Poza kontrolą....

[Nastka_]

Przegladając niektóre wypowiedzi na wątkach nasuwa mi sie pytanie , czy walka ze zbędnym tłuszczem , dążenie do zgrabnej sylwetki itd nie wymyka Wam się czasem spod kontroli ?? Chodzi mi o to , czy nagle waga nie staje się przedmiotem codziennego użytku , każdy pochłaniany produkt nie przeliczacie na kalorie , a dodatkowy posiłek czy mały batonik nie wywołuje silnych wyrzutów sumienia?

Początki mojego odchudzania to standard ...zrezygnowałam ze słodyczy , cukru , tłuszczu itd...Później zaczęło się codzienne ważenie .Terez wiem , że to bezsensu , ale wtedy MUSIAŁAM kontrolować swoją wagę. Gdy przed dłuzszy czas nic nie malało traciłam humor. Ogólnie często miałam wahania humorów związanego np z tym , że zjadłam za dużo czekolady i gryzło mnie potęzne sumienie.To trwało jakis czas, nawet chyba dłuzszy , dopóki stopniowo moje myslenie nie zaczęło się zmieniać.Przeszłam na zdrowszy tryb zycia , zaczęłam sie ruszać a kilogramy nie stały się moja obsesją.Nie ważę sie już codziennie , a jak zobacze jakis dodatkowy kilogram , to nie popadam w paranoje tylko wiem ,że to może być związane z "trudnymi dniami".Pomógł mi w tym też mój TŻ , który ciągle powtarzał , że jestem NAJ itd...

W skrócie , bo sie za bardzo rozpisałam ...czy czasem wasza walka z tym wszystkim wymyka się spoza kontroli i popadacie w takie paranoje , jak naprzykład moje??

[myszeńka_74]

Nastka moje doświadczenia są podobne do Twoich. Zaczęłam się odchudzać i ważyłam się praktycznie codziennie. Na początku waga stała w miejscu, potem był okres, gdy nawet pokazywała jakiś kilogram więcej. Trochę mnie to załamało, ale wiedziałam, że to jest normalne na początku odchudzania i ...nie dałam się! Teraz ważę się może raz na tydzień, a może jeszcze rzadziej. Najważniejsze to nie dać się zwariować, zachować zdrowy rozsądek i...pokochać siebie!!!!! To naprawdę ważne i czyni cuda!!!

[Nastka_]

Pokochać siebie....racja ! Teraz waże sie naprawde rzadko .Moze dlatego ze osiagnelam juz wage jaka chcialam i udaje mi sie ja utrzymac. Gdy zjem np chipsy dalej mam wurzuty sumienia , ale wiem , ze spale te zbędne kalorie np marszem do pracy
Poza tym nie mozna swego zycia podporzadowac pod wazenie sie i zrzucanie kilogramow...

[kasia_kasia]

Macie rację dziewczyny Ja tak średnio raz na półtora roku wpadam w pułapkę kalorii - ważę wszystko co jem i skrupulatnie notuję dzienne porcje kalorii. Na szczęście nigdy nie przeradza się to w poważną obsesję, ale bardzo utrudnia mi życie.

Kiedy mam zły dzień powtarzam sobie, ze jak schudnę, będzie lepiej i wszystko się ułoży. A kiedy czuję się dobrze zapominam o wadze i nie przejmuję się kanapką z masłem czy innymi przysmakami. Bardzo chciałabym zawsze mieć dobre dni, ale czasem nie wychodzi....

Ogólnie rzecz biorąc słowo "odchudzanie" źle mi się kojarzy. Zwłaszcza ze zawsze robię to źle: brak ćwiczeń i głupia redukcja kalorii. No ale moze kiedyś zmądrzeję i stanę się bardziej "fitness"

pzdr

[nikola]

też wpadłam w pułapkę....a najgorsze jest to, że ostatnio jedyną myslą jaką nosze w głowie jest schudnięcie...stało się priorytetem..musze jakos wyluzowac

[Shiromiko1992]

"nie dajmy sie zwariowac" no tak..ja niestety dalam..z jednej strony codziennie wydaje mi sie ze jestem coraz szersza i coraz bardziej nieznosze siebie..trenuje,ogranicza m sie a tu NIC nie spada...i jak tu byc happy?

