Spokój i introwertyzm przepisem na udany związek?

[ponton_powietrzny]

Hejka, piszę tutaj, bo zaczęłam się zastanawiać.
Ostatnio znalazłam takiego mema, pół-żartem, pół-serio, że "nieważne, czy kobieta jest ładna, czy brzydka, ważne, żeby była zrównoważona psychicznie". I tutaj zaczęłam się zastanawiać.
Nie nazwałabym siebie osobą niezrównoważoną psychicznie. Nie jestem również ekstrawertyczką, a na pewno nie jakąś skrajną. Owszem, lubię ludzi, imprezy, zabawę i kiedy coś się dzieje, ale też bez przesady, po spotkaniu z ludźmi lubię posiedzieć w domu nad książką i naładować akumulatory. Zazwyczaj jestem osobą dość energiczną, uśmiechniętą, w towarzystwie żartuję, śmieję się, rozmawiam z wieloma osobami. Ludzie często określają mnie jako ciekawą osobę. Kiedy się denerwuję, złość przychodzi szybko, czasem zdarza mi się powiedzieć komuś szczerze, co myślę, ale też szybko się uspokajam i wybaczam. Lubię być spontaniczna, ale ważne rzeczy planuję; kiedy mam jakiś konkretny cel i chcę go osiągnąć, zazwyczaj pracuję tak długo, aż to zrobię, lubię się rozwijać. Nie jestem idealna, ale na pewno też nie jakaś kompletnie nie do życia, niezrównoważona itd.
Dlaczego to piszę. Bo przez tego mema, zwróciłam uwagę (choć nie wiem, czy to jakaś prawidłowość), że byłam w dwóch związkach, które zakończyły się wypaleniem uczucia ze strony chłopaka, a później szybkim związaniem się z inną dziewczyną. W obydwu przypadkach ta dziewczyna była zupełnie inna ode mnie: bardzo cicha, wręcz introwertyczna, nieufna wobec ludzi, nic nie mówiąca w towarzystwie, niesamowicie spokojna, taka trochę "szara myszka". Dodam, że dwóch moich chłopaków było zupełnie innych. Pierwszy energiczny, spontaniczny, w ciągłym ruchu, dość nerwowy, a drugi bardzo spokojny, powolny, wręcz flegmatyczny. I obaj jako następną dziewczynę wybrali moje zupełne przeciwieństwo.
I teraz zastanowiłam się, czy to miało jakiś związek z tym, że może ja ich przytłoczyłam, wydałam im się zbyt energiczna, a może niezrównoważona? Mimo że na początku związku i w trakcie jego trwania żaden nie narzekał na mój charakter, obaj go cenili. Ten energiczny za to, że razem możemy wcielić w życie dużo super pomysłów; ten flegmatyczny za to, że swoją energią "dodaję mu sił do działania". A jednak te związki się rozpadły. I zaczęłam się zastanawiać, może powinnam się zmienić? Stać się spokojna, bardziej małomówna, opanowana, dużo bardziej uporządkowana? Wiem, że może być trudno, ale może takie osoby mają większą szansę na szczęście w związku, ponieważ ich osobowość odpowiada większej ilości ludzi? Jak myślicie?

[Pani_Robot]

