Problem z długimi związkami

[Mikel94]

Może ktoś ma/miał podobnie, albo ma jakąś radę. Mam 31 lat i od 12 lat miałem 4 dłuższe związki. Problem jest taki, że gdy kogoś poznaję lub dopiero jestem na etapie szukania partnerki, to jest super. Jestem szczęśliwym człowiekiem, mega się staram i to nie tylko na płaszczyźnie relacji, ale też poza nią. Czuję, że jestem wydajniejszy w pracy, chce mi się chodzić na siłownię, częściej się uśmiecham i mam więcej chęci do pracy. Niestety gdy złapię przysłowiową srokę za ogon, to coś się we mnie wypala. Coraz mniej się staram utrzymać związek na wysokim poziomie, uczucia gdzieś ulatują, chęci na cokolwiek mijają z czasem. To się dzieje mniej więcej po roku stałego związku. Mam tak samo za każdym razem. Potem następuje rozstanie z różnych powodów (przyczyną zawsze jest jakaś taka frustacja bycia w związku, w którym przestaje być szczęśliwym). Przez jakiś czas mi "smutno" po rozstaniu, ale z czasem cykl się powtarza. Znowu łapię wiatr w żagle, wprowadzam zmiany w życie, chce mi się co raz więcej, poznaję kogoś, jest super i po ok roku to samo...
Rodzina i znajomi śmieją się, że bycie w związku mi nie służy. A ja jestem już załamany, bo jestem w trakcie 2 letniego związku, który miałem nadzieję, że będzie w końcu tym ostatnim. Niestety kilka miesięcy temu znowu poczułem, że co raz mniej mnie ciągnie do partnerki, że co raz mniej mi się chce, że nie czuję już zbytnio tutaj niczego i nie widzę wspólnej przyszłości.
Jestem załamany i nie rozumiem dlaczego tak się dzieje. Czy to kwestia jakiegoś braku dopasowania zawsze wychodzi po dłuższym czasie i stąd te kłopoty na dłuższą metę? Nie chciałbym być wiecznym singlem, ale już jestem zmęczony tym, że moje starania się o partnerkę koniec końców zawsze przynoszą podobny rezultat, czyli uczucie z czasem wygasa.

Ktoś miał podobnie i udało się w końcu znaleźć "tego jedynego" partnera? A może to coś ze mną jest nie tak i nie nadaję się do bycia w stałym długoletnim związku?

[Aelora]

Zawsze pierwsza faza związku jest najbardziej porywająca, po prostu hormony i biochemia robią swoje, natury nie oszukasz. Potem szaleństwo opada i jeśli do tej pory nie zbudowałeś przywiązania na głębszym emocjonalnym poziomie stwierdzasz, że "to nie to" i rozstajesz się. Znajdujesz nową partnerkę, znowu szał uniesień, hormony się kończą, rozstanie i tak w kółko. Możesz być niestabilny, w jakiś sposób uzależniony od tego emocjonalnego rolleracoastera i dłuższy związek powoduje w Tobie wrażenie, że coś jest nie tak. No nie, każdy związek prędzej czy później wchodzi w spokojniejszą fazę, trzeba być na to gotowym.
Może zastanów się nad tym słomianym zapałem, dlaczego zrywami zabierasz się do zmiany swojego życia gdy poznajesz nową partnerkę, a potem szybko tracisz werwę i popadasz w marazm. Może rozważ wizytę u psychologa i omówienie tego mechanizmu, skoro powtarza się u Ciebie wielokrotnie.

[hasta_la_vista]

Też myślę, że najwięcej by dało jakbyś się zgadał z psychologiem, wyłapał jakie schematy u ciebie zachodzą, jaki jesteś w relacjach. Bo jakiś tam w miarę stały schemat masz, jak każdy zresztą.

Jak masz chęć to zacznij od jakiejś książki, np. 'Inteligencja erotyczna' Esthel Perel. Ale zawsze są kwestie, których książka czy książek parę nie rozwiążą a psychoterapia już da więcej narzędzi, odpowiedzi takich indywidualnych.

