samotność

[sunny_unicorn]

Zacznę od tego że mam lat 28. Powodzi mi się we wszystkich dziedzinach życia oprócz związków. Wiem, że w tym wieku ciężko już kogoś poznać, ale ostatnio bardzo przytłacza mnie samotność. Problemem jest to, że większość facetów których widuję mi się nie podoba i nie wyobrażam sobie seksu z nimi. Sama jestem obiektywnie atrakcyjna (umiem to ocenić, dbam o siebie, jestem dobrze ubrana i mam wszystkie cechy, które uznawane są za atrakcyjne przez ogół społeczeństwa). Przeszkodą natomiast może być moja osobowość, bo jestem trochę specyficznym człowiekiem i nie z każdym się dogadam, nie każdemu pasuje mój styl bycia. Podejrzewam, że przez to zostałam raz odrzucona przez chłopaka, na którym mi zależało. Było w moim życiu dwóch facetów w różnych odstępach czasowych, na których naprawdę BARDZO mi zależało. Drugi natomiast miał podobny charakter do mnie, wręcz był moją męską wersją, ale z nim też nie wyszło, nałożyło się na to dużo różnych czynników. Ci faceci mnie bardzo pociągali fizycznie i wiem, że jeśli z którymś z nich by wyszło, to dałabym im od siebie wszystko co najlepsze, bo takim jestem typem człowieka, jeśli w coś się angażuję, to na 100%. Ale z żadnym z nich nic już nie wyjdzie, więc to temat zamknięty. Ostatnio od bardzo dawna nie spotkałam nikogo, kto by mi się spodobał. Mam wrażenie, że wszyscy sensowni faceci są zajęci, wyjechali z tego miasta (mieszkam w dużym mieście, nie jest to jednak Wawa ani Wrocław) i zostały same odrzutki, spora część facetów jakich widuję to zgoleni na łyso psychofani klubów sportowych w dresach z piwem w ręku w środku dnia. Czasem poznaję nowych ludzi, jednak zwykle są młodsi ode mnie. Albo poznaję facetów, którzy są zainteresowani mną, a z jakichś względów mi nie odpowiadają. Nie wiem jak u was, ale u mnie musi zaiskrzyć, żebym mogła kontynuować z kimś relację w stronę seksu lub związku.
Reasumując: moim głównym problemem jest samotność, to, że nie mam nikogo bliskiego, a bardzo chciałabym stworzyć taką relację, czuję taką potrzebę. Do tego brakuje mi seksu, ale faceci których widuję na ulicy mnie odrzucają. Jak sobie z tym radzić? Aż mi się płakać chce na myśl, że kolejnego sylwestra spędzę sama, i pewnie kolejny rok... A może powinnam się skupić na czymś innym? Ja mam codziennie jakieś zajęcia, praca, kurs niemieckiego 2 razy w tygodniu, resztę dni tygodnia siłownia, a co 2 weekend studia podyplomowe. I jakoś nie umiem udawać, że taka sfera życia jak miłość i seks nie istnieje bo odczuwam brak tego. Myślałam nad wizytą u psychologa, ale... sama jestem m.in. psychologiem z wykształcenia i mam wątpliwości, czy inna osoba mi pomoże. Sama starałam się zmienić swoje myślenie, że facet to nie priorytet w życiu, a jednak po jakimś czasie zaczyna brakować jakiejś bliższej relacji.

[4bf691ac28ce4b7c42a5e5e37940d2d92e088cdd_611061f254610]

Napisane przez sunny_unicorn

Sama jestem obiektywnie atrakcyjna (umiem to ocenić, dbam o siebie, jestem dobrze ubrana i mam wszystkie cechy, które uznawane są za atrakcyjne przez ogół społeczeństwa).
Ja mam codziennie jakieś zajęcia, praca, kurs niemieckiego 2 razy w tygodniu, resztę dni tygodnia siłownia, a co 2 weekend studia podyplomowe. I jakoś nie umiem udawać, że taka sfera życia jak miłość i seks nie istnieje bo odczuwam brak tego.

