niego, tak cudownie jest mi z nim ( z trzeźwym Marcinem ), ale już dłużej nie mogę tak żyć. Do tej pory jak sobie więcej wypił to wkurzałam się na niego, były ciche dni. On czasem obiecywał, że będzie mniej pił, ale czar pryskał po jakimś czasie.
Bardzo proszę Was o jakieś wsparcie, jak mogę przeprowadzić rozmowę żeby trafić do niego. Żeby nie czuł się atakowany. Że sytuacja się robi naprawdę poważna i niepokojąca.

Wiem jedno, jeżeli nic się nie zmieni i nie będzie chciał się zmienić to będę musiała to zakończyć z ogromnym bólem serca. Kocham tego człowieka.

Albo pojdzie na terapie albo sie z nim rozstan

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[semolinaa]

On twierdzi, że terapie są dla alkoholików, a on nim nie jest... Jak więc do niego dotrzeć w tej kwestii?

[Katia525]

Napisane przez semolinaa

On twierdzi, że terapie są dla alkoholików, a on nim nie jest... Jak więc do niego dotrzeć w tej kwestii?

No to nic nie zrobisz. Nie da sie chciec za alkoholika wyjsc z tego, on sam musialaby dostrzec problem i tego chciec, to jest podstawa jesli chodzi o leczenie problemu, ty ewentualnie moglabys go wspierac. Ale on nie chce, wiec nie da sie

[squirrelqa]

Niech pokaże Ci, że może wytrzymać bez alkoholu. Ustalcie jakiś okres czasu, np. miesiąc i niech przez ten czas nie pije nic, do żadnej okazji, z żadnego powodu. Myślisz, że wytrzyma?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[semolinaa]

Myślę, że może wytrzymać pod warunkiem, że nie będzie większych stresów czy problemów. Alkohol to jego oderwanie od takich sytuacji.

[zakonna]

To nie ma znaczenia że wytrzyma miesiąc. Potem pójdzie w cug. Albo idzie się leczyć albo rozstanie. Autorko. Ty powinnaś się skupić na sobie. Poczytaj o współuzależnieniu. Idź na spotkanie AlAnon. Chociaż osobiście uważam że tracisz czas, nerwy i zdrowie. A życie z alkoholikiem, nawet trzeźwym, to życie trudne i pełne napięć. Nie warto.

siła spokoju

[Katia525]

Napisane przez squirrelqa

Niech pokaże Ci, że może wytrzymać bez alkoholu. Ustalcie jakiś okres czasu, np. miesiąc i niech przez ten czas nie pije nic, do żadnej okazji, z żadnego powodu. Myślisz, że wytrzyma?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Slaba rada. Alkoholuk moze nie pic i 2 miesiace zeby pokazac, ze nie jest alkoholikiem

[faf3d67d51656f0b2bcdb9f98a45434bc3aa12e6]

Napisane przez semolinaa

Myślę, że może wytrzymać pod warunkiem, że nie będzie większych stresów czy problemów. Alkohol to jego oderwanie od takich sytuacji.

Stresy i problemy zawsze beda. Nuech znajdzie inny sposob radzenia sobie z tym. I tak, od zapijania problemow zaczyna sie alkoholizm. Osoba majaca problem z alkoholem zawsze bedzie sie tego wypierala i twierdzila ze alkoholikiem nie jest.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[semolinaa]

Spróbuję z nim na spokojnie porozmawiać i zaproponuje że mu pomogę z tego bagna wyjść. Jeżeli zareaguje tak jak zwykle- czyli , że wymyślam, że nie jest alkoholikiem, że jak nie chce to nie musi pić itp. to będę musiała się faktycznie rozstać. Mam nadzieję, że może rozstanie to będzie bodziec do zmiany. A jak nie - będę musiała o nim zapomnieć. Serce mi krwawi, bo kocham go nad życie. Przeraża mnie również myśl, że długo będę po rozstaniu dochodzić do siebie.Mogę też już nikogo nie poznać kogo pokocham, a mam już swoje lata, tak bardzo chciałabym zostać jeszcze matką.

[faf3d67d51656f0b2bcdb9f98a45434bc3aa12e6]

Napisane przez semolinaa

Spróbuję z nim na spokojnie porozmawiać i zaproponuje że mu pomogę z tego bagna wyjść. Jeżeli zareaguje tak jak zwykle- czyli , że wymyślam, że nie jest alkoholikiem, że jak nie chce to nie musi pić itp. to będę musiała się faktycznie rozstać. Mam nadzieję, że może rozstanie to będzie bodziec do zmiany. A jak nie - będę musiała o nim zapomnieć. Serce mi krwawi, bo kocham go nad życie. Przeraża mnie również myśl, że długo będę po rozstaniu dochodzić do siebie.Mogę też już nikogo nie poznać kogo pokocham, a mam już swoje lata, tak bardzo chciałabym zostać jeszcze matką.