[Camillie32]

Dla mnie to po prostu brak znajomości faz zakochania/miłości czy jakkolwiek to nazwać. Mówi się, łaśnie w okolicy 2 lat relacji zakochanie mija i pozostaje decyzja, czy kocham tę osobę i chcę z nią być, czy nie. Nie ma relacji, w których już zawsze będzie etap zakochania i motylków i nadmiernych emocji związanych z pierwszym zakochaniem czy pierwszymi miesiącami związku.

[rose97]

Brzmi jakbyś jechał w związkach tylko i wyłącznie na dopaminie jaka uwalnia ci sie w początkowej fazie relacji.

[Cienista28]

Ja mam inne pytanie do autora - skoro już po roku wiesz, że związek przestaje działać to po co ciagniesz go kolejne 2 lata? Z wygody?

[Ellen_Ripley]

Idź na terapię. Niekoniecznie pomoże Ci stworzyć stały związek, bo może to prostu nie dla Ciebie, ale może pomoże zrozumieć co ewentualnie jest problemem.

Najgorsze jest to marnowanie czasu. Niepotrzebnie przeciągasz to, gdy już w duchu dobrze wiesz, że się wypaliło z Twojej strony.

Nie każdemu jest pisany związek na lata. Nie każdemu tradycyjny związek - może potrzebujesz dużej swobody i taką osobę, z takimi samymi potrzebami, powinieneś poznać.

[Aelora]

Napisane przez Mikel94

Przez jakiś czas mi "smutno" po rozstaniu, ale z czasem cykl się powtarza. Znowu łapię wiatr w żagle, wprowadzam zmiany w życie, chce mi się co raz więcej, poznaję kogoś, jest super i po ok roku to samo...

Moim zdaniem problem wygląda na głębszy i nie dotyczy tylko fazy związku, skoro cyklicznie łapiesz okresy intensywnego pobudzenia, ekscytacji i wypalenia. Chyba nie dotyczy to tylko relacji, ale ogólnej motywacji do życia i pracy nad sobą, stąd takie mówienie "może związki nie są dla Ciebie, może spróbuj innego modelu związku, mówię ci musisz inne spróbować bo różne są" może na chwilę uspokoić, ale bagatelizować szerszy problem (regulacji i kontroli nad emocjami, chwiejności emocjonalnej, silnego uzależnienia od bodźców itd.).
Na pewno warto pogadać z terapeutą.

[hasta_la_vista]

Napisane przez Aelora

Moim zdaniem problem wygląda na głębszy i nie dotyczy tylko fazy związku, skoro cyklicznie łapiesz okresy intensywnego pobudzenia, ekscytacji i wypalenia. Chyba nie dotyczy to tylko relacji, ale ogólnej motywacji do życia i pracy nad sobą, stąd takie mówienie "może związki nie są dla Ciebie, może spróbuj innego modelu związku, mówię ci musisz inne spróbować bo różne są" może na chwilę uspokoić, ale bagatelizować szerszy problem (regulacji i kontroli nad emocjami, chwiejności emocjonalnej, silnego uzależnienia od bodźców itd.).
Na pewno warto pogadać z terapeutą.

Dokładnie

Plus może być problem z tworzeniem bliskich więzi, relacji nie tylko w sferze związków romantycznych, ale też szerzej - w pracy, bliskie przyjaźnie, rodzina. Wtedy te związki nie są jakimś wyjątkiem od reguły, ciężko żeby były.

[pseudofeministka]