[Nastka_]

"Kiedy mam zły dzień powtarzam sobie, ze jak schudnę, będzie lepiej i wszystko się ułoży. A kiedy czuję się dobrze zapominam o wadze i nie przejmuję się kanapką z masłem czy innymi przysmakami. Bardzo chciałabym zawsze mieć dobre dni, ale czasem nie wychodzi..."

Ja mam podobnie , choć to zapominanie o przysmakach jest rzadko. Najgorsze własnie jest , że nie mam systematycznych ćwiczeń , bo albo praca nie pozwala albo studia ...i nigdy nie ma czasu.

nikola nie traktuj odchudzania jako misji swego zycia , bo wtedy naprawde wpadniesz w ta pułapkę...z doświadczenia wiem , że im mniej myślałam nad zrzuceniem kilogramów , to tym bardziej łatwo było mi je zrzucić.

shiromiko poprostu ćwicz dalej a efekty napewno sie pojawia ...tylko nie z dnia na dzien

[obca]

w moim przypadku raczej nie ma mowy o takiej pułapce..bo tak naprawdę własnie pierwszy raz w życiu zapoznałam się dokładniej z jakąś dietą i zaczynam ją stosować (DSP) do tego dość elastycznie..

ale jednak trudno mi w tej chwili o niej nie myśleć bo..
jak nie pomyślę to w domu nie będzie nic zdrowego (zgodnie z dietą) do jedzenia i pozostanie mi zjeśc na obiad stos niezdrowych ziemniaków z tłustym mięsem

nie moge też nie mysleć o jedzeniu w trakcie dnia bo..
zalecane sa przekąski co 2-3 godziny..a wiem po sobie że jak nie zjem nic między śniadaniem a obiadem to obiad jest tak obfity że mój brzuszek potem ledwo zipie..

no i muszę jeszcze pamiętać o tej diecie gdy jestem w sklepie i widzę rafaelki albo sznycle kinderki albo inne smakolyki które lubię a chcę od nich odpocząć (pomijajac nawet dietę SB)

tak więc niestety: zdrowe odżywianie wymaga ciągłej uwagi i rozwagi
niestety organizm zamiast doradzać zjedzenie sałaty albo ryby - doradza zjedzenie czekoladki, kisielku albo wielkigo talerza makaronu z szyneczką

to taka mała poranna refleksja

[natalas5]

oj ja wpadlam w taka pulapke niestety waze sie bez przerwy codziennie juz od roku co do jedzenia to jem bardzo duzo ale kupuje wszystko zdrowe, jeszcze pol roku temu opychalam sie ile moglam bo potem i tak to zrwracalam teraz juz nie zdarza mi sie to, co do wyrzutow sumiewnia mam je zawsze i wystarczy ze zjem troszke wiecej czuje juz sie gruba, nie lubie swojego ciala chodz jestem szczupla czuje sie gorzej niz jak bylam grubsza- przez 4miesiace udalo mi sie schudnac 17kg i pozostal strach przed przytyciem mam dosyc tego myslenia ale to juz opanowalo mnie na dobre, poprostu nie chcem znowu przez to przechodzic.

[Amanda:)]

A ja nie mam wagi Też miałam okres gdy sprawdzaiłam kalorie na wszystkich produktach,
hektolitrami piłam wodę żeby napełnić żołądek, nie jadłam nic po 16
Na szczęście pochamowałam się. Zresztą nie ważne czy się głodzę czy obżeram niewiadomo czym i tak ważę tyle samo, dziwne

[Jeannie_jk]

ja równiez nie mam wagi i uwazam ze to bardzo fajna sprawa nie zalezy mi na zrzuceniu kilogramów tylko na ujedrnieniu i wyszczupleniu sylwetki...nie katuje sie zadnymi dietami..kiedy chce jesc pizze to ja jem...kiedy mam ochote na batonik to jem ale i tak musze uwazac ze probuje te produkty ograniczyc dla zdrowia...a cwiczenia sprawiaja mi duza frajde i chyba tak powinno byc zeby to co robimy sprawiało nam przyjemnosc

chociaz ostatnio zauwazyłam ze lubie zwracac uwage ile kalorii maja pewne produkty...mimo ze ich nielicze i nie sumuje to jakos mnie to ciekawi