Nie licz ze rozstanie cos zmieni. Jak masz sie rozstawac z takim nastawieniem to nie ma takie rozstanie sensi.

Wolisz byc zona alkoholika i miec z kims talie dziecko?....
Masz mu powiedziec ze albo idzie na odwyk albo to koniec. Ty mu nie pomozesz. Od tego sa spejalisci i on ich pomocy musi sam chciec. Ty mozesz jedynie go wspierac jesli sie na terapie zdecyduje, nic wiecej.
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[_Matilde_]

Możesz sobie wypisać i potem mu przedstawić wszystkie fakty dotyczące jego picia - z datami, ilością alkoholu, co zniszczył po pijaku, co Ci ewentualnie przykrego powiedział, jego kłamstwa że nie pił vs. ilość pustych butelek. Tak żeby miał szanse zrozumieć że naprawdę ma problem. Ale od tego do pójścia na terapię daleka droga a do wyleczenia jeszcze bardziej daleka. Przede wszystkim on sam musi tego chcieć. Jeśli Ty sama się boisz alkoholu i jego pijanego to może być ciężko. Zastanów się czy masz siłę żeby to wszystko przetrzymać

[karola11]

Twój facet jest po prostu alkoholikiem. Chociaż twierdzi, że nim nie jest fakty są inne. Nie ma tu wytłumaczenia, że stres, że nerwy itd. To tylko głupie wymówki. Dopóki sam nie zrozumie kim jest i że ma problem to Ty nic z tym nie zrobisz. Twój wybór czy chcesz się męczyć z alkoholikiem czy ułożyć życie z kimś, kto nim nie jest. Na chwilę obecną myślę, że i tak nic z tym nie zrobisz i zostaniesz ze swoim facetem bo jesteś za bardzo zaślepiona i tak jak przymykałaś oko na jego picie tak będziesz przymykać na nie nadal.
Ja na Twoim miejscu odeszłabym od tego faceta.

[flexi_88]

Skoro on wybiela swoje zachowanie na każdym kroku to chyba już na starcie sytuacja jest spalona. On nie rozumie fundamentalnych spraw, które rozumiesz Ty. Nie uszczęśliwisz kogoś na siłę, tak samo jak jemu nie nalejesz oleju do głowy. Chce być taki i taki jest. Nie rozstawaj się z nim w poczuciu przegrania czy straty. Jasne, kochasz go ale czy naprawdę kochasz takiego człowieka, który jest na tyle słaby, że w momencie słabości zamiast oddać się w Twoje ramiona i rozmowę sięga po alkohol? Jest czego żałować? Daje Ci jakieś poczucie bezpieczeństwa? Czułabyś się pewnie w życiu z takim facetem w każdej sytuacji. Jesteście dość krótko ze sobą. 1,5 roku to relatywnie krótko. Zawalcz o siebie, bo za 5 lat będziesz gorzko żałować.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[elvegirl]

Musi sobie zdać sprawę, że ma problem i chcieć sobie pomóc. Bez tego choćbyś na uszach stanęła, nic nie zdziałasz.

Piszesz, że chcesz być matką - nie funduj dziecku ojca alkoholika.

[Soft Hair]

Byłam w związku z alkoholikiem - wytrzymałam 3,5 roku łudząc się, że może coś zrozumie i przestanie pić. Z perspektywy czasu żałuję, że nie odeszłam szybciej, nie warto tracić czasu. Jeśli on nie widzi problemu w swoim zachowaniu, nie jesteś w stanie mu pomóc. Tylko zszargasz sobie nerwy. Zresztą teraz nie wiem czy nawet chciałabym żyć z niepijącym alkoholikiem przeżywając ciągle stres, czy może nie wróci do nałogu...
Wiadomo, że rozstanie jest bolesne i nieprzyjemne, ale jeśli z nim zostaniesz też będziesz cierpieć, przeciągając tylko nieuniknione. Do tego zmarnujesz czas, w którym mogłabyś poznać kogoś wartościowego bez tego problemu.

[semolinaa]

Dałam nam jeszcze jedną szansę, czeka mnie z nim szczera rozmowa co do jego problemu. Wszystko zależy jak ona przebiegnie. Jeśli nie będzie w dalszym ciągu widział problemu i znowu będzie bagatelizował twierdząc, że każdy facet pije piwo i przesadzam- to chyba czas będzie się pożegnać. Będzie mi potwornie ciężko, ale nie chce obudzić się z ręką w nocniku.