Jakie to cechy? Dobrze ubrana czyli...?
Masz codziennie jakieś zajęcia i chcesz w to jeszcze włożyć związek? Jakby to wyglądało pod względem twojej dostępności?

[Vanir410]

Zwykle młodsi od Ciebie. A to taki problem?

Ale logicznie, co tutaj psycholog pomoże? W ogóle masz jakikolwiek sposób na poznawanie kogoś? Rozmawiasz z ludźmi?
Idąc ulicą podoba mi się mało facetów, ale po rozmowie od razy zyskują na atrakcyjności.

[sunny_unicorn]

[1=4bf691ac28ce4b7c42a5e5e 37940d2d92e088cdd_611061f 254610;85928826]Jakie to cechy? Dobrze ubrana czyli...?
Masz codziennie jakieś zajęcia i chcesz w to jeszcze włożyć związek? Jakby to wyglądało pod względem twojej dostępności?[/QUOTE]
Długie, zadbane, lśniące, dobrej jakości włosy, 172 cm wzrostu, jestem szczupła, mam jakiś biust, tyłek też, mam ładne regularne rysy twarzy i kości policzkowe, ładną cerę, duże oczy, gęste brwi (które oczywiście reguluję), idealnie proste zęby mimo że nigdy nie nosiłam aparatu, generalnie jestem zdania że wygrałam loterię genetyczną jeśli chodzi o wygląd zewnętrzny Chociaż nie chcę wyjść na próżną, ale ze swojego wyglądu jestem bardzo zadowolona. Jedyne co uważam za minus to fakt, że mam sporą wadę wzroku i jestem skazana na okulary (soczewek nie jestem w stanie włożyć mimo wielu prób i lekcji), ale mam dobrze dobrane oprawki i niektórzy twierdzą, że w okularach wyglądam lepiej niż bez (choć ja tak nie uważam).


Jeśli chodzi o ubranie, to zależy, jak idę do pracy, muszę być ubrana bardziej elegancko, więc niewysokie szpilki, rurki w stonowanych kolorach i bluzka w stylu business look, po pracy często biegam w dżinsach, legginsach i topach, bluzach, swetrach, to zależy, ale zawsze staram się, żeby ubranie było dobrane do sytuacji no i ogólnie schludne, uważam, że ubieram się fajnie.

Z zajęć językowych jestem w stanie zrezygnować, właściwie to zapisałam się na nie z nudów, nie z przymusi czy palącej potrzeby. Studia jedne skończyłam, teraz zacznę kolejne, ale to tylko rok i co 2 weekend, więc chyba nie ma wielkiej tragedii? Siłownię da się jakoś upchnąć - znam wiele kobiet chodzących na siłownię, które są w związkach. Poza tym niezależnie od ilości rzeczy, które mam na głowie, tego związku mi po prostu brakuje.

[Ellen_Ripley]

Otwórz się na nowe możliwości. Młodszy? Co za problem?

[sunny_unicorn]

Napisane przez Vanir410

Zwykle młodsi od Ciebie. A to taki problem?

Ale logicznie, co tutaj psycholog pomoże? W ogóle masz jakikolwiek sposób na poznawanie kogoś? Rozmawiasz z ludźmi?
Idąc ulicą podoba mi się mało facetów, ale po rozmowie od razy zyskują na atrakcyjności.

Trochę problem, bo przyjęło się, że facet powinien być trochę starszy niż kobieta. Ja wolałabym kogoś z mojego rocznika i tylko tacy faceci mi się do tej pory podobali. Może to przypadek, myślę że 2 lata nie robiłyby mi różnicy, ale często podrywają mnie nawet 4-5 lat młodsi.
Czasem poznaję ludzi, ale już nie tak często jak kiedyś. Staram się unikać wyjść na miasto, bo wtedy odczuwam tę samotność kilka razy mocniej. Mam wrażenie, że dookoła mnie sami młodzi ludzie, którzy jeszcze studiują i mają całe życie przed sobą. Ostatnio mam pecha bo poznaję tylko młodszych facetów i najczęściej tacy też mnie podrywają. Mam dziwne wrażenie że w tym mieście ludzie zostają do czasu ukończenia studiów a potem wyjeżdżają.