Napisane przez Mikel94

Może ktoś ma/miał podobnie, albo ma jakąś radę. Mam 31 lat i od 12 lat miałem 4 dłuższe związki. Problem jest taki, że gdy kogoś poznaję lub dopiero jestem na etapie szukania partnerki, to jest super. Jestem szczęśliwym człowiekiem, mega się staram i to nie tylko na płaszczyźnie relacji, ale też poza nią. Czuję, że jestem wydajniejszy w pracy, chce mi się chodzić na siłownię, częściej się uśmiecham i mam więcej chęci do pracy. Niestety gdy złapię przysłowiową srokę za ogon, to coś się we mnie wypala. Coraz mniej się staram utrzymać związek na wysokim poziomie, uczucia gdzieś ulatują, chęci na cokolwiek mijają z czasem. To się dzieje mniej więcej po roku stałego związku. Mam tak samo za każdym razem. Potem następuje rozstanie z różnych powodów (przyczyną zawsze jest jakaś taka frustacja bycia w związku, w którym przestaje być szczęśliwym). Przez jakiś czas mi "smutno" po rozstaniu, ale z czasem cykl się powtarza. Znowu łapię wiatr w żagle, wprowadzam zmiany w życie, chce mi się co raz więcej, poznaję kogoś, jest super i po ok roku to samo...
Rodzina i znajomi śmieją się, że bycie w związku mi nie służy. A ja jestem już załamany, bo jestem w trakcie 2 letniego związku, który miałem nadzieję, że będzie w końcu tym ostatnim. Niestety kilka miesięcy temu znowu poczułem, że co raz mniej mnie ciągnie do partnerki, że co raz mniej mi się chce, że nie czuję już zbytnio tutaj niczego i nie widzę wspólnej przyszłości.
Jestem załamany i nie rozumiem dlaczego tak się dzieje. Czy to kwestia jakiegoś braku dopasowania zawsze wychodzi po dłuższym czasie i stąd te kłopoty na dłuższą metę? Nie chciałbym być wiecznym singlem, ale już jestem zmęczony tym, że moje starania się o partnerkę koniec końców zawsze przynoszą podobny rezultat, czyli uczucie z czasem wygasa.

Ktoś miał podobnie i udało się w końcu znaleźć "tego jedynego" partnera? A może to coś ze mną jest nie tak i nie nadaję się do bycia w stałym długoletnim związku?

Najlpiej gdybys poszedl na terapie, zeby dowiedziec sie czy u Ciebie to taki mechanizm czy po prostu za kazdym razem wybierasz ten sam typ partnerki ktora niekoniecznie nadaje sie do dluzszej relacji z Toba (stad powtarzalnosc schematu).

drugiej strony nie chce uogolniac, ale ja po roznych relacjach widze, ze jak juz ludzie sa w zwiazkach, to bardzo czesto jest tak, ze przestaja miec swoj swiat. Nie maja znajomych, nie rozwijaja zainteresowan, rzadko gdzies razem jezdza, skupiaja sie glownie na partnerze. Wkrada sie nuda i to wszystko sie rojezdza. Wiec ja bym tez zastanowila sie nad jakoscia w zwiazku pod tym wzgledem. Moze po prostu brakuje uromaicenia?

[Mikel94]

Dziękuję wszystkim za odpowiedź. Czekałem aż pojawi się ich więcej.
Tutaj użytkownik hasta_la_vista może mieć rację, bo w sumie poza pracą też mam problem z utrzymywaniem relacji. W pracy i poza nią. Z rodziną też mam średni kontakt, rzadko się widujemy (jako rodzeństwo) a rodzice nie żyją od od kilku oraz nastu lat.

Być może problem jest głębszy i chyba faktycznie spróbuję pracy z psychoterapeutą, chociaż mam do nich niskie zaufanie - W dzieciństwie po śmierci mamy cierpiałem na nerwicę lękową i wtedy kilku z nich próbowało mi pomóc bezskutecznie... Pomógł sport, który zaczął schodzić na drugi lub 3 plan wraz z poznawaniem partnerek.

A dlaczego ciągnąłem te związki, chociaż źle się w nich czułem? Trochę z wygody, przywiązania do osoby, chęci dania sobie szansy (czasami przychodziły lepsze momenty i pobudzenie w relacji, ale to na krótko). Można powiedzieć, że marnowałem czas, ale łatwiej to teraz ocenić na chłodno, niż gdy się z kimś mieszka i trzeba podjąć decyzję o wywrócenie życia do góry nogami.