Pytanie z innej beczki- czy jest szansa na znalezienie kogoś jeszcze w wieku 30lat, kiedy zegar bezlitośnie tyka jeśli chodzi o urodzenie dziecka? Czy są w ogóle wolni, NORMALNI, bez nałogów i innych skrzywień faceci po 30l-tce? Gdzie takiego znaleźć?

[_Matilde_]

Napisane przez semolinaa

Pytanie z innej beczki- czy jest szansa na znalezienie kogoś jeszcze w wieku 30lat, kiedy zegar bezlitośnie tyka jeśli chodzi o urodzenie dziecka? Czy są w ogóle wolni, NORMALNI, bez nałogów i innych skrzywień faceci po 30l-tce? Gdzie takiego znaleźć?

Są Tu się nie masz co martwić, na pewno kogoś znajdziesz, lepszego

[flexi_88]

Czy naprawdę tak nisko się cenisz, że uważasz że w kwiecie wieku nie znajdziesz fajnego faceta, który Cie będzie kochał i szanował? Chyba właśnie wychodzi na jaw jak naprawdę czujesz się w tym związku.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[madzil]

Widać że już jesteś współuzależniona. Masz niskie poczucie wartości itp. Jak chcesz sobie pomóc to z nim zerwij. Zwłaszcza że nie macie kredytów, dzieci itp. Idź na terapię na współuzależnionych. Mówię Ci Dziecko Alkoholika.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[flexi_88]

Napisane przez madzil

Widać że już jesteś współuzależniona. Masz niskie poczucie wartości itp. Jak chcesz sobie pomóc to z nim zerwij. Zwłaszcza że nie macie kredytów, dzieci itp. Idź na terapię na współuzależnionych. Mówię Ci Dziecko Alkoholika.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Zgadzam się. Posłuchaj dziewczyn, które Ci mądrze radzą, zamiast żyć wizją, że nadchodząca rozmowa odwróci bieg zdarzeń. Jemu już i tak widocznie nie zależy tak mocno skoro nie potrafi przyznać się do błędu wziąć Cię za rękę i wspólnie przepracować nawarstwiający się problem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[gryx82]

Życzę Tobie dobrze, ale opisana sytuacja nie wygląda najlepiej, niestety (a skoro już kombinuje z piciem po kryjomu, lepiej raczej nie będzie; lata całe żyłem pod jednym dachem z alkoholikiem i powiem Ci, że nie warto się w to pakować - w te wieczne kłamstwa, awantury do rana, złudne nadzieje i szukanie po domu ukrytych butelek wódki).

[faf3d67d51656f0b2bcdb9f98a45434bc3aa12e6]

Napisane przez flexi_88

Zgadzam się. Posłuchaj dziewczyn, które Ci mądrze radzą, zamiast żyć wizją, że nadchodząca rozmowa odwróci bieg zdarzeń. Jemu już i tak widocznie nie zależy tak mocno skoro nie potrafi przyznać się do błędu wziąć Cię za rękę i wspólnie przepracować nawarstwiający się problem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Albo jest juz naprawde mocno uzaleznikny ale to bez znaczenua, tak czy siak autorka powinna zwiewac z tego zwiazku

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[semolinaa]

Jestem już po rozmowie. Uznał, że faktycznie przesadza czasami i zdarza mu się tłumić problemy alkoholem (jak twierdzi, jest szybko i skutecznie). Ale , że jest w stanie sobie odmówić i nie potrzebuje żadnej terapii. Obiecał mi, że ograniczy w znacznym stopniu procenty. Co prawda piwo do meczu wypije z kumplami, ale powiedział, że już nie będzie pił żeby tłumić emocje, tylko będzie szukał innego sposobu wyładowania (rozmowa, sport, wyjście gdzieś). Nie będzie też pił w samotności w powrocie ze sklepu. Będę go bacznie obserwować. Jak zaświeci się lampka to niestety będziemy musieli się pożegnać... Ciężko mi będzie, ale jeżeli teraz wystarczająco nie udowodni, że nie ma z tym problemu to później będzie jeszcze gorzej i ja zdaje sobie z tego sprawę doskonale.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

tylko dziecka nie rob w miedzyczasie
ty mozesz sobie zycie zmarnowac jestes dorosla to twoj wybor ale nie wciagaj w to dzieci

[faf3d67d51656f0b2bcdb9f98a45434bc3aa12e6]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;84660751]tylko dziecka nie rob w miedzyczasie
ty mozesz sobie zycie zmarnowac jestes dorosla to twoj wybor ale nie wciagaj w to dzieci[/QUOTE]:yes:

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Linka25]