[ParasolkaMaryPoppins]

Napisane przez sunny_unicorn

Trochę problem, bo przyjęło się, że facet powinien być trochę starszy niż kobieta. Ja wolałabym kogoś z mojego rocznika i tylko tacy faceci mi się do tej pory podobali. Może to przypadek, myślę że 2 lata nie robiłyby mi różnicy, ale często podrywają mnie nawet 4-5 lat młodsi.
Czasem poznaję ludzi, ale już nie tak często jak kiedyś. Staram się unikać wyjść na miasto, bo wtedy odczuwam tę samotność kilka razy mocniej. Mam wrażenie, że dookoła mnie sami młodzi ludzie, którzy jeszcze studiują i mają całe życie przed sobą. Ostatnio mam pecha bo poznaję tylko młodszych facetów i najczęściej tacy też mnie podrywają.

Chyba masz swój idealny model mężczyzny i skreślasz każdego, kto do niego nie pasuje w 100%. Nie krytykuję tego, bo masz już 28 lat i jesteś świadoma swoich potrzeb.

Skoro unikasz ludzi w realu, to jak chcesz poszerzyć krąg znajomych? Próbowałaś już internetu?

Powodzenie masz, ale targetują Cię tacy, których Ty nie chcesz, ale jak niby Wizaż ma Ci w czymkolwiek pomóc?

Trochę od Ciebie zieje desperacją, bo chcesz chłopaka, by go mieć.
Masz w ogóle jakieś koleżanki?

[januszpolak]

Napisane przez ParasolkaMaryPoppins

Trochę od Ciebie zieje desperacją, bo chcesz chłopaka, by go mieć.

A po co innego chciałaby mieć chłopaka? XD Żeby jej szafki składał w mieszkaniu? XDD Chyba po to jest potrzebny facet, żeby go mieć.

---------- Dopisano o 22:45 ---------- Poprzedni post napisano o 22:42 ----------

Napisane przez sunny_unicorn

Trochę problem, bo przyjęło się, że facet powinien być trochę starszy niż kobieta. Ja wolałabym kogoś z mojego rocznika i tylko tacy faceci mi się do tej pory podobali. Może to przypadek, myślę że 2 lata nie robiłyby mi różnicy, ale często podrywają mnie nawet 4-5 lat młodsi.
Czasem poznaję ludzi, ale już nie tak często jak kiedyś. Staram się unikać wyjść na miasto, bo wtedy odczuwam tę samotność kilka razy mocniej. Mam wrażenie, że dookoła mnie sami młodzi ludzie, którzy jeszcze studiują i mają całe życie przed sobą. Ostatnio mam pecha bo poznaję tylko młodszych facetów i najczęściej tacy też mnie podrywają. Mam dziwne wrażenie że w tym mieście ludzie zostają do czasu ukończenia studiów a potem wyjeżdżają.

A co Ciebie obchodzi, co się "przyjęło" (gdzie, kiedy i u kogo? nie słyszałam, nic nie wiem). Może lepiej zastanów, co sama chcesz, a nie co inni chcą.

Szukaj w internecie, poza swoim miastem w takim razie. Jak pokocha to przyjedzie

---------- Dopisano o 22:48 ---------- Poprzedni post napisano o 22:45 ----------

Napisane przez sunny_unicorn

Jak sobie z tym radzić?

Zintensyfikuj poszukiwania. Jeśli mniej więcej wiesz, kogo chcesz widzieć u swojego boku, i czujesz że miałabyś u kogoś takiego szanse, to łatwizna. Po prostu poznawaj jak najwięcej osób płci męskiej, wchodź w interakcje. Czy to w internecie, czy na różnych wydarzeniach i spotkaniach na żywo.

Nie zabijesz w sobie chęci posiadania drugiej osoby. No i po co?

Im więcej mężczyzn poznasz, tym większa szansa, że trafisz na kogoś kto Ci podpasuje. Innej recepty nie ma.