[Ellen_Ripley]

To może szukaj kogoś, kto niekoniecznie chce szybko ze sobą zamieszkać, albo nawet wcale? Może takie wskakiwanie w "domowe pielesze" szybko zabiło spontan, romantyczność itd. Bywają przecież związki, które dobrze funkcjonują właśnie dlatego, że ludzie ze sobą nie mieszkają, że jest więcej randkowania, wyjazdów, planowanych spotkań. Bo w z tych 4 związków w wieku nadal zaledwie 31 lat to z dwa bym jednak odrzuciła od razu jako nie część jakiegoś schematu, bo tworząc je zapewne byłeś ledwo wkraczającym w dorosłość "studentem". Może dwa po 25 roku życia to już coś więcej, część schematu, a może nie i po prostu źle zainwestowane uczucia plus za szybko się może coś podziało.

Generalnie pogadałabym z terapeutą, ale i szukała nieco innego podejścia do tematu. Oraz zastanowiła się, czy wspólne mianowniki występowały, czy jednak wcale ich aż tak dużo nie było.

[Camillie32]

Napisane przez Ellen_Ripley

To może szukaj kogoś, kto niekoniecznie chce szybko ze sobą zamieszkać, albo nawet wcale? Może takie wskakiwanie w "domowe pielesze" szybko zabiło spontan, romantyczność itd. Bywają przecież związki, które dobrze funkcjonują właśnie dlatego, że ludzie ze sobą nie mieszkają, że jest więcej randkowania, wyjazdów, planowanych spotkań. Bo w z tych 4 związków w wieku nadal zaledwie 31 lat to z dwa bym jednak odrzuciła od razu jako nie część jakiegoś schematu, bo tworząc je zapewne byłeś ledwo wkraczającym w dorosłość "studentem". Może dwa po 25 roku życia to już coś więcej, część schematu, a może nie i po prostu źle zainwestowane uczucia plus za szybko się może coś podziało.

Generalnie pogadałabym z terapeutą, ale i szukała nieco innego podejścia do tematu. Oraz zastanowiła się, czy wspólne mianowniki występowały, czy jednak wcale ich aż tak dużo nie było.

Zgadzam się, że opcją może być też poszukanie kogoś, kogo interesowałaby inna formuła związku - nie każdy musi ze sobą mieszkać, być na wyłączność itp. Po przepracowaniu z terapeutą zastanowiłabym się, jaką forma związku (o ile w ogóle związek jest Ci potrzebny) najlepiej by się sprawdziła i spróbowałabym zmienić ten schemat znajdując osobę, która ma podobne potrzeby.

[Bruma_w_Hogsmeade]

Napisane przez Camillie32

Zgadzam się, że opcją może być też poszukanie kogoś, kogo interesowałaby inna formuła związku - nie każdy musi ze sobą mieszkać, być na wyłączność itp. Po przepracowaniu z terapeutą zastanowiłabym się, jaką forma związku (o ile w ogóle związek jest Ci potrzebny) najlepiej by się sprawdziła i spróbowałabym zmienić ten schemat znajdując osobę, która ma podobne potrzeby.

Nie znajdzie nikogo takiego. Już lepiej niech umawia się tylko na seks.

[Camillie32]

Napisane przez Bruma_w_Hogsmeade

Nie znajdzie nikogo takiego. Już lepiej niech umawia się tylko na seks.

Skąd taka pewność? Szukałaś kogoś takiego że wiesz, że ktoś inny na pewno nie znajdzie? Przecież jest dużo więcej preferencji romantycznych/seksualnych niż tylko monogamiczny, stały związek, ze wspólnym mieszkaniem itp. Na dzień dobry wystarczy szczery opis na Tinderze czy innej platformie i wtedy sam może zobaczyć, czy trafi się tam osoba o podobnych preferencjach.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Camillie32

Skąd taka pewność? Szukałaś kogoś takiego że wiesz, że ktoś inny na pewno nie znajdzie? Przecież jest dużo więcej preferencji romantycznych/seksualnych niż tylko monogamiczny, stały związek, ze wspólnym mieszkaniem itp. Na dzień dobry wystarczy szczery opis na Tinderze czy innej platformie i wtedy sam może zobaczyć, czy trafi się tam osoba o podobnych preferencjach.

Bruma sama rzekomo była w związku na odległość, z żonatym facetem. Ale jej słowa trudno brać na poważnie, bo teraz albo ma zaniki pamięci, albo trolluje (jak zwykle moim zdaniem).