[natalas5]

ja tez tak mam nie licze kcal i nie suumuje ale jak np ide po sok to zawsze wybieram ten co ma mniej kcal tak samo jest np z batonikami

[ula-po-prostu]

nigdy na szczęście nie popadłam w taką obsesję.. waga nie ma na mnie żadnego wpływu, kalorii nie znosze liczyć (dodatkowo z racji kierunków studiów, gdyż musze to robić dość często eeecchh...). w ogóle moje "odchudzanie" to po prostu ruch i jakiś tam rozsądek.. tzn: okej, trudno, zjadłam za dużo ciasta, trzeba wyjść na spacerek, darować sobie pół kolacyjki itd...

[kasia_kasia]

Ula jak Ci dobrze.....

U mnie to tak samo jak z paleniem smierdzących papierochów. Gdybym kiedyś nie zaczęła.......

Kaloria Twój wróg więc wal go w mordę

[grudniowa-szatynka]

Ostatnio przeglądałam z przyjaciólka moje pamietniki z podstawowki. Pokladalysmy sie ze smiechu przy wstawkach o chlopakach, szkole i innych *******ach. Ale gdy cyklicznie zaczelo sie powtarzac 'odchudzam sie' i - co gorsze - relacje z tego - zamarlam Bylam w szoku, ze potrafilam miec takie kompleksy, tak naprawde majac tylko troche za duzo tu i tam.

Nie pamietam kiedy zaczelam zdrowiej do siebie podchodzic. A nie ulega watpliwosci, ze tak teraz jest Nie jestem dorosla, mam dopiero 15 lat ale wydaje mi sie, ze madrzejsze spojrzenie na cialo niz niejedna dwudziestka Wagę mam - nie praktykuję ważenia. Centymetr też - nie mierzę się. Dostrzegam zmiany w swoim ciele w momencie kiedy cwiczę, biegam, jeżdżę na rowerze i nie jem w biegu. I sprawia mi przyjemność praca nad sobą. Chcę się za pare lat cieszyc dobra kondycja i jedrnym cialem a nie wychudzonym..

Moja siostra ma ED, nie jest łatwo na to patrzeć. Jesli ona w pewnym momencie traci kontrole ja uswiadamiam sobie, jak wazne jest zdrowie..

Dziewczyny, zdystansujcie sie Praca nad soba daje mnostwo satysfakcji ale tylko robiac to z glowa mozecie byc z siebie dumne

[coca_cola]

Ja mialam obsesje mierzenia sie w brzuchu, ale minelo.. waze sie baaardzo rzadko, bo wiem, ze i tak moja waga pokaze troche zmieniona ciezkosc.. [stare to to] Ale podobnie jak Szatynka czuje sie usatysfakcjonowana gdy cos robie dla swojego ciala. Czy to bieganie czy cokolwiek-jest mi lepiej


Szatynka- Ty masz 15 lat? myslalam, ze z 18

[grudniowa-szatynka]

E tam, jeszcze gówniarz ze mnie ;D

[Nastka_]

A mnie taka obsesja łapie raz na kilka misiecy ...i najgorsze , że jak mam taką obsesję , to trudniej mi zrezygnowac ze słodyczy.Axjak jest wszystko OK to mam zapał do ćwiczeń i zero chęci na słodycze...dziwne to.Ale wszystko jest zakodowane w naszej główce i tyle.

[HELLOKITTY]

Możecie się śmiać ale ja mam wagę i ważę się tak... do 3 dzień, czasem częściej. Rzecz w tym, że moja waga jest zepsuta... To zupełanie bez sensu ale ważę się 3 razy i pokazuje coś innego. Np. 57; 58,5 ; 57,5 dajmy na to. To ja sobie powtarzam, że waże 57 kg. Jak mam zły dzień oczywiście to mówię sobie, że pewnie waże 61 kg ale to w kryzysach Nie wariuję przez to ale też pilnuję by waga nie pokazywała 62;63;64 kg na przykład. Staram się odchudzać A mięśnie przecież ważą więcej. Najlepiej odchudzać się do za małego ciucha specjalnie kupionego. Ja mam takie szorty Kupiłam za małe bo w dużych M nie wyszłabym na ulicę Mam XS