Napisane przez ponton_powietrzny

Hejka, piszę tutaj, bo zaczęłam się zastanawiać.
Ostatnio znalazłam takiego mema, pół-żartem, pół-serio, że "nieważne, czy kobieta jest ładna, czy brzydka, ważne, żeby była zrównoważona psychicznie". I tutaj zaczęłam się zastanawiać.
Nie nazwałabym siebie osobą niezrównoważoną psychicznie. Nie jestem również ekstrawertyczką, a na pewno nie jakąś skrajną. Owszem, lubię ludzi, imprezy, zabawę i kiedy coś się dzieje, ale też bez przesady, po spotkaniu z ludźmi lubię posiedzieć w domu nad książką i naładować akumulatory. Zazwyczaj jestem osobą dość energiczną, uśmiechniętą, w towarzystwie żartuję, śmieję się, rozmawiam z wieloma osobami. Ludzie często określają mnie jako ciekawą osobę. Kiedy się denerwuję, złość przychodzi szybko, czasem zdarza mi się powiedzieć komuś szczerze, co myślę, ale też szybko się uspokajam i wybaczam. Lubię być spontaniczna, ale ważne rzeczy planuję; kiedy mam jakiś konkretny cel i chcę go osiągnąć, zazwyczaj pracuję tak długo, aż to zrobię, lubię się rozwijać. Nie jestem idealna, ale na pewno też nie jakaś kompletnie nie do życia, niezrównoważona itd.
Dlaczego to piszę. Bo przez tego mema, zwróciłam uwagę (choć nie wiem, czy to jakaś prawidłowość), że byłam w dwóch związkach, które zakończyły się wypaleniem uczucia ze strony chłopaka, a później szybkim związaniem się z inną dziewczyną. W obydwu przypadkach ta dziewczyna była zupełnie inna ode mnie: bardzo cicha, wręcz introwertyczna, nieufna wobec ludzi, nic nie mówiąca w towarzystwie, niesamowicie spokojna, taka trochę "szara myszka". Dodam, że dwóch moich chłopaków było zupełnie innych. Pierwszy energiczny, spontaniczny, w ciągłym ruchu, dość nerwowy, a drugi bardzo spokojny, powolny, wręcz flegmatyczny. I obaj jako następną dziewczynę wybrali moje zupełne przeciwieństwo.
I teraz zastanowiłam się, czy to miało jakiś związek z tym, że może ja ich przytłoczyłam, wydałam im się zbyt energiczna, a może niezrównoważona? Mimo że na początku związku i w trakcie jego trwania żaden nie narzekał na mój charakter, obaj go cenili. Ten energiczny za to, że razem możemy wcielić w życie dużo super pomysłów; ten flegmatyczny za to, że swoją energią "dodaję mu sił do działania". A jednak te związki się rozpadły. I zaczęłam się zastanawiać, może powinnam się zmienić? Stać się spokojna, bardziej małomówna, opanowana, dużo bardziej uporządkowana? Wiem, że może być trudno, ale może takie osoby mają większą szansę na szczęście w związku, ponieważ ich osobowość odpowiada większej ilości ludzi? Jak myślicie?

Nie zmienisz ekstrawertyka w introwertyka i odwrotnie. To cechy charakteru.

[Mad_Max]

Ogromną naiwnością jest sprowadzanie czegoś tak złożonego jak związek, do jednej tylko (wybranej na chybił trafił) cechy charakteru.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Nie zmienisz swojej osobowości. Prawdopodobnie nie dobrałaś się z poprzednimi facetami, a dlaczego to trudno powiedzieć. Dwa związki to zbyt mała próba. Mogło im nie pasować milion rzeczy. Nie zauważyłam, żeby tylko moje koleżanki introwertyczki były w związkach.

[Trzepotka]

Treść usunięta

[Mija62]

Jako introwertyczka, nie wyobrażam sobie życia z ekstrawertykiem.. Rodzinne spotkania, wieczne imieniny, urodziny nie nie nie

[squirrelqa]

Jeśli chcesz udawać przez całe życie, to jasne, zrób to!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ponton_powietrzny]

Ja też za tym nie przepadam.

[Ellen_Ripley]

Jak ja "lubię" to pier..., że wygląd się nie liczy, "oby była miła / gospodarna / czy jakaś tam (w tym przypadku normalna)". Tak, facet będzie uprawiał "za ojczyznę" seks z kobietą, która mu się kompletnie nie podoba, którą uważa za brzydką. Już to widzę. I jeszcze jedno: ci z moich znajomych, którzy najwięcej właśnie takich gadek wstawiali (och, żeby tylko normalna była), bardzo często się właśnie wiązali z pozytywnymi (a czasem i negatywnymi) "wariatkami", które były głośne, zakręcone, trochę szalone. A jak dziewczyna była cicha, spokojna, to zero zwracania na nią uwagi. Uważam, że ludzie w związku muszą być w jakimś stopniu podobni, ale też i różni, a najbardziej to muszą się uzupełniać na pewnych polach - jeżeli jedna osoba jest mega nerwusem, to dobrze, jeżeli druga umie uspokoić, jest bardziej zrównoważona.

