Potrzebuję rady-uczucia.

[marysiam09]

Cześć, potrzebuję rady kogoś postronnego, kto oceni sytuację z boku...
Mianowicie rok temu poznałam chłopaka, kolegę, znałam go wcześniej z widzenia ale rok temu zaczęliśmy rozmawiać, spotykać się. Od początku wiedziałam, że chcę pozostać jedynie na koleżeńskiej relacji, o czym on wiedział również, bo mu o tym mówiłam niejednokrotnie. Spotykaliśmy się gdy wracałam do domu ze studiów, świetnie nam się rozmawiało, chodziliśmy ze znajomymi na imprezy, było super, zaprosił mnie nawet na swoją 100dniówkę. No i na nasze nieszczęście coś zaiskrzyło - poczuliśmy coś do siebie. Bardzo się broniłam, mówiłam że powinniśmy zostać tylko znajomymi, niestety gdy się spotykaliśmy uczucia brały górę. Zbliżały się wakacje - stwierdziliśmy że możemy spróbować relacji tzw " przyjaciele z korzyściami " . Było super - wspólne wyjścia, masa spędzonego razem czasu, jedne z lepszych wakacji w moim życiu. Niestety podczas jednego z uniesień wyznaliśmy sobie miłość - nie był to szok, czułam to już od jakiegoś czasu, on również. Wakacje się skończyły-znów wyjechałam na studia. Najrozsądniejszym byłoby powrócić do relacji koleżeńskiej, no ale zakochaliśmy się, i kiedy to postanowiliśmy, czułam się jakbym przechodziła rozstanie. Wróciłam na weekend do domu, uczucia znowu powróciły, niestety się tego spodziewałam. Nie byłoby problemu, gdyby nie to, że moim zdaniem nie możemy być razem. On mnie uwielbia, świetnie się dogadujemy..chodzi jednak o to, że ja studiuję w dużym mieście, i raczej wiążę z nim przyszłość. On jednak mieszka w małej wsi, jego rodzice mają gospodarstwo i inną działalność i on jest tam uziemiony. Dodam, że nie ma nawet matury, jedynie zawód, bo zwyczajnie nie chciał jej robić - co nie ukrywam, trochę mi przeszkadza. W głębi duszy czuję że najrozsądniejsze byłoby zerwanie znajomości, ale skrzywdzę tym i jego, i siebie. Co o tym myślicie?
+dodam, że chciał mnie odwiedzić tutaj, czego w głębi duszy bardzo chciałam, ale mu odmówiłam, jestem bardzo zmieszana :/ myślę że luźna relacja już zbyt długo trwa, chyba..

[Optimus Prime]

A o jakiej odległości mówimy?

[PoPoo]

Tu nie chodzi o odległość tylko o to ze według autorki to ona pare miesięcy po wyjechaniu ze wsi twierdzi ze jest wykształcona panią z miasta a on wieśniakiem XD

Zaskakujące jak ludzie sobie zaklinają rzeczywistość

---------- Dopisano o 22:04 ---------- Poprzedni post napisano o 22:03 ----------

co Prawda dopiero zaczęła licencjat ale w myślach już jest dyrektorem jakiejś firmy a on swykly wiesniak i bez matury... mezalians

[Nymerkia]

Zaprosił Cię na studniówkę, a nie zdawał matury...


No jeśli ani Ty nie wrócisz na wieś ani on nie wyjedzie z Tobą, to niestety przyszłości nie wróżę.

[Optimus Prime]

Szczerze mówiąc z takim myśleniem i światopoglądem chociażby na temat wykształcenia powinnaś czekać aż przyjdzie do Ciebie wykształcony romeło lekarz dyrektor ktoś na wyższym stanowisku z wielkiego miasta i poprosi Cię o rękę a Ty łaskawie się zgodzisz

Wykształcenie nie świadczy o tym jakim jesteś człowiekiem. Katalogowanie i sortowanie ludzi przez ten pryzmat również

Tak czy siak chyba z tej mąki chleba nie będzie.

[Liliom]

Autorka ma prawo mieć wymagania jakie jej się podoba, łącznie z wykształceniem ewentualnego partnera. Nie widzę po opisie żeby uważała się za lepszą z tego powodu.

Natomiast od początku byo jakieś "ale" w tej relacji, więc myślę że nie ma co tego ciągnąć.

[stitches]

Napisane przez marysiam09

Cześć, potrzebuję rady kogoś postronnego, kto oceni sytuację z boku...
Mianowicie rok temu poznałam chłopaka, kolegę, znałam go wcześniej z widzenia ale rok temu zaczęliśmy rozmawiać, spotykać się. Od początku wiedziałam, że chcę pozostać jedynie na koleżeńskiej relacji, o czym on wiedział również, bo mu o tym mówiłam niejednokrotnie. Spotykaliśmy się gdy wracałam do domu ze studiów, świetnie nam się rozmawiało, chodziliśmy ze znajomymi na imprezy, było super, zaprosił mnie nawet na swoją 100dniówkę. No i na nasze nieszczęście coś zaiskrzyło - poczuliśmy coś do siebie. Bardzo się broniłam, mówiłam że powinniśmy zostać tylko znajomymi, niestety gdy się spotykaliśmy uczucia brały górę. Zbliżały się wakacje - stwierdziliśmy że możemy spróbować relacji tzw " przyjaciele z korzyściami " . Było super - wspólne wyjścia, masa spędzonego razem czasu, jedne z lepszych wakacji w moim życiu. Niestety podczas jednego z uniesień wyznaliśmy sobie miłość - nie był to szok, czułam to już od jakiegoś czasu, on również. Wakacje się skończyły-znów wyjechałam na studia. Najrozsądniejszym byłoby powrócić do relacji koleżeńskiej, no ale zakochaliśmy się, i kiedy to postanowiliśmy, czułam się jakbym przechodziła rozstanie. Wróciłam na weekend do domu, uczucia znowu powróciły, niestety się tego spodziewałam. Nie byłoby problemu, gdyby nie to, że moim zdaniem nie możemy być razem. On mnie uwielbia, świetnie się dogadujemy..chodzi jednak o to, że ja studiuję w dużym mieście, i raczej wiążę z nim przyszłość. On jednak mieszka w małej wsi, jego rodzice mają gospodarstwo i inną działalność i on jest tam uziemiony. Dodam, że nie ma nawet matury, jedynie zawód, bo zwyczajnie nie chciał jej robić - co nie ukrywam, trochę mi przeszkadza. W głębi duszy czuję że najrozsądniejsze byłoby zerwanie znajomości, ale skrzywdzę tym i jego, i siebie. Co o tym myślicie?
+dodam, że chciał mnie odwiedzić tutaj, czego w głębi duszy bardzo chciałam, ale mu odmówiłam, jestem bardzo zmieszana :/ myślę że luźna relacja już zbyt długo trwa, chyba..

No skoro tak myslisz to nie mozecie. Ciagle masz jakies ale, przeszkadza Ci jego wykształcenie. Lepiej jak zerwiesz to juz teraz. Poznasz wkrótce kogos pewnie, on tez i Wam przejdzie.