[Camillie32]

Napisane przez Ellen_Ripley

Bruma sama rzekomo była w związku na odległość, z żonatym facetem. Ale jej słowa trudno brać na poważnie, bo teraz albo ma zaniki pamięci, albo trolluje (jak zwykle moim zdaniem).

Albo się nudzi w kawiarni, co w sumie może prowadzić do trollowania z nudów… ale jakoś tak zawsze mnie kusi by podrążyć

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Camillie32

Albo się nudzi w kawiarni, co w sumie może prowadzić do trollowania z nudów… ale jakoś tak zawsze mnie kusi by podrążyć

Z tej, z której ją wyrzucili.

[Mikel94]

Napisane przez Camillie32

Skąd taka pewność? Szukałaś kogoś takiego że wiesz, że ktoś inny na pewno nie znajdzie? Przecież jest dużo więcej preferencji romantycznych/seksualnych niż tylko monogamiczny, stały związek, ze wspólnym mieszkaniem itp. Na dzień dobry wystarczy szczery opis na Tinderze czy innej platformie i wtedy sam może zobaczyć, czy trafi się tam osoba o podobnych preferencjach.

Miałem kiedyś okazję wejść w taką relację, po rozstaniu z poprzednią partnerką. Odpuściłem, bo moim celem w dłuższej perspektywie zawsze było tworzenie wspólnej, kochającej rodziny, a tam nie mogłem na to liczyć w ogóle i druga strona jasno określiła, że nie chce dzieci i wizja tworzenia "zwykłej" rodziny Jej nie interesuje. Mi jednak na tym zależy. Byłem kiedyś w związku z prawie 10 lat starszą kobietą, który dawał mi bardzo dużo swobód i to nie było dla mnie. Czułem, że tracę czas i nic trwałego w ten sposób nie zbuduję.

To nie jest tak, że mi przeszkadza wspólne mieszkanie razem i dobija mnie stagnacja, bo nie w każdym związku było wspólne mieszkanie i nie każdy z nich był "nudny". Jednak za każdym razem po pewnym czasie tracę zainteresowanie partnerką i zaczyna ogarniać mnie frustracja z tego powodu.

Tu jest niestety pies pogrzebany, bo z jednej strony chciałbym stałego związku i normalnej rodziny, a z drugiej szybko tracę zainteresowanie partnerką. Próbowałem kilku rodzai relacji i niestety zawsze jest tak samo.

[Aelora]

Jeśli ogólnie masz też inne problemy z utrzymaniem relacji międzyludzkich i motywacją, pracujesz zrywami, warto to głębiej przemyśleć oraz omówić z terapeutą. To jakaś istotną część Twojej osobowości i emocjonalności, że szybko tracisz zainteresowanie - partnerką i celami które sobie wyznaczyłeś.
Eksperymentowanie z różnymi typami relacji nie da Ci satysfakcji jeśli problem tkwi gdzie indziej, dalej będziesz przeżywał cykle ekscytacji i marazmu, potrzebę zmiany i poczucie że to nie to czego oczekujesz.
Porozmawiaj ze specjalistą, rozumiem że podchodzisz do tego sceptycznie bo i na dobrego terapeutę niełatwo trafić, ale zrób to dla siebie, dla lepszego zrozumienia siebie i swoich emocji.

[Camillie32]

Napisane przez Ellen_Ripley

Z tej, z której ją wyrzucili.

Zapomniałam! Musze zacząć robić notatki

---------- Dopisano o 08:44 ---------- Poprzedni post napisano o 08:42 ----------

Napisane przez Aelora

Jeśli ogólnie masz też inne problemy z utrzymaniem relacji międzyludzkich i motywacją, pracujesz zrywami, warto to głębiej przemyśleć oraz omówić z terapeutą. To jakaś istotną część Twojej osobowości i emocjonalności, że szybko tracisz zainteresowanie - partnerką i celami które sobie wyznaczyłeś.
Eksperymentowanie z różnymi typami relacji nie da Ci satysfakcji jeśli problem tkwi gdzie indziej, dalej będziesz przeżywał cykle ekscytacji i marazmu, potrzebę zmiany i poczucie że to nie to czego oczekujesz.
Porozmawiaj ze specjalistą, rozumiem że podchodzisz do tego sceptycznie bo i na dobrego terapeutę niełatwo trafić, ale zrób to dla siebie, dla lepszego zrozumienia siebie i swoich emocji.