[63b309f64a21e028d01c4e03f16459e915abac32]

Jestem skrajną introwertyczką związaną od lat z mega ekstarwertykiem, do tego cholerykiem, wulkanem energii i chodzącym wykrzyknikiem. . Mam też znajomych, gdzie facet jest bardzo spokojnym, skrytym, cichym i zamkniętym w sobie introwertykiem, a babka żywą iskierką, głośną, pełną energii, wiecznie w ruchu. Oba związki się sprawdzają, grunt to umieć zrozumieć drugą stronę i nie przeginać pały.

To nie tak, że cicha myszka zawsze będzie mieć branie, a energiczna babeczka przytłoczy faceta, który ucieknie. Za dużo rzeczy ma wpływ na związki, na to, czy między ludźmi gra i czy się nie wypali.

Czy powinnaś się zmienić? Nie... owszem, można pracować nad charakterem, nad wyskokami, starać się panować nad złością itp, ale nie przeszczepisz sobie introwertyzmu, to tak nie działa.

[Mija62]

Napisane przez Ellen_Ripley

Jak ja "lubię" to pier..., że wygląd się nie liczy, "oby była miła / gospodarna / czy jakaś tam (w tym przypadku normalna)". Tak, facet będzie uprawiał "za ojczyznę" seks z kobietą, która mu się kompletnie nie podoba, którą uważa za brzydką. Już to widzę. I jeszcze jedno: ci z moich znajomych, którzy najwięcej właśnie takich gadek wstawiali (och, żeby tylko normalna była), bardzo często się właśnie wiązali z pozytywnymi (a czasem i negatywnymi) "wariatkami", które były głośne, zakręcone, trochę szalone. A jak dziewczyna była cicha, spokojna, to zero zwracania na nią uwagi. Uważam, że ludzie w związku muszą być w jakimś stopniu podobni, ale też i różni, a najbardziej to muszą się uzupełniać na pewnych polach - jeżeli jedna osoba jest mega nerwusem, to dobrze, jeżeli druga umie uspokoić, jest bardziej zrównoważona.

Ja mam osobowość bardziej złożoną, na pozór jestem ekstrawertykiem, z każdym pogadam, czy to Pani z warzywniaka, dyrektor szkoły, czy Pani która zbiera złom po śmietnikach. Jestem rączej głośna, lubię pośmieszkować. Ale jeśli chodzi o spotkania ze znajomymi itp to nie za dużo, bo to mnie męczy. Lubię, ale nie często. Nie lubię gdy jest zbyt głośno i za dużo bodźców, to za dużo. Imprezy rodzinne też mnie męczą, nie poszłam nawet na stype po pogrzebie ojca

Więc nieraz nie można zaszufladkowac kogoś na introwertyka, czy ekstrawertyka. Istnieje jeszcze coś po między.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Autorko, twoja sytuacja nie ma nic wspólnego z tekstem z mema, a dwa przypadki twoich exów nie są żadną regułą.

Napisane przez Mija62

Jako introwertyczka, nie wyobrażam sobie życia z ekstrawertykiem.. Rodzinne spotkania, wieczne imieniny, urodziny nie nie nie

Intro- i ekstrawertyzm nie ma wiele wspólnego z uczestniczeniem w rodzinnych imprezach.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Mija62

Ja mam osobowość bardziej złożoną, na pozór jestem ekstrawertykiem, z każdym pogadam, czy to Pani z warzywniaka, dyrektor szkoły, czy Pani która zbiera złom po śmietnikach. Jestem rączej głośna, lubię pośmieszkować. Ale jeśli chodzi o spotkania ze znajomymi itp to nie za dużo, bo to mnie męczy. Lubię, ale nie często. Nie lubię gdy jest zbyt głośno i za dużo bodźców, to za dużo. Imprezy rodzinne też mnie męczą, nie poszłam nawet na stype po pogrzebie ojca

Więc nieraz nie można zaszufladkowac kogoś na introwertyka, czy ekstrawertyka. Istnieje jeszcze coś po między.

Oczywiście, że wielu ludzi jest gdzieś po środku, a nie jak po sznurku. Ludzie są różni. I różne mają dni, okresy w życiu, humory, nastroje. Czy ktoś tu napisał, że osoba zazwyczaj głośna, pełna energii nie może się zakopać w domu na tydzień i chcieć wyciszenia? Ale są i osoby na końcach skali, tacy prawie podręcznikowi ekstra- czy intro-.

[Hanako]

Zanim mój partner mnie poznał, był w związku z kobietą zupełnie inną niż ja. Inny wygląd, inny charakter, inny typ człowieka po prostu. Ona też po tym rozstaniu znalazła sobie faceta, który zupełnie mojego partnera nie przypomina. I jaki z tego wniosek? Żaden.

Ludzie dobierają się na podstawie naprawdę złożonych kryteriów - wzajemnej atrakcyjności, poglądów, priorytetów, wspólnych celów, dobrej energii. To nie jest takie oczywiste, że wybrał brunetkę bo mężczyźni wolą brunetki albo cichą myszkę bo takie mają większe powodzenie. Nie wiem po co porównujesz się do tamtych kobiet. Oczekiwałabyś żeby były wiernymi kopiami ciebie? Rozejrzyj się po swoich przyjaciołach - czy wszyscy są identyczni, czy raczej w każdym z nich znajdujesz coś innego, co cię uzupełnia?

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Mnie mój introwertyzm i lekka (kiedyś duża) nieśmiałość jak dotąd bardziej przeszkadzają w życiu związkowym niż pomagają. Nie miałam żadnych związków przed 23. rokiem życia, obecnie mam, ale mój charakter przeszkadza w rozwiązywaniu konfliktów i w komunikacji, co i ja i mój partner zauważyliśmy i co wcale nie sprzyja trwałości związku.

Większość dziewczyn, które znam a które są w udanych związkach to raczej ekstrawertyczki, także ten. I w ogóle ludzie z twoim charakterem mają prościej w relacjach z innymi ludźmi.
Skąd wiesz, może twoi ex tymi nowymi tez się wkrótce znudza.

Aha, i introwertyzm to nie to samo co stoicki spokój i siedzenie cały czas jak trusia. Ja np. jestem energiczna i trochę choleryczka.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Ja jestem ekstrawertykiem, mąż introwertykiem i jakoś się dogadujemy. Wypracowaliśmy jakiś kompromis, ale na początku nie było łatwo.

[Mija62]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;86482401]Mnie mój introwertyzm i lekka (kiedyś duża) nieśmiałość jak dotąd bardziej przeszkadzają w życiu związkowym niż pomagają. Nie miałam żadnych związków przed 23. rokiem życia, obecnie mam, ale mój charakter przeszkadza w rozwiązywaniu konfliktów i w komunikacji, co i ja i mój partner zauważyliśmy i co wcale nie sprzyja trwałości związku.

Większość dziewczyn, które znam a które są w udanych związkach to raczej ekstrawertyczki, także ten. I w ogóle ludzie z twoim charakterem mają prościej w relacjach z innymi ludźmi.
Skąd wiesz, może twoi ex tymi nowymi tez się wkrótce znudza.

Aha, i introwertyzm to nie to samo co stoicki spokój i siedzenie cały czas jak trusia. Ja np. jestem energiczna i trochę choleryczka.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Ja byłam jeszcze lepsza, bo do 25 roku nie dopuszczałam do siebie mężczyzn, potem zaczęłam się pooowoli przełamywać.
Ponoć sąsiadka zaczęła podejrzewać mnie, że jestem lesbijką

[elvegirl]

Napisane przez ponton_powietrzny

I zaczęłam się zastanawiać, może powinnam się zmienić? Stać się spokojna, bardziej małomówna, opanowana, dużo bardziej uporządkowana? Wiem, że może być trudno, ale może takie osoby mają większą szansę na szczęście w związku, ponieważ ich osobowość odpowiada większej ilości ludzi? Jak myślicie?

Autorko, takie osoby też są zostawiane. I bywa, że ich eks partnerzy związują się z kimś, kto bardzo odbiega charakterem od tych spokojnych.


Tak po prostu jest, zwłaszcza w tak zwanym młodym wieku, kiedy się wciąż uczymy tego, czego w związku chcemy, co nas wkurza, jakie mamy oczekiwania od partnera i siebie w związku - dość często w trakcie tych poszukiwań się wpada z jednej skrajności w drugą.

[Hultaj]

Musiałabyś całe życie grać. Jak jakaś panienka z dobrego domu na 19wiecznej pensji której nie wypadało głośniej się roześmiać ani przeskoczyć nad kałużą. Mało realne by w końcu twoja prawdziwa natura przy byle drobiazgu się nie uaktywniała.

Po 2 naprawdę chciałabyś sobie odmówić tej przyjemności bycia sobie energiczną pełną entuzjazmu osóbką, narzucać sobie rutynę która kompletnie dla ciebie nie jest interesująca? Ty masz ochotę śmiać się, pożartować, wyjechać gdzieś na spontanie , podejść do kogoś na ulicy kto cię zainteresował, ale spuszczasz główkę i udajesz że marzyłaś o tym by być niewidzialna, że jesteś tylko poukładana, grzeczna, bez iskry?

Osoby spokojne są spokojne naturalnie i to do nich pasuje. Do osoby z temperamentem zwyczajnie nie. Byłabyś pozerką która tak naprawdę samej sobie robi krzywdę bo nikt od ciebie takiej dziwacznej przemiany osobowości nie wymaga. Nie wymyślaj.

[amillia]

Przede wszystkim definicje intro- i ekstrawertyków już trochę odjechały w kosmos w ogólnej świadomości, sama jestem typową introwertyczką, a jednak potrafię się śmiać i lubię spontaniczne wyjazdy , tak samo jak bycie ekstrawertykiem nie oznacza, że absolutnie nigdy nie potrzebuje się czasu dla siebie, chwili ciszy czy odsapnięcia.

A jeśli chodzi o sam problem to po pierwsze tak jak już powiedziano, i tak nie zmienisz siebie na siłę, nie miałoby to sensu i było strasznie sztuczne i przytłaczające dla Ciebie, a po drugie mężczyźni, czy też ludzie ogółem, to nie jest jedna wielka zbita masa o jednorodnych poglądach. Mnie towarzystwo ekstrawertyków bardzo szybko męczy, podobnie ma mój mąż, większość życia spędzamy we dwójkę, we dwójkę podróżujemy, chodzimy na imprezy czy spędzamy czas, nadal oczywiście mamy paczkę znajomych, ale wystarczą nam spotkania raz na kilka tygodni. W tej paczce znajomych mam też bliską koleżankę, bardzo pewną siebie dziewczynę, wszędzie jej pełno, jest głośna, rubaszna, uwielbia towarzystwo innych ludzi i poznawanie nowych osób. Jej mąż jest do niej bardzo podobny, tak się dobrali i tak to u nich działa. Clue jest takie: ja bym z jej mężem nie była w stanie wytrzymać nawet tygodnia, chociaż jako kolegę go lubię, ale jego ekstrawertyczny charakter by mnie zadusił, już czasem po jednym wspólnym wieczorze mnie boli głowa. I w drugą stronę to samo: podejrzewam, że ta koleżanka z moim spokojnym i beznamiętnym mężem by popadła w jakąś tragiczną depresję

Ludzie są różni i mają naprawdę różne oczekiwania. Na 99% Twoi byli nie szukali przeciwieństwa Ciebie, po prostu tak trafili i w takiej się zauroczyli, ale nawet jeśli by tak było, to oznacza to tylko, że z tymi konkretnymi osobami się źle dobrałaś, a nie że wszyscy mężczyźni myślą jednakowo i mają podobne wymagania.

