Brak sensu życia po rozstaniu

[Alexa7894]

Witam.
Mam 21 lat i pół roku temu wróciłam do mamy po rozstaniu, nie pasowalismy do siebie i nadal widzę, że to nie miało sensu.
Problem w tym, że planowałam rodzinę bo zawsze to był dla mnie największy priorytet gdyż nie wyniosłam ciepła z domu.Wiec wróciłam do domu i nie mam już żadnej bliskiej osoby. Myślałam nad rozpaczesciem studiów i złożyłam papiery patrzyłam na pokoje I trochę oklamując siebie cieszyłam się, że będę miała dobra pracę może itp.
Jednak przed wczoraj napisałam do starej przyjaciółki z gimnazjum , okazało się że ona ma już dziecko które było przypadkiem I zarazem szczęściem gdyż w innym wypadku by pewnie ciągle gnila w depresji u rodziców. Nie wiem czemu ale strasznie mnie to dobiło, nie mam sily na nic.Jedyne czego chce w życiu to rodzina, nie mam sily być silna Ale rzeczy które wcale nie są dla mnie aż tak ważne totalnie nie wiem co mam robić najchętniej cały dzień bym spala.

[Senija]

Napisane przez Alexa7894

Witam.
Mam 21 lat i pół roku temu wróciłam do mamy po rozstaniu, nie pasowalismy do siebie i nadal widzę, że to nie miało sensu.
Problem w tym, że planowałam rodzinę bo zawsze to był dla mnie największy priorytet gdyż nie wyniosłam ciepła z domu.Wiec wróciłam do domu i nie mam już żadnej bliskiej osoby. Myślałam nad rozpaczesciem studiów i złożyłam papiery patrzyłam na pokoje I trochę oklamując siebie cieszyłam się, że będę miała dobra pracę może itp.
Jednak przed wczoraj napisałam do starej przyjaciółki z gimnazjum , okazało się że ona ma już dziecko które było przypadkiem I zarazem szczęściem gdyż w innym wypadku by pewnie ciągle gnila w depresji u rodziców. Nie wiem czemu ale strasznie mnie to dobiło, nie mam sily na nic.Jedyne czego chce w życiu to rodzina, nie mam sily być silna Ale rzeczy które wcale nie są dla mnie aż tak ważne totalnie nie wiem co mam robić najchętniej cały dzień bym spala.

Nie wiem jaki jest Twój stan psychiczny obecnie (wspominasz depresję tej znajomej, a jak z tym jest u Ciebie?). To jasne że rozstania to nic przyjemnego i naprawdę nie chcę Cię urazić ale serio? 21 lat? masz przecież jeszcze mnóśtwo czasu na ułożenie sobie życia dokładnie tak jak chcesz. Niemniej uważam że przydałby Ci się psychoterapeuta/pomoc psychologiczna bo ewidentnie masz jakieś problemy, wbiłaś sobie do głowy że założenie rodziny/dzieci/mąż dadzą Ci szczęście ale to tak raczej nie zadziałą jeśli sama sobie pewnych rzeczy nie przepracujesz i nie rozwiążesz swoich problemów emocjonalnych. Piszesz że jesteś cały czas zmęczona i nie masz energii (nie wiem na ile to ból po rozstaniu, na ile chandra/depresja/gorszy moment a na ile jeszcze coś innego), ale zastanów się ile energii i siły będzie Cię kosztowała rodzina. Nie chcę Cię tu zniechęcać do tego, sama uważam że szczęsliwa rodzina to największe szczęście w życiu ale też najtrudniejsze zadanie, chyba nic tak nie będzie "pobierało" Twojej energii i sił życiowych jak rodzina, zwłaszcza dzieci. Nad tym trzeba duuuużo pracować, to nie jest tak ze wyjdziesz za mąż, urodzisz dziecko i bach! wszystko się samo ułoży a Ty będziesz szczęśliwa.
Teraz radziłabym Ci dać sobie czas na żałobę po rozstaniu a potem zrobienie planu na życie, wspominasz studia, pracę - go for it! Zajmij sie sobą, usuń toksycznych ludzi z otoczenia (nawet jeśli to Twoja rodzina, rodzice, rodzeńśtwo czy kto tam jeszcze) i idź do przodu, jesteś młodziutka a w obecnych czasach naprawdę jest mnóstwo możliwości.