Tak, z tego co autor dopisał problem nie leży w potrzebach/preferencjach, a w tym, że chciałby tego co w sumie ma, ale nie potrafi tego utrzymać. Więc to raczej rzeczywiście ani fazy zakochania, ani preferencje związkowe. Czyli nic innego jak terapia nie pozostaje, by zrozumiał i opanował ten mechanizm

[pseudofeministka]

Napisane przez Mikel94

Miałem kiedyś okazję wejść w taką relację, po rozstaniu z poprzednią partnerką. Odpuściłem, bo moim celem w dłuższej perspektywie zawsze było tworzenie wspólnej, kochającej rodziny, a tam nie mogłem na to liczyć w ogóle i druga strona jasno określiła, że nie chce dzieci i wizja tworzenia "zwykłej" rodziny Jej nie interesuje. Mi jednak na tym zależy. Byłem kiedyś w związku z prawie 10 lat starszą kobietą, który dawał mi bardzo dużo swobód i to nie było dla mnie. Czułem, że tracę czas i nic trwałego w ten sposób nie zbuduję.

To nie jest tak, że mi przeszkadza wspólne mieszkanie razem i dobija mnie stagnacja, bo nie w każdym związku było wspólne mieszkanie i nie każdy z nich był "nudny". Jednak za każdym razem po pewnym czasie tracę zainteresowanie partnerką i zaczyna ogarniać mnie frustracja z tego powodu.

Tu jest niestety pies pogrzebany, bo z jednej strony chciałbym stałego związku i normalnej rodziny, a z drugiej szybko tracę zainteresowanie partnerką. Próbowałem kilku rodzai relacji i niestety zawsze jest tak samo.

No to nie pozostaje Ci nic innego jak przerobic to na terapii.

A poza tym jak to w praktyce wyglada, tracisz zainteresowanie, zaraz sie rozstajecie i np. nie tesknisz za ta osoba pozniej?

[Aelora]

Napisane przez Camillie32

Tak, z tego co autor dopisał problem nie leży w potrzebach/preferencjach, a w tym, że chciałby tego co w sumie ma, ale nie potrafi tego utrzymać. Więc to raczej rzeczywiście ani fazy zakochania, ani preferencje związkowe. Czyli nic innego jak terapia nie pozostaje, by zrozumiał i opanował ten mechanizm

No tak, autor już wyżej przytaknął hasta_la_vista, że problem dotyczy nie tylko relacji romantycznych. I opisał schemat: wiatr w żagle, nowe cele -> poznanie kogoś, nowy związek -> wypalenie, rozstanie i cykl rusza od nowa.
Mam wrażenie, że nawet bliscy autora bagatelizują ten problem, rzucając żarty w stylu „związki nie dla Ciebie, spróbuj może związku otwartego/zamkniętego/Radzieckiego”. Tymczasem sprawa wydaje się znacznie głębsza.
Bardzo możliwe, że takich osób jak autor jest więcej, ale zamiast się zatrzymać, przyjrzeć swoim emocjom i zrozumieć przyczyny tego schematu, miotają się po różnych formach relacji, próbując dopasować się eksperymentalnie, nie osiągając żadnej trwałej satysfakcji. Potem widzimy takich zagubionych ludzi, gdy pojawiają się głosy, że coraz trudniej znaleźć stabilną, odpowiedzialną osobę do związku.
Na szczęście autor jest inteligentny oraz samoświadomy, więc zauważył w sobie ten frustrujący schemat i zdecydował się o nim opowiedzieć.

[havarti]

Napisane przez Aelora

Bardzo możliwe, że takich osób jak autor jest więcej, ale zamiast się zatrzymać, przyjrzeć swoim emocjom i zrozumieć przyczyny tego schematu, miotają się po różnych formach relacji, próbując dopasować się eksperymentalnie, nie osiągając żadnej trwałej satysfakcji.

Ja tak miałam, praktycznie identycznie jak autor. Rok związku i zaczynałam się nudzić, wszystko w partnerze zaczynało mnie irytować, czasami prowokowałam kłótnie. Kończyłam te związki cierpiąc, ale szybko zapominałam. A jak poznałam kogoś nowego, to momentalnie zaczynało się na nowo. Pomogła mi terapia, bo oczywiście że winne były moje relacje z rodzicami, brak poczucia bezpieczeństwa i gonienie za ekscytacją. Chciałam stałego związku, ale pragnęłam tych silnych emocji, które towarzyszą fazie zakochania.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mikel94]

Napisane przez pseudofeministka

No to nie pozostaje Ci nic innego jak przerobic to na terapii.

A poza tym jak to w praktyce wyglada, tracisz zainteresowanie, zaraz sie rozstajecie i np. nie tesknisz za ta osoba pozniej?

Rozstanie jest mimo wszystko dla mnie trudne i oczywiście, że tęsknię potem za byłą partnerką. Pojawiają się wątpliwości chwilowe, że może to jednak była zła decyzja, że może można było postąpić inaczej. Smutek zwykle kończył się wraz z rozpoczęciem poznawania kogoś/randkowania.
Po czasie sam często zastanawiam się dlaczego musiało dojść do tych wszystkich rozstań i czego mi brakowało w poprzednich partnerkach. Każda była inna, ale każda była wartościową osobą, atrakcyjną i stabilną w partnerstwie. Pojawia się uczucie żałowania po długim czasie.

@Havarti

Dokładnie tak jak opisujesz! Szukanie na siłę pretekstu do kłótni pojawia się by wzbudzić jakiekolwiek emocje. Po kłótni często jest lepiej przez jakiś czas, niestety. Wszystko tak samo jak u Ciebie. Trochę ulga, że nie jestem jedyny, który miał z ten problem i cieszę się, że jest Ci teraz lepiej.

Chyba porozmawiam z partnerką i powiem, że chciałbym spróbować takiej terapii. Może dam jeszcze temu szansę, może uda mi się coś uświadomić. Bo ja rozumiem problem, tylko nie potrafię się go pozbyć.

[havarti]

Napisane przez Mikel94

Rozstanie jest mimo wszystko dla mnie trudne i oczywiście, że tęsknię potem za byłą partnerką. Pojawiają się wątpliwości chwilowe, że może to jednak była zła decyzja, że może można było postąpić inaczej. Smutek zwykle kończył się wraz z rozpoczęciem poznawania kogoś/randkowania.
Po czasie sam często zastanawiam się dlaczego musiało dojść do tych wszystkich rozstań i czego mi brakowało w poprzednich partnerkach. Każda była inna, ale każda była wartościową osobą, atrakcyjną i stabilną w partnerstwie. Pojawia się uczucie żałowania po długim czasie.

@Havarti

Dokładnie tak jak opisujesz! Szukanie na siłę pretekstu do kłótni pojawia się by wzbudzić jakiekolwiek emocje. Po kłótni często jest lepiej przez jakiś czas, niestety. Wszystko tak samo jak u Ciebie. Trochę ulga, że nie jestem jedyny, który miał z ten problem i cieszę się, że jest Ci teraz lepiej.

Chyba porozmawiam z partnerką i powiem, że chciałbym spróbować takiej terapii. Może dam jeszcze temu szansę, może uda mi się coś uświadomić. Bo ja rozumiem problem, tylko nie potrafię się go pozbyć.

Uporanie się z tym samemu może być o tyle trudne, że ciężko jest samemu rozgryźć co stoi za tą potrzebą (nowości, ekscytacji, itp). Mnie prowadziła w tym terapeutka, wyciągała z moich chaotycznych opowieści ważne informacje i dopiero jak je słyszałam od niej, to docierało do mnie, że faktycznie.

[pseudofeministka]

Napisane przez havarti

Uporanie się z tym samemu może być o tyle trudne, że ciężko jest samemu rozgryźć co stoi za tą potrzebą (nowości, ekscytacji, itp). Mnie prowadziła w tym terapeutka, wyciągała z moich chaotycznych opowieści ważne informacje i dopiero jak je słyszałam od niej, to docierało do mnie, że faktycznie.

A np nie moze miec to zwiazku z naszymi cechami charakteru czy z tym jakich partnerow wybieramy? A moze faktycznie taka relacja dlugoterminowa z czasem staje sieo prostu nudna, bo ludzie sami przestaja sie rozwijac, nie urozmaicaja sobie czasu itd.? U Autora widze, ze tam sa zaleznosci, ale mysle tez nad relacjami ogolnie. Po wielu zwiazkach widze, szczegolnie jak ludzie zamieszkaja razem, ze powiewa nuda. Ludzie sie nie staraja , nie wychodza , nie wyjezdzaja, przestaja dbac o siebie. Niektorzy sie rozstaja , gdy ta nuda nadchodzi jak np. u Autora a niektorzy z przyzwyczajenia tkwia w takich relacjach. Czy to zawsze musi miec jakis zwiazek z nami? Jak przeppracowlas ten problem, to pozniej juz nie mialas tego probemu?

[havarti]

Napisane przez pseudofeministka

A np nie moze miec to zwiazku z naszymi cechami charakteru czy z tym jakich partnerow wybieramy? A moze faktycznie taka relacja dlugoterminowa z czasem staje sieo prostu nudna, bo ludzie sami przestaja sie rozwijac, nie urozmaicaja sobie czasu itd.? U Autora widze, ze tam sa zaleznosci, ale mysle tez nad relacjami ogolnie. Po wielu zwiazkach widze, szczegolnie jak ludzie zamieszkaja razem, ze powiewa nuda. Ludzie sie nie staraja , nie wychodza , nie wyjezdzaja, przestaja dbac o siebie. Niektorzy sie rozstaja , gdy ta nuda nadchodzi jak np. u Autora a niektorzy z przyzwyczajenia tkwia w takich relacjach. Czy to zawsze musi miec jakis zwiazek z nami? Jak przeppracowlas ten problem, to pozniej juz nie mialas tego probemu?

Pomijasz ważny aspekt, o którym mówiłam - chciałam stałego związku, ale pragnienie by poczuć znowu tę euforię, która towarzyszy początkom relacji było silniejsze. Nie wierzę, że związek po roku może się zrobić nudny, a przynajmniej żaden mój nie był. Po terapii byłam bardziej świadoma, przestałam gonić za ekscytacją.

Ludzie nie zawsze są dobrze dobrani, mało to par się rozstaje? Ale jeśli autor sam widzi schemat, to niech słucha siebie i tego nie bagatelizuje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Oczywiście z dopiskiem: przy właściwej osobie. I sto terapii nic nie da, jeżeli wybór od początku jest niewłaściwy. Uczucia tak nie działają, że możemy sobie je włączyć przy kimkolwiek. Czasami poczucie, że się wypaliło jest dokładnie tym na co wygląda. Dlatego nie uważam, że u Autora NA PEWNO wszystkie 4 związki poszły się... bo on ma problem.

[Aelora]

Napisane przez Ellen_Ripley

Oczywiście z dopiskiem: przy właściwej osobie. I sto terapii nic nie da, jeżeli wybór od początku jest niewłaściwy. Uczucia tak nie działają, że możemy sobie je włączyć przy kimkolwiek. Czasami poczucie, że się wypaliło jest dokładnie tym na to wygląda. Dlatego nie uważam, że u Autora NA PEWNO wszystkie 4 związki poszły się... bo on ma problem.

Masz rację, że jeśli wybór niewłaściwy to i tak nic z tego nie wyjdzie. Ale też trudno uwierzyć, że z 4 różnych osób, które autor ocenia jako wartościowe i atrakcyjne, każda okazała się niewłaściwa.
Jeśli to coś głębszego, gonienie za "drugą połówką pomarańczy" do niczego nie doprowadzi, bo i tak zawsze będzie czegoś brakować, to nie jest kwestia dopasowania bo tutaj "przetestowano" już wiele różnych osób i modeli relacji.
Do tego powtarzalność schematu znudzenia, spadku zainteresowania bez żadnej konkretnej przyczyny (z mieszkaniem i bez mieszkania, związek luźniejszy, ale i stabilniejszy).