Napisane przez semolinaa

Spróbuję z nim na spokojnie porozmawiać i zaproponuje że mu pomogę z tego bagna wyjść. Jeżeli zareaguje tak jak zwykle- czyli , że wymyślam, że nie jest alkoholikiem, że jak nie chce to nie musi pić itp. to będę musiała się faktycznie rozstać. Mam nadzieję, że może rozstanie to będzie bodziec do zmiany. A jak nie - będę musiała o nim zapomnieć. Serce mi krwawi, bo kocham go nad życie. Przeraża mnie również myśl, że długo będę po rozstaniu dochodzić do siebie.Mogę też już nikogo nie poznać kogo pokocham, a mam już swoje lata, tak bardzo chciałabym zostać jeszcze matką.

Nie, nie kochasz go nad zycie. Na pewno kochasz swoje zycie. A on moze zgotowac Ci pieklo.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Fortuna1]

Napisane przez squirrelqa

Niech pokaże Ci, że może wytrzymać bez alkoholu. Ustalcie jakiś okres czasu, np. miesiąc i niech przez ten czas nie pije nic, do żadnej okazji, z żadnego powodu. Myślisz, że wytrzyma?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Alkoholizm to choroba, dopóki nie pójdzie na terapię nie będzie w stanie tego kontrolować. Potrzeba napicia się jest silniejsza od jakichkolwiek ustaleń. On jedyne ustalenia musi sobie w głowie zrobić, podczas terapii. Żeby to miało sens.
Niestety bardzo ciężko ejst przekonać kogoś do pójścia na terapię. Często ten ktoś musi osiągnąć dno, żeby móc się z niego odbić niestety.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 06:49 ---------- Poprzedni post napisano o 06:43 ----------

Napisane przez semolinaa

Jestem już po rozmowie. Uznał, że faktycznie przesadza czasami i zdarza mu się tłumić problemy alkoholem (jak twierdzi, jest szybko i skutecznie). Ale , że jest w stanie sobie odmówić i nie potrzebuje żadnej terapii. Obiecał mi, że ograniczy w znacznym stopniu procenty. Co prawda piwo do meczu wypije z kumplami, ale powiedział, że już nie będzie pił żeby tłumić emocje, tylko będzie szukał innego sposobu wyładowania (rozmowa, sport, wyjście gdzieś). Nie będzie też pił w samotności w powrocie ze sklepu. Będę go bacznie obserwować. Jak zaświeci się lampka to niestety będziemy musieli się pożegnać... Ciężko mi będzie, ale jeżeli teraz wystarczająco nie udowodni, że nie ma z tym problemu to później będzie jeszcze gorzej i ja zdaje sobie z tego sprawę doskonale.

No cóż to niewiele wnosi, bo on już jest alkoholikiem - alkohol to jego sposób odreagowania stresow. Dopóki nie pójdzie na terapię do centrum uzależnień to ciężko to widzę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[bonjourbelle]

Mam nadzieję że będziesz konsekwentna w swoich postanowieniach i że po drodze nie pojawi się dziecko. Jak będziesz przymykać oko to znow zacznie sobie pozwalac a potem będzie coraz gorzej. Ja bym nie zaufała, bałabym się bo wiem jak to jest żyć w rodzinie z problemem alkoholowym.
On dalej nie widzi problemu i mam trochę wrażenie, że to 'no dobra, czasem przesadzam' jest po to, żebyś przestała mu truć nad uchem.

[mary_poppins]

To, że tak wzbrania się przed terapią mimo że wielokrotnie poruszałaś ten temat, jest według mnie dowodem na to, że kombinuje i stara się za wszelką cenę ukryć swój problem - przed Tobą i przed samym sobą. Prosiłaś milion razy - co by mu szkodziło pójść raz albo dwa na spotkanie z terapeutą, zwłaszcza jeśli nie ma problemu? Sam mógłby wtedy potwierdzić przed Tobą, że jego picie to nie alkoholizm, a tymczasem broni się przed tym jak lew i kombinuje jak tylko może, żeby Cię przekabacić i przekonać, że wystarczy jego "wolna wola". Uważam że wcześniej czy później czeka Cię bardzo smutne rozczarowanie z tego powodu - jeśli nie jesteś przekonana teraz, to obiecaj sobie na 100%, że wtedy nie będziesz wmawiać sobie że trzeba mu dać kolejną szansę. Niestety współuzależnienie często dziala tak, że w nieskończoność człowiek wmawia sobie pierdy o tym, że to był ostatni raz i że od jutra wszystko już będzie bosko bo przecież ROZMAWIALIŚMY i on OBIECAŁ. Oby nie było wtedy za późno dla Ciebie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz