Niepełnosprawni są szczęśliwi, a ty nie

[Bruma_w_Hogsmeade]

- Jestem nieszczęśliwa.
- Jak to, przecież Nick Wójcic nie ma rąk ani nóg, a jest szczęśliwy i prowadzi wykłady motywacyjne. Wstydź się.

Co sądzicie o takim dialogu?

[Magy11]

Zacznijmy od tego że duża część nawet większość osób która mówi o tym jak być szczęśliwym i udziela tych wszystkich rad nie potrafi poradzić sobie wewnątrz siebie ze swoimi troskami i taki ułamek szczęścia widzi jedynie w tym że komuś pomoże czy doradzi.

Ja wygrałam z rakiem, jestem szczęśliwa bo żyje i jestem zdrowa ale jestem nieszczęśliwa w swoim życiu. Nie mówimy o mnie, ale kurcze każdy ma prawo do bycia nieszczęśliwym. Doskonale rozumiem Twoją frustrację tym że ktoś ci wmawia że ty nie masz prawa do skutku bo ktoś ma gorzej a sobie radzi. Po pierwsze nikt nie wie czy ktoś ma gorzej bo nikt nie wie co jest w Tobie, w twoim sercu i głowie a po drugie nikt nie wie czy ta inna osoba naprawdę sobie radzi czy robi dobrą minę do złej gry.

Jak sobie z tym radzić?

Jeszcze nie odkryłam, na razie stosuję zasadę nie mówić o swoich myślach i problemach ludziom którzy nie są w stanie tego pojąć a nie zależy im na tym by po prostu nas wesprzeć i choćby przytulić czy wysłuchać i milczeć.

Szczęścia mi tą metoda nie da, ale jestem introwertykiem i takie wyłączenie kabelków do niektórych osób czy zbycie uśmiechem bo przecież skoro jesteś taki mądry to sobie dalej bądź ale beze mnie jest nawet przyjemne. Mądrzy odbiorcy wyciągają z tego wnioski i lekcje, ci inni nie powinni nas obchodzić

[Aelora]

Nick Wójcic na pewno jest szczęśliwy bo tak pisze w swoich książkach i opowiada na wykładach? Bo zarabia na wizerunku osoby z poważną niepełnosprawnością, która mimo tego cieszy się życiem? Było bardzo wiele znanych osób, które wydawały się szczęśliwe, a potem nagle odebrały sobie życie lub okazało się że ich życie to piekło. Budowanie swojego obrazu szczęścia na jakichś osobistościach medialnych, o których prawdziwym życiu nie mamy tak naprawdę pojęcia, jest zupełnie bezsensowne.

[rejczeI]

Taki dialog nic nie wnosi.
Generalnie duża strata przewartościowuje priorytety i sporo problemów dnia codziennego staje się błahymi w obliczu cięzkiej choroby czy niepełnosprawnosci.

[woven_by_wind]

Każdy z nas dostał w dzieciństwie inne narzędzia do radzenia sobie z rzeczywistością i problemami. Porównywanie do siebie zmagań różnych ludzi, to odbieranie im prawa do własnych emocji i nigdy do niczego dobrego nie prowadzi. Każdemu można powiedzieć "A dzieci w Afryce nie mają co jeść i nie mają dachu nad głową, a ty jesteś smutna, bo ... i tu dowolny problem." Nie umniejszajmy problemów innych ludzi, bo nie wiemy do końca z czym tak naprawdę się mierzą.