[Pinkieee]

Intro i ekstrawertyzm jest czyms innym niz ludzie zazwyczaj mysla. Ja jestem typowa introwertyczka, laduje baterie w domu, z tżtem, ktory jest do mnie podobny. Nienawidze imprez, duzej ilosci ludzi, i hucznych miejsc. Ale wsrod ludzi jestem uznawana za mila i rozgadana osobe, np w pracy. Jesli juz jestem wsrod ludzi to lubie sobie pogadac, lubie pozartowac, i jestem glosna. Ale jesli nie muszę wychodzic wsrod ludzi to tego nie robię. Ludzie myla introwertyzm z niesmialoscia. Introwertyk moze byc w towarzystwie lubiany, ale niekoniecznie lubi taka forme spedzania czasu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Limonka2738]

Napisane przez Mija62

Ja mam osobowość bardziej złożoną, na pozór jestem ekstrawertykiem, z każdym pogadam, czy to Pani z warzywniaka, dyrektor szkoły, czy Pani która zbiera złom po śmietnikach. Jestem rączej głośna, lubię pośmieszkować. Ale jeśli chodzi o spotkania ze znajomymi itp to nie za dużo, bo to mnie męczy. Lubię, ale nie często. Nie lubię gdy jest zbyt głośno i za dużo bodźców, to za dużo. Imprezy rodzinne też mnie męczą, nie poszłam nawet na stype po pogrzebie ojca

Więc nieraz nie można zaszufladkowac kogoś na introwertyka, czy ekstrawertyka. Istnieje jeszcze coś po między.

Mam to samo. Jestem głośna, uparta, zdecydowana, łatwo wybucham, ale kontakty z ludźmi mnie męczą. Po prostu jak już jestem na imprezie, to wolę się bawić niż siedzieć cicho.



Ale najlepiej spędzam czas we własnym gronie w domciu z herbatką. Więc kategoryzuję się jako bardziej introwertyka, ale z mocną dozą otwarcia jak już muszę być wśród ludzi i choleryzmu tak w ogóle.


Jestem w związku z typowym ekstrawertykiem, ale jest... spokojniejszy. W sensie to ja jestem tą drącą japę stroną zwykle i tą, która podejmuje ostateczne decyzje.


Autorko, to jedna cecha twojej osobowości, weź wyluzuj. Może uznali, że jesteś brzydka, może uznali, że śmiesznie jesz, może uznali, że masz dziwne zęby, jakieś takie za białe. Ludzie naprawdę zrywają z tak absurdalnych powodów, że próba o liczebności 2 (liczebność populacji 3,5 miliarda, przypominam) nie jest wskaźnikiem absolutnie niczego.

---------- Dopisano o 16:47 ---------- Poprzedni post napisano o 16:46 ----------

Napisane przez Pinkieee

Intro i ekstrawertyzm jest czyms innym niz ludzie zazwyczaj mysla. Ja jestem typowa introwertyczka, laduje baterie w domu, z tżtem, ktory jest do mnie podobny. Nienawidze imprez, duzej ilosci ludzi, i hucznych miejsc. Ale wsrod ludzi jestem uznawana za mila i rozgadana osobe, np w pracy. Jesli juz jestem wsrod ludzi to lubie sobie pogadac, lubie pozartowac, i jestem glosna. Ale jesli nie muszę wychodzic wsrod ludzi to tego nie robię. Ludzie myla introwertyzm z niesmialoscia. Introwertyk moze byc w towarzystwie lubiany, ale niekoniecznie lubi taka forme spedzania czasu.

O, w punkt.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Pinkieee

Intro i ekstrawertyzm jest czyms innym niz ludzie zazwyczaj mysla. Ja jestem typowa introwertyczka, laduje baterie w domu, z tżtem, ktory jest do mnie podobny. Nienawidze imprez, duzej ilosci ludzi, i hucznych miejsc. Ale wsrod ludzi jestem uznawana za mila i rozgadana osobe, np w pracy. Jesli juz jestem wsrod ludzi to lubie sobie pogadac, lubie pozartowac, i jestem glosna. Ale jesli nie muszę wychodzic wsrod ludzi to tego nie robię. Ludzie myla introwertyzm z niesmialoscia. Introwertyk moze byc w towarzystwie lubiany, ale niekoniecznie lubi taka forme spedzania czasu.

O kurczę, słowo w słowo o mnie. Czyli według tego opisu jestem introwertyczką. I co? I fajnie.