[Nastka_]

Hmm wazyc sie na zepsutej wadze ? ;> to skąd Ty wiesz ile tak naprawde wazysz ?:P

[HELLOKITTY]

Właśnie nie wiem dokładnie i nie daje się zwariować. Wiadomo, zepsuta waga pokazuje do 3 kg mniej lub więcej dlatego mam pojęcie, że nie stałam się waleniem ale patrze na to z przymróżeniem oka

[Nastka_]

Ja mam tak dziwnie , że im ważę mniej , to chciałabym jeszcze mniej.Zaczęło sie od 58 kg i tak schodziłam co 2 kilo...chciałam 56 , potem 54 itd.Ważę teraz 52 i chciałabym 49 :/ Zapowiedziałam juz mojemu TŻ ,że jak będę chciała jeszcze mniej , to żeby mi nastukał trochę rozumu do główki :P

[Naomi21]

Oj tak, bywało, że wszystko wymykało mi się spod kontroli Przez jakiś rok myślałam tylko o tym, żeby być chudą, ciągle - nawet podczas jazdy autobusem patrzyłam, która dziewczyna jest ode mnie chudsza. To było chore i z powodu tej manii zaczęłam bardzo dużo jeść - byłam szczuplutka, a chciałam jeszcze schudnąć, im więcej o tym myślałam, tym więcej jadłam. Horror

Potem było kilka miesięcy zrzucania tej nadwagi. Schudłam, ale to była walka ze sobą o najmniejsze ciastko. Wciąż myślałam o jedzeniu. Co zjem, kiedy już zakończę dietę, po śniadaniu myślałam co zjem na obiad, a przed snem, że już niedługo śniadanie. Nawet nie byłam głodna, ale miałam obsesję na punkcie jedzenia. Mogłam się domyślić, że takie odchudzanie było bez sensu Od Gwiazdki do marca odzyskałam z nawiązką wszystkie stracone kilogramy. Byłam przerażona sobą, jadłam i jadłam, nie mogłam się doczekać powrotu do domu, żeby jeść Przez kilka tygodni próbowałam to zmienić, w końcu się udało.

Nie wiem czym mój obecny tryb życia różni się od tego sprzed roku Faktem jest, że teraz bardzo się z moim odchudzaniem uspokoiłam. Jest to dla mnie tak naturalne jak oddychanie. Nie muszę odpychać od siebie myśli o jedzeniu, bo one po prostu mnie nie nachodzą Odchudzenie się nie jest już dla mnie priorytetem, tylko zwykłym celem, który osiągnę. Już nie zazdroszczę chudym dziewczynom. Nawet mama powiedziała mi, że kiedyś dzień w dzień o tym mówiłam, a teraz już tylko raz na dwa tygodnie Wydaje mi się, że ten temat po prostu mnie znudził. Sama siebie nudziłam tą manią na punkcie diet i ćwiczeń. Teraz mnie to interesuje, ale inaczej do tego podchodzę, nie ma już opcji, żebym wpadła w jakieś choróbsko (a byłam bliska bulimii), bo przeszłam już przez ten niebezpieczny okres, ostatecznie wydoroślałam. Ale się rozpisałam

[riddle92]

ja mam tak, ze jak zjem cokolwiek slodkiego to mam wyrzuty sumienia. ale raczej prawie wszystko jest pod kontrolą.

[anniaa]

jesus jeszcze pare miechów temu byłam " normalna" a teraz normalnie uzalezniłam sie do wizaza , uwielbiam sie mierzyc i wazyc i przez co daje mi motywacje bo ja nigdy nie widze zmian w sobie ciagle ta sama ania w lustrze itp wrrr wkurza mnie to bardzo... jem mało bo np boje sie ze jak zjem duzo to zgrubne , ze juz nie schudne... albo jak mam doła to mysle eh jakbym miała idealne ciało to bym nie miała takiego problemu a jak mam wspaniały humor to nie chce mi sie cwiczyc ...