[Hultaj]

Przede wszystkim definicje intro- i ekstrawertyków już trochę odjechały w kosmos w ogólnej świadomości

bo teraz jest modny trzeci typ osobowości , ambiwersja

[ruda_beksa]

Napisane przez ponton_powietrzny

Ostatnio znalazłam takiego mema, pół-żartem, pół-serio, że "nieważne, czy kobieta jest ładna, czy brzydka, ważne, żeby była zrównoważona psychicznie".

"Zrównoważona psychicznie" nie oznacza "introwertyczka" czy ta jakaś mityczna "spokojna" Tylko taka, która nie ryje ci psychiki, nie wyskakuje z chorymi akcjami, nie stawia shittestów, nie zadręcza zazdrością, nie wywołuje awantur i nie strzela fochów o byle g*.

Nie spotkałam się jeszcze z sytuacją w której mężczyzna odrzuciłby kobietę za to że jest zbyt energiczna, spontaniczna czy "zakręcona". Kontrolująca? Tak. Zbyt nudna? Tak. Ale nie za ekstrawertyzm czy energię jako taką.

A nawet jeśli "spokojne" miałyby większe rwanie, to dlaczego chciałabyś być z facetem który nie akceptuje cię taką jaką jesteś? Przecież to najwyższy poziom desperacji, naginanie swojej psychiki do wyimaginowanego wzorca żeby tylko portki były.

[stewardesa]

Tyle uogólnień, że nie wiadomo na czym się skupić. Wszystkie z tyłka. Nie sądzę, żeby w ogóle udało Ci się trafnie ocenić te ich nowe dziewczyny, przecież nie spędzasz z nimi całej doby. Nie jesteś specjalistą. Nie jesteś obiektywna. Strasznie płytko wszystko oceniasz i sprowadzasz do jakichś bzdetów. Ale nawet, gdyby. Połowa ludzi to introwertycy, nad czym tu się rozwodzić. Przecież gdyby było tak jak podejrzewasz, to żaden ekstrawertyk nie byłby w związku. I skoro Ty mylisz zrównoważenie psychiczne z rodzajem osobowości, to jesteś bardzo zagubiona.

Rozwalają mnie tacy ludzie. 5 minut nie krzyczysz na imprezie i już podłazi "ty to chyba jesteś taka cicha, spokojna, introwertyczna, szukałem takiej dziewczyny " albo "weź bądź taka wiesz" i wymachuje rękami lub rwie na parkiet. I potem wielkie rozczarowanko, że jednak ma coś do powiedzenia i potrafi się zdenerwować. Powodzenia z takim myśleniem

[olennnkaaaa]

Sądzę, że jest wręcz odwrotnie. Introwertyczce trudniej wejść w związek, bo wielu mężczyzn po prostu lubi takie wesołe i pełne energii "iskierki", a spokojna i stonowana w emocjach dziewczyna jest dla nich niewidoczna. Znam kilka związków introwertyków ze skrajnymi ekstrawertyczkami. Znałam też takich małomównych, wręcz niemal na pograniczu fobii nieśmiałych facetów, co beznadziejnie podkochiwali się w "gwiazdach", a spokojne koleżanki uznawali za nudziary właśnie.

[Karena 73]

Tak, bo każdy introwertyk czy ekstrawertyk jest taki sam.
To coś w stylu, bo faceci to babiarze, a kobiety kury domowe

Poza tym większość ludzi ma osobowość złożoną, z elementami różnych typów osobowości, przy czym często jedna lub dwie przeważają.
I np. chorobliwa zazdrość zniszczy każdy związek, obojętne jaką osobowość mają osoby w związku. Nie ma się co łudzić i obarczać odpowiedzialnością ogólne cechy charakteru, bo może chodzić tylko o jedną cechę konkretnej osoby.
Sama napisałaś, że "Dodam, że dwóch moich chłopaków było zupełnie innych. Pierwszy energiczny, spontaniczny, w ciągłym ruchu, dość nerwowy, a drugi bardzo spokojny, powolny, wręcz flegmatyczny." Twoja teoria jest błędna.